តើអ្នកមានព័ត៌មានពិតឬទេ?
«អ្នកណាដែលឆ្លើយមុនដែលបានស្តាប់រឿង នោះរាប់ជាការចំកួតហើយ ក៏ជាសេចក្ដីខ្មាសដល់ខ្លួនផង»។—សុភាសិត ១៨:១៣
១, ២. (ក) តើយើងត្រូវបង្កើនសមត្ថភាពដ៏សំខាន់អ្វី ហើយហេតុអ្វី? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវរៀនឲ្យចេះវិភាគព័ត៌មាន ហើយប្រើព័ត៌មាននោះដើម្បីសន្និដ្ឋានត្រឹមត្រូវ។ (សុភាសិត ៣:២១-២៣; ៨:៤, ៥) បើយើងមិនធ្វើដូច្នេះទេ សាថាននិងពិភពលោករបស់វាងាយស្រួលធ្វើឲ្យយើងមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវ។ (អេភេសូរ ៥:៦; កូឡុស ២:៨) ដើម្បីសន្និដ្ឋានត្រឹមត្រូវ យើងត្រូវតែស្វែងយល់ព័ត៌មានពិត។ សុភាសិត ១៨:១៣ចែងថា៖ «អ្នកណាដែលឆ្លើយមុនដែលបានស្តាប់រឿង នោះរាប់ជាការចំកួតហើយ ក៏ជាសេចក្ដីខ្មាសដល់ខ្លួនផង»។
២ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកទទួលព័ត៌មានពិតនិងធ្វើការសន្និដ្ឋានត្រឹមត្រូវ។ យើងក៏នឹងរៀនអំពីគោលការណ៍គម្ពីរនិងគំរូដែលជួយយើងឲ្យចេះវិភាគព័ត៌មាន។
កុំជឿ«គ្រប់ពាក្យទាំងអស់»
៣. ហេតុអ្វីយើងត្រូវធ្វើតាមគោលការណ៍គម្ពីរនៅសុភាសិត ១៤:១៥? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ)
៣ សព្វថ្ងៃនេះ យើងទទួលព័ត៌មានពីគ្រប់ទិសទី ដូចជាតាមរយៈប្រព័ន្ធអ៊ីនធឺណិត ទូរទស្សន៍ និងប្រព័ន្ធផ្សាយព័ត៌មានផ្សេងទៀត។ យើងក៏ប្រហែលជាទទួលព័ត៌មានជាច្រើនតាមរយៈអ៊ីមែល សារ និងតាមរយៈមិត្ដភក្ដិរបស់យើង។ ពេលខ្លះមើលទៅដូចជាព័ត៌មានទាំងអស់នោះមិនចេះចប់មិនចេះហើយទេ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្ន។ ទោះជាមិត្ដភក្ដិរបស់យើងទំនងជាមានបំណងល្អក៏ដោយ មានអ្នកផ្សេងទៀតដែលឃោសនាព័ត៌មានមិនពិតឬបង្ខុសការពិតដោយចេតនា។ តើគោលការណ៍គម្ពីរអ្វីអាចជួយយើងឲ្យចេះវិភាគអំពីអ្វីដែលយើងឮ? សុភាសិត ១៤:១៥ចែងថា៖ «មនុស្សឆោតល្ងង់គេជឿគ្រប់ពាក្យទាំងអស់ តែមនុស្សមានគំនិតវាងវៃរមែងមើលផ្លូវខ្លួនដោយប្រយ័ត»។
៤. តើភីលីព ៤:៨, ៩អាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេចឲ្យជ្រើសរើសអ្វីដែលយើងអាន ហើយហេតុអ្វីការចេះវិភាគព័ត៌មានគឺសំខាន់ម៉្លេះ? (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « អ្វីមួយចំនួនដែលជួយយើងឲ្យទទួលព័ត៌មានពិត»)
៤ ដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្ដល្អ យើងត្រូវការព័ត៌មានដែលគួរឲ្យទុកចិត្ដ។ ម៉្លោះហើយ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងខ្លាំងពេលយើងជ្រើសរើសអ្វីដែលយើងអាន។ (សូមអាន ភីលីព ៤:៨, ៩) យើងមិនគួរខ្ជះខ្ជាយពេលវេលារបស់យើងដោយមើលគេហទំព័រដែលផ្សាយព័ត៌មានតាមអ៊ីនធឺណិតដែលមិនគួរឲ្យទុកចិត្ដ ឬដោយអានអ៊ីមែលដែលផ្សព្វផ្សាយពាក្យចចាមអារ៉ាម។ ជាពិសេសគឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងជៀសវាងពីគេហទំព័រដែលពួកអ្នកក្បត់ជំនឿលើកស្ទួយគំនិតឬទស្សនៈរបស់ពួកគេ។ ពួកគេចង់ធ្វើឲ្យជំនឿរបស់រាស្ដ្រព្រះចុះខ្សោយ ហើយចង់បង្ខុសសេចក្ដីពិត។ ព័ត៌មានដែលមិនគួរឲ្យទុកចិត្ដនាំឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្ដមិនត្រឹមត្រូវ។ សូមកុំគិតឲ្យសោះថាព័ត៌មានមិនពិតនឹងមិនអាចមានឥទ្ធិពលលើអ្នកឡើយ។—ធីម៉ូថេទី១ ៦:២០, ២១
៥. តើជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានឮរឿងមិនពិតអ្វី ហើយតើនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើពួកគេ?
៥ ព័ត៌មានមិនពិតអាចនាំឲ្យមានលទ្ធផលអាក្រក់។ នៅសម័យម៉ូសេ អ្នកស៊ើបការណ៍១២នាក់បានចូលទៅក្នុងស្រុកដែលព្រះបានសន្យា។ ពេលត្រឡប់មកវិញ អ្នកស៊ើបការណ៍១០នាក់បាននិយាយមិនល្អអំពីស្រុកនោះ។ (ជនគណនា ១៣:២៥-៣៣) ពួកគេនិយាយបំផ្លើសការពិត ហើយនេះបានធ្វើឲ្យរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាភ័យខ្លាចនិងធ្លាក់ទឹកចិត្ដ។ (ជនគណនា ១៤:១-៤) ហេតុអ្វីបណ្ដាជនមានប្រតិកម្មបែបនេះ? ប្រហែលជាពួកគេបានគិតថានោះជាការពិត ពីព្រោះអ្នកស៊ើបការណ៍ភាគច្រើនបាននិយាយដូចគ្នាអំពីរឿងនោះ។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនព្រមស្តាប់អ្វីល្អៗដែលអ្នកស៊ើបការណ៍ពីរនាក់ទៀតបាននិយាយអំពីស្រុកដែលព្រះបានសន្យាទេ។ (ជនគណនា ១៤:៦-១០) ជាជាងស្វែងរកការពិត ហើយទុកចិត្ដលើព្រះយេហូវ៉ា បណ្ដាជនបានជឿអ្វីមិនល្អដែលពួកគេបានឮ។ នេះជាអ្វីដ៏ឆោតល្ងង់!
៦. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរភ្ញាក់ផ្អើលពេលយើងឮគេនិយាយអ្វីដ៏គួរឲ្យតក់ស្លុតអំពីរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៦ យើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នជាពិសេសពេលយើងឮរឿងដែលទាក់ទងនឹងរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សូមចាំថាសាថានដែលជាសត្រូវរបស់យើងបានត្រូវហៅថា «អ្នកដែលចោទប្រកាន់បងប្អូនរបស់យើង»។ (ការបើកបង្ហាញ ១២:១០) លោកយេស៊ូបានព្រមានថាអ្នកប្រឆាំងនឹង«និយាយរឿងអាក្រក់គ្រប់បែបយ៉ាង»ដើម្បីបង្កាច់បង្ខូចយើង។ (ម៉ាថាយ ៥:១១) បើយើងយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះការព្រមាននេះ យើងនឹងមិនតក់ស្លុតទេពេលយើងឮគេនិយាយអ្វីៗដ៏ចម្លែកអំពីរាស្ដ្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
៧. មុនយើងផ្ញើសារឬអ៊ីមែល តើយើងគួរសួរខ្លួននូវសំណួរអ្វីខ្លះ?
៧ តើអ្នកចូលចិត្ដផ្ញើសារឬអ៊ីមែលទៅមិត្ដភក្ដិរបស់អ្នកឬទេ? ពេលអ្នកឃើញព័ត៌មានដែលគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍ក្នុងប្រព័ន្ធផ្សាយព័ត៌មាន ឬឮបទពិសោធន៍ដ៏អស្ចារ្យណាមួយ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចអ្នកកាសែតដែលចង់ចែកចាយព័ត៌មាននោះភ្លាមៗឬទេ? មុនអ្នកផ្ញើសារឬអ៊ីមែល សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើខ្ញុំដឹងប្រាកដថារឿងនោះគឺជារឿងពិតឬទេ? តើខ្ញុំពិតជាមានព័ត៌មានពិតឬ?›។ បើអ្នកមិនប្រាកដទេ អ្នកប្រហែលជានឹងផ្សព្វផ្សាយពាក្យកុហក។ ដូច្នេះ បើអ្នកមិនដឹងថាព័ត៌មាននោះជាការពិតទេ សូមកុំផ្ញើទៅអ្នកឯទៀត ហើយលុបវាចោល!
៨. នៅប្រទេសខ្លះ តើអ្នកប្រឆាំងបានធ្វើអ្វី? តើតាមរបៀបណាយើងអាចជួយពួកគេដោយមិនដឹងខ្លួន?
៨ មានមូលហេតុមួយទៀតដែលការផ្ញើអ៊ីមែលឬសារដោយមិនគិតពិចារណា គឺជាអ្វីដែលនាំឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់។ ប្រទេសខ្លះបានដាក់កម្រិតឬថែមទាំងបានដាក់បម្រាមទៅលើកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់យើង។ អ្នកប្រឆាំងយើងនៅប្រទេសទាំងនោះ ប្រហែលជាផ្សាយរឿងមិនពិតក្នុងគោលបំណងធ្វើឲ្យយើងភ័យខ្លាចឬសង្ស័យគ្នាទៅវិញទៅមក។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅអតីតសហភាពសូវៀត។ ប៉ូលិសសម្ងាត់(KGB) បានផ្សាយព័ត៌មានមិនពិតថាបងប្អូនមួយចំនួនដែលមានភារកិច្ចជាច្រើនក្នុងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានក្បត់រាស្ដ្ររបស់លោក។ គួរឲ្យស្តាយណាស់ បងប្អូនជាច្រើននាក់បានជឿព័ត៌មានមិនពិតនោះ ហើយបានចាកចេញពីអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ទោះជាបងប្អូនទាំងនោះជាច្រើននាក់បានត្រឡប់មកវិញនៅពេលក្រោយមកក្ដី មានអ្នកខ្លះមិនបានមកវិញទេ។ ពួកគេបានអនុញ្ញាតឲ្យព័ត៌មានមិនពិតនោះបង្ខូចជំនឿរបស់ពួកគេ។ (ធីម៉ូថេទី១ ១:១៩) តើយើងអាចជៀសវាងពីបញ្ហានេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ដោយមិនចែកចាយរឿងអាក្រក់អំពីអ្នកឯទៀត ឬរឿងដែលយើងមិនដឹងប្រាកដថាជារឿងពិតឡើយ។ កុំជឿគ្រប់ទាំងពាក្យដែលអ្នកឮ។ ផ្ទុយទៅវិញ សូមប្រាកដថាអ្នកដឹងព័ត៌មានពិត។
ពេលមិនដឹងព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់
៩. តើមានបញ្ហាអ្វីទៀតដែលធ្វើឲ្យយើងពិបាកទទួលព័ត៌មានពិត?
៩ ជួនកាលយើងឮរឿងខ្លះដែលមានតែផ្នែកខ្លះប៉ុណ្ណោះដែលជាការពិត ហើយនេះធ្វើឲ្យយើងភាន់ច្រឡំ។ រឿងខ្លះទៀតគេមិនប្រាប់ព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់ទេ។ នេះធ្វើឲ្យយើងពិបាកសន្និដ្ឋានត្រឹមត្រូវ។ យើងមិនអាចទុកចិត្ដរឿងណាដែលពិតតែផ្នែកខ្លះប៉ុណ្ណោះទេ! តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីមិនឲ្យគេប្រើរឿងបែបនេះបោកបញ្ឆោតយើង?—អេភេសូរ ៤:១៤
១០. ហេតុអ្វីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលមួយចំនួនហៀបនឹងច្បាំងជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់ពួកគេ ហើយតើអ្វីបានជួយពួកគេឲ្យជៀសវាងពីការធ្វើដូច្នេះ?
១០ យើងអាចរៀនពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលរស់នៅត្រើយខាងលិចនៃទន្លេយ៉ូដាន់ នាសម័យរបស់យ៉ូស្វេ។ (យ៉ូស្វេ ២២:៩-៣៤) ពួកគេបានឮថាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលរស់នៅត្រើយខាងកើតនៃទន្លេយ៉ូដាន់បានសង់ទីបូជាដ៏ធំមួយជិតទន្លេនោះ។ នេះជាការពិត ប៉ុន្ដែនេះមិនមែនជាព័ត៌មានទាំងអស់ទេ ហើយនេះបានបណ្ដាលឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលនៅត្រើយខាងលិចគិតថាបងប្អូននៅត្រើយខាងកើតបានបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះយេហូវ៉ា។ ដូច្នេះពួកគេបានជួបជុំគ្នាដើម្បីទៅច្បាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលនៅត្រើយខាងកើត។ (សូមអាន យ៉ូស្វេ ២២:៩-១២) ប៉ុន្ដែ មុនជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលនៅត្រើយខាងលិចទៅវាយប្រហារ ពួកគេបានចាត់បុរសមួយចំនួនឲ្យទៅស្វែងរកការពិត។ តើបុរសទាំងនោះបានរកឃើញថាការពិតគឺយ៉ាងណា? ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលនៅត្រើយខាងកើតមិនបានសង់ទីបូជាដើម្បីជូនគ្រឿងបូជាទៅព្រះមិនពិតទេ។ ពួកគេបានសង់ទីបូជានោះជាទីរំលឹកដើម្បីឲ្យគ្រប់គ្នាដឹងថាពួកគេគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា។ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលច្បាស់ជាសប្បាយចិត្ដជាខ្លាំងដែលពួកគេមិនបានធ្វើសង្គ្រាមជាមួយនឹងបងប្អូនរបស់ពួកគេ ប៉ុន្ដែពួកគេបានចំណាយពេលដើម្បីស្វែងយល់ការពិតទាំងអស់។
១១. (ក) តើមភីបូសែតបានរងអំពើអយុត្ដិធម៌អ្វី? (ខ) តើដាវីឌគួរតែធ្វើអ្វីដើម្បីមិនឲ្យមភីបូសែតរងអំពើអយុត្ដិធម៌នោះ?
១១ ប្រហែលជានឹងមានពេលដែលយើងឈឺចិត្ដដោយសារមនុស្សនិយាយអ្វីដែលធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតភាន់ច្រឡំអំពីយើង។ នេះបានកើតឡើងដល់មភីបូសែត។ ដោយចិត្ដទូលាយ ស្ដេចដាវីឌបានឲ្យមភីបូសែតនូវទឹកដីទាំងអស់របស់សុលដែលជាជីតារបស់មភីបូសែត។ (សាំយូអែលទី២ ៩:៦, ៧) ប៉ុន្ដែក្រោយមក ដាវីឌបានឮរឿងអាក្រក់មួយអំពីមភីបូសែត។ ដាវីឌមិនបានស្វែងយល់ការពិតទេ ហើយគាត់បានដកហូតទឹកដីនោះពីមភីបូសែតវិញ។ (សាំយូអែលទី២ ១៦:១-៤) ពេលដាវីឌនិយាយជាមួយនឹងមភីបូសែតនៅពេលក្រោយមក ទើបដាវីឌដឹងថាខ្លួនបានធ្វើខុស។ បន្ទាប់មក គាត់បានឲ្យទឹកដីនោះខ្លះៗទៅមភីបូសែតម្ដងទៀត។ (សាំយូអែលទី២ ១៩:២៤-២៩) បើដាវីឌបានចំណាយពេលដើម្បីស្វែងយល់ការពិត ជាជាងធ្វើការសម្រេចចិត្ដភ្លាមៗដោយគ្មានព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់ នោះមភីបូសែតនឹងមិនបានរងអំពើអយុត្ដិធម៌នេះទេ។
១២, ១៣. (ក) តើលោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វីពេលមនុស្សនិយាយបង្កាច់បង្ខូចលោក? (ខ) តើយើងអាចធ្វើអ្វីបើបុគ្គលណាម្នាក់និយាយបង្កាច់បង្ខូចយើង?
១២ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីបើអ្នកណាម្នាក់និយាយបង្កាច់បង្ខូចអ្នក? លោកយេស៊ូនិងយ៉ូហានដែលជាអ្នកជ្រមុជទឹកក៏មានបញ្ហានេះដែរ។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ១១:១៨, ១៩) តើលោកយេស៊ូបានធ្វើអ្វី? លោកមិនបានប្រើពេលវេលានិងកម្លាំងរបស់លោកដើម្បីធ្វើឲ្យមនុស្សជឿជាក់ថារឿងនោះគឺមិនពិតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានលើកទឹកចិត្ដបណ្ដាជនឲ្យស្វែងយល់អ្វីដែលជាការពិត។ លោកចង់ឲ្យពួកគេផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីបង្រៀននិងការប្រព្រឹត្ដរបស់លោក។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អំពើសុចរិតដែលមនុស្សម្នាក់ធ្វើ បង្ហាញថាអ្នកនោះមានប្រាជ្ញា»។
១៣ យើងអាចទាញយកមេរៀនដ៏សំខាន់ពីលោកយេស៊ូ។ ជួនកាល មនុស្សប្រហែលជានិយាយមិនល្អឬនិយាយអ្វីដែលអយុត្ដិធម៌អំពីយើង ហើយយើងប្រហែលជាបារម្ភថានេះអាចបង្ខូចកេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់យើង។ ប៉ុន្ដែ របៀបរស់នៅរបស់យើងអាចបង្ហាញអ្នកឯទៀតថាតាមពិតយើងជាមនុស្សបែបណា។ ដូចដែលយើងបានរៀនពីគំរូរបស់លោកយេស៊ូ ការប្រព្រឹត្ដល្អរបស់យើងអាចបង្ហាញថាអ្វីដែលគេចោទប្រកាន់មិនពិតនិងអ្វីដែលគេនិយាយដែលធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតភាន់ច្រឡំអំពីយើង មិនមែនជាការពិតទេ។
តើអ្នកពឹងផ្អែកលើការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនឬទេ?
១៤, ១៥. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរពឹងផ្អែកលើការយល់ដឹងរបស់ខ្លួន?
១៤ ក្នុងអត្ថបទនេះយើងបានឃើញថា ការទទួលព័ត៌មានដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ដគឺមិនស្រួលទេ ហើយក៏មានបញ្ហាមួយទៀតដែរ ពោលគឺភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង។ យើងប្រហែលជាបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយមានប្រាជ្ញាមួយកម្រិត។ អ្នកឯទៀតក៏ប្រហែលជាគោរពយើង ដោយសារយើងចេះគិតពិចារណាបានវែងឆ្ងាយ។ តើអ្វីទាំងនេះអាចក្លាយទៅជាបញ្ហាសម្រាប់យើងឬទេ?
គម្ពីរព្រមានយើងថា យើងមិនគួរពឹងផ្អែកលើយោបល់ឬការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនឡើយ
១៥ នេះអាចក្លាយទៅជាបញ្ហាសម្រាប់យើងមែន។ យើងប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមពឹងផ្អែកលើការយល់ដឹងរបស់ខ្លួន ហើយប្រហែលជាឲ្យទស្សនៈនិងអារម្មណ៍របស់យើងគ្រប់គ្រងលើរបៀបគិតគូររបស់យើង។ យើងក៏ប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមជឿជាក់ថាយើងយល់ស្ថានភាពណាមួយ ទោះជាយើងមិនមានព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់អំពីរឿងនោះក្ដី។ នេះគឺមានគ្រោះថ្នាក់ណាស់! គម្ពីរព្រមានយើងយ៉ាងច្បាស់ថា យើងមិនគួរពឹងផ្អែកលើយោបល់ឬការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនឡើយ។—សុភាសិត ៣:៥, ៦; ២៨:២៦
១៦. ក្នុងឧទាហរណ៍នេះ តើអ្វីបានកើតឡើងនៅភោជនីយដ្ឋានមួយ ហើយតើបងសុខបានគិតយ៉ាងណា?
១៦ ជាឧទាហរណ៍ សូមស្រមៃគិតថានៅល្ងាចមួយ បងប្រុសសុខដែលជាអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនបានទៅភោជនីយដ្ឋានមួយ ហើយនៅទីនោះគាត់បានឃើញបងសៅរ៍ដែលជាអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ទៀត កំពុងអង្គុយជាមួយនឹងស្ដ្រីម្នាក់ដែលមិនមែនជាប្រពន្ធរបស់គាត់។ មើលទៅពួកគេកំពុងជជែកគ្នាយ៉ាងសប្បាយរីករាយ។ បងសុខបានឃើញពួកគេសើចក្អាកក្អាយជាមួយគ្នា ហើយថែមទាំងឱបគ្នា។ នេះធ្វើឲ្យគាត់ព្រួយបារម្ភយ៉ាងខ្លាំង ហើយឆ្ងល់ថា ‹តើបងសៅរ៍និងប្រពន្ធរបស់គាត់នឹងលែងលះគ្នាឬទេ? ចុះយ៉ាងណាកូនរបស់ពួកគេ?›។ បងសុខធ្លាប់ឃើញរឿងបែបនេះកើតឡើងពីមុន។ បើអ្នកជាបងសុខ តើអ្នកនឹងមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា?
១៧. នៅក្នុងឧទាហរណ៍នេះ តើបងសុខបានរកឃើញថាអ្វីជាការពិត ហើយតើយើងអាចរៀនអ្វីពីឧទាហរណ៍នេះ?
១៧ ប៉ុន្ដែ ឈប់សិន! ទោះជាបងសុខសន្និដ្ឋានថាបងសៅរ៍មិនស្មោះត្រង់នឹងប្រពន្ធរបស់គាត់ក្ដី តើបងសុខមានព័ត៌មានគ្រប់គ្រាន់ឬទេ? នៅល្ងាចដដែលនោះនាពេលក្រោយមក បងសុខបានទូរស័ព្ទទៅបងសៅរ៍ ហើយបងសៅរ៍ប្រាប់គាត់ថាស្ដ្រីនោះជាប្អូនស្រីរបស់គាត់ដែលមកពីឆ្ងាយ។ បងសៅរ៍និងប្អូនស្រីគាត់ខានជួបគ្នាអស់ជាច្រើនឆ្នាំ ហើយដោយសារប្អូនស្រីគាត់មកលេងបានតែប៉ុន្មានម៉ោងប៉ុណ្ណោះ បងសៅរ៍ត្រូវទៅជួបគាត់នៅភោជនីយដ្ឋានមួយដើម្បីញ៉ាំបាយជាមួយគ្នា។ ប្រពន្ធរបស់គាត់មិនបានមកចូលរួមជាមួយនឹងពួកគាត់ទេ។ បងសុខសប្បាយចិត្ដណាស់ដែលគាត់មិនបានប្រាប់អ្នកណាអំពីអ្វីដែលគាត់បានសន្និដ្ឋាន! តើយើងរៀនអ្វីពីឧទាហរណ៍នេះ? ទោះជាយើងបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយូរយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងនៅតែត្រូវស្វែងយល់ព័ត៌មានពិតមុនយើងអាចធ្វើការសន្និដ្ឋានត្រឹមត្រូវ។
១៨. តើអ្វីអាចបណ្ដាលឲ្យយើងជឿអ្វីមិនល្អអំពីបងប្អូនរបស់យើង?
១៨ យើងក៏ប្រហែលជាពិបាកវិភាគយ៉ាងត្រឹមត្រូវអំពីស្ថានភាពណាមួយ ពេលស្ថានភាពនោះពាក់ព័ន្ធនឹងបងប្អូនណាម្នាក់ដែលយើងមិនសូវចុះសម្រុងជាមួយ។ បើយើងបន្ដគិតអំពីបញ្ហាដែលយើងមានជាមួយនឹងគាត់ យើងប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមសង្ស័យគាត់។ យ៉ាងនេះ បើយើងឮអ្វីមិនល្អអំពីគាត់ យើងប្រហែលជាចង់ជឿពាក្យនោះ ទោះជាគ្មានភ័ស្ដុតាងបញ្ជាក់ថានេះជាការពិតក៏ដោយ។ តើយើងអាចទាញយកមេរៀនអ្វី? បើយើងបណ្ដោយឲ្យខ្លួនយើងមានទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវចំពោះបងប្អូនរបស់យើង នេះអាចបណ្ដាលឲ្យយើងធ្វើការសន្និដ្ឋានខុស ដោយសារនេះគ្មានមូលដ្ឋានលើការពិត។ (ធីម៉ូថេទី១ ៦:៤, ៥) យើងមិនគួរទុកក្នុងចិត្ដនូវទស្សនៈមិនត្រឹមត្រូវដូចជាការច្រណែនចំពោះបងប្អូនរបស់យើងជាដើម។ សូមកុំភ្លេចថាព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង ហើយអភ័យទោសឲ្យពួកគេដោយអស់ពីចិត្ដ។—សូមអាន កូឡុស ៣:១២-១៤
គោលការណ៍គម្ពីរនឹងការពារយើង
១៩, ២០. (ក) តើគោលការណ៍គម្ពីរណាខ្លះនឹងជួយយើងឲ្យវិភាគព័ត៌មានយ៉ាងត្រឹមត្រូវ? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីនៅអត្ថបទបន្ទាប់?
១៩ នៅសព្វថ្ងៃនេះ គឺពិបាកណាស់ឲ្យយើងទទួលបាននូវព័ត៌មានដែលគួរឲ្យទុកចិត្ដ ហើយឲ្យចេះវិភាគព័ត៌មានទាំងនោះយ៉ាងត្រឹមត្រូវ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះក្នុងពិភពលោកនេះគេច្រើនតែប្រាប់យើងនូវព័ត៌មានមិនគ្រប់គ្រាន់ ឬព័ត៌មានដែលធ្វើឲ្យយើងភាន់ច្រឡំ។ បញ្ហាមួយទៀតគឺយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ។ តើអ្វីអាចជួយយើង? គឺគោលការណ៍ដែលមានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ! ជាឧទាហរណ៍ គោលការណ៍មួយជួយយើងឲ្យដឹងថាការឆ្លើយមុនស្តាប់រឿងនោះទាំងអស់គឺជាការឆោតល្ងង់។ (សុភាសិត ១៨:១៣) គោលការណ៍មួយទៀតជួយយើងឲ្យដឹងថាយើងមិនគួរជឿគ្រប់ទាំងពាក្យដែលយើងបានឮ ដោយមិនស្វែងយល់ថានោះជាការពិតទេ។ (សុភាសិត ១៤:១៥) ទោះជាយើងបានបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយូរយ៉ាងណាក្ដី យើងមិនអាចទុកចិត្ដលើការយល់ដឹងរបស់ខ្លួនបានឡើយ។ (សុភាសិត ៣:៥, ៦) បើយើងធ្វើឲ្យប្រាកដថាយើងប្រើព័ត៌មានដែលគួរឲ្យទុកចិត្ដ នោះគោលការណ៍គម្ពីរនឹងការពារយើងដោយជួយយើងឲ្យធ្វើការសន្និដ្ឋានត្រឹមត្រូវនិងធ្វើការសម្រេចចិត្ដដ៏ឈ្លាសវៃ។
២០ ប៉ុន្ដែ មានមូលហេតុមួយទៀតដែលយើងប្រហែលជាពិបាកដឹងការពិតអំពីស្ថានភាពណាមួយ។ ដោយសារយើងជាមនុស្សជាតិ យើងឆាប់វិនិច្ឆ័យរឿងតាមអ្វីដែលយើងមើលឃើញ។ ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិចារណាអំពីស្ថានភាពខ្លះដែលអាចបណ្ដាលឲ្យយើងធ្វើដូច្នេះ ហើយរបៀបដែលយើងអាចជៀសវាងពីបញ្ហានេះ។
