តើលោកអ្នកដឹងឬទេ?
តើគួរឲ្យជឿឬទេថានៅសម័យបុរាណបុគ្គលម្នាក់ពិតជាសាបព្រោះស្រងែលើវាលស្រូវរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀត?
ឯកសារចម្លងដាយចេសពីឆ្នាំ១៤៦៨នេះដែលបានចេញដោយអធិរាជចាស្ទីនអៀន គឺជាឯកសារមួយក្នុងចំណោមឯកសារជាច្រើនដែលផ្ដល់ព័ត៌មានអំពីរឿងដែលទាក់ទងនឹងច្បាប់នៅសម័យបុរាណ
យោងទៅតាមម៉ាថាយ ១៣:២៤-២៦ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «រាជាណាចក្រស្ថានសួគ៌គឺប្រៀបដូចជាបុរសម្នាក់ដែលបានសាបព្រោះគ្រាប់ពូជល្អនៅលើដីរបស់លោក។ កាលដែលមនុស្សទាំងឡាយកំពុងដេកលក់ សត្រូវរបស់លោកបានមកសាបព្រោះស្រងែលើស្រូវសាលី រួចចេញបាត់ទៅ។ ពេលស្រូវសាលីចេញទងហើយមានកួរ នោះស្រងែក៏បានដុះឡើងដែរ»។ អ្នកនិពន្ធខ្លះសង្ស័យថាឧទាហរណ៍នេះមិនមានមូលដ្ឋានលើព្រឹត្ដិការណ៍ពិត ប៉ុន្ដែយោងទៅតាមឯកសារច្បាប់រ៉ូមសម័យបុរាណ អ្វីដូចនេះអាចកើតឡើងបាន។
វចនានុក្រមគម្ពីរមួយចែងថានៅក្រោមច្បាប់រ៉ូម បើបុគ្គលណាសាបព្រោះស្រងែលើវាលស្រូវរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀតដើម្បីសងសឹក នោះគឺជាបទឧក្រិដ្ឋមួយ។ ដោយសារត្រូវមានច្បាប់នេះ នោះមានន័យថារឿងនេះពិតជាបានកើតឡើងមែន។ អាឡាស្ទើ ខឺដែលជាបណ្ឌិតខាងច្បាប់ម្នាក់ពន្យល់ថានៅឆ្នាំ៥៣៣ គ.ស. ចាស្ទីនអៀនដែលជាអធិរាជរ៉ូមបានចេញឯកសារដាយចេស(Digest)។ ឯកសារដាយចេសនោះគឺជាសេចក្ដីសង្ខេបនៃច្បាប់រ៉ូម ហើយបានដកស្រង់ពាក្យពីអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ប្រហែលជាចាប់ពីឆ្នាំ១០០ទៅឆ្នាំ២៥០ គ.ស.។ យោងទៅតាមឯកសារដាយចេស អូលភៀនដែលជាអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ម្នាក់ក្នុងចំណោមអ្នកទាំងនេះបានបញ្ជាក់អំពីរឿងក្ដីមួយពីសតវត្សរ៍ទី២។ ស្រងែបានត្រូវសាបព្រោះលើវាលស្រូវរបស់បុគ្គលម្នាក់ទៀត ហើយជាលទ្ធផលដំណាំបានខូចខាត។ ឯកសារដាយចេសរៀបរាប់អំពីសិទ្ធិស្របច្បាប់ដែលកសិករមានដើម្បីគាត់អាចទទួលសំណងពីឧក្រិដ្ឋជន គឺការបង់លុយសម្រាប់ផលដំណាំដែលខូចខាត។
ព្រឹត្ដិការណ៍បែបនេះបានកើតឡើងនៅចក្រភពរ៉ូមសម័យបុរាណ នេះបង្ហាញថាស្ថានភាពក្នុងឧទាហរណ៍របស់លោកយេស៊ូអាចកើតឡើងក្នុងជីវិតពិតប្រាកដមែន។
