«ចូរថ្លែងអំណរគុណសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់»
តើអ្នកចាត់ទុកថាខ្លួនអ្នកជាមនុស្សមានចិត្តកតញ្ញូនិងចេះបង្ហាញអំណរគុណឬទេ? នេះជាសំណួរមួយដែលយើងម្នាក់ៗត្រូវពិចារណា។ គម្ពីរប្រាប់ទុកជាមុនថានៅសម័យរបស់យើង មនុស្សជាច្រើននឹង«រមិលគុណ»។ (២ធី. ៣:២) អ្នកទំនងជាបានជួបមនុស្សខ្លះដែលមានអារម្មណ៍ថាអ្នកឯទៀតត្រូវធ្វើអ្វីសម្រាប់ពួកគេ ឬឲ្យអ្វីទៅពួកគេ។ តាមមើលទៅពួកគេមានអារម្មណ៍ថាពួកគេមិនចាំបាច់បង្ហាញអំណរគុណចំពោះអ្វីដែលពួកគេទទួលឡើយ។ តើអ្នកចង់នៅជិតបុគ្គលបែបនេះឬទេ?
ផ្ទុយទៅវិញ អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាទទួលការណែនាំថា៖ «ចូរបង្ហាញអំណរគុណ»។ យើងត្រូវ«ថ្លែងអំណរគុណសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់»។ (កូឡ. ៣:១៥; ១ថែ. ៥:១៨) តាមពិត ការបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូគឺល្អសម្រាប់យើង។ មានមូលហេតុមួយចំនួនដែលយើងធ្វើដូច្នេះ។
ការមានចិត្តកតញ្ញូនិងការមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង
មូលហេតុសំខាន់មួយដែលយើងបង្ហាញអំណរគុណជានិច្ច គឺថានេះអាចជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯង។ ពេលបុគ្គលណាម្នាក់និយាយអរគុណសម្រាប់រឿងណាមួយ គាត់ផ្ទាល់ប្រហែលជាសប្បាយចិត្ត ហើយបុគ្គលដែលទទួលពាក្យអរគុណ ក៏មានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរជាងដែរ។ ហេតុអ្វីការបង្ហាញអំណរគុណធ្វើឲ្យយើងនិងអ្នកឯទៀតសប្បាយរីករាយ? សូមពិចារណាអំពីឧទាហរណ៍នេះ បើអ្នកណាម្នាក់ស្ម័គ្រចិត្តធ្វើអ្វីណាមួយសម្រាប់អ្នក នេះបង្ហាញថាគាត់យកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្នក ពីព្រោះគាត់គិតថាអ្នកសមនឹងទទួល។ ពេលអ្នកដឹងដូច្នេះ អ្នកនឹងមានអារម្មណ៍ល្អចំពោះខ្លួនឯង។ នេះបានកើតឡើងចំពោះរូថ។ បូអូសបានបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះរូថ។ នេះច្បាស់ជាបានធ្វើឲ្យរូថសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ ដោយដឹងថាមានអ្នកដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះនាង។—រស់. ២:១០-១៣
ជាពិសេស គឺសមត្រឹមត្រូវដែលយើងបង្ហាញអំណរគុណចំពោះព្រះ។ នៅពេលខ្លះ អ្នកប្រហែលជាបានគិតអំពីអំណោយជាច្រើនដែលព្រះបានផ្ដល់ឲ្យទាំងខាងការគោរពប្រណិប័តន៍ ទាំងខាងរូបកាយ ព្រមទាំងគិតអំពីអំណោយដែលលោកបន្តផ្ដល់ឲ្យ។ (ចោ. ៨:១៧, ១៨; សកម្ម. ១៤:១៧) ជាជាងគ្រាន់តែគិតមួយភ្លែតអំពីគុណធម៌របស់ព្រះ សូមលៃទុកពេលដើម្បីគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីពរជាច្រើនដែលព្រះបានឲ្យអ្នកនិងបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់អ្នក។ ការរំពឹងគិតអំពីចិត្តទូលាយរបស់ព្រះដែលជាអ្នកបង្កើតអ្នក នឹងធ្វើឲ្យអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូកាន់តែខ្លាំងចំពោះលោក ហើយពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់អ្នកថាលោកស្រឡាញ់និងឲ្យតម្លៃអ្នកយ៉ាងខ្លាំង។—១យ៉ូន. ៤:៩
យើងមិនគ្រាន់តែគួររំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏គួរអរគុណលោកផងដែរ។ (ទំនុក. ១០០:៤, ៥) មនុស្សធ្លាប់និយាយថា៖ «ការបង្ហាញអំណរគុណ ធ្វើឲ្យមនុស្សមានអារម្មណ៍សប្បាយជាង»។
ការបង្ហាញអំណរគុណធ្វើឲ្យមនុស្សកាន់តែជិតស្និទ្ធគ្នា
មូលហេតុមួយទៀតដែលការបង្ហាញអំណរគុណជាអ្វីដ៏ល្អសម្រាប់អ្នក គឺដោយសារនេះពង្រឹងចំណងមិត្តភាព។ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវបង្ហាញអំណរគុណ។ ពេលអ្នកអរគុណបុគ្គលម្នាក់ទៀតយ៉ាងស្មោះសម្រាប់ការប្រព្រឹត្តដ៏សប្បុរស អ្នកទាំងពីរនឹងកាន់តែជិតស្និទ្ធនឹងគ្នា។ (រ៉ូម ១៦:៣, ៤) បន្ថែមទៅទៀត មនុស្សដែលមានចិត្តកតញ្ញូទំនងជាចង់ជួយអ្នកឯទៀត។ ពួកគេកត់សម្គាល់ថា ពេលអ្នកឯទៀតបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះពួកគេ នេះជំរុញចិត្តពួកគេឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះអ្នកនោះវិញ។ ពិតមែនហើយ ការជួយអ្នកឯទៀតនាំឲ្យមានសុភមង្គល។ នេះដូចអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ការឲ្យគេ នោះនឹងផ្ដល់សុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។—សកម្ម. ២០:៣៥
សាស្ដ្រាចារ្យសកលវិទ្យាល័យរដ្ឋកាលីហ្វ័រញ៉ាដែលសិក្សាអំពីចិត្តកតញ្ញូ ឈ្មោះរ៉ូបឺត អេមម៉ិនបានបញ្ជាក់ចំណុចនេះថា៖ «ដើម្បីបង្ហាញអំណរគុណ យើងត្រូវយល់ថាមនុស្សយើងពឹងផ្អែកលើគ្នាទៅវិញទៅមក។ ជួនកាលយើងឲ្យ ជួនកាលយើងទទួល»។ ដើម្បីបន្តរស់នៅនិងមានសុភមង្គលក្នុងជីវិត យើងត្រូវពឹងផ្អែកលើអ្នកឯទៀតតាមរបៀបជាច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកឯទៀតប្រហែលជាផ្ដល់ម្ហូបអាហារ ឬជំនួយដល់យើង។ (១កូ. ១២:២១) បុគ្គលដែលមានចិត្តកតញ្ញូច្បាស់ជាឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលអ្នកឯទៀតធ្វើសម្រាប់គាត់។ ដូច្នោះហើយ តើអ្នកមានទម្លាប់បង្ហាញអំណរគុណចំពោះអ្វីដែលអ្នកឯទៀតធ្វើសម្រាប់អ្នកឬទេ?
ការមានចិត្តកតញ្ញូនិងទស្សនៈរបស់អ្នកអំពីជីវិត
មូលហេតុមួយទៀតដែលអ្នកគួរមានចិត្តកតញ្ញូ គឺថានេះជួយអ្នកឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីដែលល្អ ជាជាងអ្វីដែលអាក្រក់។ ក្នុងន័យម្យ៉ាង គំនិតរបស់អ្នកគឺដំណើរការដូចជាតម្រង ពីព្រោះអ្នកអាចផ្ដោតអារម្មណ៍លើអ្វីខ្លះ ហើយមិនព្រមគិតអំពីអ្វីខ្លះទៀត។ ពេលអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូ អ្នកច្រើនតែឃើញអ្វីៗដែលល្អ ហើយមិនសូវយកចិត្តទុកដាក់ទៅលើបញ្ហាទេ។ កាលដែលអ្នកកាន់តែមានចិត្តកតញ្ញូ អ្នកកាន់តែអាចឃើញអ្វីដែលល្អ ហើយជាលទ្ធផលនេះធ្វើឲ្យអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូថែមទៀត។ បើអ្នកផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីៗដែលអ្នកមានអំណរគុណ នោះនឹងជួយអ្នកឲ្យធ្វើអ្វីដែលសាវ័កប៉ូលបានលើកទឹកចិត្ត គឺថា៖ «ចូរអរសប្បាយដោយសារលោកម្ចាស់ជានិច្ច»។—ភី. ៤:៤
ការបង្ហាញអំណរគុណជួយអ្នកមិនឲ្យមានគំនិតមិនត្រឹមត្រូវ។ នៅពេលអ្នកមានចិត្តច្រណែន កើតទុក្ខ ឬខឹង នោះអ្នកមិនស្រួលបង្ហាញអំណរគុណទេ។ បុគ្គលដែលមានចិត្តកតញ្ញូក៏ច្រើនតែមិនមានទ្រព្យធនច្រើនប៉ុន្មានដែរ។ ពួកគេសប្បាយចិត្តចំពោះអ្វីដែលពួកគេមាន ហើយមិនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការចង់បានថែមទៀតទេ។—ភី. ៤:១២
ចូររំពឹងគិតអំពីពរដែលអ្នកបានទទួល!
ក្នុងនាមជាគ្រិស្តសាសនិក អ្នកទទួលស្គាល់ថាសាថានចង់ឲ្យអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្តនិងអស់សង្ឃឹម ដោយសារទុក្ខលំបាកនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ។ វាពិតជាចង់ឲ្យអ្នកមានចិត្តគំនិតមិនត្រឹមត្រូវ ពោលគឺត្អូញត្អែរអំពីរឿងទាំងអស់។ បើអ្នកជាមនុស្សបែបនោះ អ្នកឯទៀតពិបាកស្ដាប់ដំណឹងល្អដែលអ្នកផ្សាយ។ ការមានចិត្តកតញ្ញូជាប់ទាក់ទងនឹងផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ។ ជាឧទាហរណ៍ យើងមានអំណរ ដោយសារយើងឃើញអ្វីល្អដែលព្រះបានឲ្យយើង ហើយយើងមានជំនឿលើអ្វីដែលលោកសន្យាសម្រាប់ថ្ងៃអនាគត។—កាឡ. ៥:២២, ២៣
ក្នុងនាមជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា អ្នកប្រហែលជាយល់ស្របនឹងអ្វីដែលបានត្រូវរៀបរាប់ក្នុងអត្ថបទនេះស្តីអំពីចិត្តកតញ្ញូ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកទទួលស្គាល់ថាគឺមិនតែងតែស្រួលឲ្យមានចិត្តកតញ្ញូឬចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវទេ។ តែសូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ។ អ្នកអាចបណ្ដុះនិងរក្សាចិត្តកតញ្ញូបាន។ តើតាមរបៀបណា? ជារៀងរាល់ថ្ងៃ សូមគិតអំពីអ្វីមួយចំនួនក្នុងជីវិតរបស់អ្នក ដែលអាចនាំឲ្យអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូ។ កាលដែលអ្នកកាន់តែធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងកាន់តែចេះបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូ។ នោះនឹងធ្វើឲ្យអ្នកសប្បាយរីករាយខ្លាំងជាងពួកអ្នកដែលផ្ដោតអារម្មណ៍លើទុក្ខលំបាកក្នុងជីវិត។ សូមផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីល្អៗដែលព្រះនិងអ្នកឯទៀតធ្វើដើម្បីលើកទឹកចិត្តអ្នក ព្រមទាំងធ្វើឲ្យអ្នកសប្បាយចិត្ត។ ប្រហែលជាអ្នកអាចចាប់ផ្ដើមសរសេរទុកអំពីអ្វីទាំងនោះ។ ក្នុងមួយថ្ងៃៗ អ្នកអាចសរសេរអ្វីពីរឬបីដែលធ្វើឲ្យអ្នកមានចិត្តកតញ្ញូ។
អ្នកសិក្សាស្រាវជ្រាវបានរកឃើញថា ពេលយើងបង្ហាញអំណរគុណដល់អ្នកឯទៀតជារឿយៗ នោះអាចផ្លាស់ប្ដូរដំណើរការខួរក្បាលរបស់យើងដើម្បីឲ្យយើងកាន់តែស្រួលមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវអំពីជីវិតយើង។ មនុស្សដែលបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូជាមនុស្សដែលសប្បាយរីករាយជាង។ ដូច្នេះ សូមរំពឹងគិតអំពីអ្វីល្អៗដែលអ្នកបានទទួល អរសប្បាយនឹងអ្វីល្អដែលកើតឡើងចំពោះអ្នក និងបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូជានិច្ច។ ជាជាងមិនឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីល្អៗ «ចូរអរព្រះគុណដល់ព្រះយេហូវ៉ា ដ្បិតទ្រង់ល្អ»។ មែនហើយ «ចូរថ្លែងអំណរគុណសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់»។—១រប. ១៦:៣៤; ១ថែ. ៥:១៨
