«ខ្ញុំមានសេចក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះ»
«អាដាមចុងក្រោយបានទៅជាវិញ្ញាណដែលផ្ដល់ជីវិត»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៤៥
ចម្រៀងលេខ: ១២, ៥៥
១-៣. (ក) តើអ្វីជាផ្នែកដ៏សំខាន់នៃជំនឿរបស់យើង? (ខ) ហេតុអ្វីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញគឺសំខាន់ណាស់? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
បើអ្នកណាម្នាក់បានសួរអ្នកអំពីសេចក្ដីបង្រៀនដ៏សំខាន់នៃជំនឿរបស់អ្នក តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា? អ្នកច្បាស់ជានឹងឆ្លើយថា អ្នកជឿថាព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្កើតនិងជាបុគ្គលមួយរូបដែលបានផ្ដល់ជីវិតឲ្យយើង។ អ្នកក៏ទំនងជានឹងប្រាប់ថាអ្នកជឿលើលោកយេស៊ូគ្រិស្ដដែលបានស្លាប់ជាថ្លៃលោះ។ ម្យ៉ាងទៀត អ្នកប្រាកដជានឹងនិយាយអំពីសួនឧទ្យាននៅលើផែនដីនាពេលអនាគត ជាកន្លែងដែលរាស្ដ្ររបស់ព្រះនឹងរស់ជារៀងរហូត។ ប៉ុន្ដែ តើអ្នកនឹងនិយាយថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាអ្វីដែលអ្នកជឿនិងឲ្យតម្លៃខ្ពស់ឬទេ?
២ យើងគួរតែចាត់ទុកសេចក្ដីបង្រៀនអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាសេចក្ដីបង្រៀនដ៏សំខាន់ណាស់ ទោះជាយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមថាយើងនឹងរួចជីវិតនៅគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនិងរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដីក៏ដោយ។ សាវ័កប៉ូលបានបង្ហាញអំពីមូលហេតុដែលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញគឺសំខាន់ណាស់។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ប្រសិនបើមនុស្សស្លាប់នឹងមិនត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមែន នោះគ្រិស្ដក៏មិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែរ»។ បើលោកយេស៊ូមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ លោកមិនអាចគ្រប់គ្រងជាស្ដេចនៅស្ថានសួគ៌ ហើយកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងគ្មានប្រយោជន៍សោះ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី១ ១៥:១២-១៩) ប៉ុន្ដែ យើងដឹងថាលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ដោយសារយើងជឿថាលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ យើងមិនដូចពួកសាឌូស៊ីនៃសាសនាយូដា ដែលមិនជឿសោះថាមនុស្សស្លាប់អាចរស់ឡើងវិញ។ សូម្បីតែនៅពេលដែលអ្នកឯទៀតសើចចំអកឲ្យយើង ជំនឿរបស់យើងដែលថាព្រះអាចប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញនៅតែរឹងមាំ។—ម៉ាកុស ១២:១៨; សកម្មភាព ៤:២, ៣; ១៧:៣២; ២៣:៦-៨
៣ ប៉ូលបាននិយាយថាសេចក្ដីបង្រៀនអំពី«ការប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ»គឺជាផ្នែកនៃ«សេចក្ដីបង្រៀនជាមូលដ្ឋានអំពីគ្រិស្ដ»។ (ហេប្រឺ ៦:១, ២) គាត់បានបញ្ជាក់ថាគាត់មានជំនឿលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (សកម្មភាព ២៤:១០, ១៥, ២៤, ២៥) ទោះជានេះជាសេចក្ដីបង្រៀនជាមូលដ្ឋានដែលយើងបានរៀនពីបណ្ដាំរបស់ព្រះក្ដី យើងនៅតែត្រូវសិក្សាដោយយកចិត្ដទុកដាក់អំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ (ហេប្រឺ ៥:១២) ហេតុអ្វី?
៤. តើយើងប្រហែលជាមានសំណួរអ្វីខ្លះស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
៤ តាមធម្មតា ពេលមនុស្សចាប់ផ្ដើមរៀនគម្ពីរ ពួកគេអានកំណត់ហេតុអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅអតីតកាល ដូចជាការប្រោសឡាសាឲ្យរស់ឡើងវិញជាដើម។ ពួកគេក៏រៀនថាអាប្រាហាំ យ៉ូប និងដានីយ៉ែលមានទំនុកចិត្ដថានៅថ្ងៃអនាគតមនុស្សស្លាប់នឹងរស់ឡើងវិញ។ ប៉ុន្ដែ បើអ្នកណាម្នាក់សុំអ្នកឲ្យបង្ហាញពីគម្ពីរអំពីមូលហេតុដែលយើងអាចទុកចិត្ដទៅលើអ្វីដែលបានត្រូវសន្យារាប់រយឆ្នាំមុនស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា? តើគម្ពីរប្រាប់ឬទេថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងនឹងកើតឡើងនៅពេលណា? ចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះនឹងពង្រឹងជំនឿរបស់យើង។
ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលបានប្រកាសទុកជាមុនអស់រាប់រយឆ្នាំ
៥. មុនដំបូង តើយើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វី?
៥ យើងប្រហែលជាស្រួលស្រមៃគិតអំពីបុគ្គលណាម្នាក់ដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមិនយូរក្រោយពីពេលដែលគាត់បានស្លាប់។ (យ៉ូហាន ១១:១១; សកម្មភាព ២០:៩, ១០) ប៉ុន្ដែ តើយើងអាចទុកចិត្ដលើសេចក្ដីសន្យាដែលថាបុគ្គលណាម្នាក់នឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញរាប់ឆ្នាំឬរាប់រយឆ្នាំក្រោយមកឬទេ? តើយើងអាចជឿថាសេចក្ដីសន្យានេះនឹងកើតឡើងចំពោះបុគ្គលណាម្នាក់ឬទេ ទោះជាគាត់បានស្លាប់យូរហើយឬថ្មីៗនេះក្ដី? តាមពិត អ្នកមានជំនឿរួចហើយលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលបានកើតឡើងរាប់រយឆ្នាំក្រោយពីបានត្រូវសន្យា។ តើនេះជាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមួយណា? តើនេះជាប់ទាក់ទងយ៉ាងណានឹងសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់អ្នកស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងនៅថ្ងៃអនាគត?
៦. តើលោកយេស៊ូជាប់ទាក់ទងយ៉ាងណានឹងការសម្រេចនៃទំនាយនៅទំនុកតម្កើង ១១៨?
៦ ដោយមានមូលដ្ឋានលើទំនុកតម្កើង ១១៨ដែលប្រហែលជាបានត្រូវសរសេរដោយដាវីឌ សូមយើងពិចារណាអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលបានត្រូវប្រកាសទុកជាមុនអស់ជាច្រើនឆ្នាំ។ ទំនុកតម្កើងនេះមានពាក្យថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ យើងខ្ញុំទូលអង្វរដល់ទ្រង់ សូមជួយសង្គ្រោះឥឡូវ!» ហើយ«សូមឲ្យព្រះអង្គ ដែលយាងមកដោយនូវព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ាបានប្រកបដោយព្រះពរ»។ បណ្ដាជនបានដកស្រង់ទំនាយនេះស្ដីអំពីមេស្ស៊ីពេលដែលលោកយេស៊ូចូលក្រុងយេរូសាឡិមនៅថ្ងៃទី៩ ខែណែសាន ដែលជាប៉ុន្មានថ្ងៃមុនលោកយេស៊ូបានស្លាប់។ (ទំនុកតម្កើង ១១៨:២៥, ២៦; ម៉ាថាយ ២១:៧-៩) ប៉ុន្ដែ តើតាមរបៀបណាទំនុកតម្កើង ១១៨សំដៅលើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលនឹងកើតឡើងនៅច្រើនឆ្នាំក្រោយមក? សូមកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលទំនុកតម្កើងដដែលនោះបានចែងថា៖ «ឯថ្មដែលពួកជាងសង់ផ្ទះបានចោលចេញ នោះបានត្រឡប់ជាថ្មជ្រុងយ៉ាងឯក» ឬថ្មជ្រុងដែលនៅលើថ្មជ្រុងទាំងអស់។—ទំនុកតម្កើង ១១៨:២២
«ពួកជាងសង់ផ្ទះបានចោលចេញ»មេស្ស៊ី (សូមមើលវគ្គ៧)
៧. តើជនជាតិយូដាបានធ្វើអ្វីដែលបង្ហាញថាពួកគេមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកយេស៊ូ?
៧ «ពួកជាងសង់ផ្ទះ»ដែលមិនព្រមទទួលស្គាល់មេស្ស៊ីគឺជាអ្នកដឹកនាំសាសនាយូដា។ ពួកគេមិនគ្រាន់តែមិនអើពើនឹងលោកយេស៊ូឬមិនព្រមទទួលស្គាល់ថាលោកជាគ្រិស្ដនោះទេ ជនជាតិយូដាជាច្រើនបានបង្ហាញថាពួកគេមិនព្រមទទួលស្គាល់លោកដោយទាមទារឲ្យពីឡាតប្រហារជីវិតលោក។ (លូកា ២៣:១៨-២៣) ពួកគេក៏ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះការស្លាប់របស់លោកយេស៊ូដែរ។
ព្រះបានប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយទៅជា«ថ្មជ្រុង ដែលនៅលើថ្មជ្រុងទាំងអស់» (សូមមើលវគ្គ៨, ៩)
៨. តើលោកយេស៊ូអាចទៅជា«ថ្មជ្រុង ដែលនៅលើថ្មជ្រុងទាំងអស់»យ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ បើលោកយេស៊ូមិនបានត្រូវគេទទួលស្គាល់ ហើយបានត្រូវគេសម្លាប់ តើលោកអាចទៅជា«ថ្មជ្រុង ដែលនៅលើថ្មជ្រុងទាំងអស់»យ៉ាងដូចម្ដេច? នេះអាចកើតឡើងបានលុះត្រាតែលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ លោកយេស៊ូបានបញ្ជាក់អំពីចំណុចនោះពេលដែលលោកបានប្រាប់អំពីឧទាហរណ៍មួយស្ដីអំពីម្ចាស់ចម្ការដែលបានចាត់ខ្ញុំបម្រើឲ្យទៅឯពួកកសិករដែលកំពុងធ្វើការឲ្យគាត់។ កសិករទាំងនោះបានធ្វើបាបខ្ញុំបម្រើទាំងនោះ។ ចុងក្រោយ ម្ចាស់ចម្ការបានចាត់កូនប្រុសរបស់គាត់ឲ្យទៅជួបពួកកសិករដោយសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងស្តាប់គាត់។ ប៉ុន្ដែ ពួកគេបានសម្លាប់កូនប្រុសរបស់ម្ចាស់ចម្ការនោះ។ បន្ទាប់ពីលោកយេស៊ូបានប្រាប់ឧទាហរណ៍នេះ លោកបានដកស្រង់ទំនាយនៅទំនុកតម្កើង ១១៨:២២។ (លូកា ២០:៩-១៧) សាវ័កពេត្រុសបានប្រើខគម្ពីរដដែលនេះ ពេលដែលគាត់និយាយទៅកាន់ជនជាតិយូដាដែលជា‹ពួកអ្នកគ្រប់គ្រង ពួកបុរសចាស់ទុំ និងពួកអ្នកជំនាញខាងច្បាប់ដែលបានជួបជុំគ្នានៅក្រុងយេរូសាឡិម›។ គាត់បាននិយាយអំពី«លោកយេស៊ូគ្រិស្ដពីក្រុងណាសារ៉ែត ដែលអ្នករាល់គ្នាបានព្យួរ តែព្រះបានប្រោសឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ»។ រួចមកគាត់និយាយថា៖ «លោកយេស៊ូនេះហើយជា‹ដុំថ្មដែលអ្នករាល់គ្នា ជាអ្នកសាងសង់ បានចាត់ទុកថាគ្មានប្រយោជន៍ ដែលបានទៅជាថ្មនៅលើគេបំផុតនៅជ្រុងជញ្ជាំង›»។—សកម្មភាព ៣:១៥; ៤:៥-១១; ពេត្រុសទី១ ២:៥-៧
៩. តើព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អស្ចារ្យអ្វីបានត្រូវប្រកាសទុកជាមុននៅទំនុកតម្កើង ១១៨:២២?
៩ យើងអាចឃើញច្បាស់ថា ទំនាយនៅទំនុកតម្កើង ១១៨:២២បានត្រូវប្រកាសទុកជាមុនអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលបានកើតឡើងនៅរាប់រយឆ្នាំក្រោយមក។ មេស្ស៊ីមិនបានត្រូវគេទទួលស្គាល់ ហើយបានត្រូវគេសម្លាប់។ ប៉ុន្ដែលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ហើយបានទៅជាថ្មជ្រុង ដែលនៅលើថ្មជ្រុងទាំងអស់។ បន្ទាប់ពីលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ មានតែលោកប៉ុណ្ណោះដែលមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ។ នេះគឺជាមូលហេតុដែលគម្ពីរចែងថា៖ «គ្មាននាមណាផ្សេងទៀតដែលព្រះបានផ្ដល់ក្នុងចំណោមមនុស្សជាតិឲ្យយើងរាល់គ្នាទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះទេ»។—សកម្មភាព ៤:១២; អេភេសូរ ១:២០
១០. (ក) តើទំនុកតម្កើង ១៦:១០បានប្រកាសទុកជាមុនអំពីអ្វី? (ខ) ហេតុអ្វីយើងអាចប្រាកដថាទំនុកតម្កើង ១៦:១០មិនសំដៅទៅលើដាវីឌ?
១០ សូមយើងពិចារណាអំពីបទគម្ពីរផ្សេងទៀតដែលចែងអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលបានក្លាយទៅជាការពិតជាង១.០០០ឆ្នាំក្រោយពីបានត្រូវប្រកាស។ ចំណុចនេះគួរធ្វើឲ្យយើងមានទំនុកចិត្ដថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញអាចកើតឡើង សូម្បីតែយូរក្រោយពីបានត្រូវប្រកាសទុកជាមុនឬបានត្រូវសន្យាក្ដី។ ទំនុកតម្កើង ១៦មានពាក្យរបស់ដាវីឌដែលថា៖ «ទ្រង់មិនទុកឲ្យព្រលឹងទូលបង្គំនៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ទេ ក៏មិនព្រមឲ្យអ្នកបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ឃើញសេចក្ដីពុករលួយដែរ»។ (ទំនុកតម្កើង ១៦:១០) ដាវីឌមិនចង់មានន័យថាគាត់នឹងមិនស្លាប់ ហើយនៅក្នុងផ្នូរទេ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះចែងយ៉ាងច្បាស់ថាដាវីឌបានទៅជាចាស់និងស្លាប់ ហើយ«ក៏ផ្ទំលក់ទៅជាមួយនឹងពួកឰយុកោទ្រង់ទៅ ហើយគេបញ្ចុះសពទ្រង់នៅក្នុងទីក្រុងដាវីឌ»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ២:១, ១០) ដូច្នេះ តើខគម្ពីរនេះសំដៅទៅលើអ្នកណា?
១១. តើពេត្រុសបានពន្យល់អំពីទំនុកតម្កើង ១៦:១០នៅពេលណា?
១១ ជាង១.០០០ឆ្នាំក្រោយពីដាវីឌបានសរសេរពាក្យទាំងនោះ ពេត្រុសបានពន្យល់ថាទំនុកតម្កើង ១៦:១០ សំដៅទៅលើអ្នកណា។ ប៉ុន្មានសប្ដាហ៍ក្រោយពីលោកយេស៊ូបានស្លាប់ ហើយបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ពេត្រុសបាននិយាយចំពោះមុខជនជាតិយូដានិងពួកអ្នកដូរសាសនារាប់ពាន់នាក់។ (សូមអាន សកម្មភាព ២:២៩-៣២) គាត់បានរំលឹកពួកគេថាដាវីឌបានស្លាប់ ហើយបានត្រូវគេបញ្ចុះ។ គម្ពីរមិនបានចែងថាមានអ្នកណាម្នាក់នៅទីនោះដែលមិនយល់ស្របនឹងសម្ដីរបស់ពេត្រុសដែលថាដាវីឌ‹បានឃើញទុកជាមុនក៏បាននិយាយអំពីការប្រោសមេស្ស៊ីឲ្យរស់ឡើងវិញ›។
១២. តើទំនាយនៅទំនុកតម្កើង ១៦:១០បានសម្រេចយ៉ាងដូចម្ដេច? តើនេះបញ្ជាក់យ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីសន្យាចំពោះការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
១២ ពេត្រុសបានគាំទ្រចំណុចដែលគាត់បានលើកឡើងដោយដកស្រង់ពាក្យរបស់ដាវីឌនៅទំនុកតម្កើង ១១០:១។ (សូមអាន សកម្មភាព ២:៣៣-៣៦) ការវែកញែករបស់ពេត្រុសដែលមានមូលដ្ឋានលើបទគម្ពីរ បានធ្វើឲ្យមនុស្សមួយក្រុមធំនោះជឿជាក់ថាលោកយេស៊ូ«ជាលោកម្ចាស់និងជាគ្រិស្ដ»។ ពួកគេបានទទួលស្គាល់ថាទំនាយនៅទំនុកតម្កើង ១៦:១០បានសម្រេចពេលដែលលោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ ក្រោយមក សាវ័កប៉ូលបានលើកបញ្ជាក់អំពីទីសំអាងដូចគ្នាពេលដែលគាត់និយាយទៅកាន់ជនជាតិយូដានៅក្រុងអាន់ទីយ៉ូក នាតំបន់ពីស៊ីឌា។ ទីសំអាងនេះ ពិតជាបានធ្វើឲ្យពួកគេកោតស្ងើច ហើយចង់ដឹងថែមទៀត។ (សូមអាន សកម្មភាព ១៣:៣២-៣៧, ៤២) ទីសំអាងនេះក៏គួរធ្វើឲ្យយើងជឿជាក់ថាទំនាយក្នុងគម្ពីរស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញគឺគួរឲ្យទុកចិត្ដ ទោះជាទំនាយទាំងនោះបានត្រូវសម្រេចនៅរាប់រយឆ្នាំក្រោយមកក្ដី។
តើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនឹងកើតឡើងនៅពេលណា?
១៣. តើយើងប្រហែលជាមានសំណួរអ្វីខ្លះស្ដីអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ?
១៣ ការដឹងថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញអាចកើតឡើងនៅរាប់រយឆ្នាំក្រោយពីបានត្រូវប្រកាស ពិតជាលើកទឹកចិត្ដយើងមែន។ ប៉ុន្ដែ អ្នកខ្លះប្រហែលជាសួរថា ‹តើនេះមានន័យថាខ្ញុំត្រូវរង់ចាំជាយូរដើម្បីជួបមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់ខ្ញុំដែលបានស្លាប់ឬទេ? តើការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនឹងកើតឡើងនៅពេលណា?›។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកសាវ័ករបស់លោកថាមានរឿងដែលពួកគេមិនបានដឹងនិងមិនអាចដឹង ដូចជាព័ត៌មានអំពី«ពេលវេលានិងគ្រាកំណត់ដែលបិតានៅស្ថានសួគ៌ដាក់នៅក្រោមអំណាចរបស់លោកផ្ទាល់»។ (សកម្មភាព ១:៦, ៧; យ៉ូហាន ១៦:១២) ប៉ុន្ដែ យើងនៅតែមានព័ត៌មានខ្លះអំពីពេលដែលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនឹងកើតឡើង។
១៤. តើការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញខុសគ្នាយ៉ាងណាពីការប្រោសបុគ្គលឯទៀតឲ្យរស់ឡើងវិញនៅសម័យមុននោះ?
១៤ ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលសំខាន់បំផុតដែលបានត្រូវកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ គឺការប្រោសលោកយេស៊ូឲ្យរស់ឡើងវិញ។ បើលោកមិនបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ យើងនឹងមិនមានសេចក្ដីសង្ឃឹមជួបមនុស្សជាទីស្រឡាញ់របស់យើងដែលបានស្លាប់ឡើយ។ មនុស្សដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមុនលោកយេស៊ូ ដូចជាបុគ្គលដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដោយអេលីយ៉ានិងអេលីសេ មិនបានរស់ជារៀងរហូតទេ។ ពួកគេបានស្លាប់ម្ដងទៀត ហើយក្លាយជាធូលីដីនៅក្នុងផ្នូរ។ ប៉ុន្ដែ លោកយេស៊ូ«បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ លោកមិនស្លាប់ទៀតឡើយ ហើយសេចក្ដីស្លាប់ក៏លែងធ្វើជាម្ចាស់របស់លោកទៀតដែរ»។ លោក«រស់ជារៀងរហូត»នៅស្ថានសួគ៌។—រ៉ូម ៦:៩; ការបើកបង្ហាញ ១:៥, ១៨; កូឡុស ១:១៨; ពេត្រុសទី១ ៣:១៨
១៥. ហេតុអ្វីលោកយេស៊ូបានត្រូវហៅថា «ផលដំបូង»?
១៥ លោកយេស៊ូបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ជាបុគ្គលវិញ្ញាណ។ នោះជាលើកទី១ដែលមនុស្សម្នាក់បានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាបុគ្គលវិញ្ញាណ ហើយក៏សំខាន់ជាងគេ។ (សកម្មភាព ២៦:២៣) ប៉ុន្ដែ លោកមិនមែនជាបុគ្គលតែមួយរូបដែលបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ទេ។ លោកយេស៊ូបានសន្យាថាពួកសាវ័កដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោកនឹងគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងលោកនៅទីនោះ។ (លូកា ២២:២៨-៣០) ប៉ុន្ដែ ពួកគេនឹងទទួលរង្វាន់នេះបន្ទាប់ពីពួកគេបានស្លាប់មិនមែនមុនពួកគេស្លាប់ទេ។ រួចដូចលោកយេស៊ូ ពួកគេក៏នឹងបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជាបុគ្គលវិញ្ញាណ។ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «គ្រិស្ដបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញមែន ជាផលដំបូងពីចំណោមពួកអ្នកដែលបានដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់»។ បន្ទាប់មក ប៉ូលបាននិយាយថានឹងមានបុគ្គលឯទៀតដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ ដោយថា៖ «ម្នាក់ៗត្រូវធ្វើឲ្យមានជីវិតឡើងវិញ តាមលំដាប់របស់ខ្លួនគឺ គ្រិស្ដជាផលដំបូង បន្ទាប់មក ក្នុងអំឡុងវត្ដមានរបស់គ្រិស្ដ ពួកអ្នកដែលជារបស់លោកនឹងត្រូវធ្វើឲ្យមានជីវិតឡើងវិញ»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:២០, ២៣
១៦. តើប៉ូលបានបង្ហើបឲ្យយើងដឹងអ្វីអំពីពេលដែលការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌នឹងកើតឡើង?
១៦ ពាក្យរបស់ប៉ូលបង្ហើបឲ្យយើងដឹងថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌នឹងកើតឡើងក្នុងអំឡុងវត្ដមានរបស់គ្រិស្ដ។ ដោយមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ អស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាក់ថា«វត្ដមាន»របស់គ្រិស្ដចាប់ផ្ដើមនៅឆ្នាំ១៩១៤។ យើងនៅតែរស់នៅក្នុងអំឡុង«វត្ដមាន»របស់លោក ហើយទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះគឺជិតមកដល់ហើយ។
១៧, ១៨. ក្នុងអំឡុងវត្ដមានរបស់គ្រិស្ដ តើអ្វីនឹងកើតឡើងចំពោះអ្នកខ្លះដែលបានត្រូវរើសតាំង?
១៧ គម្ពីរពន្យល់ថែមទៀតអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ ដោយថា៖ «យើងចង់ឲ្យអ្នករាល់គ្នាយល់អំពីពួកអ្នកដែលកំពុងដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ . . .។ ព្រោះប្រសិនបើយើងមានជំនឿថា លោកយេស៊ូបានស្លាប់ ហើយរស់ឡើងវិញ នោះយើងក៏មានជំនឿថាពួកអ្នកដែលបានដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ . . . ព្រះនឹងនាំមកជាមួយនឹងលោក។ . . . យើងដែលរស់នៅក្នុងអំឡុងវត្ដមានរបស់លោកម្ចាស់ នឹងមិនទៅមុនពួកអ្នកដែលបានដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ទេ ពីព្រោះលោកម្ចាស់នឹងចុះពីស្ថានសួគ៌មក ដោយស្រែកបញ្ជា . . . រួចពួកអ្នកស្លាប់ដែលបានកាន់តាមគ្រិស្ដនឹងរស់ឡើងវិញមុនគេបង្អស់។ ក្រោយមក យើងដែលនៅរស់ នឹងត្រូវកញ្ឆក់យកទៅក្នុងពពកជាមួយនឹងពួកគាត់ដើម្បីជួបនឹងលោកម្ចាស់នៅលើមេឃ រួចយើងនឹងនៅជាមួយនឹងលោកម្ចាស់ជារៀងរហូតតទៅ»។—ថែស្សាឡូនិចទី១ ៤:១៣-១៧
១៨ ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌កើតឡើងក្រោយពីវត្ដមានរបស់គ្រិស្ដបានចាប់ផ្ដើម។ ពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងដែលនៅផែនដីក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងត្រូវ«កញ្ឆក់យកទៅក្នុងពពក»។ តើនេះមានន័យយ៉ាងណា? ពួកអ្នកដែលត្រូវ«កញ្ឆក់យក»នឹងមិន«ដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់» ពោលគឺពួកគាត់នឹងមិនស្លាប់ជាយូរទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពេលពួកគាត់ស្លាប់ ពួកគាត់«ទាំងអស់គ្នានឹងត្រូវផ្លាស់ប្រែ ក្នុងមួយរំពេច គឺក្នុងមួយប៉ប្រិចភ្នែក ក្នុងអំឡុងពេលដែលត្រែចុងក្រោយបន្លឺឡើង»។—កូរិនថូសទី១ ១៥:៥១, ៥២; ម៉ាថាយ ២៤:៣១
១៩. តើ«ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលប្រសើរជាង»គឺជាអ្វី?
១៩ សព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្ដសាសនិកភាគច្រើនមិនមែនជាអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងឬបានត្រូវជ្រើសរើសឲ្យគ្រប់គ្រងជាមួយនឹងគ្រិស្ដនៅស្ថានសួគ៌ឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគាត់ទន្ទឹងរង់ចាំ«ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា» ពេលដែលលោកនឹងបំផ្លាញពិភពលោកដ៏អាក្រក់នេះចោល។ គ្មានអ្នកណាម្នាក់ដឹងច្បាស់ថាទីបញ្ចប់នេះនឹងមកដល់ពេលណាទេ ប៉ុន្ដែមានទីសំអាងដែលបង្ហាញថាគ្រានោះគឺជិតមកដល់ហើយ។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១-៣) នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់ព្រះ នឹងមានការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញម្យ៉ាងទៀត។ នៅពេលនោះ មនុស្សនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅផែនដី ហើយនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមក្លាយទៅជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះនិងមិនស្លាប់ម្ដងទៀតទេ។ នេះគឺជា«ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដែលប្រសើរជាង»ការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញរបស់មនុស្សមួយចំនួននៅអតីតកាលដែលបានស្លាប់ម្ដងទៀតនៅពេលក្រោយមក។—ហេប្រឺ ១១:៣៥
២០. ហេតុអ្វីយើងអាចមានទំនុកចិត្ដថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនឹងមានរបៀបរៀបរយ?
២០ គម្ពីរចែងអំពីពួកអ្នកដែលនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅស្ថានសួគ៌ថា ពួកគាត់«ម្នាក់ៗត្រូវធ្វើឲ្យមានជីវិតឡើងវិញ តាមលំដាប់របស់ខ្លួន»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:២៣) ដូច្នេះយើងអាចមានទំនុកចិត្ដថាការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅផែនដីក៏នឹងធ្វើឡើងតាមលំដាប់លំដោយ ឬដោយមានរបៀបរៀបរយ។ នោះប្រហែលជានាំឲ្យយើងសួរថា តើពួកអ្នកដែលស្លាប់នៅសម័យយើងនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញមិនយូរក្រោយពីការចាប់ផ្ដើមនៃការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ដឬ ហើយតើពួកគេនឹងបានត្រូវស្វាគមន៍ដោយមនុស្សជាទីស្រឡាញ់ឬទេ? មិនយូរក្រោយពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញបានចាប់ផ្ដើម តើបុរសស្មោះត្រង់នៅអតីតកាលដែលធ្លាប់ដឹកនាំរាស្ដ្ររបស់ព្រះយ៉ាងពូកែនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញដើម្បីជួយចាត់ចែងកិច្ចការនិងរបៀបរស់នៅរបស់រាស្ដ្រព្រះក្នុងពិភពលោកថ្មីឬទេ? តើអ្វីនឹងកើតឡើងចំពោះមនុស្សដែលមិនបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ា? តើពួកគេនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញនៅពេលណា ហើយនៅកន្លែងណា? យើងប្រហែលជាមានសំណួរជាច្រើន។ ប៉ុន្ដែ នៅឥឡូវនេះយើងមិនចាំបាច់បារម្ភអំពីអ្វីទាំងនេះទេ។ គឺល្អជាងឲ្យយើងចាំមើលអ្វីដែលនឹងកើតឡើង។ យើងអាចមានទំនុកចិត្ដថាការឃើញរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអ្វីៗទាំងនោះនឹងនាំឲ្យយើងរំភើបចិត្ដ។
២១. តើអ្នកមានសេចក្ដីសង្ឃឹមអ្វី?
២១ ទម្រាំដល់ពេលនោះ យើងគួរពង្រឹងជំនឿរបស់យើងលើព្រះយេហូវ៉ា។ លោកបានសន្យាតាមរយៈលោកយេស៊ូថាមនុស្សស្លាប់ស្ថិតនៅក្នុងការចងចាំរបស់លោក ហើយថាពួកគេនឹងរស់ឡើងវិញ។ (យ៉ូហាន ៥:២៨, ២៩; ១១:២៣) ទីសំអាងថែមទៀតដែលបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសមនុស្សស្លាប់ឲ្យរស់ឡើងវិញ គឺពេលដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា ព្រះចាត់ទុកថាអាប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុប«ទាំងអស់គ្នាកំពុងរស់នៅ»។ (លូកា ២០:៣៧, ៣៨) យើងឃើញច្បាស់ថា យើងមានមូលហេតុជាច្រើនឲ្យនិយាយដូចសាវ័កប៉ូលថា៖ ‹ខ្ញុំមានសេចក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះថា មនុស្សនឹងត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ›។—សកម្មភាព ២៤:១៥
