អត្ថបទសិក្សា ៣៩
ចម្រៀងលេខ១២៥ ‹អស់អ្នកដែលមានចិត្តមេត្តាមានសុភមង្គល!›
ការឲ្យអ្នកឯទៀតនាំឲ្យមានសុភមង្គលច្រើនបំផុត
«ការឲ្យគេ នោះមានសុភមង្គលច្រើនជាងការទទួល»។—សកម្ម. ២០:៣៥
ចំណុចផ្ដោត
ចូររៀនអំពីរបៀបផ្សេងៗដែលយើងអាចឲ្យអ្នកឯទៀត និងមូលហេតុដែលការឲ្យអ្នកឯទៀតធ្វើឲ្យយើងមានសុភមង្គល។
១-២. ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតយើងឲ្យមានសុភមង្គលច្រើនបំផុតពេលដែលឲ្យអ្នកឯទៀត?
ពេលដែលមនុស្សឲ្យអ្នកឯទៀត នោះនាំឲ្យពួកគេមានសុភមង្គលច្រើនបំផុត។ ហេតុអ្វី? ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតមនុស្សឲ្យមានលក្ខណៈបែបនោះ។ (សកម្ម. ២០:៣៥) តើនេះមានន័យថាយើងមិនមានសុភមង្គលពេលនរណាម្នាក់ឲ្យអំណោយយើងឬ? មិនមែនទេ។ យើងទាំងអស់គ្នាសប្បាយពេលយើងទទួលអំណោយពីអ្នកឯទៀត។ ប៉ុន្តែ យើងកាន់តែសប្បាយពេលយើងឲ្យអ្នកឯទៀតដែរ។ តាមពិត យើងគួរមានចិត្តដឹងគុណដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតយើងឲ្យមានលក្ខណៈបែបនេះ។ ហេតុអ្វី?
២ ដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតយើងតាមរបៀបនេះ លោកផ្ដល់ឲ្យយើងនូវជម្រើសក្នុងការបង្កើនសុភមង្គលរបស់ខ្លួន។ យើងអាចមានអំណរច្រើនជាងដោយស្វែងរកឱកាសផ្សេងៗដើម្បីឲ្យអ្នកឯទៀត។ ពិតជាអស្ចារ្យណាស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតយើងឲ្យមានលក្ខណៈបែបនេះ។—ចសព. ១៣៩:១៤
៣. ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ»?
៣ ដោយសារគម្ពីររៀបរាប់ថា អ្នកដែលឲ្យទៅអ្នកឯទៀតមានសុភមង្គល នោះយើងស្រួលយល់អំពីមូលហេតុដែលព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដែលមានសេចក្ដីសប្បាយ»។ (១ធី. ១:១១) លោកជាបុគ្គលដំបូងបង្អស់ដែលឲ្យដល់អ្នកឯទៀត ហើយលោកក៏ឲ្យច្រើនជាងគេបង្អស់។ ហេតុនេះហើយបានជា«យើងមានជីវិត ក៏អាចធ្វើចលនាផង» ដូចសាវ័កប៉ូលបានបញ្ជាក់។ (សកម្ម. ១៧:២៨) ពិតមែន «គ្រប់ទាំងរបស់ល្អនិងអំណោយដ៏ល្អឥតខ្ចោះ»សុទ្ធតែមកពីព្រះយេហូវ៉ា។—យ៉ា. ១:១៧
៤. តើអ្វីនឹងជួយយើងឲ្យមានសុភមង្គលកាន់តែច្រើន?
៤ ពេលយើងឲ្យអ្នកឯទៀតយើងមានសុភមង្គល។ តែយើងទាំងអស់គ្នាចង់មានសុភមង្គលថែមទៀតពីការធ្វើដូច្នេះ។ តើយើងអាចធ្វើដូច្នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? គឺដោយយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្ហាញចិត្តទូលាយ។ (អេភ. ៥:១) នៅក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងរៀនអំពីគំរូដ៏ល្អរបស់ព្រះស្ដីអំពីការឲ្យគេ ហើយក៏រៀនអំពីអ្វីដែលយើងអាចធ្វើ ទោះជាយើងមានអារម្មណ៍ថាអ្នកឯទៀតមិនសូវឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើសម្រាប់ពួកគេក៏ដោយ។ យោបល់ពីអត្ថបទនេះនឹងជួយយើងឲ្យបន្ដបង្ហាញចិត្តទូលាយក្នុងការឲ្យអ្នកទៀត ហើយមានសុភមង្គលកាន់តែច្រើន។
ចូរយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្ហាញចិត្តទូលាយ
៥. ស្ដីអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវការ តើព្រះយេហូវ៉ាផ្គត់ផ្គង់អ្វីខ្លះដល់យើង?
៥ តើព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញចិត្តទូលាយតាមរបៀបណាខ្លះ? សូមពិចារណាឧទាហរណ៍ខ្លះៗ។ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អ្វីដែលយើងត្រូវការ។ ពិតមែនតែយើងប្រហែលជាមិនមានរបស់ថ្លៃៗ ប៉ុន្តែយើងនៅតែដឹងគុណព្រះយេហូវ៉ាដោយសារយើងភាគច្រើនមានអ្វីដែលយើងត្រូវការ។ ជាឧទាហរណ៍ លោកផ្គត់ផ្គង់ម្ហូបអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងជម្រកជាដើម។ (ចសព. ៤:៨; ម៉ាថ. ៦:៣១-៣៣; ១ធី. ៦:៦-៨) ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អ្វីទាំងអស់នេះមិនមែនដោយសារលោកត្រូវធ្វើនោះទេ។ បើដូច្នេះមែន ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អ្វីដែលយើងត្រូវការ?
៦. តើយើងទាញមេរៀនអ្វីពីម៉ាថាយ ៦:២៥, ២៦?
៦ និយាយឲ្យចំទៅ ព្រះយេហូវ៉ាផ្គត់ផ្គង់សេចក្ដីត្រូវការខាងរូបកាយរបស់យើង ដោយសារតែលោកស្រឡាញ់យើង។ សូមពិចារណាអំពីប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូនៅម៉ាថាយ ៦:២៥, ២៦។ (សូមអាន) លោកយេស៊ូលើកឧទាហរណ៍អំពីអ្វីដែលព្រះបានបង្កើត។ ស្ដីអំពីសត្វស្លាប លោកយេស៊ូមានប្រសាសន៍ថា៖ «វាមិនសាបព្រោះ ច្រូតកាត់ ឬប្រមូលផលទុកក្នុងជង្រុកឡើយ»។ ប៉ុន្តែ សូមកត់សម្គាល់អ្វីដែលលោកមានប្រសាសន៍បន្ទាប់ថា៖ «បិតារបស់អ្នករាល់គ្នាដែលស្ថិតនៅស្ថានសួគ៌ផ្ដល់ចំណីឲ្យវា»។ បន្ទាប់មកលោកសួរថា៖ «តើអ្នករាល់គ្នាមិនមានតម្លៃជាងសត្វស្លាបទាំងនោះទេឬ?»។ តើយើងទាញមេរៀនអ្វី? មេរៀនគឺព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកអ្នកគោរពប្រណិប័តន៍លោកថាមានតម្លៃជាងសត្វឆ្ងាយណាស់។ ដូច្នេះ ប្រសិនបើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អ្វីដែលសត្វត្រូវការ នោះយើងអាចដឹងប្រាកដថា លោកនឹងផ្ដល់អ្វីដែលយើងត្រូវការជាក់ជាមិនខាន! ព្រះយេហូវ៉ាប្រៀបដូចជាឪពុកដែលយកចិត្តទុកដាក់ក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្លួន ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។—ចសព. ១៤៥:១៦; ម៉ាថ. ៦:៣២
៧. តើយើងអាចធ្វើតាមព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការបង្ហាញចិត្តទូលាយយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៧ តើយើងអាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងក៏អាចបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់អ្នកឯទៀត ដោយផ្ដល់អ្វីដែលពួកគេត្រូវការដែរ។ ជាឧទាហរណ៍ តើអ្នកស្គាល់បងប្អូនរួមជំនឿណាម្នាក់ដែលត្រូវការម្ហូបអាហារឬសម្លៀកបំពាក់ឬទេ? ព្រះយេហូវ៉ាអាចប្រើយើងឲ្យជួយបងប្អូននោះ ដើម្បីគាត់មានអ្វីដែលគាត់ត្រូវការ។ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវគេស្គាល់ថា ជាមនុស្សដែលតែងតែបង្ហាញចិត្តសប្បុរស ជាពិសេសពេលមានគ្រោះមហន្តរាយកើតឡើង។ ជាឧទាហរណ៍ ក្នុងអំឡុងរោគរាតត្បាតកូវីដ-១៩ បងប្អូនយើងបានចែករំលែកម្ហូបអាហារ សម្លៀកបំពាក់ និងសម្ភារៈឯទៀតដើម្បីជួយអ្នកដែលមានសេចក្ដីត្រូវការ។ បងប្អូនជាច្រើនក៏ជូនវិភាគទានដោយចិត្តទូលាយសម្រាប់កិច្ចការទូទាំងពិភពលោកផងដែរ។ វិភាគទានទាំងនោះបានត្រូវប្រើដើម្បីផ្ដល់ជំនួយដល់បងប្អូនឯទៀតនៅទូទាំងពិភពលោក។ ពួកគេធ្វើតាមហេប្រឺ ១៣:១៦ ដែលថា៖ «កុំភ្លេចធ្វើការល្អ ហើយចែករំលែកដល់អ្នកឯទៀត ព្រោះព្រះពេញចិត្តគ្រឿងបូជាបែបនេះ»។
យើងទាំងអស់គ្នាអាចបង្ហាញចិត្តសប្បុរសដូចព្រះយេហូវ៉ា (សូមមើលវគ្គ៧)
៨. តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើងដើម្បីយើងអាចធ្វើអ្វី? (ភីលីព ២:១៣)
៨ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់កម្លាំងឲ្យយើង។ ព្រះយេហូវ៉ាមានកម្លាំងដែលគ្មានកម្រិត ហើយលោកពេញចិត្តឲ្យកម្លាំងដល់អ្នកគោរពប្រណិប័តន៍ដ៏ស្មោះត្រង់របស់លោក។ (សូមអាន ភីលីព ២:១៣) តើអ្នកធ្លាប់អធិដ្ឋានសុំកម្លាំងដើម្បីទប់ទល់នឹងការល្បួងឬដើម្បីស៊ូទ្រាំនឹងទុក្ខលំបាកណាមួយឬទេ? អ្នកក៏ប្រហែលជាបានអធិដ្ឋានសុំលោកផ្ដល់កម្លាំងដើម្បីអាចតស៊ូមួយថ្ងៃៗ។ ពេលព្រះតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋាន ហើយផ្ដល់កម្លាំងឲ្យអ្នក អ្នកប្រហែលជាយល់ស្របនឹងសាវ័កប៉ូលដែលបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំមានកម្លាំងសម្រាប់អ្វីៗទាំងអស់ ដោយសារលោកដែលផ្ដល់កម្លាំងឲ្យខ្ញុំ»។—ភី. ៤:១៣
៩. ដោយយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា តើយើងអាចប្រើកម្លាំងដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៩ ខុសពីព្រះយេហូវ៉ា កម្លាំងរបស់យើងមានកម្រិត។ ម្យ៉ាងទៀត យើងក៏មិនអាចផ្ដល់កម្លាំងដល់អ្នកឯទៀតដែរ។ ប៉ុន្តែ យើងអាចយកតម្រាប់លោកដោយប្រើកម្លាំងរបស់យើងដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចទៅផ្សារជួយទិញអីវ៉ាន់ឬជួយធ្វើកិច្ចការផ្ទះឲ្យបងប្អូនវ័យចាស់ ឬបងប្អូនដែលមានបញ្ហាសុខភាព។ បើយើងអាចធ្វើបាន យើងជួយសម្អាតនិងថែទាំសាលប្រជុំ។ តាមវិធីទាំងអស់នេះ យើងអាចប្រើកម្លាំងរបស់យើងដើម្បីប្រយោជន៍បងប្អូន។
យើងអាចប្រើកម្លាំងរបស់យើងដើម្បីជួយអ្នកឯទៀត (សូមមើលវគ្គ៩)
១០. តើយើងអាចពង្រឹងកម្លាំងចិត្តបងប្អូនយើងតាមរយៈពាក្យសម្ដីយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ សូមចាំដែរថា ពាក្យសម្ដីរបស់អ្នកក៏អាចពង្រឹងកម្លាំងអ្នកឯទៀតដែរ។ បងប្អូនខ្លះធ្លាក់ទឹកចិត្តហើយត្រូវការការសរសើរ ហើយបងប្អូនខ្លះទៀតត្រូវការការសម្រាលទុក្ខ។ បើអ្នកស្គាល់បងប្អូនដែលមានស្ថានភាពដូចនោះ សូមគិតអំពីរបៀបដែលអ្នកអាចយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះគាត់។ អ្នកអាចទៅសួរសុខទុក្ខគាត់ដោយផ្ទាល់ ទូរស័ព្ទទៅគាត់ ឬក៏សរសេរកាត អ៊ីមែល ឬផ្ញើសារខ្លីមួយ។ សូមកុំព្រួយបារម្ភអំពីអ្វីដែលអ្នកនឹងត្រូវនិយាយឡើយ។ ពាក្យដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ សូម្បីតែប៉ុន្មានម៉ាត់ក៏ដោយ ប្រហែលជាចំនឹងអ្វីដែលបងប្អូនត្រូវការ។ នោះអាចជួយពួកគាត់ឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់ និងមានអារម្មណ៍ធូរស្រាលជាង។—សុភ. ១២:២៥; អេភ. ៤:២៩
១១. តើព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រាជ្ញាដល់អ្នកឯទៀតយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រាជ្ញាដល់យើង។ យ៉ាកុបបានសរសេរថា៖ «ប្រសិនបើក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា មានអ្នកណាម្នាក់ខ្វះប្រាជ្ញា ចូរឲ្យអ្នកនោះសុំព្រះម្ដងហើយម្ដងទៀតចុះ ព្រោះលោកឲ្យដោយចិត្តទូលាយដល់មនុស្សទាំងអស់ ហើយលោកមិនចាប់កំហុសឡើយ»។ (យ៉ា. ១:៥; កំ.ស.) ដូចអ្វីដែលបានចែងក្នុងខនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបង្ខាំងទុកប្រាជ្ញាសម្រាប់តែខ្លួនលោកឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ លោកផ្ដល់ដោយចិត្តទូលាយដល់អ្នកឯទៀត។ សូមកត់សម្គាល់ដែរថា ពេលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រាជ្ញា លោក«មិនស្ដីបន្ទោស»ឬ«មិនចាប់កំហុសឡើយ»។ ពេលយើងសុំការណែនាំពីលោក លោកមិនធ្វើឲ្យយើងមានអារម្មណ៍អៀនខ្មាសទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យស្វែងរកប្រាជ្ញា។—សុភ. ២:១-៦
១២. តើយើងចែករំលែកប្រាជ្ញាដែលយើងមានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? យើងអាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាដោយចែករំលែកប្រាជ្ញាដែលយើងមាន។ (ចសព. ៣២:៨) រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានឱកាសជាច្រើនដើម្បីចែករំលែកអ្វីដែលពួកគេបានរៀន។ ជាឧទាហរណ៍ យើងច្រើនតែបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកផ្សព្វផ្សាយថ្មីក្នុងកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ អ្នកចាស់ទុំសប្បាយចិត្តជួយជំនួយការខាងកិច្ចបម្រើនិងបងប្អូនប្រុសដែលបានទទួលការជ្រមុជទឹកឲ្យរៀនអំពីរបៀបបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេក្នុងក្រុមជំនុំ។ ម្យ៉ាងទៀត បងប្អូនដែលមានបទពិសោធន៍ខាងកិច្ចការសាងសង់និងថែទាំអគារផ្សេងៗសម្រាប់គោរពប្រណិប័តន៍ព្រះ ព្យាយាមបង្ហាត់បង្រៀនបងប្អូនឯទៀតអំពីកិច្ចការទាំងនោះ។
១៣. ពេលដែលយើងបង្ហាត់បង្រៀនអ្នកឯទៀត តើយើងអាចមានទស្សនៈដូចព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការចែករំលែកប្រាជ្ញាដែលយើងមានយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ បងប្អូនដែលជាអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនអាចរៀនច្រើនពីគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ាស្ដីអំពីរបៀបចែករំលែកប្រាជ្ញាដែលខ្លួនមាន។ សូមចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ប្រាជ្ញារបស់លោកដោយចិត្តទូលាយ។ ដូចគ្នាដែរ យើងចង់ចែករំលែកចំណេះនិងបទពិសោធន៍ដែលយើងមានដោយឥតលាក់លៀមដល់អ្នកដែលយើងកំពុងបង្រៀន ហើយយើងមិនគួរលាក់ទុកចំណេះដឹងរបស់យើងដោយបារម្ភថា អ្នកដែលយើងបង្រៀននឹងជំនួសកន្លែងយើងនៅថ្ងៃណាមួយឡើយ។ យើងក៏មិនគួរមានទស្សនៈថា ‹គ្មានអ្នកណាបង្រៀនខ្ញុំ អ៊ីចឹងខ្ញុំក៏មិនបង្ហាត់បង្រៀនគាត់ដែរ! ទុកឲ្យគាត់រៀនដោយខ្លួនឯងទៅ›។ រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនត្រូវមានចិត្តគំនិតបែបនេះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងមិនត្រឹមតែសប្បាយផ្ដល់ចំណេះដឹងប៉ុណ្ណោះទេ «តែថែមទាំងជីវិតរបស់យើងទៀតផង»ដល់ពួកអ្នកដែលយើងបង្ហាត់បង្រៀន។ (១ថែ. ២:៨) យើងសង្ឃឹមថាពួកគាត់«នឹងមានគុណសម្បត្តិគ្រប់គ្រាន់ ដើម្បីបង្រៀនសេចក្ដីទាំងនោះដល់អ្នកឯទៀត»។ (២ធី. ២:១, ២) ដូច្នេះ ប្រសិនបើយើងចែករំលែកប្រាជ្ញាដែលយើងមានដោយចិត្តទូលាយ នោះទាំងយើងទាំងអ្នកឯទៀតនឹងកាន់តែមានប្រាជ្ញា ហើយកាន់តែមានសុភមង្គល។
ពេលយើងគិតថាអ្នកឯទៀតមិនសូវឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលយើងធ្វើ
១៤. ពេលយើងបង្ហាញចិត្តទូលាយ តើមនុស្សភាគច្រើនមានប្រតិកម្មបែបណា?
១៤ ពេលយើងបង្ហាញចិត្តទូលាយ ជាពិសេសចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿ ពួកគេច្រើនតែធ្វើអ្វីមួយដែលបង្ហាញថាពួកគេឲ្យតម្លៃ។ ពួកគេប្រហែលជាសរសេរកាតដើម្បីថ្លែងអំណរគុណយើង ឬបង្ហាញតាមរបៀបផ្សេងទៀត។ (កូឡ. ៣:១៥) ពេលពួកគេធ្វើដូច្នេះ យើងកាន់តែមានអំណរចំពោះអ្វីដែលយើងបានធ្វើ។
១៥. តើយើងគួរចាំអ្វីពេលមនុស្សខ្លះមិនបង្ហាញអំណរគុណ?
១៥ ប៉ុន្តែ ពេលខ្លះមនុស្សមិនបង្ហាញថាពួកគេឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីដែលយើងបានធ្វើទេ។ យើងប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថាពួកគេហាក់ដូចជាមើលមិនឃើញការខំប្រឹងរបស់យើង ឬយើងមានអារម្មណ៍ថាពួកគេមិនកត់សម្គាល់ថាយើងចំណាយពេលវេលា កម្លាំង ធនធានប៉ុណ្ណាដើម្បីជួយពួកគេទេ។ បើរឿងនោះកើតឡើង តើតាមរបៀបណាយើងអាចជៀសវាងពីការបាត់បង់អំណរឬធ្លាក់ទឹកចិត្ត? សូមចងចាំបទគម្ពីរជាមូលដ្ឋានសម្រាប់អត្ថបទនេះនៅសកម្មភាព ២០:៣៥។ អំណររបស់យើងដែលមកពីការឲ្យមិនអាស្រ័យលើប្រតិកម្មរបស់អ្នកឯទៀតទេ។ យើងនៅតែអាចមានអំណរពេលឲ្យអ្នកឯទៀត ទោះបីជាពួកគេមិនបង្ហាញអំណរគុណក្ដី។ តើតាមរបៀបណា? សូមពិចារណាចំណុចដូចតទៅ។
១៦. តើអ្វីអាចជួយយើងបន្តឲ្យដោយអំណរ?
១៦ សូមចងចាំថា ពេលអ្នកឲ្យអ្នកឯទៀតអ្នកកំពុងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ ព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់អ្វីល្អៗដល់មនុស្ស មិនថាពួកគេបង្ហាញអំណរគុណឬមិនបង្ហាញក្ដី។ (ម៉ាថ. ៥:៤៣-៤៨) ព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថា ពេលយើងឲ្យ«ដោយមិនសង្ឃឹមថាគេនឹងសងវិញ» នោះយើង«នឹងមានរង្វាន់យ៉ាងធំ»។ (លូក. ៦:៣៥) ការ«មិនសង្ឃឹមថាគេនឹងសងវិញ»នោះ អាចរួមបញ្ចូលការមិនសង្ឃឹមថាគេនឹងបង្ហាញអំណរគុណ។ មិនថាយើងបានទទួលឬមិនទទួលអំណរគុណក្ដី ព្រះយេហូវ៉ានឹងតែងតែតបស្នងយើងវិញចំពោះអ្វីដែលយើងបានឲ្យដល់អ្នកឯទៀត ព្រោះយើងឲ្យដោយចិត្តសប្បាយ។—សុភ. ១៩:១៧; ២កូ. ៩:៧
១៧. តើអ្វីជាមូលហេតុសំខាន់ដែលយើងចង់ឲ្យអ្នកឯទៀត? (លូកា ១៤:១២-១៤)
១៧ របៀបមួយទៀតដែលយើងអាចយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាពេលយើងឲ្យអ្នកឯទៀត គឺដោយធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូនៅលូកា ១៤:១២-១៤។ (សូមអាន) បើយើងបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះពួកអ្នកដែលអាចតបស្នងយើងវិញ នោះមិនមែនជាការខុសទេ។ ប៉ុន្តែ ចុះយ៉ាងណាបើយើងតែងតែឲ្យអ្នកឯទៀតដោយសង្ឃឹមថាពួកគេនឹងតបស្នងយើងវិញ? បើដូច្នោះមែន សូមធ្វើតាមប្រសាសន៍របស់លោកយេស៊ូ។ យើងអាចបង្ហាញចិត្តសប្បុរសចំពោះអ្នកណាម្នាក់ដែលយើងដឹងថា ពួកគេមិនអាចតបស្នងយើងវិញបាន។ បើយើងធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងមានអំណរដោយសារយើងយកតម្រាប់ព្រះយេហូវ៉ា។ បើយើងមិនរំពឹងថានឹងបានអ្វីតបស្នងមកវិញ យើងនឹងតែងតែមានអំណរពេលយើងឲ្យអ្នកឯទៀត សូម្បីតែពួកគេមិនបង្ហាញអំណរគុណក្ដី។
១៨. តើយើងមិនគួរធ្វើអ្វី ហើយហេតុអ្វី?
១៨ សូមជៀសវាងពីការសង្ស័យបំណងចិត្តអ្នកឯទៀត។ (១កូ. ១៣:៧) បើអ្នកឯទៀតមិនបង្ហាញអំណរគុណចំពោះយើង យើងអាចសួរខ្លួនថា ‹តើពួកគេពិតជាមិនមានអំណរគុណ ឬក៏តើពួកគេគ្រាន់តែភ្លេចបង្ហាញអំណរគុណ?›។ ប្រហែលជាមានមូលហេតុផ្សេងៗដែលពួកគេមិនបង្ហាញអំណរគុណដូចដែលយើងរំពឹងទុក។ មនុស្សខ្លះពិតជាមានអំណរគុណ ប៉ុន្តែពិបាកបង្ហាញអារម្មណ៍។ ពួកគេប្រហែលជាខ្មាសក្នុងការទទួលជំនួយ ជាពិសេសបើពួកគេធ្លាប់ជួយអ្នកឯទៀតពីមុនមក។ មិនថាមានមូលហេតុអ្វីក៏ដោយ បើយើងពិតជាស្រឡាញ់បងប្អូនរួមជំនឿ យើងនឹងជៀសវាងពីការសង្ស័យបំណងចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយបន្តឲ្យដោយអំណរ។—អេភ. ៤:២
១៩-២០. ហេតុអ្វីការមានចិត្តអត់ធ្មត់មានប្រយោជន៍ពេលយើងឲ្យដល់អ្នកឯទៀត? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៩ សូមមានចិត្តអត់ធ្មត់។ ស្ដីអំពីការបង្ហាញចិត្តសប្បុរស ស្ដេចសាឡូម៉ូនដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាបានសរសេរថា៖ «ចូរបោះនំប៉័ងរបស់អ្នកទៅលើទឹក ព្រោះច្រើនថ្ងៃក្រោយមក អ្នកនឹងឃើញនំប៉័ងនោះម្ដងទៀត»។ (អទ. ១១:១) ខគម្ពីរនេះជួយយើងឲ្យដឹងថា ពេលខ្លះមនុស្សបង្ហាញអំណរគុណ«ច្រើនថ្ងៃក្រោយមក»។ សូមពិចារណាអំពីបទពិសោធន៍មួយដែលបានកើតឡើងចំពោះបងស្រីម្នាក់។
២០ ប៉ុន្មានឆ្នាំមុន ប្រពន្ធរបស់អ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលម្នាក់បានសរសេរសំបុត្រលើកទឹកចិត្តទៅប្អូនស្រីម្នាក់ដែលទើបទទួលការជ្រមុជទឹក។ ក្នុងសំបុត្រនោះគាត់បានលើកបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ប្រហែល៨ឆ្នាំក្រោយមក ប្អូនស្រីនោះបានសរសេរសំបុត្រតបវិញថា៖ «ខ្ញុំគ្រាន់តែចង់សរសេរសំបុត្រ ហើយប្រាប់បងថាសំបុត្រដែលបងបានសរសេរឲ្យខ្ញុំ ពិតជាបានជួយខ្ញុំក្នុងរយៈពេលប៉ុន្មានឆ្នាំកន្លងទៅនេះ»។ ប្អូនស្រីនោះបានបន្តទៀតថា៖ «[សំបុត្ររបស់បង]ពិតជាកក់ក្ដៅ ហើយអ្វីដែលដក់ជាប់ក្នុងចិត្តខ្ញុំបំផុតគឺបទគម្ពីរក្នុងសំបុត្រនោះ។ ខ្ញុំមិនដែលភ្លេចបទគម្ពីរនោះទេ»។ a ក្រោយពីបានរៀបរាប់អំពីបញ្ហាមួយចំនួនដែលគាត់បានជួបប្រទះ គាត់ក៏បន្តទៀតថា៖ «ពេលខ្លះ ខ្ញុំលែងចង់ធ្វើអ្វីទាំងអស់ គឺចង់ឈប់បម្រើព្រះយេហូវ៉ាតែម្ដង។ ប៉ុន្តែ ខ្ញុំតែងតែនឹកឃើញបទគម្ពីរដែលបងបានសរសេរឲ្យខ្ញុំ ហើយបទគម្ពីរនោះបានពង្រឹងកម្លាំងខ្ញុំឲ្យរក្សាភាពស្មោះត្រង់»។ គាត់ក៏បន្ថែមថា៖ «ក្នុងរយៈពេល៨ឆ្នាំកន្លងទៅនេះ មានតែសំបុត្រដែលបងបានសរសេរនិងបទគម្ពីរក្នុងសំបុត្រនោះប៉ុណ្ណោះ ដែលពិតជាលើកទឹកចិត្តខ្ញុំ»។ សូមស្រមៃគិតអំពីអារម្មណ៍របស់ប្រពន្ធអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលនោះថាគាត់សប្បាយយ៉ាងណា ក្រោយពីបានទទួលសំបុត្រអំណរគុណ«ច្រើនថ្ងៃក្រោយមក»! ដូចគ្នាដែរ យើងប្រហែលជាមិនអាចទទួលអំណរគុណភ្លាមៗទេ ក្រោយពីបានធ្វើអ្វីល្អសម្រាប់បុគ្គលណាម្នាក់។
យើងប្រហែលជាទទួលពាក្យអរគុណមួយរយៈពេលយូរក្រោយពីបានធ្វើអ្វីល្អសម្រាប់បុគ្គលណាម្នាក់ (សូមមើលវគ្គ២០) b
២១. ហេតុអ្វីអ្នកតាំងចិត្តបង្ហាញចិត្តសប្បុរសដូចព្រះយេហូវ៉ា?
២១ ដូចបានត្រូវរៀបរាប់នៅដើមអត្ថបទនេះ ព្រះយេហូវ៉ាបង្កើតយើងឲ្យមានសមត្ថភាពពិសេស ពោលគឺការឲ្យអ្នកឯទៀតនាំឲ្យយើងមានសុភមង្គលជាងការទទួល។ យើងសប្បាយដែលយើងអាចជួយបងប្អូនរួមជំនឿរបស់យើង ហើយយើងកាន់តែត្រេកអរពេលពួកគេបង្ហាញអំណរគុណ។ មិនថាយើងទទួលឬមិនទទួលអំណរគុណក្ដី យើងអាចសប្បាយដែលយើងបានធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។ សូមចាំមិនភ្លេចថាអ្វីក៏ដោយដែលអ្នកឲ្យ «ព្រះយេហូវ៉ាអាចផ្ដល់ឲ្យ[អ្នក]ច្រើនជាងនោះទៅទៀត»។ (២ប្រ. ២៥:៩) អ្នកមិនអាចឲ្យអ្នកណាម្នាក់ច្រើនជាងព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអ្នកទេ! ម្យ៉ាងទៀត គ្មានអ្វីដែលធ្វើឲ្យយើងមានអំណរច្រើនជាង ពេលយើងទទួលរង្វាន់ពីព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ដូច្នេះ សូមយើងតាំងចិត្តបន្តយកតម្រាប់បិតាស្ថានសួគ៌របស់យើងដែលប្រកបដោយចិត្តសប្បុរស។
ចម្រៀងលេខ១៧ ចូរបង្ហាញចិត្តមេត្តាដូចគ្រិស្ត
a ខគម្ពីរដែលប្រពន្ធអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលបានសរសេរឲ្យប្អូនស្រីនោះគឺនៅយ៉ូហានទី២ ៨ដែលចែងថា៖ «ចូរប្រយ័ត្ន! ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាបាត់បង់ប្រយោជន៍ពីកិច្ចការដែលយើងខំប្រឹងធ្វើក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា តែដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាទទួលរង្វាន់យ៉ាងពេញលេញវិញ»។
b ការពណ៌នាអំពីរូបភាព៖ ក្នុងការសម្ដែងនេះ ប្រពន្ធអ្នកត្រួតពិនិត្យប្រចាំមណ្ឌលបង្ហាញចិត្តសប្បុរស ដោយសរសេរសំបុត្រលើកទឹកចិត្តប្អូនស្រីម្នាក់។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក គាត់បានទទួលសំបុត្រអរគុណពីប្អូនស្រីនោះ។
