អត្ថបទសិក្សា ៣២
ចូរមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើង
«ខ្ញុំបន្តអធិដ្ឋានសូមឲ្យអ្នករាល់គ្នាមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើង»។ —ភី. ១:៩
ចម្រៀងលេខ១០៦ បណ្ដុះសេចក្ដីស្រឡាញ់
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើអ្នកណាបានជួយបង្កើតក្រុមជំនុំនៅក្រុងភីលីព?
ពេលសាវ័កប៉ូល ស៊ីឡាស លូកា និងធីម៉ូថេបានទៅដល់ក្រុងភីលីពដែលនៅក្រោមអាណានិគមរ៉ូម ពួកគាត់បានជួបមនុស្សជាច្រើនដែលចាប់អារម្មណ៍ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះ។ បងប្រុសដ៏ខ្នះខ្នែងទាំងបួននាក់នេះបានជួយបង្កើតក្រុមជំនុំនៅទីនោះ ហើយអ្នកកាន់តាមថ្មីបានចាប់ផ្ដើមប្រជុំគ្នា។ ពួកគេទំនងជាប្រជុំគ្នានៅផ្ទះរបស់បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះលីឌាដែលជាអ្នកទទួលអ្នកឯទៀតដោយរាក់ទាក់។—សកម្ម. ១៦:៤០
២. មិនយូរក្រោយមក តើក្រុមជំនុំនៅក្រុងភីលីពបានជួបប្រទះនឹងការពិបាកអ្វី?
២ មិនយូរក្រោយមក ក្រុមជំនុំថ្មីនោះជួបប្រទះនឹងការពិបាកមួយ។ សាថានបានបណ្ដាលឲ្យសត្រូវនៃសេចក្ដីពិតប្រឆាំងនឹងកិច្ចបម្រើផ្សាយរបស់គ្រិស្តសាសនិកដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនេះ។ ប៉ូលនិងស៊ីឡាសបានត្រូវគេចាប់ខ្លួន វាយនឹងដំបង និងដាក់គុក។ បន្ទាប់ពីពួកគាត់បានត្រូវដោះលែងពីគុក ពួកគាត់បានទៅសួរសុខទុក្ខពួកអ្នកកាន់តាមថ្មី ហើយលើកទឹកចិត្តពួកគេ។ ក្រោយមក ប៉ូល ស៊ីឡាស និងធីម៉ូថេបានចាកចេញពីក្រុងនោះ តែតាមមើលទៅលូកាបានបន្តស្នាក់នៅទីនោះ។ តើអ្វីបានកើតឡើងចំពោះក្រុមជំនុំថ្មីនោះ? ដោយមានជំនួយពីសកម្មពលរបស់ព្រះ បងប្អូនថ្មីទាំងនោះបានបន្តបម្រើព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងខ្នះខ្នែង។ (ភី. ២:១២) មានមូលហេតុត្រឹមត្រូវឲ្យប៉ូលមានមោទនភាពចំពោះពួកគេ!
៣. ដូចដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅភីលីព ១:៩-១១ តើប៉ូលបានអធិដ្ឋានអំពីអ្វី?
៣ ប្រហែលជា១០ឆ្នាំក្រោយមក ប៉ូលបានសរសេរសំបុត្រមួយទៅកាន់ក្រុមជំនុំនៅក្រុងភីលីព។ ក្នុងសំបុត្រនោះ យើងស្រួលកត់សម្គាល់ថាប៉ូលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះបងប្អូនទាំងនោះ។ គាត់សរសេរថា៖ «ខ្ញុំចង់ជួបអ្នករាល់គ្នាខ្លាំងណាស់ ដោយមានមនោសញ្ចេតនាជ្រាលជ្រៅដូចគ្រិស្តយេស៊ូ»។ (ភី. ១:៨) គាត់បានសរសេរថា គាត់បន្តអធិដ្ឋានអំពីពួកគេ។ គាត់សុំព្រះយេហូវ៉ាជួយពួកគេឲ្យពិចារណាឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង កុំឲ្យមានកំហុស មិនធ្វើឲ្យអ្នកណាជំពប់ដួល និងពោរពេញទៅដោយផលដ៏សុចរិត។ អ្នកប្រាកដជាយល់ស្របថា យើងក៏អាចទទួលប្រយោជន៍ពីពាក្យសម្ដីរបស់ប៉ូលនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ (សូមអាន ភីលីព ១:៩-១១) ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីចំណុចដែលគាត់បានលើកឡើង និងរបៀបដែលយើងអាចអនុវត្តចំណុចនីមួយៗ។
ចូរមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើង
៤. (ក) យោងទៅតាមយ៉ូហានទី១ ៤:៩, ១០ តើព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះយើងយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើយើងគួរស្រឡាញ់ព្រះខ្លាំងយ៉ាងណា?
៤ ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងចំពោះយើង ដោយចាត់បុត្ររបស់លោកឲ្យមកផែនដីដើម្បីស្លាប់សម្រាប់ការខុសឆ្គងរបស់យើង។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៤:៩, ១០) សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះដែលមិនគិតប្រយោជន៍ខ្លួន ជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់លោក។ (រ៉ូម ៥:៨) តើយើងគួរស្រឡាញ់ព្រះខ្លាំងយ៉ាងណា? លោកយេស៊ូបានផ្ដល់ចម្លើយចំពោះសំណួរនេះពេលលោកប្រាប់ផារិស៊ីម្នាក់ថា៖ «អ្នកត្រូវស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់អ្នក ឲ្យអស់ពីដួងចិត្ត អស់ពីព្រលឹង ហើយអស់ពីសមត្ថភាពរិះគិត»។ (ម៉ាថ. ២២:៣៦, ៣៧) យើងចង់ស្រឡាញ់ព្រះអស់ពីចិត្ត ហើយយើងចង់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះលោកកាន់តែខ្លាំងឡើងៗជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ប៉ូលបានប្រាប់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងភីលីពថា ពួកគេគួរមានសេចក្ដីស្រឡាញ់«កាន់តែខ្លាំងឡើង»។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះ?
៥. តើយើងអាចមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ដើម្បីស្រឡាញ់ព្រះ យើងត្រូវស្គាល់លោក។ គម្ពីរចែងថា៖ «អ្នកណាដែលគ្មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ អ្នកនោះមិនស្គាល់ព្រះទេ ពីព្រោះព្រះគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់»។ (១យ៉ូន. ៤:៨) សាវ័កប៉ូលបញ្ជាក់ថា យើងនឹងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះកាន់តែខ្លាំងឡើង កាលដែលយើងកាន់តែមាន«ចំណេះត្រឹមត្រូវនិងសមត្ថភាពវែកញែកដ៏ពេញលេញ»អំពីលោក។ (ភី. ១:៩) ពេលយើងបានចាប់ផ្ដើមរៀនគម្ពីរ យើងបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះ ទោះជាយើងមិនមានចំណេះច្រើនអំពីគុណសម្បត្ដិដ៏អស្ចារ្យរបស់លោកក្ដី។ ក្រោយមក ពេលយើងកាន់តែរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះលោកមានកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ហេតុនេះ យើងចាត់ទុកថាការសិក្សាគម្ពីរជាទៀងទាត់និងការរំពឹងគិតទៅលើបណ្ដាំរបស់លោកជាអ្វីដ៏សំខាន់បំផុតមួយក្នុងជីវិតរបស់យើង!—ភី. ២:១៦
៦. យោងទៅតាមយ៉ូហានទី១ ៤:១១, ២០, ២១ តើយើងអាចមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើងតាមរបៀបណា?
៦ សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ធំធេងរបស់ព្រះចំពោះយើង នឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យស្រឡាញ់បងប្អូន។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ៤:១១, ២០, ២១) យើងប្រហែលជាគិតថាការស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើងគឺមិនពិបាកទេ ពីព្រោះយើងទាំងអស់គ្នាគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះយេហូវ៉ា ហើយព្យាយាមមានគុណសម្បត្ដិដ៏គួរឲ្យសរសើរដូចលោក។ យើងធ្វើតាមគំរូរបស់លោកយេស៊ូ ដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងរហូតដល់លោកបានប្រគល់ជីវិតរបស់លោកដើម្បីយើង។ ប៉ុន្តែ ជួនកាលយើងប្រហែលជាមិនស្រួលធ្វើតាមបង្គាប់ដែលឲ្យយើងស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកទេ។ សូមគិតអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងនៅក្រុមជំនុំនាក្រុងភីលីព។
៧. តើយើងរៀនអ្វីពីយោបល់របស់ប៉ូលទៅកាន់អឺរ៉ូឌានិងស៊ីនទីច?
៧ បងស្រីដ៏ខ្នះខ្នែងពីរនាក់ឈ្មោះអឺរ៉ូឌានិងស៊ីនទីចបានរួមធ្វើកិច្ចការជាមួយនឹងសាវ័កប៉ូល។ ប៉ុន្តែ ពួកគាត់ប្រហែលជាបានអនុញ្ញាតឲ្យការខ្វែងគំនិតគ្នាធ្វើឲ្យពួកគាត់លែងជាមិត្តភក្ដិ។ ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ូលទៅកាន់ក្រុមជំនុំនៅក្រុងភីលីព ដែលជាក្រុមជំនុំរបស់បងស្រីទាំងពីរនាក់នោះ ប៉ូលបានលើកឈ្មោះរបស់អឺរ៉ូឌានិងស៊ីនទីច ហើយបានដាស់តឿនពួកគាត់ឲ្យ«មានគំនិតស្របគ្នា»។ (ភី. ៤:២, ៣) ប៉ូលក៏យល់ថាគឺសំខាន់ចាំបាច់ដែលគាត់ប្រាប់ក្រុមជំនុំទាំងមូលថា៖ «ចូរបន្តធ្វើអ្វីៗទាំងអស់ដោយមិនត្អូញត្អែរឬឈ្លោះគ្នាឡើយ»។ (ភី. ២:១៤) យោបល់របស់ប៉ូលច្បាស់ជាមិនគ្រាន់តែបានជួយបងស្រីដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងពីរនាក់នេះប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏បានជួយក្រុមជំនុំទាំងមូលឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។
ហេតុអ្វីយើងត្រូវបន្តមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះបងប្អូនរបស់យើង? (សូមមើលវគ្គ៨) *
៨. តើអ្វីអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង ហើយតើយើងអាចយកឈ្នះបញ្ហានេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ជួនកាលយើងពិបាកស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើងដោយសារដូចអឺរ៉ូឌានិងស៊ីនទីច យើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើកំហុសរបស់បងប្អូន។ យើងទាំងអស់គ្នាធ្វើខុសជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ បើយើងផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការខុសឆ្គងរបស់អ្នកឯទៀត សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះពួកគេនឹងថយទៅ។ ជាឧទាហរណ៍ បើបងប្រុសម្នាក់ភ្លេចជួយយើងសម្អាតសាលប្រជុំ យើងប្រហែលជាខឹងគាត់។ បើយើងចាប់ផ្ដើមគិតអំពីកំហុសទាំងអស់របស់គាត់ យើងនឹងកាន់តែខឹង ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះគាត់នឹងកាន់តែតិចទៅៗ។ បើអ្នកស្ថិតនៅក្នុងស្ថានភាពស្រដៀងនឹងនេះ គឺជាការល្អដែលអ្នករំពឹងគិតអំពីចំណុចនេះថា ព្រះយេហូវ៉ាឃើញភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើងផងនិងរបស់បុគ្គលនោះផងដែរ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាបុគ្គលនោះមានកំហុសក្ដី លោកនៅតែស្រឡាញ់បុគ្គលនោះ ហើយក៏នៅតែស្រឡាញ់យើងដែរ។ ហេតុនេះ យើងត្រូវមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដូចព្រះយេហូវ៉ា ហើយបន្តមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះបងប្អូនរបស់យើង។ ពេលយើងខំព្យាយាមស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើង យើងកាន់តែមានសាមគ្គីភាពជាមួយនឹងពួកគេ។—ភី. ២:១, ២
«ការអ្វីដែលសំខាន់ជាង»
៩. តើ«អ្វីដែលសំខាន់ជាង»ដែលប៉ូលរៀបរាប់នៅក្នុងសំបុត្ររបស់គាត់ទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងភីលីពរួមបញ្ចូលអ្វីខ្លះ?
៩ សកម្មពលបរិសុទ្ធបានដឹកនាំប៉ូលឲ្យដាស់តឿនបងប្អូននៅក្រុងភីលីពនិងគ្រិស្តសាសនិកទាំងអស់ឲ្យ«ពិចារណាឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង»។ (ភី. ១:១០) អ្វីដែលសំខាន់ទាំងនោះរួមបញ្ចូល ការធ្វើឲ្យនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានបរិសុទ្ធ ការសម្រេចគោលបំណងរបស់លោក ព្រមទាំងសេចក្ដីសុខសាន្តនិងសាមគ្គីភាពក្នុងក្រុមជំនុំ។ (ម៉ាថ. ៦:៩, ១០; យ៉ូន. ១៣:៣៥) ពេលយើងចាត់ទុកអ្វីទាំងនោះថាសំខាន់បំផុតក្នុងជីវិតរបស់យើង យើងបង្ហាញថាយើងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។
១០. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីរាប់ជាមនុស្សដែលគ្មានកំហុស?
១០ ប៉ូលក៏បាននិយាយថា កុំឲ្យយើង«មានកំហុស»។ នេះមិនមានន័យថាយើងត្រូវធ្វើជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះទេ។ យើងមិនអាចធ្វើជាបុគ្គលដែលគ្មានកំហុសដូចព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ានឹងចាត់ទុកថាយើងជាមនុស្សដែលគ្មានកំហុស បើយើងខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយពិចារណាឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង។ របៀបមួយដែលយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើង គឺដោយខំព្យាយាមមិនធ្វើឲ្យអ្នកណាជំពប់ដួលឡើយ។
១១. ហេតុអ្វីយើងមិនត្រូវធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួល?
១១ ការណែនាំដែលឲ្យយើងជៀសវាងពីការធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់ជំពប់ដួលគឺជារឿងដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ តើអ្វីខ្លះអាចធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់ជំពប់ដួល? ការសម្រេចចិត្តរបស់យើងអំពីការកម្សាន្ត របៀបស្លៀកពាក់ ឬថែមទាំងការងារដែលយើងជ្រើសរើស អាចធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតជំពប់ដួល។ ប្រហែលជាអ្វីដែលយើងធ្វើគឺមិនខុសទេ។ ប៉ុន្តែ គឺជារឿងធ្ងន់ធ្ងរមួយ បើការសម្រេចចិត្តរបស់យើងធ្វើឲ្យអ្នកណាម្នាក់ទើសចិត្ត ហើយជំពប់ដួល ដោយសារសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យរបស់គាត់គឺខុសគ្នាពីយើង។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា គឺមានប្រយោជន៍ជាង បើយកថ្មធ្ងន់មួយចងជាប់ក ហើយយកទៅចោលក្នុងសមុទ្រ ជាជាងធ្វើឲ្យចៀមណាមួយរបស់លោកជំពប់ដួល។—ម៉ាថ. ១៨:៦
១២. តើយើងរៀនអ្វីពីគំរូរបស់ប្ដីប្រពន្ធមួយគូដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយ?
១២ សូមកត់សម្គាល់អំពីរបៀបដែលប្ដីប្រពន្ធមួយគូបានធ្វើតាមការព្រមានរបស់លោកយេស៊ូ។ ពួកគេបានបម្រើនៅក្រុមជំនុំមួយ ដែលមានប្ដីប្រពន្ធមួយគូដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកនៅពេលថ្មីៗនោះ ហើយដែលបានធំឡើងក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលមានវិន័យតឹងតែង។ បងប្អូនថ្មីនោះបានគិតថាគ្រិស្តសាសនិកមិនគួរទៅមើលកុនទេ សូម្បីតែដើម្បីមើលភាពយន្តដែលសមរម្យក្ដី។ ពួកគេទើសចិត្តពេលឮថាប្ដីប្រពន្ធដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយនោះបានទៅមើលកុន។ ក្រោយមក ប្ដីប្រពន្ធដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយនោះមិនបានទៅមើលកុនទៀតទេ រហូតដល់អ្នកកាន់តាមថ្មីនោះបានបង្ហាត់បង្រៀនសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យខ្លួនឲ្យមានតុល្យភាព។ (ហេ. ៥:១៤) តាមរបៀបនេះ ប្ដីប្រពន្ធដែលជាអ្នកត្រួសត្រាយនោះបានបង្ហាញថាពួកគេស្រឡាញ់បងប្អូនថ្មីនោះ មិនគ្រាន់តែដោយពាក្យសម្ដីប៉ុណ្ណោះទេ តែដោយការប្រព្រឹត្តផងដែរ។—រ៉ូម ១៤:១៩-២១; ១យ៉ូន. ៣:១៨
១៣. តើតាមរបៀបណាយើងប្រហែលជានាំឲ្យបងប្អូនណាម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង?
១៣ របៀបមួយទៀតដែលយើងប្រហែលជាធ្វើឲ្យបងប្អូនណាម្នាក់ជំពប់ដួលគឺដោយនាំឲ្យគាត់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ តើនេះអាចកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ សិស្សគម្ពីរម្នាក់បានយកឈ្នះការញៀនស្រា ក្រោយពីគាត់ខំព្យាយាមអស់រយៈពេលយូរ។ តែគាត់ស្គាល់ខ្លួនឯងថាគាត់ត្រូវឈប់ពិសាស្រាទាំងស្រុង។ គាត់បានធ្វើការកែប្រែជាច្រើនក្នុងជីវិតគាត់ ហើយទទួលការជ្រមុជទឹក។ ក្រោយមក គ្រិស្តសាសនិកម្នាក់អញ្ជើញបងប្រុសថ្មីនោះឲ្យមកផ្ទះគាត់ ហើយលើកទឹកចិត្តបងប្រុសនោះឲ្យពិសាស្រា ដោយនិយាយថា៖ «ឥឡូវនេះ បងជាគ្រិស្តសាសនិកហើយ ដូច្នេះមានសកម្មពលរបស់ព្រះជួយបង ហើយការចេះទប់ចិត្តគឺជាគុណសម្បត្ដិមួយនៃផលដែលបង្កើតដោយសកម្មពលបរិសុទ្ធ។ បើបងចេះទប់ចិត្ត បងអាចពិសាស្រាបន្ដិចបន្តួចបាន»។ គឺគួរឲ្យស្ដាយណាស់ បើបងប្រុសថ្មីនោះស្ដាប់យោបល់មិនត្រឹមត្រូវនោះ ហើយចាប់ផ្ដើមញៀនស្រាម្ដងទៀត។
១៤. តើកិច្ចប្រជុំរបស់យើងជួយយើងឲ្យធ្វើតាមការណែនាំនៅភីលីព ១:១០តាមរបៀបណា?
១៤ កិច្ចប្រជុំរបស់យើងជាគ្រិស្តសាសនិកពិត ជួយយើងឲ្យធ្វើតាមការណែនាំនៅភីលីព ១:១០តាមរបៀបផ្សេងៗ។ ទី១ អ្វីដែលយើងពិចារណានៅកិច្ចប្រជុំបង្ហាញយើងអំពីអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកថាសំខាន់បំផុត។ ទី២ យើងរៀនអំពីរបៀបអនុវត្តអ្វីដែលយើងបានរៀន ដើម្បីកុំឲ្យយើងមានកំហុស។ ទី៣ យើងត្រូវ«បំផុសទឹកចិត្តឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការប្រព្រឹត្តដែលល្អប្រសើរ»។ (ហេ. ១០:២៤, ២៥) កាលដែលយើងកាន់តែទទួលការលើកទឹកចិត្តពីបងប្អូនរបស់យើង យើងកាន់តែមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងចំពោះបងប្អូន។ ពេលយើងស្រឡាញ់ព្រះនិងបងប្អូនអស់ពីចិត្ត យើងនឹងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីមិនធ្វើឲ្យបងប្អូនជំពប់ដួលឡើយ។
ចូរបន្ត«ពោរពេញទៅដោយផលដ៏សុចរិត»
១៥. តើការ«ពោរពេញទៅដោយផលដ៏សុចរិត»មានន័យយ៉ាងណា?
១៥ ប៉ូលបានអធិដ្ឋានអស់ពីចិត្តអំពីបងប្អូននៅក្រុងភីលីពឲ្យពួកគេ«ពោរពេញទៅដោយផលដ៏សុចរិត»។ (ភី. ១:១១) «ផលដ៏សុចរិត»នេះ ច្បាស់ជារួមបញ្ចូលសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ពួកគេចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងចំពោះរាស្ត្ររបស់លោក។ នេះក៏រួមបញ្ចូលការដែលពួកគេនិយាយទៅកាន់អ្នកឯទៀតអំពីជំនឿរបស់ពួកគេលើលោកយេស៊ូ និងសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យដែលពួកគេមាន។ ប៉ូលប្រើឧទាហរណ៍មួយទៀតនៅភីលីព ២:១៥ ពោលគឺពួកគេ«ជាពន្លឺដែលកំពុងភ្លឺ» នៅ«ក្នុងពិភពលោកនេះ»។ នេះគឺសមត្រឹមត្រូវ ពីព្រោះលោកយេស៊ូបានហៅពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា«ពន្លឺបំភ្លឺពិភពលោក»។ (ម៉ាថ. ៥:១៤-១៦) លោកក៏បានបង្គាប់ពួកអ្នកកាន់តាមលោកថា៖ «ចូរទៅបង្រៀនមនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍ឲ្យក្លាយទៅជាអ្នកកាន់តាមខ្ញុំ» ហើយលោកបានមានប្រសាសន៍ថា ពួកគេនឹង«ធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់ . . . រហូតដល់កន្លែងឆ្ងាយបំផុតនៅផែនដី»។ (ម៉ាថ. ២៨:១៨-២០; សកម្ម. ១:៨) យើងបង្កើត«ផលដ៏សុចរិត» ពេលយើងខំព្យាយាមក្នុងកិច្ចការដ៏សំខាន់នេះ។
កាលដែលប៉ូលបានត្រូវឃុំក្នុងផ្ទះនៅក្រុងរ៉ូម គាត់សរសេរសំបុត្រទៅកាន់ក្រុមជំនុំនៅក្រុងភីលីព។ ក្នុងអំឡុងពេលនោះ ប៉ូលក៏បានប្រើឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកយាមនិងអ្នកដែលមកសួរសុខទុក្ខគាត់ (សូមមើលវគ្គ១៦)
១៦. តើភីលីព ១:១២-១៤បង្ហាញយ៉ាងណាថាយើងអាចបញ្ចេញពន្លឺ ទោះជាយើងមានកាលៈទេសៈពិបាកក៏ដោយ? (សូមមើលរូបភាពនៅក្រប)
១៦ ទោះជាយើងស្ថិតក្នុងកាលៈទេសៈណាក៏ដោយ យើងអាចបញ្ចេញពន្លឺ។ ជួនកាល អ្វីដែលមើលទៅរារាំងយើងពីការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ អាចជាឱកាសឲ្យយើងផ្សព្វផ្សាយវិញ។ ជាឧទាហរណ៍ សាវ័កប៉ូលបានត្រូវឃុំឃាំងនៅក្នុងផ្ទះមួយនាក្រុងរ៉ូម ពេលដែលគាត់បានសរសេរសំបុត្ររបស់គាត់ទៅកាន់បងប្អូននៅក្រុងភីលីព។ ប៉ុន្តែ ការជាប់ច្រវាក់មិនបានរារាំងគាត់ពីការផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកយាមនិងអ្នកដែលមកសួរសុខទុក្ខគាត់ទេ។ ទោះជាគាត់ស្ថិតក្នុងស្ថានភាពនេះក៏ដោយ ប៉ូលបានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងខ្នះខ្នែង ហើយនេះបានជួយបងប្អូនរបស់គាត់មានទំនុកចិត្តនិងចិត្តក្លាហាន«ដើម្បីប្រកាសបណ្ដាំរបស់ព្រះដោយចិត្តអង់អាច»។—សូមអាន ភីលីព ១:១២-១៤; ៤:២២
ចូរស្វែងរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីរួមចំណែកយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ (សូមមើលវគ្គ១៧) *
១៧. សូមលើកឧទាហរណ៍ពីសព្វថ្ងៃនេះអំពីការបង្កើតផល ទោះជាមានកាលៈទេសៈពិបាកក៏ដោយ។
១៧ បងប្អូនជាច្រើនរបស់យើងមានឱកាសធ្វើតាមគំរូរបស់ប៉ូលក្នុងការបង្ហាញចិត្តក្លាហាន។ ពួកគេរស់នៅប្រទេសដែលដាក់កម្រិតលើកិច្ចការរបស់យើង ដូច្នេះពួកគេរកវិធីផ្សេងទៀតដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ។ (ម៉ាថ. ១០:១៦-២០) នៅប្រទេសមួយ អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលបានលើកទឹកចិត្តអ្នកផ្សព្វផ្សាយម្នាក់ៗឲ្យផ្សព្វផ្សាយដល់សាច់ញាតិ អ្នកជិតខាង សិស្សរួមថ្នាក់ អ្នករួមការងារ និងបុគ្គលឯទៀតដែលពួកគេស្គាល់។ ក្នុងរយៈពេលពីរឆ្នាំបន្ទាប់ពីនោះ ចំនួនក្រុមជំនុំក្នុងមណ្ឌលនោះបានកើនឡើងជាច្រើន។ យើងប្រហែលជាមិនរស់នៅប្រទេសដែលដាក់កម្រិតលើកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយរបស់យើងទេ តែយើងអាចទាញយកមេរៀនដ៏សំខាន់ពីបងប្អូនទាំងនោះថា ចូរស្វែងរកវិធីផ្សេងៗដើម្បីរួមចំណែកយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ ដោយមានការជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងផ្ដល់ឲ្យអ្នកនូវកម្លាំងដែលអ្នកត្រូវការដើម្បីយកឈ្នះឧបសគ្គណាក៏ដោយដែលអ្នកជួបប្រទះ។—ភី. ២:១៣
១៨. តើយើងគួរតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៨ នៅគ្រាដ៏សំខាន់នេះ សូមយើងតាំងចិត្តធ្វើតាមយោបល់ក្នុងសំបុត្ររបស់ប៉ូលទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងភីលីព។ សូមយើងពិចារណាឲ្យដឹងប្រាកដថាការអ្វីដែលសំខាន់ជាង កុំឲ្យយើងមានកំហុស មិនធ្វើឲ្យអ្នកណាជំពប់ដួល និងបង្កើតផលដ៏សុចរិត។ យ៉ាងនេះ យើងនឹងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើង ហើយនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតាដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ទទួលកិត្ដិយស។
ចម្រៀងលេខ១៧ ចូរបង្ហាញចិត្តមេត្ដាដូចគ្រិស្ត
^ វគ្គ 5 ឥឡូវជាងពេលមុនៗទៅទៀត យើងត្រូវពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះបងប្អូន។ សំបុត្រដែលបានត្រូវសរសេរទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងភីលីព ជួយយើងឲ្យយល់អំពីរបៀបដែលយើងអាចមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែខ្លាំងឡើង ទោះជាយើងប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាក្ដី។
^ វគ្គ 54 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ពេលសម្អាតសាលប្រជុំ បងប្រុសចូ ផ្អាកដើម្បីនិយាយជាមួយបងប្រុសម្នាក់និងកូនប្រុសរបស់គាត់។ នេះធ្វើឲ្យបងម៉ៃក៍ដែលកំពុងបូមធូលីខឹងនឹងគាត់។ បងម៉ៃក៍គិតថាបងចូគួរតែជួយសម្អាតមិនមែននិយាយគ្នាលេងទេ។ ក្រោយមក បងម៉ៃក៍បានសង្កេតឃើញបងចូជួយបងស្រីវ័យចាស់ម្នាក់។ នេះនាំឲ្យបងម៉ៃក៍យល់ថាគាត់គួរផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើគុណសម្បត្ដិរបស់បងចូ។
^ វគ្គ 58 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ដោយសារបងប្រុសម្នាក់នៅប្រទេសមួយដែលដាក់កម្រិតលើកិច្ចការរបស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ា គាត់ប្រាប់ដំណឹងល្អអំពីរាជាណាចក្រព្រះដល់បុគ្គលដែលគាត់ស្គាល់ តាមរបៀបដែលមិនធ្វើឲ្យអ្នកឯទៀតកត់សម្គាល់។ ក្រោយមក ពេលបងប្រុសនោះសម្រាកពីការងារ គាត់ផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នករួមការងារ។
