ហេតុអ្វីយើងទៅជាចាស់ហើយស្លាប់?
គោលបំណងរបស់ព្រះមិនមែនឲ្យមនុស្សជាតិស្លាប់ទេ។ ព្រះបានបង្កើតអាដាមនិងអេវ៉ាដែលជាឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើងឲ្យមានជីវិតល្អឥតខ្ចោះ ដូច្នេះពួកគេអាចរស់រហូតដល់សព្វថ្ងៃនេះបាន។ យើងដឹងដូច្នេះតាមរយៈអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅកាន់អាដាមអំពីដើមឈើមួយក្នុងសួនអេដែន។
ព្រះបានប្រាប់អាដាមថា៖ «នៅថ្ងៃណាដែលឯងស៊ី[ផ្លែពីដើម] នោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។ (លោកុប្បត្តិ ២:១៧) បើព្រះបានបង្កើតអាដាមឲ្យទៅជាចាស់ហើយស្លាប់ នោះគឺមិនសមហេតុផលឲ្យលោកបង្គាប់ដូច្នេះទេ។ អាដាមដឹងថា បើគាត់មិនបរិភោគផ្លែពីដើមនោះទេ នោះគាត់នឹងមិនស្លាប់ឡើយ។
គោលបំណងរបស់ព្រះមិនមែនឲ្យមនុស្សជាតិស្លាប់ទេ
អាដាមនិងអេវ៉ាមិនត្រូវការបរិភោគផ្លែពីដើមនោះដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតរបស់ពួកគេទេ ពីព្រោះនៅសួននោះពោរពេញទៅដោយផលផ្លែជាច្រើន។ (លោកុប្បត្តិ ២:៩) ដោយមិនបរិភោគផ្លែពីដើមនោះ ប្ដីប្រពន្ធដំបូងនោះបង្ហាញថាពួកគេស្តាប់បង្គាប់បុគ្គលដែលបានផ្ដល់ជីវិតឲ្យពួកគេ។ នេះក៏បង្ហាញដែរថាពួកគេទទួលស្គាល់ថាព្រះមានសិទ្ធិណែនាំពួកគេ។
មូលហេតុដែលអាដាម និងអេវ៉ាស្លាប់
ដើម្បីយល់អំពីមូលហេតុដែលអាដាមនិងអេវ៉ាស្លាប់ យើងត្រូវពិចារណាអំពីការសន្ទនាមួយដែលជះឥទ្ធិពលមកលើយើងទាំងអស់គ្នា។ មេកំណាចសាថានបានប្រើសត្វពស់មួយឲ្យនិយាយបង្កាច់បង្ខូច។ កំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរចែងថា៖ «ឯពស់ជាសត្វចេះឧបាយកលលើសជាងអស់ទាំងសត្វព្រៃ ដែលព្រះយេហូវ៉ាដ៏ជាព្រះទ្រង់បានបង្កើត។ វានិយាយទៅកាន់ស្ដ្រីថា៖ ‹តើព្រះមានបន្ទូលហាមមិនឲ្យអ្នកបរិភោគផ្លែឈើណានៅក្នុងសួនច្បារមែនឬ?›»។—លោកុប្បត្តិ ៣:១
អេវ៉ាតបឆ្លើយថា៖ «យើងបរិភោគអស់ទាំងផ្លែឈើនៅក្នុងសួនច្បារបាន តែត្រង់ដើមឈើ១ដែលនៅកណ្ដាលសួនច្បារ នោះព្រះទ្រង់មានបន្ទូលថា៖ ‹កុំឲ្យបរិភោគផ្លែនោះឡើយ ថែមទាំងកុំឲ្យពាល់ប៉ះផង ក្រែងលោស្លាប់›»។ រួចពស់ក៏និយាយទៅនាងថា៖ «អ្នកមិនស្លាប់ជាពិតមែនទេ។ ដ្បិតព្រះទ្រង់ជ្រាបថា នៅថ្ងៃណាដែលអ្នកបរិភោគ នោះភ្នែកអ្នកនឹងបានភ្លឺឡើង ហើយអ្នកនឹងបានដូចជាព្រះដែរ ព្រមទាំងដឹងការខុសត្រូវផង»។ ដូច្នេះសាថានចោទប្រកាន់ថាព្រះយេហូវ៉ាគឺជាអ្នកកុហកដែលលាក់អ្វីល្អពីអាដាមនិងអេវ៉ា។—លោកុប្បត្តិ ៣:២-៥
អេវ៉ាបានជឿអ្វីដែលនាងឮ។ នាងបានសម្លឹងមើលដើមនោះ ក៏ឃើញថាគួរជាទីគាប់ចិត្តនិងចង់បាន! ដូច្នេះនាងបានលូកដៃបេះផ្លែនោះ ហើយចាប់ផ្ដើមបរិភោគ។ គម្ពីរក៏ចែងទៀតថា នាងបាន«ចែកឲ្យដល់ប្ដីដែរ គាត់ក៏បរិភោគតាម»។—លោកុប្បត្តិ ៣:៦
ព្រះបានប្រាប់អាដាមថា៖ «នៅថ្ងៃណាដែលឯងស៊ី[ផ្លែពីដើម] នោះនឹងត្រូវស្លាប់ជាមិនខាន»។—លោកុប្បត្តិ ២:១៧
សូមគិតទៅមើល ព្រះឈឺចិត្តយ៉ាងណាពេលឃើញកូនជាទីស្រឡាញ់របស់លោកមិនស្តាប់បង្គាប់លោកដោយចេតនា! តើលោកបានធ្វើអ្វី? ព្រះយេហូវ៉ាបានមានប្រសាសន៍ទៅអាដាមថា៖ «ឯងនឹង . . . ត្រឡប់ទៅជាដីវិញ ពីព្រោះអញបានយកឯងពីដីមក។ ដ្បិតឯងជាធូលីដី ក៏ត្រូវត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញ»។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១៧-១៩) ដោយហេតុនេះហើយ «អាយុអ័ដាមទាំងអស់បាន៩៣០ឆ្នាំ រួចគាត់ក៏ស្លាប់ទៅ»។ (លោកុប្បត្តិ ៥:៥) អាដាមមិនបានទៅស្ថានសួគ៌ឬទៅពិភពវិញ្ញាណណាមួយទេ។ មុនព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតគាត់ពីធូលីដី នោះគ្មានគាត់ទេ។ ដូច្នេះពេលគាត់ស្លាប់ គាត់បានត្រឡប់ទៅជាធូលីដីវិញ ពោលគឺលែងមានគាត់ទៀត។ គួរឲ្យសោកស្តាយណាស់!
មូលហេតុដែលយើងមិនល្អឥតខ្ចោះ
ដោយសារអាដាមនិងអេវ៉ាមានចេតនាមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះ នោះពួកគេបានបាត់បង់ភាពល្អឥតខ្ចោះនិងសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូត។ រាងកាយរបស់ពួកគេប្រែទៅជាចាស់ទៅៗ ពួកគេទៅជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះនិងមានភាពខុសឆ្គង។ ប៉ុន្តែភាពខុសឆ្គងដែលមកពីការមិនស្តាប់បង្គាប់ព្រះមិនគ្រាន់តែមានឥទ្ធិពលលើពួកគេប៉ុណ្ណោះទេ។ ពួកគេបានចម្លងភាពខុសឆ្គងទៅដល់កូនចៅរបស់ពួកគេ។ រ៉ូម ៥:១២ ចែងថា៖ «ភាពខុសឆ្គងបានចូលក្នុងពិភពលោកតាមរយៈបុរសតែម្នាក់[អាដាម] ហើយសេចក្ដីស្លាប់បានចូលតាមរយៈភាពខុសឆ្គង ដូច្នេះ សេចក្ដីស្លាប់បានឆ្លងរាលដាលដល់មនុស្សទាំងអស់ ពីព្រោះពួកគេទាំងអស់គ្នាជាអ្នកធ្វើខុស»។
គម្ពីររៀបរាប់ថាភាពខុសឆ្គងនិងសេចក្ដីស្លាប់ប្រៀបដូចជា«ស្បៃដែលបាំងមុខគ្រប់ទាំងសាសន៍ ព្រមទាំងគំរបដែលគ្របលើជនជាតិទាំងប៉ុន្មានផង»។ (អេសាយ ២៥:៧) ស្បៃនេះគ្របលើមនុស្សជាតិដូចផ្សែងអ័ព្ទពុលដែលគ្មានអ្នកណាគេចផុតបានឡើយ។ ពិតណាស់ «ទាំងអស់គ្នាកំពុងស្លាប់ក្នុងអាដាម»។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:២២) ហេតុនេះ នាំឲ្យមានសំណួរមួយដូចដែលសាវ័កប៉ូលបានលើកឡើងថា៖ «តើអ្នកណានឹងសង្គ្រោះខ្ញុំពីរូបកាយដែលកំពុងនាំឲ្យខ្ញុំស្លាប់របៀបនេះ?»។ តើពិតជាមានអ្នកដែលអាចសង្គ្រោះយើងឬទេ?—រ៉ូម ៧:២៤
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ទស្សនាវដ្ដី
តើសេចក្ដីស្លាប់នឹងត្រូវបំផ្លាញចោលយ៉ាងដូចម្ដេច?
ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះរៀបចំវិធីដើម្បីរំដោះមនុស្សជាតិពីសេចក្ដីស្លាប់ គឺដោយបង់ថ្លៃលោះ។
