តើសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបណានាំឲ្យមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ?
«សាសន៍ណាដែលយកព្រះយេហូវ៉ាទុកជាព្រះរបស់ខ្លួន នោះសប្បាយហើយ!»។—ទំនុកតម្កើង ១៤៤:១៥
ចម្រៀងលេខ: ២៨, ២៥
១. ហេតុអ្វីគ្រាដែលយើងរស់នៅគឺខុសពីគ្រាផ្សេងទៀត?
យើងកំពុងរស់នៅក្នុងគ្រាមួយដែលខុសពីគ្រាផ្សេងៗទៀតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ដ្ររបស់មនុស្ស។ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងប្រមូលមនុស្សមួយក្រុមធំ«ពីគ្រប់ប្រជាជាតិ គ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ គ្រប់ជាតិសាសន៍ និងគ្រប់ភាសា»ដូចដែលគម្ពីរបានប្រកាសទុកជាមុន។ ពួកគេគឺជាមនុស្សដែលមានចំនួនជាង៨លាននាក់ដែលប្រៀបដូចជា«សាសន៍១យ៉ាងពូកែ» ហើយពួកគេ«កំពុងបំពេញកិច្ចបម្រើពិសិដ្ឋជូន[ព្រះ]ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃ»ដោយមានសុភមង្គល។ (ការបើកបង្ហាញ ៧:៩, ១៥; អេសាយ ៦០:២២) មិនធ្លាប់មានមនុស្សច្រើនបែបនេះទេ ដែលស្រឡាញ់ព្រះនិងមនុស្សឯទៀត។
២. តើមនុស្សដែលមិនមែនជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបណា? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
២ ប៉ុន្ដែ គម្ពីរក៏បានប្រកាសទុកជាមុនថានៅសម័យយើង មនុស្សដែលមិនមែនជាមិត្ដសម្លាញ់របស់ព្រះនឹងស្រឡាញ់តែអ្វីៗដែលផ្ដល់ប្រយោជន៍សម្រាប់ខ្លួនឯង។ សាវ័កប៉ូលបានសរសេរថានៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់មនុស្សនឹង«ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ស្រឡាញ់ប្រាក់»និង«ស្រឡាញ់ការសប្បាយជាជាងស្រឡាញ់ព្រះ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៤) សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន គឺផ្ទុយពីការស្រឡាញ់ព្រះ។ ការខំសម្រេចគោលដៅដើម្បីបានប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនធ្វើឲ្យបុគ្គលណាម្នាក់សប្បាយទេ ទោះជាគេស្មានថានឹងសប្បាយក៏ដោយ។ ផ្ទុយទៅវិញ នេះនាំឲ្យពិភពលោកពោរពេញទៅដោយមនុស្សដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ហើយធ្វើឲ្យជីវិតរបស់មនុស្សទាំងអស់ពិបាក។
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ ហើយហេតុអ្វី?
៣ សាវ័កប៉ូលបានដឹងថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួននឹងទៅជាលក្ខណៈដែលមនុស្សជាច្រើនមាន ហើយនឹងនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ដល់គ្រិស្ដសាសនិក។ ដូច្នេះ គាត់បានព្រមានពួកគេឲ្យ«ជៀសចេញ»ពីពួកអ្នកដែលបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:៥) ប៉ុន្ដែ យើងមិនអាចជៀសវាងទាំងស្រុងពីមនុស្សបែបនេះទេ។ ដូច្នេះ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីការពារខ្លួនមិនឲ្យទទួលយកចិត្ដគំនិតរបស់មនុស្សដែលនៅជុំវិញយើង ហើយធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដែលជាព្រះនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់ពេញចិត្ដ? សូមយើងពិចារណាអំពីភាពខុសគ្នារវាងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះចង់ឲ្យយើងមាននិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅធីម៉ូថេទី២ ៣:២-៤។ បន្ទាប់មក យើងអាចពិចារណាអំពីខ្លួនយើងដើម្បីដឹងនូវរបៀបដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលនឹងធ្វើឲ្យយើងស្កប់ចិត្ដនិងមានសុភមង្គល។
តើយើងស្រឡាញ់ព្រះឬស្រឡាញ់ខ្លួនឯង?
៤. ហេតុអ្វីការស្រឡាញ់ខ្លួនឯងមួយកម្រិតគឺមិនខុស?
៤ ប៉ូលបានសរសេរថា៖ «មនុស្សនឹងស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង»។ តើនេះមានន័យថាការស្រឡាញ់ខ្លួនឯងគឺជាការខុសឬ? មិនមែនទេ ការស្រឡាញ់ខ្លួនឯងគឺជាការធម្មតានិងជាអ្វីដែលចាំបាច់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតយើងឲ្យមានលក្ខណៈបែបនេះ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក»។ (ម៉ាកុស ១២:៣១) តាមពិត យើងមិនអាចស្រឡាញ់អ្នកឯទៀតបានទេ បើយើងមិនស្រឡាញ់ខ្លួនយើង។ គម្ពីរក៏ប្រាប់យើងថា៖ «ប្ដីត្រូវស្រឡាញ់ប្រពន្ធដូចស្រឡាញ់រូបកាយរបស់ខ្លួន។ អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ប្រពន្ធរបស់ខ្លួន អ្នកនោះស្រឡាញ់ខ្លួនឯង។ ព្រោះគ្មានអ្នកណាស្អប់រូបកាយរបស់ខ្លួនទេ តែគេតែងចិញ្ចឹមហើយស្រឡាញ់ថ្នាក់ថ្នម»។ (អេភេសូរ ៥:២៨, ២៩) ដូច្នេះ យើងអាចឃើញច្បាស់ថាយើងគួរស្រឡាញ់ខ្លួនឯងមួយកម្រិត។
៥. តើអ្នកនឹងរៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីមនុស្សដែលស្រឡាញ់ខ្លួនឯងហួសហេតុពេក?
៥ សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះខ្លួនដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅធីម៉ូថេទី២ ៣:២ មិនមែនសំដៅលើសេចក្ដីស្រឡាញ់ធម្មតាចំពោះខ្លួនឬសេចក្ដីស្រឡាញ់ល្អទេ។ នេះគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ បើបុគ្គលណាម្នាក់ស្រឡាញ់ខ្លួនឯងហួសហេតុពេក គាត់គិតអំពីខ្លួនលើសពីអ្វីដែលគាត់ត្រូវគិត។ (សូមអាន រ៉ូម ១២:៣) គាត់គិតអំពីខ្លួនឯងច្រើនជាងគាត់គិតអំពីអ្នកឯទៀត។ ពេលមានបញ្ហា គាត់ទម្លាក់កំហុសទៅលើអ្នកឯទៀតជាជាងខ្លួនឯង។ សៀវភៅមួយដែលពន្យល់អំពីគម្ពីរបានប្រៀបប្រដូចបុគ្គលបែបនេះទៅនឹងសត្វកាំប្រមាដែលមូរខ្លួនដូចជាបាល់ ហើយធ្វើឲ្យខ្លួនវាកក់ក្ដៅដោយរោមរបស់វា ប៉ុន្ដែបង្ហាញតែបន្លាមុតស្រួចដែលនៅលើខ្នងរបស់វា។ មនុស្សបែបនេះមិនមានសុភមង្គលពិតទេ។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះចង់ឲ្យយើងមាន នាំឲ្យមានគុណសម្បត្ដិ
៦. តើមានលទ្ធផលល្អអ្វីខ្លះពេលយើងស្រឡាញ់ព្រះ?
៦ បណ្ឌិតខ្លះខាងគម្ពីរគិតថាប៉ូលបានលើកឡើងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគិតតែប្រយោជន៍ខ្លួននៅដើមដំបូង ដោយសារនេះនាំឲ្យមានគុណវិបត្ដិដែលគាត់បានរៀបរាប់បន្ទាប់មក។ ប៉ុន្ដែសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះចង់ឲ្យយើងមាន នាំឲ្យមានគុណសម្បត្ដិវិញ។ សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះជាប់ទាក់ទងនឹងអំណរ សេចក្ដីសុខសាន្ដ ចិត្ដធ្ងន់ សេចក្ដីសប្បុរស គុណធម៌ ជំនឿ ចិត្ដស្លូតបូត និងការចេះទប់ចិត្ដ។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) អ្នកតែងទំនុកតម្កើងបានសរសេរថា៖ «សាសន៍ណាដែលយកព្រះយេហូវ៉ាទុកជាព្រះរបស់ខ្លួន នោះសប្បាយហើយ!»។ (ទំនុកតម្កើង ១៤៤:១៥) ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដ៏សប្បាយ ហើយរាស្ដ្ររបស់លោកក៏សប្បាយដែរ។ ម្យ៉ាងទៀត ផ្ទុយពីមនុស្សដែលស្រឡាញ់ខ្លួនឯងហួសហេតុពេកនិងដែលគិតតែអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចទទួល អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានសុភមង្គលដោយសារពួកគេឲ្យដល់អ្នកឯទៀត។—សកម្មភាព ២០:៣៥
តើតាមរបៀបណាយើងអាចជៀសវាងពីការស្រឡាញ់ខ្លួនឯង? (សូមមើលវគ្គ៧)
៧. តើសំណួរអ្វីខ្លះនឹងជួយយើងឲ្យពិចារណាអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះព្រះ?
៧ តើយើងអាចដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះខ្លួនគឺខ្លាំងជាងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងមានចំពោះព្រះ? សូមគិតអំពីយោបល់ដ៏ឈ្លាសវៃនេះដែលថា៖ «[ចូរ]មិនធ្វើអ្វីក្នុងបំណងទាស់ជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតឬលើកខ្លួនហួសប្រមាណ ប៉ុន្ដែបន្ទាបខ្លួនដោយចាត់ទុកអ្នកឯទៀតថាប្រសើរជាងខ្លួន។ បន្ដយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះអ្នកឯទៀត មិនត្រូវគិតអំពីរឿងផ្ទាល់ខ្លួនតែប៉ុណ្ណោះទេ»។ (ភីលីព ២:៣, ៤) យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំធ្វើតាមយោបល់នេះឬទេ? តើខ្ញុំកំពុងព្យាយាមធ្វើអ្វីដែលព្រះចង់ឲ្យខ្ញុំធ្វើឬទេ? តើខ្ញុំស្វែងរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតនៅក្នុងក្រុមជំនុំនិងនៅក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយឬទេ?›។ គឺមិនតែងតែស្រួលឲ្យយើងលះបង់ពេលវេលានិងកម្លាំងរបស់ខ្លួនទេ។ នេះប្រហែលជាមានន័យថាយើងនឹងត្រូវខំប្រឹងនិងលះចោលអ្វីមួយចំនួនដែលយើងចូលចិត្ដ។ ប៉ុន្ដែ គ្មានអ្វីអាចធ្វើឲ្យយើងសប្បាយចិត្ដជាងការដឹងថាអ្នកគ្រប់គ្រងដ៏ខ្ពស់បំផុតក្នុងសកលលោកពេញចិត្ដនឹងយើង!
៨. តើគ្រិស្ដសាសនិកខ្លះបានធ្វើអ្វីដោយសារពួកគេស្រឡាញ់ព្រះ?
៨ គ្រិស្ដសាសនិកខ្លះបានលះចោលអាជីពដែលអាចធ្វើឲ្យពួកគេទៅជាអ្នកមាន ដោយសារពួកគេស្រឡាញ់ព្រះ ហើយចង់បម្រើលោកឲ្យបានច្រើនជាង។ បងស្រីអ៊ីរីខាដែលជាគ្រូពេទ្យ បានសម្រេចចិត្ដត្រួសត្រាយជាជាងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអាជីពរបស់គាត់ខាងវេជ្ជសាស្ដ្រ។ គាត់និងប្ដីរបស់គាត់បានបម្រើនៅប្រទេសមួយចំនួន។ គាត់និយាយថា៖ «បទពិសោធន៍ជាច្រើនដែលយើងមានក្នុងការជួយមនុស្សដែលនិយាយភាសាផ្សេង ហើយក្នុងការបង្កើតចំណងមិត្ដភាពថ្មីៗ បានធ្វើឲ្យជីវិតយើងមានន័យខ្លឹមសារ»។ បងអ៊ីរីខានៅតែធ្វើជាគ្រូពេទ្យ ប៉ុន្ដែគាត់ប្រើពេលវេលានិងកម្លាំងភាគច្រើនរបស់គាត់ដើម្បីបង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយដើម្បីជួយបងប្អូនរួមជំនឿ។ គាត់និយាយថា នេះនាំឲ្យគាត់«ស្កប់ចិត្ដនិងមានអំណរ»។
តើយើងមានទ្រព្យសម្បត្ដិនៅស្ថានសួគ៌ឬនៅផែនដី?
៩. ហេតុអ្វីមនុស្សដែលស្រឡាញ់លុយមិនមានសុភមង្គល?
៩ ប៉ូលបានសរសេរថាមនុស្សនឹង«ស្រឡាញ់ប្រាក់»។ ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន អ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់នៅប្រទេសអៀរឡង់បាននិយាយជាមួយនឹងបុរសម្នាក់អំពីព្រះ។ បុរសនោះបានបើកកាបូបលុយរបស់គាត់ ហើយដកលុយខ្លះចេញ រួចនិយាយថា៖ «នែ នេះជាព្រះរបស់ខ្ញុំ!»។ មនុស្សជាច្រើនមានទស្សនៈបែបនេះដែរ ទោះជាពួកគេមិនទទួលស្គាល់ក៏ដោយ។ ពួកគេស្រឡាញ់លុយនិងអ្វីៗដែលលុយអាចទិញ។ ប៉ុន្ដែគម្ពីរព្រមានថា៖ «អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ប្រាក់ នោះនឹងមិនស្កប់ចិត្ដដោយប្រាក់ប៉ុណ្ណោះទេ ឬអ្នកណាដែលចូលចិត្ដនឹងទ្រព្យដ៏បរិបូរ នោះក៏មិនស្កប់ចិត្ដដោយផលចំរើនប៉ុណ្ណោះដែរ»។ (សាស្តា ៥:១០) មនុស្សដែលស្រឡាញ់លុយមិនចេះស្កប់ចិត្ដនឹងអ្វីដែលខ្លួនមានទេ។ គាត់តែងតែចង់បានថែមទៀត ហើយប្រើជីវិតដើម្បីតែរកលុយប៉ុណ្ណោះ។ នេះនាំឲ្យគាត់មាន«ទុក្ខវេទនាជាច្រើន»។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:៩, ១០
១០. តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីទាល់ក្រនិងការធ្វើជាអ្នកមាន?
១០ យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការលុយ។ លុយអាចជួយការពារយើងខ្លះៗ។ (សាស្តា ៧:១២) ប៉ុន្ដែ តើយើងអាចមានជីវិតសប្បាយឬទេ បើយើងគ្រាន់តែមានលុយគ្រប់គ្រាន់សម្រាប់តែអ្វីដែលយើងត្រូវការប៉ុណ្ណោះ? មែន យើងអាចមានជីវិតសប្បាយបាន! (សូមអាន សាស្តា ៥:១២) អេគើរដែលជាកូនប្រុសយ៉ាកេបានសរសេរថា៖ «សូមកុំឲ្យទូលបង្គំមានសេចក្ដីទាល់ក្រ ឬជាអ្នកមានដែរ។ សូមគ្រាន់តែចិញ្ចឹមទូលបង្គំដោយអាហារដែលត្រូវការប៉ុណ្ណោះ»។ យើងស្រួលយល់អំពីមូលហេតុដែលបុរសនេះមិនចង់ទៅជាអ្នកក្រ។ គាត់បាននិយាយថាគាត់មិនចង់នៅក្នុងស្ថានភាពដែលនាំឲ្យគាត់ចង់លួចពីអ្នកឯទៀតទេ ដោយសារការលួចនឹងនាំឲ្យព្រះអាប់ឱនកិត្ដិយស។ ប៉ុន្ដែ ហេតុអ្វីគាត់មិនចង់ទៅជាអ្នកមាន? គាត់បានសរសេរថា៖ «ក្រែងទូលបង្គំបានឆ្អែត ហើយបោះបង់ចោលទ្រង់ដោយពាក្យថា‹ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកណាហ្ន៎?›»។ (សុភាសិត ៣០:៨, ៩) អ្នកទំនងជាស្គាល់មនុស្សដែលទុកចិត្ដលើទ្រព្យសម្បត្ដិជាជាងលើព្រះ។
១១. តើលោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍យ៉ាងណាអំពីលុយ?
១១ បុគ្គលដែលស្រឡាញ់លុយមិនអាចធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ដបានទេ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គ្មានអ្នកណាអាចជាខ្ញុំបម្រើរបស់ម្ចាស់ពីរបានឡើយ ព្រោះអ្នកនោះនឹងស្រឡាញ់ម្ចាស់មួយហើយស្អប់ម្ចាស់មួយ ឬក៏ស្មោះត្រង់នឹងម្ចាស់មួយហើយមើលងាយម្ចាស់មួយ។ អ្នករាល់គ្នាមិនអាចធ្វើជាខ្ញុំបម្រើរបស់ព្រះផង និងទ្រព្យសម្បត្ដិផងបានឡើយ»។ លោកក៏បានមានប្រសាសន៍ដែរថា៖ «ឈប់ប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិទុកសម្រាប់ខ្លួននៅផែនដី ជាកន្លែងដែលសត្វល្អិតនិងច្រែះស៊ីបំផ្លាញ និងចោរចូលលួច។ ចូរប្រមូលទ្រព្យសម្បត្ដិទុកសម្រាប់ខ្លួននៅឯស្ថានសួគ៌វិញ ជាកន្លែងដែលសត្វល្អិតនិងច្រែះមិនស៊ីបំផ្លាញ ហើយចោរមិនអាចចូលលួចឡើយ»។—ម៉ាថាយ ៦:១៩, ២០, ២៤
១២. តើការមានជីវិតសាមញ្ញអាចជួយយើងយ៉ាងណាឲ្យបម្រើព្រះ? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
១២ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់កំពុងព្យាយាមធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ពួកគេសាមញ្ញជាង។ ពួកគេឃើញថាការធ្វើដូច្នេះនាំឲ្យពួកគេសប្បាយជាងនិងមានពេលច្រើនជាងដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ បងប្រុសជេកដែលរស់នៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកបានលក់វីឡានិងលក់មុខជំនួញរបស់គាត់បន្ដឲ្យអ្នកឯទៀតដើម្បីគាត់អាចត្រួសត្រាយជាមួយនឹងប្រពន្ធរបស់គាត់។ គាត់ពន្យល់ថា៖ «ការលះបង់ដីនិងវីឡាដ៏ស្អាតរបស់យើងនៅជនបទគឺមិនស្រួលសម្រាប់យើងទេ»។ ប៉ុន្ដែ អស់ជាច្រើនឆ្នាំគាត់បានត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយតានតឹងចិត្ដដោយសារបញ្ហានៅកន្លែងធ្វើការ។ គាត់និយាយថា៖ «ប្រពន្ធរបស់ខ្ញុំដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេលតែងតែសប្បាយចិត្ដ។ នាងតែងនិយាយថា ‹ខ្ញុំមានចៅហ្វាយដ៏ល្អបំផុត!›។ ឥឡូវនេះ ដោយសារខ្ញុំក៏ធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយដែរ យើងទាំងពីរនាក់មានចៅហ្វាយតែមួយ គឺព្រះយេហូវ៉ា»។
‹តើរបៀបរស់នៅរបស់ខ្ញុំបង្ហាញថាខ្ញុំពិតជាជឿអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីលុយឬទេ?›
តើតាមរបៀបណាយើងអាចជៀសវាងពីការស្រឡាញ់លុយ? (សូមមើលវគ្គ១៣)
១៣. តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យពិចារណាអំពីទស្សនៈរបស់យើងចំពោះលុយ?
១៣ ពេលយើងពិចារណាអំពីទស្សនៈរបស់យើងចំពោះលុយ យើងត្រូវសួរខ្លួនឯងយ៉ាងស្មោះថា ‹តើរបៀបរស់នៅរបស់ខ្ញុំបង្ហាញថាខ្ញុំពិតជាជឿអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីលុយឬទេ? តើការរកលុយគឺជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតសម្រាប់ខ្ញុំឬទេ? តើខ្ញុំឲ្យតម្លៃទៅលើទ្រព្យសម្បត្ដិជាជាងចំណងមិត្ដភាពរបស់ខ្ញុំជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ានិងអ្នកឯទៀតឬទេ? តើខ្ញុំពិតជាជឿថាព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់នូវអ្វីដែលខ្ញុំត្រូវការឬទេ?›។ យើងអាចប្រាកដថាលោកនឹងមិនធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលទុកចិត្ដលើលោកខកចិត្ដឡើយ!—ម៉ាថាយ ៦:៣៣
តើយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាឬស្រឡាញ់ការសប្បាយ?
១៤. តើអ្វីជាទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះការសប្បាយ?
១៤ គម្ពីរក៏បានប្រកាសទុកជាមុនថានៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នេះ មនុស្សនឹង«ស្រឡាញ់ការសប្បាយ»។ ដូចដែលយើងដឹងថាយើងត្រូវមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួននិងលុយ នោះយើងក៏ដឹងថាយើងត្រូវមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះការសប្បាយនឹងជីវិតដែរ។ មនុស្សខ្លះគិតថាពួកគេមិនគួរមានការសប្បាយទាល់តែសោះ ប៉ុន្ដែនេះមិនមែនជាអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងធ្វើឡើយ។ គម្ពីរលើកទឹកចិត្ដអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះថា៖ «ចូរទៅចុះ ឲ្យបរិភោគអាហាររបស់ឯងដោយអំណរ ហើយផឹកស្រាទំពាំងបាយជូររបស់ឯងដោយចិត្ដរីករាយផង»។—សាស្តា ៩:៧
១៥. តើការ«ស្រឡាញ់ការសប្បាយ»មានន័យយ៉ាងណា?
១៥ ធីម៉ូថេទី២ ៣:៤ចែងអំពីមនុស្សដែលស្រឡាញ់ការសប្បាយ ហើយដែលមិនចាប់អារម្មណ៍ចំពោះព្រះ។ សូមកត់សម្គាល់ថា ខនេះមិនបានចែងថាមនុស្សនឹងស្រឡាញ់ការសប្បាយជាងព្រះទេ។ បើដូច្នេះ នោះនឹងមានន័យថាពួកគេស្រឡាញ់ព្រះមួយកម្រិត។ ប៉ុន្ដែ ខនោះចែងថា«ជាជាង»ព្រះ។ បណ្ឌិតម្នាក់បានសរសេរថា ខនេះ«មិនមានន័យថាពួកគេក៏ស្រឡាញ់ព្រះមួយកម្រិតនោះទេ តែថាពួកគេមិនស្រឡាញ់ព្រះទាល់តែសោះ»។ នេះជាការព្រមានចំពោះពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ការសប្បាយ។ គម្ពីររៀបរាប់អំពីអ្នកដែលស្រឡាញ់ការសប្បាយថា ជាពួកអ្នកដែល«ទាញបំបែរអារម្មណ៍»ដោយការសប្បាយនៃជីវិត។—លូកា ៨:១៤
១៦, ១៧. តើលោកយេស៊ូបានទុកគំរូអ្វីស្ដីអំពីការសប្បាយ?
១៦ លោកយេស៊ូបានទុកគំរូឲ្យយើងស្ដីអំពីទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះការសប្បាយ។ លោកបានទៅចូលរួមពិធីពិសា«ភោជនាហារអបអរអាពាហ៍ពិពាហ៍មួយ»និង«ពិធីជប់លៀងមួយដ៏ធំ»។ (យ៉ូហាន ២:១-១០; លូកា ៥:២៩) នៅពិធីមង្គលការនោះ មិនមានស្រាទំពាំងបាយជូរគ្រប់គ្រាន់ទេ ដូច្នេះលោកយេស៊ូបានធ្វើអព្ភូតហេតុមួយដោយធ្វើឲ្យទឹកទៅជាស្រាទំពាំងបាយជូរ។ នៅពេលមួយទៀត ពេលមនុស្សបានរិះគន់លោកយេស៊ូដោយសារលោកបានពិសាអាហារនិងពិសាស្រាដូចអ្នកឯទៀត លោកបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាអ្នកទាំងនោះមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវ។—លូកា ៧:៣៣-៣៦
១៧ ប៉ុន្ដែ លោកយេស៊ូមិនបានចាត់ទុកការសប្បាយថាជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់លោកទេ។ លោកបានចាត់ទុកព្រះយេហូវ៉ាថាសំខាន់បំផុត ហើយបានខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។ លោកសុខចិត្ដស្លាប់យ៉ាងវេទនានៅលើបង្គោលទារុណកម្មដើម្បីសង្គ្រោះមនុស្សជាតិ។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកអ្នកដែលចង់កាន់តាមលោកថា៖ «នៅពេលដែលមនុស្សតិះដៀល បៀតបៀន និងនិយាយរឿងអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង ដើម្បីបង្កាច់បង្ខូចអ្នករាល់គ្នាដោយព្រោះអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ នោះអ្នកមានសុភមង្គលហើយ! ពីព្រោះគេធ្លាប់បៀតបៀនពួកអ្នកប្រកាសទំនាយ ដែលបានរស់នៅមុនអ្នករាល់គ្នាដូច្នេះដែរ។ ហេតុនេះចូរសប្បាយ ហើយត្រេកអរចុះ! ពីព្រោះអ្នករាល់គ្នាមានរង្វាន់យ៉ាងធំនៅស្ថានសួគ៌»។—ម៉ាថាយ ៥:១១, ១២
តើតាមរបៀបណាយើងអាចជៀសវាងពីការស្រឡាញ់ការសប្បាយ? (សូមមើលវគ្គ១៨)
១៨. តើសំណួរអ្វីខ្លះនឹងជួយយើងឲ្យដឹងថាយើងស្រឡាញ់ការសប្បាយខ្លាំងយ៉ាងណា?
១៨ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យដឹងថាយើងស្រឡាញ់ការសប្បាយខ្លាំងយ៉ាងណា? យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា ‹ចំពោះខ្ញុំ តើការកម្សាន្ដគឺសំខាន់ជាងកិច្ចប្រជុំនិងកិច្ចបម្រើផ្សាយឬទេ? តើខ្ញុំសុខចិត្ដលះបង់អ្វីមួយចំនួនដែលខ្ញុំចូលចិត្ដដោយសារខ្ញុំចង់បម្រើព្រះឬទេ? ពេលខ្ញុំជ្រើសរើសការកម្សាន្ដ តើខ្ញុំគិតអំពីទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះការសម្រេចចិត្ដរបស់ខ្ញុំឬទេ?›។ ដោយសារយើងស្រឡាញ់ព្រះ ហើយចង់ធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ដ យើងមិនគ្រាន់តែជៀសវាងពីអ្វីដែលយើងដឹងថាខុសប៉ុណ្ណោះទេ តែសូម្បីតែអ្វីដែលយើងគិតថានឹងធ្វើឲ្យលោកមិនពេញចិត្ដ យើងក៏ជៀសវាងដែរ។—សូមអាន ម៉ាថាយ ២២:៣៧, ៣៨
របៀបដែលយើងអាចមានសុភមង្គល
១៩. តើមនុស្សបែបណាមិនអាចមានសុភមង្គលពិត?
១៩ ពិភពលោករបស់សាថានធ្វើឲ្យមនុស្សរងទុក្ខវេទនាអស់រយៈពេលប្រហែលជា៦.០០០ឆ្នាំ។ ឥឡូវនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ ផែនដីពោរពេញទៅដោយមនុស្សដែលគិតតែអំពីខ្លួនឯង លុយ និងការសប្បាយ។ ពួកគេគិតអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចទទួល ហើយឲ្យសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនទៅជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្ដែ មនុស្សបែបនោះមិនអាចមានសុភមង្គលពិតបានទេ! ផ្ទុយទៅវិញ គម្ពីរចែងថា៖ «សប្បាយហើយ អ្នកណាដែលមានព្រះនៃយ៉ាកុបជាជំនួយរបស់ខ្លួន ជាអ្នកដែលសង្ឃឹមដល់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះនៃខ្លួន»។—ទំនុកតម្កើង ១៤៦:៥
២០. តើតាមរបៀបណាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកមានចំពោះព្រះបានធ្វើឲ្យអ្នកសប្បាយ?
២០ អ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាស្រឡាញ់លោក ហើយជារៀងរាល់ឆ្នាំ មនុស្សជាច្រើនទៀតរៀនអំពីលោកនិងស្រឡាញ់លោកដែរ។ នេះបង្ហាញថារាជាណាចក្ររបស់ព្រះកំពុងគ្រប់គ្រង ហើយថាមិនយូរទៀតរាជាណាចក្រនោះនឹងនាំមកនូវពរដែលយើងនឹកស្មានមិនដល់! ពេលយើងធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងធ្វើ នោះនាំឲ្យលោកសប្បាយ ហើយនេះនាំឲ្យយើងមានអំណរពិតប្រាកដ។ ពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមានអំណរជារៀងរហូត! នៅអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាអំពីគុណវិបត្ដិដែលមកពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ បន្ទាប់មក យើងនឹងឃើញនូវរបៀបដែលគុណវិបត្ដិទាំងនេះគឺផ្ទុយពីគុណសម្បត្ដិដែលអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមាន។
