គុណសម្បត្ដិមួយដែលមកពីព្រះដែលមានតម្លៃជាងពេជ្រ
មនុស្សចាត់ទុកពេជ្រជាត្បូងដ៏មានតម្លៃណាស់។ ពេជ្រខ្លះមានតម្លៃរាប់លានដុល្លារ។ ប៉ុន្ដែ តើមានអ្វីដែលព្រះចាត់ទុកថាមានតម្លៃជាងពេជ្រឬត្បូងឯទៀតឬទេ?
នៅប្រទេសអាមេនី បងស្រីហាយហ្គានូហ្សដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹក បានរើសបានលិខិតឆ្លងដែនមួយនៅជិតផ្ទះរបស់គាត់។ នៅក្នុងលិខិតឆ្លងដែននោះមានកាតឥណពន្ធខ្លះនិងលុយជាច្រើន។ គាត់បានប្រាប់ប្ដីរបស់គាត់ដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដែលមិនទាន់ទទួលការជ្រមុជទឹកដែរអំពីអ្វីដែលគាត់បានរើសបាន។
ប្ដីប្រពន្ធនេះមានបញ្ហាយ៉ាងខ្លាំងខាងលុយកាក់ ហើយបានជំពាក់បំណុលគេ។ ប៉ុន្ដែ ពួកគាត់បានសម្រេចចិត្ដយកលុយទាំងនោះទៅតាមអាសយដ្ឋានដែលនៅលើលិខិតឆ្លងដែននោះ។ បុរសដែលបាត់របស់នោះបានភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំង ហើយក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ក៏ដូច្នេះដែរ។ បងហាយហ្គានូហ្សនិងប្ដីរបស់គាត់បានពន្យល់ថាពួកគាត់ទៀងត្រង់ ដោយសារពួកគាត់បានធ្វើតាមអ្វីដែលពួកគាត់បានរៀនពីគម្ពីរ។ ក្រោយមក ពួកគាត់បានប្រើឱកាសនោះដើម្បីប្រាប់អំពីសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា ហើយដើម្បីផ្ដល់សៀវភៅខ្លះរបស់យើងឲ្យក្រុមគ្រួសារនោះ។
ក្រុមគ្រួសារនោះចង់ឲ្យលុយខ្លះជារង្វាន់ដល់បងហាយហ្គានូហ្ស តែគាត់មិនព្រមយកលុយនោះទេ។ នៅថ្ងៃបន្ទាប់ ប្រពន្ធរបស់បុរសនោះបានមកលេងផ្ទះបងហាយហ្គានូហ្សនិងប្ដីរបស់គាត់ ហើយបានទទូចឲ្យបងហាយហ្គានូហ្សព្រមទទួលយកចិញ្ចៀនពេជ្រមួយវង់ ដើម្បីបង្ហាញចិត្ដកតញ្ញូយ៉ាងខ្លាំងរបស់នាង។
ដូចក្រុមគ្រួសារនោះ មនុស្សជាច្រើននឹងភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះភាពទៀងត្រង់របស់បងហាយហ្គានូហ្សនិងប្ដីរបស់គាត់។ ប៉ុន្ដែ តើព្រះយេហូវ៉ាភ្ញាក់ផ្អើលឬទេ? តើលោកមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះភាពទៀងត្រង់របស់ពួកគាត់? តើភាពទៀងត្រង់របស់ពួកគាត់មានប្រយោជន៍ឬទេ?
គុណសម្បត្ដិដែលមានតម្លៃជាងវត្ថុទ្រព្យ
ចម្លើយចំពោះសំណួរទាំងនេះមិនពិបាកឆ្លើយទេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាការមានគុណសម្បត្ដិដូចលោកគឺមានតម្លៃជាងពេជ្រ មាស ឬវត្ថុទ្រព្យឯទៀត។ មែនហើយ អ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាមានតម្លៃគឺខុសគ្នាពីអ្វីដែលមនុស្សភាគច្រើនចាត់ទុកថាមានតម្លៃ។ (អេសាយ ៥៥:៨, ៩) ម្យ៉ាងទៀត អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍ថាការខំប្រឹងរបស់ពួកគេដើម្បីមានគុណសម្បត្ដិដូចលោកគឺមានតម្លៃណាស់។
យើងអាចឃើញចំណុចនេះពីអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីសមត្ថភាពវែកញែកនិងប្រាជ្ញា។ សុភាសិត ៣:១៣-១៥ ចែងថា៖ «សប្បាយហើយ អស់អ្នកណាដែលរកបានប្រាជ្ញា ហើយអ្នកណាដែលខំប្រឹង ទាល់តែបានយោបល់ ដ្បិតការដែលបាន នោះវិសេសជាងបានប្រាក់ទៅទៀត ហើយកំរៃអំពីនោះមកក៏ប្រសើរជាងមាសសុទ្ធផង។ ប្រាជ្ញានោះមានដំឡៃជាជាងត្បូងទទឹម ឥតមានរបស់ណាដែលចិត្ដឯងប្រាថ្នាចង់បាន ដែលនឹងយកទៅផ្ទឹមឲ្យស្មើបានឡើយ»។ យើងឃើញច្បាស់ថាព្រះយេហូវ៉ាឲ្យតម្លៃចំពោះគុណសម្បត្ដិបែបនេះច្រើនជាងទ្រព្យសម្បត្ដិណាក៏ដោយ។
ចុះយ៉ាងណាភាពទៀងត្រង់វិញ?
ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាបុគ្គលដែលទៀងត្រង់។ លោក«មិនអាចកុហក»។ (ទីតុស ១:២) ម្យ៉ាងទៀត នៅសតវត្សទី១ លោកបានដឹកនាំសាវ័កប៉ូលឲ្យសរសេរទៅគ្រិស្ដសាសនិកជនជាតិហេប្រឺថា៖ «ចូរបន្ដអធិដ្ឋានឲ្យយើង ព្រោះយើងជឿជាក់ថាចិត្ដរបស់យើងនឹងវិនិច្ឆ័យយើងថាគ្មានទោស ព្រោះយើងចង់ធ្វើការទាំងអស់ដោយទៀងត្រង់»។—ហេប្រឺ ១៣:១៨
លោកយេស៊ូគ្រិស្ដបានទុកគំរូល្អស្ដីអំពីភាពទៀងត្រង់។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលសម្ដេចសង្ឃឈ្មោះកៃផាសបាននិយាយថា៖ «ដោយយកព្រះដែលមានជីវិតជាសាក្សី ចូរស្បថថាអ្នកនឹងនិយាយការពិត ហើយប្រាប់យើងថា តើអ្នកជាគ្រិស្ដ ជាបុត្ររបស់ព្រះឬមិនមែន!»។ លោកយេស៊ូគឺជាបុគ្គលទៀងត្រង់ ដូច្នេះលោកបានប្រាប់ថាលោកជាមេស្ស៊ី។ លោកបាននិយាយការពិត ទោះជាលោកដឹងថាក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់អាចចោទប្រកាន់ថាលោកជាអ្នកប្រមាថព្រះ ហើយថានេះអាចនាំឲ្យគេប្រហារជីវិតលោកក្ដី។—ម៉ាថាយ ២៦:៦៣-៦៧
ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? បើយើងស្ថិតក្នុងស្ថានភាពមួយដែលយើងអាចទទួលទ្រព្យសម្បត្ដិដោយមិនប្រាប់អ្នកណាម្នាក់អំពីហេតុការណ៍ពិតទាំងអស់ ឬដោយគ្រាន់តែផ្លាស់ប្ដូរហេតុការណ៍ពិតខ្លះ តើយើងនឹងនៅតែមានភាពទៀងត្រង់ឬទេ?
ការបង្ហាញភាពទៀងត្រង់គឺមិនស្រួលទេ
នៅគ្រាចុងក្រោយនេះ មនុស្សជាច្រើន«ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង ស្រឡាញ់ប្រាក់» ដូច្នេះយើងអាចពិបាកមានភាពទៀងត្រង់។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:២) ពេលមានវិបត្ដិសេដ្ឋកិច្ច ឬពេលពិបាករកការងារធ្វើ មនុស្សជាច្រើនគិតថាការលួច ការក្លែងបន្លំ ឬការធ្វើអ្វីផ្សេងទៀតដែលមិនទៀងត្រង់ គឺមិនមានបញ្ហាអ្វីនោះទេ។ គំនិតបែបនេះមានជាទូទៅដែលមនុស្សជាច្រើនមានអារម្មណ៍ថាវិធីតែមួយគត់ដើម្បីទទួលទ្រព្យសម្បត្ដិគឺដោយប្រព្រឹត្ដមិនទៀងត្រង់។ សូម្បីតែគ្រិស្ដសាសនិកខ្លះក៏បានធ្វើការសម្រេចចិត្ដមិនល្អដែរ ហើយដើម្បី«បានប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន»ពួកគេបានធ្វើអ្វីមួយដែលនាំឲ្យពួកគេបាត់បង់កេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អក្នុងក្រុមជំនុំ។—ធីម៉ូថេទី១ ៣:៨; ទីតុស ១:៧
ប៉ុន្ដែ គ្រិស្ដសាសនិកភាគច្រើនយកតម្រាប់លោកយេស៊ូ។ ពួកគេយល់ថាការមានគុណសម្បត្ដិដូចព្រះគឺសំខាន់ជាងទ្រព្យសម្បត្ដិណាទាំងអស់ ឬប្រយោជន៍ឯទៀត។ នេះជាមូលហេតុដែលគ្រិស្ដសាសនិកវ័យក្មេងមិនបន្លំដើម្បីទទួលបានពិន្ទុល្អនៅឯសាលា។ (សុភាសិត ២០:២៣) ភាពទៀងត្រង់ប្រហែលជាមិនតែងតែនាំឲ្យទទួលរង្វាន់ដូចបងហាយហ្គានូហ្សទេ។ ក៏ប៉ុន្ដែ ភាពទៀងត្រង់ជាអ្វីដែលព្រះប្រាប់ថាគឺត្រឹមត្រូវ ហើយនោះធ្វើឲ្យយើងមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោស ដែលជាអ្វីមួយដែលមានតម្លៃពិតប្រាកដ។
គំរូរបស់បងប្រុសហ្គាហ្គិកបង្ហាញដូច្នេះ។ គាត់និយាយថា៖ «មុនក្លាយទៅជាគ្រិស្ដសាសនិកម្នាក់ ខ្ញុំបានធ្វើការឲ្យក្រុមហ៊ុនដ៏ធំមួយដែលម្ចាស់ក្រុមហ៊ុនគេចវេះពីការបង់ពន្ធដោយរាយការណ៍តែផ្នែកតូចមួយប៉ុណ្ណោះនៃប្រាក់ចំណេញរបស់ក្រុមហ៊ុន។ ក្នុងនាមជានាយកគ្រប់គ្រង គេតម្រូវឲ្យខ្ញុំមកសម្របសម្រួលជាមួយនឹងភ្នាក់ងារខាងពន្ធដារដោយសូកប៉ាន់គាត់ដើម្បីលាក់ការក្លែងបន្លំរបស់ក្រុមហ៊ុន។ នេះបានធ្វើឲ្យខ្ញុំមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះជាមនុស្សមិនទៀងត្រង់។ ពេលខ្ញុំបានរៀនសេចក្ដីពិត ខ្ញុំមិនព្រមបន្ដធ្វើដូច្នេះទៀតទេ ទោះជាខ្ញុំទទួលបានប្រាក់ខែច្រើនពីការងារនោះក្ដី តែខ្ញុំបានបើកមុខជំនួញផ្ទាល់ខ្លួន។ ម្យ៉ាងទៀត តាំងពីថ្ងៃដំបូង ខ្ញុំបានចុះឈ្មោះក្រុមហ៊ុនរបស់ខ្ញុំតាមផ្លូវច្បាប់ ហើយបានបង់ពន្ធត្រឹមត្រូវ»។—កូរិនថូសទី២ ៨:២១
បងហ្គាហ្គិកនិយាយថា៖ «ប្រាក់ចំណូលរបស់ខ្ញុំបានថយចុះប្រហែលជាពាក់កណ្ដាល ដូច្នេះខ្ញុំពិបាកផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំ។ ក៏ប៉ុន្ដែ ឥឡូវខ្ញុំមានអារម្មណ៍សប្បាយរីករាយជាង។ ខ្ញុំមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោសនៅចំពោះមុខព្រះយេហូវ៉ា។ ខ្ញុំជាគំរូល្អដល់កូនប្រុសពីរនាក់របស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីទទួលឯកសិទ្ធិផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំ។ សព្វថ្ងៃនេះខ្ញុំមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះជាបុរសទៀងត្រង់ម្នាក់ចំពោះអ្នកត្រួតពិនិត្យពន្ធដារ និងអ្នកផ្សេងទៀតដែលខ្ញុំធ្វើមុខជំនួញជាមួយ»។
ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើង
ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ពួកអ្នកដែលនាំឲ្យលោកទទួលការសរសើរតម្កើង ដោយសារពួកគេប្រព្រឹត្ដទៀងត្រង់ដែលជាគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យមួយរបស់ព្រះ។ (ទីតុស ២:១០) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ លោកសន្យាថានឹងជួយយើង។ លោកបានដឹកនាំស្ដេចដាវីឌឲ្យសរសេរថា៖ «យើងពីដើមនៅក្មេង ឥឡូវនេះចាស់ហើយ តែមិនដែលឃើញមនុស្សសុចរិតត្រូវលះបង់ចោល ឬពូជពង្សគេសូមទានអាហារឡើយ»។—ទំនុកតម្កើង ៣៧:២៥
បទពិសោធន៍របស់រូថដែលជាមនុស្សស្មោះត្រង់បង្ហាញដូច្នេះ។ ជាជាងចាកចេញពីន៉ាអូមីជាម្ដាយក្មេកដែលមានវ័យចាស់ រូថបាននៅជាប់នឹងគាត់។ រូថបានរើទៅស្រុកអ៊ីស្រាអែលជាកន្លែងដែលនាងអាចគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះពិត។ (នាងរស់ ១:១៦, ១៧) នាងជាមនុស្សទៀងត្រង់ ហើយខំព្យាយាមរើសសន្សំផលដំណាំ ដោយធ្វើតាមការរៀបចំក្នុងច្បាប់ម៉ូសេសម្រាប់អ្នកក្រីក្រ។ ម្យ៉ាងទៀត ស្រដៀងនឹងបទពិសោធន៍របស់ដាវីឌក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលបោះបង់រូថនិងន៉ាអូមីទេ។ (នាងរស់ ២:២-១៨) ព្រះយេហូវ៉ាមិនគ្រាន់តែផ្គត់ផ្គង់រូថប៉ុណ្ណោះទេ តែលោកក៏បានជ្រើសរើសនាងឲ្យធ្វើជាវង្សត្រកូលរបស់ស្ដេចដាវីឌនិងថែមទាំងរបស់មេស្ស៊ីដែលលោកបានសន្យា!—នាងរស់ ៤:១៣-១៧; ម៉ាថាយ ១:៥, ១៦
អ្នកបម្រើខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាពិបាករកលុយគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីបំពេញសេចក្ដីត្រូវការសំខាន់ចាំបាច់របស់ពួកគេ។ ប៉ុន្ដែ ជាជាងព្យាយាមស្វែងរកវិធីដោះស្រាយដែលងាយស្រួលតែមិនទៀងត្រង់ ពួកគេខំប្រឹងធ្វើការយ៉ាងហ្មត់ចត់។ ដោយធ្វើដូច្នេះ នោះពួកគេបង្ហាញថាគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះរួមទាំងភាពទៀងត្រង់ គឺជាអ្វីដែលមានតម្លៃជាងវត្ថុទ្រព្យឯទៀត។—សុភាសិត ១២:២៤; អេភេសូរ ៤:២៨
ដូចរូថដែរ គ្រិស្ដសាសនិកនៅទូទាំងពិភពលោកបានបង្ហាញជំនឿថាព្រះយេហូវ៉ាមានឫទ្ធានុភាពជួយពួកគេ។ ពួកគេទុកចិត្ដទាំងស្រុងទៅលើលោកដែលបានសន្យាថា៖ «ខ្ញុំប្រាកដជាមិនចាកចេញពីអ្នកឡើយ ក៏ប្រាកដជាមិនបោះបង់ចោលអ្នកដែរ»។ (ហេប្រឺ ១៣:៥) ម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញថាលោកអាច ហើយក៏នឹងជួយពួកអ្នកដែលទៀងត្រង់គ្រប់ពេលវេលា។ លោកតែងតែរក្សាពាក្យសន្យារបស់លោកដើម្បីផ្ដល់ឲ្យអ្នកបម្រើលោកនូវអ្វីដែលពួកគេត្រូវការជាចាំបាច់។—ម៉ាថាយ ៦:៣៣
មែនហើយ មនុស្សឲ្យតម្លៃទៅលើពេជ្រនិងវត្ថុទ្រព្យឯទៀត។ ប៉ុន្ដែ យើងអាចប្រាកដថាបិតារបស់យើងដែលនៅស្ថានសួគ៌ឲ្យតម្លៃចំពោះភាពទៀងត្រង់និងគុណសម្បត្ដិល្អជាច្រើនទៀតរបស់យើង ជាងត្បូងណាទាំងអស់!
ពេលយើងទៀងត្រង់ យើងអាចនិយាយដោយមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោសទៅកាន់មនុស្សក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ
