អត្ថបទសិក្សា ៤
តើពិធីអាហារដ៏សាមញ្ញជួយយើងរៀនអ្វីអំពីស្តេចនៅស្ថានសួគ៌?
«នេះជាតំណាងរូបកាយរបស់ខ្ញុំ . . . នេះជាតំណាង‹ឈាមរបស់ខ្ញុំដែលសម្រាប់កិច្ចព្រមព្រៀង›»។—ម៉ាថ. ២៦:២៦-២៨
ចម្រៀងលេខ១៦ ចូរសរសើរព្រះយេហូវ៉ាដែលបានរើសតាំងបុត្រលោក
សេចក្ដីសង្ខេប *
១-២. (ក) ហេតុអ្វីពិធីដែលលោកយេស៊ូឲ្យយើងធ្វើដើម្បីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកគឺសាមញ្ញ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអំពីគុណសម្បត្ដិអ្វីខ្លះរបស់លោកយេស៊ូ?
តើអ្នកអាចរៀបរាប់អំពីកម្មវិធីនៃពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់គ្រិស្តដែលធ្វើឡើងជារៀងរាល់ឆ្នាំបានឬទេ? យើងភាគច្រើនប្រាកដជាចាំអំពីអ្វីដែលបានធ្វើនៅពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពិធីអាហារនោះគឺសាមញ្ញ ប៉ុន្តែនេះគឺជាពិធីដ៏សំខាន់។ ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹ហេតុអ្វីពិធីអាហារនោះគឺសាមញ្ញ?›។
២ ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាអ្នកបង្រៀនសេចក្ដីពិតដ៏សំខាន់ តែតាមរបៀបដ៏សាមញ្ញ ច្បាស់ និងស្រួលយល់។ (ម៉ាថ. ៧:២៨, ២៩) ស្រដៀងគ្នាដែរ ពិធីដែលលោកយេស៊ូឲ្យយើងធ្វើដើម្បីរំលឹក *មរណភាពរបស់លោកគឺសាមញ្ញ តែមានអត្ថន័យជ្រាលជ្រៅ។ សូមយើងពិចារណាយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់អំពីអាហារពិធីរំលឹកនោះ ហើយអំពីការប្រព្រឹត្ដិនិងពាក្យសម្ដីខ្លះៗរបស់លោកយេស៊ូ។ យើងនឹងយល់កាន់តែច្បាស់ថាលោកយេស៊ូពិតជាមានចិត្តរាបទាប ចិត្តក្លាហាន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ យើងក៏នឹងរៀនអំពីរបៀបដែលយើងអាចយកតម្រាប់លោកកាន់តែប្រសើរជាង។
លោកយេស៊ូមានចិត្តរាបទាប
នំប៉័ងនិងស្រាទំពាំងបាយជូរដែលជាវត្ថុតំណាងសម្រាប់ពិធីរំលឹក រំលឹកយើងថាលោកយេស៊ូបានបូជាជីវិតរបស់លោកដើម្បីយើង ហើយថាឥឡូវនេះលោកកំពុងគ្រប់គ្រងជាស្តេចរបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ (សូមមើលវគ្គ៣-៥)
៣. ដូចដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅម៉ាថាយ ២៦:២៦-២៨ តើអាហារពិធីរំលឹកដែលលោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមធ្វើគឺសាមញ្ញយ៉ាងណា ហើយតើវត្ថុពីរនោះជាតំណាងអ្វី?
៣ ពេលលោកយេស៊ូចាប់ផ្ដើមធ្វើពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់លោក លោកនៅជាមួយនឹងពួកសាវ័កដ៏ស្មោះត្រង់ទាំង១១នាក់។ លោកបានយកអ្វីដែលនៅសល់ពីអាហារបុណ្យរំលង ដើម្បីធ្វើពិធីរំលឹកដ៏សាមញ្ញនេះ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ២៦:២៦-២៨) លោកប្រើតែនំប៉័ងឥតដំបែនិងស្រាទំពាំងបាយជូរដែលមានស្រាប់ហើយ។ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកសាវ័ករបស់លោកថាវត្ថុទាំងពីរដែលសាមញ្ញនោះ ជាតំណាងរូបកាយដ៏ល្អឥតខ្ចោះនិងឈាមរបស់លោក ដែលមិនយូរទៀតលោកនឹងជូនជាគ្រឿងបូជាដើម្បីពួកគេ។ ពួកសាវ័កប្រហែលជាមិនភ្ញាក់ផ្អើលទេដែលពិធីថ្មីដ៏សំខាន់នេះគឺសាមញ្ញ។ ហេតុអ្វី?
៤. តើការណែនាំដែលលោកយេស៊ូបានឲ្យម៉ាថាជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យយល់អំពីមូលហេតុដែលលោកយេស៊ូធ្វើឲ្យប្រាកដថាអាហារពិធីរំលឹកគឺសាមញ្ញ?
៤ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅប៉ុន្មានខែមុននោះ ក្នុងអំឡុងឆ្នាំទី៣នៃកិច្ចបម្រើរបស់លោកយេស៊ូ។ លោកបានទៅលេងផ្ទះមិត្តជិតស្និទ្ធរបស់លោក គឺឡាសា ម៉ាថា និងម៉ារៀ។ ពេលនៅផ្ទះនោះ លោកយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមបង្រៀន។ ម៉ាថាក៏នៅទីនោះដែរ ប៉ុន្តែគាត់បានត្រូវបង្វែរអារម្មណ៍ ដោយសារគាត់រវល់រៀបចំម្ហូបអាហារជាច្រើនមុខសម្រាប់លោកយេស៊ូដែលជាភ្ញៀវកិត្ដិយស។ ដោយឃើញដូច្នេះ លោកយេស៊ូបានកែតម្រង់ម៉ាថាដោយសប្បុរស ហើយជួយគាត់ឲ្យយល់ថាអាហារច្រើនមុខមិនតែងតែជាអ្វីដែលចាំបាច់ទេ។ (លូក. ១០:៤០-៤២) ក្រោយមក នៅប៉ុន្មានម៉ោងមុនលោកយេស៊ូបូជាជីវិតរបស់លោកជាគ្រឿងបូជា លោកបានធ្វើតាមការណែនាំរបស់លោកផ្ទាល់។ លោកបានធ្វើឲ្យប្រាកដថាអាហារពិធីរំលឹកគឺសាមញ្ញ។ តើយើងរៀនអ្វីអំពីលោកយេស៊ូពីរឿងនេះ?
៥. តើពិធីអាហារដ៏សាមញ្ញនេះបង្ហាញយ៉ាងណាអំពីលោកយេស៊ូ ហើយតើនេះសមស្របនឹងអ្វីដែលបានចែងនៅភីលីព ២:៥-៨យ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ លោកយេស៊ូមានចិត្តរាបទាបក្នុងគ្រប់ទាំងពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្ដិរបស់លោក។ ដូច្នេះ គ្មានអ្វីគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលលោកបង្ហាញចិត្តរាបទាបដ៏ក្រៃលែងនៅយប់ចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់លោកនៅផែនដី។ (ម៉ាថ. ១១:២៩) លោកដឹងថាលោកហៀបនឹងជូនគ្រឿងបូជាដ៏អស្ចារ្យបំផុតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្សជាតិ ហើយថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រោសលោកឲ្យរស់ឡើងវិញឲ្យទៅជាស្តេចនៅស្ថានសួគ៌។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ លោកមិនបានធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះលោកហួសហេតុពេក ដោយតម្រូវឲ្យធ្វើពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកយ៉ាងអធិកអធមឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថាមួយឆ្នាំម្ដង ពួកគេគួរតែរំលឹកអំពីលោកដោយធ្វើពិធីអាហារដ៏សាមញ្ញនេះ។ (យ៉ូន. ១៣:១៥; ១កូ. ១១:២៣-២៥) ទោះជាពិធីអាហារនេះគឺសំខាន់ក្ដី ពិធីនេះគឺសាមញ្ញ នោះបង្ហាញថាលោកយេស៊ូជាបុគ្គលដែលគ្មានអំណួត។ យើងសប្បាយដោយដឹងថាចិត្តរាបទាបគឺជាគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យមួយរបស់ស្តេចយើងដែលនៅស្ថានសួគ៌។—សូមអាន ភីលីព ២:៥-៨
៦. តើយើងអាចបង្ហាញចិត្តរាបទាបដូចលោកយេស៊ូយ៉ាងដូចម្ដេចពេលយើងជួបប្រទះនឹងទុក្ខលំបាក?
៦ តើយើងអាចបង្ហាញចិត្តរាបទាបដូចលោកយេស៊ូយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយគិតអំពីប្រយោជន៍របស់អ្នកឯទៀតច្រើនជាងប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន។ (ភី. ២:៣, ៤) សូមគិតអំពីយប់ចុងក្រោយនៃជីវិតរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី។ លោកយេស៊ូដឹងថាមិនយូរទៀតលោកនឹងរងការឈឺចាប់រហូតដល់ស្លាប់ ប៉ុន្តែលោកនៅតែបានយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះពួកសាវ័កដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោក ដែលមិនយូរទៀតនឹងកើតទុក្ខដោយសារការស្លាប់របស់លោក។ ដូច្នេះនៅយប់ចុងក្រោយ លោកបានចំណាយពេលបង្រៀន លើកទឹកចិត្ត និងពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់ពួកគេ។ (យ៉ូន. ១៤:២៥-៣១) ដោយចិត្តរាបទាប លោកយេស៊ូបានបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះសុខទុក្ខរបស់អ្នកឯទៀតច្រើនជាងខ្លួនលោក។ លោកពិតជាគំរូដ៏ល្អប្រសើរសម្រាប់យើងមែន!
លោកយេស៊ូមានចិត្តក្លាហាន
៧. មិនយូរក្រោយពីលោកយេស៊ូបានធ្វើពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់ តើលោកបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានជាខ្លាំងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ មិនយូរក្រោយពីលោកយេស៊ូបានធ្វើពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់ លោកបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានជាខ្លាំង។ តើតាមរបៀបណា? លោកយេស៊ូព្រមធ្វើតាមបំណងប្រាថ្នារបស់បិតាលោក ទោះជាលោកដឹងថាការធ្វើដូច្នេះមានន័យថាលោកនឹងត្រូវគេប្រហារជីវិតពីបទឧក្រិដ្ឋដែលគួរឲ្យអាម៉ាស់មុខ ពោលគឺការប្រមាថព្រះ។ (ម៉ាថ. ២៦:៦៥, ៦៦; លូក. ២២:៤១, ៤២) លោកយេស៊ូបានរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណៈដើម្បីលើកតម្កើងនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា គាំទ្រសិទ្ធិគ្រប់គ្រងរបស់ព្រះ និងផ្ដល់ឱកាសឲ្យមនុស្សដែលប្រែចិត្តទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ នៅដំណាលគ្នានោះ លោកយេស៊ូបានជួយអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យត្រៀមខ្លួនចំពោះអ្វីដែលពួកគេនឹងប្រឈមមុខនៅពេលឆាប់ៗខាងមុខ។
៨. (ក) តើលោកយេស៊ូបានប្រាប់អ្វីដល់ពួកសាវ័កដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោក? (ខ) ក្រោយពីលោកយេស៊ូស្លាប់ តើពួកអ្នកកាន់តាមលោកធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយ៉ាងដូចម្ដេចស្តីអំពីចិត្តក្លាហាន?
៨ លោកយេស៊ូក៏បានបង្ហាញចិត្តក្លាហានដោយមិនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើទុក្ខកង្វល់ដែលលោកមាន ហើយដោយផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីត្រូវការរបស់ពួកសាវ័កដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោក។ ក្រោយពីលោកយេស៊ូឲ្យយូដាសចាកចេញ លោកបានធ្វើពិធីអាហារដ៏សាមញ្ញ។ អាហារដ៏សាមញ្ញនោះនឹងរំលឹកពួកអ្នកដែលនឹងត្រូវរើសតាំង អំពីប្រយោជន៍ដែលមកពីឈាមរបស់លោកយេស៊ូ និងពីការរួមចំណែកក្នុងកិច្ចព្រមព្រៀងថ្មី។ (១កូ. ១០:១៦, ១៧) ដើម្បីជួយពួកគេឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់ ហើយដើម្បីជួយពួកគេឲ្យទទួលរង្វាន់នៅស្ថានសួគ៌ លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកអំពីអ្វីដែលលោកនិងបិតាលោកតម្រូវពីពួកគេ។ (យ៉ូន. ១៥:១២-១៥) លោកយេស៊ូក៏បានប្រាប់ពួកសាវ័កអំពីទុក្ខលំបាកដែលពួកគេនឹងជួបប្រទះ។ ក្រោយមក លោកបានលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យធ្វើតាមគំរូរបស់លោក ដោយដាស់តឿនពួកគេថា៖ «ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើង!»។ (យ៉ូន. ១៦:១-៤ក, ៣៣) ច្រើនឆ្នាំក្រោយមក ពួកអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូនៅតែធ្វើតាមគំរូរបស់លោកដោយលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួន និងដោយបង្ហាញចិត្តក្លាហាន។ ពួកគេជួយគ្នាទៅវិញទៅមកពេលជួបប្រទះនឹងទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ ទោះជានោះមានន័យថាពួកគេត្រូវរងទុក្ខក្ដី។—ហេ. ១០:៣៣, ៣៤
៩. តើយើងអាចយកតម្រាប់លោកយេស៊ូយ៉ាងដូចម្ដេចស្តីអំពីការបង្ហាញចិត្តក្លាហាន?
៩ ស្រដៀងគ្នាដែរ នៅសព្វថ្ងៃនេះយើងក៏យកតម្រាប់លោកយេស៊ូស្តីអំពីការបង្ហាញចិត្តក្លាហាន។ ជាឧទាហរណ៍ ដើម្បីជួយបងប្អូនរបស់យើងដែលបានត្រូវគេបៀតបៀនដោយសារជំនឿ យើងត្រូវការចិត្តក្លាហាន។ នៅពេលខ្លះ បងប្អូនរបស់យើងប្រហែលជាជាប់គុកដោយអយុត្ដិធម៌។ ពេលអ្វីបែបនេះកើតឡើង យើងត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជួយពួកគេ រួមទាំងនិយាយការពារពួកគេផងដែរ។ (ភី. ១:១៤; ហេ. ១៣:១៩) របៀបមួយទៀតដែលយើងបង្ហាញចិត្តក្លាហានគឺដោយបន្តផ្សព្វផ្សាយ«យ៉ាងក្លាហាន»។ (សកម្ម. ១៤:៣) ដូចលោកយេស៊ូ យើងតាំងចិត្តផ្សព្វផ្សាយដំណឹងអំពីរាជាណាចក្រព្រះ ទោះជាមនុស្សប្រឆាំងនិងបៀតបៀនយើងក្ដី។ ប៉ុន្តែ នៅពេលខ្លះយើងប្រហែលជាខ្វះចិត្តក្លាហាន។ ដូច្នេះ តើយើងអាចធ្វើអ្វី?
១០. ក្នុងអំឡុងប៉ុន្មានសប្ដាហ៍មុនពិធីរំលឹក តើយើងគួរធ្វើអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
១០ យើងអាចមានចិត្តក្លាហានកាន់តែខ្លាំងឡើងដោយគិតអំពីសេចក្ដីសង្ឃឹមដែលមកពីគ្រឿងបូជាលោះរបស់គ្រិស្តសម្រាប់យើង។ (យ៉ូន. ៣:១៦; អេភ. ១:៧) ក្នុងអំឡុងប៉ុន្មានសប្ដាហ៍មុនពិធីរំលឹក យើងមានឱកាសដ៏ពិសេសដើម្បីកាន់តែឲ្យតម្លៃចំពោះថ្លៃលោះ។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ សូមព្យាយាមអានអំណានគម្ពីរសម្រាប់ពិធីរំលឹក ហើយសូមរំពឹងគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ដែលបានកើតឡើងមុននិងក្រោយលោកយេស៊ូស្លាប់។ យ៉ាងនេះ ពេលយើងជួបជុំគ្នាដើម្បីធ្វើពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់ យើងនឹងយល់កាន់តែច្បាស់អំពីវត្ថុតំណាងសម្រាប់ពិធីរំលឹក ហើយក៏យល់ថាវត្ថុទាំងនោះតំណាងឲ្យគ្រឿងបូជាដែលគ្មានអ្វីប្រៀបផ្ទឹមបាន។ ពេលដែលយើងឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលលោកយេស៊ូនិងព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើសម្រាប់យើង ហើយយល់អំពីប្រយោជន៍ដែលយើងនិងបុគ្គលជាទីស្រឡាញ់របស់យើងទទួល សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងនឹងកាន់តែមាំមួន។ នេះក៏ជំរុញចិត្តយើងឲ្យស៊ូទ្រាំដោយមានចិត្តក្លាហានរហូតដល់ទីបញ្ចប់។—ហេ. ១២:៣
១១-១២. មកដល់ត្រឹមនេះ តើយើងបានរៀនអ្វីខ្លះ?
១១ មកដល់ត្រឹមនេះ យើងបានរៀនថាពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់ មិនគ្រាន់តែរំលឹកយើងអំពីថ្លៃលោះដ៏មានតម្លៃប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែក៏រំលឹកយើងអំពីគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យរបស់លោកយេស៊ូ ពោលគឺចិត្តរាបទាបនិងចិត្តក្លាហាន។ យើងមានចិត្តកតញ្ញូជាខ្លាំងដែលលោកយេស៊ូបន្តបង្ហាញគុណសម្បត្ដិទាំងនេះ ក្នុងនាមជាសម្ដេចសង្ឃរបស់យើងនៅស្ថានសួគ៌ ដែលអង្វរជំនួសយើង! (ហេ. ៧:២៤, ២៥) ដើម្បីបង្ហាញចិត្តកតញ្ញូ យើងត្រូវរក្សាភក្ដីភាពដោយធ្វើពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូ ដូចដែលលោកបានបង្គាប់។ (លូក. ២២:១៩, ២០) យើងធ្វើពិធីនេះនៅថ្ងៃដែលចំនឹងថ្ងៃទី១៤ ខែណែសាន ដែលជាថ្ងៃដ៏សំខាន់បំផុតប្រចាំឆ្នាំ។
១២ តាមរយៈពិធីអាហារល្ងាចដ៏សាមញ្ញរបស់លោកម្ចាស់ យើងអាចឃើញគុណសម្បត្ដិមួយទៀតរបស់លោកយេស៊ូដែលជំរុញចិត្តលោកឲ្យស្លាប់ដើម្បីយើង។ ពេលលោកយេស៊ូនៅផែនដី មនុស្សស្គាល់លោកថាជាបុគ្គលដែលមានគុណសម្បត្ដិបែបនេះ។ តើគុណសម្បត្ដិនោះជាអ្វី?
លោកយេស៊ូមានសេចក្ដីស្រឡាញ់
១៣. តើយ៉ូហាន ១៥:៩ និងយ៉ូហានទី១ ៤:៨-១០រៀបរាប់យ៉ាងណាអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូបានបង្ហាញ? តើអ្នកណាខ្លះទទួលប្រយោជន៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលលោកទាំងពីរបានបង្ហាញ?
១៣ ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើ បង្ហាញថាលោកស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់ដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើង។ (សូមអាន យ៉ូហាន ១៥:៩; យ៉ូហានទី១ ៤:៨-១០) ប៉ុន្តែសំខាន់បំផុត សេចក្ដីស្រឡាញ់នោះជំរុញចិត្តលោកយេស៊ូឲ្យបូជាជីវិតដើម្បីយើង។ មិនថាយើងជាអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង ឬជា«ចៀមឯទៀត» យើងទទួលប្រយោជន៍ពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោកបង្ហាញចំពោះយើងតាមរយៈគ្រឿងបូជានោះ។ (យ៉ូន. ១០:១៦; ១យ៉ូន. ២:២) សូមគិតដែរអំពីវត្ថុតំណាងដែលបានត្រូវប្រើនៅពិធីរំលឹក នោះក៏បង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការយកចិត្តទុកដាក់ដែលលោកយេស៊ូមានចំពោះពួកអ្នកកាន់តាមលោក។ តើតាមរបៀបណា?
ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ លោកយេស៊ូបានចាប់ផ្ដើមធ្វើពិធីរំលឹកដែលសាមញ្ញ ដើម្បីឲ្យអ្នកកាន់តាមលោកអាចធ្វើបាន ទោះជាពួកគេរស់នៅសម័យណានិងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ (សូមមើលវគ្គ១៤-១៦) *
១៤. តើលោកយេស៊ូបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះពួកអ្នកកាន់តាមលោក?
១៤ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង ដោយមិនធ្វើពិធីរំលឹកដែលស្មុគស្មាញ តែធ្វើពិធីដែលសាមញ្ញវិញ។ ពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងទាំងនោះត្រូវធ្វើពិធីរំលឹកនោះរាល់តែឆ្នាំ ទោះជាពួកគេស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ រួមទាំងពេលដែលពួកគេជាប់គុកដែរ។ (បប. ២:១០) តើពួកគេបានធ្វើតាមបង្គាប់នេះរបស់លោកយេស៊ូឬទេ? ពួកគេពិតជាបានធ្វើតាម!
១៥-១៦. ទោះជាស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈពិបាកក្ដី តើបងប្អូនខ្លះបានធ្វើពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ចាប់ពីសតវត្សរ៍ទី១រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះ គ្រិស្តសាសនិកពិតបានខំព្យាយាមធ្វើពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់ ដើម្បីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូ។ ពេលធ្វើពិធីនោះពួកគេធ្វើតាមគំរូដែលលោកយេស៊ូបានទុកឲ្យដោយអស់ពីសមត្ថភាព ទោះជាពេលខ្លះពួកគេស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដ៏ពិបាកក្ដី។ សូមកត់សម្គាល់អំពីគំរូរបស់បងប្អូនខាងក្រោមនេះ។ ពេលដែលបងហារ៉ូល ឃីងបានជាប់ឃុំឃាំងឲ្យនៅតែម្នាក់ឯង នៅក្នុងគុកមួយនាប្រទេសចិន គាត់ត្រូវរកវិធីដើម្បីធ្វើពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូ។ ដោយស្ងាត់ៗ គាត់ប្រើអ្វីដែលគាត់មានដើម្បីធ្វើជាវត្ថុតំណាង។ គាត់ព្យាយាមរាប់ថ្ងៃខែសម្រាប់ពិធីរំលឹកយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ ពេលដល់ថ្ងៃពិធីរំលឹក គាត់បានច្រៀង អធិដ្ឋាន និងថ្លែងសុន្ទរកថាដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរតែម្នាក់ឯងក្នុងបន្ទប់ឃុំឃាំងនោះ។
១៦ សូមគិតអំពីគំរូមួយទៀត។ ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី២ បងស្រីមួយក្រុមដែលបានត្រូវឃុំនៅក្នុងជំរុំឃុំឃាំងមួយ បានប្រថុយជីវិតដើម្បីធ្វើពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់។ ប៉ុន្តែ ដោយសារអាហារពិធីរំលឹកគឺសាមញ្ញ ពួកគេអាចធ្វើពិធីនោះដោយស្ងាត់ៗ។ ពួកគេបានរៀបរាប់ថា៖ «យើងបានឈរជិតៗគ្នាជារង្វង់ ហើយនៅកណ្ដាលរង្វង់នោះមានជើងម៉ាមួយដែលក្រាលក្រណាត់សពីលើ។ នៅលើនោះមានវត្ថុតំណាង។ ក្នុងបន្ទប់នោះ យើងប្រើទៀនដើម្បីបំភ្លឺដោយសារភ្លើងអំពូលអាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតឃើញអ្វីដែលយើងកំពុងធ្វើ . . . យើងបានពោលពាក្យសម្បថនឹងបិតារបស់យើងម្ដងទៀតដោយអស់ពីចិត្តថា យើងនឹងប្រើកម្លាំងទាំងអស់ដែលយើងមានដើម្បីជម្រះអស់ទាំងការតិះដៀលចំពោះនាមដ៏បរិសុទ្ធរបស់លោក»។ ពួកគេពិតជាបានបង្ហាញជំនឿដ៏មុតមាំមែន! យើងក៏ឃើញថាលោកយេស៊ូពិតជាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះយើង! ពីព្រោះលោកបានធ្វើពិធីរំលឹកដែលសាមញ្ញ ដើម្បីយើងអាចធ្វើពិធីនោះទោះជាយើងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈពិបាកក្ដី។
១៧. តើយើងអាចសួរខ្លួនយើងនូវសំណួរអ្វីខ្លះ?
១៧ កាលដែលជិតដល់ពិធីរំលឹក ជាការល្អដែលយើងសួរខ្លួនឯងនូវសំណួរខ្លះៗដូចជា៖ ‹តើតាមរបៀបណាខ្ញុំអាចយកតម្រាប់លោកយេស៊ូឲ្យបានដិតដល់ជាងក្នុងការបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់? តើខ្ញុំគិតអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់បងប្អូនច្រើនជាងសេចក្ដីត្រូវការរបស់ខ្លួនឬទេ? តើខ្ញុំតម្រូវពីបងប្អូនច្រើនជាងអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើបាន ឬតើខ្ញុំស្គាល់កម្រិតរបស់ពួកគេឬទេ?›។ សូមយើងយកតម្រាប់លោកយេស៊ូនិងបង្ហាញការយោគយល់ចំពោះគ្នាជានិច្ច។—១ពេ. ៣:៨
ចូរចងចាំមេរៀនទាំងនេះជានិច្ច
១៨-១៩. (ក) តើយើងអាចប្រាកដអំពីអ្វី? (ខ) តើអ្នកតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៨ មិនយូរទៀត យើងនឹងមិនចាំបាច់ធ្វើពិធីរំលឹកមរណភាពរបស់គ្រិស្តទៀតទេ។ ពេលលោកយេស៊ូ«មក»ក្នុងអំឡុងគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង លោកនឹង«ប្រមូលអ្នករើសតាំងរបស់លោក»ដែលនៅសល់ឲ្យទៅស្ថានសួគ៌ ហើយពិធីរំលឹកនឹងលែងត្រូវធ្វើទៀត។—១កូ. ១១:២៦; ម៉ាថ. ២៤:៣១
១៩ ទោះជាក្រោយពីពិធីរំលឹកលែងមានទៀតក្ដី យើងអាចប្រាកដថារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងចងចាំអ្វីល្អៗអំពីពិធីអាហារដ៏សាមញ្ញនេះ។ តាមរយៈពិធីនេះយើងឃើញចិត្តរាបទាប ចិត្តក្លាហាន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងបំផុតដែលបុគ្គលម្នាក់បានបង្ហាញ។ នៅពេលនោះ ពួកអ្នកដែលធ្លាប់ចូលរួមពិធីអាហារដ៏អស្ចារ្យនេះ ប្រាកដជានឹងប្រាប់អំពីពិធីនេះដល់អស់អ្នកដែលមានជីវិតរស់នៅពេលនោះដើម្បីឲ្យពួកគេទទួលប្រយោជន៍។ ប៉ុន្តែ ដើម្បីទទួលប្រយោជន៍នៅឥឡូវនេះពីពិធីអាហារនោះ យើងត្រូវតាំងចិត្តយកតម្រាប់លោកយេស៊ូស្តីអំពីចិត្តរាបទាប ចិត្តក្លាហាន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងអាចមានទំនុកចិត្តថាយើងនឹងទទួលរង្វាន់ពីព្រះយេហូវ៉ា។—២ពេ. ១:១០, ១១
ចម្រៀងលេខ១៣ គ្រិស្តជាគំរូរបស់យើង
^ វគ្គ 5 មិនយូរទៀត យើងនឹងចូលរួមពិធីអាហារល្ងាចរបស់លោកម្ចាស់ដើម្បីរំលឹកមរណភាពរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ យើងអាចរៀនច្រើនពីពិធីអាហារដ៏សាមញ្ញនេះស្តីអំពីចិត្តរាបទាប ចិត្តក្លាហាន និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកយេស៊ូ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចបង្ហាញគុណសម្បត្ដិដ៏វិសេសដូចលោក។
^ វគ្គ 2 ការពន្យល់ពាក្យ: ពាក្យរំលឹកក្នុងអត្ថបទនេះមានន័យថាការធ្វើអ្វីពិសេសមួយ ដើម្បីចងចាំអំពីព្រឹត្ដិការណ៍ណាមួយឬបុគ្គលណាម្នាក់ ហើយលើកកិត្ដិយសបុគ្គលនោះ។
^ វគ្គ 56 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: រូបភាពទាំងនេះបង្ហាញអំពីអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ដែលបានធ្វើពិធីរំលឹកនៅក្រុមជំនុំនាសតវត្សរ៍ទី១ នៅចុងសតវត្សរ៍ទី១៩ ក្នុងជំរុំឃុំឃាំងណាត្ស៊ី និងនៅសម័យយើងក្នុងសាលប្រជុំដ៏សាមញ្ញដែលគ្មានជញ្ជាំង នាប្រទេសមួយនៅទ្វីបអាម៉េរិកខាងត្បូងដែលមានអាកាសធាតុក្ដៅល្មម។
