អត្ថបទសិក្សា ២១

ចូរកុំឲ្យ«ប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះ»បោកបញ្ឆោតអ្នក

លេង

«ប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះជាអ្វីដែលផ្ដេសផ្ដាសចំពោះព្រះ»។—១កូ. ៣:១៩

សេចក្ដីសង្ខេប *

១. តើបណ្ដាំរបស់ព្រះផ្ដល់អ្វីឲ្យយើង?

យើងអាចដោះស្រាយបញ្ហាទាំងអស់ដែលយើងជួបប្រទះក្នុងជីវិត ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាជាគ្រូដ៏ឧត្តមបំផុតរបស់យើង។ (យ៉ូប ៣៦:២២; អេ. ៣០:២១) បណ្ដាំរបស់លោកផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអ្វីៗដែលយើងត្រូវការដើម្បី«មានសមត្ថភាពពេញលេញ និងត្រៀមលក្ខណៈសព្វគ្រប់ដើម្បីធ្វើការល្អគ្រប់យ៉ាង»។ (២ធី. ៣:១៧) ពេលយើងរស់នៅសមស្របតាមអ្វីដែលគម្ពីរបង្រៀន យើងមានប្រាជ្ញាជាងពួកអ្នកដែលលើកស្ទួយ«ប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះ»។—១កូ. ៣:១៩; ទំនុក. ១១៩:៩៧-១០០

២. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?

^២យើងនឹងឃើញក្នុងអត្ថបទនេះថា ប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះគឺច្រើនតែស្របតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងរូបកាយ។ ដូច្នេះ យើងប្រហែលជាពិបាកជៀសវាងពីការមានគំនិតនិងការប្រព្រឹត្តដូចមនុស្សក្នុងពិភពលោកនេះ។ ហេតុនេះហើយ គម្ពីរចែងថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន ក្រែងលោមានអ្នកណាចាប់យកអ្នករាល់គ្នាធ្វើជាចំណី តាមរយៈទស្សនវិជ្ជានិងការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការ ដែលមានមូលដ្ឋានលើទំនៀមទម្លាប់របស់មនុស្ស»។ (កូឡ. ២:៨) ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការ ឬការកុហកពីរយ៉ាងបានទៅជាអ្វីដែលពេញនិយម។ ចំពោះការបោកបញ្ឆោតទាំងពីរនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីមូលហេតុដែលទស្សនៈរបស់ពិភពលោកនេះជាអ្វីដែលផ្ដេសផ្ដាស និងអំពីមូលហេតុដែលប្រាជ្ញាដែលមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះគឺប្រសើរជាងនោះឆ្ងាយណាស់។

ការផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈរបស់មនុស្សចំពោះសីលធម៌

៣-៤. នៅដើមសតវត្សរ៍ទី២០នាសហរដ្ឋអាម៉េរិក តើទស្សនៈរបស់មនុស្សចំពោះសីលធម៌បានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណា?

^៣នៅដើមសតវត្សរ៍ទី២០ មនុស្សនៅសហរដ្ឋអាម៉េរិកចាប់ផ្ដើមផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈចំពោះសីលធម៌។ មុនពេលនោះ មនុស្សជាច្រើនបានគិតថាការរួមភេទគឺសម្រាប់តែគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ប៉ុណ្ណោះ ហើយគេមិននិយាយអំពីរឿងនេះដោយបើកចំហទេ។ ប៉ុន្តែ ខ្នាតតម្រាសីលធម៌បែបនោះបានខូចទៅ ហើយមនុស្សកាន់តែច្រើនបានគិតថាបុគ្គលម្នាក់ៗគួរធ្វើតាមអ្វីដែលខ្លួនចង់ធ្វើវិញ។

^៤រវាងឆ្នាំ១៩២០និងឆ្នាំ១៩២៩ មានការផ្លាស់ប្ដូរជាច្រើនក្នុងសង្គម។ អ្នកស្រាវជ្រាវម្នាក់និយាយថា៖ «ភាពយន្ត ល្ខោន ចម្រៀង រឿងប្រលោមលោក និងការផ្សាយពាណិជ្ជកម្មចាប់ផ្ដើមមានឈុតឆាកជាច្រើនដែលទាក់ទងនឹងការរួមភេទ»។ ចាប់ពីទសវត្សរ៍នោះ មនុស្សលែងស្លៀកពាក់រមទម ហើយក្បាច់រាំបានធ្វើឲ្យមនុស្សគិតអំពីការរួមភេទ។ គឺដូចដែលគម្ពីរបានប្រកាសទុកជាមុនអំពីគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ថា មនុស្សនឹង«ស្រឡាញ់ការសប្បាយ»។—២ធី. ៣:៤

រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនទទួលឥទ្ធិពលពីខ្នាតតម្រាសីលធម៌ធូរលុងរបស់ពិភពលោកទេ (សូមមើលវគ្គ៥) *

៥. តាំងពីឆ្នាំ១៩៦០ តើទស្សនៈរបស់មនុស្សស្តីអំពីខ្នាតតម្រាសីលធម៌បានផ្លាស់ប្ដូរយ៉ាងណា?

^៥តាំងពីឆ្នាំ១៩៦០ ការរស់នៅជាមួយគ្នាដោយមិនរៀបការ ការរួមភេទជាមួយនឹងបុគ្គលដែលមានភេទដូចគ្នា និងការលែងលះគ្នា មានកាន់តែច្រើនឡើងៗ។ ការកម្សាន្តជាច្រើនបង្ហាញអំពីការរួមភេទកាន់តែបើកចំហជាងមុន។ ក្នុងប៉ុន្មានទសវត្សរ៍កន្លងមកនេះ ការមានខ្នាតតម្រាសីលធម៌ធូរលុងនាំឲ្យមានលទ្ធផលអាក្រក់ជាច្រើន។ អ្នកនិពន្ធម្នាក់បានសរសេរថាពេលមនុស្សគ្មានខ្នាតតម្រាសីលធម៌ នេះនាំឲ្យមានផលវិបាកជាច្រើនដូចជា ក្រុមគ្រួសារបែកបាក់គ្នា មានតែឪពុកឬម្ដាយជាអ្នកមើលថែក្រុមគ្រួសារ បញ្ហាផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ ឬការញៀនមើលរូបអាសអាភាស។ ផលវិបាកមួយទៀតគឺការឆ្លងជំងឺកាមរោគ ដូចជាជំងឺអេដស៍ជាដើម។ អ្វីៗទាំងនេះបង្ហាញថាប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកគឺផ្ដេសផ្ដាស។—២ពេ. ២:១៩

៦. តើទស្សនៈរបស់ពិភពលោកនេះស្តីអំពីការរួមភេទគឺសមស្របតាមបំណងរបស់សាថានយ៉ាងដូចម្ដេច?

^៦ទស្សនៈរបស់ពិភពលោកនេះស្តីអំពីការរួមភេទគឺសមស្របតាមបំណងរបស់សាថាន។ វាច្បាស់ជាសប្បាយចិត្តពេលឃើញមនុស្សមានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទខុសពីគោលបំណងរបស់ព្រះ ហើយបន្ទាបបន្ថោកអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលជាអំណោយពីព្រះ។ (អេភ. ២:២) ការប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទមិនគ្រាន់តែបង្ខូចអំណោយដ៏វិសេសដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា ពោលគឺការបន្តពូជប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏អាចធ្វើឲ្យពួកអ្នកដែលប្រព្រឹត្តអំពើនោះមិនទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់។—១កូ. ៦:៩, ១០

ទស្សនៈរបស់ព្រះចំពោះសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ

៧-៨. ស្តីអំពីទស្សនៈត្រឹមត្រូវនិងភាពថ្លៃថ្នូរចំពោះការរួមភេទ តើគម្ពីរចែងយ៉ាងណា?

^៧មនុស្សដែលមានទស្សនៈស្របតាមប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះ មើលងាយខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់ព្រះដែលមានក្នុងគម្ពីរ ដោយអះអាងថានោះគឺមិនសមហេតុផលទេ។ ពួកគេប្រហែលជាសួរថា ‹ហេតុអ្វីព្រះបង្កើតយើងឲ្យមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាខាងផ្លូវភេទ ហើយក្រោយមកប្រាប់យើងឲ្យទប់ចិត្តទៅវិញ?›។ ពួកគេសួរដូច្នេះដោយសារពួកគេយល់មិនត្រឹមត្រូវថាមនុស្សគួរធ្វើតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាទាំងអស់ដែលពួកគេមាន។ ប៉ុន្តែ គម្ពីរចែងផ្ទុយពីនេះ។ ព្រះគិតអំពីភាពថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្សដោយបង្រៀនយើងតាមរយៈគម្ពីរថាយើងអាចតយុទ្ធនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដែលនាំឲ្យធ្វើខុស។ (កូឡ. ៣:៥) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំឲ្យមានអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលជាអំណោយពីលោក ដើម្បីឲ្យមនុស្សបំពេញសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាត្រឹមត្រូវខាងការរួមភេទតាមរបៀបដែលថ្លៃថ្នូរ។ (១កូ. ៧:៨, ៩) ក្នុងចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ប្ដីនិងប្រពន្ធអាចមានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទដ៏សប្បាយរីករាយដោយមិនមានវិប្បដិសារីនិងដោយមិនមានការខ្វល់ខ្វាយដែលមនុស្សច្រើនតែមានពេលប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។

^៨ផ្ទុយពីប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះ គម្ពីរជួយមនុស្សឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះការរួមភេទ។ គម្ពីរចែងថាការរួមភេទអាចនាំឲ្យសប្បាយរីករាយ។ (សុភ. ៥:១៨, ១៩) ប៉ុន្តែ គម្ពីរក៏ចែងដែរថា៖ «[ចូរ]ឲ្យអ្នករាល់គ្នាម្នាក់ៗចេះគ្រប់គ្រងរូបកាយរបស់ខ្លួនដោយសេចក្ដីបរិសុទ្ធនិងកិត្ដិយស មិនមែនដោយលោភលន់ក្នុងចំណង់ផ្លូវភេទ ដូចជនជាតិដទៃដែលមិនស្គាល់ព្រះឡើយ»។—១ថែ. ៤:៤, ៥

៩. (ក) តើរាស្ត្ររបស់ព្រះនៅដើមសតវត្សរ៍ទី២០ទទួលការលើកទឹកចិត្តយ៉ាងណាឲ្យធ្វើតាមប្រាជ្ញាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ដែលមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ? (ខ) តើមានយោបល់អ្វីដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញានៅយ៉ូហានទី១ ២:១៥, ១៦? (គ) ដូចដែលបានរៀបរាប់នៅរ៉ូម ១:២៤-២៧ តើយើងគួរទប់ទល់នឹងអំពើប្រាសចាកសីលធម៌បែបណា?

^៩នៅដើមសតវត្សរ៍ទី២០ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានទទួលឥទ្ធិពលពីការបោកបញ្ឆោតអសារឥតការរបស់ពួកអ្នកដែល«លែងស្គាល់ល្អស្គាល់អាក្រក់»ទេ។ (អេភ. ៤:១៩) ពួកគេព្យាយាមធ្វើតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដិតដល់។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែឧសភា ឆ្នាំ១៩២៦ចែងថា៖ «បុរសនិងស្ត្រីគួរតែបរិសុទ្ធទាំងគំនិតទាំងការប្រព្រឹត្ត ជាពិសេសចំពោះមនុស្សដែលមានភេទផ្ទុយ»។ ទោះជាមានអ្វីប្រែប្រួលក្នុងពិភពលោកនេះក្ដី រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើតាមប្រាជ្ញាដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ដែលមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ។ (សូមអាន យ៉ូហានទី១ ២:១៥, ១៦) យើងពិតជាសប្បាយចិត្តដែលយើងមានបណ្ដាំរបស់ព្រះ! យើងក៏សប្បាយចិត្តដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារតាមត្រូវពេល ដើម្បីជួយយើងឲ្យទប់ទល់នឹងប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះស្តីអំពីសីលធម៌។ *—សូមអាន រ៉ូម ១:២៤-២៧

ការផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈចំពោះការស្រឡាញ់ខ្លួនឯង

១០-១១. តើគម្ពីរបានព្រមានថានឹងមានអ្វីកើតឡើងនៅគ្រាចុងក្រោយបង្អស់?

^១០គម្ពីរព្រមានថាក្នុងអំឡុងគ្រាចុងក្រោយបង្អស់ មនុស្សនឹង«ស្រឡាញ់តែខ្លួនឯង»។ (២ធី. ៣:១, ២) យើងមិនភ្ញាក់ផ្អើលទេ ដែលពិភពលោកលើកស្ទួយចិត្តគំនិតដែលគិតតែពីខ្លួនឯង។ សព្វវចនាធិប្បាយមួយចែងថា ក្នុងអំឡុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៧០«សៀវភៅជាច្រើនដែលផ្ដល់យោបល់អំពីរបៀបទទួលជោគជ័យក្នុងជីវិតបានត្រូវបោះពុម្ពផ្សាយ»។ សៀវភៅខ្លះ«បានដាស់តឿនអ្នកអានឲ្យស្គាល់ខ្លួនឯងឲ្យបានច្បាស់ ហើយពេញចិត្តនឹងលក្ខណៈរបស់ខ្លួន»។ សូមគិតអំពីឧទាហរណ៍មួយ។ សៀវភៅមួយបានចែងថា៖ «ចូរស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក ដោយសារអ្នកជាមនុស្សស្រស់ស្អាតជាងគេនិងមនុស្សដែលគួរឲ្យចង់នៅជិតជាងគេ»។ សៀវភៅនោះលើកទឹកចិត្តមនុស្សឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯងថាគួរប្រព្រឹត្តយ៉ាងណា ហើយធ្វើអ្វីណាដែលគាត់គិតថាគឺស្រួលនិងត្រឹមត្រូវសម្រាប់ខ្លួន។

^១១តើនេះស្ដាប់ទៅស្រដៀងនឹងអ្វីដែលអ្នកធ្លាប់ឮឬទេ? សាថានបានលើកទឹកចិត្តអេវ៉ាឲ្យធ្វើអ្វីដែលស្រដៀងនឹងនេះ។ វានិយាយថានាង‹នឹងបានដូចជាព្រះ ព្រមទាំងដឹងការខុសត្រូវផង›។ (លោ. ៣:៥) សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនលើកតម្កើងខ្លួនឯងរហូតដល់គិតថាគ្មានអ្នកណាអាចប្រាប់ពួកគេអំពីអ្វីដែលត្រូវនិងអ្វីដែលខុស សូម្បីតែព្រះក៏មិនអាចប្រាប់ពួកគេដែរ។ ចិត្តគំនិតនោះបានសឲ្យឃើញច្បាស់ក្នុងទស្សនៈរបស់មនុស្សចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍។

គ្រិស្តសាសនិកពិតចាត់ទុកសេចក្ដីត្រូវការរបស់អ្នកឯទៀតថាសំខាន់ជាងខ្លួន ជាពិសេសសេចក្ដីត្រូវការរបស់គូអាពាហ៍ពិពាហ៍ (សូមមើលវគ្គ១២) *

១២. តើពិភពលោកនេះលើកស្ទួយទស្សនៈបែបណាចំពោះអាពាហ៍ពិពាហ៍?

^១២គម្ពីរបង្គាប់ឲ្យប្ដីប្រពន្ធលើកកិត្ដិយសគ្នាទៅវិញទៅមកនិងគោរពតាមពាក្យសម្បថអាពាហ៍ពិពាហ៍។ គម្ពីរលើកទឹកចិត្តគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ឲ្យតាំងចិត្តរួមរស់ជាមួយគ្នា ដោយចែងថា៖ «មនុស្សប្រុសនឹងលាចេញពីឪពុកម្ដាយខ្លួន ទៅនៅជាប់នឹងប្រពន្ធវិញ ហើយអ្នកទាំង២នោះនឹងត្រឡប់ជាសាច់តែ១សុទ្ធ»។ (លោ. ២:២៤) ផ្ទុយទៅវិញ ពួកអ្នកដែលទទួលឥទ្ធិពលពីប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះលើកស្ទួយទស្សនៈថាប្ដីឬប្រពន្ធគួរតែផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីត្រូវការរបស់ខ្លួន។ សៀវភៅមួយអំពីការលែងលះបានសរសេរថា៖ «ពីមុនក្នុងពិធីរៀបការគេធ្លាប់សន្យាថាយើងនឹងរួមរស់ជាមួយគ្នា‹ដរាបណាដែលយើងទាំងពីររស់នៅលើផែនដីជាមួយគ្នា› តែឥឡូវនេះក្នុងពិធីរៀបការខ្លះ ពាក្យនេះបានត្រូវជំនួសដោយពាក្យសន្យាដែលថាយើងនឹងរួមរស់ជាមួយគ្នា‹ដរាបណាដែលយើងទាំងពីរនៅស្រឡាញ់គ្នា›»។ ការមានទស្សនៈបែបនេះបាននាំឲ្យក្រុមគ្រួសារជាច្រើនបែកបាក់គ្នានិងបណ្ដាលឲ្យមនុស្សជាច្រើនមានវិបត្ដិផ្លូវចិត្តធ្ងន់ធ្ងរ។ យើងអាចឃើញច្បាស់ថា ទស្សនៈរបស់ពិភពលោកនេះដែលមិនឲ្យតម្លៃចំពោះចំណងអាពាហ៍ពិពាហ៍គឺជាទស្សនៈដែលផ្ដេសផ្ដាស។

១៣. ហេតុអ្វីពួកអ្នកដែលមានអំណួតជាទីស្អប់ខ្ពើមចំពោះព្រះយេហូវ៉ា?

^១៣គម្ពីរចែងថា៖ «អស់អ្នកណាដែលមានចិត្តឆ្មើងឆ្មៃ នោះជាទីស្អប់ខ្ពើមដល់ព្រះយេហូវ៉ា»។ (សុភ. ១៦:៥) ហេតុអ្វីពួកអ្នកដែលមានអំណួតជាទីស្អប់ខ្ពើមចំពោះព្រះយេហូវ៉ា? មូលហេតុមួយគឺពួកអ្នកដែលស្រឡាញ់ខ្លួនឯងហួសហេតុពេក មានអំណួតដូចសាថាន។ សូមគិតទៅមើល សាថានគិតថាលោកយេស៊ូដែលជាបុគ្គលដែលព្រះបានប្រើដើម្បីបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ គួរក្រាបប្រណិប័តន៍វា! (ម៉ាថ. ៤:៨, ៩; កូឡ. ១:១៥, ១៦) ពួកអ្នកដែលលើកតម្កើងខ្លួនបែបនេះ សឲ្យឃើញថាប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះគឺផ្ដេសផ្ដាសចំពោះព្រះ។

ទស្សនៈរបស់ព្រះចំពោះការស្រឡាញ់ខ្លួនឯង

១៤. តើរ៉ូម ១២:៣ជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯងយ៉ាងដូចម្ដេច?

^១៤គម្ពីរជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួន។ គម្ពីរបង្រៀនថាគឺសមត្រឹមត្រូវឲ្យយើងស្រឡាញ់ខ្លួនឯងមួយកម្រិត។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «អ្នកត្រូវស្រឡាញ់អ្នកជិតខាងដូចស្រឡាញ់ខ្លួនអ្នក»។ នេះបញ្ជាក់ថាយើងគួរគិតខ្លះៗអំពីសេចក្ដីត្រូវការរបស់ខ្លួន។ (ម៉ាថ. ១៩:១៩) ប៉ុន្តែ គម្ពីរមិនបានបង្រៀនថាយើងគួរគិតថាខ្លួនប្រសើរជាងអ្នកឯទៀតទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គម្ពីរចែងថា៖ ‹ចូរកុំធ្វើអ្វីក្នុងបំណងទាស់ជាមួយនឹងអ្នកឯទៀតឬលើកខ្លួនហួសប្រមាណ ប៉ុន្តែចូរបន្ទាបខ្លួនដោយចាត់ទុកអ្នកឯទៀតថាប្រសើរជាងខ្លួន›។—ភី. ២:៣; សូមអាន រ៉ូម ១២:៣

១៥. ស្តីអំពីការស្រឡាញ់ខ្លួនឯង ហេតុអ្វីអ្នកគិតថាយោបល់ពីគម្ពីរមានប្រយោជន៍?

^១៥សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សជាច្រើនដែលបានត្រូវគេចាត់ទុកថាជាអ្នកដែលមានប្រាជ្ញា មើលស្រាលយោបល់ពីគម្ពីរស្តីអំពីការស្រឡាញ់ខ្លួនឯង។ ពួកគេនិយាយថាការចាត់ទុកអ្នកឯទៀតថាប្រសើរជាងខ្លួនធ្វើឲ្យខ្លួនទៅជាមនុស្សទន់ខ្សោយ ហើយអ្នកឯទៀតនឹងកេងយកប្រយោជន៍ពីយើង។ ប៉ុន្តែ តើចិត្តគំនិតរបស់ពិភពលោកនេះដែលលើកស្ទួយការស្រឡាញ់តែខ្លួនឯងនាំឲ្យមានលទ្ធផលអ្វី? តើអ្នកបានឃើញលទ្ធផលអ្វីខ្លះ? តើមនុស្សដែលស្រឡាញ់តែខ្លួនឯងមានសុភមង្គលឬទេ? តើពួកគេមានក្រុមគ្រួសារដែលមានសុភមង្គលឬ? តើពួកគេមានមិត្តពិតឬទេ? តើពួកគេមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះឬទេ? តាមអ្វីដែលអ្នកសង្កេតឃើញ រវាងការធ្វើតាមប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះនិងការធ្វើតាមប្រាជ្ញាដែលមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ តើមួយណានាំមកនូវលទ្ធផលល្អបំផុត?

១៦-១៧. តើយើងដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាចំពោះអ្វី ហើយហេតុអ្វី?

^១៦មនុស្សដែលធ្វើតាមយោបល់របស់ពួកអ្នកដែលពិភពលោកនេះចាត់ទុកថាមានប្រាជ្ញា គឺប្រៀបដូចជាភ្ញៀវទេសចរណ៍ដែលសុំឲ្យភ្ញៀវទេសចរណ៍គ្នីគ្នាណែនាំផ្លូវពេលដែលទាំងពីរនាក់កំពុងតែវង្វេងផ្លូវ។ លោកយេស៊ូបានមានប្រសាសន៍អំពីពួកអ្នកដែលគេចាត់ទុកថាជាអ្នកប្រាជ្ញនៅសម័យរបស់លោកថា៖ «ពួកគេជាមនុស្សខ្វាក់ដែលកំពុងនាំផ្លូវអ្នកឯទៀត។ ប្រសិនបើមនុស្សខ្វាក់នាំផ្លូវមនុស្សខ្វាក់ដូចគ្នា ទាំងពីរនាក់នឹងធ្លាក់រណ្ដៅ»។ (ម៉ាថ. ១៥:១៤) យើងឃើញច្បាស់ថា ប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះគឺផ្ដេសផ្ដាសចំពោះព្រះ។

អ្នកបម្រើរបស់ព្រះរំលឹកអនុស្សាវរីយ៍ដ៏សប្បាយរីករាយដែលពួកគាត់ធ្លាប់មានក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា (សូមមើលវគ្គ១៧) *

^១៧យោបល់ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាដែលមានក្នុងគម្ពីរ តែងតែ«មានប្រយោជន៍សម្រាប់បង្រៀន កែតម្រង់ ធ្វើឲ្យត្រឹមត្រូវឡើងវិញ និងប្រដៅក្នុងផ្លូវសុចរិត»។ (២ធី. ៣:១៦) យើងពិតជាដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដែលតាមរយៈអង្គការរបស់លោក លោកការពារយើងមិនឲ្យប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះបោកបញ្ឆោតយើងបាន។ (អេភ. ៤:១៤) សេចក្ដីបង្រៀនដែលប្រៀបដូចជាអាហារពីលោកផ្ដល់ឲ្យយើងនូវកម្លាំងដែលយើងត្រូវការដើម្បីបន្តធ្វើតាមខ្នាតតម្រាពីបណ្ដាំរបស់លោក។ គឺអស្ចារ្យណាស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដល់ឲ្យយើងនូវការណែនាំនិងប្រាជ្ញាដ៏គួរឲ្យទុកចិត្តបំផុតពីគម្ពីរ!

តើអ្នកចាំឬទេ?

ហេតុអ្វីទស្សនៈរបស់ពិភពលោកអំពីសីលធម៌គឺផ្ដេសផ្ដាសចំពោះព្រះ?
ស្តីអំពីអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីសីលធម៌ខាងការរួមភេទ តើនេះបង្ហាញថាព្រះគិតអំពីភាពថ្លៃថ្នូររបស់មនុស្សយ៉ាងដូចម្ដេច?
តើគម្ពីរជួយយើងឲ្យមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវចំពោះខ្លួនឯងយ៉ាងដូចម្ដេច?

ចម្រៀងលេខ៥៤ ‹គឺផ្លូវនេះហើយ›

^ វគ្គ 5 អត្ថបទនេះនឹងពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថាមានតែព្រះយេហូវ៉ាប៉ុណ្ណោះដែលផ្ដល់ការណែនាំដ៏គួរឲ្យទុកចិត្ត។ អត្ថបទនេះក៏នឹងជួយយើងឲ្យឃើញថាការធ្វើតាមប្រាជ្ញារបស់ពិភពលោកនេះនាំមកនូវលទ្ធផលដ៏ខ្លោចផ្សា តែការធ្វើតាមប្រាជ្ញាដែលមកពីបណ្ដាំរបស់ព្រះផ្ដល់ប្រយោជន៍ជាច្រើនដល់យើង។

^ វគ្គ 9 ជាឧទាហរណ៍ សូមមើលសំណួរទី៧«តើខ្ញុំគួរធ្វើយ៉ាងណាពេលមានការបង្ខំឲ្យរួមភេទ?» ក្នុងសៀវភៅស្តើង ចម្លើយចំពោះ១០សំណួរពីពួកយុវវ័យ និងសេចក្ដីពន្យល់បន្ថែមដែលមានចំណងជើងថា «អ្នកអាចឈ្នះទម្លាប់បំពេញចំណង់ផ្លូវភេទតាមរបៀបមិនត្រឹមត្រូវ» ក្នុងសៀវភៅចូររក្សាខ្លួនជាមនុស្សដែលព្រះស្រឡាញ់។

^ វគ្គ 50 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: ក្នុងរូបភាពទាំងនេះ យើងឃើញអំពីជីវិតអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់សាក្សីព្រះយេហូវ៉ាមួយគូ។ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូនោះកំពុងផ្សព្វផ្សាយជាមួយគ្នាក្នុងអំឡុងចុងទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៦០។

^ វគ្គ 52 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: នៅទសវត្សរ៍ឆ្នាំ១៩៨០ ប្ដីនោះថែរក្សាប្រពន្ធពេលដែលគាត់ឈឺ ហើយកូនស្រីរបស់ពួកគាត់កំពុងសម្លឹងមើល។

^ វគ្គ 54 ការពណ៌នាអំពីរូបភាព: បច្ចុប្បន្ននេះ ប្ដីប្រពន្ធមួយគូនោះរំលឹកអនុស្សាវរីយ៍ដ៏សប្បាយរីករាយដែលពួកគាត់ធ្លាប់មានក្នុងកិច្ចបម្រើព្រះយេហូវ៉ា។ កូនស្រីរបស់ពួកគាត់និងក្រុមគ្រួសាររបស់នាងអរសប្បាយជាមួយនឹងពួកគាត់។

ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម សម្រាប់សិក្សា