«ខ្ញុំដឹងថាគាត់នឹងរស់ឡើងវិញ»
«សម្លាញ់របស់យើងបានដេកលក់ទៅហើយ ប៉ុន្ដែខ្ញុំនឹងទៅទីនោះដើម្បីដាស់គាត់ពីដំណេក»។ —យ៉ូហាន ១១:១១
ចម្រៀងលេខ: ៥៤, ១៥៤
១. តើម៉ាថាបានជឿជាក់ថានឹងមានអ្វីកើតឡើងចំពោះប្អូនប្រុសរបស់នាង? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
ម៉ាថាដែលជាមិត្ដភក្ដិជិតស្និទ្ធរបស់លោកយេស៊ូនិងជាអ្នកកាន់តាមលោក បានកើតទុក្ខយ៉ាងខ្លាំងដោយសារឡាសាដែលជាប្អូនប្រុសរបស់នាងបានស្លាប់។ តើមានអ្វីអាចសម្រាលទុក្ខនាងឬទេ? ពិតជាមាន។ លោកយេស៊ូបានសន្យានឹងនាងថា៖ «ប្អូនប្រុសរបស់នាងនឹងរស់ឡើងវិញ»។ ទោះជាពាក្យទាំងនេះប្រហែលជាមិនបានធ្វើឲ្យម៉ាថាឈប់កើតទុក្ខទាំងស្រុងក៏ដោយ នាងបានទុកចិត្ដលើសេចក្ដីសន្យារបស់លោកយេស៊ូ ហើយបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាគាត់នឹងរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយពេលដែលមនុស្សស្លាប់ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»។ (យ៉ូហាន ១១:២០-២៤) នាងជឿជាក់ថានឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅពេលអនាគត។ ប៉ុន្ដែ លោកយេស៊ូបានធ្វើអព្ភូតហេតុមួយ។ លោកបានប្រោសឡាសាឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃនោះតែម្ដង។
២. ហេតុអ្វីអ្នកចង់មានទំនុកចិត្ដដូចម៉ាថា?
២ យើងមិនមានហេតុរំពឹងថាលោកយេស៊ូ ឬបិតារបស់លោកនឹងប្រោសមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដែលបានស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនៅឥឡូវនេះទេ។ ប៉ុន្ដែដូចម៉ាថា តើអ្នកជឿជាក់ថានឹងមានការប្រោសបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នកឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគតឬទេ? ប្រហែលជាអ្នកបានបាត់បង់ឪពុកឬម្ដាយ ប្ដីឬប្រពន្ធ តាឬយាយ ឬកូនជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក។ អ្នករំភើបចិត្ដជាខ្លាំងពេលគិតអំពីពេលដែលអ្នកអាចឱប និយាយ និងសើចសប្បាយជាមួយនឹងបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់នោះ។ គួរឲ្យសប្បាយចិត្ដណាស់ ដូចម៉ាថាយើងមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យនិយាយថា ‹ខ្ញុំដឹងថាមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំនឹងរស់ឡើងវិញ ពេលដែលមនុស្សស្លាប់ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ›។ ប៉ុន្ដែ គឺជាការល្អឲ្យគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់ៗគិតអំពីមូលហេតុដែលយើងមានទំនុកចិត្ដនេះ។
៣, ៤. តើលោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វី ហើយតើនេះបានពង្រឹងទំនុកចិត្ដរបស់ម៉ាថាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ម៉ាថាបានរស់នៅជិតក្រុងយេរូសាឡិម ដូច្នេះនាងប្រហែលជាមិនបានឃើញលោកយេស៊ូប្រោសកូនប្រុសរបស់ស្ដ្រីមេម៉ាយនៅជិតក្រុងណេអ៊ីននាស្រុកកាលីឡេឲ្យរស់ឡើងវិញទេ។ ក៏ប៉ុន្ដែ នាងទំនងជាបានឮអំពីរឿងនោះ។ នាងក៏ទំនងជាបានឮថាលោកយេស៊ូបានប្រោសកូនស្រីរបស់យ៉ែរ៉ូសឲ្យរស់ឡើងវិញដែរ។ មនុស្សទាំងអស់ដែលនៅផ្ទះរបស់ក្មេងស្រីនោះបាន«ដឹងថានាងបានស្លាប់មែន»។ ប៉ុន្ដែ លោកយេស៊ូបានចាប់ដៃរបស់ក្មេងស្រីនោះ ហើយបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «នាងអើយ! ចូរក្រោកឡើង!»។ ភ្លាមៗនោះ នាងក៏ក្រោកឡើងមែន។ (លូកា ៧:១១-១៧; ៨:៤១, ៤២, ៤៩-៥៥) ទាំងម៉ាថាទាំងម៉ារៀដែលជាប្អូនស្រីរបស់នាង បានដឹងថាលោកយេស៊ូអាចធ្វើឲ្យមនុស្សឈឺជាសះស្បើយ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់បានជឿថាបើលោកយេស៊ូបាននៅទីនោះ ឡាសានឹងមិនស្លាប់ទេ។ ប៉ុន្ដែ ឡាសាបានស្លាប់ហើយ ដូច្នេះតើម៉ាថាបានរំពឹងថានឹងមានអ្វីកើតឡើង? សូមកត់សម្គាល់ថានាងបាននិយាយថាឡាសានឹងរស់ឡើងវិញនាពេលអនាគត«នៅថ្ងៃចុងក្រោយ»។ ហេតុអ្វីនាងជឿជាក់ដូច្នេះ? ម្យ៉ាងទៀត ហេតុអ្វីអ្នកអាចជឿជាក់ថានៅថ្ងៃអនាគតនឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលប្រហែលជានឹងរួមបញ្ចូលបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក?
៤ មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យយើងមានជំនឿទៅលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ឥឡូវ យើងនឹងពិចារណាអំពីមូលហេតុខ្លះៗ។ អ្នកប្រហែលជានឹងរកឃើញចំណុចផ្សេងៗក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះដែលអ្នកមិនសូវបានពិចារណាយ៉ាងស៊ីជម្រៅ ដែលនឹងពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នកថាអ្នកនឹងជួបបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់ម្ដងទៀត។
ព្រឹត្ដិការណ៍ដែលនាំឲ្យយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹម!
៥. ហេតុអ្វីម៉ាថាជឿជាក់ថាឡាសានឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
៥ សូមកត់សម្គាល់ថាម៉ាថាមិនបាននិយាយថា ‹ខ្ញុំសង្ឃឹមថាប្អូនប្រុសរបស់ខ្ញុំនឹងរស់ឡើងវិញ›។ នាងបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាគាត់នឹងរស់ឡើងវិញ»។ ហេតុអ្វីម៉ាថាមានទំនុកចិត្ដដូច្នេះ? ពីព្រោះនាងបានដឹងអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលបានកើតឡើងនៅអតីតកាល។ នាងទំនងជាបានរៀននៅផ្ទះនិងនៅសាលាប្រជុំអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទាំងនោះកាលដែលនាងនៅក្មេង។ ឥឡូវ យើងនឹងពិចារណាអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបីដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងគម្ពីរ។
៦. តើម៉ាថាច្បាស់ជាបានដឹងអំពីអព្ភូតហេតុអ្វី?
៦ ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញលើកទី១បានកើតឡើងក្នុងអំឡុងពេលដែលព្រះបានផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពដល់អេលីយ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយឲ្យធ្វើអព្ភូតហេតុ។ នៅស្រុកភេនីស៊ីដែលនៅខាងជើងស្រុកអ៊ីស្រាអែល មានក្រុងមួយដែលហៅថាសេរ៉ាផាត។ នៅទីនោះមានស្ដ្រីមេម៉ាយក្រីក្រម្នាក់ដែលបានទទួលអ្នកប្រកាសទំនាយនេះដោយរាក់ទាក់។ រួចមក ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើអព្ភូតហេតុមួយ។ លោកបានធ្វើឲ្យប្រាកដថាប្រេងនិងម្សៅរបស់គាត់មិនចេះអស់ឡើយ ដើម្បីឲ្យគាត់និងកូនប្រុសរបស់គាត់អាចបន្ដរស់នៅ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៧:៨-១៦) ក្រោយមក កូនប្រុសរបស់គាត់ឈឺ ហើយបានស្លាប់ តែអេលីយ៉ាបានជួយគាត់។ កាលដែលអេលីយ៉ាកំពុងប៉ះសពក្មេងប្រុសនោះ គាត់ក៏អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ព្រះនៃទូលបង្គំអើយ សូមឲ្យព្រលឹងរបស់កូននេះត្រឡប់ចូលមកក្នុងខ្លួនវាវិញចុះ» ហើយនេះបានកើតឡើងមែន! ព្រះបានស្តាប់សេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អេលីយ៉ា រួចក្មេងប្រុសនោះមានជីវិតឡើងវិញ។ នោះជាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដំបូងដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ។ (សូមអាន ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៧:១៧-២៤) ម៉ាថាច្បាស់ជាបានដឹងអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យនោះ។
៧, ៨. (ក) តើអេលីសេបានធ្វើអ្វីដើម្បីសម្រាលទុក្ខម្ដាយម្នាក់ដែលបានកើតទុក្ខ? (ខ) តើអព្ភូតហេតុដែលអេលីសេបានធ្វើបង្ហាញយ៉ាងណាអំពីព្រះយេហូវ៉ា?
៧ ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញលើកទី២ដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរបានត្រូវធ្វើឡើងដោយអេលីសេដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ នៅក្រុងមួយដែលហៅថាស៊ូណែម មានស្ដ្រីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ដែលគ្មានកូន។ ដោយសារគាត់បានទទួលអេលីសេដោយរាក់ទាក់ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពរដល់ស្ដ្រីនោះនិងប្ដីរបស់គាត់ដែលមានវ័យចាស់ ដោយឲ្យពួកគាត់មានកូនប្រុសម្នាក់។ ប៉ុន្ដែ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក កូននោះបានស្លាប់។ សូមគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ម្ដាយនោះ គាត់ពិតជាឈឺចិត្ដខ្លាំងណាស់។ ហេតុនេះហើយ គាត់សុខចិត្ដធ្វើដំណើរអស់៣០គីឡូម៉ែត្រ(១៩ម៉ៃល៍) ដើម្បីទៅរកអេលីសេនៅភ្នំកើមែល។ អេលីសេបានចាត់កេហាស៊ីដែលជាអ្នកបម្រើរបស់គាត់ឲ្យទៅក្រុងស៊ូណែមមុនពួកគេដើម្បីប្រោសក្មេងប្រុសនោះឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ប៉ុន្ដែ កេហាស៊ីមិនអាចប្រោសក្មេងប្រុសនោះឲ្យរស់ឡើងវិញទេ។ ក្រោយមក ម្ដាយដែលកំពុងកើតទុក្ខនោះបានត្រឡប់មកផ្ទះរបស់គាត់វិញជាមួយនឹងអេលីសេ។—ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៤:៨-៣១
ព្រះបានបង្ហាញថាលោកមានសមត្ថភាពប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ
៨ អេលីសេបានចូលទៅកន្លែងដែលគេបានដាក់សពក្មេងនោះ រួចគាត់បានអធិដ្ឋាន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឆ្លើយតបនឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់អេលីសេ ដោយប្រោសក្មេងនោះឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ពេលម្ដាយនោះបានឃើញកូនរបស់គាត់រស់ឡើងវិញ គាត់សប្បាយចិត្ដជាខ្លាំង! (សូមអាន ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ៤:៣២-៣៧) ប្រហែលជាគាត់បានចាំអំពីសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ហាណា។ ហាណាមិនអាចមានកូនបានទេ រហូតដល់ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យគាត់បង្កើតកូនម្នាក់ឈ្មោះសាំយូអែល។ ក្រោយមក ហាណាបានសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដោយសារលោកនាំចុះទៅដល់ផ្នូរ ហើយក៏នាំឡើងមកវិញ។ (សាំយូអែលទី១ ២:៦) ក្នុងករណីនោះ ព្រះយេហូវ៉ាបាននាំក្មេងប្រុសពីក្រុងស៊ូណែមនោះឡើងមកវិញ ដោយប្រោសគាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ព្រះបានបង្ហាញថាលោកមានសមត្ថភាពប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។
៩. សូមរៀបរាប់អំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញលើកទី៣ដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ។
៩ មានព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យមួយទៀតដែលបានកើតឡើងក្រោយពីអេលីសេបានស្លាប់។ គាត់បានបម្រើជាអ្នកប្រកាសទំនាយអស់រយៈពេលជាង៥០ឆ្នាំ ហើយក្រោយមកគាត់«ចាប់ឈឺដោយជំងឺដែលនាំឲ្យលោកស្លាប់»។ ពេលវេលាបានកន្លងផុតទៅ សាកសពរបស់អេលីសេបានរលួយ ហើយមានតែឆ្អឹងរបស់គាត់ប៉ុណ្ណោះដែលនៅសល់។ នៅថ្ងៃមួយ ពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខ្លះកំពុងកប់សពរបស់បុរសម្នាក់ ស្រាប់តែពួកគេបានឃើញសត្រូវមួយចំនួនកំពុងទន្ទ្រានចូលមក។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនោះបានព្យាយាមគេចខ្លួនយ៉ាងលឿន ដូច្នេះពួកគេក៏បោះសពរបស់បុរសនោះទៅក្នុងផ្នូរឬកន្លែងបញ្ចុះសពរបស់អេលីសេ។ គម្ពីរចែងថា៖ «កាលខ្មោចនោះបានប៉ះនឹងឆ្អឹងអេលីសេហើយ ស្រាប់តែរស់ឡើងវិញ រួចក្រោកឈរឡើង»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៣:១៤, ២០, ២១) កំណត់ហេតុទាំងនេះបានផ្ដល់ភ័ស្ដុតាងដល់ម៉ាថាថាព្រះមានអំណាចលើសេចក្ដីស្លាប់។ នេះក៏គួរធ្វើឲ្យអ្នកជឿជាក់ថាឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះគឺអស្ចារ្យនិងគ្មានកម្រិត។
ព្រឹត្ដិការណ៍ក្នុងអំឡុងសម័យរបស់ពួកសាវ័ក
១០. តើពេត្រុសបានធ្វើអ្វីដើម្បីជួយគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់ដែលបានស្លាប់?
១០ បទគម្ពីរគ្រិស្ដសាសនិកជាភាសាក្រិចក៏មានកំណត់ហេតុមួយចំនួនស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះបានធ្វើដែរ។ យើងបានរៀបរាប់រួចហើយអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើនៅជិតក្រុងណេអ៊ីននិងនៅផ្ទះរបស់យ៉ែរ៉ូស។ ក្រោយមក សាវ័កពេត្រុសបានប្រោសដ័រកាសដែលមានឈ្មោះមួយទៀតថាតាប៊ីថាឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ពេត្រុសបានចូលក្នុងបន្ទប់ដែលគេបានដាក់សពរបស់នាង ហើយបានអធិដ្ឋាន រួចនិយាយថា៖ «តាប៊ីថា ចូរក្រោកឡើង!»។ ភ្លាមៗនោះ នាងក៏រស់ឡើងវិញ ហើយពេត្រុសបាន«បង្ហាញនាង»ឲ្យគ្រិស្ដសាសនិកឯទៀតដែលនៅទីនោះ«ឃើញថានាងមានជីវិតរស់នៅ»។ ព្រឹត្ដិការណ៍នេះមានឥទ្ធិពលខ្លាំងណាស់លើមនុស្សជាច្រើនដែលនៅក្នុងក្រុងនោះ ហេតុនេះហើយពួកគេ«បានទៅជាអ្នកជឿលើលោកម្ចាស់»។ ជាលទ្ធផល អ្នកកាន់តាមថ្មីទាំងនេះអាចប្រាប់អ្នកឯទៀតអំពីដំណឹងល្អស្ដីអំពីលោកយេស៊ូ ហើយក៏អាចប្រាប់អ្នកទាំងនោះអំពីសមត្ថភាពរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។—សកម្មភាព ៩:៣៦-៤២
១១. តើលូកាដែលជាគ្រូពេទ្យបានប្រាប់យ៉ាងណាអំពីបុរសវ័យក្មេងម្នាក់ ហើយតើព្រឹត្ដិការណ៍នោះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើអ្នកឯទៀត?
១១ មានសាក្សីជាច្រើននាក់ដែលបានឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកនូវការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមួយទៀត។ នៅពេលមួយ សាវ័កប៉ូលបានជួបជុំជាមួយនឹងបងប្អូននៅក្នុងបន្ទប់ខាងលើ នាក្រុងត្រូអាសដែលនៅសព្វថ្ងៃនេះនៅភាគខាងជើងឆៀងខាងលិចនៃប្រទេសតួកគី។ ប៉ូលបានថ្លែងសុន្ទរកថារហូតដល់ពាក់កណ្ដាលអធ្រាត្រ។ អឺទីកុសដែលជាបុរសវ័យក្មេងម្នាក់បានអង្គុយស្តាប់នៅមាត់បង្អួច ហើយបានដេកលក់ រួចធ្លាក់ពីជាន់ទី៣ទៅដល់ដី។ ប្រហែលជាលូកាគឺជាបុគ្គលដំបូងដែលបានចុះទៅដល់កន្លែងដែលអឺទីកុសបានធ្លាក់នោះ។ ដោយសារលូកាជាគ្រូពេទ្យ គាត់ដឹងថាបុរសវ័យក្មេងនោះមិនគ្រាន់តែបានរងរបួសឬសន្លប់ប៉ុណ្ណោះទេ។ គាត់បានស្លាប់! ប៉ូលក៏បានចុះទៅខាងក្រោមដែរ។ គាត់បានឱបអឺទីកុស ហើយក្រោយមកគាត់បានធ្វើឲ្យទាំងអស់គ្នាភ្ញាក់ផ្អើល ដោយនិយាយថា៖ «ព្រលឹង[«ជីវិត»]គាត់នៅក្នុងគាត់ហើយ»។ អព្ភូតហេតុនេះ មានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងទៅលើអស់អ្នកដែលបានឃើញអ្វីដែលបានកើតឡើង។ ការដឹងថាបុរសវ័យក្មេងនោះបានស្លាប់ ហើយក្រោយមកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ បានធ្វើឲ្យពួកគេ«ធូរស្រាលក្នុងចិត្ដជាពន់ពេក»។—សកម្មភាព ២០:៧-១២; កំ.ស.
សេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ដ
១២, ១៣. ស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលយើងបានពិចារណារួចហើយ តើយើងប្រហែលជានឹងមានសំណួរអ្វីខ្លះ?
១២ ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលយើងបានពិចារណារួចហើយ គួរធ្វើឲ្យយើងមានទំនុកចិត្ដដូចម៉ាថា។ យើងអាចមានទំនុកចិត្ដថាព្រះរបស់យើងដែលជាអ្នកផ្ដល់ជីវិតឲ្យយើង អាចប្រោសបុគ្គលដែលបានស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញបាន។ គួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍មែន ពេលដែលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញទាំងនោះបានត្រូវធ្វើឡើង មានអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះដូចជាអេលីយ៉ា លោកយេស៊ូ ឬពេត្រុស ដែលបាននៅទីនោះ។ ម្យ៉ាងទៀត ការប្រាសឲ្យរស់ឡើងវិញទាំងនោះបានកើតឡើងនៅសម័យដែលព្រះយេហូវ៉ានៅតែធ្វើអព្ភូតហេតុ។ ចុះយ៉ាងណាពួកអ្នកដែលបានស្លាប់នៅសម័យដែលលោកឈប់ធ្វើអព្ភូតហេតុបែបនេះ? តើបុរសស្ដ្រីដ៏ស្មោះត្រង់អាចរំពឹងថាព្រះនឹងប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគតឬទេ? តើពួកគេអាចមានទំនុកចិត្ដដូចម៉ាថាឬទេ ពេលដែលនាងបាននិយាយអំពីប្អូនប្រុសរបស់នាងថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាគាត់នឹងរស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយពេលដែលមនុស្សស្លាប់ត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ»? ហេតុអ្វីនាងមានជំនឿថានឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត ហើយហេតុអ្វីអ្នកអាចជឿជាក់ដូច្នេះដែរ?
១៣ កំណត់ហេតុមួយចំនួនក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះបង្ហាញថាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោក បានដឹងថានឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត។ សូមពិចារណាអំពីបុគ្គលខ្លះក្នុងចំណោមបុគ្គលទាំងនោះ។
១៤. តើកំណត់ហេតុអំពីអាប្រាហាំបង្រៀនយើងអ្វីស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
១៤ សូមគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសុំឲ្យអាប្រាហាំធ្វើចំពោះអ៊ីសាកដែលជាកូនប្រុសដែលគាត់បានរង់ចាំអស់រយៈពេលយ៉ាងយូរ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរយកអ៊ីសាកកូនឯងដែលជាកូនសំឡាញ់តែ១នោះទៅឥឡូវ នាំគ្នាទៅឯស្រុកម៉ូរីយ៉ា រួចថ្វាយវាជាដង្វាយដុត»។ (លោកុប្បត្ដិ ២២:២) តើអ្នកគិតថាអាប្រាហាំមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលគាត់បានឮបង្គាប់នេះ? ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាតាមរយៈកូនចៅរបស់អាប្រាហាំប្រជាជាតិទាំងឡាយនឹងទទួលពរ។ (លោកុប្បត្ដិ ១៣:១៤-១៦; ១៨:១៨; រ៉ូម ៤:១៧, ១៨) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានមានប្រសាសន៍ថាពរនឹងមក«ដោយសារតែអ៊ីសាក»ឬតាមរយៈអ៊ីសាក។ (លោកុប្បត្ដិ ២១:១២) ប៉ុន្ដែ តើនេះអាចកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច បើអាប្រាហាំបានបូជាកូនប្រុសរបស់គាត់? ក្រោមការដឹករបស់ព្រះ ប៉ូលបានពន្យល់ថាអាប្រាហាំជឿថាព្រះអាចប្រោសអ៊ីសាកឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (សូមអាន ហេប្រឺ ១១:១៧-១៩) ប៉ុន្ដែ គម្ពីរមិនបានចែងថាអាប្រាហាំគិតថាអ៊ីសាកនឹងរស់ឡើងវិញភ្លាមៗ ដូចជាប៉ុន្មានម៉ោង មួយថ្ងៃ ឬក៏មួយសប្ដាហ៍ក្រោយមកនោះទេ។ អាប្រាហាំប្រាកដជាមិនបានដឹងថាកូនប្រុសរបស់គាត់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅពេលណាឡើយ។ ប៉ុន្ដែ គាត់មានទំនុកចិត្ដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសអ៊ីសាកឲ្យរស់ឡើងវិញ។
១៥. តើយ៉ូបដែលជាបុរសស្មោះត្រង់មានសេចក្ដីសង្ឃឹមអ្វី?
១៥ យ៉ូបដែលជាបុរសដ៏ស្មោះត្រង់ក៏បានដឹងដែរថានឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត។ គាត់ដឹងថាបើដើមឈើបានត្រូវកាប់ វាអាចដុះឡើងជាថ្មី។ ប៉ុន្ដែ នេះមិនអាចកើតឡើងចំពោះមនុស្សបានទេ។ (យ៉ូប ១៤:៧-១២; ១៩:២៥-២៧) បើមនុស្សម្នាក់ស្លាប់ គាត់មិនអាចធ្វើឲ្យខ្លួនគាត់រស់ឡើងវិញបានឡើយ។ (សាំយូអែលទី២ ១២:២៣; ទំនុកតម្កើង ៨៩:៤៨) នេះមិនមានន័យថាព្រះមិនអាចប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនោះទេ។ តាមពិត យ៉ូបបានជឿថាព្រះយេហូវ៉ានឹងនឹកឃើញគាត់។ (សូមអាន យ៉ូប ១៤:១៣-១៥) យ៉ូបមិនអាចដឹងថានេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណាទេ។ ក៏ប៉ុន្ដែ យ៉ូបមានទំនុកចិត្ដថាបុគ្គលដែលបានបង្កើតមនុស្សជាតិអាច ហើយក៏នឹងនឹកឃើញគាត់ ព្រមទាំងប្រោសគាត់ឲ្យរស់ឡើងវិញ។
១៦. តើទេវតាមួយរូបបានលើកទឹកចិត្ដដានីយ៉ែលយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ សូមគិតអំពីដានីយ៉ែលដែលជាបុរសដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ទៀត។ គាត់ជាអ្នកបម្រើដែលមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ ហើយព្រះយេហូវ៉ាបានគាំទ្រគាត់។ នៅពេលមួយ ទេវតាមួយរូបបានហៅដានីយ៉ែលថា «ជាអ្នកសំណប់យ៉ាងសំខាន់» ហើយបានប្រាប់គាត់ឲ្យ«ប្រកបដោយសេចក្ដីសុខ»និងឲ្យ«មានកំឡាំងឡើង»។—ដានីយ៉ែល ៩:២២, ២៣; ១០:១១, ១៨, ១៩
១៧, ១៨. តើព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាអ្វីនឹងដានីយ៉ែល?
១៧ ពេលដែលដានីយ៉ែលមានអាយុជិត១០០ឆ្នាំ ហើយជិតស្លាប់ គាត់ប្រហែលជាបានគិតអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងចំពោះគាត់។ តើដានីយ៉ែលបានរំពឹងថាគាត់នឹងរស់ឡើងវិញឬទេ? គាត់ពិតជាបានរំពឹងដូច្នេះមែន! ជំពូកចុងក្រោយនៃសៀវភៅដានីយ៉ែលរៀបរាប់ថា ព្រះបានសន្យានឹងគាត់ថា៖ «ត្រូវឲ្យអ្នកទៅតាមផ្លូវរបស់អ្នកចុះ ដរាបដល់ចុងបំផុត ដ្បិតអ្នកនឹងត្រូវសំរាក»។ (ដានីយ៉ែល ១២:១៣) ដានីយ៉ែលបានដឹងថាសេចក្ដីស្លាប់គឺប្រៀបដូចជាការសម្រាក ហើយថាមិនយូរទៀតគាត់នឹងចូលក្នុងផ្នូរ ជាកន្លែងដែល«គ្មានការធ្វើ គ្មានការគិតគូរ គ្មានដំរិះ ឬប្រាជ្ញា»។ (សាស្តា ៩:១០) ប៉ុន្ដែ នេះមិនមែនជាទីបញ្ចប់សម្រាប់ដានីយ៉ែលទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់សេចក្ដីសន្យាដ៏អស្ចារ្យឲ្យគាត់សម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។
១៨ ទេវតារបស់ព្រះយេហូវ៉ាបាននិយាយទៅកាន់គាត់ថា៖ «[អ្នក]នឹងបានឈរឡើងវិញ ដើម្បីទទួលចំណែករបស់អ្នកនៅគ្រាចុងបំផុត»។ ដានីយ៉ែលមិនបានដឹងច្បាស់អំពីពេលដែលនេះនឹងកើតឡើងទេ។ គាត់បានយល់ថាគាត់នឹងស្លាប់ ហើយសម្រាក។ ប៉ុន្ដែ ពេលដែលដានីយ៉ែលបានឮសេចក្ដីសន្យាថា «[អ្នក]នឹងបានឈរឡើងវិញដើម្បីទទួលចំណែករបស់អ្នក» គាត់បានយល់ថាគាត់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត។ នេះនឹងកើតឡើងយូរក្រោយពីគាត់បានស្លាប់គឺ«នៅគ្រាចុងបំផុត»។ គម្ពីរយេរូសាឡិម(Jerusalem Bible)ចែងថា៖ «អ្នកនឹងរស់ឡើងវិញ ដើម្បីទទួលចំណែករបស់អ្នកនៅគ្រាចុងបំផុត»។
ដូចម៉ាថា អ្នកអាចមានទំនុកចិត្ដថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនឹងកើតឡើងមែន (សូមមើលវគ្គ១៩, ២០)
១៩, ២០. (ក) តើអ្វីដែលយើងបានពិចារណារួចហើយជាប់ទាក់ទងនឹងពាក្យសម្ដីរបស់ម៉ាថាទៅកាន់លោកយេស៊ូយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីនៅអត្ថបទបន្ទាប់?
១៩ ម៉ាថាច្បាស់ជាមានមូលហេតុត្រឹមត្រូវដើម្បីជឿជាក់ថាឡាសាដែលជាប្អូនប្រុសដ៏ស្មោះត្រង់របស់នាងនឹង«រស់ឡើងវិញ នៅថ្ងៃចុងក្រោយ»។ សេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះដានីយ៉ែល ព្រមទាំងជំនឿដ៏រឹងមាំរបស់ម៉ាថាទៅលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត គួរផ្ដល់ទំនុកចិត្ដឲ្យយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះថានឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត។
២០ យើងបានរៀនអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលបានធ្វើឡើងនៅអតីតកាល។ នេះផ្ដល់ភ័ស្ដុតាងថាមនុស្សស្លាប់អាចរស់ឡើងវិញបាន។ យើងក៏បានរៀនថាបុរសស្ដ្រីដែលបានបម្រើព្រះយ៉ាងស្មោះត្រង់បានរំពឹងថា នឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគតដែរ។ ប៉ុន្ដែ តើមានទីសំអាងឬទេដែលបញ្ជាក់ថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញអាចកើតឡើង ទោះជាយូរក្រោយពីពេលដែលព្រះបានសន្យាក្ដី? បើមានមែន នេះនឹងផ្ដល់មូលហេតុថែមទៀតឲ្យយើងទន្ទឹងរង់ចាំការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅថ្ងៃអនាគត។ តែតើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនេះនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? យើងនឹងពិចារណាចំណុចទាំងនេះនៅអត្ថបទបន្ទាប់។
