«ចូរស្តាប់ដំបូន្មាន ហើយមានប្រាជ្ញាចុះ»
«ចូរស្តាប់សេចក្ដីដំបូន្មាន ហើយទទួលសេចក្ដីប្រៀនប្រដៅចុះ ដើម្បីឲ្យមានប្រាជ្ញាទៅខាងមុខ»។—សុភាសិត ១៩:២០
១. តើតាមរបៀបណាយើងអាចមានប្រាជ្ញា ហើយតើការមានប្រាជ្ញានឹងជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
ប្រាជ្ញាមកពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយលោកឲ្យប្រាជ្ញានេះដោយចិត្ដទូលាយដល់អ្នកឯទៀត។ យ៉ាកុប ១:៥ចែងថា៖ «ប្រសិនបើក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានអ្នកណាម្នាក់ខ្វះប្រាជ្ញា ចូរឲ្យអ្នកនោះសុំព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀតចុះ ព្រោះលោកឲ្យដោយចិត្ដទូលាយដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយលោកមិនស្ដីបន្ទោសឡើយ»។ របៀបមួយដែលយើងអាចមានប្រាជ្ញាគឺដោយព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅពីព្រះ។ ការធ្វើដូច្នេះការពារយើងពីការធ្វើអ្វីដែលខុស ហើយជួយយើងឲ្យរក្សាខ្លួននៅជិតស្និទ្ធនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ (សុភាសិត ២:១០-១២) ម្យ៉ាងទៀត យើងនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យ គឺការទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។—យូដាស ២១
២. តើតាមរបៀបណាយើងអាចរៀនឲ្យចេះស្រឡាញ់ការប្រៀនប្រដៅពីព្រះ?
២ ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ឬដោយសាររបៀបដែលយើងបានត្រូវចិញ្ចឹមអប់រំ ជួនកាលយើងពិបាកទទួលការប្រៀនប្រដៅឬយើងពិបាកមានទស្សនៈថាការប្រៀនប្រដៅគឺជាអ្វីដ៏ល្អ។ ប៉ុន្ដែ ពេលដែលយើងឃើញថាការប្រៀនប្រដៅពីព្រះពិតជាមានប្រយោជន៍ក្នុងជីវិតរបស់យើង នោះយើងយល់ថាលោកស្រឡាញ់យើងខ្លាំងណាស់។ សុភាសិត ៣:១១, ១២ចែងថា៖ «កូនអើយ កុំឲ្យមើលងាយសេចក្ដីប្រៀនរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ»។ បន្ទាប់មកបទគម្ពីរនេះចែងថា៖ «ដ្បិតអ្នកណាដែលព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ស្រឡាញ់ នោះទ្រង់ក៏ស្ដីប្រដៅផង»។ យ៉ាងនេះ យើងអាចប្រាកដថាព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍ច្រើនបំផុត។ (សូមអាន ហេប្រឺ ១២:៥-១១) ដោយសារព្រះស្គាល់យើងច្បាស់ ការប្រៀនប្រដៅពីលោកគឺតែងតែសមត្រឹមត្រូវនិងជាអ្វីដែលយើងពិតជាត្រូវការ។ ក្នុងអត្ថបទនេះយើងនឹងពិចារណាចំណុចបួនស្ដីអំពីការប្រៀនប្រដៅគឺ៖ (១) ការអប់រំខ្លួន (២) ការប្រៀនប្រដៅពីឪពុកម្ដាយ (៣) ការប្រៀនប្រដៅដែលយើងទទួលពីក្រុមជំនុំ និង(៤) អ្វីដែលឈឺចាប់ជាងការទទួលការប្រៀនប្រដៅ។
ហេតុអ្វីការអប់រំខ្លួនបង្ហាញថាយើងមានប្រាជ្ញា?
៣. តើកូនរៀនឲ្យចេះអប់រំខ្លួនតាមរបៀបណា? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
៣ បើយើងអប់រំខ្លួនឬបង្ហាត់បង្រៀនប្រៀនប្រដៅដល់ខ្លួន យើងគ្រប់គ្រងទៅលើការប្រព្រឹត្ដនិងរបៀបគិតគូររបស់យើង។ យើងមិនចេះអប់រំខ្លួនពីកំណើតទេ តែនេះជាអ្វីដែលយើងត្រូវរៀន។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលកូនក្មេងរៀនជិះកង់ ឪពុកឬម្ដាយរបស់គាត់ទប់កង់ដើម្បីកុំឲ្យគាត់ដួល។ ប៉ុន្ដែយូរៗទៅ កូននោះរៀនចេះទប់លំនឹងនៅលើកង់ ហើយឪពុកម្ដាយអាចលែងដៃមួយភ្លែតៗបាន។ ពេលឪពុកម្ដាយប្រាកដថាកូនចេះទប់លំនឹងនៅលើកង់ហើយ គាត់អាចលែងដៃទាំងស្រុង។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពេលឪពុកម្ដាយបង្ហាត់បង្រៀនកូនដោយអត់ធ្មត់ «ទៅតាមការប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបណ្ដុះឲ្យកូនមានគំនិតដូចលោក» ពួកគេកំពុងជួយកូនរៀនឲ្យចេះអប់រំខ្លួននិងមានប្រាជ្ញា។—អេភេសូរ ៦:៤
៤, ៥. (ក) ហេតុអ្វីការអប់រំខ្លួនគឺជាផ្នែកដ៏សំខាន់មួយនៃ«បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី»? (ខ) ទោះជាយើងធ្វើខុសក្ដី ហេតុអ្វីយើងមិនគួរធ្លាក់ទឹកចិត្ដ?
៤ មនុស្សដែលចាប់ផ្ដើមស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាពេលដែលពួកគេពេញវ័យក៏ដូចជាក្មេងដែលរៀនឲ្យចេះជិះកង់ដែរ។ ទោះជាពួកគេប្រហែលជាចេះអប់រំខ្លួនមួយកម្រិតហើយក្ដី ពួកគេមិនទាន់បានទៅជាគ្រិស្ដសាសនិកដែលមានភាពចាស់ទុំនៅឡើយទេ។ ប៉ុន្ដែ ពេលដែលពួកគេចាប់ផ្ដើមបំពាក់ខ្លួនដោយ«បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី» ហើយព្យាយាមយកតម្រាប់គ្រិស្ដ នោះពួកគេនឹងមានភាពចាស់ទុំច្រើនជាង។ (អេភេសូរ ៤:២៣, ២៤) ការអប់រំខ្លួនជួយយើងរៀនឲ្យចេះ«បដិសេធចំពោះអ្វីៗទាំងអស់ដែលខុសពីបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ ហើយឲ្យបដិសេធសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ពិភពលោកនេះ រួចរស់នៅដោយដឹងខុសត្រូវ ដោយមានសេចក្ដីសុចរិត និងដោយមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះ ក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះ»។—ទីតុស ២:១២
៥ ក៏ប៉ុន្ដែ យើងទាំងអស់គ្នាមានភាពខុសឆ្គង។ (សាស្តា ៧:២០) ដូច្នេះបើយើងធ្វើខុស តើនេះមានន័យថាយើងមិនបានអប់រំខ្លួនសោះឬមិនបានអប់រំខ្លួនឲ្យបានគ្រប់គ្រាន់ឬទេ? មិនតែងតែដូច្នេះទេ។ សុភាសិត ២៤:១៦ចែងថា៖ «មនុស្សសុចរិត ទោះបើគេដួលដល់៧ដងក៏ដោយ គង់តែនឹងក្រោកឡើងវិញបាន»។ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យ«ក្រោកឡើងវិញ»? គឺមិនមែនដោយពឹងលើកម្លាំងរបស់យើងទេ តែដោយពឹងលើសកម្មពលរបស់ព្រះ។ (សូមអាន ភីលីព ៤:១៣) ផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះរួមបញ្ចូលការចេះទប់ចិត្ដដែលជាអ្វីដែលស្រដៀងនឹងការអប់រំខ្លួន។
៦. តើតាមរបៀបណាយើងអាចធ្វើជាអ្នកសិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះយ៉ាងល្អប្រសើរជាងមុន? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
៦ ការអធិដ្ឋាន ការសិក្សាគម្ពីរ និងការរំពឹងគិតក៏នឹងជួយយើងឲ្យកាន់តែចេះអប់រំខ្លួន។ ប៉ុន្ដែ ចុះបើការសិក្សាគម្ពីរគឺពិបាកសម្រាប់អ្នក ឬអ្នកមិនចូលចិត្ដសិក្សា? សូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្ដឡើយ។ បើអ្នកសុខចិត្ដឲ្យព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នក នោះលោកនឹងជួយអ្នក«បណ្ដុះឲ្យមានការស្រេកឃ្លាន»បណ្ដាំរបស់លោក។ (ពេត្រុសទី១ ២:២) ចូរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយអ្នកឲ្យអប់រំខ្លួន ដើម្បីអ្នកអាចលៃទុកពេលសិក្សាគម្ពីរ។ ដំបូង ប្រហែលជាអ្នកអាចចាប់ផ្ដើមដោយសិក្សាសម្រាប់តែប៉ុន្មាននាទី។ បន្ដិចម្ដងៗ ការសិក្សានឹងកាន់តែស្រួលនិងកាន់តែសប្បាយ។ អ្នកនឹងចាប់ផ្ដើមចូលចិត្ដលៃទុកពេលរំពឹងគិតអំពីគំនិតដ៏ល្អប្រសើររបស់ព្រះយេហូវ៉ា នេះហាក់ដូចជាអ្នកចំណាយពេលតែពីរនាក់ជាមួយនឹងលោក។—ធីម៉ូថេទី១ ៤:១៥
៧. តើការចេះអប់រំខ្លួនអាចជួយយើងយ៉ាងណាឲ្យសម្រេចគោលដៅរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា?
៧ ការដែលយើងចេះអប់រំខ្លួន ជួយយើងឲ្យសម្រេចគោលដៅរបស់យើងក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ ឪពុកម្នាក់គិតថាគាត់មិនសូវមានចិត្ដខ្នះខ្នែងដូចពីមុន ដូច្នេះគាត់បានកំណត់គោលដៅធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល។ តើការអប់រំខ្លួនបានជួយគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? គាត់បានអានអត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីរបស់យើងអំពីកិច្ចបម្រើត្រួសត្រាយ ហើយបានអធិដ្ឋានអំពីរឿងនេះ។ ការធ្វើដូច្នេះបានធ្វើឲ្យចំណងមិត្ដភាពរបស់គាត់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ារឹងមាំជាង។ ពេលដែលគាត់អាចធ្វើបាន គាត់ក៏បានធ្វើជាអ្នកត្រួសត្រាយជំនួយ។ គាត់មិនបានឲ្យអ្វីណារារាំងគាត់ទេ តែបានបន្ដផ្ដោតអារម្មណ៍លើគោលដៅរបស់គាត់។ មួយរយៈពេលក្រោយមក គាត់បានទៅជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល។
ចូរអប់រំកូនទៅតាមការប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
ពេលដែលកូនកើតមក ពួកគេមិនដឹងខុសត្រូវទេ ដូច្នេះពួកគេត្រូវការការបង្ហាត់បង្រៀន (សូមមើលវគ្គ៨)
៨-១០. តើអ្វីអាចជួយឪពុកម្ដាយអប់រំកូនឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ា? សូមលើឧទាហរណ៍មួយ។
៨ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យភារកិច្ចដល់ឪពុកម្ដាយក្នុងការ«អប់រំកូនទៅតាមការប្រៀនប្រដៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបណ្ដុះឲ្យកូនមានគំនិតដូចលោក»។ (អេភេសូរ ៦:៤) ការធ្វើដូច្នេះគឺពិបាកណាស់ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) ពេលដែលកូនកើតមក ពួកគេមិនដឹងខុសត្រូវទេ ហើយសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់ពួកគេក៏មិនទាន់បានត្រូវបង្ហាត់បង្រៀនដែរ។ ដូច្នេះ ពួកគេត្រូវការការប្រៀនប្រដៅដើម្បីបង្ហាត់បង្រៀនសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់ខ្លួន។ (រ៉ូម ២:១៤, ១៥) បណ្ឌិតម្នាក់ខាងគម្ពីរបានពន្យល់ថា ពាក្យភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថា«ការប្រៀនប្រដៅ» ក៏អាចមានន័យថាការអប់រំកូនឲ្យក្លាយទៅជាមនុស្សពេញវ័យដែលចេះទទួលខុសត្រូវ។
៩ ពេលឪពុកម្ដាយប្រដៅកូនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ កូនមានសេចក្ដីសុខសាន្ដ។ ពួកគេរៀនថាចិត្ដសេរីមានកម្រិត ហើយថាពួកគេទទួលលទ្ធផលតាមអ្វីដែលពួកគេបានធ្វើ។ ដូច្នេះ គឺសំខាន់ណាស់ដែលឪពុកម្ដាយដែលជាគ្រិស្ដសាសនិកពឹងផ្អែកលើប្រាជ្ញារបស់ព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីជួយពួកគេឲ្យអប់រំកូន។ ទស្សនៈអំពីការអប់រំកូនគឺខុសគ្នាអាស្រ័យទៅលើតំបន់ដែលយើងរស់នៅ ហើយទស្សនៈនោះតែងតែប្រែប្រួល។ ប៉ុន្ដែ ឪពុកម្ដាយដែលស្តាប់ព្រះ មិនចាំបាច់សាកល្បងវិធីនេះឬនោះ ទើបដឹងថាគួរធ្វើយ៉ាងណា ឬមិនចាំបាច់ពឹងផ្អែកលើបទពិសោធន៍ឬគំនិតរបស់មនុស្សឡើយ។
១០ យើងអាចរៀនពីគំរូរបស់ណូអេ។ ពេលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់ណូអេឲ្យសង់ទូកធំ គាត់មិនបានដឹងអំពីរបៀបសង់ទូកនោះទេ។ គាត់ត្រូវពឹងលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយគម្ពីរចែងថាគាត់«ធ្វើការនោះសំរេចទាំងអស់» ឬធ្វើដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់គាត់។ (លោកុប្បត្ដិ ៦:២២) តើនេះមានលទ្ធផលអ្វី? ទូកធំនោះបានសង្គ្រោះជីវិតរបស់ណូអេនិងក្រុមគ្រួសារគាត់! ណូអេក៏ជាឪពុកល្អដែរ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះគាត់បានទុកចិត្ដលើប្រាជ្ញារបស់ព្រះ។ ណូអេបានបង្រៀនកូនរបស់គាត់យ៉ាងល្អ ហើយជាគំរូល្អសម្រាប់ពួកគេ នេះមិនស្រួលទេនៅសម័យដ៏អាក្រក់នោះ មុនទឹកជំនន់។—លោកុប្បត្ដិ ៦:៥
១១. ហេតុអ្វីឪពុកម្ដាយគួរខំប្រឹងបង្ហាត់បង្រៀនកូន?
១១ បើអ្នកជាឪពុកម្ដាយ តើតាមរបៀបណាអ្នកអាច«ធ្វើការនោះសំរេចទាំងអស់» ឬធ្វើដូចដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់អ្នកឲ្យធ្វើ? សូមស្តាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ សូមអនុញ្ញាតឲ្យលោកជួយអ្នកអប់រំកូនៗ។ សូមធ្វើតាមយោបល់ពីបណ្ដាំរបស់លោកនិងអង្គការរបស់លោក។ នៅពេលក្រោយមក កូនរបស់អ្នកទំនងជានឹងអរគុណអ្នកដែលអ្នកបានធ្វើដូច្នេះ! បងប្រុសម្នាក់បានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំអរគុណឪពុកម្ដាយខ្ញុំដែលបានខំអប់រំខ្ញុំតាមរបៀបដែលមានឥទ្ធិពលលើចិត្ដខ្ញុំ»។ គាត់និយាយថាគឺឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ដែលបានជួយគាត់ឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា។ សូម្បីតែឪពុកម្ដាយខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្រៀនកូនក្ដី កូនប្រហែលជានៅតែនឹងចាកចេញពីព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ុន្ដែ ឪពុកម្ដាយដែលបានខំអស់ពីសមត្ថភាពក្នុងរឿងនេះ អាចមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោស ហើយអាចសង្ឃឹមថានៅថ្ងៃណាមួយកូនរបស់ពួកគេនឹងត្រឡប់មកព្រះយេហូវ៉ាវិញ។
១២, ១៣. (ក) បើកូនបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាព តើឪពុកម្ដាយបង្ហាញយ៉ាងដូចម្ដេចថាពួកគេស្តាប់បង្គាប់ព្រះ? (ខ) តើក្រុមគ្រួសារមួយបានទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះដោយសារឪពុកម្ដាយបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា?
១២ បញ្ហាពិបាកបំផុតមួយដែលបង្ហាញថាឪពុកម្ដាយស្តាប់បង្គាប់ឬមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ គឺពេលដែលកូនរបស់ពួកគេបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាព។ បងស្រីម្នាក់ដែលមានកូនស្រីដែលបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាព ហើយដែលបានចាកចេញពីផ្ទះ សារភាពថា៖ «ខ្ញុំមើលសៀវភៅរបស់យើង ហើយខំរកចំណុចចន្លោះប្រហោងដើម្បីខ្ញុំអាចចំណាយពេលជាមួយនឹងកូនស្រីនិងចៅស្រីរបស់ខ្ញុំ»។ ប៉ុន្ដែ ប្ដីរបស់គាត់បានជួយគាត់ឲ្យយល់ថាពួកគេលែងត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះកូននេះទៀត ហើយថាពួកគេត្រូវរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។
១៣ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក កូនស្រីរបស់គាត់បានទៅជាសមាជិកក្រុមជំនុំម្ដងទៀត។ ម្ដាយនោះនិយាយថា៖ «ឥឡូវកូនខ្ញុំទូរស័ព្ទឬផ្ញើសារមកខ្ញុំស្ទើរតែរាល់ថ្ងៃ! គាត់ក៏គោរពខ្ញុំនិងប្ដីរបស់ខ្ញុំយ៉ាងជ្រាលជ្រៅដោយសារគាត់ដឹងថាយើងបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះ។ យើងជិតស្និទ្ធនឹងគ្នាខ្លាំងណាស់»។ បើកូនរបស់អ្នកបានត្រូវបណ្ដាច់មិត្ដភាព តើអ្នកនឹងទុកចិត្ដ«ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអស់អំពីចិត្ដ»ឬទេ? តើអ្នកនឹងបង្ហាញលោកថាអ្នកមិន«ពឹងផ្អែកលើយោបល់របស់ខ្លួន»ឬទេ? (សុភាសិត ៣:៥, ៦) សូមចាំថា ការប្រៀនប្រដៅពីព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញអំពីប្រាជ្ញារបស់លោកនិងបង្ហាញថាលោកស្រឡាញ់យើងយ៉ាងខ្លាំង។ សូមកុំភ្លេចថា លោកបានឲ្យបុត្ររបស់លោកសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ ហើយនេះរួមបញ្ចូលកូនរបស់អ្នកដែរ។ ព្រះចង់ឲ្យបុគ្គលគ្រប់រូបទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ (សូមអាន ពេត្រុសទី២ ៣:៩) ដូច្នេះ ឪពុកម្ដាយទាំងឡាយអើយ សូមបន្ដមានទំនុកចិត្ដថាការប្រៀនប្រដៅនិងការណែនាំពីព្រះយេហូវ៉ាគឺត្រឹមត្រូវ សូម្បីតែពេលដែលការស្តាប់បង្គាប់គឺពិបាកក្ដី។ សូមធ្វើតាមការប្រៀនប្រដៅពីព្រះ ហើយសូមកុំប្រឆាំងឬមិនព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅនោះ។
ក្នុងក្រុមជំនុំ
១៤. តើយើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលយើងទទួលពី«អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់»?
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាលោកនឹងថែរក្សា ការពារ និងបង្រៀនក្រុមជំនុំគ្រិស្ដសាសនិក។ លោកធ្វើដូច្នេះតាមរបៀបផ្សេងៗ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកបានតែងតាំងបុត្ររបស់លោកឲ្យថែរក្សាក្រុមជំនុំ ហើយលោកយេស៊ូបានតែងតាំង«អ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់»ឲ្យផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារដើម្បីជួយយើងឲ្យនៅស្មោះត្រង់។ (លូកា ១២:៤២) «អ្នកបម្រើ»នោះផ្ដល់ការណែនាំដ៏មានតម្លៃនិងការប្រៀនប្រដៅដល់យើង។ អ្នកទំនងជាអាចគិតអំពីសុន្ទរកថាដែលអ្នកបានស្តាប់ ឬអត្ថបទណាមួយដែលអ្នកបានអានក្នុងទស្សនាវដ្ដីរបស់យើង ដែលបានជួយអ្នកឲ្យកែប្រែរបៀបគិតគូរឬការប្រព្រឹត្ដរបស់អ្នក។ អ្នកអាចសប្បាយចិត្ដដែលអ្នកបានធ្វើការផ្លាស់ប្ដូរទាំងនោះ ដោយសារនេះមានន័យថាអ្នកកំពុងឲ្យព្រះយេហូវ៉ាប្រៀនប្រដៅអ្នក។—សុភាសិត ២:១-៥
១៥, ១៦. (ក) តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីពីកិច្ចការរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំ? (ខ) តើយើងអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីមិនធ្វើឲ្យអ្នកចាស់ទុំពិបាកបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគាត់?
១៥ គ្រិស្ដក៏បានផ្ដល់អ្នកចាស់ទុំដើម្បីថែរក្សាក្រុមជំនុំដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ គម្ពីរហៅបងប្រុសៗទាំងនោះថា៖ «អំណោយជាមនុស្ស»។ (អេភេសូរ ៤:៨, ១១-១៣) តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍អ្វីពីកិច្ចការរបស់ពួកអ្នកចាស់ទុំ? យើងអាចព្យាយាមមានជំនឿដូចពួកគាត់ និងធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគាត់ ហើយយើងក៏អាចធ្វើតាមឱវាទពីគម្ពីរដែលពួកគាត់ផ្ដល់ឲ្យយើង។ (សូមអាន ហេប្រឺ ១៣:៧, ១៧) អ្នកចាស់ទុំស្រឡាញ់យើង ហើយចង់ឲ្យយើងចូលកាន់តែជិតព្រះ។ បើពួកគាត់ឃើញថាយើងចាប់ផ្ដើមខានទៅកិច្ចប្រជុំ ឬមិនសូវមានចិត្ដខ្នះខ្នែងដូចពីមុន ពួកគាត់នឹងចាត់វិធានការភ្លាមៗដើម្បីជួយយើង។ ពួកគាត់នឹងស្តាប់យើង ហើយនឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវការលើកទឹកចិត្ដដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់និងយោបល់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាពីគម្ពីរ។ តើអ្នកចាត់ទុកថាជំនួយដែលមកពីពួកគាត់បង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់អ្នកឬទេ?
១៦ សូមចាំថា ប្រហែលជាមិនស្រួលទេ សម្រាប់អ្នកចាស់ទុំឲ្យឱវាទដល់យើង។ តើអ្នកគិតថាណាថាន់ដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលដែលគាត់ត្រូវនិយាយជាមួយនឹងស្ដេចដាវីឌក្រោយពីដាវីឌបានបិទបាំងអំពើខុសឆ្គងដ៏ធ្ងន់ធ្ងររបស់ខ្លួន? (សាំយូអែលទី២ ១២:១-១៤) តើសាវ័កប៉ូលមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាពេលគាត់ត្រូវឲ្យឱវាទពេត្រុសដែលជាសាវ័កម្នាក់ពីចំណោមសាវ័កទាំង១២នាក់ ដោយសារពេត្រុសបានប្រព្រឹត្ដដោយលម្អៀងទៅលើគ្រិស្ដសាសនិកជនជាតិយូដា? ប៉ូលត្រូវមានចិត្ដក្លាហានដើម្បីធ្វើដូច្នេះ។ (កាឡាទី ២:១១-១៤) ម៉្លោះហើយ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីឲ្យអ្នកចាស់ទុំងាយស្រួលផ្ដល់ឱវាទឲ្យអ្នកជាង? សូមមានចិត្ដរាបទាប បង្ហាញអំណរគុណ ហើយធ្វើជាមនុស្សដែលស្រួលទាក់ទង។ សូមចាត់ទុកថាជំនួយរបស់ពួកគាត់បង្ហាញអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះ។ អ្នកនឹងទទួលប្រយោជន៍ ហើយអ្នកចាស់ទុំក៏នឹងមានអំណរក្នុងការបំពេញកិច្ចការរបស់ពួកគាត់ដែរ។
១៧. តើអ្នកចាស់ទុំបានជួយបងស្រីម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ បងស្រីម្នាក់និយាយថាអ្វីដែលគាត់បានឆ្លងកាត់នៅអតីតកាលបានធ្វើឲ្យគាត់ពិបាកស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយគាត់បានធ្លាក់ទឹកចិត្ដយ៉ាងខ្លាំង។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាខ្ញុំត្រូវនិយាយជាមួយនឹងអ្នកចាស់ទុំ។ ពួកគាត់មិនបានស្ដីបន្ទោសខ្ញុំឬរិះគន់ខ្ញុំទេ តែពួកគាត់បានលើកទឹកចិត្ដខ្ញុំ ហើយពង្រឹងកម្លាំងចិត្ដខ្ញុំ។ រាល់ដងក្រោយកិច្ចប្រជុំ ទោះជាអ្នកចាស់ទុំរវល់យ៉ាងណាក៏ដោយ យ៉ាងហោចណាស់មានអ្នកចាស់ទុំម្នាក់បានមកសួរសុខទុក្ខខ្ញុំ។ ដោយសារអតីតកាលរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនសមនឹងទទួលសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះទេ។ ប៉ុន្ដែម្ដងហើយម្ដងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើក្រុមជំនុំនិងអ្នកចាស់ទុំដើម្បីបញ្ជាក់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់លោកចំពោះខ្ញុំ។ ខ្ញុំអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយខ្ញុំកុំឲ្យចាកចេញពីលោក»។
តើអ្វីធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ជាងការទទួលការប្រៀនប្រដៅ?
១៨, ១៩. តើអ្វីធ្វើឲ្យយើងឈឺចាប់ជាងការទទួលការប្រៀនប្រដៅ? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
១៨ ការប្រៀនប្រដៅប្រហែលជាធ្វើឲ្យឈឺចិត្ដ ប៉ុន្ដែលទ្ធផលនៃការមិនព្រមទទួលយកការប្រៀនប្រដៅពីព្រះគឺឈឺចាប់ជាងនេះឆ្ងាយណាស់។ (ហេប្រឺ ១២:១១) យើងអាចរៀនពីគំរូអាក្រក់របស់កាអ៊ីននិងស្ដេចសេដេគា។ ពេលព្រះឃើញថាកាអ៊ីនស្អប់ប្អូនប្រុស ហើយចង់សម្លាប់គាត់ លោកបានព្រមានកាអ៊ីនថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកក្ដៅក្រហាយ? ហេតុអ្វីបានជាអ្នកក្រពុលមុខដូច្នេះ? ប្រសិនបើអ្នកប្រព្រឹត្ដល្អ អ្នកនឹងបានរីករាយឡើងវិញជាមិនខាន ផ្ទុយទៅវិញ បើអ្នកមិនប្រព្រឹត្ដល្អទេ បាបក្រាបនៅមាត់ទ្វាររបស់អ្នកដើម្បីជំរុញអ្នកអោយធ្វើតាមវា តែអ្នកត្រូវបង្ក្រាបវាវិញ»។ (កំណើតពិភពលោក [លោកុប្បត្ដិ] ៤:៦, ៧, ខ.ស.) កាអ៊ីនមិនព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅពីព្រះយេហូវ៉ា បានសម្លាប់ប្អូនប្រុសរបស់គាត់ និងបានរងផលវិបាកអស់មួយជីវិតរបស់គាត់។ (លោកុប្បត្ដិ ៤:១១, ១២) បើកាអ៊ីនបានស្តាប់ព្រះ គាត់នឹងមិនទទួលការឈឺចាប់ខ្លាំងបែបនោះទេ។
១៩ សេដេគាគឺជាស្ដេចដ៏អាក្រក់និងកំសាកម្នាក់។ ពេលគាត់គ្រប់គ្រង អ្នកក្រុងយេរូសាឡិមស្ថិតក្នុងស្ថានភាពពិបាក។ យេរេមាដែលជាអ្នកប្រកាសទំនាយបានព្រមានស្ដេចសេដេគាម្ដងហើយម្ដងទៀតថាគាត់ត្រូវកែប្រែ។ ប៉ុន្ដែ ស្ដេចសេដេគាមិនព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅពីព្រះយេហូវ៉ា ហេតុនេះហើយគាត់ទទួលលទ្ធផលដ៏ខ្លោចផ្សា។ (យេរេមា ៥២:៨-១១) ព្រះយេហូវ៉ាមិនចង់ឲ្យយើងរងការឈឺចាប់ដែលមិនចាំបាច់បែបនោះទេ!—សូមអាន អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨
២០. តើអ្វីនឹងកើតឡើងចំពោះពួកអ្នកដែលព្រមទទួលនិងពួកអ្នកដែលមិនព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅពីព្រះ?
២០ នៅសព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនក្នុងពិភពលោកនេះសើចចំអកឬមិនអើពើចំពោះការប្រៀនប្រដៅពីព្រះទេ។ ប៉ុន្ដែមិនយូរទៀត អស់អ្នកដែលមិនព្រមទទួលការប្រៀនប្រដៅពីព្រះនឹងទទួលលទ្ធផលដ៏ខ្លោចផ្សា។ (សុភាសិត ១:២៤-៣១) ដូច្នេះ សូមឲ្យយើង«ស្តាប់ដំបូន្មាន ហើយមានប្រាជ្ញា»។ សុភាសិត ៤:១៣ចែងថា៖ «ចូរតោងជាប់តាមសេចក្ដីដំបូន្មានកុំលែងឲ្យសោះ ត្រូវឲ្យរក្សាទុក ដ្បិតសេចក្ដីនោះជាជីវិតរបស់ឯង»។
