អត្ថបទសិក្សា ៣
តើអ្នកអាចការពារចិត្តរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេច?
«ចូររក្សាចិត្តដោយអស់ពីព្យាយាម»។—សុភ. ៤:២៣
ចម្រៀងលេខ៣៦ យើងការពារចិត្ត
សេចក្ដីសង្ខេប *
១-៣. (ក) ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់សាឡូម៉ូន ហើយតើសាឡូម៉ូនបានទទួលពរអ្វី? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាចម្លើយចំពោះសំណួរអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
សាឡូម៉ូនបានទៅជាស្តេចនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែលពេលគាត់នៅក្មេងនៅឡើយ។ នៅដើមដំបូងនៃការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ ព្រះយេហូវ៉ាបានលេចមកឯគាត់នៅក្នុងសុបិន ហើយបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចូរសូមអ្វីដែលចង់ឲ្យអញប្រទានដល់ឯងចុះ»។ សាឡូម៉ូនឆ្លើយថា៖ «ទូលបង្គំដូចជាក្មេងតូច ឥតដឹងជាត្រូវចេញចូលយ៉ាងណាឡើយ . . . សូមទ្រង់ប្រទានឲ្យទូលបង្គំជាបាវបំរើទ្រង់ មានចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា[ឬ«ចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់»]ដើម្បីនឹងគ្រប់គ្រងលើរាស្ត្រទ្រង់»។ (១ព. ៣:៥-១០; ព.ថ.) ការស្នើសុំ«ចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់» ពិតជាអ្វីដែលបង្ហាញថាគាត់មានចិត្តសុភាព! ដូច្នេះ យើងអាចយល់អំពីមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់សាឡូម៉ូន! (២សាំ. ១២:២៤) ព្រះរបស់យើងពេញចិត្តជាខ្លាំងចំពោះចម្លើយរបស់ស្តេចវ័យក្មេងនោះ ហេតុនេះហើយលោកបានឲ្យ«ចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា នឹងយោបល់»ដល់សាឡូម៉ូន។—១ព. ៣:១២
២ កាលដែលសាឡូម៉ូននៅស្មោះត្រង់ គាត់បានទទួលពរជាច្រើន។ គាត់មានឯកសិទ្ធិសង់វិហារ«ថ្វាយព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល»។ (១ព. ៨:២០) គាត់បានទៅជាមនុស្សល្បីឈ្មោះដោយសារគាត់បានទទួលប្រាជ្ញាពីព្រះ។ ម្យ៉ាងទៀត ក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះ ពាក្យសម្ដីរបស់គាត់បានត្រូវកត់ទុកក្នុងសៀវភៅបីក្បាលនៃគម្ពីរ។ សៀវភៅមួយក្នុងចំណោមសៀវភៅទាំងនេះ គឺសៀវភៅសុភាសិត។
៣ ក្នុងសៀវភៅសុភាសិតមានពាក្យ«ចិត្ត»ជាង១៥០ដង។ ជាឧទាហរណ៍ នៅសុភាសិត ៤:២៣ចែងថា៖ «ចូររក្សាចិត្តដោយអស់ពីព្យាយាម»។ ក្នុងខនេះ តើពាក្យ«ចិត្ត»សំដៅទៅលើអ្វី? យើងនឹងឆ្លើយសំណួរនេះក្នុងអត្ថបទនេះ។ យើងក៏នឹងពិចារណាចម្លើយចំពោះសំណួរពីរទៀតគឺ៖ តើសាថានព្យាយាមបង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់យើងតាមរបៀបណា? តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីការពារចិត្តរបស់យើង? ដើម្បីរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ យើងត្រូវដឹងចម្លើយចំពោះសំណួរដ៏សំខាន់ទាំងនេះ។
តើពាក្យ«ចិត្ត»សំដៅទៅលើអ្វី?
៤-៥. (ក) តើពាក្យ«ចិត្ត»សំដៅទៅលើអ្វី? (ខ) តើការប្រៀបប្រដូច«ចិត្ត»របស់យើងទៅនឹងសុខភាពជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យយល់ថា«ចិត្ត»របស់យើងគឺសំខាន់?
៤ នៅសុភាសិត ៤:២៣ពាក្យ«ចិត្ត»សំដៅទៅលើគំនិត បំណងចិត្ត អារម្មណ៍ និងបំណងប្រាថ្នារបស់យើង។ នោះគឺធាតុពិតរបស់យើង មិនគ្រាន់តែជាអ្វីដែលអ្នកឯទៀតអាចមើលឃើញប៉ុណ្ណោះទេ។
៥ ដើម្បីយល់ថា«ចិត្ត»របស់យើងគឺសំខាន់យ៉ាងណា យើងអាចប្រៀបប្រដូចចិត្តរបស់យើងទៅនឹងសុខភាពរបស់យើង។ ទី១ ដើម្បីថែរក្សាសុខភាពឲ្យបានល្អ គឺសំខាន់ឲ្យយើងជ្រើសរើសម្ហូបអាហារដែលមានជីវជាតិ ហើយយើងត្រូវហាត់ប្រាណជាទៀងទាត់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ដើម្បីរក្សាចិត្តរបស់យើង យើងត្រូវអានគម្ពីរជាទៀងទាត់ រួមទាំងសៀវភៅផ្សេងៗដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរ ហើយបង្ហាញជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ា។ ការបង្ហាញជំនឿលើព្រះ រួមបញ្ចូលការធ្វើតាមអ្វីដែលយើងរៀន ហើយការប្រាប់មនុស្សឯទៀតអំពីជំនឿរបស់យើង។ (រ៉ូម ១០:៨-១០; យ៉ា. ២:២៦) ទី២ បើមើលតាមសម្បកក្រៅរបស់យើង យើងប្រហែលជាគិតថាយើងមានសុខភាពល្អ ទោះជាតាមការពិតយើងមានជំងឺនៅក្នុងខ្លួនក៏ដោយ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងប្រហែលជាគិតថាជំនឿរបស់យើងគឺរឹងមាំ ដោយសារមើលទៅយើងមានទម្លាប់ល្អក្នុងកិច្ចបម្រើ ប៉ុន្តែតាមពិតប្រហែលជាបំណងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវកំពុងដុះឡើងក្នុងចិត្តរបស់យើង។ (១កូ. ១០:១២; យ៉ា. ១:១៤, ១៥) យើងត្រូវចាំថា សាថានចង់ធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តគំនិតដូចវា។ តើវាព្យាយាមធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបណា? តើយើងអាចការពារខ្លួនយ៉ាងដូចម្ដេច?
របៀបដែលសាថានព្យាយាម បង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់យើង
៦. តើសាថានមានគោលដៅអ្វី ហើយតើវាព្យាយាមសម្រេចគោលដៅនោះតាមរបៀបណា?
៦ សាថានចង់ឲ្យយើងដូចវា ពោលគឺទៅជាអ្នកបះបោរដែលមិនអើពើនឹងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងធ្វើអ្វីដែលគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ សាថានមិនអាចបង្ខំយើងឲ្យគិតនិងប្រព្រឹត្តដូចវាទេ។ ដូច្នេះ វាព្យាយាមសម្រេចគោលដៅរបស់វាតាមរបៀបផ្សេងៗ។ ជាឧទាហរណ៍ របៀបមួយគឺវាប្រើមនុស្សជាច្រើនដែលវាបានបង្ខូចចិត្តគំនិតរួចហើយ ឲ្យមានឥទ្ធិពលលើយើង។ (១យ៉ូន. ៥:១៩) វាសង្ឃឹមថាយើងនឹងចំណាយពេលជាមួយនឹងពួកគេ ទោះជាយើងដឹងថាការសេពគប់អាក្រក់នឹង«បង្ខូច»របៀបគិតគូរនិងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងក្ដី។ (១កូ. ១៥:៣៣) វិធីនោះមានជោគជ័យលើស្តេចសាឡូម៉ូន។ គាត់បានរៀបការជាមួយនឹងស្ត្រីជាច្រើនដែលគោរពបូជាព្រះមិនពិត ហើយនៅទីបំផុតស្ត្រីទាំងនោះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងខ្លាំងមកលើគាត់ រួចបាន«បង្វែរព្រះទ័យទ្រង់ចេញ»ពីព្រះយេហូវ៉ា។—១ព. ១១:៣
តើអ្នកអាចការពារចិត្តរបស់អ្នកយ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីកុំឲ្យសាថានអាចធ្វើឲ្យអ្នកមានចិត្តគំនិតដូចវា? (សូមមើលវគ្គ៧) *
៧. តើសាថានប្រើអ្វីទៀតដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអំពីរបៀបគិតគូររបស់វា ហើយហេតុអ្វីយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នចំពោះអ្វីបែបនោះ?
៧ សាថានប្រើភាពយន្តនិងកម្មវិធីទូរទស្សន៍ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយអំពីរបៀបគិតគូររបស់វា។ វាដឹងថារឿងដែលយើងមើលមិនគ្រាន់តែជាការកម្សាន្តប៉ុណ្ណោះទេ តែនោះអាចមានឥទ្ធិពលលើការប្រព្រឹត្ត របៀបគិតគូរ និងអារម្មណ៍របស់យើង។ លោកយេស៊ូបានប្រើរឿងខ្លីយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ក្នុងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់លោក។ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីរឿងខ្លីដែលលោកយេស៊ូបានលើកឡើងស្តីអំពីជនជាតិសាម៉ារីដែលជាអ្នកជិតខាងល្អនិងកូនប្រុសដែលចាកចេញពីផ្ទះ ហើយបង្ហិនទ្រព្យសម្បត្ដិរបស់គាត់។ (ម៉ាថ. ១៣:៣៤; លូក. ១០:២៩-៣៧; ១៥:១១-៣២) តែពួកអ្នកដែលបានត្រូវបង្ខូចដោយចិត្តគំនិតរបស់សាថានអាចប្រើរឿងដែលយើងមើលដើម្បីបង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់យើង។ ដូច្នេះ យើងត្រូវមានតុល្យភាព។ ពិតមែនថា ភាពយន្តនិងកម្មវិធីទូរទស្សន៍អាចជាការកម្សាន្តនិងជួយយើងរៀនអ្វីមួយដោយមិនបង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់យើង ប៉ុន្តែយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន។ ពេលយើងជ្រើសរើសការកម្សាន្ត គឺជាការល្អឲ្យយើងសួរខ្លួនឯងថា ‹តើភាពយន្តឬកម្មវិធីទូរទស្សន៍នេះបង្រៀនខ្ញុំថា គឺមិនអីទេបើខ្ញុំធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៃរូបកាយរបស់ខ្ញុំ?›។ (កាឡ. ៥:១៩-២១; អេភ. ២:១-៣) តើអ្នកគួរធ្វើអ្វីបើអ្នកឃើញថាភាពយន្តឬកម្មវិធីទូរទស្សន៍ណាមួយកំពុងផ្សាយអំពីចិត្តគំនិតរបស់សាថាន? សូមជៀសវាងពីអ្វីបែបនោះដូចដែលអ្នកចង់ជៀសវាងពីជំងឺឆ្លង!
៨. តើឪពុកម្ដាយអាចជួយកូនៗរបស់ពួកគេឲ្យការពារចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយ អ្នកមានភារកិច្ចពិសេសដើម្បីការពារកូនៗរបស់អ្នកពីការខំប្រឹងរបស់សាថានក្នុងការបង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកច្បាស់ជាខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីការពារកូនៗរបស់អ្នកពីជំងឺផ្សេងៗ។ យ៉ាងនេះ អ្នកបោសសម្អាតផ្ទះឲ្យបានស្អាត ហើយអ្នកបោះចោលអ្វីណាដែលអាចធ្វើឲ្យអ្នកឬកូនៗរបស់អ្នកឈឺ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ អ្នកត្រូវការពារកូនៗរបស់អ្នកពីការមើលភាពយន្ត កម្មវិធីទូរទស្សន៍ ហ្គេម និងគេហទំព័រដែលអាចបង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់ពួកគេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ភារកិច្ចឲ្យអ្នកដើម្បីជួយកូនៗរបស់អ្នកឲ្យធ្វើជាមិត្តសម្លាញ់របស់លោក។ (សុភ. ១:៨; អេភ. ៦:១, ៤) ដូច្នេះ សូមកុំខ្លាចដាក់ច្បាប់ដែលមានមូលដ្ឋានលើខ្នាតតម្រាពីគម្ពីរសម្រាប់ក្រុមគ្រួសារ។ សូមប្រាប់កូនៗរបស់អ្នកអំពីអ្វីដែលពួកគេអាចនិងមិនអាចមើល ហើយជួយពួកគេឲ្យយល់អំពីមូលហេតុសម្រាប់ការសម្រេចចិត្តរបស់អ្នក។ (ម៉ាថ. ៥:៣៧) កាលដែលកូនៗរបស់អ្នកកាន់តែធំឡើង សូមបង្ហាត់បង្រៀនពួកគេឲ្យមានសមត្ថភាពយល់ដឹងចំពោះអ្វីដែលត្រូវនិងអ្វីដែលខុសសមស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ហេ. ៥:១៤) ម្យ៉ាងទៀត សូមចាំថាកូនៗរបស់អ្នកនឹងរៀនច្រើនពីអ្វីដែលអ្នកនិយាយ ហើយពួកគេរៀនកាន់តែច្រើនថែមទៀតពីអ្វីដែលអ្នកធ្វើ។—ចោ. ៦:៦, ៧; រ៉ូម ២:២១
៩. តើទស្សនៈមួយដែលសាថានលើកស្ទួយគឺជាអ្វី ហើយហេតុអ្វីនេះនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់?
៩ សាថានក៏ព្យាយាមបង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់យើងដោយធ្វើឲ្យយើងទុកចិត្តលើប្រាជ្ញារបស់មនុស្សជាជាងទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (កូឡ. ២:៨) សូមពិចារណាទស្សនៈមួយដែលសាថានលើកស្ទួយ ពោលគឺគោលដៅដ៏សំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតគឺការក្លាយទៅជាអ្នកមាន។ ក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលមានទស្សនៈបែបនេះ អ្នកខ្លះប្រហែលជាក្លាយទៅជាអ្នកមានមែន តែអ្នកខ្លះទៀតមិនមែនទេ។ ទោះជាយ៉ាងណាក៏ដោយ អស់អ្នកដែលមានទស្សនៈបែបនោះស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលមានគ្រោះថ្នាក់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះដើម្បីសម្រេចគោលដៅនោះ ពួកគេប្រហែលជាផ្ដោតអារម្មណ៍យ៉ាងខ្លាំងទៅលើការរកលុយរហូតដល់ពួកគេសុខចិត្តលះបង់ទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារ សុខភាពរបស់ខ្លួន ហើយថែមទាំងចំណងមិត្តភាពជាមួយនឹងព្រះទៀតផង។ (១ធី. ៦:១០) យើងមានចិត្តកតញ្ញូចំពោះបិតារបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា ពីព្រោះលោកជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះលុយ។—សាស្ដ. ៧:១២; លូក. ១២:១៥
តើយើងអាចការពារចិត្តរបស់យើង យ៉ាងដូចម្ដេច?
ដូចអ្នកយាមនិងឆ្មាំទ្វារនៅ សម័យបុរាណ ចូរចាំយាមជានិច្ច ហើយចាត់វិធានការដើម្បីកុំឲ្យ ឥទ្ធិពលមិនល្អចូលក្នុងចិត្តរបស់អ្នក (សូមមើលវគ្គ១០-១១) *
១០-១១. (ក) តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីការពារខ្លួន? (ខ) តើនៅសម័យបុរាណអ្នកយាមបានធ្វើអ្វី ហើយតើសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើងប្រៀបដូចជាអ្នកយាមយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ បើយើងចង់ទទួលជោគជ័យក្នុងការការពារចិត្តរបស់យើង យើងត្រូវចេះកត់សម្គាល់គ្រោះថ្នាក់ផ្សេងៗនិងចាត់វិធានការភ្លាមៗដើម្បីការពារខ្លួន។ នៅសុភាសិត ៤:២៣ពាក្យដែលបានត្រូវបកប្រែថា«រក្សា»សំដៅទៅលើការការពារ ហើយរំលឹកយើងអំពីកិច្ចការរបស់អ្នកយាម។ នៅសម័យស្តេចសាឡូម៉ូន អ្នកយាមបានឈរនៅលើកំពែងក្រុង ដើម្បីការពារនិងស្រែកព្រមានបើពួកគេឃើញគ្រោះថ្នាក់ជិតមកដល់។ ការស្រមៃគិតអំពីចំណុចនេះជួយយើងឲ្យយល់អំពីអ្វីដែលយើងត្រូវធ្វើ ដើម្បីកុំឲ្យសាថានបង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់យើង។
១១ នៅសម័យបុរាណ អ្នកយាមសហការយ៉ាងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងឆ្មាំទ្វារក្រុង។ (២សាំ. ១៨:២៤-២៦) ដោយសហការគ្នាបែបនេះ ពួកគេបានជួយការពារក្រុងដោយធ្វើឲ្យប្រាកដថាទ្វារបានត្រូវបិទជិតពេលដែលសត្រូវមកជិតដល់។ (នេហ. ៧:១-៣) សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើងដែលបានត្រូវបង្វឹកបង្ហាត់ពីគម្ពីរ * គឺប្រៀបដូចជាអ្នកយាមហើយវាព្រមានយើងពេលដែលសាថានព្យាយាមវាយលុកចិត្តរបស់យើង ក្នុងន័យថាសាថានព្យាយាមមានឥទ្ធិពលលើគំនិត បំណងចិត្ត អារម្មណ៍ និងបំណងប្រាថ្នារបស់យើង។ ពេលណាក៏ដោយដែលសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើងស្រែកព្រមាន ដូចឆ្មាំទ្វារយើងត្រូវស្ដាប់តាម ហើយបិទទ្វារក្រុង ក្នុងន័យថាយើងត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជៀសវាងពីគ្រោះថ្នាក់។
១២-១៣. តើយើងប្រហែលជាចង់ធ្វើអ្វី ប៉ុន្តែតើយើងគួរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា?
១២ សូមពិចារណាអំពីឧទាហរណ៍មួយស្តីអំពីរបៀបដែលយើងអាចការពារខ្លួនពីឥទ្ធិពលដែលមកពីចិត្តគំនិតរបស់សាថាន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្រៀនយើងថា៖ «ក្នុងចំណោម[យើង] មិន[គួរ]ទាំងនិយាយអំពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ [និង]អំពើស្មោកគ្រោក»ឡើយ។ (អេភ. ៥:៣) ប៉ុន្តែតើយើងនឹងធ្វើអ្វីបើអ្នករួមការងារឬសិស្សរួមថ្នាក់របស់យើងចាប់ផ្ដើមនិយាយអំពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ? យើងដឹងថាយើងគួរ‹បដិសេធចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលខុសពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ហើយបដិសេធសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ពិភពលោកនេះ›។ (ទីត. ២:១២) អ្នកយាម ពោលគឺសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើង ប្រហែលជាស្រែកព្រមានយើង។ (រ៉ូម ២:១៥) ប៉ុន្តែ តើយើងនឹងស្ដាប់តាមឬទេ? ជាជាងស្ដាប់តាមសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់យើង យើងប្រហែលជាចង់ស្ដាប់ឬមើលរូបភាពដែលអ្នករួមការងារឬសិស្សរួមថ្នាក់របស់យើងបង្ហាញ។ ប៉ុន្តែ នេះជាពេលដែលត្រូវបិទទ្វារក្រុង ក្នុងន័យថាយើងត្រូវជៀសចេញពីគ្រោះថ្នាក់ដោយផ្លាស់ប្ដូរការសន្ទនាឬដើរចេញ។
១៣ ពេលដែលអ្នករួមការងារឬសិស្សរួមថ្នាក់របស់យើងបង្ខិតបង្ខំយើងឲ្យគិតឬធ្វើអ្វីដែលខុស យើងត្រូវការចិត្តក្លាហានដើម្បីទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំនោះ។ យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាឃើញការខំប្រឹងរបស់យើង ហើយលោកនឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវកម្លាំងនិងប្រាជ្ញាដែលយើងត្រូវការដើម្បីទប់ទល់នឹងចិត្តគំនិតរបស់សាថាន។ (២រប. ១៦:៩; អេ. ៤០:២៩; យ៉ា. ១:៥) ប៉ុន្តែ តើយើងអាចធ្វើអ្វីទៀតដើម្បីការពារចិត្តរបស់យើង?
ចូរបន្តចាំយាមជានិច្ច
១៤-១៥. (ក) តើយើងត្រូវបើកចិត្តដើម្បីទទួលអ្វី ហើយតើយើងអាចធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបណា? (ខ) តើសុភាសិត ៤:២០-២២ជួយយើងឲ្យទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពីការអានគម្ពីរយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលផងដែរនូវប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « របៀបរំពឹងគិត»)
១៤ ដើម្បីការពារចិត្តរបស់យើង យើងមិនគ្រាន់តែត្រូវជៀសចេញពីឥទ្ធិពលមិនល្អប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏ត្រូវទទួលយកឥទ្ធិពលល្អដែរ។ សូមពិចារណាម្ដងទៀតនូវឧទាហរណ៍អំពីក្រុងដែលមានកំពែងព័ទ្ធជុំវិញ។ ឆ្មាំទ្វារបានបិទទ្វារក្រុងដើម្បីកុំឲ្យសត្រូវវាយលុក ប៉ុន្តែនៅពេលផ្សេងទៀតគាត់បើកទ្វារក្រុងដើម្បីឲ្យគេយកម្ហូបនិងសម្ភារៈផ្សេងៗទៀតចូលក្នុងក្រុង។ បើទ្វារក្រុងបិទរហូត ប្រជាជននៅក្នុងក្រុងនោះនឹងឃ្លានដាច់ពោះស្លាប់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងត្រូវបើកចិត្តរបស់យើងជាទៀងទាត់ដើម្បីឲ្យទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានឥទ្ធិពលលើយើង។
១៥ គម្ពីររៀបរាប់អំពីរបៀបគិតគូររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដូច្នេះរាល់ដងពេលយើងអានគម្ពីរ យើងអនុញ្ញាតឲ្យគំនិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានឥទ្ធិពលលើរបៀបគិតគូរ អារម្មណ៍ និងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង។ តើតាមរបៀបណាយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុតពីការអានគម្ពីរ? សេចក្ដីអធិដ្ឋានគឺសំខាន់ណាស់។ បងស្រីម្នាក់និយាយថា៖ «មុនខ្ញុំអានគម្ពីរ ខ្ញុំអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាសុំលោកជួយខ្ញុំឲ្យ‹ឃើញសេចក្ដីអស្ចារ្យ›ក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក»។ (ទំនុក. ១១៩:១៨) យើងក៏ត្រូវរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលយើងអានដែរ។ ពេលយើងអធិដ្ឋាន អាន និងរំពឹងគិត នោះបណ្ដាំរបស់ព្រះជ្រាបចូល«ដួងចិត្ត»របស់យើង ហើយយើងកាន់តែចូលចិត្តរបៀបគិតគូររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។—សូមអាន សុភាសិត ៤:២០-២២; ទំនុក. ១១៩:៩៧
១៦. តើបងប្អូនជាច្រើនទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពីការមើលកម្មវិធីJWទូរទស្សន៍?
១៦ របៀបមួយទៀតដែលយើងអនុញ្ញាតឲ្យរបៀបគិតគូររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានឥទ្ធិពលលើយើង គឺដោយមើលកម្មវិធីផ្សេងៗដែលមានក្នុងJWទូរទស្សន៍។ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូនិយាយថា៖ «កម្មវិធីប្រចាំខែពិតជាបានតបឆ្លើយចំពោះសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើងមែន! កម្មវិធីនេះបានលើកទឹកចិត្តនិងពង្រឹងកម្លាំងចិត្តយើង ពេលយើងមានអារម្មណ៍ឯកោឬពិបាកចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលនៅផ្ទះយើងតែងតែស្ដាប់ចម្រៀងវីដេអូ។ យើងចាក់ចម្រៀងទាំងនោះពេលយើងធ្វើម្ហូប សម្អាតផ្ទះ ឬពេលយើងអង្គុយញ៉ាំតែលេង»។ កម្មវិធីទាំងនោះជួយយើងឲ្យការពារចិត្តរបស់យើង ហើយក៏បង្រៀនយើងឲ្យមានរបៀបគិតគូរដូចព្រះយេហូវ៉ានិងទប់ទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំឲ្យមានចិត្តគំនិតដូចសាថាន។
១៧-១៨. (ក) ដូចដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:៦១ តើមានអ្វីកើតឡើងពេលយើងធ្វើតាមអ្វីដែលយើងរៀនពីព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើយើងអាចរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ស្តេចហេសេគា? (គ) យោងទៅតាមសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់ដាវីឌនៅទំនុកតម្កើង ១៣៩:២៣, ២៤ តើយើងអាចអធិដ្ឋានអំពីអ្វី?
១៧ រាល់ដងពេលដែលយើងឃើញប្រយោជន៍ដែលមកពីការធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ នោះជំនឿរបស់យើងកាន់តែមាំមួនឡើង។ (យ៉ា. ១:២, ៣) យើងសប្បាយចិត្តដោយសារយើងបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានមោទនភាពដោយហៅយើងថាជាកូនរបស់លោក ហើយយើងកាន់តែចង់ធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត។ (សុភ. ២៧:១១) ការល្បងលនីមួយៗគឺជាឱកាសដើម្បីបង្ហាញថាយើងមិនមានចិត្តពីរក្នុងការបម្រើបិតាដែលយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះយើង។ (ទំនុក. ១១៩:១១៣) តែយើងបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត ពោលគឺតាំងចិត្តស្ដាប់បង្គាប់និងធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់លោក។—សូមអាន ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៨:៦១
១៨ តើយើងនឹងធ្វើខុសឬទេ? យើងនឹងធ្វើខុសមែន ពីព្រោះយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ។ បើយើងជំពប់ដួល សូមនឹកចាំអំពីគំរូរបស់ស្តេចហេសេគា។ គាត់បានធ្វើខុស ប៉ុន្តែគាត់បានប្រែចិត្ត ហើយបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ា«ដោយចិត្តស្មោះ»។ (អេ. ៣៨:៣-៦; ២រប. ២៩:១, ២; ៣២:២៥, ២៦) ដូច្នេះ ចូរកុំឲ្យសាថានធ្វើឲ្យយើងមានចិត្តគំនិតដូចវា។ ចូរយើងអធិដ្ឋានសុំឲ្យ«មានចិត្តប្រកបដោយប្រាជ្ញា[ឬ«ចិត្តដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់»]»។ (១ព. ៣:៩; ព.ថ.; សូមអាន ទំនុកតម្កើង ១៣៩:២៣, ២៤) បើយើងចាត់ទុកថាការការពារចិត្តរបស់យើងជាអ្វីដែលសំខាន់ជាងអ្វីៗទាំងអស់ យើងអាចបន្តស្មោះត្រង់នឹងព្រះយេហូវ៉ា។
ចម្រៀងលេខ៥៤ ‹គឺផ្លូវនេះហើយ›
^ វគ្គ 5 តើយើងនឹងរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ឬតើយើងនឹងអនុញ្ញាតឲ្យសាថានបោកបញ្ឆោតយើងឲ្យចាកចេញពីព្រះ? នេះមិនអាស្រ័យទៅលើការល្បងលដែលយើងជួបប្រទះទេ ប៉ុន្តែអាស្រ័យលើរបៀបដែលយើងការពារចិត្តរបស់យើង។ តើពាក្យ«ចិត្ត»សំដៅទៅលើអ្វី? តើសាថានព្យាយាមបង្ខូចចិត្តគំនិតរបស់យើងតាមរបៀបណា? តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីការពារចិត្តរបស់យើង? អត្ថបទនេះនឹងផ្ដល់ចម្លើយចំពោះសំណួរដ៏សំខាន់ទាំងនេះ។
^ វគ្គ 11 ការពន្យល់ពាក្យ: ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសមត្ថភាពចេះគិតពិចារណាអំពីការប្រព្រឹត្ត គំនិត និងអារម្មណ៍របស់យើង ហើយបន្ទាប់មកវិនិច្ឆ័យខ្លួនឯង។ គម្ពីរហៅសមត្ថភាពបែបនោះថាជាសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួន។ (រ៉ូម ២:១៥; ៩:១) សមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនដែលបានត្រូវបង្វឹកបង្ហាត់ពីគម្ពីរគឺជាសមត្ថភាពដែលប្រើខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលមាននៅក្នុងគម្ពីរ ដើម្បីវិនិច្ឆ័យអ្វីដែលយើងគិត ធ្វើ ឬនិយាយ ថាជាអ្វីដែលល្អឬអាក្រក់។
^ វគ្គ 56 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសម្នាក់ដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹករួចហើយ កំពុងមើលទូរទស្សន៍ ហើយឈុតឆាកដែលបង្ហាញអំពីអំពើប្រាសចាកសីលធម៌លេចមកនៅលើអេក្រង់។ គាត់ត្រូវសម្រេចចិត្តថាគាត់នឹងធ្វើអ្វី។
^ វគ្គ 58 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: អ្នកយាមម្នាក់នៅសម័យបុរាណឃើញគ្រោះថ្នាក់នៅខាងក្រៅក្រុង។ គាត់ស្រែកហៅពួកឆ្មាំទ្វារដែលនៅខាងក្រោម ហើយភ្លាមៗពួកគេបិទទ្វារក្រុងនិងដាក់រនុកទ្វារពីខាងក្នុង។
