តើអ្នកអាចជួយក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នកឬទេ?
មុនពេលលោកយេស៊ូត្រឡប់ទៅស្ថានសួគ៌វិញ លោកបានប្រាប់អ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «អ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់អំពីខ្ញុំ . . . រហូតដល់កន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី»។ (សកម្មភាព ១:៨) តើតាមរបៀបណាពួកគេអាចផ្សព្វផ្សាយនៅទូទាំងផែនដី?
ម៉ាធិន ហ្គោតមិន ដែលជាសាស្ត្រាចារ្យនៅសកលវិទ្យាល័យអុកហ្វត និយាយថា៖ «គ្រិស្ដសាសនិកដឹងថាខ្លួនមានភារកិច្ចសំខាន់ ដូច្នេះនេះបានធ្វើឲ្យពួកគេខុសប្លែកពីក្រុមសាសនាផ្សេងទៀត ដូចជាសាសនាយូដានៅចក្រភពរ៉ូមពីសម័យមុន»។ លោកយេស៊ូបានផ្សព្វផ្សាយពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ។ គ្រិស្ដសាសនិកពិតត្រូវធ្វើតាមគំរូរបស់លោក ហើយផ្សព្វផ្សាយ«ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»នៅគ្រប់ទីកន្លែង។ ពួកគេត្រូវស្វែងរកមនុស្សដែលចង់ស្គាល់សេចក្ដីពិត។ (លូកា ៤:៤៣) នេះគឺជាមូលហេតុដែលនៅសតវត្សរ៍ទី១មាន«សាវ័ក» ពាក្យនេះមានន័យថាពួកអ្នកដែលបានត្រូវចាត់ឲ្យធ្វើអ្វីមួយ។ (ម៉ាកុស ៣:១៤) លោកយេស៊ូបានបង្គាប់អ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរទៅបង្រៀនមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ»។—ម៉ាថាយ ២៨:១៨-២០
សាវ័ក១២របស់លោកយេស៊ូមិននៅផែនដីទៀតទេ ប៉ុន្ដែអ្នកបម្រើរបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើននាក់បានធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគាត់ក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ សព្វថ្ងៃនេះ ពេលដែលអ្នកបម្រើព្រះបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាង ពួកគេបានធ្វើដូច្នេះ ហើយនេះហាក់ដូចជាពួកគេនិយាយថា៖ «ទូលបង្គំនៅឯណេះហើយ! សូមចាត់ទូលបង្គំចុះ!»។ (អេសាយ ៦:៨) បងប្អូនខ្លះ ដូចជាបងប្អូនរាប់ពាន់នាក់ដែលបានរៀនចប់ពីសាលាគីលាតបានរើទៅប្រទេសឆ្ងាយៗ។ បងប្អូនផ្សេងទៀតបានរើទៅតំបន់មួយទៀតក្នុងប្រទេសរបស់ពួកគេ។ បងប្អូនជាច្រើននាក់បានរៀនភាសាថ្មីដើម្បីជួយក្រុមឬក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាផ្សេង។ នេះគឺមិនតែងតែងាយស្រួលទេ ប៉ុន្ដែបងប្អូនទាំងអស់នេះសុខចិត្ដលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដើម្បីបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងមនុស្សឯទៀត។ ដូច្នេះពួកគេបានរៀបចំគម្រោងយ៉ាងហ្មត់ចត់ ហើយប្រើពេលវេលា កម្លាំង និងលុយ ដើម្បីជួយផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាង។ (លូកា ១៤:២៨-៣០) អ្វីដែលបងប្អូនទាំងនេះកំពុងធ្វើគឺមានតម្លៃខ្លាំងណាស់។
មិនមែនយើងទាំងអស់គ្នាអាចរៀនភាសាថ្មី ឬរើទៅកន្លែងដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាងឡើយ។ ប៉ុន្ដែ យើងទាំងអស់គ្នាអាចប្រៀបដូចជាសាសនាទូតក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។
ចូរធ្វើជាសាសនទូតក្នុងក្រុមជំនុំរបស់អ្នក
ចូរផ្ដល់ជំនួយដល់បងប្អូនឯទៀត
នៅសតវត្សរ៍ទី១ គ្រិស្ដសាសនិកផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែង ទោះជាពួកគេភាគច្រើនរស់នៅក្នុងស្រុកកំណើតរបស់ពួកគេ ហើយមិនមែនជាសាសនទូតក៏ដោយ។ ប៉ូលបានប្រាប់ធីម៉ូថេថា៖ ‹ចូរបំពេញកិច្ចការជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ ហើយបំពេញកិច្ចបម្រើរបស់អ្នកគ្រប់ជំពូក›។ (ធីម៉ូថេទី២ ៤:៥) ពាក្យនេះរបស់ប៉ូលក៏បានជាប់ទាក់ទងនឹងគ្រិស្ដសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ដែរ ហើយនៅតែជាប់ទាក់ទងនឹងយើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ គ្រិស្ដសាសនិកទាំងអស់ត្រូវធ្វើតាមបង្គាប់ដែលឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះ ហើយបង្រៀនមនុស្សឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូ។ ម្យ៉ាងទៀត សូម្បីតែនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង មានវិធីជាច្រើនដែលយើងអាចធ្វើដូចជាសាសនទូត។
ជាឧទាហរណ៍ ពេលដែលសាសនទូតរើទៅប្រទេសមួយទៀត ពួកគេត្រូវតែសម្របខ្លួននឹងរបៀបរស់នៅថ្មី។ ទោះជាយើងមិនអាចរើទៅកន្លែងដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាងក្ដី តើយើងអាចរកវិធីថ្មីដើម្បីផ្សព្វផ្សាយទៅមនុស្សឯទៀតឬទេ? ជាឧទាហរណ៍ នៅឆ្នាំ១៩៤០ បងប្អូនរបស់យើងបានត្រូវលើកទឹកចិត្ដឲ្យផ្សព្វផ្សាយនៅតាមផ្លូវ មួយថ្ងៃម្ដងជារៀងរាល់សប្ដាហ៍។ តើអ្នកបានសាកល្បងផ្សព្វផ្សាយនៅតាមផ្លូវឬទេ? តើអ្នកធ្លាប់ប្រើរទេះរុញសម្រាប់ដាក់តាំងសៀវភៅឬទេ? ចំណុចសំខាន់គឺ តើអ្នកសុខចិត្ដសាកល្បងវិធីថ្មីដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អឬទេ?
ដោយលើកទឹកចិត្ដពួកគាត់ឲ្យ«បំពេញកិច្ចការជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ»
បើអ្នកមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវ អ្នកនឹងពេញចិត្ដចូលរួមកិច្ចបម្រើផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែង។ ពួកអ្នកដែលរើទៅកន្លែងដែលត្រូវការអ្នកផ្សព្វផ្សាយច្រើនជាង ឬពួកអ្នកដែលរៀនភាសាថ្មីច្រើនតែជាអ្នកផ្សាយដែលមានគុណសម្បត្ដិគ្រប់គ្រាន់ ហើយអាចជួយក្រុមជំនុំបានយ៉ាងច្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ ពួកគេនាំមុខក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។ សាសនទូតច្រើនតែនាំមុខក្រុមជំនុំរហូតដល់មានបងប្អូននៅតំបន់នោះដែលមានលក្ខណៈគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីនាំមុខ។ បើអ្នកជាបងប្អូនប្រុសដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹករួចហើយ តើអ្នក«កំពុងព្យាយាមឲ្យបានមុខងារ» ពោលគឺតើអ្នកសុខចិត្ដបម្រើបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំដោយធ្វើជាជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើឬជាអ្នកចាស់ទុំឬទេ?—ធីម៉ូថេទី១ ៣:១
ចូរធ្វើជា«អ្នកពង្រឹងកម្លាំង»
ដោយផ្ដល់ជំនួយផ្សេងៗដែលពួកគាត់ត្រូវការ
យើងក៏អាចជួយក្រុមជំនុំរបស់យើងតាមវិធីផ្សេងៗទៀតដែរ។ យើងទាំងអស់គ្នា ទាំងចាស់ទាំងក្មេង ទាំងប្រុសទាំងស្រីអាច«ពង្រឹងកម្លាំង»បងប្អូនរួមជំនឿដែលត្រូវការជំនួយ។—កូឡុស ៤:១១
បើយើងចង់ជួយបងប្អូនរបស់យើង យើងត្រូវស្គាល់ពួកគាត់ឲ្យច្បាស់។ គម្ពីរលើកទឹកចិត្ដយើងឲ្យ«គិតអំពីគ្នាទៅវិញទៅមក» ឬគិតអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់បងប្អូនយើង ពេលដែលយើងជួបជុំគ្នា។ (ហេប្រឺ ១០:២៤) នេះមិនមានន័យថាយើងគួរជ្រៀតជ្រែកក្នុងជីវិតរបស់ពួកគាត់ឡើយ។ ប៉ុន្ដែ នេះមានន័យថាយើងគួរតែព្យាយាមយល់អំពីស្ថានភាពរបស់បងប្អូនយើង និងអំពីអ្វីដែលពួកគាត់ត្រូវការ។ ពួកគាត់ប្រហែលជាត្រូវការជំនួយ ការយកចិត្ដទុកដាក់ ឬការលើកទឹកចិត្ដពីគម្ពីរ។ ពិតមែន ក្នុងករណីខ្លះមានតែអ្នកចាស់ទុំនិងជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើប៉ុណ្ណោះដែលអាចជួយពួកគាត់បាន។ (កាឡាទី ៦:១) ប៉ុន្ដែ យើងទាំងអស់គ្នាប្រហែលជាអាចជួយបងប្អូនដែលមានវ័យចាស់ ឬក្រុមគ្រួសារឯទៀត ដែលកំពុងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហា។
ដោយលើកទឹកចិត្ដពួកអ្នកដែលកំពុងជួបប្រទះបញ្ហាក្នុងជីវិត
បងប្រុសសាល់វ៉ាតូរ៉េបានទទួលជំនួយបែបនេះ។ ដោយសារមានបញ្ហាយ៉ាងខ្លាំងខាងលុយកាក់ គាត់ត្រូវលក់មុខជំនួញរបស់គាត់ ផ្ទះរបស់គាត់ និងអ្វីៗជាច្រើនដែលក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់មាន។ គាត់បារម្ភច្រើនអំពីក្រុមគ្រួសារគាត់។ ក្រុមគ្រួសារមួយទៀតនៅក្នុងក្រុមជំនុំបានឃើញថាពួកគាត់ត្រូវការជំនួយ។ ក្រុមគ្រួសារនោះបានឲ្យលុយខ្លះដល់បងសាល់វ៉ាតូរ៉េ ហើយបានជួយរកការងារឲ្យគាត់និងប្រពន្ធគាត់។ ជាច្រើនដងនៅពេលល្ងាច ពួកគេក៏បានចំណាយពេលស្តាប់និងលើកទឹកចិត្ដក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ដែរ។ ពួកគាត់បានទៅជាមិត្ដដ៏ល្អនឹងគ្នា។ ឥឡូវនេះ ក្រុមគ្រួសារទាំងពីរនេះមានអនុស្សាវរីយ៍ដ៏សប្បាយរីករាយដែលពួកគាត់បានចំណាយពេលជាមួយគ្នាក្នុងអំឡុងពេលដ៏ពិបាកនោះ។
គ្រិស្ដសាសនិកពិតមិនស្ទាក់ស្ទើរប្រាប់អំពីជំនឿរបស់ខ្លួនដល់អ្នកឯទៀតឡើយ។ យើងត្រូវយកតម្រាប់លោកយេស៊ូ ហើយប្រាប់មនុស្សទាំងអស់អំពីសេចក្ដីសន្យាដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះ។ ទោះបីជាយើងអាចរើទៅកន្លែងផ្សេងឬមិនអាចក៏ដោយ យើងទាំងអស់គ្នាអាចខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង។ (កាឡាទី ៦:១០) ពេលយើងឲ្យអ្នកឯទៀត នោះយើងនឹងមានសុភមង្គល ហើយយើងនឹង«បន្ដបង្កើតផលក្នុងគ្រប់ការល្អទាំងអស់»។—កូឡុស ១:១០; សកម្មភាព ២០:៣៥
