របៀបដែលយើងបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី ហើយបន្ដរក្សាបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីនោះ
«[ចូរ]បំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី»។—កូឡុស ៣:១០
ចម្រៀងលេខ: ៤៣, ២៧
១, ២. (ក) តើយើងដឹងយ៉ាងដូចម្ដេចថាយើងអាចបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី? (ខ) តើកូឡុស ៣:១០-១៤បានរៀបរាប់អំពីគុណសម្បត្ដិអ្វីខ្លះ?
នៅក្នុងគម្ពីរមានពាក្យ«បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី»ជាភាសាដើម ពីរដង។ (អេភេសូរ ៤:២៤; កូឡុស ៣:១០) នេះសំដៅទៅលើបុគ្គលិកលក្ខណៈដែលបានត្រូវ«បង្កើតស្របតាមបំណងប្រាថ្នារបស់ព្រះ»។ តើយើងអាចបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីនេះបានឬទេ? យើងពិតជាអាចធ្វើបាន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមនុស្សឲ្យមានភាពដូចលោក ដូច្នេះយើងអាចមានគុណសម្បត្ដិដែលគួរឲ្យសរសើរដូចលោក។—លោកុប្បត្ដិ ១:២៦, ២៧; អេភេសូរ ៥:១
២ ជួនកាលយើងទាំងអស់គ្នាមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវ ដោយសារយើងបានទទួលភាពមិនល្អឥតខ្ចោះជាមត៌ក។ យើងក៏ទទួលឥទ្ធិពលពីមជ្ឈដ្ឋានដែលយើងរស់នៅដែរ។ ប៉ុន្ដែ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណា យើងអាចក្លាយទៅជាមនុស្សដែលលោកចង់ឲ្យយើងក្លាយទៅជា។ ដើម្បីជួយយើងឲ្យតាំងចិត្ដធ្វើដូច្នេះ សូមយើងពិចារណាគុណសម្បត្ដិខ្លះដែលជាផ្នែកនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី។ (សូមអាន កូឡុស ៣:១០-១៤) បន្ទាប់មក យើងនឹងឃើញរបៀបដែលយើងអាចបង្ហាញគុណសម្បត្ដិទាំងនេះក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង។
«អ្នករាល់គ្នារួបរួមគ្នាហាក់ដូចជាបុគ្គលតែមួយ»
៣. តើគុណសម្បត្ដិមួយនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីគឺជាអ្វី?
៣ ប៉ូលបានពន្យល់ថាផ្នែកមួយដ៏សំខាន់នៃបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីគឺការមិនរើសមុខ។ គាត់បាននិយាយថា៖ «គ្មានជនជាតិក្រិច ឬជនជាតិយូដា គ្មានការកាត់ចុងស្បែក ឬមិនកាត់ចុងស្បែក គ្មានជនបរទេស ជនជាតិស៊ិទា ខ្ញុំបម្រើ ឬអ្នកមានសេរីភាពឡើយ»។ * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) នៅក្នុងក្រុមជំនុំ គ្មានអ្នកណាម្នាក់គួរមានអារម្មណ៍ថាគាត់ល្អប្រសើរជាងអ្នកឯទៀតដោយសារពូជសាសន៍ សញ្ជាតិ ឬឋានៈរបស់គាត់ក្នុងសង្គមឡើយ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះក្នុងនាមជាអ្នកកាន់តាមគ្រិស្ដ យើងទាំងអស់គ្នា«រួបរួមគ្នាហាក់ដូចជាបុគ្គលតែមួយ»។—កូឡុស ៣:១១; កាឡាទី ៣:២៨
យើងមិនរើសមុខអ្នកណាម្នាក់ដោយសារពូជសាសន៍ ឬឋានៈរបស់គាត់ក្នុងសង្គមឡើយ
៤. (ក) តើអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាត្រូវប្រព្រឹត្ដយ៉ាងណាចំពោះអ្នកឯទៀត? (ខ) តើស្ថានភាពអ្វីប្រហែលជានាំឲ្យគ្រិស្ដសាសនិកពិបាកមានសាមគ្គីភាព?
៤ ពេលយើងបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី យើងប្រព្រឹត្ដទៅលើមនុស្សទាំងអស់ដោយគោរព ហើយលើកកិត្ដិយសពួកគេ ទោះជាពួកគេមានពូជសាសន៍ឬមកពីមជ្ឈដ្ឋានណាក៏ដោយ។ (រ៉ូម ២:១១) នៅតំបន់ខ្លះក្នុងពិភពលោកនេះការធ្វើដូច្នេះប្រហែលជាពិបាកណាស់។ ជាឧទាហរណ៍ នៅប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង រដ្ឋាភិបាលធ្លាប់បែងចែកពូជសាសន៍ផ្សេងៗឲ្យរស់នៅកន្លែងផ្សេងពីគ្នា។ មនុស្សភាគច្រើនដែលរស់នៅប្រទេសនោះ រួមទាំងសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា នៅតែរស់នៅក្នុងតំបន់ទាំងនោះ។ គណៈអភិបាលចង់លើកទឹកចិត្ដបងប្អូនរបស់យើងឲ្យ«បើកចិត្ដឲ្យទូលាយ»។ ដូច្នេះ នៅខែតុលា ឆ្នាំ២០១៣ ពួកគាត់បានធ្វើការរៀបចំដ៏ពិសេសមួយដែលជួយបងប្អូនដែលមានពូជសាសន៍ផ្សេងៗឲ្យស្គាល់គ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យបានប្រសើរជាង។—កូរិនថូសទី២ ៦:១៣
៥, ៦. (ក) តើមានការរៀបចំអ្វីនៅប្រទេសមួយដើម្បីជួយរាស្ដ្ររបស់ព្រះឲ្យកាន់តែមានសាមគ្គីភាព? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ) (ខ) តើនេះនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី?
៥ នៅចុងសប្ដាហ៍ខ្លះ មានការរៀបចំមួយដែលបានត្រូវធ្វើឡើងដើម្បីឲ្យសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាដែលមកពីក្រុមជំនុំពីរដែលនិយាយភាសាឬមានពូជសាសន៍ខុសគ្នា អាចសេពគប់ជាមួយគ្នា។ បងប្អូនដែលមកពីក្រុមជំនុំទាំងពីរនោះបានចូលរួមកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនិងកិច្ចប្រជុំជាមួយគ្នា ហើយបានទៅលេងផ្ទះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ក្រុមជំនុំរាប់រយបានចូលរួមក្នុងការរៀបចំនេះ ហើយការិយាល័យសាខាបានទទួលរបាយការណ៍ល្អៗជាច្រើន។ សូម្បីតែមនុស្សខ្លះដែលមិនមែនជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាក៏បានកោតស្ងើចអំពីការរៀបចំនេះដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ គ្រូគង្វាលម្នាក់បាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនមែនជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាទេ តែខ្ញុំឃើញថាពួកអ្នកបានរៀបចំកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងល្អប្រសើរ ហើយក៏មានសាមគ្គីភាពរវាងពូជសាសន៍ផ្សេងៗ»។ តើបងប្អូនយើងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះការរៀបចំនេះ?
៦ ដំបូងបងស្រីណូម៉ាដែលនិយាយភាសាហូស៊ាភ័យខ្លាំងពេលគាត់គិតអំពីការអញ្ជើញសាក្សីដែលមកពីក្រុមជំនុំភាសាអង់គ្លេសឲ្យមកផ្ទះដ៏សាមញ្ញរបស់គាត់។ ប៉ុន្ដែ ក្រោយពីគាត់បានផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងសាក្សីដែលមានស្បែកស ហើយបានទៅលេងផ្ទះរបស់ពួកគេ គាត់មានអារម្មណ៍ស្រួលជាង។ គាត់បាននិយាយថា៖ «ពួកគេជាមនុស្សធម្មតាដូចយើងដែរ!»។ ដូច្នេះ ពេលបងប្អូនដែលមកពីក្រុមជំនុំភាសាអង់គ្លេសបានមកផ្សព្វផ្សាយជាមួយនឹងក្រុមជំនុំភាសាហូស៊ា បងណូម៉ាបានអញ្ជើញពួកគេខ្លះឲ្យមកផ្ទះរបស់គាត់ដើម្បីបរិភោគអាហារជាមួយគ្នា។ គាត់បានកោតស្ងើច នៅពេលដែលគាត់បានឃើញថាភ្ញៀវម្នាក់ដែលជាអ្នកចាស់ទុំដែលមានស្បែកសរីករាយអង្គុយនៅលើប្រអប់ជ័រមួយ។ ដោយសារកម្មវិធីនេះនៅតែបន្ដ បងប្អូនជាច្រើននាក់មានមិត្ដភក្ដិថ្មី ហើយបន្ដជួបពួកអ្នកដែលមានប្រវត្ដិផ្សេងៗ។
ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងសេចក្ដីសប្បុរស
៧. ហេតុអ្វីយើងត្រូវបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណាជានិច្ច?
៧ រាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមានទុក្ខលំបាករហូតដល់ទីបញ្ចប់នៃពិភពលោករបស់សាថាន។ ការគ្មានការងារធ្វើ ជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ ការបៀតបៀន មហន្ដរាយធម្មជាតិ ការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្ដិដោយសារបទឧក្រិដ្ឋ ឬទុក្ខលំបាកផ្សេងទៀតអាចមានឥទ្ធិពលលើយើងទាំងអស់គ្នា។ ដើម្បីជួយគ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងអំឡុងពេលមានទុក្ខលំបាក យើងត្រូវមានសេចក្ដីមេត្ដាករុណាពិតប្រាកដ។ សេចក្ដីអាណិតមេត្ដានឹងជំរុញចិត្ដយើងឲ្យប្រព្រឹត្ដចំពោះអ្នកឯទៀតដោយសប្បុរស។ (អេភេសូរ ៤:៣២) គុណសម្បត្ដិទាំងនេះជាផ្នែកនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី ហើយនឹងជួយយើងឲ្យយកតម្រាប់ព្រះនិងសម្រាលទុក្ខអ្នកឯទៀត។—កូរិនថូសទី២ ១:៣, ៤
៨. តើមានអ្វីល្អខ្លះដែលអាចកើតឡើង ពេលយើងបង្ហាញសេចក្ដីមេត្ដាករុណានិងសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះបុគ្គលទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
៨ តើតាមរបៀបណាយើងអាចបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសកាន់តែខ្លាំងចំពោះពួកអ្នកដែលនៅក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងដែលបានរើពីប្រទេសផ្សេងឬដែលជាអ្នកក្រ? យើងចង់ទទួលស្វាគមន៍ពួកគេ ធ្វើជាមិត្ដភក្ដិរបស់ពួកគេ ហើយជួយពួកគេឲ្យដឹងថាយើងត្រូវការពួកគេក្នុងក្រុមជំនុំ។ (កូរិនថូសទី១ ១២:២២, ២៥) ជាឧទាហរណ៍ សូមពិចារណាអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងដល់បងប្រុសដាន់នីខាល ដែលបានរើពីប្រទេសហ្វីលីពីនទៅប្រទេសជប៉ុន។ ដោយសារគាត់ជាជនបរទេស នៅកន្លែងធ្វើការរបស់គាត់ គេមិនបានប្រព្រឹត្ដមកលើគាត់ដូចបុគ្គលិកឯទៀតទេ។ ក្រោយមក គាត់បានចូលរួមកិច្ចប្រជុំរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា។ បងដាន់នីខាលបាននិយាយថា៖ «អ្នកចូលរួមស្ទើរតែទាំងអស់គឺជាជនជាតិជប៉ុន តែពួកគេបានទទួលស្វាគមន៍ខ្ញុំយ៉ាងកក់ក្ដៅ ហាក់ដូចជាពួកគេធ្លាប់ស្គាល់ខ្ញុំយូរមកហើយ»។ សេចក្ដីសប្បុរសរបស់បងប្អូនបានបន្ដជួយគាត់ឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា។ ក្រោយមក បងដាន់នីខាលបានទទួលការជ្រមុជទឹក ហើយសព្វថ្ងៃនេះគាត់បម្រើជាអ្នកចាស់ទុំ។ អ្នកចាស់ទុំឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំរបស់គាត់សប្បាយចិត្ដដែលបងដាន់នីខាលនិងបងជេនអេហ្វឺដែលជាប្រពន្ធរបស់គាត់គឺជាសមាជិកក្រុមជំនុំនោះ ហើយក៏និយាយថា៖ «ពួកគាត់មានជីវិតសាមញ្ញជាអ្នកត្រួសត្រាយ ហើយទុកគំរូល្អស្ដីអំពីការស្វែងរករាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមុន»។—លូកា ១២:៣១
៩, ១០. សូមលើកឧទាហរណ៍ស្ដីអំពីលទ្ធផលល្អដែលមកពីការបង្ហាញចិត្ដអាណិតមេត្ដាក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។
៩ យើងមានឱកាសដើម្បីធ្វើ«ល្អដល់មនុស្សទាំងអស់» ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ (កាឡាទី ៦:១០) សាក្សីជាច្រើននាក់មានចិត្ដអាណិតមេត្ដាចំពោះជនអន្ដោប្រវេសន៍ ហើយព្យាយាមរៀនភាសារបស់ពួកគេ។ (កូរិនថូសទី១ ៩:២៣) ការខំប្រឹងរបស់សាក្សីទាំងនោះបាននាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អ។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីធីហ្វានីដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយម្នាក់នៅប្រទេសអូស្ត្រាលី បានរៀនភាសាស្វាហីលីដើម្បីជួយក្រុមជំនុំភាសាស្វាហីលីនៅក្រុងប៊ី្រស្បិន។ ទោះជាការរៀនភាសានោះគឺពិបាកក្ដី នោះបានធ្វើឲ្យជីវិតរបស់គាត់កាន់តែមានន័យខ្លឹមសារ។ បងធីហ្វានីនិយាយថា៖ «បើអ្នកចង់រំភើបចិត្ដក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ អ្នកគួរបម្រើក្នុងក្រុមជំនុំដែលនិយាយភាសាបរទេស។ នេះគឺដូចជាការធ្វើដំណើរទៅប្រទេសក្រៅដោយមិនចាំបាច់ចាកចេញពីក្រុងរបស់យើងឡើយ។ យើងឃើញដោយផ្ទាល់ភ្នែកថាយើងមានបងប្អូនរួមជំនឿទូទាំងពិភពលោក ហើយក៏ឃើញនូវសាមគ្គីភាពដ៏អស្ចារ្យរបស់យើង»។
តើអ្វីជំរុញចិត្ដគ្រិស្ដសាសនិកឲ្យជួយជនអន្ដោប្រវេសន៍? (សូមមើលវគ្គ១០)
១០ នៅប្រទេសជប៉ុន ក្រុមគ្រួសារមួយបានធ្វើអ្វីដែលស្រដៀងនឹងនេះ។ សាគីកូដែលជាកូនស្រីនិយាយថា៖ «ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយយើងច្រើនតែបានជួបជនអន្ដោប្រវេសន៍ដែលជាជនជាតិប្រេស៊ីល។ ពេលយើងបានបង្ហាញពួកគេនូវបទគម្ពីរដូចជា ការបើកបង្ហាញ ២១:៣, ៤ ឬទំនុកតម្កើង ៣៧:១០, ១១, ២៩ ពីគម្ពីររបស់ពួកគេជាភាសាព័រទុយហ្គាល់ ពួកគេបានយកចិត្ដទុកដាក់ស្តាប់ ហើយពេលខ្លះពួកគេថែមទាំងបានស្រក់ទឹកភ្នែកទៀតផង»។ ក្រុមគ្រួសារនោះមានចិត្ដអាណិតមេត្ដាចំពោះជនអន្ដោប្រវេសន៍ទាំងនោះ ហើយចង់ជួយពួកគេឲ្យរៀនសេចក្ដីពិត ដូច្នេះក្រុមគ្រួសារនោះបានចាប់ផ្ដើមរៀនភាសាព័រទុយហ្គាល់។ ក្រោយមក ក្រុមគ្រួសារនោះបានជួយក្នុងការបង្កើតក្រុមជំនុំភាសាព័រទុយហ្គាល់។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ពួកគេបានជួយជនអន្ដោប្រវេសន៍ជាច្រើននាក់ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ បងសាគីកូនិយាយថា៖ «ការខំប្រឹងរៀនភាសាព័រទុយហ្គាល់គឺពិបាកណាស់ តែពរដែលយើងទទួលគឺច្រើនជាងការខំប្រឹងនោះ។ យើងអរគុណព្រះយេហូវ៉ាខ្លាំងណាស់»។—សូមអាន សកម្មភាព ១០:៣៤, ៣៥
ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយចិត្ដរាបទាប
១១, ១២. (ក) ហេតុអ្វីយើងត្រូវមានបំណងចិត្ដត្រឹមត្រូវក្នុងការបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី? (ខ) តើអ្វីខ្លះនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្ដរាបទាប?
១១ ការបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីត្រូវចេញពីបំណងចិត្ដចង់ឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលកិត្ដិយស មិនមែនដើម្បីទទួលការសរសើរពីអ្នកឯទៀតទេ។ សូមចាំថា សូម្បីតែទេវតាមួយរូបដែលជាបុគ្គលដ៏ល្អឥតខ្ចោះក៏បានក្លាយទៅជាបុគ្គលដែលមានអំណួត ហើយបានប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គង។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម អេសេគាល ២៨:១៧) យើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ដូច្នេះគឺកាន់តែពិបាកឲ្យយើងជៀសវាងពីការមានអំណួត។ ក៏ប៉ុន្ដែ យើងអាចបំពាក់ខ្លួនដោយចិត្ដរាបទាបបាន។ តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ?
១២ អ្វីមួយដែលនឹងជួយយើងឲ្យមានចិត្ដរាបទាបគឺការអានបណ្ដាំរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃនិងរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលយើងអាន។ (ចោទិយកថា ១៧:១៨-២០) ជាពិសេសយើងត្រូវរំពឹងគិតអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនយើង ហើយអំពីគំរូដ៏អស្ចារ្យរបស់លោកស្ដីអំពីចិត្ដរាបទាប។ (ម៉ាថាយ ២០:២៨) លោកយេស៊ូមានចិត្ដរាបទាបខ្លាំងដល់ម៉្លេះបានជាលោកបានលាងជើងឲ្យពួកសាវ័ករបស់លោក។ (យ៉ូហាន ១៣:១២-១៧) អ្វីមួយទៀតដែលយើងអាចធ្វើគឺអធិដ្ឋានសុំសកម្មពលរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សកម្មពលរបស់លោកអាចជួយយើងឲ្យតយុទ្ធនឹងទំនោរចិត្ដណាក៏ដោយដែលធ្វើឲ្យយើងគិតថាខ្លួនប្រសើរជាងអ្នកឯទៀត។—កាឡាទី ៦:៣, ៤; ភីលីព ២:៣
ពេលយើងមានចិត្ដរាបទាប ក្រុមជំនុំនឹងកាន់តែមានសេចក្ដីសុខសាន្ដនិងមានសាមគ្គីភាព
១៣. តើចិត្ដរាបទាបនាំឲ្យទទួលពរអ្វីខ្លះ?
១៣ សូមអាន សុភាសិត ២២:៤។ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងមានចិត្ដរាបទាប។ ចិត្ដរាបទាបនាំឲ្យយើងទទួលពរជាច្រើន។ ពេលយើងមានចិត្ដរាបទាប ក្រុមជំនុំនឹងកាន់តែមានសេចក្ដីសុខសាន្ដនិងមានសាមគ្គីភាព។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគុណដ៏វិសេសលើសលប់របស់លោក។ សាវ័កពេត្រុសបាននិយាយថា៖ «ចូរអ្នកទាំងអស់គ្នាក្រវាត់ខ្លួនដោយចិត្ដរាបទាបក្នុងរបៀបដែលប្រព្រឹត្ដចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ពីព្រោះព្រះប្រឆាំងមនុស្សក្រអឺតក្រទម តែលោកឲ្យគុណដ៏វិសេសលើសលប់ដល់មនុស្សដែលមានចិត្ដរាបទាប»។—ពេត្រុសទី១ ៥:៥
ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់
១៤. តើអ្នកណាជាគំរូដ៏ល្អបំផុតស្ដីអំពីចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់?
១៤ នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ បើបុគ្គលណាម្នាក់មានចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់ អ្នកឯទៀតច្រើនតែគិតថាគាត់គឺជាមនុស្សទន់ខ្សោយ។ ប៉ុន្ដែ នេះមិនមែនជាការពិតទេ។ គុណសម្បត្ដិទាំងនេះមកពីព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបុគ្គលដ៏ខ្លាំងក្លាបំផុតលើសកលលោក។ លោកគឺជាគំរូដ៏ល្អបំផុតស្ដីអំពីចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៩) ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចិត្ដអត់ធ្មត់នៅពេលដែលលោកបានឆ្លើយតបតាមរយៈទេវតារបស់លោកទៅកាន់អាប្រាហាំនិងឡុត។ (លោកុប្បត្ដិ ១៨:២២-៣៣; ១៩:១៨-២១) ម្យ៉ាងទៀត សូមគិតដែរអំពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចិត្ដអត់ធ្មត់អស់ជាង១.៥០០ឆ្នាំចំពោះប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលមិនបានស្តាប់បង្គាប់លោក។—អេសេគាល ៣៣:១១
១៥. តើលោកយេស៊ូបានទុកគំរូអ្វីក្នុងការបង្ហាញចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់?
១៥ លោកយេស៊ូគឺជាបុគ្គលម្នាក់ដែល«ស្លូត»។ (ម៉ាថាយ ១១:២៩) លោកមានចិត្ដអត់ធ្មត់ខ្លាំងណាស់ចំពោះភាពទន់ខ្សោយនៃពួកសាវ័ករបស់លោក។ ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់លោកយេស៊ូនៅផែនដី លោកច្រើនតែបានត្រូវគេរិះគន់និងចោទប្រកាន់ដោយគ្មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវ តែលោកមានចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់រហូតដល់លោកស្លាប់។ ពេលលោកយេស៊ូឈឺចាប់យ៉ាងខ្លាំងនៅលើបង្គោលទារុណកម្ម លោកបានសុំបិតារបស់លោកឲ្យអភ័យទោសឲ្យមនុស្សដែលនឹងសម្លាប់លោក។ លោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ពួកគេមិនដឹងថាខ្លួនកំពុងធ្វើអ្វីឡើយ»។ (លូកា ២៣:៣៤) សូម្បីតែនៅពេលដែលលោកយេស៊ូតានតឹងចិត្ដឬឈឺចាប់ក្ដី លោកបានរក្សាចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់។—សូមអាន ពេត្រុសទី១ ២:២១-២៣
១៦. តើយើងអាចបង្ហាញចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ ប៉ូលបានរៀបរាប់អំពីរបៀបមួយដែលយើងអាចបង្ហាញចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់ ពេលដែលគាត់បានសរសេរថា៖ «ចូរទ្រាំទ្រគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយអភ័យទោសឲ្យគ្នាទៅវិញទៅមកដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ បើអ្នកណាមានហេតុត្អូញត្អែរអំពីអ្នកណាម្នាក់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានអភ័យទោសឲ្យអ្នករាល់គ្នាដោយគ្មានល័ក្ខខ័ណ្ឌ ម៉្លោះហើយ ចូរអ្នករាល់គ្នាធ្វើដូច្នោះដែរ»។ (កូឡុស ៣:១៣) ដើម្បីអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត យើងត្រូវមានចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់។ នេះនឹងនាំឲ្យមានសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។
១៧. ហេតុអ្វីចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់គឺសំខាន់?
១៧ ព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យយើងមានចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់ចំពោះអ្នកឯទៀត។ គុណសម្បត្ដិទាំងនេះគឺសំខាន់ចាំបាច់បើយើងចង់រស់នៅក្នុងពិភពលោកថ្មីរបស់លោក។ (ម៉ាថាយ ៥:៥; យ៉ាកុប ១:២១) ពេលយើងមានចិត្ដស្លូតបូតនិងចិត្ដអត់ធ្មត់ យើងលើកកិត្ដិយសព្រះយេហូវ៉ា ហើយជួយអ្នកឯទៀតឲ្យធ្វើដូច្នេះដែរ។—កាឡាទី ៦:១; ធីម៉ូថេទី២ ២:២៤, ២៥
ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់
១៨. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការមិនរើសមុខជាប់ទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា?
១៨ គុណសម្បត្ដិទាំងអស់ដែលយើងបានពិចារណាជាប់ទាក់ទងនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ជាឧទាហរណ៍ យ៉ាកុបដែលជាអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូត្រូវផ្ដល់ឱវាទដល់បងប្អូនរួមជំនឿរបស់គាត់ ដោយសារពួកគេបានចាត់ទុកអ្នកមានថាប្រសើរជាងអ្នកក្រ។ គាត់បានពន្យល់ថានេះគឺប្រឆាំងនឹងបញ្ញត្ដិរបស់ព្រះដែលឲ្យ«ស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក»។ បន្ទាប់មក គាត់បានបន្ថែមថា៖ «ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាចេះតែរើសមុខ នោះអ្នករាល់គ្នាកំពុងប្រព្រឹត្ដអំពើខុសឆ្គងហើយ»។ (យ៉ាកុប ២:៨, ៩) បើយើងស្រឡាញ់មនុស្សឯទៀត យើងនឹងមិនរើសអើងបុគ្គលណាម្នាក់ដោយសារការអប់រំ ពូជសាសន៍ ឬឋានៈរបស់គាត់ក្នុងសង្គមឡើយ។ យើងមិនគ្រាន់តែបង្ហាញថាយើងមិនរើសមុខប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងធ្វើដូច្នេះដោយស្មោះអស់ពីចិត្ដ។
១៩. ហេតុអ្វីគឺសំខាន់ដែលយើងបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់?
១៩ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏‹មានចិត្ដធ្ងន់និងសប្បុរស› ហើយ«មិនចេះក្រអឺតក្រអោង»។ (កូរិនថូសទី១ ១៣:៤) ដើម្បីបន្ដផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកជិតខាងរបស់យើង យើងត្រូវមានចិត្ដអត់ធ្មត់ ចិត្ដសប្បុរស និងចិត្ដរាបទាប។ (ម៉ាថាយ ២៨:១៩) គុណសម្បត្ដិទាំងនេះក៏ធ្វើឲ្យយើងកាន់តែស្រួលប្រាស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំ។ ពេលយើងទាំងអស់គ្នាបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះ ក្រុមជំនុំរបស់យើងនឹងមានសាមគ្គីភាព ហើយនឹងនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាទទួលការសរសើរ។ អ្នកឯទៀតនឹងឃើញសាមគ្គីភាពនេះ ហើយនឹងចូលមកឯសេចក្ដីពិត។ គឺសមត្រឹមត្រូវដែលការរៀបរាប់ក្នុងគម្ពីរអំពីបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីបានបញ្ចប់ដោយថា៖ «ក្រៅពីការទាំងនេះ ចូរបំពាក់ខ្លួនដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រោះនោះជាចំណងដែលធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពល្អឥតខ្ចោះ»។—កូឡុស ៣:១៤
‹ចូរបន្ដកែប្រែឲ្យថ្មីឡើង›
២០. (ក) តើយើងគួរសួរខ្លួនយើងនូវសំណួរអ្វីខ្លះ ហើយហេតុអ្វី? (ខ) តើយើងអាចទន្ទឹងរង់ចាំអនាគតដ៏អស្ចារ្យអ្វី?
២០ យើងទាំងអស់គ្នាគួរសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះទៀតដើម្បីដោះចេញនូវបុគ្គលិកលក្ខណៈចាស់ ហើយធ្វើឲ្យប្រាកដថាខ្ញុំលែងមានបុគ្គលិកលក្ខណៈនោះឡើងវិញ?›។ យើងត្រូវអធិដ្ឋានអង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយយើង។ យើងត្រូវខំប្រឹងកែប្រែគំនិតឬការប្រព្រឹត្ដដែលមិនត្រឹមត្រូវ ដើម្បីយើងអាច«ទទួលរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាមត៌ក»។ (កាឡាទី ៥:១៩-២១) យើងក៏ត្រូវសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំបន្ដកែប្រែរបៀបគិតគូររបស់ខ្ញុំដើម្បីធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ដឬទេ?›។ (អេភេសូរ ៤:២៣, ២៤) យើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ដូច្នេះយើងត្រូវបន្ដខំប្រឹងដើម្បីបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី ហើយដើម្បីបន្ដរក្សាបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីនោះ។ នេះគឺជាអ្វីមួយដែលបន្ដជានិច្ច។ នៅពេលដែលបុគ្គលគ្រប់រូបបំពាក់ខ្លួនដោយបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី ហើយមានយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះនូវគុណសម្បត្ដិដូចព្រះយេហូវ៉ា ជីវិតនឹងសប្បាយអស្ចារ្យមែន!
^ វគ្គ 3 នៅសម័យគម្ពីរ មនុស្សបានគិតថាជនជាតិស៊ិទាគ្មានការអប់រំ ដូច្នេះពួកគេបានស្អប់ខ្ពើមជនជាតិនោះ។
