អត្ថបទសិក្សា៤១
តើយើងអាចរៀនអ្វីពីសំបុត្រទាំងពីររបស់ពេត្រុស?
«ខ្ញុំប្រុងប្រៀបរំលឹកអ្នករាល់គ្នាអំពីការទាំងនេះជានិច្ច»។—២ពេ. ១:១២
ចម្រៀងលេខ១២៧ ខ្ញុំគួរជាមនុស្សដែលព្រះពេញចិត្ត
សេចក្ដីសង្ខេប a
១. មិនយូរមុនសាវ័កពេត្រុសស្លាប់ តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើគាត់ឲ្យធ្វើអ្វី?
សាវ័កពេត្រុសបានដឹងថាមិនយូរទៀតគាត់នឹងស្លាប់។ ក្នុងអំឡុងកិច្ចបម្រើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ពេត្រុសអស់រាប់ទសវត្សរ៍ គាត់បានដើរជាមួយលោកយេស៊ូ បានចាប់ផ្ដើមកិច្ចផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ផ្សាយថ្មី និងបានបម្រើជាសមាជិកគណៈអភិបាល។ ប៉ុន្តែ កិច្ចបម្រើរបស់ពេត្រុសមិនបានឈប់នៅពេលនោះទេ។ ប្រហែលជានៅឆ្នាំ៦២-៦៤ គ.ស. ព្រះបានដឹកនាំគាត់ឲ្យសរសេរសំបុត្រពីរក្នុងគម្ពីរគឺសៀវភៅពេត្រុសទី១និងទី២។ ពេត្រុសបានសង្ឃឹមថាសំបុត្រទាំងនេះនឹងជួយគ្រិស្តសាសនិកក្រោយពីគាត់ស្លាប់។—២ពេ. ១:១២-១៥
២. ហេតុអ្វីសំបុត្ររបស់ពេត្រុសគឺត្រូវពេល?
២ ពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្ររបស់គាត់នៅពេលដែលបងប្អូនរួមជំនឿ«ព្រួយចិត្ត . . . ដោយសារទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ»។ (១ពេ. ១:៦) មនុស្សអាក្រក់ព្យាយាមនាំសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិតនិងការប្រព្រឹត្តមិនស្អាតស្អំឲ្យចូលក្នុងក្រុមជំនុំគ្រិស្តសាសនិក។ (២ពេ. ២:១, ២, ១៤) មិនយូរទៀត គ្រិស្តសាសនិកដែលរស់នៅក្រុងយេរូសាឡិមនឹងជួប«ទីបញ្ចប់នៃអ្វីៗទាំងអស់» ពោលគឺការបំផ្លាញក្រុងនោះនិងវិហារក្នុងក្រុងនោះដោយកងទ័ពរ៉ូម។ (១ពេ. ៤:៧) សំបុត្ររបស់ពេត្រុសច្បាស់ជាបានជួយគ្រិស្តសាសនិកឲ្យឃើញអ្វីដែលពួកគេអាចធ្វើដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកនៅគ្រានោះ និងដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ទុក្ខលំបាកនៅថ្ងៃអនាគត។ b
៣. ហេតុអ្វីយើងគួរពិចារណាសំបុត្ររបស់ពេត្រុស?
៣ ទោះជាពេត្រុសបានសរសេរសំបុត្រទាំងពីររបស់គាត់ទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅសតវត្សរ៍ទី១ក្ដី ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យសំបុត្រទាំងនេះមាននៅក្នុងបណ្ដាំរបស់លោក។ ដូច្នេះ ឥឡូវយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីសំបុត្រទាំងនេះបាន។ (រ៉ូម ១៥:៤) ដោយសារយើងរស់នៅក្នុងពិភពលោកដែលមានពេញទៅដោយការប្រព្រឹត្តមិនស្អាតស្អំ យើងក៏អាចជួបទុក្ខលំបាកដែលអាចធ្វើឲ្យយើងពិបាកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ បន្ថែមទៅទៀត នៅឆាប់ៗខាងមុខ យើងនឹងជួបទុក្ខវេទនាដែលខ្លាំងជាងទុក្ខវេទនាដែលពួកយូដាបានជួប ក្នុងអំឡុងការបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិមនិងវិហារក្នុងក្រុងនោះ។ យើងអាចទទួលការរំលឹកសំខាន់ៗពីសំបុត្រពីររបស់ពេត្រុស។ ការរំលឹកទាំងនេះនឹងជួយយើងឲ្យបន្ដទន្ទឹងរង់ចាំថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យកឈ្នះការខ្លាចមនុស្ស ហើយមានសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ ការរំលឹកបែបនេះក៏អាចជួយពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យឃើញអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចជួយបងប្អូនរួមជំនឿឲ្យនៅមាំមួន។
ចូរបន្ដទន្ទឹងរង់ចាំ
៤. ដូចបង្ហាញនៅពេត្រុសទី២ ៣:៣, ៤ តើអ្វីអាចធ្វើឲ្យជំនឿរបស់យើងរង្គោះរង្គើ?
៤ មនុស្សនៅជុំវិញយើងមិនមានជំនឿទៅលើទំនាយក្នុងគម្ពីរទេ។ ពួកអ្នកប្រឆាំងប្រហែលជាសើចចំអកយើង ដោយសារយើងនិយាយអស់ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់។ មនុស្សខ្លះទៀតអះអាងថាទីបញ្ចប់នឹងមិនមកទេ។ (សូមអាន ពេត្រុសទី២ ៣:៣, ៤) បើយើងឮពាក្យសម្ដីបែបនេះពីម្ចាស់ផ្ទះ អ្នករួមការងារ ឬពីសមាជិកក្រុមគ្រួសាររបស់យើង ជំនឿរបស់យើងអាចរង្គោះរង្គើ។ ពេត្រុសបានពន្យល់អំពីអ្វីដែលអាចជួយយើង។
៥. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវស្ដីអំពីទីបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ? (ពេត្រុសទី២ ៣:៨, ៩)
៥ ចំពោះអ្នកខ្លះ ប្រហែលជាមើលទៅព្រះយេហូវ៉ាក្រនឹងបញ្ចប់របៀបរបបពិភពលោកដ៏ទុច្ចរិតនៅបច្ចុប្បន្ននេះ។ ពាក្យរបស់ពេត្រុសអាចជួយយើងឲ្យរក្សាទស្សនៈត្រឹមត្រូវ ដោយរំលឹកយើងថាទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីពេលវេលាគឺខុសគ្នាឆ្ងាយពីទស្សនៈរបស់មនុស្ស។ (សូមអាន ពេត្រុសទី២ ៣:៨, ៩) មួយពាន់ឆ្នាំស្មើនឹងមួយថ្ងៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាមានចិត្តអត់ធ្មត់ ហើយលោកមិនចង់ឲ្យអ្នកណាម្នាក់ត្រូវបំផ្លាញចោលឡើយ។ ប៉ុន្តែពេលដែលថ្ងៃរបស់លោកមកដល់ របៀបរបបពិភពលោកនេះនឹងមកដល់ទីបញ្ចប់។ យើងមានឯកសិទ្ធិប្រើពេលដែលនៅសល់ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដល់មនុស្សគ្រប់ជាតិសាសន៍។
៦. តើយើង«ចាំជាប់ជានិច្ច»នូវថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបណា? (ពេត្រុសទី២ ៣:១១, ១២)
៦ ពេត្រុសលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យ«ចាំជាប់ជានិច្ច»នូវថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (សូមអាន ពេត្រុសទី២ ៣:១១, ១២) តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ជារៀងរាល់ថ្ងៃ យើងអាចព្យាយាមរំពឹងគិតអំពីពរនៅក្នុងពិភពលោកថ្មី។ សូមស្រមៃឃើញខ្លួនអ្នកកំពុងដកដង្ហើមស្រូបយកខ្យល់ដ៏បរិសុទ្ធ បរិភោគអាហារដែលមានជីវជាតិ ស្វាគមន៍មនុស្សជាទីស្រឡាញ់កាលដែលពួកគេបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ និងបង្រៀនមនុស្សដែលបានរស់នៅរាប់រយឆ្នាំមុនអំពីការសម្រេចនៃទំនាយក្នុងគម្ពីរ។ ការរំពឹងគិតបែបនេះនឹងជួយអ្នកឲ្យទន្ទឹងរង់ចាំពេលនោះ ហើយជឿប្រាកដថាទីបញ្ចប់នឹងមកដល់មិនយូរទៀត។ ដោយ«ដឹងអំពី»អនាគតរបស់យើង«ជាមុន» យើងនឹងមិន«វង្វេងចេញ»ដោយអ្នកបង្រៀនមិនពិតឡើយ។—២ពេ. ៣:១៧
ចូរយកឈ្នះការខ្លាចមនុស្ស
៧. តើការភ័យខ្លាចមនុស្សអាចមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាមកលើយើង?
៧ កាលដែលយើងចាំជាប់ជានិច្ចនូវថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នេះជំរុញចិត្តយើងឲ្យផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អដល់អ្នកឯទៀត។ ប៉ុន្តែ ជួនកាលយើងប្រហែលជាស្ទាក់ស្ទើរនិយាយប្រាប់ពួកគេ។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយើងភ័យខ្លាចចំពោះអ្វីដែលមនុស្សឯទៀតអាចគិតអំពីយើង ឬធ្វើមកលើយើង។ នេះបានកើតឡើងចំពោះពេត្រុស។ នៅយប់ដែលលោកយេស៊ូត្រូវគេវិនិច្ឆ័យក្ដី ពេត្រុសមិនហ៊ាននិយាយថាគាត់គឺជាអ្នកកាន់តាមម្នាក់របស់លោក ហើយថែមទាំងបានបដិសេធមិនស្គាល់លោកប៉ុន្មានដងទៀតផង។ (ម៉ាថ. ២៦:៦៩-៧៥) ប៉ុន្តែ ពេត្រុសបានយកឈ្នះការខ្លាចមនុស្ស ហើយក្រោយមកនិយាយដោយជឿជាក់ថា៖ «កុំខ្លាចអ្វីដែលមនុស្សឯទៀតខ្លាចឡើយ ហើយកុំព្រួយបារម្ភ»។ (១ពេ. ៣:១៤) ពាក្យរបស់ពេត្រុសពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា យើងក៏អាចយកឈ្នះការភ័យខ្លាចមនុស្សដែរ។
៨. តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចមនុស្ស? (ពេត្រុសទី១ ៣:១៥)
៨ តើអ្វីអាចជួយយើងឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចមនុស្ស? ពេត្រុសប្រាប់យើងថា៖ «ចូរទទួលស្គាល់គ្រិស្តជាម្ចាស់ក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា»។ (សូមអាន ពេត្រុសទី១ ៣:១៥) នេះរួមបញ្ចូលការរំពឹងគិតអំពីឋានៈនិងអំណាចដែលម្ចាស់និងស្ដេចរបស់យើង គឺលោកយេស៊ូគ្រិស្តមាន។ បើអ្នកភ័យខ្លាចពេលអ្នកមានឱកាសដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អ សូមនឹកចាំអំពីស្ដេចរបស់យើង។ សូមស្រមៃឃើញលោកកំពុងគ្រប់គ្រងនៅស្ថានសួគ៌ដោយមានទេវតាច្រើនឥតគណនានៅជាមួយ។ សូមនឹកចាំថាលោកមាន«គ្រប់ទាំងអំណាចនៅស្ថានសួគ៌និងនៅផែនដី» ហើយថាលោកនឹង‹នៅជាមួយនឹងអ្នកជារៀងរាល់ថ្ងៃ រហូតដល់គ្រាចុងបញ្ចប់នៃរបៀបរបបពិភពលោកនេះ›។ (ម៉ាថ. ២៨:១៨-២០) ពេត្រុសលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យ«ប្រុងប្រៀបជានិច្ច»ដើម្បីនិយាយការពារជំនឿរបស់យើង។ តើអ្នកចង់ផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងធ្វើការ នៅសាលា ឬនៅកន្លែងផ្សេងទៀតឬទេ? សូមគិតទុកជាមុនអំពីពេលដែលអ្នកអាចធ្វើដូច្នេះ រួចមកត្រៀមពាក្យដើម្បីនិយាយ។ សូមអធិដ្ឋានសុំចិត្តក្លាហាន ដោយទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងជួយអ្នកឲ្យយកឈ្នះការភ័យខ្លាចមនុស្ស។—សកម្ម. ៤:២៩
ចូរមានសេចក្ដី‹ស្រឡាញ់ឲ្យខ្លាំង›
ពេត្រុសបានទទួលយកការកែតម្រង់ពីប៉ូល។ សំបុត្រពីរដែលពេត្រុសបានសរសេរបង្រៀនយើងឲ្យបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនយើង (សូមមើលវគ្គ៩)
៩. នៅពេលមួយ តើពេត្រុសមិនបានបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៩ ពេត្រុសបានរៀនអំពីរបៀបបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់។ គាត់បាននៅជាមួយនឹងលោកយេស៊ូពេលលោកបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំឲ្យបញ្ញត្ដិថ្មីមួយដល់អ្នករាល់គ្នា គឺអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមក ដូចខ្ញុំបានស្រឡាញ់អ្នករាល់គ្នា»។ (យ៉ូន. ១៣:៣៤) ទោះជាយ៉ាងនេះក៏ដោយ នៅពេលក្រោយមកពេត្រុសមិនព្រមបរិភោគជាមួយគ្រិស្តសាសនិកដែលជាជនជាតិដទៃទេ ដោយសារគាត់ខ្លាចគ្រិស្តសាសនិកដែលជាជនជាតិយូដា។ សាវ័កប៉ូលបានហៅការប្រព្រឹត្តនេះថា៖ «ការធ្វើពើ»ឬការលាក់ពុត។ (កាឡ. ២:១១-១៤) ពេត្រុសបានទទួលយកការកែតម្រង់ពីប៉ូល ហើយបានរៀនពីនោះ។ ក្នុងសំបុត្រទាំងពីររបស់ពេត្រុស គាត់បានលើកឡើងថា យើងមិនគ្រាន់តែគួរមានអារម្មណ៍ថាយើងស្រឡាញ់បងប្អូនរបស់យើងប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែយើងក៏គួរបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះដែរ។
១០. តើការ«ស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូនដោយគ្មានពុតត្បុត»គឺមកពីអ្វី? សូមពន្យល់។ (ពេត្រុសទី១ ១:២២)
១០ ពេត្រុសនិយាយថាយើងគួរមានសេចក្ដី‹ស្រឡាញ់ជាបងប្អូនដោយគ្មានពុតត្បុត›ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ។ (សូមអាន ពេត្រុសទី១ ១:២២) សេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះគឺមកពីការ«ស្ដាប់បង្គាប់សេចក្ដីពិត»។ សេចក្ដីពិតនេះរួមបញ្ចូលសេចក្ដីបង្រៀនដែលថា៖ «ព្រះមិនរើសមុខទេ»។ (សកម្ម. ១០:៣៤, ៣៥) យើងមិនអាចធ្វើតាមបង្គាប់របស់លោកយេស៊ូអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់បានទេ បើយើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់តែចំពោះអ្នកខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំ ប៉ុន្តែមិនបង្ហាញចំពោះអ្នកខ្លះទៀត។ ពិតមែនថា យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ជិតស្និទ្ធជាងចំពោះបុគ្គលខ្លះ ដូចលោកយេស៊ូដែរ។ (យ៉ូន. ១៣:២៣; ២០:២) ប៉ុន្តែ ពេត្រុសរំលឹកយើងថា យើងគួរព្យាយាម«ស្រឡាញ់គ្នាជាបងប្អូន» គឺមានអារម្មណ៍បែបកក់ក្ដៅដូចក្រុមគ្រួសារចំពោះបងប្អូនទាំងអស់។—១ពេ. ២:១៧
១១. តើការស្រឡាញ់អ្នកឯទៀត«ឲ្យខ្លាំងដោយស្មោះពីចិត្ត»រួមបញ្ចូលអ្វី?
១១ ពេត្រុសលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យ«ស្រឡាញ់គ្នាឲ្យខ្លាំងដោយស្មោះពីចិត្ត»។ ក្នុងបរិបទនេះ ការស្រឡាញ់«ឲ្យខ្លាំង»រួមបញ្ចូលការស្រឡាញ់បុគ្គលណាម្នាក់ ទោះជាពិបាកបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះគាត់ក្ដី។ ជាឧទាហរណ៍ ចុះបើបងប្អូនណាម្នាក់ធ្វើឲ្យយើងទើសចិត្តឬឈឺចិត្តដោយហេតុណាមួយ? ជាជាងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដំបូងយើងប្រហែលជាចង់ប្រព្រឹត្តទៅលើគាត់ ដូចដែលគាត់ប្រព្រឹត្តមកលើយើង។ ប៉ុន្តែពេត្រុសបានរៀនពីលោកយេស៊ូថាព្រះមិនពេញចិត្តការប្រព្រឹត្តបែបនេះទេ។ (យ៉ូន. ១៨:១០, ១១) ពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «មិនត្រូវធ្វើអំពើអាក្រក់សងអ្នកដែលធ្វើអំពើអាក្រក់មកលើខ្លួន ឬប្រមាថតបទៅអ្នកដែលប្រមាថខ្លួននោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ចូរឲ្យពរគេ»។ (១ពេ. ៣:៩) ពេលអ្នកស្រឡាញ់អ្នកឯទៀតឲ្យខ្លាំង អ្នកនឹងសប្បុរសនិងចេះគិតគូរ សូម្បីតែចំពោះពួកអ្នកដែលបានធ្វើឲ្យអ្នកឈឺចិត្តក្ដី។
១២. (ក) តើការស្រឡាញ់គ្នាឲ្យខ្លាំងនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យធ្វើអ្វីទៀត? (ខ) ដូចដែលបានបង្ហាញក្នុងវីដេអូចូរស្វែងរកសាមគ្គីភាពដែលជាអំណោយដ៏មានតម្លៃ តើអ្នកចង់ព្យាយាមធ្វើអ្វី?
១២ ក្នុងសំបុត្រទី១របស់ពេត្រុស គាត់បាននិយាយថាការស្រឡាញ់គ្នាឲ្យខ្លាំងនឹងជួយយើងឲ្យអភ័យទោស មិនគ្រាន់តែចំពោះការខុសឆ្គងខ្លះប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែចំពោះ«ការខុសឆ្គងជាច្រើន»វិញ។ (១ពេ. ៤:៨) ពេត្រុសប្រហែលជានឹកចាំមេរៀនអំពីការអភ័យទោសដែលលោកយេស៊ូបានបង្រៀនគាត់ច្រើនឆ្នាំមុន។ នៅពេលនោះ ពេត្រុសទំនងជាគិតថាគាត់ល្អគ្រប់គ្រាន់ហើយ ដែលគាត់នឹងអភ័យទោសឲ្យបងប្អូនរបស់គាត់«រហូតដល់៧ដង»។ ប៉ុន្តែ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនគាត់និងយើងឲ្យអភ័យទោស«រហូតដល់៧៧ដង» ពោលគឺគ្មានកំណត់ទេ។ (ម៉ាថ. ១៨:២១, ២២) បើអ្នកធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាអ្នកពិបាកធ្វើតាមយោបល់នេះ សូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្តឡើយ! ជួនកាល អ្នកបម្រើមិនល្អឥតខ្ចោះទាំងអស់របស់ព្រះយេហូវ៉ាពិបាកអភ័យទោសឲ្យអ្នកឯទៀត។ ប៉ុន្តែអ្វីសំខាន់នៅឥឡូវនេះគឺ ធ្វើអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើបានដើម្បីអភ័យទោសឲ្យបងប្អូន ហើយធ្វើឲ្យមានសន្តិភាពជាមួយគាត់។ c
អ្នកចាស់ទុំទាំងឡាយ ចូរឃ្វាលហ្វូងចៀម
១៣. តើអ្វីអាចធ្វើឲ្យអ្នកចាស់ទុំពិបាកឃ្វាលហ្វូងចៀម?
១៣ ពេត្រុសច្បាស់ជាចាំមិនភ្លេចអំពីអ្វីដែលលោកយេស៊ូបានប្រាប់គាត់ក្រោយពីលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ ដែលថា៖ «ចូរឃ្វាលចៀមតូចៗរបស់ខ្ញុំ»។ (យ៉ូន. ២១:១៦) បើអ្នកជាអ្នកចាស់ទុំ អ្នកដឹងថាអ្នកក៏ត្រូវធ្វើតាមយោបល់នេះដែរ។ ប៉ុន្តែ ជួនកាលពិបាកឲ្យអ្នកចាស់ទុំរកពេលដើម្បីបំពេញភារកិច្ចដ៏សំខាន់នេះ។ អ្នកចាស់ទុំត្រូវផ្គត់ផ្គង់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន យកចិត្តទុកដាក់ផ្លូវចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយជួយពួកគេឲ្យចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ា។ នេះជាអ្វីដែលអ្នកចាស់ទុំត្រូវធ្វើជាមុនសិន។ ពួកគេក៏នាំមុខក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយ ព្រមទាំងរៀបចំនិងមានផ្នែកនៅកិច្ចប្រជុំ សន្និបាត និងមហាសន្និបាតផងដែរ។ អ្នកចាស់ទុំខ្លះបម្រើជាសមាជិកគណៈកម្មាធិការខាងសម្ព័ន្ធការពេទ្យ ឬទទួលភារកិច្ចផ្នែករចនាប្លង់និងសាងសង់តាមតំបន់។ ពួកអ្នកចាស់ទុំពិតជារវល់មែន!
ទោះជារវល់យ៉ាងណាក្ដី អ្នកចាស់ទុំដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ (សូមមើលវគ្គ១៤-១៥)
១៤. តើអ្វីអាចជំរុញចិត្តពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យឃ្វាលហ្វូងចៀម? (ពេត្រុសទី១ ៥:១-៤)
១៤ ពេត្រុសលើកទឹកចិត្តអ្នកចាស់ទុំគ្នីគ្នាថា៖ «ចូរឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះ»។ (សូមអាន ពេត្រុសទី១ ៥:១-៤) បើអ្នកជាអ្នកចាស់ទុំ យើងដឹងថាអ្នកស្រឡាញ់បងប្អូននិងចង់ឃ្វាលពួកគេ។ ប៉ុន្តែ ជួនកាលអ្នកប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាខ្លួនរវល់ពេក ឬអស់កម្លាំងពេករហូតដល់មិនអាចបំពេញភារកិច្ចនេះបានទេ។ តើអ្នកអាចធ្វើអ្វី? សូមប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាអំពីការខ្វល់ខ្វាយទាំងអស់របស់អ្នក។ ពេត្រុសបានសរសេថា៖ «បើអ្នកណាបំពេញកិច្ចបម្រើ អ្នកនោះត្រូវបំពេញកិច្ចបម្រើដោយពឹងផ្អែកលើកម្លាំងដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យ»។ (១ពេ. ៤:១១) បងប្អូនរបស់អ្នកប្រហែលជាកំពុងជួបបញ្ហាដែលមិនអាចដោះស្រាយទាំងស្រុងក្នុងរបៀបរបបពិភពលោកនេះទេ។ ប៉ុន្តែ សូមចាំថា«មេគង្វាល»ពោលគឺលោកយេស៊ូគ្រិស្តអាចជួយពួកគេលើសពីអ្វីដែលអ្នកអាចធ្វើ។ លោកអាចធ្វើទាំងនៅសព្វថ្ងៃនេះ ទាំងនៅពិភពលោកថ្មី។ ព្រះគ្រាន់តែសុំពួកអ្នកចាស់ទុំឲ្យស្រឡាញ់ហ្វូងចៀម ឃ្វាលពួកគេ និង«ធ្វើជាគំរូ»ដល់ពួកគេ។
១៥. តើអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ឃ្វាលចៀមតាមរបៀបណា? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៥ បងប្រុសវីល្លាមដែលជាអ្នកចាស់ទុំអស់រយៈពេលជាយូរបានយល់ថាការឃ្វាលបងប្អូនគឺសំខាន់ណាស់។ ពេលដែលរោគរាតត្បាតនៃជំងឺកូវីដ-១៩ផ្ទុះឡើង គាត់និងអ្នកចាស់ទុំឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំបានយល់ថាការទាក់ទងបងប្អូនម្នាក់ៗក្នុងក្រុមផ្សាយរបស់ពួកគេជារៀងរាល់សប្តាហ៍ជាអ្វីសំខាន់ណាស់។ គាត់ពន្យល់អំពីមូលហេតុថា៖ «បងប្អូនជាច្រើននៅផ្ទះម្នាក់ឯង ហើយពួកគេអាចឆាប់មានគំនិតអវិជ្ជមាន»។ ពេលបងប្អូនណាម្នាក់មានបញ្ហា បងវីល្លាមស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ដើម្បីដឹងអំពីសេចក្ដីត្រូវការនិងកង្វល់របស់ពួកគេ។ ក្រោយមក គាត់ព្យាយាមរកមើលសៀវភៅនិងវីដេអូខ្លះពីគេហទំព័ររបស់យើងដែលគាត់អាចប្រើដើម្បីលើកទឹកចិត្តបងប្អូន។ គាត់និយាយថា៖ «ការឃ្វាលបងប្អូនឥឡូវនេះ គឺសំខាន់ជាងពេលមុនៗទៅទៀត។ យើងខំព្យាយាមដើម្បីជួយមនុស្សដែលមិនមែនជាបងប្អូនរបស់យើងឲ្យរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា អ៊ីចឹងយើងក៏ត្រូវខំព្យាយាមដើម្បីឃ្វាលហ្វូងចៀមរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយជួយពួកគេឲ្យនៅជាប់ក្នុងសេចក្ដីពិតដែរ»។
សូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្គ្រប់ការហ្វឹកហ្វឺនរបស់អ្នក
១៦. តើយើងអាចធ្វើតាមមេរៀនដែលយើងបានរៀនពីសំបុត្ររបស់ពេត្រុសតាមរបៀបណាខ្លះ?
១៦ យើងបានពិចារណាតែមេរៀនខ្លះពីសំបុត្រពីររបស់ពេត្រុស។ ប្រហែលជាអ្នកកត់សម្គាល់ឃើញថាមានអ្វីដែលខ្លួនចង់រីកចម្រើន។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកចង់រំពឹងគិតច្រើនជាងអំពីពរដែលនឹងមាននៅក្នុងពិភពលោកថ្មីឬទេ? តើអ្នកកំណត់គោលដៅផ្សព្វផ្សាយនៅកន្លែងធ្វើការ នៅសាលា ឬនៅកន្លែងផ្សេងទៀតឬ? តើអ្នកឃើញរបៀបណាខ្លះដែលអ្នកអាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ឲ្យខ្លាំងចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿកាន់តែប្រសើរឬទេ? អ្នកចាស់ទុំ តើអ្នកតាំងចិត្តឃ្វាលចៀមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយស្មោះអស់ពីចិត្តឬ? ការពិនិត្យពិចារណាខ្លួនដោយស្មោះប្រហែលជានឹងបង្ហាញថាអ្នកមានចំណុចខ្សោយណាខ្លះ ប៉ុន្តែសូមកុំធ្លាក់ទឹកចិត្ត។ ដោយសារលោកម្ចាស់មាន«សេចក្ដីសប្បុរស» លោកនឹងជួយអ្នកឲ្យរីកចម្រើន។ (១ពេ. ២:៣) ពេត្រុសពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថា៖ «ព្រះ . . . នឹងបង្គ្រប់ការហ្វឹកហ្វឺនរបស់អ្នករាល់គ្នា។ លោកនឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាមាំមួនហើយខ្លាំងក្លា លោកនឹងជួយអ្នកមិនឲ្យរង្គោះរង្គើឡើយ»។—១ពេ. ៥:១០
១៧. បើយើងតស៊ូនិងឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាត់បង្រៀនយើង តើនឹងមានលទ្ធផលអ្វី?
១៧ ដំបូង ពេត្រុសធ្លាប់មានអារម្មណ៍ថាខ្លួនមិនសមនៅជាមួយលោកយេស៊ូទេ។ (លូក. ៥:៨) ប៉ុន្តែ ដោយមានការគាំទ្រដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ពីព្រះយេហូវ៉ានិងពីលោកយេស៊ូ ពេត្រុសបានបន្ដតស៊ូធ្វើជាអ្នកកាន់តាមរបស់គ្រិស្ត។ ជាលទ្ធផល ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យពេត្រុស«ចូលក្នុងរាជាណាចក្រដែលស្ថិតស្ថេរជាដរាបរបស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត ដែលជាអ្នកសង្គ្រោះនិងជាម្ចាស់របស់យើង»។ (២ពេ. ១:១១) នេះពិតជារង្វាន់ដ៏អស្ចារ្យមែន! បើអ្នកតស៊ូដូចពេត្រុស ហើយឲ្យព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាត់បង្រៀនអ្នក អ្នកក៏នឹងទទួលរង្វាន់ដែលជាជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ផងដែរ។ យ៉ាងនេះ «ជំនឿរបស់អ្នកនឹងនាំឲ្យអ្នកទទួលសេចក្ដីសង្គ្រោះ»។—១ពេ. ១:៩
ចម្រៀងលេខ១០៩ ចូរស្រឡាញ់គ្នាឲ្យខ្លាំងដោយស្មោះពីចិត្ត
a ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងឃើញរបៀបដែលមេរៀនពីសំបុត្ររបស់ពេត្រុសអាចជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាក។ ពួកអ្នកចាស់ទុំក៏នឹងឃើញអំពីរបៀបដែលពួកគេអាចបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេជាគង្វាល។
b គ្រិស្តសាសនិកដែលរស់នៅតំបន់ប៉ាឡេស្ទីនទំនងជាបានទទួលសំបុត្រទាំងពីររបស់ពេត្រុសមុនការវាយប្រហារដំបូងលើក្រុងយេរូសាឡិមនាឆ្នាំ៦៦ គ.ស.។
c សូមទស្សនាវីដេអូដែលមានចំណងជើងថាចូរស្វែងរកសាមគ្គីភាពដែលជាអំណោយដ៏មានតម្លៃក្នុងjw.org/km។
