ពួកគាត់បានញែកខ្លួនចេញពីសាសនាមិនពិត
«រាស្ដ្រខ្ញុំអើយ ចូរចេញពីក្រុងនោះមក»។—ការបើកបង្ហាញ ១៨:៤
ចម្រៀងលេខ: ១០, ៤៥
១. តើយើងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថារាស្ដ្ររបស់ព្រះនឹងត្រូវរំដោះពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា ហើយតើយើងនឹងឆ្លើយសំណួរអ្វីខ្លះ?
នៅអត្ថបទមុន យើងបានរៀនថាគ្រិស្ដសាសនិកស្មោះត្រង់បានធ្វើជាឈ្លើយនៃបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា។ ដំណឹងល្អគឺថាពួកគាត់នឹងមិននៅជាឈ្លើយរហូតទេ។ យើងដឹងដូច្នេះដោយសារក្នុងគម្ពីរ ព្រះបង្គាប់ឲ្យរាស្ដ្ររបស់លោក«ចេញពី»សាសនាមិនពិតទាំងឡាយទូទាំងពិភពលោក។ (សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ១៨:៤) នេះបង្ហាញថាគ្រិស្ដសាសនិកនឹងត្រូវរំដោះពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា។ ដូច្នេះ យើងចង់ដឹងយ៉ាងខ្លាំងថាពេលណាដែលពួកគាត់បានត្រូវរំដោះ! ប៉ុន្ដែមុនដំបូង យើងត្រូវឆ្លើយសំណួរដូចតទៅនេះ៖ សូម្បីតែមុនឆ្នាំ១៩១៤ តើនិស្សិតគម្ពីរបានតាំងចិត្ដធ្វើអ្វីស្ដីអំពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា? ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ តើបងប្អូនរបស់យើងមានចិត្ដខ្នះខ្នែងយ៉ាងណាក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ? តើរាស្ដ្ររបស់ព្រះបានធ្វើជាឈ្លើយនៃបាប៊ីឡូនក្នុងអំឡុងពេលនោះដោយសារពួកគាត់ត្រូវការការកែតម្រង់ឬ?
«ការរលំនៃបាប៊ីឡូន»
២. តើនិស្សិតគម្ពីរនៅសម័យមុនបានសម្រេចចិត្ដធ្វើអ្វីសូម្បីតែមុនសង្គ្រាមលោកលើកទី១?
២ ច្រើនឆ្នាំមុនសង្គ្រាមលោកលើកទី១ (ឆ្នាំ១៩១៤ដល់ឆ្នាំ១៩១៨) បងប្រុសឆាល ថេស រ៉ាសិលនិងនិស្សិតគម្ពីរឯទៀតបានទទួលស្គាល់ថាពិភពគ្រិស្ដសាសនាមិនបង្រៀនសេចក្ដីពិតពីគម្ពីរទេ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់មិនចង់ពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងសាសនាមិនពិតឡើយ។ សូម្បីតែនៅឆ្នាំ១៨៧៩ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនៃភ្នំស៊ីយ៉ូនបានរៀបរាប់ថាគ្រិស្ដសាសនាទាំងអស់ដែលអះអាងថាខ្លួនជាកូនក្រមុំដែលមានភក្ដីភាពចំពោះគ្រិស្ដ តែតាមពិតគាំទ្ររដ្ឋាភិបាលមនុស្ស គឺជាផ្នែកនៃបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លាដែលគម្ពីរហៅថាស្ដ្រីពេស្យា។—សូមអាន ការបើកបង្ហាញ ១៧:១, ២
៣. តើនិស្សិតគម្ពីរបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីបង្ហាញថាពួកគាត់លែងធ្វើជាសមាជិកនៃសាសនាមិនពិតទៀត? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
៣ បុរសស្ដ្រីដ៏ស្មោះត្រង់បានដឹងថាបើពួកគាត់បន្ដគាំទ្រសាសនាមិនពិត ព្រះនឹងមិនឲ្យពរពួកគាត់ឡើយ។ ដូច្នេះ ពួកគាត់ជាច្រើននាក់បានផ្ញើសំបុត្រទៅវិហាររបស់ពួកគាត់ដោយសរសេរថាពួកគាត់មិនចង់ធ្វើជាសមាជិកវិហារទៀតទេ។ ពួកគាត់ខ្លះថែមទាំងអានសំបុត្ររបស់ពួកគាត់ឮៗឲ្យសមាជិកទាំងអស់នៅវិហារស្តាប់។ បើពួកគាត់មិនបានត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើដូច្នេះ នោះពួកគាត់បានផ្ញើសំបុត្រទៅសមាជិកនីមួយៗនៃវិហារ។ និស្សិតគម្ពីរបានបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាពួកគាត់មិនចង់ពាក់ព័ន្ធជាមួយនឹងសាសនាមិនពិតឡើយ! ច្រើនឆ្នាំមុននោះ ពួកគាត់អាចត្រូវគេសម្លាប់បើពួកគាត់ធ្វើដូច្នេះ។ ប៉ុន្ដែចាប់ពីឆ្នាំ១៨៧០ រដ្ឋាភិបាលនៅប្រទេសជាច្រើនមិនសូវគាំទ្រវិហារផ្សេងៗដូចដែលពួកគេធ្លាប់ធ្វើទេ។ ដូច្នេះពេលនោះមនុស្សអាចនិយាយអំពីគម្ពីរដោយសេរី ហើយថែមទាំងអាចមិនយល់ស្របនឹងអ្នកដឹកនាំគ្រិស្ដសាសនា។
៤. ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ តើនិស្សិតគម្ពីរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា? សូមពន្យល់។
៤ និស្សិតគម្ពីរបានយល់ថាគឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេបើពួកគាត់គ្រាន់តែប្រាប់ក្រុមគ្រួសារ មិត្ដជិតស្និទ្ធ និងសមាជិកវិហារថាពួកគាត់លែងគាំទ្រសាសនាមិនពិត។ ពួកគាត់ចង់ឲ្យពិភពលោកទាំងមូលដឹងថាបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លាគឺជាស្ដ្រីពេស្យា! ដូច្នេះ រវាងខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩១៧និងដើមឆ្នាំ១៩១៨ និស្សិតគម្ពីរប៉ុន្មានពាន់នាក់បានខ្នះខ្នែងចែកចាយខិត្ដប័ណ្ណដែលមានអត្ថបទមួយដែលមានចំណងជើងថា«ការរលំនៃបាប៊ីឡូន» អស់ចំនួន១០លានច្បាប់។ ខិត្ដប័ណ្ណនោះបានបកអាក្រាតសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ពិភពគ្រិស្ដសាសនា។ អ្នកអាចស្រមៃឃើញថា អ្នកដឹកនាំវិហារច្បាស់ជាខឹងខ្លាំងណាស់! ប៉ុន្ដែនិស្សិតគម្ពីរមិនបានឈប់ទេ។ ពួកគាត់បានតាំងចិត្ដបន្ដផ្សព្វផ្សាយនិងស្តាប់បង្គាប់«ព្រះជាអ្នកគ្រប់គ្រង ជាជាងមនុស្ស»។ (សកម្មភាព ៥:២៩) តើនេះបង្ហាញអ្វី? នេះបង្ហាញថាក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ បុរសស្ដ្រីដែលជាគ្រិស្ដសាសនិកទាំងនេះមិនបានធ្វើជាឈ្លើយទេ ផ្ទុយទៅវិញពួកគាត់កំពុងញែកខ្លួនចេញពីសាសនាមិនពិត ហើយជួយអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។
ចិត្ដខ្នះខ្នែងក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១
៥. ហេតុអ្វីយើងនិយាយថាបងប្អូនមានចិត្ដខ្នះខ្នែងយ៉ាងខ្លាំងក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១?
៥ កាលពីមុន យើងធ្លាប់និយាយថារាស្ដ្ររបស់ព្រះមិនបានទទួលការពេញចិត្ដពីលោកក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ទេ ដោយសារពួកគាត់មិនបានផ្សព្វផ្សាយដោយចិត្ដខ្នះខ្នែង។ ដោយហេតុនេះ យើងបានជឿថាព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លាចាប់ពួកគាត់ធ្វើជាឈ្លើយអស់មួយរយៈពេលខ្លី។ ប៉ុន្ដែ បងប្អូនស្មោះត្រង់ដែលបានបម្រើព្រះរវាងឆ្នាំ១៩១៤និងឆ្នាំ១៩១៨ បានពន្យល់ក្រោយមកថាពួកគាត់បានខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបន្ដផ្សព្វផ្សាយ។ ការយល់ដឹងច្បាស់ជាងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះនិស្សិតគម្ពីរក្នុងអំឡុងពេលនោះជួយយើងឲ្យយល់អំពីព្រឹត្ដិការណ៍មួយចំនួនដែលបានកត់ទុកក្នុងគម្ពីរ។
បងប្អូនស្មោះត្រង់ដែលបានបម្រើព្រះ រវាងឆ្នាំ១៩១៤និងឆ្នាំ១៩១៨ បានខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបន្ដផ្សព្វផ្សាយ
៦, ៧. (ក) តើនិស្សិតគម្ពីរមានការពិបាកអ្វីខ្លះក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១? (ខ) តើអ្វីបង្ហាញថានិស្សិតគម្ពីរមានចិត្ដខ្នះខ្នែង?
៦ តាមពិត ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ និស្សិតគម្ពីរបានជាប់រវល់យ៉ាងខ្លាំងក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ។ ប៉ុន្ដែ ពួកគាត់ក៏មានការពិបាកខ្លះៗដែរ។ សូមយើងពិចារណាការពិបាកពីរក្នុងចំណោមការពិបាកទាំងនោះ។ ការពិបាកទី១ និស្សិតគម្ពីរមិនបានរៀនផ្សព្វផ្សាយដោយប្រើតែគម្ពីរទេ។ ពួកគាត់ធ្លាប់ចែកចាយសៀវភៅផ្សេងៗរបស់យើង ហើយទុកឲ្យម្ចាស់ផ្ទះអានដើម្បីយល់សេចក្ដីពិត។ ដូច្នេះ ពេលសៀវភៅការបញ្ចប់សេចក្ដីអាថ៌កំបាំង (The Finished Mystery) បានត្រូវរដ្ឋាភិបាលដាក់បម្រាមនៅដើមឆ្នាំ១៩១៨ នេះធ្វើឲ្យបងប្អូនជាច្រើនពិបាកផ្សព្វផ្សាយ។ ការពិបាកទី២ រោគផ្ដាសាយធ្ងន់អេស្ប៉ាញបានចាប់ផ្ដើមកើតឡើងនៅឆ្នាំដដែលនោះ។ ជំងឺដ៏សាហាវនេះងាយឆ្លងរាលដាលណាស់ ហើយធ្វើឲ្យបងប្អូនពិបាកធ្វើដំណើរនិងផ្សព្វផ្សាយ។ ទោះជាមានការពិបាកទាំងនោះក៏ដោយ និស្សិតគម្ពីរបានខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបន្ដកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ។
និស្សិតគម្ពីរទាំងនេះមានចិត្ដខ្នះខ្នែងណាស់! (សូមមើលវគ្គ៦, ៧)
៧ នៅឆ្នាំ១៩១៤ និស្សិតគម្ពីរដែលជាក្រុមតូចបានបញ្ចាំង«ល្ខោនរូបភាពនៃការបង្កើត»។ «ល្ខោនរូបភាព»នោះបានបញ្ចូលភាពយន្ដដែលមានសំឡេងនិងបន្ទះកញ្ចក់តូចៗដែលមានរូបភាពពណ៌ជាមួយនឹងសំឡេង នេះគឺជាអ្វីដែលថ្មីនៅពេលនោះ។ «ល្ខោនរូបភាព»នោះបញ្ចាំងអំពីរឿងមនុស្សជាតិពីការបង្កើតអាដាមរហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃការគ្រប់គ្រងរបស់គ្រិស្ដ។ ឆ្នាំ១៩១៤គឺជាឆ្នាំដំបូងដែលល្ខោនរូបភាពនោះបានត្រូវបញ្ចាំង ហើយនៅឆ្នាំនោះមនុស្សជាង៩លាននាក់បានទស្សនា។ សូមគិត ចំនួននេះគឺច្រើនជាងចំនួននៃសាក្សីព្រះយេហូវ៉ានៅទូទាំងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ! សេចក្ដីរាយការណ៍ឯទៀតបង្ហាញថានៅឆ្នាំ១៩១៦ មនុស្សជាង៨០៩.០០០នាក់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាសាធារណៈនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិក ហើយនៅឆ្នាំ១៩១៨ ចំនួននោះបានកើនឡើងដល់ជិត៩៥០.០០០នាក់។ និស្សិតគម្ពីរទាំងនោះមានចិត្ដខ្នះខ្នែងណាស់!
បងប្រុសៗដែលនាំមុខបានខំព្យាយាមដើម្បីផ្ដល់សៀវភៅដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរនិងការលើកទឹកចិត្ដដល់និស្សិតគម្ពីរទាំងអស់
៨. តើបងប្រុសៗដែលនាំមុខបានធ្វើអ្វីខ្លះដើម្បីពង្រឹងកម្លាំងចិត្ដនិស្សិតគម្ពីរក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១?
៨ ក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ បងប្រុសៗដែលនាំមុខបានខំព្យាយាមដើម្បីផ្ដល់សៀវភៅដែលមានមូលដ្ឋានលើគម្ពីរនិងការលើកទឹកចិត្ដដល់និស្សិតគម្ពីរទាំងអស់។ ការគាំទ្រដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះបានពង្រឹងកម្លាំងចិត្ដនិស្សិតគម្ពីរឲ្យបន្ដផ្សព្វផ្សាយ។ បងប្រុសរីឆឺដ បាបឺដែលជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែងក្នុងអំឡុងពេលនោះ បាននិយាយថា៖ «យើងបានជួយគាំទ្រអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យខ្លះឲ្យបន្ដភារកិច្ចរបស់ពួកគាត់ ហើយបន្ដបោះពុម្ពទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ព្រមទាំងបញ្ជូនទស្សនាវដ្ដីនោះទៅប្រទេសកាណាដាដែលបានដាក់បម្រាមលើទស្សនាវដ្ដីរបស់យើង»។ គាត់បានបន្ដទៀតថា៖ «ខ្ញុំមានឯកសិទ្ធិផ្ញើសៀវភៅដែលបានត្រូវបោះពុម្ពឲ្យតូចដែលមានចំណងជើងថាការបញ្ចប់សេចក្ដីអាថ៌កំបាំងដល់មិត្ដភក្ដិមួយចំនួនដោយសារសៀវភៅរបស់ពួកគាត់បានត្រូវគេរឹបអូសយក។ បងរ៉ូធើហ្វឺតបានស្នើសុំយើងឲ្យរៀបចំមហាសន្និបាតនៅក្រុងមួយចំនួននាភាគខាងលិចនៃសហរដ្ឋអាម៉េរិក ហើយបានឲ្យយើងចាត់អ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាឲ្យទៅផ្ដល់ការលើកទឹកចិត្ដឲ្យបានច្រើនបំផុតដល់បងប្អូនរួមជំនឿ»។
ត្រូវការការកែតម្រង់
៩. (ក) រវាងឆ្នាំ១៩១៤និងឆ្នាំ១៩១៩ ហេតុអ្វីរាស្ដ្ររបស់ព្រះត្រូវការការកែតម្រង់? (ខ) ទោះជាពួកគាត់ត្រូវការការកែតម្រង់ក្ដី តើការសន្និដ្ឋានបែបណាគឺជាការខុស?
៩ និស្សិតគម្ពីរនៅតែត្រូវកែតម្រូវការយល់ដឹងរបស់ពួកគាត់។ ពួកគាត់មិនយល់ទាំងស្រុងអំពីអត្ថន័យនៃពាក្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលឲ្យស្តាប់បង្គាប់រដ្ឋាភិបាលទេ។ (រ៉ូម ១៣:១) នេះជាមូលហេតុដែលពួកគាត់ជាក្រុមមិនតែងតែកាន់ជំហរអព្យាក្រឹតក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១។ ជាឧទាហរណ៍ នៅថ្ងៃទី៣០ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩១៨ ពេលប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាម៉េរិកបានសុំប្រជាជនឲ្យអធិដ្ឋានដើម្បីសន្ដិភាព ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមបានលើកទឹកចិត្ដនិស្សិតគម្ពីរឲ្យអធិដ្ឋានដែរ។ បងប្អូនខ្លះបានផ្ដល់លុយកាក់ដើម្បីគាំទ្រសង្គ្រាម ហើយពួកគាត់ប៉ុន្មាននាក់ថែមទាំងបានធ្វើជាទាហាននិងបានចូលទៅប្រយុទ្ធ។ ទោះជាពួកគាត់ត្រូវការការកែតម្រង់ក្ដី គឺជាការខុសបើយើងសន្និដ្ឋានថានេះជាមូលហេតុដែលពួកគាត់បានត្រូវចាប់ធ្វើជាឈ្លើយនៃបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា។ តាមពិត ក្នុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ពួកគាត់ជិតញែកខ្លួនចេញទាំងស្រុងពីសាសនាមិនពិតទាំងឡាយទូទាំងពិភពលោក។—សូមអាន លូកា ១២:៤៧, ៤៨
និស្សិតគម្ពីរមិនបានយល់ទាំងស្រុងអំពីការកាន់ជំហរអព្យាក្រឹតជាគ្រិស្ដសាសនិក ប៉ុន្ដែពួកគាត់ដឹងថាការសម្លាប់អ្នកឯទៀតគឺជាការខុស
១០. តើនិស្សិតគម្ពីរបានបង្ហាញយ៉ាងណាថាពួកគាត់គោរពជីវិត?
១០ ពិតមែនតែនិស្សិតគម្ពីរមិនបានយល់ទាំងស្រុងអំពីការកាន់ជំហរអព្យាក្រឹតជាគ្រិស្ដសាសនិក ប៉ុន្ដែពួកគាត់ដឹងថាការសម្លាប់អ្នកឯទៀតគឺជាការខុស។ ដូច្នេះ សូម្បីតែបងប្អូនប៉ុន្មាននាក់ដែលបានទៅជាទាហាននិងកាន់អាវុធក្នុងអំឡុងសង្គ្រាមលោកលើកទី១ ក៏មិនព្រមប្រើអាវុធទាំងនោះដើម្បីសម្លាប់មនុស្សឯទៀតឡើយ។ បងប្អូនខ្លះដែលមិនព្រមសម្លាប់អ្នកឯទៀតបានត្រូវគេចាត់ឲ្យទៅជួរមុខសមរភូមិដើម្បីឲ្យពួកគាត់នឹងត្រូវគេសម្លាប់។
១១. តើរដ្ឋាភិបាលមានប្រតិកម្មយ៉ាងណាពេលនិស្សិតគម្ពីរបដិសេធមិនព្រមចូលប្រយុទ្ធក្នុងសង្គ្រាម?
១១ មេកំណាចខឹងដោយសារបងប្អូនបានបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះព្រះ។ ជាលទ្ធផល វាបាន«បង្កើតការប្រទូសរ៉ាយ ដោយអាងមាត្រាច្បាប់»។ (ទំនុកតម្កើង ៩៤:២០) ជេម ហ្វ្រេងឃ្លីន បេលដែលជាឧត្ដមសេនីយ៍សហរដ្ឋអាម៉េរិក បានប្រាប់បងរ៉ូធើហ្វឺតនិងបងវ៉េនអេមបឺកថារដ្ឋាភិបាលបានព្យាយាមបង្កើតច្បាប់ថ្មីដែលអនុញ្ញាតឲ្យកាត់ទោសប្រហារជីវិតចំពោះអ្នកណាដែលបដិសេធមិនព្រមចូលប្រយុទ្ធក្នុងសង្គ្រាម។ ជាពិសេសគាត់សំដៅទៅលើនិស្សិតគម្ពីរ។ ឧត្ដមសេនីយ៍នោះបាននិយាយទាំងកំហឹងទៅបងរ៉ូធើហ្វឺតថាច្បាប់នោះមិនបានត្រូវបង្កើតឡើងដោយសារប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាម៉េរិកមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យ។ ក្រោយមក ឧត្ដមសេនីយ៍នោះបាននិយាយថា៖ «ប៉ុន្ដែ យើងដឹងវិធីដើម្បីចាត់ការអ្នក អ៊ីចឹងយើងនឹងធ្វើជាមិនខាន!»។
១២, ១៣. (ក) ហេតុអ្វីបងប្រុស៨នាក់បានត្រូវដាក់ទោសឲ្យជាប់គុករយៈពេលយូរ? (ខ) តើការជាប់គុកធ្វើឲ្យបងប្រុសទាំងនោះបាត់បង់ការតាំងចិត្ដដើម្បីស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? សូមពន្យល់។
១២ នៅទីបំផុត រដ្ឋាភិបាលបានរកឃើញវិធីដើម្បីដាក់ទោសនិស្សិតគម្ពីរ។ បងរ៉ូធើហ្វឺតនិងបងវ៉េនអេមបឺក រួមទាំងបងប្អូន៦នាក់ទៀតដែលបានធ្វើជាតំណាងនៃសមាគមប៉មយាមដែរ បានត្រូវគេចាប់ខ្លួន។ ចៅក្រមដែលកាត់ក្ដីក្នុងរឿងនេះបាននិយាយថាបងប្រុសទាំងនេះនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ជាងទាហានអាល្លឺម៉ង់មួយក្រុមធំទៅទៀត។ ចៅក្រមនោះបាននិយាយថាពួកគាត់បានធ្វើឲ្យរដ្ឋាភិបាល យោធា និងអ្នកដឹកនាំគ្រិស្ដសាសនាទាំងអស់ខឹង ហើយថាពួកគាត់គួរទទួលទោសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ ដូច្នេះ និស្សិតគម្ពីរ៨នាក់នោះបានត្រូវដាក់ទោសឲ្យជាប់គុករយៈពេលយូរនៅក្រុងអាត្លង់តា រដ្ឋចចចៀ។ ប៉ុន្ដែ ពេលសង្គ្រាមបានចប់ ពួកគាត់បានត្រូវដោះលែងពីគុក ហើយរឿងក្ដីរបស់ពួកគាត់បានត្រូវបញ្ចប់។
១៣ ទោះជាពេលពួកគាត់នៅក្នុងគុកក្ដី បុរសទាំង៨នាក់នេះបានតាំងចិត្ដធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះ។ តើយើងដឹងដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ពួកគាត់បានសរសេរសំបុត្រទៅប្រធានាធិបតីសហរដ្ឋអាម៉េរិកដើម្បីសុំការដោះលែងចេញពីគុក។ ក្នុងសំបុត្រនោះ ពួកគាត់បានរៀបរាប់ថាគម្ពីរប្រាប់យើងថាយើងមិនត្រូវសម្លាប់អ្នកឯទៀតទេ ដូច្នេះអ្នកដែលបានប្រគល់ខ្លួនជូនព្រះនិងដែលមិនស្តាប់បង្គាប់លោកដោយចេតនានឹងលែងទទួលការពេញចិត្ដពីលោក ហើយនឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ ពួកគាត់បានពន្យល់ថានេះជាមូលហេតុដែលពួកគាត់មិនអាចសម្លាប់អ្នកឯទៀត ហើយពួកគាត់នឹងមិនធ្វើដូច្នេះដែរ។ ពួកគាត់ពិតជាមានចិត្ដក្លាហានមែនដែលសរសេរសំបុត្រនេះទៅប្រធានាធិបតី! នេះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាបងប្រុសៗទាំងនោះនឹងមិនបោះបង់ការតាំងចិត្ដរបស់ពួកគាត់ដើម្បីស្តាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។
នៅទីបំផុតរាស្ដ្ររបស់ព្រះមានសេរីភាព!
១៤. សូមរៀបរាប់បទគម្ពីរដែលចែងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងពីឆ្នាំ១៩១៤ដល់ឆ្នាំ១៩១៩។
១៤ ម៉ាឡាគី ៣:១-៣ (សូមអាន) ពន្យល់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះនិស្សិតគម្ពីររវាងឆ្នាំ១៩១៤និងដើមឆ្នាំ១៩១៩។ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជា«ព្រះអម្ចាស់» និងលោកយេស៊ូគ្រិស្ដដែលជា«ទូតដែលនាំសេចក្ដីសញ្ញាមក»បានត្រួតពិនិត្យ«ពួកកូនចៅលេវី»ដែលជាតំណាងអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំង។ ក្រោយព្រះយេហូវ៉ាកែតម្រង់និងសម្អាតពួកគាត់ ពួកគាត់បានត្រៀមខ្លួនដើម្បីទទួលភារកិច្ចថ្មី។ នៅឆ្នាំ១៩១៩ លោកយេស៊ូបានតែងតាំង«ខ្ញុំបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់ហើយចេះពិចារណា» ហើយពួកគាត់បានទទួលភារកិច្ចដឹកនាំនិងណែនាំអ្នកបម្រើទាំងអស់របស់ព្រះ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) នៅទីបំផុត រាស្ដ្ររបស់ព្រះមានសេរីភាពពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា។ តាំងពីពេលនោះមក ពួកគាត់រៀនកាន់តែច្រើនអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះ ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលពួកគាត់មានចំពោះលោកកាន់តែជ្រាលជ្រៅ។ ពួកគាត់មានចិត្ដកតញ្ញូយ៉ាងខ្លាំងចំពោះពរពីលោក [១] (សូមមើលកំណត់នៅចុងអត្ថបទ)។
១៥. តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាយើងមានចិត្ដកតញ្ញូដែលយើងបានត្រូវរំដោះចេញពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា?
១៥ យើងមានចិត្ដកតញ្ញូយ៉ាងខ្លាំងដែលយើងបានត្រូវរំដោះចេញពីបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា។ សាថានមិនអាចបំផ្លាញការគោរពប្រណិប័តន៍ពិតបានឡើយ។ វាបានបរាជ័យ! ប៉ុន្ដែ យើងត្រូវចាំអំពីមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាបានរំដោះយើង។ គោលបំណងរបស់លោកគឺឲ្យមនុស្សទាំងអស់ទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ (កូរិនថូសទី២ ៦:១) ក៏ប៉ុន្ដែ សាសនាមិនពិតនៅតែមានអំណាចលើមនុស្សដែលមានចិត្ដស្មោះរាប់លាននាក់ ហើយមនុស្សទាំងនោះត្រូវការជំនួយពីយើង! សូមយើងខំប្រឹងយកតម្រាប់បងប្អូនដ៏ស្មោះត្រង់របស់យើង ដោយជួយមនុស្សឯទៀតឲ្យមានសេរីភាព។
^ [១] (វគ្គ១៤) មានភាពស្រដៀងគ្នាជាច្រើនរវាងការដែលជនជាតិយូដាធ្វើជាឈ្លើយនៃបាប៊ីឡូន និងអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះគ្រិស្ដសាសនិកក្រោយពីការក្បត់ជំនឿបានចាប់ផ្ដើម។ ប៉ុន្ដែ យើងមិនអាចនិយាយថាការដែលជនជាតិយូដាធ្វើជាឈ្លើយជាតំណាងអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះគ្រិស្ដសាសនិកដែលព្រះបានរើសតាំងឡើយ។ ដូច្នេះយើងមិនគួរព្យាយាមរកចំណុចល្អិតល្អន់ ហើយថានេះជាតំណាងអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះគ្រិស្ដសាសនិកដែលព្រះបានរើសតាំងទេ។ មានអ្វីខ្លះដែលខុសគ្នា។ ឧទាហរណ៍មួយគឺថាជនជាតិយូដាបានធ្វើជាឈ្លើយសឹកអស់រយៈពេល៧០ឆ្នាំ ប៉ុន្ដែគ្រិស្ដសាសនិកបានធ្វើជាឈ្លើយអស់រយៈពេលយូរជាងនេះ។
