ប្អូនៗវ័យក្មេង ចូរកាន់ជំហរមាំមួននៅចំពោះមុខមេកំណាច
«ចូរពាក់គ្រប់គ្រឿងចម្បាំងពីព្រះ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាអាចកាន់ជំហរមាំមួន នៅចំពោះមុខកលល្បិចទាំងប៉ុន្មានរបស់មេកំណាច»។—អេភេសូរ ៦:១១
១, ២. (ក) ហេតុអ្វីគ្រិស្ដសាសនិកវ័យក្មេងកំពុងទទួលជ័យជម្នះក្នុងចម្បាំងប្រឆាំងនឹងសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាច? (សូមមើលរូបភាពនៅដើមអត្ថបទ) (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វី?
សាវ័កប៉ូលបានប្រៀបប្រដូចគ្រិស្ដសាសនិកទៅនឹងទាហាន។ យើងកំពុងនៅក្នុងចម្បាំងមួយ ហើយសត្រូវរបស់យើងគឺមានពិតប្រាកដ! ប៉ុន្ដែក្នុងចម្បាំងនេះ យើងមិនប្រយុទ្ធនឹងមនុស្សទេ តែយើងប្រយុទ្ធនឹងសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាច។ ពួកវាជាអ្នកធ្វើសឹកសង្គ្រាមអស់រាប់ពាន់ឆ្នាំមកហើយ ហើយពួកវាពូកែច្បាំងណាស់។ ដូច្នេះ នេះអាចមើលទៅដូចជាយើងមិនអាចឈ្នះចម្បាំងនេះបានទេ ជាពិសេសបើយើងជាមនុស្សវ័យក្មេង។ តើមនុស្សវ័យក្មេងអាចទទួលជ័យជម្នះក្នុងសង្គ្រាមប្រឆាំងនឹងសត្រូវដ៏ខ្លាំងក្លាបែបនេះឬទេ? ពួកគេអាចឈ្នះបាន ហើយពួកគេកំពុងឈ្នះមែន! ហេតុអ្វី? ពីព្រោះពួកគេទទួលឫទ្ធានុភាពពីព្រះយេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាងទៀត ដូចទាហានដែលបានត្រូវបង្វឹកបង្ហាត់យ៉ាងល្អ ពួកគេ«ពាក់គ្រប់គ្រឿងចម្បាំងពីព្រះ» ដើម្បីពួកគេអាចត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ការច្បាំងនេះ។—សូមអាន អេភេសូរ ៦:១០-១២
២ ពេលប៉ូលប្រើឧទាហរណ៍នេះ គាត់ប្រហែលជាបានគិតអំពីគ្រឿងចម្បាំងដែលទាហានរ៉ូមបានពាក់។ (សកម្មភាព ២៨:១៦) ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាឧទាហរណ៍ដ៏ល្អប្រសើរនោះ។ យើងក៏នឹងពិចារណាអំពីអ្វីដែលប្អូនៗវ័យក្មេងខ្លះនិយាយ ស្ដីអំពីការពិបាកនិងផលប្រយោជន៍ដែលមកពីការពាក់ផ្នែកនីមួយៗនៃគ្រឿងចម្បាំងពីព្រះ។
តើប្អូនកំពុងពាក់ផ្នែកនីមួយៗនៃគ្រឿងចម្បាំងពីព្រះឬទេ?
«សេចក្ដីពិត»ជាខ្សែក្រវាត់
៣, ៤. តើសេចក្ដីពិតពីគម្ពីរនិងខ្សែក្រវាត់ទាហានរ៉ូមគឺស្រដៀងគ្នាយ៉ាងណា?
៣ សូមអាន អេភេសូរ ៦:១៤។ ខ្សែក្រវាត់របស់ទាហានរ៉ូមមានបន្ទះដែកដើម្បីការពារចង្កេះរបស់ទាហាន ហើយដើម្បីធ្វើឲ្យអាវដែលការពារដើមទ្រូងរបស់គាត់តឹងជាប់ខ្លួនជានិច្ច។ ខ្សែក្រវាត់ខ្លះក៏មានឃ្នាបមាំដើម្បីដាក់ដាវនិងកាំបិតស្នៀតជាប់ខ្លួន។ ដោយក្រវាត់ខ្សែក្រវាត់យ៉ាងតឹងនៅចង្កេះ ទាហានអាចមានទំនុកចិត្ដពេលគាត់ចូលប្រយុទ្ធ។
សេចក្ដីពិតដែលយើងរៀនពីបណ្ដាំរបស់ព្រះការពារយើងពីសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត
៤ ដូចខ្សែក្រវាត់ សេចក្ដីពិតដែលយើងរៀនពីបណ្ដាំរបស់ព្រះការពារយើងពីសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត។ (យ៉ូហាន ៨:៣១, ៣២; យ៉ូហានទី១ ៤:១) ម្យ៉ាងទៀត ពេលយើងរៀនឲ្យចេះស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតក្នុងបណ្ដាំរបស់ព្រះកាន់តែខ្លាំង យើងកាន់តែស្រួលមានរបៀបរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ ឬពាក់«អាវការពារដើមទ្រូង»របស់យើង។ (ទំនុកតម្កើង ១១១:៧, ៨; យ៉ូហានទី១ ៥:៣) ម្យ៉ាងវិញទៀត ពេលយើងយល់សេចក្ដីពិតទាំងនេះកាន់តែច្បាស់ យើងអាចនិយាយការពារសេចក្ដីពិតទាំងនេះនៅចំពោះមុខសត្រូវរបស់យើង។—ពេត្រុសទី១ ៣:១៥
៥. ហេតុអ្វីយើងគួរនិយាយសេចក្ដីពិតជានិច្ច?
៥ សេចក្ដីពិតពីគម្ពីរគឺសំខាន់ចំពោះយើង ហេតុនេះហើយបានជាយើងធ្វើតាមអ្វីដែលគម្ពីរចែង ហើយនិយាយការពិតជានិច្ច។ ការកុហកគឺជាអាវុធមួយដ៏មានប្រសិទ្ធភាពរបស់សាថាន។ ការកុហកធ្វើឲ្យអ្នកដែលកុហកនិងអ្នកដែលជឿពាក្យកុហកនោះបង់ប្រយោជន៍។ (យ៉ូហាន ៨:៤៤) ដូច្នេះ ទោះជាយើងមិនមែនជាមនុស្សល្អឥតខ្ចោះក៏ដោយ យើងខំអស់ពីសមត្ថភាពមិននិយាយកុហក។ (អេភេសូរ ៤:២៥) ការធ្វើដូច្នេះប្រហែលជាពិបាក។ ប្អូនស្រីអាបឺហ្គេលដែលមានអាយុ១៨ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ជួនកាលការនិយាយសេចក្ដីពិត អាចមើលទៅដូចជាមិនសូវមានប្រយោជន៍ ជាពិសេសពេលដែលការនិយាយកុហកអាចធ្វើឲ្យយើងរួចខ្លួនពីស្ថានភាពពិបាកណាមួយ»។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីគាត់ព្យាយាមនិយាយសេចក្ដីពិតជានិច្ច? គាត់និយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំនិយាយពាក្យពិត នេះជួយខ្ញុំមិនឲ្យមានអារម្មណ៍ស្តាយក្រោយថាខ្ញុំបានធ្វើខុសចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយឪពុកម្ដាយនិងមិត្ដភក្ដិរបស់ខ្ញុំដឹងថាពួកគាត់អាចទុកចិត្ដខ្ញុំបាន»។ ប្អូនស្រីវិចតូរីយ៉ាដែលមានអាយុ២៣ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ពេលយើងនិយាយការពិត ហើយនិយាយការពារជំនឿរបស់យើង យើងប្រហែលជាត្រូវគេសម្លុតធ្វើបាប។ តែការធ្វើបែបនេះតែងតែមានប្រយោជន៍ដូចជា យើងមានទំនុកចិត្ដកាន់តែខ្លាំង មានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធជាងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ហើយមនុស្សដែលស្រឡាញ់យើងនឹងគោរពយើង»។ តើប្អូនឃើញឬទេអំពីមូលហេតុដ៏សំខាន់ដែលប្អូនគួរ«យកសេចក្ដីពិតមកក្រវាត់ចង្កេះ»នៅគ្រប់ពេល?
សេចក្ដីពិតជាខ្សែក្រវាត់ (សូមមើលវគ្គ៣-៥)
«សេចក្ដីសុចរិតជាអាវការពារដើមទ្រូង»
៦, ៧. ហេតុអ្វីសេចក្ដីសុចរិតបានត្រូវប្រដូចទៅនឹងអាវការពារដើមទ្រូង?
៦ អាវការពារដើមទ្រូងរបស់ទាហានរ៉ូមច្រើនតែធ្វើពីបន្ទះដែកមួយចំនួនដែលតម្រៀបគងលើគ្នា ហើយពត់ឲ្យកោងព័ទ្ធជុំវិញទ្រូងរបស់គាត់។ បន្ទះដែកទាំងនោះបានត្រូវភ្ជាប់នឹងបន្ទះស្បែកសត្វដោយតម្ពក់និងកន្លាស់ដែក។ នៅលើស្មារបស់គាត់មានបន្ទះដែកផ្សេងទៀតដែលបានត្រូវភ្ជាប់នឹងស្បែកសត្វដែរ។ អាវការពារដើមទ្រូងធ្វើឲ្យចលនារបស់គាត់មានកម្រិត ហើយក៏តម្រូវឲ្យគាត់ពិនិត្យមើលជាទៀងទាត់ថាបន្ទះដែកទាំងនោះនៅត្រូវកន្លែងរបស់វា។ ប៉ុន្ដែអាវការពារដើមទ្រូងនោះការពារបេះដូងនិងសេរីរាង្គឯទៀតពីមុខដាវឬព្រួញ!
ដើម្បីការពារចិត្ដរបស់យើង យើងត្រូវការប្រាជ្ញាដែលខ្ពស់ជាងប្រាជ្ញារបស់មនុស្ស
៧ ខ្នាតតម្រាដ៏សុចរិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដែលការពារ«ចិត្ដ»របស់យើង គឺស្រដៀងនឹងអាវដែលការពារដើមទ្រូងនោះ។ (សុភាសិត ៤:២៣) ទាហាននឹងមិនដែលផ្លាស់ប្ដូរអាវការពារដើមទ្រូងដែលមានដែករឹងមាំទៅនឹងអាវដែលមានដែកទន់ជាងទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងនឹងមិនប្ដូរខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្ដីអំពីអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ទៅនឹងទស្សនៈរបស់យើងចំពោះអ្វីដែលយើងគិតថាត្រឹមត្រូវឡើយ។ ដើម្បីការពារចិត្ដរបស់យើង យើងត្រូវការប្រាជ្ញាដែលខ្ពស់ជាងប្រាជ្ញារបស់មនុស្ស។ (សុភាសិត ៣:៥, ៦) ហេតុនេះ យើងត្រូវពិនិត្យមើលជាទៀងទាត់ថា«អាវការពារដើមទ្រូង»របស់យើងនៅតែការពារចិត្ដយើង។
៨. ហេតុអ្វីយើងគួរធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៨ ជួនកាល តើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើឲ្យអ្នកមិនសូវមានសេរីភាពឬរារាំងអ្នកពីការធ្វើអ្វីដែលអ្នកចង់ធ្វើឬទេ? ប្អូនប្រុសដានីយ៉ែលដែលមានអាយុ២១ឆ្នាំនិយាយថា៖ «គ្រូបង្រៀននិងសិស្សរួមថ្នាក់របស់ខ្ញុំបានសើចចំអកខ្ញុំដោយសារខ្ញុំធ្វើតាមខ្នាតតម្រាពីគម្ពីរ។ អស់មួយរយៈពេល ខ្ញុំមិនសូវមានទំនុកចិត្ដ ហើយធ្លាក់ទឹកចិត្ដ»។ ប៉ុន្ដែ តើគាត់មានអារម្មណ៍យ៉ាងណានៅឥឡូវនេះ? គាត់និយាយថា៖ «ក្រោយមក ខ្ញុំបានឃើញប្រយោជន៍ដែលមកពីការធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ សិស្សរួមថ្នាក់ខ្លះរបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមប្រើប្រាស់គ្រឿងញៀន អ្នកខ្លះទៀតបានបោះបង់ការសិក្សា។ ខ្ញុំស្តាយពេលឃើញជីវិតរបស់ពួកគេទៅជាបែបនេះ។ ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាការពារយើង»។ ប្អូនស្រីម៉ាដាសិនដែលមានអាយុ១៥ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ការធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងការមិនធ្វើអ្វីដែលមនុស្សស្រករខ្ញុំគិតថាឡូយឬសប្បាយ គឺមិនសូវស្រួលសម្រាប់ខ្ញុំប៉ុន្មានទេ»។ ដូច្នេះ តើគាត់ធ្វើអ្វី? គាត់និយាយទៀតថា៖ «ខ្ញុំរំលឹកខ្លួនឯងថាខ្ញុំជាតំណាងនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយថាការល្បួងគឺជារបៀបមួយដែលសាថានវាយប្រហារខ្ញុំ។ ពេលខ្ញុំឈ្នះការល្បួងណាមួយ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អប្រសើរជាងចំពោះខ្លួន»។
សេចក្ដីសុចរិតជាអាវការពារដើមទ្រូង (សូមមើលវគ្គ៦-៨)
«ប្រុងប្រៀបផ្សាយដំណឹងល្អអំពីសេចក្ដីសុខសាន្ដទុកជាស្បែកជើង»
៩-១១. (ក) ក្នុងន័យធៀប តើគ្រិស្ដសាសនិកពាក់ស្បែកជើងបែបណា? (ខ) តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យស្រួលផ្សព្វផ្សាយជាង?
៩ សូមអាន អេភេសូរ ៦:១៥។ ទាហានរ៉ូមមិនអាចចូលច្បាំងដោយមិនពាក់ស្បែកជើងបានឡើយ។ ស្បែកជើងនោះធ្វើពីស្បែកសត្វបីជាន់ ដូច្នេះវាគឺមាំណាស់ ហើយក៏ស្រួលពាក់ដែរ។ ដូច្នេះទាហានអាចដើរដោយមានទំនុកចិត្ដ ហើយមិនរអិលដួល។
១០ ស្បែកជើងដែលទាហានរ៉ូមពាក់បានជួយពួកគេទទួលជ័យជម្នះក្នុងសង្គ្រាម តែស្បែកជើងដែលយើងពាក់ក្នុងន័យធៀបជួយយើងឲ្យ«ផ្សាយដំណឹងល្អអំពីសេចក្ដីសុខសាន្ដ»។ (អេសាយ ៥២:៧; រ៉ូម ១០:១៥) ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ជួនកាលយើងត្រូវមានចិត្ដក្លាហានជាខ្លាំងដើម្បីផ្សព្វផ្សាយ។ ប្អូនប្រុសបូដែលមានអាយុ២០ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំនៅក្មេង ខ្ញុំមិនហ៊ានផ្សព្វផ្សាយដល់សិស្សរួមថ្នាក់ទេ។ ខ្ញុំគិតថានេះគឺដោយសារនៅពេលនោះខ្ញុំខ្មាសគេ។ ពេលខ្ញុំគិតឡើងវិញ ខ្ញុំយល់ថាគ្មានមូលហេតុឲ្យខ្ញុំខ្មាសគេទេ។ ឥឡូវខ្ញុំសប្បាយចិត្ដផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សស្រករខ្ញុំ»។
១១ គ្រិស្ដសាសនិកវ័យក្មេងជាច្រើននាក់បានឃើញថាពួកគេស្រួលផ្សព្វផ្សាយជាងបើពួកគេរៀបចំទុកជាមុន។ តើប្អូនអាចធ្វើអ្វីដើម្បីរៀបចំ? ប្អូនស្រីជូលាដែលមានអាយុ១៦ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ខ្ញុំទុកសៀវភៅខ្លះក្នុងកាតាបសិក្សា ហើយខ្ញុំស្តាប់សិស្សរួមថ្នាក់ពេលពួកគេនិយាយអំពីមតិនិងជំនឿរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មកខ្ញុំអាចគិតអំពីអ្វីដែលនឹងជួយពួកគេ។ ពេលខ្ញុំរៀបចំទុកជាមុន ខ្ញុំអាចនិយាយជាមួយនឹងពួកគេអំពីអ្វីដែលនឹងផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់ពួកគេ»។ ប្អូនស្រីម៉ាខេនស៊ីដែលមានអាយុ២៣ឆ្នាំនិយាយថា៖ «បើយើងបង្ហាញសេចក្ដីសប្បុរសនិងយកចិត្ដទុកដាក់ស្តាប់អ្នកឯទៀត យើងនឹងយល់ច្បាស់ជាងអំពីអ្វីដែលមនុស្សស្រករយើងកំពុងប្រឈមមុខ។ ខ្ញុំធ្វើឲ្យប្រាកដថាខ្ញុំបានអានព័ត៌មានទាំងអស់ដែលអង្គការយើងបានចេញផ្សាយសម្រាប់មនុស្សវ័យក្មេង។ ដោយធ្វើដូច្នេះខ្ញុំអាចបង្ហាញពួកគេនូវព័ត៌មានខ្លះក្នុងគម្ពីរឬក្នុងគេហទំព័រjw.orgដែលនឹងជួយពួកគេ»។ ការរៀបចំយ៉ាងល្អដើម្បីផ្សព្វផ្សាយគឺប្រៀបដូចជាការពាក់«ស្បែកជើង»ដែលត្រូវនឹងជើង។
ប្រុងប្រៀបផ្សាយដំណឹងល្អទុកជាស្បែកជើង (សូមមើលវគ្គ៩-១១)
«ខែលធំនៃជំនឿ»
១២, ១៣. តើអ្វីខ្លះជា«ព្រួញឆេះ»របស់សាថាន?
១២ សូមអាន អេភេសូរ ៦:១៦។ ទាហានរ៉ូមកាន់ខែលធំដែលមានបួនជ្រុង។ វាបាំងអ្នកកាន់ចាប់ពីស្មារបស់គាត់រហូតដល់ជង្គង់ ហើយការពារគាត់ពីដាវ លំពែង និងព្រួញ។
១៣ តើសាថានអាចបាញ់«ព្រួញឆេះ»ណាខ្លះមកលើប្អូន? ប្រហែលជាវាវាយប្រហារប្អូនដោយប្រើពាក្យកុហកអំពីព្រះយេហូវ៉ា។ សាថានចង់ឲ្យប្អូនមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនស្រឡាញ់ប្អូន ហើយថាគ្មានអ្នកណាយកចិត្ដទុកដាក់ចំពោះប្អូនទេ។ ប្អូនស្រីអ៊ីដាដែលមានអាយុ១៩ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ខ្ញុំច្រើនតែមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាមិនជិតស្និទ្ធនឹងខ្ញុំទេ ហើយថាលោកមិនចង់ធ្វើជាមិត្ដសម្លាញ់ខ្ញុំឡើយ»។ តើគាត់ធ្វើអ្វីពេលគាត់មានអារម្មណ៍ដូច្នេះ? គាត់និយាយថា៖ «កិច្ចប្រជុំពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់។ ពីមុនខ្ញុំគ្រាន់តែអង្គុយស្ងៀមមិនលើកដៃឆ្លើយ ដោយគិតថាគ្មានអ្នកណាចង់ស្តាប់ចម្លើយរបស់ខ្ញុំទេ។ តែឥឡូវខ្ញុំរៀបចំសម្រាប់កិច្ចប្រជុំ ហើយព្យាយាមឆ្លើយពីរឬបីដង។ នេះមិនស្រួលសម្រាប់ខ្ញុំទេ ប៉ុន្ដែខ្ញុំមានអារម្មណ៍ល្អជាងពេលខ្ញុំធ្វើដូច្នេះ ហើយបងប្អូនពិតជាលើកទឹកចិត្ដខ្ញុំណាស់។ ក្រោយកិច្ចប្រជុំ ខ្ញុំតែងតែមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ខ្ញុំ»។
១៤. តើយើងរៀនអ្វីពីបទពិសោធន៍របស់ប្អូនអ៊ីដា?
១៤ ខែលរបស់ទាហានតែងតែមានទំហំដដែល។ ប៉ុន្ដែដូចដែលយើងរៀនពីបទពិសោធន៍របស់ប្អូនអ៊ីដា ជំនឿរបស់យើងគឺមិនតែងតែនៅដដែលទេ។ ជំនឿរបស់យើងអាចរីកចម្រើនឬរួញថយ អាចខ្លាំងជាងឬខ្សោយជាង។ នេះអាស្រ័យលើយើង។ (ម៉ាថាយ ១៤:៣១; ថែស្សាឡូនិចទី២ ១:៣) ដើម្បីឲ្យ‹ខែលនៃជំនឿ›របស់យើងការពារយើង យើងត្រូវបន្ដធ្វើឲ្យខែលនោះធំជាងនិងមាំមួនជាង!
ខែលធំនៃជំនឿ (សូមមើលវគ្គ១២-១៤)
‹សេចក្ដីសង្គ្រោះជាមួកការពារក្បាល›
១៥, ១៦. តើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងប្រៀបដូចជាមួកការពារយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ សូមអាន អេភេសូរ ៦:១៧។ ទាហានរ៉ូមពាក់មួកដើម្បីការពារក្បាល ក និងមុខរបស់គាត់។ ជួនកាលមួកការពារមានកន្លែងស៊កដៃសម្រាប់ឲ្យទាហានយួរ។
១៦ ដូចមួកដែលការពារក្បាលរបស់ទាហាន «សេចក្ដីសង្ឃឹមលើសេចក្ដីសង្គ្រោះ»ការពារគំនិតយើង។ (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:៨; សុភាសិត ៣:២១) សេចក្ដីសង្ឃឹមជួយយើងឲ្យផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ ហើយមិនឲ្យយើងធ្លាក់ទឹកចិត្ដដោយសារបញ្ហារបស់យើង។ (ទំនុកតម្កើង ២៧:១, ១៤; សកម្មភាព ២៤:១៥) ប៉ុន្ដែ បើយើងចង់ឲ្យសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងការពារយើង សេចក្ដីសង្ឃឹមនេះត្រូវជាអ្វីដ៏ពិតប្រាកដចំពោះយើង។ យើងត្រូវពាក់«មួកការពារ»លើក្បាល មិនមែនយួរវាទេ!
១៧, ១៨. (ក) តើតាមរបៀបណាសាថានបោកបញ្ឆោតយើងឲ្យដោះមួកការពារចេញ? (ខ) តើយើងអាចបង្ហាញយ៉ាងណាថាយើងមិនចាញ់ការបោកបញ្ឆោតរបស់សាថាន?
១៧ តើតាមរបៀបណាសាថានបោកបញ្ឆោតយើងឲ្យដោះមួកការពារចេញ? សូមគិតអំពីអ្វីដែលវាព្យាយាមធ្វើចំពោះលោកយេស៊ូ។ សាថានបានដឹងថាលោកយេស៊ូនឹងទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើមនុស្សជាតិ។ ប៉ុន្ដែមុននោះ លោកយេស៊ូត្រូវរងទុក្ខ ហើយស្លាប់។ ក្រោយមកលោកត្រូវរង់ចាំរហូតដល់ពេលកំណត់របស់ព្រះយេហូវ៉ាទើបលោកអាចទៅជាស្ដេច។ ដូច្នេះ សាថានបានផ្ដល់ឱកាសឲ្យលោកគ្រប់គ្រងភ្លាមៗ។ សាថានបានសន្យាថាបើលោកយេស៊ូក្រាបប្រណិប័តន៍វាសូម្បីតែម្ដង លោកអាចទៅជាអ្នកគ្រប់គ្រងពិភពលោកភ្លាមៗ។ (លូកា ៤:៥-៧) សាថានក៏ដឹងដែរថាព្រះយេហូវ៉ាបានសន្យាថាលោកនឹងផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអ្វីៗដ៏អស្ចារ្យក្នុងពិភពលោកថ្មី។ ប៉ុន្ដែ យើងត្រូវរង់ចាំឲ្យសេចក្ដីសន្យានេះបានសម្រេច។ ទម្រាំដល់ពេលនោះយើងប្រហែលជាមានបញ្ហាជាច្រើន។ ដូច្នេះ សាថានផ្ដល់ឱកាសឲ្យយើងមានជីវិតសុខស្រួលនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ វាចង់ឲ្យយើងចាត់ទុកថាជីវិតស្រណុកសុខស្រួលជាអ្វីដែលសំខាន់ជាងរាជាណាចក្រព្រះ។—ម៉ាថាយ ៦:៣១-៣៣
១៨ គ្រិស្ដសាសនិកវ័យក្មេងជាច្រើននាក់មិនបានចាញ់ការបោកបញ្ឆោតរបស់សាថានទេ។ ជាឧទាហរណ៍ ប្អូនស្រីឃីអាណាដែលមានអាយុ២០ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ខ្ញុំដឹងថាសេចក្ដីសង្ឃឹមតែមួយគត់ដើម្បីដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់របស់យើងគឺរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ»។ តើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់គាត់មានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាលើរបៀបគិតគូរនិងរបៀបរស់នៅរបស់គាត់? នេះជួយគាត់ឲ្យចាំថាអ្វីៗក្នុងពិភពលោកនេះគឺគ្រាន់តែបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ។ ជាជាងខំប្រឹងឲ្យមានអាជីពល្អក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះ ប្អូនឃីអាណាកំពុងប្រើពេលវេលានិងកម្លាំងរបស់គាត់ដើម្បីបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។
សេចក្ដីសង្គ្រោះជាមួកការពារក្បាល (សូមមើលវគ្គ១៥-១៨)
«ដាវនៃសកម្មពលពោលគឺបណ្ដាំរបស់ព្រះ»
១៩, ២០. តើតាមរបៀបណាយើងអាចកាន់តែមានភាពប៉ិនប្រសប់ក្នុងការប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះ?
១៩ ទាហានរ៉ូមប្រើដាវដែលមានប្រវែងប្រហែលជា៥០សង់ទីម៉ែត្រ។ ទាហានទាំងនោះប្រើដាវរបស់ពួកគេយ៉ាងពូកែដោយសារពួកគេបានហាត់ប្រើដាវនោះរាល់ថ្ងៃ។
២០ សាវ័កប៉ូលបាននិយាយថាបណ្ដាំរបស់ព្រះគឺប្រៀបដូចជាដាវ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យបណ្ដាំរបស់លោកដល់យើង។ ប៉ុន្ដែ យើងត្រូវចេះប្រើបណ្ដាំនោះយ៉ាងប៉ិនប្រសប់ដើម្បីការពារជំនឿរបស់យើង ឬដើម្បីកែតម្រង់របៀបគិតគូររបស់យើង។ (កូរិនថូសទី២ ១០:៤, ៥; ធីម៉ូថេទី២ ២:១៥) តើតាមរបៀបណាប្អូនអាចកាន់តែមានភាពប៉ិនប្រសប់ក្នុងការប្រើបណ្ដាំរបស់ព្រះ? ប្អូនប្រុសស៊ីបាសស្ទៀនដែលមានអាយុ២១ឆ្នាំនិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំអានគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន ខ្ញុំសរសេរខមួយពីជំពូកនីមួយៗដែលខ្ញុំអាន។ ខ្ញុំធ្វើបញ្ជីមួយអំពីខគម្ពីរដែលខ្ញុំចូលចិត្ដជាងគេ»។ នេះជួយគាត់ឲ្យយល់កាន់តែច្បាស់អំពីរបៀបគិតគូររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប្អូនដានីយ៉ែលនិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំអានគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួន ខ្ញុំជ្រើសរើសខគម្ពីរដែលខ្ញុំគិតថានឹងជួយមនុស្សដែលខ្ញុំជួបក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ ខ្ញុំបានឃើញថាមនុស្សមានប្រតិកម្មល្អពេលពួកគេឃើញថាយើងស្រឡាញ់គម្ពីរនិងខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីជួយពួកគេ»។
ដាវនៃសកម្មពល (សូមមើលវគ្គ១៩-២០)
២១. ហេតុអ្វីយើងមិនគួរខ្លាចសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាច?
២១ ដូចយើងបានរៀនពីគំរូរបស់ប្អូនៗវ័យក្មេងក្នុងអត្ថបទនេះ យើងមិនចាំបាច់ខ្លាចសាថាននិងពួកវិញ្ញាណកំណាចទេ។ ពិតមែនថាពួកវាមានឫទ្ធានុភាព ប៉ុន្ដែពួកវាមិនមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងជាងព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ម្យ៉ាងទៀត ពួកវានឹងមិនរស់ជារៀងរហូតទេ។ ពួកវានឹងត្រូវឃុំក្នុងទីជ្រៅបំផុត ហើយនឹងមិនត្រូវអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើបាបអ្នកណាម្នាក់ក្នុងអំឡុងការគ្រប់គ្រង១.០០០ឆ្នាំរបស់គ្រិស្ដឡើយ រួចមកពួកវានឹងត្រូវបំផ្លាញចោល។ (ការបើកបង្ហាញ ២០:១-៣, ៧-១០) យើងស្គាល់សត្រូវរបស់យើង កលល្បិចរបស់វា និងគោលបំណងរបស់វា។ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចកាន់ជំហរមាំមួននៅចំពោះមុខវាបាន!
