‹ការផ្ដោតគំនិតរបស់អ្នកទៅលើសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះនាំឲ្យបានជីវិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្ដ›
«អ្នកដែលរស់នៅស្របតាមសកម្មពលរបស់ព្រះ ផ្ដោតគំនិតទៅលើអ្វីៗដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសកម្មពលរបស់ព្រះ»។—រ៉ូម ៨:៥
ចម្រៀងលេខ: ២២, ៥២
១, ២. ហេតុអ្វីគ្រិស្ដសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងចាប់អារម្មណ៍នឹងរ៉ូម ជំពូក៨?
អ្នកប្រហែលជាបានអានរ៉ូម ៨:១៥-១៧ក្នុងអំឡុងរដូវពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូ។ ខទាំងនោះពន្យល់អំពីរបៀបដែលគ្រិស្ដសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងដឹងថាពួកគាត់មានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅស្ថានសួគ៌។ រ៉ូម ៨:១ បញ្ជាក់ថាអ្នករើសតាំងគឺជា«ពួកអ្នកដែលរួបរួមជាមួយនឹងគ្រិស្ដ»។ ប៉ុន្ដែ តើរ៉ូម ជំពូក៨សំដៅលើតែអ្នករើសតាំងប៉ុណ្ណោះឬទេ? ឬតើបទគម្ពីរនេះក៏អាចជួយពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដី?
២ រ៉ូម ជំពូក៨បានត្រូវសរសេរជាពិសេសសម្រាប់ពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង។ ពួកគាត់ទទួល«សកម្មពលរបស់ព្រះ» ហើយគឺជាអ្នកដែល‹ទន្ទឹងចាំព្រះទទួលជាកូន ដោយរំដោះពីរូបកាយ›សាច់ឈាមរបស់ពួកគាត់។ (រ៉ូម ៨:២៣) នៅពេលអនាគតពួកគាត់នឹងធ្វើជាកូនព្រះនៅស្ថានសួគ៌។ ព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសការខុសឆ្គងរបស់ពួកគាត់ដោយផ្អែកលើថ្លៃលោះ។ លោកបានប្រកាសថាពួកគាត់គឺជាមនុស្សសុចរិត ដើម្បីពួកគាត់អាចទៅជាកូនរបស់លោក។—រ៉ូម ៣:២៣-២៦; ៤:២៥; ៨:៣០
៣. ហេតុអ្វីពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដីក៏គួរសិក្សារ៉ូម ជំពូក៨?
៣ ក្នុងសៀវភៅរ៉ូម ប៉ូលបានសរសេរអំពីបុរសម្នាក់ដែលមិនមែនជាអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង ប៉ុន្ដែព្រះយេហូវ៉ានៅតែចាត់ទុកគាត់ជាមនុស្សសុចរិត។ បុរសនោះគឺជាអាប្រាហាំ។ បុរសដ៏ស្មោះត្រង់នោះបានរស់នៅច្រើនឆ្នាំមុនលោកយេស៊ូបានឲ្យជីវិតជាថ្លៃលោះ។ (សូមអាន រ៉ូម ៤:២០-២២) សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាក៏អាចចាត់ទុកគ្រិស្ដសាសនិកដ៏ស្មោះត្រង់ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដីថាជាមនុស្សសុចរិតដែរ។ ពួកគេក៏អាចទទួលប្រយោជន៍ពីឱវាទដែលមានក្នុងសៀវភៅរ៉ូម ជំពូក៨។
៤. ពេលយើងអានរ៉ូម ៨:២១ តើយើងគួរសួរខ្លួននូវសំណួរអ្វី?
៤ នៅរ៉ូម ៨:២១ ព្រះយេហូវ៉ាធានាថាពិភពលោកថ្មីរបស់លោកនឹងមកដល់ ហើយថាមនុស្សជាតិនឹងត្រូវវរំដោះឲ្យរួចពីភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់។ ខនេះចែងថាពួកគេនឹងមាន«សេរីភាពរុងរឿងជាកូនព្រះ»។ តើអ្នកអាចស្រមៃឃើញខ្លួនអ្នកនៅក្នុងពិភពលោកថ្មីនោះឬទេ? សូមយើងពិចារណាអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើដើម្បីរស់នៅទីនោះ។
«ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ»
៥. នៅរ៉ូម ៨:៤-១៣ តើប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីស្ថានភាពបែបណា?
៥ សូមអាន រ៉ូម ៨:៤-១៣។ នៅរ៉ូម ជំពូក៨ ប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីមនុស្សពីរប្រភេទ គឺអ្នកដែលរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ» និងអ្នកដែលរស់នៅ«ស្របតាមសកម្មពលរបស់ព្រះ»។ អ្នកខ្លះគិតថាប៉ូលរៀបរាប់អំពីពួកអ្នកដែលមិនមែនជាគ្រិស្ដសាសនិក និងពួកអ្នកដែលជាគ្រិស្ដសាសនិក។ ប៉ុន្ដែ ប៉ូលកំពុងសរសេរទៅកាន់គ្រិស្ដសាសនិក ជាអ្នកដែល«បានត្រូវហៅមក ដើម្បីឲ្យទៅជាអ្នកបរិសុទ្ធ»។ (រ៉ូម ១:៧) ដូច្នេះ ទាំងអ្នកដែលបានរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ» ទាំងអ្នកដែលបានរស់នៅ«ស្របតាមសកម្មពលរបស់ព្រះ»គឺជាគ្រិស្ដសាសនិក។ តើពួកគាត់ខុសគ្នាយ៉ាងណា?
៦, ៧. (ក) តើពាក្យភាសាដើមដែលបានត្រូវបកប្រែថា«រូបកាយ»អាចសំដៅលើអ្វីខ្លះ? (ខ) នៅរ៉ូម ៨:៤-១៣ តើពាក្យ«រូបកាយ»មានអត្ថន័យយ៉ាងណា?
៦ ពាក្យភាសាដើមដែលបានត្រូវបកប្រែក្នុងខនេះថា«រូបកាយ» អាចសំដៅលើអ្វីផ្សេងៗ។ ជួនកាលនេះអាចសំដៅទៅលើសាច់នៃរូបកាយរបស់យើង។ (រ៉ូម ២:២៨; កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៩, ៥០) ពាក្យនេះជាភាសាដើមក៏អាចសំដៅលើទំនាក់ទំនងក្រុមគ្រួសារ។ ជាឧទាហរណ៍ គម្ពីរចែងថាលោកយេស៊ូមក«ពីពូជពង្សរបស់ដាវីឌ»ឬជាសាច់ឈាមរបស់ដាវីឌ ហើយប៉ូលបានហៅជនជាតិយូដាជា«សាច់ញាតិ»របស់គាត់។—រ៉ូម ១:៣; ៩:៣
៧ ដូច្នេះនៅរ៉ូម ៨:៤-១៣ តើប៉ូលចង់មានន័យយ៉ាងណាពេលគាត់និយាយអំពីអ្នកដែលរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ»? ដើម្បីដឹងចម្លើយ យើងអាចមើលរ៉ូម ៧:៥។ នៅទីនោះប៉ូលបានសរសេរថា៖ «ពីមុន ពេលដែលយើងនៅធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយនៅឡើយ សេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខុសទាំងប៉ុន្មានដែលបានត្រូវសឲ្យឃើញតាមរយៈច្បាប់ បានបញ្ចេញឥទ្ធិពលទៅលើអវយវៈរបស់យើង»។ ប៉ូលបានពន្យល់នៅទីនោះថាមនុស្សដែលរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ»គឺជាអ្នកដែលផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយរបស់ខ្លួន ហើយធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាទាំងនោះតាមតែចិត្ដពួកគេ។
៨. ហេតុអ្វីប៉ូលត្រូវព្រមានគ្រិស្ដសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងអំពីការរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ»?
៨ ហេតុអ្វីប៉ូលបានព្រមានគ្រិស្ដសាសនិកដែលបានត្រូវរើសតាំងអំពីការរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ»? ហេតុអ្វីគ្រិស្ដសាសនិកទាំងអស់នៅសព្វថ្ងៃនេះក៏ត្រូវការការព្រមាននេះដែរ? ពីព្រោះអ្នកណាក៏ដោយដែលបម្រើព្រះយ៉ាងស្មោះត្រង់អាចចាប់ផ្ដើមឲ្យបំណងប្រាថ្នារបស់គាត់ទៅជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ ជាឧទាហរណ៍ ប៉ូលបានសរសេរថាបងប្អូនខ្លះនៅក្រុងរ៉ូមគឺជាខ្ញុំបម្រើនៃ«ក្រពះ[ឬសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នា]របស់ពួកគេ»។ គាត់ប្រហែលជាចង់មានន័យថាការរួមភេទ អាហារ ឬអ្វីផ្សេងទៀតគឺជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ (រ៉ូម ១៦:១៧, ១៨; ភីលីព ៣:១៨, ១៩; យូដាស ៤, ៨, ១២) ម្យ៉ាងទៀត អស់មួយរយៈពេល នៅក្រុមជំនុំនាក្រុងកូរិនថូសមានស្ថានភាពមួយដែលបងប្រុសម្នាក់ប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទជាមួយនឹង«ប្រពន្ធរបស់ឪពុកគាត់»។ (កូរិនថូសទី១ ៥:១) គ្រិស្ដសាសនិកសម័យដើមច្បាស់ជាត្រូវការការព្រមានរបស់ប៉ូលអំពីការរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ»។—រ៉ូម ៨:៥, ៦
៩. នៅរ៉ូម ៨:៦ តើប៉ូលមិនចង់សំដៅលើអ្វី?
៩ ការព្រមាននេះនៅតែជាប់ទាក់ទងនឹងយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ សូម្បីតែបុគ្គលដែលបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំក៏ដោយ អាចចាប់ផ្ដើមរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ»។ ដូច្នេះ តើប៉ូលចង់មានន័យថាយើងមិនគួរគិតអំពីអ្វីៗដូចជាអាហារ ការងារ ការកម្សាន្ដ ឬស្នេហាឬទេ? ប្រាកដជាមិនមែនទេ។ អ្វីៗទាំងនេះជាអ្វីធម្មតាក្នុងជីវិត។ សូម្បីតែលោកយេស៊ូក៏ចូលចិត្ដម្ហូបអាហារ ហើយបានឲ្យអាហារដល់អ្នកឯទៀតដែរ។ លោកក៏បានដឹងថាលោកត្រូវការសម្រាក។ ម្យ៉ាងទៀត ប៉ូលបានសរសេរថាការរួមភេទគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍។
តើការសន្ទនារបស់យើងបង្ហាញយ៉ាងណា? (សូមមើលវគ្គ១០ ១១)
១០. តើពាក្យ«ការផ្ដោតគំនិតទៅលើ»មានន័យយ៉ាងណា?
១០ តើប៉ូលចង់មានន័យយ៉ាងណាពេលគាត់និយាយពាក្យ«ការផ្ដោតគំនិតទៅលើ»? ពាក្យភាសាក្រិចដែលប៉ូលបានប្រើសំដៅលើការចេះតែគិតអំពីអ្វីមួយ និងរៀបគម្រោងទាំងអស់ទៅលើអ្វីនោះ។ បណ្ឌិតម្នាក់ពន្យល់ថាពាក្យនេះសំដៅលើអ្នកដែល«ចាប់អារម្មណ៍ខ្លាំងបំផុត ចេះតែនិយាយ» និងផ្ចង់ចិត្ដខ្លាំងបំផុតទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន។ ពួកគេឲ្យសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាទាំងនោះគ្រប់គ្រងរបៀបរស់នៅរបស់ពួកគេ។
តើយើងចាប់អារម្មណ៍អ្វីខ្លាំងបំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង?
១១. តើមានអ្វីខ្លះដែលអាចទៅជាសំខាន់ពេកចំពោះយើង?
១១ គ្រិស្ដសាសនិកនៅក្រុងរ៉ូមត្រូវពិនិត្យពិចារណាខ្លួនដើម្បីដឹងថាពួកគេកំពុងផ្ដោតគំនិតទៅលើអ្វី។ តើពួកគេកំពុងផ្ដោតគំនិតទៅលើ«អ្វីៗដែលពាក់ព័ន្ធនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ»ឬ? សព្វថ្ងៃនេះ យើងក៏ត្រូវគិតអំពីអ្វីដែលសំខាន់បំផុតចំពោះយើងដែរ។ តើយើងចូលចិត្ដនិយាយអំពីអ្វី? តើយើងចូលចិត្ដធ្វើអ្វី? អ្នកខ្លះប្រហែលជាទទួលស្គាល់ថាពួកគេចេះតែគិតអំពីការតុបតែងផ្ទះ ការទិញសម្លៀកបំពាក់ថ្មីៗ ការបណ្ដាក់ទុន ការរៀបចំគម្រោងទៅដើរលេង ឬការពិសាស្រាប្រភេទផ្សេងៗ។ អ្វីៗទាំងនេះគឺមិនខុសទេ ហើយប្រហែលជាអ្វីធម្មតាក្នុងជីវិតរបស់យើង។ ជាឧទាហរណ៍ សូម្បីតែលោកយេស៊ូក៏បានផ្ដល់ស្រាទំពាំងបាយជូរនៅពិធីមង្គលការមួយ ហើយប៉ូលបានឲ្យយោបល់ធីម៉ូថេឲ្យ«ពិសាស្រាបន្ដិចបន្ដួច»ដើម្បីសុខភាពរបស់គាត់។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:២៣; យ៉ូហាន ២:៣-១១) ប៉ុន្ដែ ស្រាទំពាំងបាយជូរមិនមែនជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់លោកយេស៊ូនិងប៉ូលទេ។ ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? តើយើងចាប់អារម្មណ៍អ្វីខ្លាំងបំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង?
១២, ១៣. ហេតុអ្វីយើងគួរប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះអ្វីដែលយើងផ្ដោតគំនិតទៅលើ?
១២ ប៉ូលបានព្រមានថា៖ «ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយនាំឲ្យស្លាប់»។ (រ៉ូម ៨:៦) តើគាត់ចង់មានន័យយ៉ាងណា? បើបុគ្គលម្នាក់រស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ» គាត់អាចបាត់បង់ចំណងមិត្ដភាពរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ានៅឥឡូវនេះ និងបាត់បង់ជីវិតរបស់គាត់នៅពេលអនាគត។ ប៉ុន្ដែ នេះមិនត្រូវតែកើតឡើងទេ ដោយសារបុគ្គលនោះអាចកែប្រែបាន។ សូមនឹកចាំអំពីបុរសម្នាក់ដែលបានប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌នៅក្រុងកូរិនថូស ដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាព។ គាត់បានកែប្រែ ហើយឈប់ធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលប្រាសចាកសីលធម៌របស់ខ្លួន។ បុរសនោះបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបដ៏ស្អាតស្អំម្ដងទៀត។—កូរិនថូសទី២ ២:៦-៨
១៣ បុរសនោះជាគំរូមិនល្អយ៉ាងខ្លាំងអំពីអ្នកដែលរស់នៅ«ស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ» តែទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ គាត់អាចកែប្រែបាន។ ដូច្នេះ បើគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់នៅសព្វថ្ងៃនេះបានចាប់ផ្ដើមធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏ខុសឆ្គងរបស់ខ្លួនជាជាងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់ក៏អាចកែប្រែបានដែរ។ ការនឹកចាំអំពីការព្រមានរបស់ប៉ូលអាចជំរុញចិត្ដយើងឲ្យធ្វើការកែប្រែណាដែលយើងត្រូវធ្វើ។
«ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ»
១៤, ១៥. (ក) តើប៉ូលបានលើកទឹកចិត្ដយើងឲ្យផ្ដោតគំនិតទៅលើអ្វី? (ខ) តើ«ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ»មិនមែនមានន័យយ៉ាងណា?
១៤ ក្រោយពីប៉ូលបាននិយាយអំពីគ្រោះថ្នាក់នៃ«ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយ» គាត់បានពន្យល់ថា៖ «ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះនាំឲ្យបានជីវិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្ដ»។ យើងអាចទទួលរង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យមែន!
១៥ ប៉ុន្ដែ «ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ»មិនមែនមានន័យថាយើងមិនដឹងអ្វីសោះអំពីភាពពិតប្រាកដនៃជីវិតឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត នេះមិនមែនមានន័យថាយើងចេះតែគិតនិងនិយាយអំពីព្រះយេហូវ៉ាឬគម្ពីរប៉ុណ្ណោះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកបម្រើព្រះនៅសតវត្សរ៍ទី១មានរបៀបរស់នៅធម្មតា។ ពួកគេចូលចិត្ដបរិភោគនិងផឹក រៀបការ មានកូនចៅ និងមានការងារ។—ម៉ាកុស ៦:៣; ថែស្សាឡូនិចទី១ ២:៩
អ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ប៉ូលគឺការបម្រើព្រះ
១៦. តើអ្វីគឺសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ប៉ូល?
១៦ ប៉ុន្ដែ ប៉ូលនិងគ្រិស្ដសាសនិកឯទៀតនៅសម័យដើមមិនបានឲ្យសកម្មភាពប្រចាំថ្ងៃទាំងនេះក្លាយទៅជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់ទេ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងដឹងថាប៉ូលបានចិញ្ចឹមជីវិតខ្លួនដោយធ្វើត្រសាល។ ប៉ុន្ដែ ការងាររបស់គាត់មិនមែនជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់គាត់ទេ។ អ្វីដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ប៉ូលគឺការបម្រើព្រះ។ ប៉ូលបានផ្ដោតគំនិតទៅលើការផ្សព្វផ្សាយនិងការបង្រៀន។ (សូមអាន សកម្មភាព ១៨:២-៤; ២០:២០, ២១, ៣៤, ៣៥) បងប្អូននៅក្រុងរ៉ូមត្រូវយកតម្រាប់ប៉ូល ហើយយើងក៏ត្រូវធ្វើដូច្នេះដែរ។—រ៉ូម ១៥:១៥, ១៦
១៧. តើ«ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ»មានប្រយោជន៍យ៉ាងណា?
១៧ បើយើងផ្ដោតគំនិតទៅលើការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា តើយើងនឹងមានជីវិតបែបណា? រ៉ូម ៨:៦ចែងថា៖ «ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះនាំឲ្យបានជីវិតនិងសេចក្ដីសុខសាន្ដ»។ ពេលយើងផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ាយើងឲ្យសកម្មពលរបស់លោកដឹកនាំគំនិតរបស់យើង ហើយយើងរៀនឲ្យមានរបៀបគិតគូរដូចលោក។ ព្រះយេហូវ៉ាសន្យានឹងយើងថាយើងនឹងមានជីវិតដ៏សប្បាយនិងស្កប់ចិត្ដនៅឥឡូវនេះ ហើយមានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅពេលអនាគត។
ដោយសារព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្ដ ដ៏ពិតប្រាកដក្នុងចិត្ដ
១៨. ពេលយើង«ផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ» តើយើងអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្ដយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ពេលប៉ូលបាននិយាយថា៖ «ការផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ»អាចនាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីសុខសាន្ដ តើគាត់ចង់និយាយយ៉ាងណា? មនុស្សទាំងអស់ចង់មានសេចក្ដីសុខសាន្ដ ជាពិសេសសេចក្ដីសុខសាន្ដក្នុងចិត្ដ ប៉ុន្ដែមានមនុស្សតិចណាស់ដែលមាន។ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្ដដ៏ពិតប្រាកដក្នុងចិត្ដ។ យើងក៏អាចមានសេចក្ដីសុខសាន្ដជាមួយនឹងសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់យើងនិងបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដែរ។ ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ជួនកាលយើងនឹងមានបញ្ហាជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់យើង។ ពេលនេះកើតឡើង យើងធ្វើតាមឱវាទរបស់លោកយេស៊ូដែលថា៖ «[ចូរ]ទៅរកជានឹងបងប្អូនអ្នក»។ (ម៉ាថាយ ៥:២៤) សូមចាំថាបងប្អូននោះក៏ជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ដែលជា«ព្រះដែលផ្ដល់សេចក្ដីសុខសាន្ដ»។—រ៉ូម ១៥:៣៣; ១៦:២០
១៩. តើយើងអាចមានសេចក្ដីសុខសាន្ដដ៏ពិសេសអ្វី?
១៩ បើយើង«ផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ» យើងក៏នឹងមានសេចក្ដីសុខសាន្ដជាមួយនឹងព្រះដែរ។ អេសាយដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានសរសេរថា៖ «អ្នកណាដែលមានគំនិតជាប់តាមទ្រង់[ព្រះយេហូវ៉ា] នោះទ្រង់នឹងថែរក្សាអ្នកនោះឲ្យមានសេចក្ដីសុខពេញខ្នាត ដោយព្រោះគេទុកចិត្ដនឹងទ្រង់»។—អេសាយ ២៦:៣; សូមអាន រ៉ូម ៥:១
២០. ហេតុអ្វីអ្នកមានចិត្ដកតញ្ញូចំពោះឱវាទនៅរ៉ូម ជំពូក៨?
២០ ទោះជាយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូតនៅស្ថានសួគ៌ឬនៅផែនដីក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាអាចទទួលប្រយោជន៍ពីពាក្យដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញានៅរ៉ូម ជំពូក៨។ យើងមានចិត្ដកតញ្ញូដែលគម្ពីរលើកទឹកចិត្ដយើងឲ្យផ្ដោតគំនិតទៅលើការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាជាងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួន។ យើងដឹងថាបើយើង«ផ្ដោតគំនិតទៅលើសកម្មពលរបស់ព្រះ» យើងអាចទទួលរង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យ។ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «អំណោយដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យគឺជាជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ ដោយគ្រិស្ដយេស៊ូ ជាម្ចាស់របស់យើង»។—រ៉ូម ៦:២៣
