អត្ថបទសិក្សា ១៦
ចូរស្ដាប់ ស្វែងយល់ និងបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តា
«ឈប់វិនិច្ឆ័យដោយមើលតែសម្បកក្រៅប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែចូរវិនិច្ឆ័យដោយសេចក្ដីសុចរិតវិញ»។—យ៉ូន. ៧:២៤
ចម្រៀងលេខ១០១ ចូរបម្រើដោយសាមគ្គីភាព
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើគម្ពីរបង្រៀនអ្វីអំពីព្រះយេហូវ៉ា ហើយហេតុអ្វីនោះសម្រាលទុក្ខយើង?
តើអ្នកចង់ឲ្យមនុស្សឯទៀតវិនិច្ឆ័យអ្នកដោយផ្អែកលើពណ៌សម្បុរ ទម្រង់មុខ ឬរូបរាងកាយរបស់អ្នកឬទេ? ទំនងជាមិនចង់ទេ។ ការដឹងថាព្រះយេហូវ៉ាមិនវិនិច្ឆ័យយើងតាមអ្វីដែលមើលឃើញ សម្រាលទុក្ខយើងណាស់! ជាឧទាហរណ៍ ពេលសាំយូអែលបានឃើញកូនប្រុសរបស់អ៊ីសាយ គាត់ឃើញផ្សេងពីព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់សាំយូអែលថាកូនប្រុសម្នាក់របស់អ៊ីសាយនឹងក្លាយទៅជាស្ដេចនៃស្រុកអ៊ីស្រាអែល។ ប៉ុន្តែ តើជាកូនមួយណា? ពេលសាំយូអែលបានឃើញអេលាបដែលជាកូនប្រុសច្បងរបស់អ៊ីសាយ គាត់បាននិយាយថា៖ «នេះប្រាកដជាអ្នកដែលព្រះយេហូវ៉ាចាក់ប្រេងតាំងឲ្យ បានមកនៅចំពោះទ្រង់ហើយ»។ អេលាបមើលទៅដូចស្ដេច។ «តែព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ ‹កុំឲ្យមើលតែឫកពាខាងក្រៅ ឬកំពស់ខ្លួននោះឡើយ ដ្បិតអញមិនទទួលអ្នកនេះទេ›»។ តើយើងរៀនអ្វីពីរឿងនេះ? ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍បន្ថែមទៀតថា៖ ‹មនុស្សលោកតែងមើលតែឫកពាខាងក្រៅប៉ុណ្ណោះ តែទ្រង់ទតចំពោះក្នុងចិត្តវិញ›។—១សាំ. ១៦:១, ៦, ៧
២. ដូចបានចែងនៅយ៉ូហាន ៧:២៤ ហេតុអ្វីយើងមិនគួរវិនិច្ឆ័យបុគ្គលណាម្នាក់ដោយមើលសម្បកក្រៅរបស់គាត់? សូមលើកឧទាហរណ៍។
២ ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ យើងច្រើនតែវិនិច្ឆ័យអ្នកឯទៀតដោយមើលតែសម្បកក្រៅរបស់ពួកគេ។ (សូមអាន យ៉ូហាន ៧:២៤) ប៉ុន្តែ យើងដឹងតែបន្តិចបន្តួចប៉ុណ្ណោះអំពីបុគ្គលម្នាក់ តាមរយៈអ្វីដែលយើងមើលឃើញ។ ជាឧទាហរណ៍ សូម្បីតែគ្រូពេទ្យដែលមានជំនាញនិងបទពិសោធន៍ច្រើន ក៏អាចដឹងព័ត៌មានអំពីអ្នកជំងឺតែមួយកម្រិតប៉ុណ្ណោះដោយគ្រាន់តែមើលអ្នកនោះ។ គាត់ត្រូវស្ដាប់អ្នកជំងឺយ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ បើគាត់ចង់ដឹងអំពីបញ្ហាសុខភាពពីមុននិងអារម្មណ៍របស់អ្នកជំងឺ ឬអាការរបស់អ្នកនោះ។ គ្រូពេទ្យនោះប្រហែលជាថែមទាំងឲ្យអ្នកជំងឺទៅថតកាំរស្មី(x-ray) ដើម្បីពិនិត្យមើលអ្វីដែលនៅខាងក្នុងរូបកាយរបស់អ្នកជំងឺ។ បើមិនដូច្នេះទេ គ្រូពេទ្យអាចប្រើវិធីព្យាបាលមិនត្រឹមត្រូវ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងមិនអាចយល់ទាំងស្រុងអំពីបងប្អូនរបស់យើង ដោយមើលតែសម្បកក្រៅរបស់ពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ។ យើងត្រូវព្យាយាមយល់ថាពួកគេជាបុគ្គលបែបណា។ ពិតមែន យើងមិនអាចឃើញអ្វីដែលនៅក្នុងចិត្តឡើយ ដូច្នេះយើងនឹងមិនយល់អំពីអ្នកឯទៀតដូចព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ប៉ុន្តែ យើងអាចខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ តើតាមរបៀបណា?
៣. តើកំណត់ហេតុគម្ពីរក្នុងអត្ថបទនេះនឹងជួយយើងឲ្យយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ តើព្រះយេហូវ៉ាប្រព្រឹត្តយ៉ាងណាចំពោះអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោក? លោកស្ដាប់ពួកគេ។ លោកគិតអំពីប្រវត្តិនិងស្ថានភាពរបស់ពួកគេ ហើយបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តាចំពោះពួកគេ។ កាលដែលយើងពិចារណាអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដូច្នេះចំពោះយ៉ូណាស អេលីយ៉ា ហាកា និងឡុត សូមយើងស្វែងយល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងចំពោះបងប្អូន។
ចូរស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់
៤. ហេតុអ្វីយើងអាចមានទស្សនៈមិនល្អចំពោះយ៉ូណាស?
៤ ដោយសារយើងមិនដឹងអំពីស្ថានភាពទាំងអស់របស់យ៉ូណាស យើងអាចគិតថាគាត់ជាមនុស្សមិនគួរឲ្យទុកចិត្ត ហើយថែមទាំងមិនស្មោះត្រង់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់គាត់ឲ្យប្រកាសអំពីការវិនិច្ឆ័យទោសក្រុងនីនីវេ។ ប៉ុន្តែជាជាងស្ដាប់បង្គាប់ យ៉ូណាសបានជិះសំពៅទៅតំបន់ផ្សេង ដើម្បី«រួចពីព្រះភក្ត្រព្រះយេហូវ៉ា»។ (យ៉ូណ. ១:១-៣) បើជាអ្នក តើអ្នកនឹងផ្ដល់ឱកាសម្ដងទៀតឲ្យយ៉ូណាសដើម្បីបំពេញភារកិច្ចនេះឬទេ? ប្រហែលជាមិនផ្ដល់ទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈថាយ៉ូណាសសមនឹងទទួលឱកាសម្ដងទៀត។—យ៉ូណ. ៣:១, ២
៥. តើអ្នករៀនអ្វីអំពីយ៉ូណាសតាមរយៈពាក្យរបស់គាត់នៅយ៉ូណាស ២:២, ៣, ១០?
៥ ក្នុងសេចក្ដីអធិដ្ឋាន យ៉ូណាសបានបង្ហាញថាគាត់ពិតជាមនុស្សបែបណា។ (សូមអាន យ៉ូណាស ២:២, ៣, ១០) យ៉ូណាសច្បាស់ជាបានអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាច្រើនដង។ សេចក្ដីអធិដ្ឋានមួយដែលគាត់បាននិយាយពីក្នុងពោះត្រី ជួយយើងឲ្យយល់ថាគាត់មិនមែនគ្រាន់តែជាបុរសម្នាក់ដែលគេចវេះពីភារកិច្ចប៉ុណ្ណោះទេ។ ពាក្យសម្ដីរបស់គាត់បង្ហាញថាគាត់មានចិត្តរាបទាប មានអំណរគុណ និងបានតាំងចិត្តស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះ គឺមិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនផ្ដោតអារម្មណ៍លើកំហុសរបស់យ៉ូណាស។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់គាត់ ហើយបានបន្តប្រើគាត់ឲ្យធ្វើជាអ្នកប្រកាសទំនាយ!
បើយើងដឹងរឿងច្បាស់ យើងអាចចេះយល់អារម្មណ៍របស់អ្នកឯទៀត (សូមមើលវគ្គ៦) *
៦. ហេតុអ្វីការយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់អ្នកឯទៀតនាំឲ្យយើងទទួលប្រយោជន៍?
៦ ដើម្បីយកចិត្តទុកដាក់ស្ដាប់អ្នកឯទៀត យើងត្រូវមានចិត្តរាបទាបនិងចិត្តអត់ធ្មត់។ យ៉ាងហោចណាស់មានមូលហេតុបីយ៉ាងដែលការខំប្រឹងរបស់យើងដើម្បីធ្វើដូច្នេះមានប្រយោជន៍។ ទី១ យើងទំនងជានឹងមិនឆាប់មានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវចំពោះអ្នកឯទៀតទេ។ ទី២ យើងអាចស្វែងយល់អំពីអារម្មណ៍និងបំណងចិត្តរបស់បងប្អូនយើង ហើយនោះនឹងជួយយើងឲ្យកាន់តែមានចិត្តអាណិតមេត្តា។ ទី៣ យើងប្រហែលជាជួយបុគ្គលនោះឲ្យរៀនអ្វីមួយអំពីខ្លួនគាត់។ ជួនកាល យើងមិនយល់ច្បាស់អំពីអារម្មណ៍ខ្លួនឯងរហូតដល់យើងនិយាយអំពីអារម្មណ៍នោះចេញមក។ (សុភ. ២០:៥) អ្នកចាស់ទុំម្នាក់នៅទ្វីបអាស៊ី សារភាពថា៖ «នៅពេលមួយ ខ្ញុំបាននិយាយមុនខ្ញុំស្ដាប់រឿងឲ្យចប់សិន។ ខ្ញុំបានប្រាប់បងស្រីម្នាក់ឲ្យខំឆ្លើយល្អជាងនៅកិច្ចប្រជុំ។ បន្ទាប់មក ខ្ញុំបានដឹងថាគាត់មិនសូវចេះអក្សរ ហើយគាត់ខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងរាល់ពេលដែលគាត់ឆ្លើយម្ដងៗ»។ គឺសំខាន់ណាស់ដែលអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ៗ«ស្ដាប់រឿង»មុនឲ្យយោបល់!—សុភ. ១៨:១៣
៧. តើអ្នករៀនអ្វីពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តចំពោះអេលីយ៉ា?
៧ បងប្អូនខ្លះពិបាកនិយាយអំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ ដោយសារជីវប្រវត្តិ វប្បធម៌ ឬបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ពួកគេ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យពួកគេកាន់តែស្រួលប្រាប់យើងអំពីអារម្មណ៍ពិតរបស់ពួកគេ? សូមនឹកចាំអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រព្រឹត្តចំពោះអេលីយ៉ាពេលគាត់រត់គេចពីយេសិបិល។ អេលីយ៉ាត្រូវការពេលជាច្រើនថ្ងៃ មុនគាត់អាចប្រាប់អំពីអារម្មណ៍ទាំងអស់របស់គាត់ទៅបិតាគាត់ដែលនៅស្ថានសួគ៌។ ព្រះយេហូវ៉ាបានស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់។ ក្រោយមក លោកបានលើកទឹកចិត្តអេលីយ៉ា ហើយបានឲ្យកិច្ចការសំខាន់ដល់គាត់។ (១ព. ១៩:១-១៨) ស្រដៀងគ្នាដែរ បងប្អូនរបស់យើងត្រូវការពេលដើម្បីមានអារម្មណ៍ស្រួលនិយាយជាមួយនឹងយើង ប៉ុន្តែយើងអាចដឹងអំពីអារម្មណ៍ពិតរបស់ពួកគេ លុះត្រាតែពួកគេប្រាប់យើង។ បើយើងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយបង្ហាញចិត្តអត់ធ្មត់ យូរៗទៅពួកគេនឹងមានអារម្មណ៍ថាពួកគេអាចទុកចិត្តយើង។ យ៉ាងនេះ ពេលដែលពួកគេត្រៀមចិត្តរួចរាល់ដើម្បីប្រាប់អំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ នោះយើងគួរស្ដាប់ដោយយកចិត្តទុកដាក់។
ចូរព្យាយាមស្គាល់បងប្អូនរបស់អ្នក
៨. យោងទៅតាមលោកុប្បត្តិ ១៦:៧-១៣ តើព្រះយេហូវ៉ាបានជួយហាកាយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ហាកាដែលជាស្ត្រីបម្រើរបស់សារ៉ាយ បានប្រព្រឹត្តដោយមិនឈ្លាសវៃក្រោយពីគាត់បានទៅជាប្រពន្ធរបស់អាប់រ៉ាម។ ពេលហាកាមានផ្ទៃពោះ គាត់ចាប់ផ្ដើមមើលងាយសារ៉ាយដែលគ្មានកូន។ ដូច្នេះសារ៉ាយបានដាក់ទោសហាកា ហើយនេះបាននាំឲ្យគាត់រត់ចេញពីផ្ទះ។ (លោ. ១៦:៤-៦) តាមទស្សនៈរបស់យើងដែលជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហាកាប្រហែលជាមើលទៅគ្រាន់តែជាស្ត្រីមានអំណួតដែលសមនឹងទទួលការដាក់ទោសបែបនោះ។ ប៉ុន្តែព្រះយេហូវ៉ាមិនបានគិតដូច្នេះទេ។ លោកបានចាត់ទេវតារបស់លោកឲ្យទៅជួបគាត់។ ពេលទេវតានោះជួបគាត់ ទេវតាបានជួយគាត់ឲ្យកែប្រែទស្សនៈរបស់គាត់ ព្រមទាំងផ្ដល់ពរដល់គាត់។ ហាកាទទួលស្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាតែងតែមើលគាត់ ហើយដឹងច្បាស់អំពីស្ថានភាពរបស់គាត់។ គាត់រំភើបចិត្តដល់ម្ល៉េះបានជាគាត់ហៅលោកថា«ព្រះដ៏ទតឃើញ . . . ទ្រង់ទតឃើញ[ខ្ញុំ]ទេតើ»។—សូមអាន លោកុប្បត្តិ ១៦:៧-១៣
៩. តើព្រះយេហូវ៉ាបានគិតអំពីអ្វីក្នុងការប្រព្រឹត្តរបស់លោកចំពោះហាកា?
៩ តើព្រះយេហូវ៉ាបានកត់សម្គាល់អ្វីអំពីហាកា? លោកស្គាល់យ៉ាងច្បាស់អំពីប្រវត្តិរបស់ហាកានិងអ្វីទាំងអស់ដែលគាត់បានឆ្លងកាត់។ (សុភ. ១៥:៣) ជាឧទាហរណ៍ លោកដឹងថាហាកាជាជនជាតិអេស៊ីបដែលរស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ជនជាតិហេប្រឺ។ ដូច្នេះ តើពេលខ្លះហាកាមានអារម្មណ៍ថាគាត់ខុសពីគេឬទេ? តើគាត់នឹកក្រុមគ្រួសារនិងស្រុកកំណើតរបស់គាត់ឬទេ? គាត់មិនមែនជាប្រពន្ធតែម្នាក់របស់អាប់រ៉ាមទេ។ នៅសម័យនោះ បុរសស្មោះត្រង់ខ្លះមានប្រពន្ធលើសពីមួយ។ ក៏ប៉ុន្តែ នោះមិនមែនជាគោលបំណងដើមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ (ម៉ាថ. ១៩:៤-៦) ដូច្នេះគ្មានអ្វីគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលស្ថានភាពបែបនេះអាចនាំឲ្យក្រុមគ្រួសារមានការច្រណែននិងការស្អប់គ្នា។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹងថាគឺមិនត្រឹមត្រូវទេដែលហាកាមិនបង្ហាញការគោរពចំពោះសារ៉ាយ។ ប៉ុន្តែលោកក៏យល់អារម្មណ៍និងស្ថានភាពរបស់ហាកាដែរ ហេតុនេះលោកបានប្រព្រឹត្តសប្បុរសចំពោះគាត់។
ចូរស្គាល់បងប្អូនរបស់អ្នកឲ្យបានច្បាស់ជាង (សូមមើលវគ្គ១០-១២) *
១០. តើយើងអាចធ្វើដូចម្ដេចដើម្បីស្គាល់បងប្អូនរបស់យើងឲ្យបានច្បាស់ជាង?
១០ យើងអាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយព្យាយាមយល់អំពីគ្នាទៅវិញទៅមក។ ចូរព្យាយាមស្គាល់បងប្អូនរបស់អ្នកឲ្យបានច្បាស់ជាង។ សូមនិយាយជាមួយនឹងពួកគេមុននិងក្រោយកិច្ចប្រជុំ ផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងពួកគេ ហើយបើអាចធ្វើបាន សូមអញ្ជើញពួកគេមកបរិភោគអាហារ។ ពេលអ្នកធ្វើដូច្នេះ អ្នកប្រហែលជាឃើញថាបងស្រីដែលមើលទៅមិនរួសរាយតាមពិតគឺជាមនុស្សអៀនខ្មាស បងប្រុសដែលអ្នកគិតថាជាមនុស្សវត្ថុនិយមគឺជាមនុស្សដែលចេះទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់ ឬក៏ក្រុមគ្រួសារដែលច្រើនតែមកកិច្ចប្រជុំយឺតកំពុងស៊ូទ្រាំនឹងការប្រឆាំង។ (យ៉ូប ៦:២៩) ពិតមែនហើយ យើងមិនគួរ«ជ្រៀតជ្រែកក្នុងរឿងអ្នកដទៃ»ឡើយ។ (១ធី. ៥:១៣) ក៏ប៉ុន្តែ គឺជាការល្អដែលយើងស្គាល់អ្វីខ្លះៗអំពីបងប្អូនរបស់យើងនិងអំពីកាលៈទេសៈដែលជាហេតុនាំឲ្យពួកគេមានបុគ្គលិកលក្ខណៈបែបនេះ។
១១. ហេតុអ្វីគឺសំខាន់ដែលអ្នកចាស់ទុំស្គាល់ចៀមឲ្យបានច្បាស់?
១១ ជាពិសេស ពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវស្គាល់ប្រវត្តិរបស់បងប្អូនដែលពួកគេថែរក្សា។ សូមពិចារណាគំរូរបស់បងប្រុសម្នាក់ឈ្មោះអាថឺដែលបម្រើជាអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌល។ គាត់និងអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ទៀតបានទៅសួរសុខទុក្ខបងស្រីម្នាក់ដែលមើលទៅជាមនុស្សអៀនខ្មាស ហើយមិនសូវនិយាយស្ដីទេ។ បងអាថឺនិយាយថា៖ «ក្រោយមក យើងដឹងថាប្ដីរបស់គាត់បានស្លាប់ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយពីពួកគាត់បានរៀបការ។ ទោះជាគាត់មានការពិបាកក្ដី គាត់បានខំអប់រំកូនស្រីពីរនាក់របស់គាត់ឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយពួកគេបានទៅជាអ្នកបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោក។ តែថ្មីៗនេះ ភ្នែករបស់គាត់ចាប់ផ្ដើមមើលមិនសូវច្បាស់ ហើយគាត់មានជំងឺផ្លូវចិត្ត។ ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ គាត់នៅតែស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងខ្លាំង ហើយមានជំនឿមាំមួនទៅលើលោក។ យើងទទួលស្គាល់ថាមានអ្វីជាច្រើនដែលយើងអាចរៀនពីគំរូដ៏ល្អរបស់បងស្រីនេះ»។ (ភី. ២:៣) អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនេះបានធ្វើតាមគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាស្គាល់ចៀមរបស់លោក និងការឈឺចាប់របស់ពួកគេ។ (និក្ខ. ៣:៧) អ្នកចាស់ទុំដែលស្គាល់ចៀមយ៉ាងច្បាស់អាចជួយពួកគេបានប្រសើរជាង។
១២. តើបងយីបយីបានទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការស្គាល់បងស្រីម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំ?
១២ ពេលយើងចាប់ផ្ដើមស្គាល់ប្រវត្តិរបស់បងប្អូនដែលយើងទើសចិត្ត យើងទំនងជាកាន់តែចេះយល់អារម្មណ៍របស់បងប្អូននោះ។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ បងស្រីយីបយីដែលរស់នៅទ្វីបអាស៊ីនិយាយថា៖ «បងស្រីម្នាក់ក្នុងក្រុមជំនុំខ្ញុំនិយាយឮៗណាស់។ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាបងស្រីនោះគ្មានសុជីវធម៌សោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលខ្ញុំផ្សព្វផ្សាយជាមួយគាត់ ខ្ញុំដឹងថាគាត់ធ្លាប់ជួយឪពុកម្ដាយរបស់គាត់លក់ត្រីនៅផ្សារ។ គាត់ត្រូវនិយាយឮៗដើម្បីទាក់ទាញភ្ញៀវ»។ បងយីបយីនិយាយបន្តទៀតថា៖ «ឥឡូវ ខ្ញុំយល់ថាដើម្បីស្គាល់បងប្អូនរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំត្រូវស្គាល់ប្រវត្តិរបស់ពួកគាត់»។ យើងត្រូវខំប្រឹងដើម្បីស្គាល់បងប្អូនរបស់យើងច្បាស់ជាង។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងធ្វើតាមយោបល់ពីគម្ពីរដែលឲ្យបើកចិត្តឲ្យទូលាយ នោះយើងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដែលស្រឡាញ់«មនុស្សគ្រប់ប្រភេទ»។—១ធី. ២:៣, ៤; ២កូ. ៦:១១-១៣
ចូរបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តា
១៣. ដូចដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅលោកុប្បត្តិ ១៩:១៥, ១៦ តើទេវតាបានធ្វើអ្វីពេលឡុតនៅបង្អែបង្អង់ ហើយហេតុអ្វី?
១៣ នៅពេលដ៏សំខាន់មួយក្នុងជីវិតរបស់ឡុត គាត់នៅរ៉ែរ៉ក្នុងការធ្វើតាមការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទេវតាពីររូបបានទៅជួបឡុត ហើយបានប្រាប់គាត់ឲ្យនាំក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ចេញពីក្រុងសូដុម។ ហេតុអ្វី? ទេវតាទាំងនោះបាននិយាយថា៖ «យើងនឹងបំផ្លាញទីនេះ»។ (លោ. ១៩:១២, ១៣) លុះព្រឹកស្អែក ឡុតនិងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់នៅតែនៅផ្ទះ។ ដូច្នេះ ទេវតាទាំងនោះបានព្រមានឡុតម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ «គាត់នៅបង្អែបង្អង់»។ តាមទស្សនៈរបស់យើង យើងប្រហែលជាគិតថាឡុតមិនយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រាប់គាត់ឲ្យធ្វើ ឬក៏ថាគាត់ជាមនុស្សមិនស្ដាប់បង្គាប់។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនឈប់ព្យាយាមសង្គ្រោះគាត់ឡើយ។ ដោយសារ«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់មេត្តាប្រណីដល់គាត់» លោកបានប្រើទេវតាទាំងនោះឲ្យចាប់ដៃក្រុមគ្រួសារឡុត ហើយនាំចេញទៅក្រៅក្រុង។—សូមអាន លោកុប្បត្តិ ១៩:១៥, ១៦
១៤. ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាមានចិត្តអាណិតមេត្តាចំពោះឡុត?
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាមានចិត្តអាណិតមេត្តាចំពោះឡុតដោយសារមូលហេតុមួយចំនួន។ ឡុតប្រហែលជាស្ទាក់ស្ទើរចេញពីផ្ទះគាត់ ដោយសារគាត់ភ័យខ្លាចចំពោះមនុស្សនៅខាងក្រៅក្រុងនោះ។ នៅទីនោះ ក៏មានគ្រោះថ្នាក់ផ្សេងទៀតដែរ។ ឡុតទំនងជាបានដឹងថាមានស្ដេចពីររូបបានធ្លាក់ក្នុងរណ្ដៅជ័រនៅជ្រលងភ្នំជិតនោះ។ (លោ. ១៤:៨-១២) ក្នុងនាមជាប្ដីនិងឪពុក ឡុតច្បាស់ជាបានព្រួយបារម្ភអំពីក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ លើសពីនេះទៅទៀត ឡុតជាអ្នកមាន ដូច្នេះគាត់ប្រហែលជាមានផ្ទះស្អាតនៅក្រុងសូដុម។ (លោ. ១៣:៥, ៦) ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី អ្វីទាំងនោះមិនមែនជាមូលហេតុត្រឹមត្រូវដែលឲ្យឡុតមិនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាភ្លាមៗនោះទេ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកំហុសរបស់ឡុតទេ តែបានចាត់ទុកគាត់ជា«មនុស្សសុចរិត»។—២ពេ. ២:៧, ៨
ពេលយើងស្ដាប់អ្នកឯទៀត យើងប្រហែលជាស្គាល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តា (សូមមើលវគ្គ១៥-១៦) *
១៥. ជាជាងវិនិច្ឆ័យបុគ្គលឯទៀតតាមការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ តើយើងគួរធ្វើអ្វី?
១៥ ជាជាងវិនិច្ឆ័យបុគ្គលឯទៀតតាមការប្រព្រឹត្តរបស់គាត់ សូមខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីយល់អារម្មណ៍របស់គាត់។ បងស្រីវឺរ៉ូនីកាដែលរស់នៅទ្វីបអឺរ៉ុប បានព្យាយាមធ្វើដូច្នេះ។ គាត់និយាយថា៖ «បងស្រីម្នាក់មើលទៅតែងតែមានអារម្មណ៍មិនល្អ។ គាត់ចេះតែផ្ដាច់ខ្លួនចេញពីអ្នកឯទៀត។ ជួនកាល ខ្ញុំមិនហ៊ាននិយាយជាមួយគាត់ទេ។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំបានគិតថា ‹បើខ្ញុំស្ថិតក្នុងស្ថានភាពរបស់គាត់ ខ្ញុំត្រូវការមិត្តភក្ដិ›។ ដូច្នេះ ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តសួរគាត់អំពីអារម្មណ៍របស់គាត់ ហើយគាត់ចាប់ផ្ដើមបើកចិត្តប្រាប់អំពីអារម្មណ៍! ឥឡូវ ខ្ញុំយល់ច្រើនជាងអំពីគាត់»។
១៦. ហេតុអ្វីយើងគួរអធិដ្ឋានសុំជំនួយដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តអាណិតមេត្តា?
១៦ មានបុគ្គលតែមួយគត់ដែលយល់ទាំងស្រុងអំពីយើង គឺព្រះយេហូវ៉ា។ (សុភ. ១៥:១១) ដូច្នេះ សូមសុំជំនួយពីលោកដើម្បីជួយអ្នកឲ្យមានទស្សនៈដូចលោកចំពោះអ្នកឯទៀត ហើយឲ្យយល់អំពីរបៀបបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តាចំពោះពួកគេ។ សេចក្ដីអធិដ្ឋានបានជួយបងស្រីម្នាក់ឈ្មោះអាន់ស៊ីឡាឲ្យកាន់តែចេះយល់អារម្មណ៍របស់អ្នកឯទៀត។ បងស្រីម្នាក់នៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់គាត់ពិបាកចុះសម្រុងនឹងអ្នកឯទៀត។ បងអាន់ស៊ីឡាសារភាពថា៖ «គឺងាយស្រួលឲ្យរិះគន់បងស្រីនោះនិងគេចពីគាត់។ ប៉ុន្តែក្រោយមក ខ្ញុំបានសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយខ្ញុំមានចិត្តអាណិតមេត្តាចំពោះគាត់»។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់បងអាន់ស៊ីឡាឬទេ? គាត់និយាយបន្តទៀតថា៖ «យើងបានទៅផ្សព្វផ្សាយជាមួយគ្នា ហើយក្រោយមកបាននិយាយគ្នាអស់ជាច្រើនម៉ោង។ ខ្ញុំបានស្ដាប់គាត់ដោយមានចិត្តអាណិតមេត្តា។ ឥឡូវ ខ្ញុំកាន់តែស្រឡាញ់គាត់ ហើយខ្ញុំតាំងចិត្តជួយគាត់»។
១៧. តើយើងគួរតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៧ អ្នកមិនអាចជ្រើសរើសបងប្អូនណាដែលសមនឹងទទួលសេចក្ដីអាណិតមេត្តាពីអ្នកឡើយ។ បងប្អូនទាំងអស់របស់យើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាដូចយ៉ូណាស អេលីយ៉ា ហាកា និងឡុត។ ក្នុងករណីខ្លះ បញ្ហារបស់ពួកគេកើតឡើងដោយសារពួកគេខ្លួនឯងបានបង្កឡើង។ តាមការពិត យើងទាំងអស់គ្នាក៏ធ្លាប់ធ្វើដូចនេះដែរ។ ដូច្នេះ គឺសមហេតុសមផលដែលព្រះយេហូវ៉ាសុំយើងឲ្យកើតទុក្ខជាមួយគ្នាឬយល់អារម្មណ៍ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ (១ពេ. ៣:៨) ពេលយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា យើងពង្រឹងសាមគ្គីភាពនៃក្រុមគ្រួសារដ៏អស្ចារ្យរបស់យើងនៅទូទាំងពិភពលោក។ ដូច្នេះ ពេលយើងប្រព្រឹត្តចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក សូមយើងតាំងចិត្តស្ដាប់ ស្វែងយល់ និងបង្ហាញសេចក្ដីអាណិតមេត្តា។
ចម្រៀងលេខ៨៧ ចូរមកទទួលកម្លាំងចិត្តឡើងវិញ!
^ វគ្គ 5 ដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ យើងច្រើនតែឆាប់វិនិច្ឆ័យមនុស្សនិងបំណងចិត្តរបស់ពួកគេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្រះយេហូវ៉ា«ទតចំពោះក្នុងចិត្តវិញ»។ (១សាំ. ១៦:៧) ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលលោកបានជួយយ៉ូណាស អេលីយ៉ា ហាកា និងឡុត។ អត្ថបទនេះក៏នឹងជួយយើងឲ្យយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងការប្រព្រឹត្តរបស់យើងចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ។
^ វគ្គ 52 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសវ័យចាស់ម្នាក់ទើសចិត្តនឹងបងប្រុសវ័យក្មេងដែលមកកិច្ចប្រជុំយឺត ប៉ុន្តែក្រោយមក គាត់ដឹងថាបងប្រុសនោះមកយឺតដោយសារមានគ្រោះថ្នាក់ចរាចរណ៍។
^ វគ្គ 54 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ទោះជានៅដើមដំបូងអ្នកត្រួតពិនិត្យក្រុមផ្សព្វផ្សាយបានគិតថាបងស្រីម្នាក់មិនរួសរាយក្ដី ក្រោយមកគាត់ដឹងថាបងស្រីនោះគ្រាន់តែជាមនុស្សអៀនខ្មាស ហើយមានអារម្មណ៍មិនស្រួលពេលនៅក្នុងចំណោមមនុស្សដែលគាត់មិនសូវស្គាល់។
^ វគ្គ 56 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ពេលបងស្រីម្នាក់ចំណាយពេលដើម្បីស្គាល់បងស្រីម្នាក់ទៀត គាត់ឃើញថាបងស្រីនោះមិនមែនជាមនុស្សសោះអង្គើយនិងមិនខ្វល់ពីអ្នកឯទៀត ដូចដែលគាត់ធ្លាប់គិតពេលដែលពួកគេបានជួបគ្នាជាលើកដំបូងនៅសាលប្រជុំឡើយ។
