ចូររក្សាចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងព្រះកាលដែលបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេង
«ទូលបង្គំបានកំណត់ចាំព្រះបន្ទូលទ្រង់ទុកនៅក្នុងចិត្ដ»។—ទំនុកតម្កើង ១១៩:១១
១-៣. (ក) ទោះជាយើងស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពយ៉ាងណាក៏ដោយ តើអ្វីគួរសំខាន់បំផុតចំពោះយើង? (ខ) តើបងប្អូនដែលបម្រើនៅក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ហើយតើនេះនាំឲ្យមានសំណួរអ្វីខ្លះ? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
សព្វថ្ងៃនេះ សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់ជាប់រវល់ក្នុងការជួយធ្វើឲ្យទំនាយដែលឲ្យផ្សព្វផ្សាយ«ដល់គ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ភាសា និងគ្រប់ជាតិសាសន៍»ក្លាយទៅជាការពិត។ (ការបើកបង្ហាញ ១៤:៦) តើអ្នកនៅក្នុងចំណោមបងប្អូនដែលកំពុងរៀនភាសាផ្សេងឬទេ? បងប្អូនខ្លះបម្រើជាសាសនទូត ឬផ្សព្វផ្សាយនៅប្រទេសដែលត្រូវការអ្នកផ្សាយច្រើនជាង។ បងប្អូនខ្លះទៀតបានចាប់ផ្ដើមចូលរួមកិច្ចប្រជុំក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងនៅស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេ។
២ អ្នកបម្រើទាំងអស់របស់ព្រះត្រូវតែចាត់ទុកចំណងមិត្ដភាពរបស់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះ និងចំណងមិត្ដភាពរបស់ក្រុមគ្រួសារជាមួយនឹងព្រះថាសំខាន់បំផុត។ (ម៉ាថាយ ៥:៣) ប៉ុន្ដែ ជួនកាលយើងប្រហែលជាជាប់រវល់ខ្លាំងពេកបានជាយើងពិបាករកពេលដើម្បីធ្វើការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដែលមានឥទ្ធិពលលើចិត្ដរបស់យើង។ ក៏ប៉ុន្ដែ បងប្អូនដែលបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងពីភាសាកំណើតរបស់ខ្លួនមានការពិបាកលើសពីនេះ។
៣ បងប្អូនដែលបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងពីភាសាកំណើតរបស់ខ្លួនត្រូវរៀនភាសាថ្មី ប៉ុន្ដែពួកគេក៏ត្រូវធ្វើឲ្យប្រាកដដែរថាពួកគេសិក្សាសេចក្ដីជ្រាលជ្រៅរបស់ព្រះជាទៀងទាត់។ (កូរិនថូសទី១ ២:១០) តើពួកគេអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច បើពួកគេមិនយល់ទាំងស្រុងនូវភាសាដែលក្រុមជំនុំប្រើ? ម្យ៉ាងទៀត ហេតុអ្វីឪពុកម្ដាយជាគ្រិស្ដសាសនិកដែលបម្រើនៅក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងគួរធ្វើឲ្យប្រាកដថាសេចក្ដីពិតជ្រាបចូលក្នុងចិត្ដរបស់កូន?
ចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាអាចចុះខ្សោយ
៤. តើអ្វីអាចធ្វើឲ្យចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាចុះខ្សោយ? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
៤ ពេលយើងមិនអាចយល់សេចក្ដីបង្រៀនពីគម្ពីរជាភាសាបរទេស នេះអាចធ្វើឲ្យចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាចុះខ្សោយ។ កាលដែលនេហេមាបានត្រឡប់ទៅក្រុងយេរូសាឡិមវិញ គាត់បានឃើញថាក្មេងខ្លះដែលនៅទីនោះមិនអាចនិយាយភាសាហេប្រឺបានទេ។ (សូមអាន នេហេមា ១៣:២៣, ២៤) ដោយសារក្មេងទាំងនោះមិនអាចយល់បណ្ដាំរបស់ព្រះ នោះចំណងមិត្ដភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាបានចុះខ្សោយ។—នេហេមា ៨:២, ៨
៥, ៦. តើឪពុកម្ដាយខ្លះដែលបម្រើនៅក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងបានឃើញអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
៥ ឪពុកម្ដាយខ្លះដែលជាគ្រិស្ដសាសនិកដែលបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងពីភាសាកំណើតរបស់ពួកគាត់ បានឃើញថាចំណងមិត្ដភាពរបស់កូនជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាបានចុះខ្សោយ។ ដោយសារកូនរបស់ពួកគាត់មិនសូវយល់ព័ត៌មានដែលបានត្រូវថ្លែងនៅកិច្ចប្រជុំ ព័ត៌មាននោះមិនបានជំរុញចិត្ដរបស់កូនឲ្យធ្វើតាមទេ។ បងប្រុសភេត្រូដែលបានរើពីទ្វីបអាម៉េរិកខាងត្បូងទៅប្រទេសអូស្ត្រាលីជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ និយាយថា៖ «រឿងដែលទាក់ទងនឹងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះគួរមានឥទ្ធិពលលើចិត្ដរបស់យើង» [១] (សូមមើលកំណត់នៅចុងអត្ថបទ)។—លូកា ២៤:៣២
៦ ពេលយើងអានភាសាផ្សេង នោះប្រហែលជាមិនសូវមានឥទ្ធិពលលើចិត្ដរបស់យើងដូចពេលយើងអានភាសាកំណើតទេ។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសារការប្រាស្រ័យទាក់ទងក្នុងភាសាផ្សេងគឺពិបាក យើងប្រហែលជាអស់កម្លាំងខ្លាំងពេកបានជានេះមានឥទ្ធិពលមិនល្អទៅលើការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ កាលដែលយើងចង់បន្ដបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងពីភាសាកំណើតរបស់ខ្លួន យើងក៏ត្រូវការពារចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ។—ម៉ាថាយ ៤:៤
ពួកគេបានការពារចំណងមិត្ដភាពរបស់ខ្លួនជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា
៧. តើតាមរបៀបណាជនជាតិបាប៊ីឡូនបានព្យាយាមបង្ខំដានីយ៉ែលឲ្យទទួលយកវប្បធម៌និងសាសនារបស់ពួកគេ?
៧ ពេលដានីយ៉ែលនិងមិត្ដភក្ដិរបស់គាត់បានត្រូវនិរទេសទៅបាប៊ីឡូន ជនជាតិបាប៊ីឡូនបានព្យាយាមបង្ខំពួកគាត់ឲ្យទទួលយកវប្បធម៌និងសាសនារបស់ពួកគេ។ តើពួកគេបានធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ពួកគេបានបង្រៀន«ភាសារបស់សាសន៍ខាល់ដេ»ដល់ដានីយ៉ែលនិងមិត្ដភក្ដិរបស់គាត់ ហើយបានដាក់ឈ្មោះរបស់ជនជាតិបាប៊ីឡូនឲ្យពួកគាត់។ (ដានីយ៉ែល ១:៣-៧) ឈ្មោះថ្មីរបស់ដានីយ៉ែលជាប់ទាក់ទងនឹងព្រះបាល ដែលជាព្រះដ៏សំខាន់នៅបាប៊ីឡូន។ ដូច្នេះ ស្ដេចនេប៊ូក្នេសាប្រហែលជាចង់ឲ្យដានីយ៉ែលជឿថាព្រះរបស់បាប៊ីឡូនមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងជាងព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះរបស់ដានីយ៉ែល។—ដានីយ៉ែល ៤:៨
ដោយសារដានីយ៉ែលបានសិក្សា«គម្ពីរ»ដែលបានត្រូវសរសេរជាភាសាហេប្រឺ គាត់បានរក្សាចំណងមិត្ដភាពរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមាំមួន
៨. តើតាមរបៀបណាដានីយ៉ែលអាចរក្សាចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមាំមួន?
៨ នៅបាប៊ីឡូន ដានីយ៉ែលអាចបរិភោគអាហារដ៏ឆ្ងាញ់របស់ស្ដេច។ ប៉ុន្ដែគាត់បាន«សំរេចក្នុងចិត្ដ»ថាគាត់នឹងមិនព្រមធ្វើខុសច្បាប់របស់ព្រះឡើយ។ (ដានីយ៉ែល ១:៨) ដោយសារគាត់បន្ដសិក្សា«គម្ពីរ»ដែលបានត្រូវសរសេរជាភាសាហេប្រឺ គាត់បានរក្សាចំណងមិត្ដភាពរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមាំមួន កាលដែលគាត់រស់នៅបរទេស។ (ដានីយ៉ែល ៩:២) តាមពិត ប្រហែលជា៧០ឆ្នាំក្រោយពីគាត់បានទៅបាប៊ីឡូន គេនៅតែស្គាល់គាត់ដោយឈ្មោះជាភាសាហេប្រឺថាដានីយ៉ែល។—ដានីយ៉ែល ៥:១៣
៩. តើអ្នកតែងទំនុកទី១១៩មានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះបណ្ដាំរបស់ព្រះ?
៩ អ្នកតែងទំនុកទី១១៩បានស៊ូទ្រាំពេលដែលសមាជិករាជវាំងបាននិយាយប្រឆាំងនឹងគាត់។ ប៉ុន្ដែគាត់បានទទួលកម្លាំងពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយនេះបានជួយគាត់ឲ្យធ្វើជាមនុស្សខុសពីអ្នកឯទៀត។ (ទំនុកតម្កើង ១១៩:២៣, ៦១) គាត់បានឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើចិត្ដរបស់គាត់។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១១៩:១១, ៤៦
ចូររក្សាចំណងមិត្ដភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាឲ្យមាំមួន
១០, ១១. (ក) តើយើងគួរមានគោលដៅអ្វីពេលយើងសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះ? (ខ) តើយើងអាចសម្រេចគោលដៅរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
១០ ទោះជាយើងប្រហែលជាជាប់រវល់យ៉ាងខ្លាំងនឹងភារកិច្ចក្នុងក្រុមជំនុំនិងនៅកន្លែងធ្វើការក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវលៃពេលដើម្បីសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួននិងគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។ (អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦) គោលដៅរបស់យើងមិនគួរគ្រាន់តែអានឲ្យបានច្រើនទំព័រ ឬរៀបចំចម្លើយចំពោះកិច្ចប្រជុំប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងគួរមានគោលដៅឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលលើយើង ហើយពង្រឹងជំនឿរបស់យើង។
១១ ដើម្បីសម្រេចគោលដៅរបស់យើង យើងត្រូវមានតុល្យភាព។ ពេលយើងសិក្សា យើងមិនគ្រាន់តែគួរគិតអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកឯទៀតប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងក៏គួរគិតអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ខ្លួនដែរ។ (ភីលីព ១:៩, ១០) យើងត្រូវទទួលស្គាល់ថាពេលយើងរៀបចំសម្រាប់កិច្ចបម្រើផ្សាយ កិច្ចប្រជុំ ឬសុន្ទរកថា យើងប្រហែលជាមិនសូវគិតថាព័ត៌មាននេះគឺសម្រាប់យើងទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ទោះជាចុងភៅត្រូវភ្លក់ម្ហូបដែលគាត់ធ្វើមុនដែលគាត់ឲ្យអ្នកឯទៀត គាត់មិនអាចរស់ដោយបរិភោគម្ហូបតែបន្ដិចបន្ដួចបែបនេះបានទេ។ បើគាត់ចង់រក្សាសុខភាពល្អ ជាទៀងទាត់គាត់ត្រូវធ្វើម្ហូបដែលមានជីវជាតិសម្រាប់ខ្លួន។ ស្រដៀងគ្នាដែរ បើយើងចង់ពង្រឹងចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវសិក្សាគម្ពីរជាទៀងទាត់។ ការសិក្សាយ៉ាងស៊ីជម្រៅបែបនេះអាចបំពេញសេចក្ដីត្រូវការផ្ទាល់ខ្លួន។
១២, ១៣. ហេតុអ្វីបងប្អូនជាច្រើននាក់យល់ថាការសិក្សាគម្ពីរជាភាសាកំណើតគឺមានប្រយោជន៍?
១២ បងប្អូនជាច្រើនដែលបម្រើនៅក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងពីភាសាកំណើតរបស់ខ្លួន មានអារម្មណ៍ថាការសិក្សាគម្ពីរជាទៀងទាត់ជា‹ភាសាកំណើតរបស់ពួកគេ›គឺមានប្រយោជន៍។ (សកម្មភាព ២:៨) សាសនទូតក៏ដឹងដែរថាដើម្បីនៅជាប់នឹងភារកិច្ចរបស់ខ្លួននៅប្រទេសផ្សេង ពួកគេមិនអាចពឹងផ្អែកទៅលើអ្វីដែលពួកគេឮនៅកិច្ចប្រជុំប៉ុណ្ណោះទេ។
១៣ បងប្រុសអាឡេនដែលបានរៀនភាសាពើស៊ីអស់រយៈពេលប្រហែលជា៨ឆ្នាំសារភាពថា៖ «ពេលខ្ញុំរៀបចំសម្រាប់កិច្ចប្រជុំជាភាសាពើស៊ី ខ្ញុំច្រើនតែគិតអំពីភាសាប៉ុណ្ណោះ។ ហេតុនេះ ព័ត៌មានដែលខ្ញុំកំពុងអានដែលជាសេចក្ដីបង្រៀនពីព្រះមិនសូវមានឥទ្ធិពលទៅលើចិត្ដរបស់ខ្ញុំទេ។ នេះជាមូលហេតុដែលខ្ញុំលៃពេលជាទៀងទាត់ដើម្បីសិក្សាគម្ពីរនិងសៀវភៅផ្សេងទៀតជាភាសាកំណើតរបស់ខ្ញុំ»។
ចូរឲ្យសេចក្ដីបង្រៀនជ្រាបចូលក្នុងចិត្ដរបស់កូន
១៤. តើឪពុកម្ដាយគួរធ្វើឲ្យប្រាកដអំពីអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
១៤ ឪពុកម្ដាយដែលជាគ្រិស្ដសាសនិកគួរតែធ្វើឲ្យប្រាកដថាសេចក្ដីពិតជ្រាបចូលក្នុងចិត្ដនិងគំនិតរបស់កូន។ សូមគិតអំពីបងប្រុសសឺចនិងបងម្យូរីអាលដែលជាប្រពន្ធរបស់គាត់ ដែលបានបម្រើជាងបីឆ្នាំក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេង។ ពួកគាត់បានចាប់ផ្ដើមឃើញថាកូនប្រុសរបស់ពួកគាត់ដែលមានអាយុ១៧ឆ្នាំ មិនចូលចិត្ដកិច្ចបម្រើផ្សាយនិងកិច្ចប្រជុំទេ។ បងម្យូរីអាលនិយាយថា៖ «កូនយើងធុញទ្រាន់នឹងចូលរួមក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយជាភាសាផ្សេង ប៉ុន្ដែពីមុនកូនយើងពិតជាចូលចិត្ដផ្សព្វផ្សាយជាភាសាបារាំងដែលជាភាសាកំណើតរបស់គាត់»។ បងសឺចពន្យល់ថា៖ «ពេលយើងបានឃើញថានេះបានរារាំងកូនរបស់យើងមិនឲ្យរីកចម្រើន យើងបានសម្រេចចិត្ដត្រឡប់ទៅក្រុមជំនុំពីមុនរបស់យើងវិញ»។
ចូរធ្វើឲ្យប្រាកដថាសេចក្ដីពិតជ្រាបចូលក្នុងចិត្ដរបស់កូន (សូមមើលវគ្គ១៤, ១៥)
១៥. (ក) តើអ្វីអាចជួយឪពុកម្ដាយឲ្យសម្រេចចិត្ដថាពួកគាត់គួរឬមិនគួរផ្លាស់ប្ដូរក្រុមជំនុំ? (ខ) តើចោទិយកថា ៦:៥-៧មានការណែនាំអ្វីសម្រាប់ឪពុកម្ដាយ?
១៥ តើអ្វីអាចជួយឪពុកម្ដាយឲ្យសម្រេចចិត្ដថាពួកគាត់គួរឬមិនគួរត្រឡប់ទៅក្រុមជំនុំដែលប្រើភាសាដែលកូនរបស់ពួកគាត់យល់ច្រើនជាងគេ? ទី១ ពួកគាត់គួរពិចារណាថាពួកគាត់ពិតជាមានពេលវេលានិងកម្លាំងគ្រប់គ្រាន់ឬយ៉ាងណាដើម្បីបង្រៀនកូនឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយក៏បង្រៀនភាសាបរទេសដល់ពួកគេដែរ។ ទី២ ពួកគាត់ប្រហែលជាឃើញថាកូនមិនចង់ផ្សព្វផ្សាយ ទៅកិច្ចប្រជុំ ឬសូម្បីតែបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេង។ ដោយសារមូលហេតុទាំងនេះ ឪពុកម្ដាយប្រហែលជាសម្រេចចិត្ដត្រឡប់ទៅក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាដែលកូនរបស់ពួកគាត់យល់ច្រើនជាងគេ។ ក្រោយមក ពេលកូនមានចំណងមិត្ដភាពមាំមួនជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ឪពុកម្ដាយប្រហែលជាសម្រេចចិត្ដត្រឡប់ទៅក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងនោះវិញ។—សូមអាន ចោទិយកថា ៦:៥-៧
១៦, ១៧. តើអ្វីបានជួយឪពុកម្ដាយខ្លះឲ្យបង្រៀនកូនអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
១៦ ឪពុកម្ដាយឯទៀតបានរកឃើញវិធីដើម្បីបង្រៀនកូនអំពីព្រះយេហូវ៉ាជាភាសាកំណើតរបស់ពួកគេ កាលដែលនៅតែចូលរួមកិច្ចប្រជុំនៅក្រុមជំនុំឬក្រុមដែលនិយាយភាសាផ្សេង។ បងឆាលជាឪពុករបស់កូនស្រីបីនាក់ដែលមានអាយុរវាង៩ឆ្នាំដល់១៣ឆ្នាំ។ ពួកគាត់ចូលរួមក្រុមមួយដែលនិយាយភាសាលីងហ្គាឡា។ គាត់និយាយថា៖ «យើងបានសម្រេចចិត្ដប្រើភាសាកំណើតរបស់យើងពេលសិក្សាជាមួយគ្នានិងពេលគោរពប្រណិប័តន៍ជាក្រុមគ្រួសារ។ ប៉ុន្ដែយើងក៏លេងល្បែងផ្សេងៗនិងហាត់របៀបនិយាយជាភាសាលីងហ្គាឡាដើម្បីពួកគេអាចរៀនភាសានេះផងហើយលេងផង»។
សូមព្យាយាមរៀនភាសាដែលមនុស្សនិយាយនៅតំបន់នោះ ហើយរួមចំណែកក្នុងកិច្ចប្រជុំ (សូមមើលវគ្គ១៦, ១៧)
១៧ បងខេវិនគឺជាឪពុករបស់កូនស្រីពីរនាក់ដែលមានអាយុ៥ឆ្នាំនិង៨ឆ្នាំ។ គាត់ខំប្រឹងបង្រៀនសេចក្ដីពិតដល់កូន ពីព្រោះកូនស្រីគាត់មិនទាន់យល់ទាំងស្រុងនូវអ្វីដែលឮនៅកិច្ចប្រជុំរបស់ក្រុមជំនុំដែលក្រុមគ្រួសារចូលរួមទេ។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំនិងប្រពន្ធខ្ញុំសិក្សាជាមួយកូនយើងម្នាក់ម្ដងៗជាភាសាបារាំងដែលជាភាសាកំណើតរបស់ពួកគេ។ យើងក៏កំណត់គោលដៅចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាភាសាបារាំងមួយខែម្ដង ហើយយើងប្រើវិស្សមកាលដើម្បីទៅចូលរួមមហាសន្និបាតជាភាសាកំណើតរបស់យើង»។
១៨. តើតាមរបៀបណារ៉ូម ១៥:១, ២អាចជួយអ្នកឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្ដល្អស្ដីអំពីការជួយកូនរបស់អ្នក?
១៨ ក្រុមគ្រួសារនីមួយៗត្រូវសម្រេចចិត្ដអំពីអ្វីដែលល្អបំផុតចំពោះកូននិងចំពោះចំណងមិត្ដភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (កាឡាទី ៦:៥) បងម្យូរីអាលនិយាយថាទោះជាគាត់និងប្ដីរបស់គាត់ពិតជាចង់បន្ដបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេងក្ដី ពួកគាត់បានសម្រេចចិត្ដចាកចេញពីក្រុមជំនុំនោះដើម្បីជួយកូនប្រុសរបស់ពួកគាត់ឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន រ៉ូម ១៥:១, ២) សព្វថ្ងៃនេះ បងសឺចដឹងថាពួកគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្ដត្រឹមត្រូវ។ គាត់និយាយថា៖ «តាំងពីពេលដែលយើងត្រឡប់ទៅក្រុមជំនុំភាសាបារាំងវិញ កូនប្រុសរបស់យើងបានរីកចម្រើន ហើយបានទទួលការជ្រមុជទឹក។ ឥឡូវកូនយើងបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល ហើយកូនយើងថែមទាំងកំពុងគិតចង់ត្រឡប់ទៅក្រុមដែលនិយាយភាសាផ្សេង!»។
ចូរឲ្យបណ្ដាំរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពល លើចិត្ដរបស់អ្នក
១៩, ២០. តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងស្រឡាញ់បណ្ដាំរបស់ព្រះ?
១៩ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់មនុស្សទាំងអស់។ លោកបានធ្វើឲ្យប្រាកដថាមានគម្ពីរជារាប់រយភាសាដើម្បីឲ្យ«មនុស្សគ្រប់ប្រភេទ»អាចមានចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីសេចក្ដីពិត។ (ធីម៉ូថេទី១ ២:៤) លោកដឹងថាចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងលោកនឹងកាន់តែមាំមួនឡើងពេលយើងអានគម្ពីរជាភាសាដែលយើងយល់ច្រើនជាងគេ។
២០ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវខំប្រឹងរក្សាចំណងមិត្ដភាពមាំមួនជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ យើងអាចធ្វើដូច្នេះបាន ពេលយើងសិក្សាគម្ពីរជាទៀងទាត់ក្នុងភាសាដែលយើងយល់ច្រើនជាងគេ។ យើងក៏នឹងជួយក្រុមគ្រួសាររបស់យើងឲ្យរក្សាចំណងមិត្ដភាពរបស់ពួកគេជាមួយនឹងលោក ហើយយើងនឹងបង្ហាញថាយើងពិតជាស្រឡាញ់បណ្ដាំរបស់ព្រះ។—ទំនុកតម្កើង ១១៩:១១
^ [១] (វគ្គ៥) ឈ្មោះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
