អត្ថបទសិក្សា ២៩
ចម្រៀងលេខ១២១ យើងត្រូវចេះទប់ចិត្ត
ចូរប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចនឹងការល្បួង
«ចូរចាំយាម ហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ»។—ម៉ាថ. ២៦:៤១
ចំណុចផ្ដោត
សូមស្វែងយល់អំពីសារៈសំខាន់នៃការជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនិងជំហានដែលនាំទៅដល់ទង្វើនោះ។
១-២. (ក) តើលោកយេស៊ូបានផ្ដល់ការព្រមានអ្វីដល់ពួកអ្នកកាន់តាមលោក? (ខ) ហេតុអ្វីពួកអ្នកកាន់តាមបានរត់ចោលលោកយេស៊ូ? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
«ចិត្តប្រុងប្រៀបជាស្រេចមែន តែសាច់ឈាមគឺខ្សោយណាស់»។ a (ម៉ាថ. ២៦:៤១ខ) ដោយនិយាយពាក្យទាំងនេះ លោកយេស៊ូបានបង្ហាញថាលោកយល់អំពីភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ ប្រសាសន៍របស់លោកក៏រួមបញ្ចូលការព្រមានដែរគឺថា យើងមិនគួរគិតថាយើងនឹងតែងតែរឹងមាំល្មមដើម្បីប្រព្រឹត្តត្រឹមត្រូវទេ។ នៅយប់ដដែលមុននោះបន្តិច ពួកអ្នកកាន់តាមបាននិយាយយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ថាពួកគេនឹងនៅជាប់នឹងលោកម្ចាស់របស់ពួកគេ។ (ម៉ាថ. ២៦:៣៥) ពួកគេចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែពួកគេមិនបានយល់ថាពេលដែលមានស្ថានភាពពិបាក ពួកគេអាចងាយបាត់បង់កម្លាំងចិត្តធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវនោះទេ។ នេះជាមូលហេតុដែលលោកយេស៊ូព្រមានពួកគេថា៖ «ចូរចាំយាម ហើយអធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ»។—ម៉ាថ. ២៦:៤១ក
២ គួរឲ្យសោកស្ដាយណាស់ ពួកអ្នកកាន់តាមមិនបានចាំយាមទេ។ ពេលលោកយេស៊ូត្រូវគេចាប់ខ្លួន តើពួកគេនៅជាប់នឹងលោក ឬតើពួកគេបានភ័យខ្លាច ហើយរត់ចោលលោក? ដោយសារពួកគេមិនបានប្រុងប្រយ័ត្ន ពួកគេបានធ្វើអ្វីដែលពួកគេនិយាយថាមិនធ្វើ ពោលគឺរត់ចោលលោកយេស៊ូ។—ម៉ាថ. ២៦:៥៦
លោកយេស៊ូបានដាស់តឿនពួកអ្នកកាន់តាមលោកឲ្យបន្តចាំយាម ហើយប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការល្បួង តែពួកគេបានរត់ចោលលោក (សូមមើលវគ្គ១-២)
៣. (ក) ដើម្បីរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហេតុអ្វីយើងត្រូវជៀសវាងពីការមានទំនុកចិត្តលើខ្លួនហួសហេតុពេក? (ខ) តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ យើងមិនត្រូវគិតថាយើងនឹងតែងតែរឹងមាំល្មមដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវទេ។ ពិតមែន យើងតាំងចិត្តមិនធ្វើអ្វីដែលនាំឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត។ ប៉ុន្តែ យើងក៏ជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះ ហើយងាយស្រួលត្រូវល្បួងឲ្យធ្វើខុស។ (រ៉ូម ៥:១២; ៧:២១-២៣) យើងស្រាប់តែអាចស្ថិតក្នុងស្ថានភាពដែលល្បួងយើងឲ្យធ្វើខុស។ ដើម្បីរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងបុត្ររបស់លោក យើងត្រូវធ្វើតាមយោបល់របស់លោកយេស៊ូដែលឲ្យបន្តប្រុងប្រយ័ត្នមិនចុះចាញ់ការល្បួងឲ្យធ្វើអំពើខុសឆ្គង។ អត្ថបទនេះនឹងជួយយើងឲ្យធ្វើដូច្នេះ។ ដំបូង យើងនឹងពិចារណាអំពីស្ថានភាពមួយចំនួនដែលយើងត្រូវប្រុងប្រយ័ត្នយ៉ាងខ្លាំង។ បន្ទាប់មក យើងនឹងពិចារណារបៀបដែលយើងអាចការពារខ្លួនមិនឲ្យចាញ់ការល្បួង។ ចុងក្រោយ យើងនឹងពិចារណារបៀបដែលយើងអាចបន្តប្រុងប្រយ័ត្ន។
ចូរស្គាល់ភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួន
៤-៥. ហេតុអ្វីគឺសំខាន់ដែលយើងមិនប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងសូម្បីតែតូចតាច?
៤ សូម្បីតែអំពើខុសឆ្គងដែលមិនសូវធ្ងន់ធ្ងរ ក៏អាចធ្វើឲ្យចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ាចុះខ្សោយ។ ម្យ៉ាងទៀត អំពើខុសឆ្គងនោះអាចនាំឲ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងកាន់តែធ្ងន់ធ្ងរ។
៥ យើងទាំងអស់គ្នាជួបការល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ ប៉ុន្តែ យើងម្នាក់ៗមានភាពទន់ខ្សោយខុសៗពីគ្នា មិនថានោះជាការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ការប្រព្រឹត្តអំពើស្មោកគ្រោក ឬការទទួលឥទ្ធិពលពីរបៀបគិតគូររបស់ពិភពលោកនេះទេ។ ជាឧទាហរណ៍ បុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាតយុទ្ធនឹងការល្បួងឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទ។ បុគ្គលម្នាក់ទៀតប្រហែលជាត្រូវតយុទ្ធនឹងការល្បួងឲ្យធ្វើអ្វីដែលមិនស្អាតស្អំដូចជាការស្ទាបអង្អែលអវយវៈភេទរបស់ខ្លួន ឬការមើលរូបអាសអាភាស។ រីឯបុគ្គលម្នាក់ទៀតប្រហែលជាត្រូវតយុទ្ធនឹងការឆាប់ខឹង អំណួត ឬការស្ទាក់ស្ទើរធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវដោយសារគាត់ខ្លាចទស្សនៈរបស់អ្នកឯទៀត។ ដូចយ៉ាកុបរៀបរាប់ «មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវល្បងលដោយសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នារបស់ខ្លួនទាក់ទាញនិងល្បួងលួងលោម»។—យ៉ា. ១:១៤
៦. តើយើងត្រូវទទួលស្គាល់ការពិតអំពីអ្វី?
៦ តើអ្នកស្គាល់អ្វីដែលងាយធ្វើឲ្យអ្នកធ្លាក់ក្នុងការល្បួងឬទេ? គឺគ្រោះថ្នាក់ណាស់បើយើងមិនអើពើនឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ឬគិតថាយើងរឹងមាំល្មមដើម្បីជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តខុសឆ្គង។ (១យ៉ូន. ១:៨) សូមចាំថា ប៉ូលបាននិយាយថាសូម្បីតែ«គ្រិស្តសាសនិកដែលមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់» ក៏ប្រហែលជាចាញ់ការល្បួងដែរបើពួកគេមិនប្រុងប្រយ័ត្ន។ (កាឡ. ៦:១) យើងត្រូវស្គាល់ការពិតអំពីខ្លួននិងទទួលស្គាល់ចំណុចខ្សោយរបស់ខ្លួន។—២កូ. ១៣:៥
៧. តើយើងគួរយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសចំពោះអ្វី? សូមលើកឧទាហរណ៍។
៧ ពេលយើងដឹងអំពីអ្វីៗដែលល្បួងយើងជាងគេ តើយើងគួរធ្វើយ៉ាងណា? សូមខំព្យាយាមដើម្បីឲ្យកាន់តែអាចទប់ទល់នឹងការល្បួងទាំងនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅសម័យគម្ពីរ ផ្នែកខ្សោយជាងគេនៃកំពែងក្រុងគឺខ្លោងទ្វារ។ នេះជាមូលហេតុដែលអ្នកយាមជាច្រើនត្រូវនៅខ្លោងទ្វារដើម្បីការពារក្រុងនោះ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងត្រូវយកចិត្តទុកដាក់ជាពិសេសចំពោះចំណុចណាដែលយើងដឹងថាយើងខ្សោយជាខ្លាំង។—១កូ. ៩:២៧
របៀបការពារខ្លួន
៨-៩. តើយុវជនដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅសុភាសិត ជំពូកទី៧អាចជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរយ៉ាងដូចម្ដេច? (សុភាសិត ៧:៨, ៩, ១៣, ១៤, ២១)
៨ តើតាមរបៀបណាយើងអាចការពារខ្លួនពីការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង? សូមយើងពិចារណាអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីយុវជនដែលបានត្រូវលើកឡើងនៅសុភាសិត ជំពូក៧។ គាត់បានប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌ខាងផ្លូវភេទជាមួយនឹងស្ត្រីដែលមិនធ្វើតាមខ្នាតតម្រាសីលធម៌របស់ព្រះ។ ខ២២ប្រាប់យើងថាយុវជននោះបានទៅតាមនាង«ភ្លាម»។ ប៉ុន្តែ ដូចខមុនៗបង្ហាញ គាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តផ្សេងៗមុននោះដែលមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញា ហើយនេះធ្វើឲ្យគាត់ធ្លាក់ខ្លួនប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងយ៉ាងងាយ។
៩ តើយុវជននោះបានធ្វើអ្វីខ្លះមុនគាត់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ? ដំបូងនៅពេលល្ងាច គាត់បាន«ដើរទៅជិតកែងផ្លូវដែល[ស្ត្រីប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌]រស់នៅ»។ បន្ទាប់មក គាត់បានដើរឆ្ពោះទៅផ្ទះរបស់នាង។ (សូមអាន សុភាសិត ៧:៨, ៩) ក្រោយមក ពេលគាត់ឃើញស្ត្រីនោះ គាត់មិនបានគេចចេញពីនាងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបណ្ដោយឲ្យនាងថើបគាត់ ហើយស្ដាប់នាងនិយាយអំពីគ្រឿងបូជានៃមេត្រីភាពដែលនាងបានជូន ប្រហែលជាក្នុងបំណងធ្វើឲ្យគាត់គិតថានាងមិនមែនជាមនុស្សអាក្រក់ទេ។ (សូមអាន សុភាសិត ៧:១៣, ១៤, ២១) បើបុរសវ័យក្មេងនោះបានជៀសវាងពីការធ្វើអ្វីៗដែលមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញា នោះគាត់នឹងអាចគេចផុតពីការល្បួងឲ្យធ្វើខុស ហើយមិនប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងឡើយ។
១០. តើតាមរបៀបណាបុគ្គលម្នាក់នៅសព្វថ្ងៃនេះអាចធ្វើខុសដូចយុវជននោះ?
១០ កំណត់ហេតុរបស់សាឡូម៉ូន បង្ហាញអំពីអ្វីដែលអាចកើតឡើងចំពោះអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ណាម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់ប្រហែលជាប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ ហើយក្រោយមកមានអារម្មណ៍ថាអ្វីនោះបានកើតឡើង«ភ្លាម» ឬគាត់ប្រហែលជានិយាយថា «នោះស្រាប់តែកើតឡើង»។ ប៉ុន្តែ បើគាត់គិតអំពីអ្វីដែលពិតជាបានកើតឡើង គាត់នឹងទំនងជាឃើញថានៅពេលមុនគាត់បានធ្វើការសម្រេចចិត្តដែលមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញា ដែលបាននាំឲ្យគាត់ប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរនោះ។ ប្រហែលជាគាត់បានជ្រើសរើសមិត្តភក្តិដែលមិនស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ មួយវិញទៀត គាត់ប្រហែលជាជ្រើសរើសការកម្សាន្ត មើលគេហទំព័រ ឬទៅកន្លែងដែលមិនសមត្រឹមត្រូវសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិក។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់ក៏ប្រហែលជាបានឈប់អធិដ្ឋាន អានគម្ពីរ ចូលរួមកិច្ចប្រជុំ ឬផ្សព្វផ្សាយ។ ដូចយុវជនដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅសៀវភៅសុភាសិត គាត់ប្រហែលជាមិនមែនប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងនោះ‹ភ្លាមៗ›ប៉ុន្មានទេ។
១១. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីមិនប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង?
១១ តើមានមេរៀនអ្វីសម្រាប់យើង? យើងមិនគ្រាន់តែត្រូវជៀសវាងពីអំពើខុសឆ្គងប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ត្រូវជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តដែលនាំទៅដល់ការធ្វើអំពើខុសឆ្គងដែរ។ នេះជាអ្វីដែលសាឡូម៉ូនបានពន្យល់បន្ទាប់ពីគាត់បានរៀបរាប់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះយុវជននិងស្ត្រីដែលប្រព្រឹត្តអំពើប្រាសចាកសីលធម៌នោះ។ គាត់ឲ្យយោបល់ថា៖ «កុំវង្វេងចូលទៅក្នុងផ្លូវនោះឲ្យសោះ»។ (សុភ. ៧:២៥) គាត់ថែមទាំងបាននិយាយទៀតថា៖ «ចូរកូននៅឲ្យឆ្ងាយពីនាង កុំចូលទៅជិតមាត់ទ្វារផ្ទះរបស់នាងឲ្យសោះ»។ (សុភ. ៥:៣, ៨) ដើម្បីការពារខ្លួនពីការប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង យើងត្រូវជៀសវាងពីអ្វីណាឬស្ថានភាពណាដែលនាំឲ្យយើងប្រព្រឹត្តអ្វីដែលខុស។ b នេះប្រហែលជារួមបញ្ចូលការជៀសវាងពីស្ថានភាពឬសកម្មភាពដែលមិនខុសសម្រាប់គ្រិស្តសាសនិកជាទូទៅ តែយើងដឹងថាវានឹងល្បួងយើង។—ម៉ាថ. ៥:២៩, ៣០
១២. តើយ៉ូបបានតាំងចិត្តធ្វើអ្វី ហើយតើនោះបានជួយការពារគាត់យ៉ាងណាពីការល្បួង? (យ៉ូប ៣១:១)
១២ យើងត្រូវតាំងចិត្តយ៉ាងមុតមាំដើម្បីជៀសវាងពីស្ថានភាពដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ នេះគឺជាអ្វីដែលយ៉ូបបានធ្វើ។ គាត់«បានធ្វើកិច្ចព្រមព្រៀងនឹងភ្នែករបស់[គាត់]»ថាមិនសម្លឹងមើលស្ត្រីផ្សេងក្រៅពីប្រពន្ធគាត់ដោយអារម្មណ៍ស្រើបស្រាលទេ។ (សូមអាន យ៉ូប ៣១:១) បើគាត់ធ្វើតាមការតាំងចិត្តរបស់គាត់ នោះនឹងជួយគាត់ឲ្យជៀសឆ្ងាយពីអំពើផិតក្បត់។ យើងក៏អាចតាំងចិត្តជៀសវាងពីអ្វីដែលទំនងជានឹងនាំឲ្យធ្លាក់ក្នុងការល្បួងដែរ។
១៣. ហេតុអ្វីយើងត្រូវការពារគំនិតរបស់យើង? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៣ យើងក៏ត្រូវការពារគំនិតរបស់យើងដែរ។ (ដច. ២០:១៧) អ្នកខ្លះជឿថា ការគ្រាន់តែស្រមើស្រមៃអំពីអ្វីដែលខុសគឺមិនជាអ្វីទេ បើពួកគេមិនប្រព្រឹត្តអំពើនោះមែនទែន។ ប៉ុន្តែ ការគិតបែបនេះគឺខុស។ បុគ្គលដែលបន្តគិតអំពីអ្វីដែលខុស នឹងកាន់តែចង់ធ្វើអ្វីដែលគាត់កំពុងគិតនោះ។ នេះហាក់ដូចជាគាត់កំពុងជីករណ្ដៅកប់ខ្លួនឯង។ ពិតមែន ជួនកាលគំនិតមិនត្រឹមត្រូវអាចលេចមក។ ពេលនេះកើតឡើង គឺសំខាន់ឲ្យយើងបដិសេធគំនិតទាំងនោះភ្លាមៗ ហើយជំនួសដោយគំនិតត្រឹមត្រូវ។ ពេលយើងធ្វើដូច្នេះ យើងឃាត់គំនិតមិនត្រឹមត្រូវកុំឲ្យទៅជាសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាដ៏ខ្លាំងដែលពិបាកតយុទ្ធ ហើយដែលប្រហែលជាថែមទាំងនាំឲ្យយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរ។—ភី. ៤:៨; កូឡ. ៣:២; យ៉ា. ១:១៣-១៥
យើងត្រូវជៀសវាងពីអ្វីណាក៏ដោយដែលទំនងជានឹងនាំឲ្យយើងធ្លាក់ក្នុងការល្បួង (សូមមើលវគ្គ១៣)
១៤. តើអ្វីទៀតអាចជួយយើងឲ្យការពារខ្លួនពីការល្បួង?
១៤ តើយើងអាចធ្វើអ្វីទៀតដើម្បីការពារខ្លួនពីការល្បួង? យើងត្រូវជឿជាក់ទាំងស្រុងថាយើងនឹងតែងតែទទួលប្រយោជន៍ពីការធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជួនកាល យើងប្រហែលជាពិបាកមានគំនិតនិងបំណងចិត្តដែលស្របនឹងអ្វីដែលព្រះពេញចិត្ត។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងខំព្យាយាមធ្វើដូច្នោះ យើងនឹងមានសុភមង្គលពិតប្រាកដ។
១៥. តើការបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាត្រឹមត្រូវនឹងជួយការពារយើងយ៉ាងណាពីការល្បួង?
១៥ យើងត្រូវបណ្ដុះឲ្យមានបំណងប្រាថ្នាត្រឹមត្រូវ។ បើយើងរៀនឲ្យចេះ«ស្អប់សេចក្ដីអាក្រក់ ហើយស្រឡាញ់សេចក្ដីល្អ» យើងនឹងតាំងចិត្តកាន់តែខ្លាំងដើម្បីធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយជៀសវាងស្ថានភាពដែលនាំឲ្យប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង។ (អេម. ៥:១៥) ពេលយើងមានបំណងប្រាថ្នាត្រឹមត្រូវ នោះនឹងពង្រឹងកម្លាំងយើងឲ្យរក្សាខ្លួនឲ្យមាំមួន បើយើងនៅក្នុងស្ថានភាពមួយដែលយើងគិតមិនដល់ឬមិនអាចរារាំង។
១៦. តើតាមរបៀបណាការជាប់រវល់ក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះអាចជួយយើងឲ្យប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៦ តើតាមរបៀបណាយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានបំណងប្រាថ្នាត្រឹមត្រូវ? យើងអាចធ្វើដូច្នេះដោយបន្តជាប់រវល់ធ្វើអ្វីដែលពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ពេលយើងចូលរួមកិច្ចប្រជុំរបស់គ្រិស្តសាសនិកឬកិច្ចបម្រើផ្សាយ យើងមិនងាយចង់ធ្វើអ្វីដែលខុសទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងពង្រឹងបំណងចិត្តចង់ធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ (ម៉ាថ. ២៨:១៩, ២០; ហេ. ១០:២៤, ២៥) ដោយអាននិងសិក្សា ព្រមទាំងរំពឹងគិតអំពីបណ្ដាំរបស់ព្រះ យើងពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះអ្វីដែលល្អ ហើយកាន់តែស្អប់អ្វីដែលអាក្រក់។ (យ៉ូស. ១:៨; ចសព. ១:២, ៣; ១១៩:៩៧, ១០១) សូមចាំថា លោកយេស៊ូបានប្រាប់ពួកអ្នកកាន់តាមថា៖ «[ចូរ]អធិដ្ឋានជានិច្ច ដើម្បីកុំឲ្យចាញ់សេចក្ដីល្បួងឡើយ»។ (ម៉ាថ. ២៦:៤១) កាលដែលយើងអធិដ្ឋានទៅបិតានៅស្ថានសួគ៌ យើងបើកឱកាសឲ្យលោកជួយយើង ហើយយើងក៏ពង្រឹងការតាំងចិត្តរបស់យើងដើម្បីធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត។—យ៉ា. ៤:៨
ការមានកាលវិភាគល្អក្នុងការគោរពប្រណិប័តន៍ព្រះជួយយើងឲ្យបដិសេធការល្បួង (សូមមើលវគ្គ១៦) c
ចូរបន្តប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច
១៧. តើពេត្រុសបន្តមានភាពទន់ខ្សោយអ្វី?
១៧ យើងទំនងជាអាចបំបាត់ចោលភាពទន់ខ្សោយខ្លះរបស់យើងទាំងស្រុង។ ប៉ុន្តែ យើងប្រហែលជានៅតែត្រូវតយុទ្ធនឹងភាពទន់ខ្សោយផ្សេងទៀតអស់រយៈពេលជាយូរ។ សូមគិតអំពីករណីរបស់សាវ័កពេត្រុស។ ដោយសារគាត់ខ្លាចមនុស្ស គាត់បានបដិសេធលោកយេស៊ូអស់បីដង។ (ម៉ាថ. ២៦:៦៩-៧៥) តាមមើលទៅ ពេត្រុសបានយកឈ្នះភាពទន់ខ្សោយនោះពេលដែលគាត់បានផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងក្លាហាននៅខាងមុខក្រុមប្រឹក្សាជាន់ខ្ពស់។ (សកម្ម. ៥:២៧-២៩) ប៉ុន្តែ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក «ដោយសារគាត់ខ្លាចពួកអ្នកដែលគាំទ្រការកាត់ចុងស្បែក» គាត់បានឈប់បរិភោគជាមួយគ្រិស្តសាសនិកដែលជាជនជាតិដទៃអស់មួយរយៈពេល។ (កាឡ. ២:១១, ១២) ភាពទន់ខ្សោយរបស់ពេត្រុសបានលេចមកម្ដងទៀត។ ប្រហែលជាគាត់មិនបានយកឈ្នះវាទាំងស្រុងទេ។
១៨. តើអ្វីអាចកើតឡើងចំពោះភាពទន់ខ្សោយខ្លះរបស់យើង?
១៨ ដូចពេត្រុស ជួនកាលយើងត្រូវតយុទ្ធនឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួនដែលយើងគិតថាយើងបានយកឈ្នះរួចហើយ។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសម្នាក់សារភាពថា៖ «ខ្ញុំបានឈប់មើលរូបអាសអាភាសអស់រយៈពេល១០ឆ្នាំហើយ ដូច្នេះខ្ញុំជឿជាក់ថាខ្ញុំលែងមានបញ្ហានោះទៀត។ ប៉ុន្តែ ភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំប្រៀបដូចជាសត្វដ៏កាចសាហាវដែលពួនសម្ងំចាំរកពេលល្អបំផុតដើម្បីវាយប្រហារ»។ គួរឲ្យសរសើរណាស់ គាត់មិនបានឈប់ព្យាយាមឡើយ។ គាត់ដឹងថាគាត់ត្រូវខំប្រឹងរាល់ថ្ងៃដើម្បីតយុទ្ធនឹងបញ្ហានោះ ហើយនោះជាអ្វីដែលគាត់ប្រហែលជាត្រូវខំព្យាយាមធ្វើអស់មួយជីវិតក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះ។ ដោយមានជំនួយពីប្រពន្ធរបស់គាត់និងអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុមជំនុំ គាត់បានចាត់វិធានការយ៉ាងម៉ឺងម៉ាត់ជាងដើម្បីតយុទ្ធនឹងការមើលរូបអាសអាភាស។
១៩. តើយើងអាចធ្វើអ្វីបើយើងមានភាពទន់ខ្សោយដែលយើងមិនទាន់បានយកឈ្នះ?
១៩ តើយើងអាចទប់ទល់នឹងភាពទន់ខ្សោយដែលលេចមកម្ដងហើយម្ដងទៀតយ៉ាងដូចម្ដេចដើម្បីកុំឲ្យប្រព្រឹត្តខុស? យើងត្រូវធ្វើតាមអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានប្រាប់យើងឲ្យធ្វើ គឺ«ចូរចាំយាម» ពោលគឺការពារខ្លួនពីការល្បួង។ សូម្បីតែពេលដែលអ្នកមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនរឹងមាំ សូមបន្តជៀសវាងស្ថានភាពណាដែលអាចនាំឲ្យមានការល្បួង។ (១កូ. ១០:១២) សូមបន្តធ្វើអ្វីដែលបានជួយអ្នករួចហើយឲ្យតយុទ្ធនឹងភាពទន់ខ្សោយ។ សុភាសិត ២៨:១៤ចែងថា៖ «មានសុភមង្គលហើយ អ្នកដែលប្រយ័ត្នខ្លួនជានិច្ច»។—២ពេ. ៣:១៤
ប្រយោជន៍ពីការចេះប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ច
២០-២១. (ក) តើយើងនឹងទទួលប្រយោជន៍អ្វីខ្លះពេលយើងបន្តប្រុងប្រយ័ត្ននឹងការល្បួង? (ខ) បើយើងបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន តើព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើអ្វីសម្រាប់យើង? (កូរិនថូសទី២ ៤:៧)
២០ យើងអាចជឿជាក់ថាការការពារខ្លួនពីការល្បួងតែងតែមានប្រយោជន៍បំផុតសម្រាប់យើង។ ពេលយើងប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គង យើងប្រហែលជា«សប្បាយមួយរយៈពេលខ្លី»។ ប៉ុន្តែ ពេលយើងរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងនឹងសប្បាយជាង។ (ហេ. ១១:២៥; ចសព. ១៩:៨) នេះគឺដោយសារយើងបានត្រូវបង្កើតមកឲ្យរស់នៅស្របតាមមាគ៌ារបស់លោក។ (ដក. ១:២៧) ដូច្នេះ យើងនឹងមានសមត្ថភាពវិនិច្ឆ័យដែលមិនផ្ដន្ទាទោស ហើយយើងនឹងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមរស់ជារៀងរហូត។—១ធី. ៦:១២; ២ធី. ១:៣; យូ. ២០, ២១
២១ ពិតមែនថា «សាច់ឈាមគឺខ្សោយណាស់»។ ប៉ុន្តែ នេះមិនមែនមានន័យថាយើងត្រូវអស់សង្ឃឹមទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាប្រុងប្រៀបជាស្រេចដើម្បីផ្ដល់កម្លាំងដែលយើងត្រូវការ។ (សូមអាន កូរិនថូសទី២ ៤:៧) ខគម្ពីរនេះបញ្ជាក់ថាព្រះផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពដែលលើសពីធម្មតាដល់យើង។ ប៉ុន្តែ យើងនៅតែមានភារកិច្ចខំប្រឹងព្យាយាមជារៀងរាល់ថ្ងៃដើម្បីការពារខ្លួនពីការល្បួង។ បើយើងបំពេញភារកិច្ចរបស់ខ្លួន យើងអាចជឿជាក់ថានៅពេលដែលយើងត្រូវការកម្លាំងថែមទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងតបឆ្លើយសំណូមពរនោះ។ (១កូ. ១០:១៣) មែនហើយ ដោយមានជំនួយពីព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចប្រុងប្រយ័ត្នជានិច្ចចំពោះការល្បួង។
ចម្រៀងលេខ៤៧ អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ារាល់ថ្ងៃ
a ការពន្យល់ពាក្យ៖ នៅម៉ាថាយ ២៦:៤១ ពាក្យភាសាដើមដែលបានត្រូវបកប្រែថា«ចិត្ត» អាចសំដៅលើកម្លាំងដែលជំរុញចិត្តអ្នកណាម្នាក់ឲ្យនិយាយឬធ្វើអ្វីមួយ។ នៅក្នុងខនេះ ពេលលោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា«ចិត្ត» នោះលោកចង់សំដៅទៅលើបំណងចិត្តចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ ពេលលោកមានប្រសាសន៍ថា«សាច់ឈាម» នោះលោកបញ្ជាក់ថាដោយសារយើងជាមនុស្សមិនល្អឥតខ្ចោះនិងមានភាពខុសឆ្គង យើងច្រើនតែគិតនិងធ្វើអ្វីដែលខុស។ ដូច្នេះ ជួនកាលទោះជាយើងចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវក្ដី បើយើងមិនប្រយ័ត្នទេ យើងអាចចុះចាញ់អារម្មណ៍មិនត្រឹមត្រូវរបស់ខ្លួន ហើយធ្វើខុស។
b បុគ្គលដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើខុសឆ្គងធ្ងន់ធ្ងរអាចស្វែងរកជំនួយក្នុងសៀវភៅសប្បាយនឹងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់! មេរៀនទី៥៧ ចំណុច១-៣ និងក្នុងអត្ថបទដែលមានចំណងជើងថា «ចូរ‹មើលចំទៅ›ពេលអនាគត»ក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ២០២០ ទំ.២៧-២៨ វ.១២-១៧។
c ការពណ៌នាអំពីរូបភាព៖ បងប្រុសម្នាក់អានបទគម្ពីរប្រចាំថ្ងៃនៅពេលព្រឹក អានគម្ពីរពេលសម្រាកថ្ងៃត្រង់ និងចូលរួមកិច្ចប្រជុំសម្រាប់កិច្ចបម្រើនិងជីវិតជាគ្រិស្តសាសនិកនៅពេលល្ងាច។
