ចូររក្សាសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដ ទោះជាស្ថានភាពរបស់អ្នកផ្លាស់ប្ដូរ
«ទូលបង្គំសុខចិត្ដនៅស្ងៀមស្ងាត់ ទូលបង្គំមានចិត្ដស្ងប់»។—ទំនុកតម្កើង ១៣១:២, ខ.ស.
១, ២. (ក) តើការផ្លាស់ប្ដូរភ្លាមៗក្នុងជីវិតអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ) (ខ) យោងទៅតាមទំនុកតម្កើង ១៣១ តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដ?
ក្រោយពីបងឡយដ៍និងបងអាឡិចសាន់ត្រាដែលជាប្រពន្ធរបស់គាត់បានបម្រើនៅបេតអែលជាង២៥ឆ្នាំ ពួកគាត់បានត្រូវចាត់ឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយវិញ។ ដំបូង ពួកគាត់ពិបាកចិត្ដ។ បងឡយដ៍និយាយថា៖ «ខ្ញុំចាត់ទុកបេតអែលនិងភារកិច្ចរបស់ខ្ញុំនៅទីនោះជាអត្ដសញ្ញាណរបស់ខ្ញុំ។ ក្នុងចិត្ដខ្ញុំ ខ្ញុំយល់អំពីមូលហេតុដែលមានការផ្លាស់ប្ដូរនោះ តែក្នុងប៉ុន្មានសប្ដាហ៍និងប៉ុន្មានខែក្រោយៗមក ខ្ញុំច្រើនតែមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនបានត្រូវគេបោះបង់ចោល»។ បងឡយដ៍មានអារម្មណ៍ឡើងចុះ នៅពេលខ្លះគាត់មានអារម្មណ៍ថាការផ្លាស់ប្ដូរនោះគឺល្អ តែមួយសន្ទុះក្រោយមក គាត់មានអារម្មណ៍ធ្លាក់ទឹកចិត្ដ។
២ ម្ដងម្កាលក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងនឹងមានការផ្លាស់ប្ដូរដែលយើងមិនបានរំពឹងទុក ហើយការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនោះប្រហែលជាធ្វើឲ្យយើងខ្វល់ខ្វាយនិងតានតឹងចិត្ដ។ (សុភាសិត ១២:២៥) តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីរក្សាចិត្ដស្ងប់ពេលយើងពិបាកទទួលយកឬសម្របខ្លួនទៅតាមការផ្លាស់ប្ដូរណាមួយ? ទំនុកតម្កើង ១៣១:១-៣ក្នុងព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ ចែងថា៖ «ឱព្រះអម្ចាស់អើយ ទូលបង្គំគ្មានចិត្ដអំនួតឬវាយឫកខ្ពស់ទេ ទូលបង្គំមិនប្រាថ្នាចង់បានអ្វីដែលធំអស្ចារ្យហួសពីសមត្ថភាពរបស់ទូលបង្គំឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ទូលបង្គំសុខចិត្ដនៅស្ងៀមស្ងាត់ ទូលបង្គំមានចិត្ដស្ងប់ដូចកូនក្មេងនៅជាប់នឹងទ្រូងម្ដាយ គឺទូលបង្គំបានស្កប់ចិត្ដដូចកូនក្មេងស្កប់ចិត្ដនៅជិតម្ដាយយ៉ាងនោះដែរ។ អ៊ីស្រាអែលអើយ ចូរទុកចិត្ដលើព្រះអម្ចាស់ តាំងពីពេលនេះរហូតដល់អស់កល្បជានិច្ច!»។ សូមយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលអ្នកបម្រើខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅអតីតកាលនិងនៅសព្វថ្ងៃនេះ បានរក្សាសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដ ទោះជាជីវិតរបស់ពួកគេបានផ្លាស់ប្ដូរភ្លាមៗក្ដី។
របៀបដែល«សេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់ព្រះ»ជួយយើង
៣. តើមានការផ្លាស់ប្ដូរអ្វីក្នុងជីវិតរបស់យ៉ូសែប?
៣ សូមគិតអំពីជីវិតរបស់យ៉ូសែប។ ក្នុងចំណោមកូនប្រុសទាំងអស់របស់យ៉ាកុប គាត់ស្រឡាញ់យ៉ូសែបជាងគេ។ នេះធ្វើឲ្យបងប្រុសៗរបស់គាត់ច្រណែន។ ពេលយ៉ូសែបមានអាយុ១៧ឆ្នាំ ពួកគេបានលក់គាត់ជាខ្ញុំបម្រើ។ (លោកុប្បត្ដិ ៣៧:២-៤, ២៣-២៨) គាត់បានរងទុក្ខនៅស្រុកអេស៊ីបប្រហែលជាអស់រយៈពេល១៣ឆ្នាំ។ នៅដំបូងគាត់ធ្វើជាខ្ញុំបម្រើ ហើយក្រោយមកបានទៅជាអ្នកទោស។ យ៉ូសែបបានឃ្លាតឆ្ងាយពីឪពុកជាទីស្រឡាញ់របស់គាត់។ ស្ថានភាពរបស់គាត់អាចធ្វើឲ្យគាត់ខឹងនិងអស់សង្ឃឹម ប៉ុន្ដែគាត់មិនមានអារម្មណ៍ដូច្នេះទេ។ តើអ្វីបានជួយគាត់?
៤. (ក) តើយ៉ូសែបបានធ្វើអ្វីពេលគាត់ជាប់គុក? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យ៉ូសែបយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ ពេលយ៉ូសែបរងទុក្ខនៅក្នុងគុក គាត់ច្បាស់ជាបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងជួយគាត់។ (លោកុប្បត្ដិ ៣៩:២១; ទំនុកតម្កើង ១០៥:១៧-១៩) ប្រហែលជាគាត់ក៏បានគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យគាត់យល់សប្ដិឃើញពេលគាត់នៅវ័យក្មេង ហើយនោះបានពង្រឹងទំនុកចិត្ដរបស់គាត់ថាលោកនៅជាមួយនឹងគាត់។ (លោកុប្បត្ដិ ៣៧:៥-១១) គាត់ទំនងជាបានអធិដ្ឋានជារឿយៗដោយប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីអ្វីៗទាំងអស់ដែលនៅក្នុងចិត្ដរបស់គាត់។ (ទំនុកតម្កើង ១៤៥:១៨) ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យ៉ូសែប ដោយធ្វើឲ្យគាត់ជឿជាក់ថាលោកនឹង«នៅជាមួយនឹង»គាត់ ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)។—សកម្មភាព ៧:៩, ១០
៥. តើតាមរបៀបណា«សេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់ព្រះ»អាចជួយយើងឲ្យតាំងចិត្ដបម្រើព្រះយេហូវ៉ា?
៥ ទោះជាយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាកយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងអាចមាន«សេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់ព្រះ»ដែលការពារ«សមត្ថភាពរិះគិត»របស់យើង ហើយធ្វើឲ្យយើងមានចិត្ដស្ងប់។ (សូមអាន ភីលីព ៤:៦, ៧) ពេលយើងខ្វល់ខ្វាយនិងតានតឹងចិត្ដ «សេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់ព្រះ»អាចពង្រឹងកម្លាំងយើងឲ្យបន្ដបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ហើយមិនឈប់ព្យាយាមឡើយ។ សូមយើងពិចារណាអំពីគំរូរបស់បងប្អូនខ្លះនៅសម័យយើងដែលមានបទពិសោធន៍នេះ។
ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដឡើងវិញ
៦, ៧. តើសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងអាចជួយយើងឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដឡើងវិញយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
៦ ពេលបងប្រុសរ៉ាយអិននិងបងស្រីជូលីយេតបានទទួលដំណឹងថា ពួកគាត់លែងបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយពិសេសបណ្ដោះអាសន្នទៀត ពួកគាត់ធ្លាក់ទឹកចិត្ដ។ បងរ៉ាយអិននិយាយថា៖ «យើងបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាភ្លាមៗអំពីរឿងនោះ។ យើងដឹងថាយើងមានឱកាសដ៏ពិសេសដើម្បីបង្ហាញទំនុកចិត្ដទៅលើលោក។ បងប្អូនជាច្រើននាក់ក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង ជាអ្នកថ្មីក្នុងសេចក្ដីពិត។ ដូច្នេះ យើងបានអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងឲ្យទុកគំរូល្អស្ដីអំពីការបង្ហាញជំនឿ»។
៧ តើព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ពួកគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? បងរ៉ាយអិននិយាយថា៖ «ភ្លាមៗក្រោយពីយើងបានអធិដ្ឋានចប់ យើងមានអារម្មណ៍ថាយើងលែងខ្វល់ខ្វាយនិងលែងមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវដូចអ្វីដែលយើងមានពីមុន។ សេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់ព្រះកំពុងការពារចិត្ដនិងសមត្ថភាពរិះគិតរបស់យើង។ យើងបានទទួលស្គាល់ថា ព្រះយេហូវ៉ានៅតែអាចប្រើយើង បើយើងមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ»។
៨-១០. (ក) តើសកម្មពលរបស់ព្រះអាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចពេលយើងខ្វល់ខ្វាយ? (ខ) ពេលយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា តើលោកប្រហែលជានឹងជួយយើងតាមរបៀបណាខ្លះ?
៨ សកម្មពលរបស់ព្រះអាចធ្វើឲ្យយើងស្ងប់ចិត្ដ ហើយក៏អាចណែនាំយើងឲ្យរកឃើញខគម្ពីរដែលនឹងជួយយើងឲ្យយល់អំពីអ្វីដែលពិតជាសំខាន់ក្នុងជីវិត។ (សូមអាន យ៉ូហាន ១៤:២៦, ២៧) សូមគិតអំពីបងហ្វីលីពនិងបងមេរី ដែលជាប្ដីប្រពន្ធមួយគូដែលធ្លាប់បម្រើនៅបេតអែលជិត២៥ឆ្នាំ។ ក្នុងរយៈពេលបួនខែ ម្ដាយទាំងសងខាងនិងសាច់ញាតិម្នាក់ទៀតរបស់ពួកគាត់បានស្លាប់ ហើយពួកគាត់ត្រូវមើលថែឪពុករបស់បងមេរីដែលមានជំងឺខួរក្បាល។
៩ បងហ្វីលីពនិយាយថា៖ «ខ្ញុំគិតថាខ្ញុំធ្វើបានល្អល្មមហើយចំពោះរឿងហ្នឹង តែតាមពិតខ្ញុំនៅខ្វះអ្វីមួយ។ ក្នុងអត្ថបទសិក្សាមួយនៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ខ្ញុំបានប្រទះឃើញខគម្ពីរនៅកូឡុស ១:១១។ មែន ខ្ញុំកំពុងស៊ូទ្រាំ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមិនមែនស៊ូទ្រាំយ៉ាងពេញលេញទេ។ ខ្ញុំត្រូវតែ‹ស៊ូទ្រាំនឹងការទាំងអស់ ហើយមានចិត្ដធ្ងន់ដោយអំណរ›។ ខនេះបានរំលឹកខ្ញុំថាអំណរក្នុងជីវិត មិនអាស្រ័យលើស្ថានភាពរបស់ខ្ញុំទេ ប៉ុន្ដែអាស្រ័យទៅលើឥទ្ធិពលដែលសកម្មពលរបស់ព្រះមានលើជីវិតរបស់ខ្ញុំ»។
១០ ដោយសារបងហ្វីលីពនិងបងមេរីបន្ដផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា លោកបានឲ្យពរជាច្រើនដល់ពួកគាត់។ មិនយូរក្រោយពីពួកគាត់បានចាកចេញពីបេតអែល ពួកគាត់មានសិស្សគម្ពីរល្អដែលរីកចម្រើន ហើយដែលចង់សិក្សាច្រើនជាងម្ដងក្នុងមួយសប្ដាហ៍។ បងមេរីនិយាយថា៖ «ពួកគេនាំឲ្យយើងមានអំណរ ហើយជារបៀបមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងប្រាប់យើងថាយើងមិនចាំបាច់ខ្វល់ខ្វាយទេ លោកនឹងជួយយើង»។
ចូរធ្វើអ្វីដែលអាចបើកឱកាសឲ្យព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ពរដល់អ្នក
ទោះជាមានការផ្លាស់ប្ដូរបែបណាក្នុងជីវិតរបស់យើងក្ដី តើយើងអាចធ្វើតាមគំរូរបស់យ៉ូសែបយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលវគ្គ១១-១៣)
១១, ១២. (ក) តើយ៉ូសែបបានធ្វើអ្វីខ្លះដែលបើកឱកាសឲ្យព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ពរដល់គាត់? (ខ) តើព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរអ្វីដល់យ៉ូសែប?
១១ ពេលជីវិតផ្លាស់ប្ដូរភ្លាមៗ យើងប្រហែលជាខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់យើងគិតតែអំពីបញ្ហារបស់យើងប៉ុណ្ណោះ។ នេះអាចកើតឡើងចំពោះយ៉ូសែប។ ប៉ុន្ដែ គាត់សម្រេចចិត្ដខំអស់ពីសមត្ថភាព ទោះជាគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាកក៏ដោយ។ ដូចដែលយ៉ូសែបបានខំធ្វើការឲ្យប៉ូទីផារ គាត់ក៏ខំធ្វើកិច្ចការណាក៏ដោយដែលមេគុកចាត់គាត់ឲ្យធ្វើ។—លោកុប្បត្ដិ ៣៩:២១-២៣
១២ នៅថ្ងៃមួយ យ៉ូសែបបានត្រូវចាត់ឲ្យមើលការខុសត្រូវលើអ្នកទោសពីរនាក់ដែលបម្រើនៅវាំងរបស់ផារ៉ូ។ យ៉ូសែបបានប្រព្រឹត្ដយ៉ាងសប្បុរសចំពោះពួកគេ ហើយនេះបានធ្វើឲ្យពួកគេមានអារម្មណ៍ស្រួលជាមួយនឹងគាត់រហូតដល់ពួកគេបានប្រាប់យ៉ូសែបអំពីការខ្វល់ខ្វាយនិងសុបិនដ៏ចម្លែករបស់ពួកគេនៅយប់មុននោះ។ (លោកុប្បត្ដិ ៤០:៥-៨) នៅពេលនោះ យ៉ូសែបមិនបានដឹងថាការសន្ទនានោះនឹងនាំទៅដល់ការដោះលែងគាត់ទេ។ ពីរឆ្នាំក្រោយមក យ៉ូសែបបានត្រូវដោះលែងពីគុក ហើយបានទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងដែលមានអំណាចធំជាងគេនៅស្រុកអេស៊ីបបន្ទាប់ពីផារ៉ូ!—លោកុប្បត្ដិ ៤១:១, ១៤-១៦, ៣៩-៤១
១៣. ទោះជាយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏ដោយ តើយើងអាចប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាដើម្បីបើកឱកាសឲ្យព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ពរដល់យើង?
១៣ ដូចយ៉ូសែបយើងប្រហែលជាស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលយើងមិនអាចផ្លាស់ប្ដូរបាន។ ប៉ុន្ដែ បើយើងមានចិត្ដអត់ធ្មត់និងខំអស់ពីសមត្ថភាព ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរយើង។ (ទំនុកតម្កើង ៣៧:៥) សូម្បីតែពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ច្របូកច្របល់ក្នុងចិត្ដនិងខ្វល់ខ្វាយ ក៏យើងមិន«ទាល់ច្រក» ឬគ្មានសង្ឃឹមនោះទេ។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៨) ព្រះយេហូវ៉ានឹងនៅជាមួយយើង ជាពិសេសបើយើងផ្ចង់អារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចបម្រើផ្សាយ។
ចូរបន្ដផ្ដោតអារម្មណ៍លើកិច្ចបម្រើផ្សាយ
១៤-១៦. តើភីលីពបានបន្ដផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចបម្រើផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច ទោះជាជីវិតរបស់គាត់បានផ្លាស់ប្ដូរក្ដី?
១៤ ភីលីពដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អគឺជាគំរូដ៏ល្អស្ដីអំពីបុគ្គលដែលផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចបម្រើផ្សាយ ទោះជាមានការផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណាក្នុងជីវិតរបស់គាត់ក្ដី។ នៅពេលមួយ គាត់បានទទួលភារកិច្ចថ្មីនៅក្រុងយេរូសាឡិម ហើយគាត់ចូលចិត្ដភារកិច្ចនោះ។ (សកម្មភាព ៦:១-៦) ក្រោយមក មានការផ្លាស់ប្ដូរផ្សេងៗកើតឡើង ដូចជាមានការប្រឆាំងដ៏ខ្លាំងចំពោះគ្រិស្ដសាសនិក បន្ទាប់ពីស្ទេផានបានត្រូវគេសម្លាប់ ហើយគ្រិស្ដសាសនិកបានភៀសខ្លួនចេញពីក្រុងយេរូសាឡិម។ ដោយសារភីលីពចង់បន្ដជាប់រវល់ក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា គាត់បានទៅក្រុងសាម៉ារីដែលជាកន្លែងដែលមនុស្សត្រូវការឮដំណឹងល្អ។—ម៉ាថាយ ១០:៥; សកម្មភាព ៨:១, ៥
១៥ ភីលីពសុខចិត្ដទៅកន្លែងណាក៏ដោយដែលសកម្មពលរបស់ព្រះដឹកនាំគាត់ឲ្យទៅ។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើគាត់ឲ្យផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងដែលមនុស្សមិនទាន់ឮដំណឹងល្អ។ ជនជាតិយូដាជាច្រើនមើលងាយជនជាតិសាម៉ារី ហើយបានប្រព្រឹត្ដយ៉ាងអាក្រក់ទៅលើពួកគេ។ ប៉ុន្ដែ ភីលីពពមិនបានរើសអើងទេ ហើយគាត់ចង់ប្រកាសដំណឹងល្អដល់ពួកគេ។ រីឯជនជាតិសាម៉ារីវិញ ពួកគេបាន«ផ្ចង់អារម្មណ៍»ស្តាប់គាត់!—សកម្មភាព ៨:៦-៨
១៦ បន្ទាប់មក សកម្មពលរបស់ព្រះបានដឹកនាំភីលីពឲ្យផ្សព្វផ្សាយនៅក្រុងអាសូតនិងសេសារៀ ជាកន្លែងដែលមានមនុស្សជាច្រើនដែលមិនមែនជាជនជាតិយូដា។ (សកម្មភាព ៨:៣៩, ៤០) ក្រោយមក ជីវិតរបស់ភីលីពបានផ្លាស់ប្ដូរម្ដងទៀត។ ទោះជាជីវិតរបស់ភីលីពបានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណាក្ដី គាត់បន្ដជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានបន្ដឲ្យពរគាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។—សកម្មភាព ២១:៨, ៩
១៧, ១៨. ពេលជីវិតរបស់យើងផ្លាស់ប្ដូរ តើការផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចបម្រើផ្សាយជួយយើងយ៉ាងណា?
១៧ បងប្អូនជាច្រើនដែលបម្រើពេញពេលនិយាយថា ការផ្ដោតអារម្មណ៍លើកិច្ចបម្រើផ្សាយជួយពួកគេឲ្យរក្សាអំណរនិងទស្សនៈត្រឹមត្រូវ សូម្បីតែពេលដែលកាលៈទេសៈរបស់ពួកគេផ្លាស់ប្ដូរក្ដី។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលបងអសប៊ននិងបងផលឡាយដែលជាប្ដីប្រពន្ធមួយគូដែលរស់នៅប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូងបានចាកចេញពីបេតអែល ពួកគាត់បានគិតថាការស្វែងរកការងារមិនពេញពេលនិងផ្ទះស្នាក់នៅគឺមិនពិបាកទេ។ ប៉ុន្ដែ បងអសប៊ននិយាយថា៖ «គួរឲ្យស្តាយណាស់ យើងមិនបានទទួលការងារភ្លាមៗដូចដែលយើងបានសង្ឃឹមឡើយ»។ បងផលឡាយនិយាយថា៖ «អស់បីខែ យើងរកការងារមិនបានសោះ ហើយយើងមិនមានលុយសន្សំដែរ។ នោះពិតជាពិបាកណាស់»។
១៨ តើអ្វីបានជួយបងអសប៊ននិងបងផលឡាយក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាកនេះ? បងអសប៊ននិយាយថា៖ «ការផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំជួយយើងយ៉ាងខ្លាំងឲ្យបន្ដផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការបម្រើព្រះនិងមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ»។ ជាជាងនៅផ្ទះព្រួយបារម្ភ ពួកគាត់បានសម្រេចចិត្ដបន្ដជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យពួកគាត់មានអំណរជាខ្លាំង! បងអសប៊នបន្ថែមថា៖ «យើងបានស្វែងរកការងារនៅកន្លែងផ្សេងៗ ហើយទីបំផុតយើងរកការងារបាន»។
ចូរទុកចិត្ដព្រះយេហូវ៉ាទាំងស្រុង
១៩-២១. (ក) តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដ? (ខ) តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីពេលយើងសម្របខ្លួនទៅតាមការផ្លាស់ប្ដូរដែលយើងមិនបានរំពឹងទុក?
ការសម្របខ្លួនទៅតាមការផ្លាស់ប្ដូរណាមួយ អាចពង្រឹងចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា
១៩ ដូចដែលយើងបានឃើញហើយថា ទោះជាយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពណាក៏ដោយ បើយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពនិងទុកចិត្ដលើព្រះយេហូវ៉ាទាំងស្រុង យើងនឹងអាចរក្សាសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដ។ (សូមអាន មីកា ៧:៧) យូរៗទៅ យើងប្រហែលជានឹងដឹងថាការសម្របខ្លួនទៅតាមការផ្លាស់ប្ដូរណាមួយ បានពង្រឹងចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ បងផលឡាយពន្យល់ថាការផ្លាស់ប្ដូរភារកិច្ចរបស់ពួកគាត់ បានបង្រៀនគាត់អំពីអត្ថន័យនៃការពឹងផ្អែកលើព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាក្នុងគ្រាដ៏ពិបាកក្ដី។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំមានចំណងមិត្ដភាពជាមួយនឹងលោកកាន់តែរឹងមាំ»។
២០ បងមេរីដែលបានត្រូវរៀបរាប់ខាងលើ នៅតែបន្ដបម្រើជាអ្នកត្រួសត្រាយ ហើយថែរក្សាឪពុករបស់គាត់ដែលមានវ័យចាស់។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំបានរៀនថាពេលខ្ញុំខ្វល់ខ្វាយ ខ្ញុំត្រូវអធិដ្ឋាននិងបន្ទាប់មកឈប់បារម្ភអំពីរឿងនោះទៀត។ ការទុករឿងផ្សេងៗឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដោះស្រាយ ប្រហែលជាមេរៀនដ៏សំខាន់បំផុតដែលខ្ញុំបានរៀន ហើយនេះជាអ្វីដែលយើងនឹងត្រូវការជាចាំបាច់នាពេលអនាគត»។
២១ បងឡយដ៍និងបងអាឡិចសាន់ត្រាសារភាពថា ការផ្លាស់ប្ដូរក្នុងជីវិតបានសាកល្បងជំនឿរបស់ពួកគាត់តាមរបៀបដែលពួកគាត់មិនបានរំពឹងទុក។ ប៉ុន្ដែ ពួកគាត់អាចឃើញថា តាមការពិតការសាកល្បងទាំងនេះបានជួយពួកគាត់។ ឥឡូវនេះ ពួកគាត់ដឹងថាជំនឿរបស់ពួកគាត់គឺមាំមួនរហូតដល់អាចជួយសម្រាលទុក្ខពួកគាត់ពេលដែលមានបញ្ហា ហើយពួកគាត់មានអារម្មណ៍ថាពួកគាត់មានបុគ្គលិកលក្ខណៈល្អប្រសើរជាងមុន ដោយសារអ្វីដែលពួកគាត់ឆ្លងកាត់។
ការផ្លាស់ប្ដូរដែលមិនបានរំពឹងទុក អាចនាំឲ្យទទួលពរដែលមិនបានរំពឹងទុក! (សូមមើលវគ្គ១៩-២១)
២២. បើយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងស្ថានភាពដែលយើងជួបប្រទះ តើយើងអាចប្រាកដអំពីអ្វី?
២២ ក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះ ជីវិតរបស់យើងអាចផ្លាស់ប្ដូរភ្លាមៗ។ យើងប្រហែលជាទទួលភារកិច្ចផ្សេងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ចាប់ផ្ដើមមានបញ្ហាសុខភាព ឬត្រូវមើលថែក្រុមគ្រួសាររបស់យើងតាមរបៀបផ្សេងទៀត។ ប៉ុន្ដែ ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ចូរមានទំនុកចិត្ដថាព្រះយេហូវ៉ាយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះអ្នក ហើយនឹងជួយអ្នកនៅពេលត្រឹមត្រូវ។ (ហេប្រឺ ៤:១៦; ពេត្រុសទី១ ៥:៦, ៧) ម្យ៉ាងទៀតនៅឥឡូវនេះ ចូរខំអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងស្ថានភាពដែលអ្នកកំពុងជួបប្រទះ។ ចូរអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់អ្នក ហើយរៀនឲ្យចេះពឹងផ្អែកលើលោកទាំងស្រុង។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ទោះជាស្ថានភាពរបស់អ្នកផ្លាស់ប្ដូរក្ដី អ្នកនឹងមានសេចក្ដីសុខសាន្ដដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ានៅក្នុងចិត្ដរបស់អ្នកជានិច្ច។
^ វគ្គ 4 ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក យ៉ូសែបបានដាក់ឈ្មោះកូនប្រុសច្បងរបស់គាត់ថាម៉ាណាសេ ដោយសារដូចដែលគាត់បាននិយាយ «ព្រះទ្រង់បានធ្វើឲ្យអញភ្លេចសេចក្ដីទុក្ខលំបាករបស់អញទាំងប៉ុន្មាន»។ គាត់បានយល់ថាកូនប្រុសនេះគឺជាអំណោយពីព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីសម្រាលទុក្ខគាត់។—លោកុប្បត្ដិ ៤១:៥១
