អត្ថបទសិក្សា ៣៣
«ពួកអ្នកដែលស្ដាប់អ្នក»នឹងត្រូវសង្គ្រោះ
«ចូរប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចនឹងខ្លួនអ្នក និងសេចក្ដីបង្រៀនរបស់អ្នក។ ចូរកាន់ខ្ជាប់នឹងការទាំងនេះ ព្រោះដោយធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងសង្គ្រោះទាំងខ្លួនអ្នក ទាំងពួកអ្នកដែលស្ដាប់អ្នក»។—១ធី. ៤:១៦
ចម្រៀងលេខ៦៧ ចូរ«ប្រកាសបណ្ដាំរបស់ព្រះ»
សេចក្ដីសង្ខេប *
១. តើយើងទាំងអស់គ្នាចង់ឲ្យសាច់ញាតិរបស់យើងទទួលអ្វី?
បងស្រីផលលីន *និយាយថា៖ «ចាប់តាំងពីខ្ញុំរៀនសេចក្ដីពិត ខ្ញុំចង់ឲ្យក្រុមគ្រួសារខ្ញុំទាំងអស់នៅជាមួយខ្ញុំក្នុងសួនឧទ្យាន។ ជាពិសេស ខ្ញុំចង់ឲ្យបងវ៉េនដែលជាប្ដីរបស់ខ្ញុំនិងកូនប្រុសវ័យក្មេងរបស់ខ្ញុំបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយខ្ញុំ»។ តើអ្នកមានសាច់ញាតិដែលមិនទាន់ស្គាល់និងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាឬទេ? បើដូច្នេះ អ្នកទំនងជាមានអារម្មណ៍ដូចដែលបងផលលីនមានចំពោះក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។
២. តើយើងនឹងពិចារណាសំណួរអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
២ យើងមិនអាចបង្ខំសាច់ញាតិរបស់យើងឲ្យទទួលយកដំណឹងល្អទេ តែយើងអាចលើកទឹកចិត្តពួកគេឲ្យគិតអំពីព័ត៌មានក្នុងគម្ពីរ ហើយឲ្យព័ត៌មាននោះមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់ពួកគេ។ (២ធី. ៣:១៤, ១៥) ហេតុអ្វីយើងគួរផ្សព្វផ្សាយដល់សាច់ញាតិរបស់យើង? ហេតុអ្វីយើងគួរព្យាយាមយល់អំពីអារម្មណ៍របស់ពួកគេ? តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីជួយសាច់ញាតិរបស់យើងឲ្យស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ាដូចយើង? តើបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើងអាចជួយយើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
ហេតុអ្វីយើងគួរផ្សព្វផ្សាយដល់សាច់ញាតិរបស់យើង?
៣. យោងទៅតាមពេត្រុសទី២ ៣:៩ ហេតុអ្វីយើងគួរផ្សព្វផ្សាយដល់សាច់ញាតិរបស់យើង?
៣ មិនយូរទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងបំផ្លាញរបៀបរបបពិភពលោកនេះ។ មានតែពួកអ្នកដែល«មានចិត្តគំនិតត្រឹមត្រូវឲ្យបានជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់»ប៉ុណ្ណោះ ដែលនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ (សកម្ម. ១៣:៤៨) យើងចំណាយពេលវេលានិងកម្លាំងជាច្រើនដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់ពួកអ្នកដែលយើងមិនស្គាល់ក្នុងសហគមន៍របស់យើង ដូច្នេះគឺសមហេតុផលដែលយើងក៏ចង់ជួយសាច់ញាតិរបស់យើងឲ្យបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងយើងដែរ។ ព្រះយេហូវ៉ាដែលជាបិតាដែលស្រឡាញ់យើង «មិនចង់ឲ្យអ្នកណាត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ តែចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់មានឱកាសប្រែចិត្ត»។—សូមអាន ពេត្រុសទី២ ៣:៩
៤. តើអ្វីជាកំហុសមួយដែលអាចកើតឡើង ពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដល់សាច់ញាតិ?
៤ យើងត្រូវចាំថា មានរបៀបត្រឹមត្រូវនិងមិនត្រឹមត្រូវក្នុងការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អអំពីសេចក្ដីសង្គ្រោះ។ តាមធម្មតាយើងនិយាយដោយសប្បុរសពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សដែលយើងមិនស្គាល់ តែយើងប្រហែលជានិយាយចំៗពេលយើងផ្សព្វផ្សាយដល់សាច់ញាតិយើង។
៥. តើយើងគួរចាំអំពីអ្វីមុនយើងនិយាយជាមួយនឹងសាច់ញាតិរបស់យើង?
៥ យើងជាច្រើននាក់ប្រហែលជាស្ដាយក្រោយ ពេលយើងគិតអំពីរបៀបដែលយើងបានព្យាយាមផ្សព្វផ្សាយជាលើកដំបូងដល់សាច់ញាតិរបស់យើង ហើយស្ដាយដែលយើងមិនបានផ្សព្វផ្សាយតាមរបៀបដែលប្រសើរជាងនោះ។ សាវ័កប៉ូលផ្ដល់យោបល់ដល់គ្រិស្តសាសនិកថា៖ «ចូរឲ្យសម្ដីរបស់អ្នករាល់គ្នាប្រកបដោយភាពសប្បុរស ប្រៀបដូចជាបានត្រូវបង់អំបិល។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកនឹងដឹងថាគួរឆ្លើយដូចម្ដេចចំពោះមនុស្សម្នាក់ៗ»។ (កូឡ. ៤:៥, ៦) គឺជាការល្អដែលយើងចាំអំពីយោបល់នេះពេលយើងនិយាយជាមួយនឹងសាច់ញាតិរបស់យើង។ ពុំនោះសោត យើងប្រហែលជាធ្វើឲ្យពួកគេទើសចិត្តជាជាងជួយពួកគេឲ្យចង់ស្ដាប់យើង។
តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីជួយសាច់ញាតិរបស់យើង?
ការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នក និងការដែលអ្នកយល់អារម្មណ៍របស់អ្នកឯទៀតអាចធ្វើជាសាក្សីបញ្ជាក់យ៉ាងល្អបំផុត (សូមមើលវគ្គ៦-៨) *
៦-៧. សូមលើកឧទាហរណ៍មួយដែលបង្ហាញអំពីសារៈសំខាន់នៃការយល់អារម្មណ៍របស់គូដែលមិនជឿ។
៦ ចូរព្យាយាមយល់អារម្មណ៍របស់សាច់ញាតិ។ បងផលលីនដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើនិយាយថា៖ «មុនដំបូង ខ្ញុំចង់និយាយជាមួយប្ដីខ្ញុំតែរឿងដែលទាក់ទងនឹងព្រះនិងគម្ពីរប៉ុណ្ណោះ។ យើងមិនបានសន្ទនាអំពីរឿងដែលទាក់ទងនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃទេ»។ ប៉ុន្តែ បងវ៉េនដែលជាប្ដីរបស់បងផលលីនមិនសូវស្គាល់គម្ពីរទេ ហើយក៏មិនយល់អ្វីដែលបងផលលីននិយាយដែរ។ ចំពោះគាត់ មើលទៅបងផលលីនគិតតែអំពីសាសនារបស់នាងប៉ុណ្ណោះ។ គាត់បារម្ភថា នាងចូលនិកាយសាសនាដែលបង្កគ្រោះថ្នាក់ ហើយក៏ត្រូវគេបោកបញ្ឆោត។
៧ បងផលលីនសារភាពថា អស់មួយរយៈពេលគាត់ចំណាយពេលជាច្រើននៅពេលល្ងាចនិងថ្ងៃសៅរ៍អាទិត្យក្នុងការចូលរួមកិច្ចប្រជុំ ផ្សព្វផ្សាយ និងក្នុងការជួបជុំគ្នាលេងសប្បាយជាមួយនឹងបងប្អូនរួមជំនឿ។ បងផលលីននិយាយថា៖ «ជួនកាលពេលបងវ៉េនមកផ្ទះវិញ គ្មានអ្នកណានៅផ្ទះទេ ហើយគាត់មានអារម្មណ៍ឯកោ»។ បងវ៉េនចង់ឲ្យប្រពន្ធនិងកូននៅជាមួយនឹងគាត់។ គាត់មិនស្គាល់បងប្អូនទេ ហើយគាត់គិតថាបងផលលីនចាត់ទុកមិត្តភក្ដិថ្មី ថាសំខាន់ជាងគាត់។ ដូច្នេះ បងវ៉េនបានគំរាមបងផលលីនថានឹងលែងលះគាត់។ តើអ្នកអាចគិតអំពីរបៀបណាខ្លះដែលបងផលលីនគួរបង្ហាញថានាងយល់អារម្មណ៍របស់ប្ដី?
៨. យោងទៅតាមពេត្រុសទី១ ៣:១, ២ តើអ្វីទំនងជានឹងមានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងទៅលើសាច់ញាតិរបស់យើង?
៨ ចូរទុកគំរូល្អ។ អ្វីដែលយើងធ្វើច្រើនតែមានឥទ្ធិពលខ្លាំងជាងអ្វីដែលយើងនិយាយទៅកាន់សាច់ញាតិ។ (សូមអាន ពេត្រុសទី១ ៣:១, ២) បងផលលីនទទួលស្គាល់ចំណុចនេះនៅពេលក្រោយមក។ នាងនិយាយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាបងវ៉េនស្រឡាញ់យើង ហើយតាមពិតគាត់មិនចង់លែងលះទេ។ ប៉ុន្តែ ការគំរាមរបស់គាត់ បានធ្វើឲ្យខ្ញុំយល់ថាខ្ញុំត្រូវចាប់ផ្ដើមធ្វើតាមយោបល់ពីព្រះយេហូវ៉ាអំពីអាពាហ៍ពិពាហ៍។ ជាជាងនិយាយច្រើន ខ្ញុំត្រូវទុកគំរូល្អតាមរយៈការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំ»។ បងផលលីនឈប់ព្យាយាមបង្ខំបងវ៉េនឲ្យនិយាយអំពីគម្ពីរជាមួយនឹងនាងទៀត ហើយចាប់ផ្ដើមនិយាយអំពីរឿងដែលទាក់ទងនឹងជីវិតប្រចាំថ្ងៃវិញ។ បងវ៉េនឃើញថា នាងបានខំព្យាយាមធ្វើឲ្យមានសន្ដិភាព ហើយឃើញថាកូនប្រុសរបស់គាត់ប្រព្រឹត្តយ៉ាងល្អប្រសើរជាងមុន។ (សុភ. ៣១:១៨, ២៧, ២៨) ពេលបងវ៉េនកត់សម្គាល់ថា ការណែនាំក្នុងគម្ពីរមានឥទ្ធិពលល្អលើក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ គាត់ចាប់ផ្ដើមគិតអំពីព័ត៌មានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះ ហើយឲ្យព័ត៌មាននោះមានឥទ្ធិពលលើចិត្តរបស់គាត់។—១កូ. ៧:១២-១៤, ១៦
៩. ហេតុអ្វីយើងត្រូវបន្តព្យាយាមជួយសាច់ញាតិរបស់យើង?
៩ ចូរបន្តព្យាយាមជួយសាច់ញាតិ។ ព្រះយេហូវ៉ាទុកគំរូសម្រាប់យើង។ លោកផ្ដល់ឱកាសម្ដងហើយម្ដងទៀត ឲ្យមនុស្សស្ដាប់ដំណឹងល្អ ហើយទទួលជីវិត គឺប្រៀបដូចជាលោក«ក្រោកពីព្រលឹមស្រាង»រាល់ថ្ងៃដើម្បីជួយពួកគេ។ (យេ. ៤៤:៤) ម្យ៉ាងទៀត សាវ័កប៉ូលបានប្រាប់ធីម៉ូថេឲ្យបន្តព្យាយាមក្នុងការជួយអ្នកឯទៀត។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះដោយធ្វើដូច្នេះ គាត់នឹងសង្គ្រោះទាំងខ្លួនគាត់ ទាំងពួកអ្នកដែលស្ដាប់គាត់។ (១ធី. ៤:១៦) យើងស្រឡាញ់សាច់ញាតិរបស់យើង ដូច្នេះយើងចង់ឲ្យពួកគេស្គាល់សេចក្ដីពិតពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ នៅទីបំផុត ពាក្យសម្ដីនិងការប្រព្រឹត្តរបស់បងផលលីនមានឥទ្ធិពលល្អលើក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់។ ឥឡូវគាត់មានអំណរដោយសារគាត់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងប្ដីរបស់គាត់។ ពួកគាត់ទាំងពីរនាក់ជាអ្នកត្រួសត្រាយ ហើយបងវ៉េនបម្រើជាអ្នកចាស់ទុំ។
១០. ហេតុអ្វីយើងត្រូវមានចិត្តអត់ធ្មត់?
១០ ចូរមានចិត្តអត់ធ្មត់។ ពេលយើងកែប្រែជីវិតដើម្បីមានរបៀបរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ សាច់ញាតិរបស់យើងប្រហែលជាពិបាកទទួលយកជំនឿនិងរបៀបរស់នៅថ្មីរបស់យើង។ ច្រើនដង អ្វីដែលពួកគេកត់សម្គាល់ដំបូងបង្អស់ គឺថាយើងលែងចូលរួមក្នុងពិធីបុណ្យសាសនា និងរឿងនយោបាយ។ នៅដើមដំបូងសាច់ញាតិខ្លះប្រហែលជាខឹងយើង។ (ម៉ាថ. ១០:៣៥, ៣៦) ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរឈប់ព្យាយាមជួយពួកគេឡើយ។ បើយើងឈប់ព្យាយាមជួយពួកគេឲ្យយល់អំពីជំនឿរបស់យើង គឺហាក់ដូចជាយើងបានវិនិច្ឆ័យពួកគេថាមិនសមនឹងទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យយើងវិនិច្ឆ័យអ្នកណាទេ នេះជាភារកិច្ចរបស់លោកយេស៊ូ។ (យ៉ូន. ៥:២២) បើយើងមានចិត្តអត់ធ្មត់ នៅថ្ងៃណាមួយសាច់ញាតិរបស់យើងប្រហែលជានឹងសុខចិត្តស្ដាប់ដំណឹងដែលយើងផ្សព្វផ្សាយ (សូមមើលប្រអប់ដែលមានចំណងជើងថា « ចូរប្រើគេហទំព័ររបស់យើង»)។
១១-១៣. តើអ្នករៀនអ្វីពីរបៀបដែលបងអាល្លីសបានប្រព្រឹត្តចំពោះឪពុកម្ដាយគាត់?
១១ ចូររក្សាជំហររឹងមាំ តែនិយាយអ្វីដែលមិនធ្វើឲ្យទើសចិត្ត។ (សុភ. ១៥:២) សូមគិតអំពីគំរូរបស់បងស្រីអាល្លីស។ គាត់បានរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាពេលគាត់រស់នៅឆ្ងាយពីឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ ដែលជាបុគ្គលដែលប្រឡូកក្នុងរឿងនយោបាយ និងមិនជឿថាមានព្រះ។ គាត់ទទួលស្គាល់ថា គាត់មិនត្រូវបង្អែបង្អង់ក្នុងការប្រាប់ឪពុកម្ដាយអំពីអ្វីល្អៗដែលគាត់រៀនទេ។ បងអាល្លីសនិយាយថា៖ «បើយើងប្រាប់ក្រុមគ្រួសាររបស់យើងយូរពេកថាយើងផ្លាស់ប្ដូរជំនឿនិងការប្រព្រឹត្តរបស់យើង ពួកគាត់នឹងភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងជាង»។ គាត់បានសរសេរសំបុត្រទៅឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ ហើយសួរមតិរបស់ពួកគេអំពីសេចក្ដីបង្រៀនក្នុងគម្ពីរដែលគាត់គិតថាពួកគេចាប់អារម្មណ៍ ដូចជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាដើម។ (១កូ. ១៣:១-១៣) ម្យ៉ាងទៀត គាត់បានអរគុណឪពុកម្ដាយចំពោះការចិញ្ចឹមអប់រំនិងការថែរក្សាគាត់ ហើយក៏បានផ្ញើអំណោយខ្លះៗឲ្យពួកគេដែរ។ ពេលគាត់ទៅលេងឪពុកម្ដាយ គាត់បានព្យាយាមអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជួយម្ដាយរបស់គាត់ធ្វើកិច្ចការផ្ទះ។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ មុនដំបូងឪពុកម្ដាយមិនពេញចិត្តពេលបងអាល្លីសប្រាប់ពួកគេអំពីជំនឿថ្មីរបស់គាត់ទេ។
១២ បងអាល្លីសបន្តអានគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ ពេលគាត់ទៅលេងឪពុកម្ដាយ។ គាត់និយាយថា៖ «នេះបានជួយម្ដាយខ្ញុំឲ្យយល់ថាគម្ពីរមានតម្លៃចំពោះខ្ញុំ»។ ឪពុករបស់បងអាល្លីសសម្រេចចិត្តស្វែងយល់អំពីគម្ពីរដើម្បីយល់មូលហេតុដែលកូនស្រីរបស់គាត់ចាប់ផ្ដើមមានរបៀបគិតគូរថ្មី ហើយគាត់ក៏ចង់រកកំហុសក្នុងគម្ពីរដែរ។ បងអាល្លីសនិយាយថា៖ «ខ្ញុំឲ្យគម្ពីរមួយក្បាលដល់គាត់ ហើយបានសរសេរកំណត់មួយក្នុងគម្ពីរឲ្យគាត់»។ តើនោះមានលទ្ធផលអ្វី? ជាជាងរកកំហុស អ្វីដែលឪពុករបស់បងអាល្លីសអានក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះមានឥទ្ធិពលលើចិត្តគាត់។
១៣ ទោះជាយើងរងទុក្ខលំបាកក្ដី យើងត្រូវរក្សាជំហររឹងមាំ តែនិយាយអ្វីដែលមិនធ្វើឲ្យទើសចិត្ត។ (១កូ. ៤:១២ខ) ជាឧទាហរណ៍ បងអាល្លីសត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងការប្រឆាំងពីម្ដាយគាត់។ បងអាល្លីសនិយាយថា៖ «ពេលដែលខ្ញុំទទួលការជ្រមុជទឹក ម៉ាក់ខ្ញុំហៅខ្ញុំថា‹កូនស្រីមិនល្អ›»។ តើបងអាល្លីសមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? គាត់រៀបរាប់ថា៖ «ជាជាងនៅស្ងៀមមិននិយាយអំពីសាសនាថ្មីរបស់ខ្ញុំ ដោយការគោរពខ្ញុំបានពន្យល់ថាខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តធ្វើជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ារួចហើយ ហើយខ្ញុំនឹងមិនផ្លាស់ប្ដូរការសម្រេចចិត្តនោះទេ។ ខ្ញុំព្យាយាមពង្រឹងទំនុកចិត្តម្ដាយខ្ញុំថា ខ្ញុំពិតជាស្រឡាញ់គាត់។ យើងទាំងពីរនាក់បានយំ ហើយក្រោយមកខ្ញុំបានធ្វើម្ហូបឈ្ងុយឆ្ងាញ់ឲ្យគាត់ពិសា។ ចាប់ពីពេលនោះមក ម៉ាក់ខ្ញុំចាប់ផ្ដើមទទួលស្គាល់ថាដោយសារគម្ពីរ ខ្ញុំមានគុណសម្បត្ដិល្អប្រសើរជាង»។
១៤. ហេតុអ្វីយើងមិនត្រូវចុះចាញ់ការបង្ខិតបង្ខំ?
១៤ ប្រហែលជាត្រូវការពេលមួយរយៈ មុនដែលសាច់ញាតិរបស់យើងយល់ថាការបម្រើព្រះយេហូវ៉ាគឺសំខាន់យ៉ាងណាចំពោះយើង។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលបងអាល្លីសសម្រេចចិត្តត្រួសត្រាយជាជាងទទួលយកអាជីពដែលឪពុកម្ដាយចង់ឲ្យគាត់មាន ម្ដាយរបស់គាត់ក៏យំម្ដងទៀត។ ប៉ុន្តែ បងអាល្លីសមិនបានចុះចាញ់ការបង្ខិតបង្ខំទេ។ គាត់និយាយថា៖ «បើយើងចុះចាញ់ការបង្ខិតបង្ខំម្ដង ក្រុមគ្រួសារនឹងទំនងជាព្យាយាមបង្ខំយើងក្នុងរឿងផ្សេងៗដែរ។ តែបើយើងនិយាយដោយសប្បុរស និងរក្សាជំហររឹងមាំជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារ ប្រហែលជាពួកគេខ្លះនឹងស្ដាប់យើង»។ នេះជាអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះបងអាល្លីស។ ឥឡូវ ឪពុកម្ដាយរបស់គាត់ជាអ្នកត្រួសត្រាយ ហើយឪពុកគាត់ក៏ជាអ្នកចាស់ទុំដែរ។
តើបងប្អូនទាំងអស់ក្នុងក្រុមជំនុំអាចជួយយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំអាចជួយសមាជិកក្រុមគ្រួសារដែលមិនមែនជាសាក្សីយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលវគ្គ១៥-១៦) *
១៥. យោងទៅតាមម៉ាថាយ ៥:១៤-១៦និងពេត្រុសទី១ ២:១២ តើ«ការល្អ»ដែលអ្នកឯទៀតប្រព្រឹត្តអាចជួយសាច់ញាតិរបស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ ព្រះយេហូវ៉ាទាញនាំមនុស្សមកឯលោកតាមរយៈ«ការល្អ»ដែលក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិកប្រព្រឹត្ត។ (សូមអាន ម៉ាថាយ ៥:១៤-១៦; ពេត្រុសទី១ ២:១២) បើគូរបស់អ្នកមិនមែនជាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ា តើគាត់បានជួបបងប្អូនក្នុងក្រុមជំនុំហើយឬនៅ? បងផលលីនដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើ បានអញ្ជើញបងប្អូនឲ្យមកផ្ទះគាត់ ដើម្បីឲ្យបងវ៉េនដែលជាប្ដីរបស់គាត់ស្គាល់ពួកគេ។ បងវ៉េននឹកចាំអំពីរបៀបដែលបងប្រុសម្នាក់បានជួយគាត់ឲ្យយល់ថាសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាជាមនុស្សបែបណា។ បងវ៉េននិយាយថា បងប្រុសនោះ«បានសុំច្បាប់ពីកន្លែងធ្វើការដើម្បីគាត់អាចមើលកម្មវិធីកីឡាតាមទូរទស្សន៍ជាមួយខ្ញុំ។ ពេលនោះខ្ញុំយល់ថាគាត់ជាមនុស្សធម្មតាដូចអ្នកឯទៀតដែរ!»។
១៦. ហេតុអ្វីយើងគួរអញ្ជើញសាច់ញាតិរបស់យើងឲ្យចូលរួមកិច្ចប្រជុំ?
១៦ របៀបដ៏ល្អមួយដើម្បីជួយសាច់ញាតិរបស់យើង គឺដោយអញ្ជើញពួកគេឲ្យចូលរួមកិច្ចប្រជុំជាមួយនឹងយើង។ (១កូ. ១៤:២៤, ២៥) បងវ៉េនបានចូលរួមពិធីរំលឹកដែលជាកិច្ចប្រជុំដំបូងរបស់គាត់ ដោយសារនោះធ្វើឡើងបន្ទាប់ពីម៉ោងធ្វើការ ហើយកម្មវិធីនោះមានរយៈពេលខ្លី។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនបានយល់ថាសុន្ទរកថានោះនិយាយអំពីអ្វីទេ តែខ្ញុំនឹកចាំមនុស្សនៅទីនោះ។ ពួកគេបានមកស្វាគមន៍ខ្ញុំ ហើយចាប់ដៃខ្ញុំយ៉ាងណែន។ ខ្ញុំដឹងថាពួកគេមានចិត្តស្មោះ»។ ជាពិសេស ប្ដីប្រពន្ធមួយគូបានបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសចំពោះបងផលលីន ដោយជួយគាត់និងកូនប្រុសរបស់គាត់នៅកិច្ចប្រជុំនិងក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ដូច្នេះ ពេលបងវ៉េនបានសម្រេចចិត្តថាគាត់ត្រូវយល់ច្បាស់ជាងអំពីជំនឿថ្មីរបស់បងផលលីន គាត់បានសុំបងប្រុសនោះឲ្យបង្រៀនគម្ពីរដល់គាត់។
១៧. តើយើងមិនគួរបន្ទោសខ្លួនចំពោះអ្វី ប៉ុន្តែហេតុអ្វីយើងមិនគួរឈប់ព្យាយាមជួយសាច់ញាតិរបស់យើង?
១៧ យើងសង្ឃឹមថាសាច់ញាតិទាំងអស់របស់យើងនឹងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងយើង។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងខំប្រឹងយ៉ាងណាក្នុងការជួយពួកគេឲ្យទៅជាអ្នកបម្រើព្រះក៏ដោយ ពួកគេប្រហែលជាមិនចូលសេចក្ដីពិតទេ។ បើដូច្នេះ យើងមិនគួរបន្ទោសខ្លួនចំពោះការសម្រេចចិត្តរបស់ពួកគេឡើយ។ យើងមិនអាចបង្ខំអ្នកណាម្នាក់ឲ្យមានជំនឿដូចយើងទេ។ ប៉ុន្តែ សូមកុំមើលស្រាលឥទ្ធិពលដែលអ្នកអាចមានលើសាច់ញាតិរបស់អ្នក ពេលដែលពួកគេឃើញថាអ្នកសប្បាយខ្លាំងយ៉ាងណាក្នុងការបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ សូមអធិដ្ឋានអំពីពួកគេ។ សូមនិយាយអ្វីដែលមិនធ្វើឲ្យពួកគេទើសចិត្ត។ សូមកុំឈប់ព្យាយាមជួយពួកគេ! (សកម្ម. ២០:២០) ចូរជឿជាក់ថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរទៅលើការខំប្រឹងរបស់អ្នក។ ម្យ៉ាងទៀត បើសាច់ញាតិរបស់អ្នកស្ដាប់អ្នក ពួកគេនឹងទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ!
ចម្រៀងលេខ៥៧ ចូរផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សគ្រប់ប្រភេទ
^ វគ្គ 5 យើងចង់ឲ្យសាច់ញាតិរបស់យើងស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា ប៉ុន្តែពួកគេត្រូវធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងថាពួកគេនឹងបម្រើលោកឬមិនបម្រើលោក។ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើដើម្បីជួយសាច់ញាតិឲ្យងាយស្រួលស្ដាប់ដំណឹងល្អ។
^ វគ្គ 1 ឈ្មោះខ្លះបានត្រូវផ្លាស់ប្ដូរ។ ក្នុងអត្ថបទនេះ ពាក្យ«សាច់ញាតិ»សំដៅលើសមាជិកក្រុមគ្រួសារដែលមិនទាន់បម្រើព្រះយេហូវ៉ា។
^ វគ្គ 53 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងប្រុសម្នាក់ជួយជួសជុលឡានរបស់ឪពុកគាត់ដែលមិនមែនជាអ្នកជឿ។ នៅពេលសមរម្យ គាត់បង្ហាញឪពុករបស់គាត់នូវវីដេអូមួយពីគេហទំព័រjw.org®។
^ វគ្គ 55 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងស្រីម្នាក់ស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ កាលដែលប្ដីរបស់គាត់ដែលមិនមែនជាសាក្សី រៀបរាប់អំពីអ្វីៗដែលបានកើតឡើងនៅថ្ងៃនោះ។ ក្រោយមក គាត់ចូលរួមក្នុងការកម្សាន្តជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារ។
^ វគ្គ 57 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បងស្រីនោះបានអញ្ជើញបងប្អូនពីក្រុមជំនុំឲ្យមកផ្ទះរបស់គាត់។ ពួកគេបង្ហាញការយកចិត្តទុកដាក់យ៉ាងស្មោះចំពោះប្ដីគាត់។ ក្រោយមក ប្ដីនោះចូលរួមពិធីរំលឹកជាមួយនឹងប្រពន្ធ។
