ចិត្ដធ្ងន់ គឺជាការស៊ូទ្រាំដោយមានសង្ឃឹម
នៅ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់»នេះ ជីវិតគឺលំបាកណាស់ ដូច្នេះយើងត្រូវមានចិត្ដធ្ងន់ខ្លាំងជាងពេលមុនទៅទៀត។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១-៥) មនុស្សជាច្រើននៅជុំវិញយើងមិនមានចិត្ដធ្ងន់ទេ។ ពួកគេគិតតែប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន ចូលចិត្ដឈ្លោះប្រកែកគ្នា និងមិនចេះទប់ចិត្ដ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវសួរខ្លួនយើងថា ‹តើខ្ញុំគឺដូចមនុស្សដែលនៅជុំវិញខ្ញុំដែលមិនមានចិត្ដធ្ងន់ឬទេ? តើចិត្ដធ្ងន់មានន័យយ៉ាងណា? តើខ្ញុំអាចធ្វើអ្វីដើម្បីមានចិត្ដធ្ងន់?›។
តើចិត្ដធ្ងន់គឺជាអ្វី?
តើពាក្យ«ចិត្ដធ្ងន់»នៅក្នុងគម្ពីរមានន័យយ៉ាងណា? នេះមិនគ្រាន់តែមានន័យថាយើងទ្រាំទ្រនឹងបញ្ហាណាមួយប៉ុណ្ណោះទេ។ បុគ្គលដែលមានចិត្ដធ្ងន់ស៊ូទ្រាំដោយសង្ឃឹម ពោលគឺគាត់សង្ឃឹមថាអ្វីៗនឹងល្អប្រសើរ។ គាត់មិនគ្រាន់តែគិតអំពីខ្លួនគាត់ប៉ុណ្ណោះទេ សូម្បីតែអារម្មណ៍របស់ពួកអ្នកដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ខឹងឬដែលបានធ្វើបាបគាត់ ក៏គាត់គិតដែរ។ គាត់សង្ឃឹមជានិច្ចថាចំណងមិត្ដភាពរវាងគាត់និងពួកគេនឹងល្អប្រសើរឡើង។ គឺមិនគួរឲ្យភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលគម្ពីរចែងថាចិត្ដធ្ងន់មកពីសេចក្ដីស្រឡាញ់។ * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) (កូរិនថូសទី១ ១៣:៤) ចិត្ដធ្ងន់ក៏ជាគុណសម្បត្ដិឬលក្ខណៈមួយនៃ«ផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលរបស់ព្រះ»។ (កាឡាទី ៥:២២, ២៣) ដូច្នេះ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីមានចិត្ដធ្ងន់?
របៀបមានចិត្ដធ្ងន់
ដើម្បីមានចិត្ដធ្ងន់យើងត្រូវអធិដ្ឋានសុំព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសកម្មពលរបស់លោក។ លោកផ្ដល់សកម្មពលនេះដល់ពួកអ្នកដែលទុកចិត្ដលើលោក។ (លូកា ១១:១៣) សកម្មពលនេះមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លា ប៉ុន្ដែយើងនៅតែត្រូវប្រព្រឹត្ដសមស្របតាមសេចក្ដីអធិដ្ឋានរបស់យើង។ (ទំនុកតម្កើង ៨៦:១០, ១១) នេះមានន័យថាយើងត្រូវខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីបង្ហាញចិត្ដធ្ងន់ជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយធ្វើឲ្យនេះទៅជាបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់យើង។ ប៉ុន្ដែប្រហែលជាពេលខ្លះយើងមិនមានចិត្ដធ្ងន់ទេ។ តើអ្វីអាចជួយយើង?
យើងត្រូវសិក្សានិងរំពឹងគិតអំពីគំរូដ៏ល្អឥតខ្ចោះរបស់លោកយេស៊ូ។ ពេលដែលសាវ័កប៉ូលបាននិយាយអំពី«បុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មី»ដែលរួមបញ្ចូលចិត្ដធ្ងន់ គាត់លើកទឹកចិត្ដយើងថា៖ «ចូរឲ្យសេចក្ដីសុខសាន្ដរបស់គ្រិស្ដគ្រប់គ្រងចិត្ដអ្នករាល់គ្នា»។ (កូឡុស ៣:១០, ១២, ១៥) ដើម្បីធ្វើដូច្នេះ យើងត្រូវធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ ហើយមានទំនុកចិត្ដទាំងស្រុងថានៅពេលត្រឹមត្រូវព្រះនឹងដោះស្រាយបញ្ហាដែលយើងមាន។ បើយើងមានទំនុកចិត្ដដូច្នេះ យើងនឹងរក្សាឲ្យមានចិត្ដធ្ងន់ ទោះជាមានអ្វីកើតឡើងនៅជុំវិញយើងក៏ដោយ។—យ៉ូហាន ១៤:២៧; ១៦:៣៣
យើងទាំងអស់គ្នាចង់ឲ្យពិភពលោកថ្មីមកដល់ឆាប់ៗ។ ប៉ុន្ដែ យើងរៀនឲ្យចេះមានចិត្ដអត់ធ្មត់ច្រើនជាង ពេលយើងគិតអំពីចិត្ដធ្ងន់ឬចិត្ដអត់ធ្មត់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញចំពោះយើង។ គម្ពីរធានាថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាមិនយឺតក្នុងការធ្វើតាមសេចក្ដីសន្យារបស់លោក ដូចមនុស្សខ្លះគិតថាយឺតនោះទេ ប៉ុន្ដែលោកអត់ធ្មត់នឹងយើង ពីព្រោះលោកមិនចង់ឲ្យអ្នកណាត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ តែចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសប្រែចិត្ដ»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៩) ដូច្នេះ ពេលយើងគិតអំពីចិត្ដអត់ធ្មត់ដែលព្រះយេហូវ៉ាមានចំពោះយើង យើងក៏នឹងកាន់តែអត់ធ្មត់ចំពោះអ្នកឯទៀតដែរ។ (រ៉ូម ២:៤) តើមានស្ថានភាពអ្វីខ្លះដែលយើងត្រូវការចិត្ដអត់ធ្មត់?
ស្ថានភាពដែលយើងត្រូវការចិត្ដអត់ធ្មត់
ក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់យើងមានស្ថានភាពជាច្រើនដែលយើងត្រូវការចិត្ដអត់ធ្មត់។ ជាឧទាហរណ៍ បើយើងមានអារម្មណ៍ថាយើងមានអ្វីដ៏សំខាន់ចង់និយាយ យើងប្រហែលជាត្រូវអត់ធ្មត់ដើម្បីមិននិយាយកាត់អ្នកឯទៀត។ (យ៉ាកុប ១:១៩) យើងក៏ត្រូវអត់ធ្មត់ពេលបុគ្គលណាម្នាក់ធ្វើឲ្យយើងខឹងដែរ។ ជាជាងមានប្រតិកម្មលឿនពេក ជាការល្អឲ្យយើងចាំអំពីប្រតិកម្មរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងលោកយេស៊ូចំពោះចំណុចខ្សោយរបស់យើង។ លោកទាំងពីរមិនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើអ្វីតិចតួចដែលយើងធ្វើខុសនោះទេ ទោះជាយើងធ្វើខុសជាច្រើនដងក្ដី។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកទាំងពីរកត់សម្គាល់គុណសម្បត្ដិរបស់យើង ហើយរង់ចាំដោយចិត្ដអត់ធ្មត់ឲ្យយើងរីកចម្រើន។—ធីម៉ូថេទី១ ១:១៦; ពេត្រុសទី១ ៣:១២
យើងក៏ត្រូវការចិត្ដធ្ងន់ពេលបុគ្គលណាម្នាក់ប្រាប់យើងថាយើងបាននិយាយ ឬធ្វើអ្វីដែលខុស។ ពេលនេះកើតឡើង ប្រហែលជាដំបូងយើងឈឺចិត្ដ ហើយនិយាយការពារខ្លួន។ ប៉ុន្ដែ បណ្ដាំរបស់ព្រះប្រាប់យើងឲ្យមានប្រតិកម្មខុសពីនេះ។ គម្ពីរចែងថា៖ ‹ចិត្ដអត់ធ្មត់ នោះវិសេសជាងមានចិត្ដអំនួត។ កុំឲ្យមានចិត្ដរហ័សខឹងឡើយ ដ្បិតសេចក្ដីកំហឹងរមែងនៅក្នុងទ្រូងរបស់មនុស្សល្ងីល្ងើទេ›។ (សាស្តា ៧:៨, ៩) ដូច្នេះ ទោះជាគេចោទប្រកាន់មិនពិតទាំងស្រុងអំពីយើងក្ដី យើងត្រូវមានចិត្ដធ្ងន់និងគិតយ៉ាងដិតដល់ មុនដែលយើងមានប្រតិកម្ម។ នេះជាអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានធ្វើពេលអ្នកឯទៀតចោទប្រកាន់មិនពិតអំពីលោក។—ម៉ាថាយ ១១:១៩
ជាពិសេសឪពុកម្ដាយត្រូវការចិត្ដអត់ធ្មត់ពេលដែលពួកគាត់ត្រូវជួយកូនៗឲ្យកែតម្រង់ចិត្ដគំនិតរបស់ពួកគេ ឬឲ្យជៀសវាងពីសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនល្អ។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងប្រុសម៉ាធាស ដែលបម្រើនៅបេតអែលនាតំបន់ស្កង់ឌីណាវី។ ពេលបងម៉ាធាសនៅវ័យជំទង់ សិស្សរួមថ្នាក់របស់គាត់បានសើចចំអកគាត់ដោយសារជំនឿរបស់គាត់។ ដំបូង ឪពុកម្ដាយរបស់គាត់មិនបានដឹងអំពីរឿងនេះទេ។ ប៉ុន្ដែក្រោយមក ពួកគេបានឃើញថាគាត់ចាប់ផ្ដើមសង្ស័យអំពីជំនឿរបស់គាត់។ បងយីលីសដែលជាឪពុករបស់បងម៉ាធាសនិយាយថាគាត់និងប្រពន្ធរបស់គាត់ពិតជាត្រូវការចិត្ដអត់ធ្មត់ក្នុងស្ថានភាពនេះ។ បងម៉ាធាសបានសួរសំណួរដូចជា៖ «តើព្រះជាអ្នកណា? ចុះបើគម្ពីរមិនមែនជាបណ្ដាំរបស់ព្រះ? ហេតុអ្វីយើងដឹងថាព្រះពិតជាចង់ឲ្យយើងធ្វើនេះឬធ្វើនោះ?»។ គាត់ក៏បានសួរឪពុករបស់គាត់ថា៖ «ប៉ា! ហេតុអ្វីខ្ញុំនឹងត្រូវទទួលការវិនិច្ឆ័យ បើខ្ញុំមិនមានទស្សនៈនិងជំនឿដូចប៉ាផងហ្នឹង?»។
បងយីលីសពន្យល់ថា៖ «ជួនកាល កូនយើងសួរសំណួរដោយកំហឹង មិនមែនខឹងចំពោះខ្ញុំឬម្ដាយរបស់គាត់ទេ ប៉ុន្ដែចំពោះសេចក្ដីពិត ដោយសារគាត់គិតថាសេចក្ដីពិតបានធ្វើឲ្យជីវិតគាត់ពិបាកណាស់»។ តើបងយីលីសបានជួយកូនប្រុសរបស់គាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំនិងកូនខ្ញុំបានអង្គុយនិយាយគ្នាអស់ជាច្រើនម៉ោង»។ ជារឿយៗ បងយីលីសគ្រាន់តែស្តាប់បងម៉ាធាស ហើយសួរសំណួរដើម្បីយល់អំពីអារម្មណ៍និងទស្សនៈរបស់កូន។ ពេលខ្លះ បងយីលីសបានពន្យល់បងម៉ាធាសអំពីអ្វីមួយ រួចមកប្រាប់ថាគាត់នឹងទុកពេលឲ្យបងម៉ាធាសគិតអំពីអ្វីនោះមួយថ្ងៃឬពីរថ្ងៃ មុនពេលពួកគាត់និយាយអំពីអ្វីនោះម្ដងទៀត។ នៅពេលផ្សេងទៀត បងយីលីសនិយាយថាគាត់ត្រូវការប៉ុន្មានថ្ងៃដើម្បីគិតអំពីអ្វីដែលកូនប្រុសរបស់គាត់បាននិយាយ។ តាមរយៈការសន្ទនាជាទៀងទាត់ទាំងនេះ បងម៉ាធាសបានចាប់ផ្ដើមយល់អំពីអត្ថន័យនៃថ្លៃលោះ ហើយយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់យើងនិងមានសិទ្ធិគ្រប់គ្រងលើយើង។ បងយីលីសនិយាយថា៖ «គឺត្រូវការពេលដើម្បីជួយកូន ហើយគ្រានោះច្រើនតែពិបាក ប៉ុន្ដែយូរៗទៅ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគាត់មានចំពោះព្រះយេហូវ៉ាមានកាន់តែខ្លាំងឡើងក្នុងចិត្ដរបស់គាត់។ ខ្ញុំនិងប្រពន្ធខ្ញុំសប្បាយចិត្ដណាស់ ដែលយើងបានខំជួយកូនយ៉ាងអត់ធ្មត់ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់នៅវ័យជំទង់ ដោយសារនេះបាននាំឲ្យមានលទ្ធផលល្អ ពោលគឺមានឥទ្ធិពលលើចិត្ដរបស់គាត់»។
កាលដែលបងយីលីសនិងប្រពន្ធរបស់គាត់អត់ធ្មត់ជួយកូនប្រុសរបស់ពួកគាត់ ពួកគាត់មានទំនុកចិត្ដថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយពួកគាត់។ បងយីលីសនិយាយថា៖ «ខ្ញុំច្រើនតែប្រាប់ម៉ាធាសថា សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅដែលយើងមានចំពោះគាត់ក្នុងនាមជាឪពុកម្ដាយ បានជំរុញចិត្ដយើងឲ្យកាន់តែអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្ដ អង្វរសុំព្រះយេហូវ៉ាជួយគាត់ឲ្យយល់»។ ឪពុកម្ដាយរបស់បងម៉ាធាសពិតជាសប្បាយចិត្ដដែលពួកគាត់បានអត់ធ្មត់ ហើយក៏មិនបានឈប់ព្យាយាមដែរ!
យើងក៏ត្រូវការចិត្ដអត់ធ្មត់ពេលដែលយើងថែទាំសមាជិកក្រុមគ្រួសារឬមិត្ដភក្ដិដែលមានជំងឺរ៉ាំរ៉ៃ។ សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងស្រីអិលអិន * (សូមមើលកំណត់សម្គាល់) ដែលរស់នៅតំបន់ស្កង់ឌីណាវី។
ប្រហែលជា៨ឆ្នាំមុន ប្ដីរបស់បងអិលអិនបានដាច់សរសៃឈាមខួរក្បាលអស់ពីរដង ហើយនេះបានបង្ខូចខួរក្បាលរបស់គាត់។ ហេតុនេះ ប្ដីរបស់គាត់បានទៅជាមនុស្សដែលលែងមានអារម្មណ៍សប្បាយ កើតទុក្ខ ឬអាណិតអាសូរទៀត។ ស្ថានភាពនេះធ្វើឲ្យបងអិលអិនពិបាកខ្លាំងណាស់។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំត្រូវការចិត្ដអត់ធ្មត់ច្រើន ហើយក៏អធិដ្ឋានច្រើនដងដែរ»។ គាត់បន្ថែមថា៖ «បទគម្ពីរដែលសម្រាលទុក្ខខ្ញុំនិងដែលខ្ញុំចូលចិត្ដជាងគេគឺ ភីលីព ៤:១៣ដែលចែងថា៖ ‹ខ្ញុំមានកម្លាំងសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់ ដោយសារលោកដែលផ្ដល់កម្លាំងឲ្យខ្ញុំ›»។ ដោយទទួលការគាំទ្រនិងកម្លាំងពីព្រះយេហូវ៉ា បងអិលអិនបន្ដស៊ូទ្រាំយ៉ាងអត់ធ្មត់នឹងបញ្ហានោះ។—ទំនុកតម្កើង ៦២:៥, ៦
ចូរមានចិត្ដធ្ងន់ដូចព្រះយេហូវ៉ា
គំរូដ៏ល្អប្រសើរបំផុតអំពីការបង្ហាញចិត្ដអត់ធ្មត់គឺព្រះយេហូវ៉ា។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៥) ជាច្រើនដងគម្ពីរចែងអំពីចិត្ដអត់ធ្មត់យ៉ាងខ្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (នេហេមា ៩:៣០; អេសាយ ៣០:១៨) តើអ្នកនឹកចាំឬទេ អំពីប្រតិកម្មរបស់ព្រះយេហូវ៉ាពេលអាប្រាហាំបានសួរលោកនូវសំណួរជាច្រើនអំពីការសម្រេចចិត្ដរបស់លោកក្នុងការបំផ្លាញក្រុងសូដុម? ព្រះយេហូវ៉ាមិនបាននិយាយកាត់អាប្រាហាំទេ។ លោកបានស្តាប់ដោយចិត្ដអត់ធ្មត់នូវសំណួរនីមួយៗនិងការព្រួយបារម្ភរបស់អាប្រាហាំ។ ក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាក់ថាលោកបានស្តាប់ការព្រួយបារម្ភរបស់អាប្រាហាំ ហើយលោកបានពង្រឹងទំនុកចិត្ដរបស់គាត់ថា បើមនុស្សសុចរិតនៅក្រុងសូដុមមានចំនួន១០នាក់ឬច្រើនជាង លោកនឹងមិនបំផ្លាញក្រុងនោះទេ។ (លោកុប្បត្ដិ ១៨:២២-៣៣) ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែស្តាប់ដោយចិត្ដអត់ធ្មត់ ហើយលោកមិនដែលច្រឡោតខឹងឡើយ!
ចិត្ដអត់ធ្មត់គឺជាគុណសម្បត្ដិដ៏សំខាន់មួយនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈថ្មីដែលគ្រិស្ដសាសនិកទាំងអស់ត្រូវមាន។ បើយើងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីមានចិត្ដអត់ធ្មត់ យើងនឹងលើកកិត្ដិយសព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតារបស់យើងដែលមានចិត្ដអត់ធ្មត់ និងដែលយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះយើង។ យើងក៏នឹងនៅក្នុងចំណោម«ពួកអ្នកដែលបានទទួលសេចក្ដីសន្យាជាមត៌កដោយសារជំនឿនិងចិត្ដអត់ធ្មត់»។—ហេប្រឺ ៦:១០-១២
^ វគ្គ 4 យើងបានពិចារណាអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ក្នុងអត្ថបទទី១នៃអត្ថបទតភាគទាំង៩នេះ អំពីផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។
^ វគ្គ 15 ឈ្មោះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ទស្សនាវដ្ដី
សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលមានតម្លៃ
បទគម្ពីរបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថាមនុស្សមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ពេលដែលសកម្មពលបរិសុទ្ធមានឥទ្ធិពលលើពួកគេ។ តើសេចក្ដីស្រឡាញ់គឺជាអ្វី? តើតាមរបៀបណាអ្នកអាចមានគុណសម្បត្ដិនេះកាន់តែច្រើន? តើអ្នកអាចបង្ហាញគុណសម្បត្ដិនេះជារៀងរាល់ថ្ងៃយ៉ាងដូចម្ដេច?
ទស្សនាវដ្ដី
អំណរជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលមកពីព្រះ
បើអ្នកឃើញថាទុក្ខលំបាកប្រចាំថ្ងៃធ្វើឲ្យអ្នកបាត់បង់អំណរ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វីដើម្បីមានអំណរឡើងវិញ?
ទស្សនាវដ្ដី
សេចក្ដីសុខសាន្ដ តើអ្នកអាចមានតាមរបៀបណា?
ដោយសារយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកមួយដែលមានបញ្ហាជាច្រើន យើងត្រូវខំប្រឹងដើម្បីមានសេចក្ដីសុខសាន្ដ។ បណ្ដាំរបស់ព្រះអាចជួយយើង។
ទស្សនាវដ្ដី
សេចក្ដីសប្បុរស ជាគុណសម្បត្ដិមួយដែលសឲ្យឃើញតាមរយៈពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្ដ
សេចក្ដីសប្បុរសគឺជាគុណសម្បត្ដិឬលក្ខណៈមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ តើយើងអាចធ្វើឲ្យមានគុណសម្បត្ដិនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
