គាត់មានឱកាសទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះ
យើងបម្រើព្រះយេហូវ៉ា ហើយចង់ទទួលការពេញចិត្ដនិងពរពីលោក។ ប៉ុន្ដែ តើយើងអាចទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះតាមរបៀបណា? នៅសម័យគម្ពីរ មនុស្សខ្លះដែលធ្លាប់ប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរបានទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះឡើងវិញ។ អ្នកខ្លះទៀតមានគុណសម្បត្ដិដ៏គួរឲ្យសរសើរ ប៉ុន្ដែនៅទីបំផុតពួកគេលែងទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះ។ ដូច្នេះ យើងអាចសួរខ្លួនយើងថា ‹តើព្រះយេហូវ៉ាកំពុងរកមើលអ្វីខ្លះក្នុងចិត្ដរបស់យើងម្នាក់ៗ?›។ គំរូរបស់រេហូបោមដែលជាស្ដេចនៃស្រុកយូដា អាចជួយយើងឲ្យទទួលចម្លើយចំពោះសំណួរនេះ។
ការចាប់ផ្ដើមមិនល្អ
សាឡូម៉ូនដែលជាឪពុករបស់រេហូបោម បានគ្រប់គ្រងជាស្ដេចនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែលអស់រយៈពេល៤០ឆ្នាំ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១១:៤២) ក្រោយពីសាឡូម៉ូនបានស្លាប់ រេហូបោមបានធ្វើដំណើរពីក្រុងយេរូសាឡិមទៅក្រុងស៊ីគឹមដើម្បីទទួលតំណែងជាស្ដេច។ (របាក្សត្រទី២ ១០:១) តើគាត់ភ័យខ្លាចធ្វើជាស្ដេចបន្ទាប់ឬទេ? ប្រហែលជាគាត់ភ័យខ្លាចដោយសារសាឡូម៉ូនបានត្រូវគេស្គាល់ថាជាអ្នកដែលមានប្រាជ្ញាដ៏ឧត្ដម។ មិនយូរក្រោយមក រេហូបោមត្រូវបង្ហាញថាគាត់មានប្រាជ្ញាគ្រប់គ្រាន់ឬយ៉ាងណាដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាដ៏ពិបាកមួយ។
ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមានអារម្មណ៍ថាពួកគេបានត្រូវសង្កត់សង្កិន ដូច្នេះពួកគេបានចាត់តំណាងឲ្យទៅប្រាប់រេហូបោមអំពីអ្វីដែលពួកគេចង់ឲ្យគាត់ធ្វើ។ ពួកគេបាននិយាយថា៖ «ព្រះបិតាទ្រង់បានធ្វើឲ្យនឹមយើងខ្ញុំធ្ងន់ពេក ដូច្នេះសូមទ្រង់មេត្ដាប្រោសឲ្យការតឹងរ៉ឹងរបស់ព្រះបិតាទ្រង់នឹងនឹមយ៉ាងធ្ងន់ដែលទ្រង់បានដាក់លើយើងខ្ញុំបានស្រាលចេញ នោះយើងខ្ញុំនឹងប្រតិបត្ដិតាមទ្រង់»។—របាក្សត្រទី២ ១០:៣, ៤
រេហូបោមត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏ពិបាកមួយ។ បើគាត់ធ្វើតាមអ្វីដែលបណ្ដាជនចង់ឲ្យគាត់ធ្វើ គាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ ព្រមទាំងពួកអ្នកដែលនៅក្នុងវាំងប្រហែលជានឹងត្រូវកាត់បន្ថយរបស់របរខ្លះដែលថ្លៃវិសេស។ ក៏ប៉ុន្ដែ បើគាត់មិនព្រមធ្វើតាមសំណូមពររបស់បណ្ដាជន ពួកគេប្រហែលជានឹងបះបោរប្រឆាំងគាត់។ តើគាត់បានធ្វើអ្វី? ដំបូងគាត់បាននិយាយជាមួយនឹងពួកបុរសវ័យចាស់ដែលបានជួយឪពុករបស់គាត់។ ពួកគេបានប្រាប់គាត់ឲ្យស្តាប់តាមបណ្ដាជន។ ប៉ុន្ដែក្រោយមក រេហូបោមបាននិយាយជាមួយនឹងពួកអ្នកដែលមានអាយុស្រករគាត់ ហើយបានសម្រេចចិត្ដប្រព្រឹត្ដដោយគ្មានមេត្ដាទៅលើបណ្ដាជន។ គាត់បានប្រាប់ពួកគេថា៖ «បិតាយើងបានធ្វើឲ្យនឹមឯងរាល់គ្នាមានទំងន់ តែយើងនឹងបន្ថែមឲ្យនឹមឯងរាល់គ្នាបានធ្ងន់ជាងទៅទៀត បិតាយើងបានវាយផ្ចាលឯងរាល់គ្នាដោយរំពាត់ តែយើងនឹងវាយផ្ចាលឯងរាល់គ្នាដោយខ្យាដំរីវិញ»។—របាក្សត្រទី២ ១០:៦-១៤
តើអ្នកអាចទាញយកមេរៀនអ្វី? នៅសព្វថ្ងៃនេះ យើងមានបងប្អូនវ័យចាស់ជាច្រើនដែលបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ពួកគេអាចជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្ដល្អ។ សូមឲ្យយើងមានប្រាជ្ញានិងស្តាប់ពួកគេ។—យ៉ូប ១២:១២
‹ពួកគេស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា›
រេហូបោមបានប្រមូលកងទ័ពរបស់គាត់ឲ្យទៅច្បាំងនឹងកុលសម្ព័ន្ធដែលបះបោរនោះ។ ក៏ប៉ុន្ដែ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់សេម៉ាយ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយឲ្យទៅប្រាប់ពួកគេថា៖ «កុំឲ្យឡើងទៅច្បាំងនឹងពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលជាបងប្អូនរបស់ឯងរាល់គ្នាឡើយ ចូរវិលទៅឯផ្ទះរបស់ឯងរៀងខ្លួនទៅ ដ្បិតការនេះគឺអញបានបង្កើតឡើងទេ» * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់)។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១២:២១-២៤
តើការធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់ព្រះយេហូវ៉ាគឺស្រួលសម្រាប់រេហូបោមឬទេ? តើបណ្ដាជននឹងគិតយ៉ាងណាចំពោះស្ដេចថ្មីរបស់ពួកគេ? គាត់បានប្រាប់ពួកគេថាគាត់នឹងដាក់ទោសពួកគេ«ដោយខ្យាដំរី» ប៉ុន្ដែនៅពេលនោះ ទោះជាមានការប្រឆាំងដែលគួរឲ្យតក់ស្លុតក្ដី គាត់មិនបានធ្វើអ្វីសោះ! (សូមពិនិត្យបន្ថែម របាក្សត្រទី២ ១៣:៧) ស្ដេចនោះមិនបានខ្វល់ថាបណ្ដាជនគិតយ៉ាងណាអំពីគាត់ទេ តែគាត់និងកងទ័ពរបស់គាត់បាន«ស្តាប់តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា ហើយវិលត្រឡប់ទៅតាមផ្លូវគេវិញ តាមព្រះបន្ទូលនៃព្រះយេហូវ៉ា»។
តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វី? ការស្តាប់បង្គាប់ព្រះតែងតែជាអ្វីដ៏ឈ្លាសវៃ ទោះជាមនុស្សសើចចំអកយើងដោយសារយើងធ្វើដូច្នេះក៏ដោយ។ ព្រះនឹងតែងតែឲ្យពរយើងពេលយើងស្តាប់បង្គាប់លោក។—ចោទិយកថា ២៨:២
តើរេហូបោមបានទទួលពរដោយសារគាត់ស្តាប់បង្គាប់ព្រះឬទេ? រេហូបោមនៅតែគ្រប់គ្រងលើកុលសម្ព័ន្ធយូដានិងបេនយ៉ាមីន ហើយគាត់បានសម្រេចចិត្ដសង់ក្រុងថ្មីនៅទឹកដីរបស់ពួកគេ។ គាត់ក៏បានធ្វើឲ្យក្រុងខ្លះមាំមួនឡើងជា«ក្រៃលែង»។ (របាក្សត្រទី២ ១១:៥-១២) សំខាន់ជាងនេះទៅទៀត អស់មួយរយៈពេលគាត់បានធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ កាលដែលកុលសម្ព័ន្ធ១០នៃរាជាណាចក្រអ៊ីស្រាអែលបានចាប់ផ្ដើមគោរពបូជាព្រះមិនពិត មនុស្សជាច្រើនដែលនៅទីនោះបានធ្វើដំណើរទៅក្រុងយេរូសាឡិម ដើម្បីគាំទ្ររេហូបោមនិងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។ (របាក្សត្រទី២ ១១:១៦, ១៧) ដូច្នេះ ដោយសាររេហូបោមបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា រាជាណាចក្ររបស់គាត់បានទៅជារឹងមាំជាង។
រេហូបោមបានប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គង ហើយបានប្រែចិត្ដ
ពេលរាជាជាណាចក្ររបស់រេហូបោមបានទៅជាមាំមួន គាត់បានធ្វើអ្វីមួយដ៏ចម្លែក។ គាត់បានឈប់ធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយចាប់ផ្ដើមគោរពបូជាព្រះមិនពិត! ហេតុអ្វី? តើម្ដាយរបស់គាត់ដែលជាជនជាតិអាំម៉ូនបានជះឥទ្ធិពលលើការសម្រេចចិត្ដរបស់គាត់ឬទេ? (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៤:២១) យើងមិនដឹងទេ ប៉ុន្ដែប្រជាជនបានធ្វើតាមគំរូអាក្រក់របស់គាត់។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យស្ដេចស៊ីសាកនៃស្រុកអេស៊ីបទៅចាប់យកក្រុងជាច្រើននៅរាជាណាចក្រយូដា។ នេះបានកើតឡើង ទោះជារេហូបោមបានធ្វើឲ្យក្រុងទាំងនោះមាំមួនក៏ដោយ!—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៤:២២-២៤; របាក្សត្រទី២ ១២:១-៤
ស្ថានភាពនេះកាន់តែអាក្រក់ទៅ ពេលដែលស៊ីសាកនិងកងទ័ពរបស់គាត់បានមកវាយប្រហារក្រុងយេរូសាឡិម ជាកន្លែងដែលរេហូបោមគ្រប់គ្រង។ នៅពេលនោះ សេម៉ាយ៉ាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានប្រាប់រេហូបោមនិងពួកមេនៃបណ្ដាជនអំពីដំណឹងដែលមកពីព្រះ ដែលថា៖ «ឯងរាល់គ្នាបានបោះបង់ចោលអញ ហេតុនោះបានជាអញទុកឯងរាល់គ្នាចោលនៅក្នុងកណ្ដាប់ដៃនៃស៊ីសាក»។ តើរេហូបោមមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាចំពោះការប្រៀនប្រដៅនេះ? ប្រតិកម្មរបស់គាត់គឺល្អណាស់! គម្ពីរចែងថា៖ «ពួកមេនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល នឹងស្ដេច ក៏បន្ទាបខ្លួនចុះពោលថា៖ ‹ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់សុចរិត›»។ ហេតុនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះរេហូបោម ហើយក្រុងយេរូសាឡិមមិនបានត្រូវបំផ្លាញឡើយ។—របាក្សត្រទី២ ១២:៥-៧, ១២
ក្រោយពីនោះ រេហូបោមបានបន្ដគ្រប់គ្រងលើរាជាណាចក្រយូដា។ មុនគាត់ស្លាប់ គាត់បានឲ្យអំណោយជាច្រើនដល់កូនប្រុសៗរបស់គាត់។ គាត់ទំនងជាចង់ធ្វើឲ្យប្រាកដថាពួកគេនឹងមិនបះបោរប្រឆាំងនឹងអាប៊ីយ៉ាដែលជាបងប្អូននឹងពួកគេ ហើយជាអ្នកដែលនឹងទៅជាស្ដេចបន្ទាប់ពីគាត់។ (របាក្សត្រទី២ ១១:២១-២៣) ដោយធ្វើដូច្នេះ រេហូបោមបានប្រព្រឹត្ដដោយឈ្លាសវៃ លើសជាងពេលគាត់នៅក្មេង។
តើរេហូបោមជាមនុស្សល្អឬអាក្រក់?
ទោះជារេហូបោមបានធ្វើអ្វីខ្លះដ៏ល្អក៏ដោយ គម្ពីរចែងអំពីការគ្រប់គ្រងរបស់គាត់ថា៖ «ទ្រង់បានប្រព្រឹត្ដអំពើដ៏លាមកអាក្រក់»។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះ«ទ្រង់មិនបានតាំងព្រះទ័យស្វែងរកព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។ ដូច្នេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ដនឹងគាត់ទេ។—របាក្សត្រទី២ ១២:១៤
រេហូបោមមិនមានចំណងមិត្ដភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាដូចដាវីឌឡើយ
តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វីពីជីវិតរបស់រេហូបោម? គាត់បានស្តាប់បង្គាប់ព្រះនៅពេលខ្លះ។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានធ្វើអ្វីខ្លះដ៏ល្អចំពោះរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្ដែ គាត់មិនមានចំណងមិត្ដភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ាទេ ហើយគាត់មិនបានតាំងចិត្ដធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ដឡើយ។ ដូច្នេះ គាត់បានឈប់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយចាប់ផ្ដើមគោរពបូជាព្រះមិនពិត។ អ្នកប្រហែលជាឆ្ងល់ថា ‹ពេលរេហូបោមទទួលយកការកែតម្រង់ពីព្រះយេហូវ៉ា តើនេះដោយសារគាត់ពិតជាស្តាយក្រោយយ៉ាងស្មោះចំពោះកំហុសរបស់គាត់ ហើយចង់ធ្វើឲ្យព្រះពេញចិត្ដឬទេ? ឬតើនេះគ្រាន់តែដោយសារអ្វីដែលអ្នកឯទៀតបានប្រាប់គាត់ថាគាត់គួរធ្វើ?›។ (របាក្សត្រទី២ ១១:៣, ៤; ១២:៦) ពេលគាត់ចាស់ជាង គាត់បានប្រព្រឹត្ដការអាក្រក់ម្ដងទៀត។ គាត់ខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ពីស្ដេចដាវីឌដែលជាជីតារបស់គាត់! ពិតមែនថាដាវីឌបានធ្វើខុស ប៉ុន្ដែគាត់បានប្រែចិត្ដយ៉ាងស្មោះពីអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរដែលគាត់បានប្រព្រឹត្ដ។ ម្យ៉ាងទៀត ពេញមួយជីវិតរបស់គាត់ គាត់ស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ានិងការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៤:៨; ទំនុកតម្កើង ៥១:១, ១៧; ៦៣:១
យើងអាចរៀនច្រើនពីគំរូរបស់រេហូបោម។ ពិតមែនថាការផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសារ ហើយការធ្វើអ្វីៗដ៏ល្អចំពោះអ្នកឯទៀតគឺជាអ្វីដែលគួរឲ្យសរសើរ តែដើម្បីទទួលការពេញចិត្ដពីព្រះយេហូវ៉ា យើងត្រូវគោរពប្រណិប័តន៍លោកតាមរបៀបដែលលោកពេញចិត្ដ ហើយយើងក៏ត្រូវមានចំណងមិត្ដភាពរឹងមាំជាមួយនឹងលោកដែរ។
ដើម្បីសម្រេចគោលដៅនេះ យើងត្រូវមានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ដូចភ្នក់ភ្លើងបន្ដឆេះដោយសារយើងដាក់ឧសបន្ថែមលើវា យើងរក្សាសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះដោយសិក្សាបណ្ដាំរបស់លោកជាទៀងទាត់ រំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំនោះ និងតស៊ូក្នុងការអធិដ្ឋាន។ (ទំនុកតម្កើង ១:២; រ៉ូម ១២:១២) សេចក្ដីស្រឡាញ់នេះ នឹងជំរុញចិត្ដយើងឲ្យខំធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ដចំពោះគ្រប់ការទាំងអស់ដែលយើងធ្វើ។ នេះក៏នឹងជំរុញចិត្ដយើងឲ្យមានអារម្មណ៍ស្តាយក្រោយយ៉ាងស្មោះពេលដែលយើងធ្វើខុស ហើយសុំព្រះយេហូវ៉ាអភ័យទោសឲ្យយើង។ យ៉ាងនេះ ផ្ទុយពីរេហូបោម យើងនឹងរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះការគោរពប្រណិប័តន៍ពិត។—យូដាស ២០, ២១
^ វគ្គ 9 ដោយសារសាឡូម៉ូនមិនស្មោះត្រង់ ព្រះបានមានប្រសាសន៍រួចហើយថារាជាណាចក្រនោះនឹងត្រូវបែងចែកជាពីរ។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១១:៣១
