ប្អូនៗវ័យក្មេង អ្នកបង្កើតរបស់ប្អូនចង់ឲ្យប្អូនសប្បាយរីករាយ
«[លោក]ប្រោសប្រទានឲ្យសំបកកាយនៃឯងបានស្កប់ស្កល់ដោយរបស់ល្អ»។—ទំនុកតម្កើង ១០៣:៥
១, ២. ហេតុអ្វីការស្តាប់អ្នកបង្កើតរបស់ប្អូនពេលសម្រេចចិត្ដអំពីអ្វីដែលប្អូននឹងធ្វើក្នុងជីវិតគឺជាអ្វីដ៏ឈ្លាសវៃ? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
បើប្អូននៅវ័យក្មេង ប្អូនទំនងជាទទួលយោបល់ជាច្រើនអំពីអនាគតរបស់ប្អូន។ គ្រូបង្រៀន អ្នកប្រឹក្សាយោបល់ ឬអ្នកឯទៀតប្រហែលជាប្រាប់ប្អូនថាប្អូនត្រូវរៀននៅសកលវិទ្យាល័យ ឬមានអាជីពដែលអាចរកលុយបានច្រើន។ ប៉ុន្ដែ ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យប្អូននូវយោបល់ផ្សេង។ ពិតមែនថា លោកចង់ឲ្យប្អូនខំប្រឹងរៀនសូត្រ ដើម្បីប្អូនអាចមានសមត្ថភាពចិញ្ចឹមជីវិតដោយខ្លួនឯង។ (កូឡុស ៣:២៣) ប៉ុន្ដែ លោកក៏ដឹងថាពេលប្អូននៅក្មេង ប្អូនត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏សំខាន់ដែលនឹងមានឥទ្ធិពលទៅលើអនាគតរបស់ប្អូន។ ដូច្នេះ លោកផ្ដល់គោលការណ៍ឲ្យប្អូន ដើម្បីណែនាំប្អូននិងជួយប្អូនឲ្យមានរបៀបរស់នៅដែលធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ដក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ។—ម៉ាថាយ ២៤:១៤
២ សូមចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាដឹងអំពីអ្វីៗទាំងអស់។ លោកដឹងអំពីអ្វីដែលនឹងកើតឡើងនៅពេលអនាគត ហើយលោកក៏ដឹងច្បាស់ថាទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះគឺជិតយ៉ាងណា។ (អេសាយ ៤៦:១០; ម៉ាថាយ ២៤:៣, ៣៦) ព្រះយេហូវ៉ាក៏ស្គាល់ប្អូនដែរ។ លោកដឹងអំពីអ្វីដែលនឹងធ្វើឲ្យប្អូនសប្បាយរីករាយនិងអ្វីដែលនឹងធ្វើឲ្យប្អូនមិនសប្បាយ។ យោបល់របស់មនុស្សប្រហែលជាស្តាប់ទៅដូចជាល្អ ប៉ុន្ដែបើយោបល់នោះមិនមានមូលដ្ឋានលើបណ្ដាំរបស់ព្រះ នោះមិនមែនជាប្រាជ្ញាពិតប្រាកដទេ។—សុភាសិត ១៩:២១
ប្រាជ្ញាមកពីព្រះយេហូវ៉ាតែប៉ុណ្ណោះ
៣, ៤. តើការស្តាប់តាមយោបល់មិនល្អមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើអាដាម អេវ៉ា និងកូនចៅរបស់ពួកគេ?
៣ យោបល់មិនល្អមានតាំងពីយូរណាស់មកហើយ។ សាថានជាបុគ្គលដំបូងដែលឲ្យយោបល់មិនល្អដល់មនុស្ស។ វាបានប្រាប់អេវ៉ាថា គាត់និងអាដាមនឹងមានជីវិតសប្បាយជាងបើពួកគេសម្រេចចិត្ដដោយខ្លួនឯងអំពីរបៀបរស់នៅរបស់ពួកគេ។ (លោកុប្បត្ដិ ៣:១-៦) ប៉ុន្ដែសាថានគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន! វាចង់ឲ្យអាដាមនិងអេវ៉ា ព្រមទាំងកូនចៅដែលពួកគេនឹងមាននៅពេលអនាគត ស្តាប់បង្គាប់និងគោរពប្រណិប័តន៍វា មិនមែនព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ តែសាថានមិនបានធ្វើអ្វីសោះសម្រាប់មនុស្សជាតិ។ អ្វីៗទាំងអស់ដែលពួកគេមានគឺមកពីព្រះយេហូវ៉ា។ លោកបានឲ្យពួកគេមានគូ សួនដ៏ស្អាតមួយសម្រាប់រស់នៅ និងរូបកាយដ៏ល្អឥតខ្ចោះដែលអាចរស់ជារៀងរហូត។
៤ គួរឲ្យស្តាយណាស់ អាដាមនិងអេវ៉ាមិនបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះទេ។ ដោយធ្វើដូច្នេះ ពួកគេបានផ្ដាច់ខ្លួនចេញពីបុគ្គលដែលបានផ្ដល់ជីវិតឲ្យពួកគេ។ លទ្ធផលគឺគួរឲ្យខ្លោចផ្សា។ យូរៗទៅអាដាមនិងអេវ៉ាបានទៅជាចាស់ ហើយស្លាប់ ដូចផ្កាដែលកាត់ចេញពីដើម។ កូនចៅរបស់ពួកគេក៏បានរងទុក្ខវេទនាដែរ ហើយនេះរួមបញ្ចូលយើងទាំងអស់គ្នា។ (រ៉ូម ៥:១២) មនុស្សភាគច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះមិនអើពើនឹងប្រសាសន៍របស់ព្រះ ហើយធ្វើតាមចិត្ដរបស់ខ្លួន។ (អេភេសូរ ២:១-៣) តើនេះមានលទ្ធផលអ្វី? គម្ពីរចែងថាការដែលមនុស្សប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ា នោះគឺ«គ្មានប្រាជ្ញា»ទេ។—សុភាសិត ២១:៣០
៥. តើព្រះមានការជឿជាក់យ៉ាងណាចំពោះមនុស្ស ហើយតើការជឿជាក់របស់លោកត្រឹមត្រូវឬទេ?
៥ ព្រះយេហូវ៉ាបានជឿជាក់ថានឹងមានមនុស្សខ្លះ រួមទាំងមនុស្សវ័យក្មេងដែលនឹងចង់ស្គាល់និងបម្រើលោក។ (ទំនុកតម្កើង ១០៣:១៧, ១៨; ១១០:៣) មនុស្សវ័យក្មេងទាំងនេះគឺមានតម្លៃខ្លាំងណាស់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា! តើប្អូនជាបុគ្គលម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកគេឬទេ? បើដូច្នេះ ប្អូនច្បាស់ជាបានទទួល«របស់ល្អ»ជាច្រើនពីព្រះ ហើយនេះធ្វើឲ្យប្អូនកាន់តែមានសុភមង្គលក្នុងជីវិត។ (សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១០៣:៥; សុភាសិត ១០:២២) យើងនឹងពិចារណាអំពី«របស់ល្អ»បួនយ៉ាង គឺសេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារ មិត្ដភក្ដិល្អ គោលដៅល្អ និងសេរីភាពពិតប្រាកដ។
ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យប្អូននូវសេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារ
៦. ហេតុអ្វីប្អូនគួរបំពេញសេចក្ដីត្រូវការរបស់ប្អូនចំពោះការណែនាំពីព្រះ ហើយតើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អ្វីដើម្បីជួយប្អូន?
៦ សត្វមិនមានការស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះទេ ពោលគឺវាមិនមានអារម្មណ៍ថាវាត្រូវស្គាល់ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតឡើយ។ ប៉ុន្ដែ យើងគឺខុសគ្នា។ (ម៉ាថាយ ៤:៤) ពេលយើងស្តាប់ព្រះ យើងទទួលប្រាជ្ញា មានសមត្ថភាពយល់ធ្លុះជ្រៅ និងមានសុភមង្គល។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អស់អ្នកដែលស្រេកឃ្លានចំពោះការណែនាំពីព្រះ នោះមានសុភមង្គលហើយ!»។ (ម៉ាថាយ ៥:៣) ព្រះផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគម្ពីរ ហើយប្រើ«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា»ដើម្បីផ្ដល់សៀវភៅផ្សេងៗដែលជួយពង្រឹងជំនឿរបស់យើង។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) សេចក្ដីបង្រៀនក្នុងសៀវភៅទាំងនោះគឺប្រៀបដូចជាអាហារ ដោយសារនោះជួយយើងឲ្យមានជំនឿមាំមួននិងធ្វើឲ្យចំណងមិត្ដភាពរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែរឹងមាំឡើង។ យើងទទួលអ្វីទាំងនេះជាបរិបូរ!—អេសាយ ៦៥:១៣, ១៤
៧. តើសេចក្ដីបង្រៀនពីព្រះដែលប្រៀបដូចជាអាហារនឹងជួយប្អូនយ៉ាងណា?
៧ សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារអាចធ្វើឲ្យប្អូនមានប្រាជ្ញានិងមានសមត្ថភាពរិះគិត ហើយនេះអាចការពារប្អូនតាមរបៀបផ្សេងៗ។ (សូមអាន សុភាសិត ២:១០-១៤) ជាឧទាហរណ៍ គុណសម្បត្ដិទាំងនេះនឹងជួយប្អូនឲ្យចេះសម្គាល់អ្វីដែលជាការកុហក ដូចជាការកុហកថាគ្មានអ្នកបង្កើត ឬថាលុយនិងទ្រព្យសម្បត្ដិនឹងធ្វើឲ្យប្អូនមានជីវិតសប្បាយ។ គុណសម្បត្ដិទាំងនេះក៏នឹងជួយប្អូនឲ្យជៀសវាងពីបំណងចិត្ដឬទម្លាប់ដែលនឹងធ្វើឲ្យប្អូនទទួលផលវិបាក។ ដូច្នេះ ចូរខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីមានប្រាជ្ញានិងសមត្ថភាពរិះគិត។ យ៉ាងនេះ ប្អូននឹងពិសោធដោយខ្លួនប្អូនផ្ទាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ប្អូននិងចង់ឲ្យប្អូនទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។—ទំនុកតម្កើង ៣៤:៨; អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨
៨. ហេតុអ្វីប្អូនគួរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ានៅឥឡូវនេះ ហើយតើនេះនឹងមានប្រយោជន៍អ្វីសម្រាប់ប្អូននៅពេលអនាគត?
៨ មិនយូរទៀត គ្រប់ទាំងផ្នែកនៃពិភពលោករបស់សាថាននឹងត្រូវបំផ្លាញ។ មានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលអាចការពារយើងនិងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអ្វីៗដែលយើងត្រូវការ ហើយនេះប្រហែលជារួមបញ្ចូលម្ហូបអាហារដែលយើងត្រូវការសម្រាប់មួយពេលៗ។ (ហាបាគុក ៣:២, ១២-១៩) ដូច្នេះ ឥឡូវនេះជាពេលដែលប្អូនគួរចូលទៅជិតព្រះនិងពង្រឹងទំនុកចិត្ដរបស់ប្អូនទៅលើលោក។ (ពេត្រុសទី២ ២:៩) បើប្អូនធ្វើដូច្នេះ ប្អូននឹងឃើញថាទោះជាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ ប្អូននឹងមានអារម្មណ៍ដូចដាវីឌដែលបាននិយាយថា៖ «ទូលបង្គំបានតាំងព្រះយេហូវ៉ានៅមុខទូលបង្គំជាដរាប ហើយដោយព្រោះទ្រង់គង់នៅខាងស្ដាំទូលបង្គំ បានជាទូលបង្គំមិនត្រូវរង្គើឡើយ»។—ទំនុកតម្កើង ១៦:៨
ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យប្អូននូវមិត្ដភក្ដិល្អបំផុត
៩. (ក) យោងទៅតាមយ៉ូហាន ៦:៤៤ តើព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអ្វីចំពោះមនុស្សណាម្នាក់? (ខ) តើមានអ្វីខុសគ្នារវាងការជួបមនុស្សក្នុងពិភពលោកនិងការជួបសាក្សីឯទៀតជាលើកដំបូង?
៩ ពេលប្អូនជួបមនុស្សណាម្នាក់ដែលមិនមែនជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាលើកដំបូង តើប្អូនស្គាល់គាត់ច្រើនប៉ុណ្ណា? ប្អូនប្រហែលជាស្គាល់ឈ្មោះនិងភិនភាគរបស់គាត់ តែប្អូនទំនងជាមិនស្គាល់គាត់ច្រើនជាងនេះទេ។ ប៉ុន្ដែ គឺខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ពេលប្អូនជួបសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាលើកដំបូង។ ប្អូនដឹងថាគាត់ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយថាព្រះយេហូវ៉ាឃើញអ្វីល្អក្នុងចិត្ដគាត់ និងបានអញ្ជើញគាត់ឲ្យចូលជាសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់លោកដែលជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (សូមអាន យ៉ូហាន ៦:៤៤) ទោះជាអ្នកនោះមកពីណាឬបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំក្នុងក្រុមគ្រួសារបែបណាក្ដី ប្អូនស្គាល់ច្រើនអំពីគាត់ ហើយគាត់ក៏ស្គាល់ច្រើនអំពីប្អូនដែរ!
ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យប្អូនមានមិត្ដភក្ដិល្អបំផុតនិងចង់ឲ្យប្អូនកំណត់គោលដៅល្អ (សូមមើលវគ្គ៩-១២)
១០, ១១. តើរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានអ្វីដែលស្រដៀងគ្នា ហើយតើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើប្អូន?
១០ ពេលយើងជួបសាក្សីឯទៀត ភ្លាមៗយើងដឹងស្រាប់ហើយថាយើងមានអ្វីៗដែលសំខាន់ដូចគ្នា។ យើងដឹងថាសូម្បីតែយើងនិយាយភាសាផ្សេងពីអ្នកនោះ ក៏យើងប្រើភាសាតែមួយគឺ«ភាសាបរិសុទ្ធ»នៃសេចក្ដីពិត។ (សេផានា ៣:៩, ព.ថ.) នេះមានន័យថាយើងទាំងពីរនាក់មានជំនឿលើព្រះ ធ្វើតាមខ្នាតតម្រាសីលធម៌ដូចគ្នា និងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដូចគ្នាសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។ អ្វីៗទាំងនេះជួយយើងឲ្យទុកចិត្ដគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយចាប់ផ្ដើមមានចំណងមិត្ដភាពដ៏រឹងមាំដែលនឹងស្ថិតស្ថេរជារៀងរហូត។
១១ ដូច្នេះ យើងទាំងអស់គ្នាដែលជាអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា អាចនិយាយបានថាយើងមានមិត្ដភក្ដិដ៏ល្អបំផុត។ យើងមានមិត្ដភក្ដិទូទាំងពិភពលោក ទោះជាយើងមិនទាន់បានជួបពួកគេក៏ដោយ! តើប្អូនគិតថាមានអ្នកណាទៀតក្រៅពីរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលមានអំណោយដ៏អស្ចារ្យនេះ?
ព្រះយេហូវ៉ាជួយប្អូនឲ្យកំណត់គោលដៅល្អ
១២. តើប្អូនអាចកំណត់គោលដៅល្អអ្វីខ្លះ?
១២ សូមអាន សាស្តា ១១:៩–១២:១។ តើប្អូនមានគោលដៅដែលប្អូនចង់សម្រេចឬទេ? ប្អូនប្រហែលជាបានកំណត់គោលដៅអានគម្ពីររាល់ថ្ងៃ ឬក៏ឆ្លើយឬថ្លែងសុន្ទរកថាល្អជាងនៅកិច្ចប្រជុំ។ ប្រហែលជាប្អូនចង់ព្យាយាមប្រើគម្ពីរយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ជាងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ តើប្អូនមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលប្អូនកត់សម្គាល់ថាខ្លួនកំពុងរីកចម្រើន ឬពេលអ្នកឯទៀតប្រាប់ប្អូនថាប្អូនបានរីកចម្រើន? ប្អូនទំនងជាសប្បាយចិត្ដខ្លាំងណាស់ ហើយប្អូនគួរតែមានអារម្មណ៍បែបនេះ! ហេតុអ្វី? ពីព្រោះដូចលោកយេស៊ូ ប្អូនកំពុងធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យប្អូនធ្វើ។—ទំនុកតម្កើង ៤០:៨; សុភាសិត ២៧:១១
១៣. តើតាមរបៀបណាការបម្រើព្រះគឺល្អប្រសើរជាងការផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគោលដៅក្នុងពិភពលោកនេះ?
១៣ ពេលប្អូនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ប្អូនកំពុងធ្វើកិច្ចការដែលនឹងនាំឲ្យប្អូនសប្បាយចិត្ដនិងមានជីវិតដែលមានន័យខ្លឹមសារ។ ប៉ូលបានលើកទឹកចិត្ដយើងថា៖ «ចូរពង្រឹងជំហរឲ្យមាំមួនឡើង ដោយមិនឲ្យរង្គោះរង្គើឡើយ ហើយចូរជាប់រវល់ក្នុងកិច្ចការដ៏ច្រើនរបស់លោកម្ចាស់ ដោយដឹងថាការដែលអ្នករាល់គ្នាខំប្រឹងធ្វើទាំងនឿយហត់ក្នុងលោកម្ចាស់ នោះមិនមែនឥតប្រយោជន៍ទេ»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៥៨) ប៉ុន្ដែ ពេលមនុស្សផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគោលដៅក្នុងពិភពលោកនេះ ដូចជាការរកលុយឬមានឈ្មោះល្បីជាដើម ពួកគេមិនមានសុភមង្គលពិតប្រាកដទេ។ ទោះជាពួកគេទទួលជោគជ័យក៏ដោយ ពួកគេច្រើនតែមានអារម្មណ៍ថាជីវិតគ្មានន័យខ្លឹមសារ។ (លូកា ៩:២៥) យើងឃើញថានេះជាការពិត តាមរយៈបទពិសោធន៍របស់ស្ដេចសាឡូម៉ូន។—រ៉ូម ១៥:៤
១៤. តើប្អូនអាចរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់សាឡូម៉ូន?
១៤ សាឡូម៉ូនជាមនុស្សម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលមានជាងគេនិងដែលមានអំណាចជាងគេដែលធ្លាប់រស់នៅ។ គាត់បានសាកល្បងធ្វើអ្វីមួយ។ គាត់និយាយក្នុងចិត្ដថាគាត់‹នឹងល្បងលខ្លួនឯងដោយការអរសប្បាយ ខ្លួនឯងនឹងបានគ្រឹកគ្រេងសប្បាយ›។ (សាស្តា ២:១-១០) ដូច្នេះ សាឡូម៉ូនបានសង់ផ្ទះដ៏ល្អប្រណីត រៀបចំសួនច្បារដ៏ស្រស់ស្អាត ហើយធ្វើអ្វីៗដែលគាត់ចង់ធ្វើ។ តើនេះធ្វើឲ្យគាត់ស្កប់ចិត្ដនិងសប្បាយរីករាយឬទេ? ពេលសាឡូម៉ូនគិតអំពីអ្វីទាំងអស់ដែលគាត់បានធ្វើ គាត់និយាយថា៖ «សុទ្ធតែឥតប្រយោជន៍ ហើយអសារឥតការទទេ»។ គាត់បន្ថែមថា៖ «ឥតមានផលប្រយោជន៍អ្វីនៅក្រោមថ្ងៃឡើយ»។ (សាស្តា ២:១១) តើប្អូននឹងទាញយកមេរៀនពីបទពិសោធន៍របស់សាឡូម៉ូនឬទេ?
ការស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាគឺល្អសម្រាប់យើង ហើយនាំឲ្យយើងមានសេរីភាពពិតប្រាកដ
១៥. ដូចយើងបានរៀនពីទំនុកតម្កើង ៣២:៨ ហេតុអ្វីប្អូនត្រូវការជំនឿ ហើយតើនេះនឹងជួយប្អូនយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ មនុស្សខ្លះរៀនមេរៀនក្នុងជីវិតទាល់តែពួកគេធ្វើខុស និងទទួលផលវិបាក។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យនេះកើតឡើងចំពោះប្អូនទេ។ លោកចង់ឲ្យប្អូនស្តាប់បង្គាប់លោក។ ដើម្បីធ្វើដូច្នេះប្អូនត្រូវមានជំនឿ ហើយប្អូននឹងមិនស្តាយក្រោយសោះចំពោះការសម្រេចចិត្ដដែលប្អូនបានធ្វើក្នុងជីវិតដែលបង្ហាញជំនឿរបស់ប្អូន។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនភ្លេច‹សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលប្អូនបានបង្ហាញចំពោះនាមរបស់លោក›។ (ហេប្រឺ ៦:១០) ដូច្នេះ ចូរខំព្យាយាមឲ្យមានជំនឿរឹងមាំ។ យ៉ាងនេះ ប្អូននឹងធ្វើការសម្រេចចិត្ដល្អក្នុងជីវិត ហើយឃើញដោយខ្លួនឯងថាបិតារបស់ប្អូននៅស្ថានសួគ៌ចង់ឲ្យប្អូនទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។—សូមអាន ទំនុកតម្កើង ៣២:៨
ព្រះផ្ដល់ឲ្យប្អូននូវសេរីភាពពិតប្រាកដ
១៦. ហេតុអ្វីយើងគួរឲ្យតម្លៃចំពោះសេរីភាពនិងប្រើវាតាមរបៀបដ៏ឈ្លាសវៃ?
១៦ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «នៅកន្លែងណាដែលមានសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា កន្លែងនោះមានសេរីភាព»។ (កូរិនថូសទី២ ៣:១៧) ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់សេរីភាព ហើយលោកបានបង្កើតប្អូនឲ្យស្រឡាញ់សេរីភាពដែរ។ ប៉ុន្ដែ លោកចង់ឲ្យប្អូនប្រើសេរីភាពដែលប្អូនមានតាមរបៀបដ៏ឈ្លាសវៃ ហើយនេះនឹងការពារប្អូន។ ប្រហែលជាមនុស្សខ្លះដែលស្រករប្អូនប្រព្រឹត្ដអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ មើលរូបអាសអាភាស លេងកីឡាដែលប្រថុយជីវិត ប្រើគ្រឿងញៀន ឬផឹកស្រាហួសប្រមាណ។ នៅដើមដំបូង អ្វីៗបែបនេះប្រហែលជាមើលទៅសប្បាយឬគួរឲ្យរំភើបចិត្ដ តែវាច្រើនតែនាំមកនូវលទ្ធផលអាក្រក់ ដូចជាជំងឺ ការញៀន ឬថែមទាំងនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់ជីវិតទៀតផង។ (កាឡាទី ៦:៧, ៨) មនុស្សវ័យក្មេងដែលធ្វើអ្វីបែបនេះប្រហែលជាគិតថាពួកគេមានសេរីភាព ប៉ុន្ដែតាមពិតពួកគេមិនមានទេ។—ទីតុស ៣:៣
១៧, ១៨. (ក) តើការស្តាប់បង្គាប់ព្រះនាំឲ្យយើងមានសេរីភាពពិតប្រាកដយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) ហេតុអ្វីអាដាមនិងអេវ៉ាមានសេរីភាពច្រើនជាងមនុស្សសព្វថ្ងៃនេះ?
១៧ ផ្ទុយទៅវិញ ការស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាគឺល្អសម្រាប់យើង។ នេះគឺល្អសម្រាប់សុខភាពរបស់យើង ហើយនាំឲ្យយើងមានសេរីភាពពិតប្រាកដ។ (ទំនុកតម្កើង ១៩:៧-១១) ពេលប្អូនប្រើសេរីភាពរបស់ប្អូនតាមរបៀបដ៏ឈ្លាសវៃ ពោលគឺពេលប្អូនសម្រេចចិត្ដធ្វើតាមច្បាប់និងគោលការណ៍ដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់ព្រះ ប្អូនបង្ហាញទាំងព្រះទាំងឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូនថាប្អូនជាមនុស្សដែលចេះទទួលខុសត្រូវ។ ឪពុកម្ដាយរបស់ប្អូនទំនងជានឹងទុកចិត្ដប្អូនជាងមុន ហើយឲ្យប្អូននូវសេរីភាពច្រើនជាង។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថាមិនយូរទៀត លោកនឹងឲ្យពួកអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងអស់របស់លោកនូវសេរីភាពដ៏ល្អឥតខ្ចោះ ដែលគម្ពីរហៅថា«សេរីភាពរុងរឿងជាកូនព្រះ»។—រ៉ូម ៨:២១
១៨ អាដាមនិងអេវ៉ាមានសេរីភាពបែបនោះ។ នៅសួនអេដែនមានតែអ្វីមួយគត់ដែលព្រះបានហាមមិនឲ្យពួកគេធ្វើ។ ពួកគេមិនគួរបរិភោគផ្លែពីដើមឈើមួយ។ (លោកុប្បត្ដិ ២:៩, ១៧) តើប្អូនគិតថាព្រះអយុត្ដិធម៌ឬតឹងរ៉ឹងពេកដោយសារលោកបានដាក់ច្បាប់នោះឲ្យពួកគេឬទេ? ច្បាស់ជាមិនមែនទេ! សូមគិតថា មនុស្សបានបង្កើតច្បាប់ជាច្រើន ហើយបានបង្ខំអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើតាម។ ប៉ុន្ដែ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យច្បាប់តែមួយប៉ុណ្ណោះដល់អាដាមនិងអេវ៉ា។
១៩. តើព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូកំពុងបង្រៀនយើងអ្វីដែលនឹងជួយយើងឲ្យមានសេរីភាព?
១៩ ការប្រព្រឹត្ដរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះយើងគឺប្រកបដោយប្រាជ្ញា។ ជាជាងដាក់ច្បាប់ជាច្រើនឲ្យយើង លោកបង្រៀនយើងដោយចិត្ដអត់ធ្មត់ឲ្យធ្វើតាមច្បាប់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់។ លោកបង្រៀនយើងឲ្យមានរបៀបរស់នៅស្របតាមគោលការណ៍របស់លោក ហើយស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់។ (រ៉ូម ១២:៩) ក្នុងសុន្ទរកថានៅលើភ្នំ លោកយេស៊ូដែលជាបុត្ររបស់ព្រះបានជួយយើងឲ្យយល់អំពីមូលហេតុដែលមនុស្សធ្វើអំពើអាក្រក់។ (ម៉ាថាយ ៥:២៧, ២៨) ម្យ៉ាងទៀតនៅពិភពលោកថ្មី ក្នុងនាមជាស្ដេចនៃរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ លោកយេស៊ូនឹងបន្ដបង្រៀនយើងឲ្យមានទស្សនៈដូចលោកចំពោះអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ។ (ហេប្រឺ ១:៩) លោកយេស៊ូក៏នឹងធ្វើឲ្យយើងមានចិត្ដគំនិតនិងរូបកាយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ។ សូមស្រមៃគិតថាជីវិតនឹងទៅជាយ៉ាងណា ពេលយើងគ្មានចិត្ដចង់ធ្វើអ្វីដែលអាក្រក់ ហើយយើងមិនរងទុក្ខទៀតដោយសារភាពមិនល្អឥតខ្ចោះ។ នៅទីបំផុត យើងនឹងមាន«សេរីភាពរុងរឿង»ដែលព្រះយេហូវ៉ាសន្យា។
២០. (ក) តើព្រះយេហូវ៉ាប្រើសេរីភាពរបស់លោកយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើប្អូនអាចយកតម្រាប់លោកតាមរបៀបណា?
២០ ក្នុងពិភពលោកថ្មី សេរីភាពរបស់យើងនឹងនៅតែមានកម្រិត។ តើតាមរបៀបណា? យើងនឹងត្រូវឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះព្រះនិងចំពោះអ្នកឯទៀតដឹកនាំយើងជានិច្ច។ ពេលយើងឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ដឹកនាំយើង យើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាមានសេរីភាពដែលគ្មានកម្រិតក្ដី លោកសម្រេចចិត្ដឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់ដឹកនាំអ្វីៗទាំងអស់ដែលលោកធ្វើ នេះរួមបញ្ចូលរបៀបដែលលោកប្រព្រឹត្ដមកលើយើង។ (យ៉ូហានទី១ ៤:៧, ៨) ដូច្នេះ គឺសមហេតុផលដែលយើងអាចមានសេរីភាពពិតប្រាកដនៅពេលដែលយើងធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះតែប៉ុណ្ណោះ។
២១. (ក) តើដាវីឌមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់?
២១ តើប្អូនមានចិត្ដកតញ្ញូចំពោះរបស់ល្អទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យប្អូនឬទេ? លោកបានផ្ដល់ឲ្យប្អូននូវសេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារ មិត្ដភក្ដិល្អ គោលដៅល្អ សេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីសេរីភាពដ៏ល្អឥតខ្ចោះនាពេលអនាគត និងអំណោយដ៏អស្ចារ្យជាច្រើនទៀត។ (ទំនុកតម្កើង ១០៣:៥) ប្អូនទំនងជាមានអារម្មណ៍ដូចដាវីឌពេលដែលគាត់បានអធិដ្ឋាននៅទំនុកតម្កើង ១៦:១១ ដែលថា៖ «ទ្រង់នឹងបង្ហាញឲ្យទូលបង្គំឃើញផ្លូវជីវិតវិញ នៅចំពោះទ្រង់មានសេចក្ដីអំណរដ៏ពោរពេញ នៅព្រះហស្ដស្ដាំទ្រង់មានសេចក្ដីអរសប្បាយជាដរាបតទៅ»។ ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាសេចក្ដីបង្រៀនដ៏ថ្លៃវិសេសឯទៀតនៅទំនុកតម្កើង ១៦។ នេះនឹងជួយប្អូនឲ្យដឹងអំពីរបៀបដែលប្អូនអាចមានជីវិតដ៏មានន័យខ្លឹមសារបំផុត!
