អត្ថបទសិក្សា ២៦
ចូរត្រៀមខ្លួនជានិច្ចសម្រាប់ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
«ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដូចជាចោរមកនៅពេលយប់»។—១ថែ. ៥:២
ចម្រៀងលេខ១៤៣ ចូរបន្តធ្វើការ បន្តរង់ចាំ និងចាំយាម
សេចក្ដីសង្ខេប a
១. តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីរួចជីវិតនៅថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
ពេលគម្ពីរចែងអំពី«ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា» នោះសំដៅលើពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាវិនិច្ឆ័យពួកសត្រូវរបស់លោក ហើយនាំមកសេចក្ដីសង្គ្រោះដល់រាស្ត្រលោក។ នៅអតីតកាល ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុវត្តការវិនិច្ឆ័យរបស់លោកនៅពេលផ្សេងៗ។ (អេ. ១៣:១, ៦; អេគ. ១៣:៥; សេផ. ១:៨) នៅសម័យយើង «ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា»ចាប់ផ្ដើមដោយការវាយប្រហារលើបាប៊ីឡូនដ៏ខ្លាំងក្លា ហើយបញ្ចប់ដោយសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូន។ ដើម្បីរួចជីវិតពី«ថ្ងៃ»នោះ យើងត្រូវត្រៀមខ្លួននៅឥឡូវនេះ។ លោកយេស៊ូបានបង្រៀនថាយើងមិនគ្រាន់តែត្រូវប្រុងប្រៀបសម្រាប់‹គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង›ប៉ុណ្ណោះទេ តែក៏ត្រូវ«ត្រៀមខ្លួនជានិច្ច»សម្រាប់គ្រានោះដែរ។—ម៉ាថ. ២៤:២១; លូក. ១២:៤០
២. តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីថែស្សាឡូនិចទី១?
២ ក្នុងសំបុត្រទី១របស់សាវ័កប៉ូលដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់ព្រះទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច គាត់បានប្រើឧទាហរណ៍មួយចំនួនដើម្បីជួយគ្រិស្តសាសនិកឲ្យត្រៀមខ្លួនជានិច្ចសម្រាប់ថ្ងៃវិនិច្ឆ័យដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ប៉ូលដឹងថាថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនមកនៅពេលនោះទេ។ (២ថែ. ២:១-៣) ប៉ុន្តែ គាត់បានលើកទឹកចិត្តបងប្អូនរបស់គាត់ឲ្យត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃនោះហាក់ដូចជានឹងមកដល់ថ្ងៃស្អែក ហើយយើងក៏អាចធ្វើតាមយោបល់របស់គាត់ដែរ។ សូមយើងពិចារណាការពន្យល់របស់គាត់អំពី៖ (១) របៀបដែលថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដល់ (២) អ្នកណាដែលមិនរួចជីវិតនៅថ្ងៃនោះ និង(៣) របៀបដែលយើងអាចត្រៀមខ្លួនដើម្បីរួចជីវិត។
តើថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដល់តាមរបៀបណា?
ពេលសាវ័កប៉ូលបានសរសេរថែស្សាឡូនិចទី១គាត់បានប្រើឧទាហរណ៍ដែលអាចមានប្រយោជន៍សម្រាប់យើង (សូមមើលវគ្គ៣)
៣. តើតាមរបៀបណាថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដូចជាចោរមកនៅពេលយប់? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៣ «ដូចជាចោរមកនៅពេលយប់»។ (១ថែ. ៥:២) នេះគឺជាការប្រៀបប្រដូចទី១ក្នុងចំណោមការប្រៀបប្រដូចបីដែលបានត្រូវប្រើដើម្បីរៀបរាប់អំពីការមកដល់នៃថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ចោរច្រើនតែធ្វើសកម្មភាពយ៉ាងរហ័សក្នុងអំឡុងពេលយប់កាលដែលមនុស្សភ្លេចខ្លួន។ ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងមកភ្លាមៗ ហើយធ្វើឲ្យមនុស្សភាគច្រើនភ្ញាក់ផ្អើល។ សូម្បីតែគ្រិស្តសាសនិកពិត ក៏ប្រហែលជាភ្ញាក់ផ្អើលចំពោះភាពឆាប់រហ័សដែលព្រឹត្តិការណ៍នោះកើតឡើង។ ប៉ុន្តែ ខុសពីមនុស្សទុច្ចរិត យើងនឹងមិនត្រូវបំផ្លាញឡើយ។
៤. តើថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដូចជាការឈឺចាប់របស់ស្ត្រីដែលហៀបនឹងសម្រាលកូនយ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ «ដូចជាការឈឺចាប់របស់ស្ត្រីដែលហៀបនឹងសម្រាលកូន»។ (១ថែ. ៥:៣) ស្ត្រីដែលមានផ្ទៃពោះមិនអាចដឹងអំពីពេលវេលាជាក់លាក់ដែលគាត់នឹងឈឺពោះសម្រាលកូនទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់ដឹងថានោះនឹងកើតឡើង។ ការឈឺពោះនោះទំនងជានឹងកើតឡើងភ្លាមៗដោយឈឺចាប់ ហើយរារាំងមិនបាន។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងមិនដឹងថ្ងៃនិងម៉ោងដែលថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងចាប់ផ្ដើមទេ។ ប៉ុន្តែ យើងជឿជាក់ថាថ្ងៃនោះនឹងមកដល់ ហើយថាការវិនិច្ឆ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅលើមនុស្សទុច្ចរិតនឹងមកភ្លាមៗដោយគេចមិនផុតឡើយ។
៥. តើគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងគឺដូចជាទៀបភ្លឺយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ដូចជាទៀបភ្លឺ។ ឧទាហរណ៍ទី៣របស់ប៉ូលលើកឡើងម្ដងទៀតអំពីចោរដែលលួចនៅពេលយប់។ ប៉ុន្តែ លើកនេះប៉ូលប្រដូចថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងទៀបភ្លឺ។ (១ថែ. ៥:៤) ចោរដែលមកនៅពេលយប់ប្រហែលជាមិនកត់សម្គាល់កាលដែលពេលវេលាកន្លងផុតទៅទេ។ ពេលពន្លឺថ្ងៃរះមក នោះប្រហែលជាធ្វើឲ្យពួកគេភ្ញាក់ផ្អើល ហើយក៏បកអាក្រាតពួកគេ។ គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងក៏នឹងបកអាក្រាតពួកអ្នកដែលបន្តនៅក្នុងភាពងងឹតដោយបន្តធ្វើអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ដូចដែលចោរធ្វើ។ ខុសពីពួកគេ យើងអាចត្រៀមខ្លួនដោយបដិសេធមិនប្រព្រឹត្តអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមិនពេញចិត្ត ហើយស្វែងរក«គុណធម៌ សេចក្ដីសុចរិត និងសេចក្ដីពិតគ្រប់យ៉ាង»។ (អេភ. ៥:៨-១២) បន្ទាប់មក ប៉ូលប្រើឧទាហរណ៍ពីរដែលជាប់ទាក់ទងគ្នាដើម្បីរៀបរាប់អំពីពួកអ្នកដែលនឹងមិនរួចជីវិត។
តើអ្នកណានឹងមិនរួចជីវិតនៅថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
៦. តើមនុស្សភាគច្រើនដេកលក់ក្នុងន័យអ្វី? (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:៦, ៧)
៦ «អ្នកដែលដេក»។ (សូមអាន ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:៦, ៧) ប៉ូលបានប្រដូចពួកអ្នកដែលនឹងមិនរួចជីវិតនៅថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទៅនឹងមនុស្សដែលដេកលក់។ ពួកគេមិនដឹងអ្វីដែលនៅជុំវិញខ្លួន ឬមិនដឹងថាពេលវេលាកន្លងផុតទៅទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេមិនដឹងថាពេលណាអ្វីដ៏សំខាន់កើតឡើង ហើយមិនមានប្រតិកម្មចំពោះអ្វីនោះឡើយ។ មនុស្សភាគច្រើននៅសព្វថ្ងៃនេះប្រៀបដូចជាមនុស្សដេកលក់។ (រ៉ូម ១១:៨) ពួកគេមិនជឿទីសំអាងដែលបង្ហាញថាយើងកំពុងរស់នៅ«គ្រាចុងក្រោយបង្អស់» ហើយថាមិនយូរទៀតគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងនឹងមកដល់ទេ។ ពេលមានព្រឹត្តិការណ៍ធំៗនៅក្នុងពិភពលោក មនុស្សខ្លះចាប់អារម្មណ៍នឹងដំណឹងអំពីរាជាណាចក្រដែលយើងផ្សាយ។ ប៉ុន្តែ មនុស្សជាច្រើនត្រឡប់ទៅដេកវិញជាជាងភ្ញាក់ដឹងខ្លួនជានិច្ច។ សូម្បីតែអ្នកខ្លះដែលជឿថានឹងមានថ្ងៃវិនិច្ឆ័យ ក៏គិតថាថ្ងៃនោះគឺនៅយូរទៀត។ (២ពេ. ៣:៣, ៤) ប៉ុន្តែ យើងទទួលស្គាល់ថាយោបល់ពីព្រះដែលឲ្យដឹងខ្លួនជានិច្ចកាន់តែបន្ទាន់ទៅៗពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃ។
៧. តើពួកអ្នកដែលនឹងទទួលកំហឹងរបស់ព្រះប្រៀបដូចជាមនុស្សស្រវឹងយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ «អ្នកដែលស្រវឹងស្រា»។ សាវ័កប៉ូលបានប្រដូចពួកអ្នកដែលនឹងទទួលកំហឹងរបស់ព្រះទៅនឹងអ្នកស្រវឹងស្រា។ មនុស្សដែលស្រវឹងមានប្រតិកម្មយឺតចំពោះអ្វីដែលកំពុងកើតឡើងនៅជុំវិញពួកគេ ហើយពួកគេធ្វើការសម្រេចចិត្តមិនល្អ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ មនុស្សទុច្ចរិតមិនធ្វើតាមការព្រមានរបស់ព្រះទេ។ ពួកគេជ្រើសរើសវិថីជីវិតដែលនាំឲ្យពួកគេទទួលសេចក្ដីហិនវិនាស។ ប៉ុន្តែ គ្រិស្តសាសនិកបានត្រូវប្រាប់ឲ្យដឹងខ្លួនជានិច្ចឬមិនស្រវឹង។ (១ថែ. ៥:៦) បណ្ឌិតគម្ពីរម្នាក់រៀបរាប់ថា ភាពមិនស្រវឹងនេះសំដៅលើ«ចិត្តស្ងប់ ហើយនឹងនរដែលនាំឲ្យចេះគិតថ្លឹងថ្លែងនិងប្រមាណមើលអ្វីៗឲ្យបានត្រឹមត្រូវ ហើយជាលទ្ធផលនាំឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ត្រឹមត្រូវ»។ ហេតុអ្វីយើងត្រូវរក្សាចិត្តស្ងប់ ហើយនឹងនរ? គឺដើម្បីយើងមិនរួមចំណែកក្នុងរឿងនយោបាយឬបញ្ហាសង្គមនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ការបង្ខិតបង្ខំឲ្យគាំទ្រម្ខាងៗក្នុងរឿងទាំងនេះនឹងខ្លាំងឡើងៗកាលដែលថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាកាន់តែខិតចូលមកដល់។ ប៉ុន្តែ យើងនឹងមិនចាំបាច់ខ្វល់អំពីប្រតិកម្មរបស់យើងទេ។ ឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះអាចជួយយើងឲ្យមានចិត្តស្ងប់និងនឹងនរ ហើយឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃ។—លូក. ១២:១១, ១២
តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
កាលដែលមនុស្សជាច្រើននៅតែមិនអើពើ យើងត្រៀមខ្លួនជានិច្ចសម្រាប់ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាដោយពាក់ជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាអាវការពារដើមទ្រូង និងសេចក្ដីសង្ឃឹមជាមួកការពារក្បាល (សូមមើលវគ្គ៨, ១២)
៨. តើថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:៨ប្រើការប្រដូចអ្វីដើម្បីបង្ហាញអំពីគុណសម្បត្តិដែលនឹងជួយយើងឲ្យនៅភ្ញាក់ ហើយដឹងខ្លួនជានិច្ច? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៨ ចូរ‹ពាក់អាវការពារដើមទ្រូង ថែមទាំងពាក់មួកការពារក្បាល›។ ប៉ូលប្រដូចយើងទៅនឹងទាហានដែលដឹងខ្លួនជានិច្ច និងស្លៀកពាក់រួចជាស្រេចសម្រាប់ការប្រយុទ្ធ។ (សូមអាន ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:៨) ទាហានត្រូវត្រៀមខ្លួនប្រយុទ្ធគ្រប់ពេលដែលមានសង្គ្រាម។ គឺស្រដៀងគ្នាដែរចំពោះយើង។ យើងត្រៀមខ្លួនជានិច្ចចំពោះថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយពាក់ជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាអាវការពារដើមទ្រូង ព្រមទាំងសេចក្ដីសង្ឃឹមជាមួកការពារក្បាល។ គុណសម្បត្តិទាំងនេះអាចជួយយើងយ៉ាងខ្លាំង។
៩. តើជំនឿរបស់យើងការពារយើងតាមរបៀបណា?
៩ អាវការពារដើមទ្រូងបានការពារបេះដូងរបស់ទាហាន។ ជំនឿនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ការពារចិត្តរបស់យើង។ គុណសម្បត្តិទាំងនេះនឹងជួយយើងឲ្យបន្តបម្រើព្រះ និងកាន់តាមលោកយេស៊ូ។ ជំនឿពង្រឹងទំនុកចិត្តយើងថាព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យរង្វាន់ដល់យើងចំពោះការស្វែងរកលោកអស់ពីចិត្ត។ (ហេ. ១១:៦) នេះនឹងជំរុញចិត្តយើងឲ្យរក្សាភក្ដីភាពចំពោះលោកយេស៊ូដែលជាអ្នកដឹកនាំរបស់យើង ទោះជាយើងត្រូវស៊ូទ្រាំនឹងការពិបាកក្ដី។ យើងអាចពង្រឹងជំនឿដើម្បីប្រឈមមុខនឹងការពិបាកផ្សេងៗក្នុងជីវិត ដោយរៀនពីគំរូរបស់បុគ្គលនៅសម័យយើងដែលបានរក្សាចិត្តស្មោះឥតងាករេ ទោះជាមានការបៀតបៀនឬមានបញ្ហាលុយកាក់ក្ដី។ ម្យ៉ាងទៀត យើងអាចជៀសវាងពីអន្ទាក់នៃការឈ្លក់វង្វេងនឹងទ្រព្យសម្បត្តិ ដោយយកតម្រាប់ពួកអ្នកដែលធ្វើឲ្យជីវិតរបស់ពួកគេសាមញ្ញជាងដើម្បីចាត់ទុកកិច្ចការរាជាណាចក្រថាសំខាន់បំផុត។ b
១០. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះនិងចំពោះមនុស្សជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំក្នុងការផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏សំខាន់ចាំបាច់ដែរដើម្បីឲ្យនៅភ្ញាក់ជានិច្ច។ (ម៉ាថ. ២២:៣៧-៣៩) សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះជួយយើងឲ្យស៊ូទ្រាំក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយ ទោះជានោះអាចនាំឲ្យយើងមានបញ្ហាណាក៏ដោយ។ (២ធី. ១:៧, ៨) ដោយសារយើងក៏មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះពួកអ្នកដែលមិនបម្រើព្រះយេហូវ៉ា យើងបន្តផ្សព្វផ្សាយនៅតំបន់ផ្សាយរបស់យើង ហើយយើងថែមទាំងផ្សព្វផ្សាយតាមទូរស័ព្ទនិងដោយសរសេរសំបុត្រ។ យើងសង្ឃឹមជានិច្ចថា នៅថ្ងៃណាមួយមនុស្សនឹងកែប្រែ ហើយចាប់ផ្ដើមធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ។—អេគ. ១៨:២៧, ២៨
១១. តើសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបងប្អូនរួមជំនឿជួយយើងយ៉ាងណា? (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១១)
១១ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងចំពោះអ្នកជិតខាង រួមបញ្ចូលបងប្អូនរួមជំនឿផងដែរ។ យើងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់បែបនេះដោយ«លើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយពង្រឹងកម្លាំងគ្នាទៅវិញទៅមក»។ (សូមអាន ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:១១) ដូចទាហានរួមដៃគ្នាក្នុងចម្បាំង យើងលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ ពិតមែនថាទាហានប្រហែលជាធ្វើឲ្យទាហានគ្នាឯងរងរបួសដោយអចេតនាក្នុងចម្បាំង តែគាត់នឹងមិនធ្វើដូច្នេះដោយចេតនាទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងនឹងមិនបញ្ឈឺចិត្តបងប្អូនរបស់យើងដោយចេតនា ឬមិនធ្វើអំពើអាក្រក់តបស្នងអំពើអាក្រក់ឡើយ។ (១ថែ. ៥:១៣, ១៥) យើងក៏បង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើងដោយគោរពបងប្អូនប្រុសៗដែលកំពុងដឹកនាំក្រុមជំនុំ។ (១ថែ. ៥:១២) ពេលប៉ូលបានសរសេរសំបុត្រនេះ ក្រុមជំនុំនៅក្រុងថែស្សាឡូនិចបានត្រូវបង្កើតឡើងមិនដល់មួយឆ្នាំទេ។ បុរសដែលបានត្រូវតែងតាំងក្នុងក្រុមជំនុំនោះទំនងជាខ្វះបទពិសោធន៍ ហើយប្រហែលជាបានធ្វើខុស។ ទោះជាយ៉ាងនេះក្ដី ពួកគេសមនឹងទទួលការគោរព។ កាលដែលគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងមកដល់ យើងប្រហែលជាត្រូវពឹងផ្អែកទៅលើពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងតំបន់យើងច្រើនជាងឥឡូវនេះទៅទៀតដើម្បីទទួលការណែនាំ។ យើងប្រហែលជាមិនអាចទទួលការណែនាំពីបងប្អូនប្រុសៗនៅមន្ទីរចាត់ការពិភពលោកនិងការិយាល័យសាខាទេ។ ដូច្នេះគឺសំខាន់ឲ្យយើងរៀនស្រឡាញ់និងគោរពពួកអ្នកចាស់ទុំរបស់យើងនៅឥឡូវនេះ។ មិនថាមានអ្វីកើតឡើងក៏ដោយ សូមយើងដឹងខ្លួនជានិច្ច ហើយមិនផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើភាពមិនល្អឥតខ្ចោះរបស់ពួកគេទេ តែផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើការពិតថាព្រះយេហូវ៉ាកំពុងណែនាំបុរសដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនេះតាមរយៈលោកយេស៊ូគ្រិស្ត។
១២. តើសេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងជួយការពាររបៀបគិតគូរយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២ ដូចមួកការពារក្បាលរបស់ទាហាន សេចក្ដីសង្ឃឹមនៃសេចក្ដីសង្គ្រោះការពាររបៀបគិតគូររបស់យើង។ ដោយមានសេចក្ដីសង្ឃឹមមាំមួន យើងទទួលស្គាល់ថាពិភពលោកនេះមិនអាចផ្ដល់អ្វីដែលមានតម្លៃដល់យើងទេ។ (ភី. ៣:៨) សេចក្ដីសង្ឃឹមរបស់យើងជួយយើងឲ្យរក្សាចិត្តស្ងប់និងនឹងនរ។ បងប្រុសវ៉ាឡាសនិងបងស្រីឡរិនដាដែលបម្រើនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក បានឃើញថានេះជាការពិត។ ក្នុងរយៈពេលបីសប្ដាហ៍ ពួកគាត់ម្នាក់ៗបានបាត់បង់ឪពុកម្នាក់និងម្ដាយម្នាក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់។ ដោយសារការឆ្លងរាលដាលនៃជំងឺកូវីដ-១៩ ពួកគាត់មិនអាចត្រឡប់ទៅស្រុកកំណើតវិញដើម្បីនៅជាមួយក្រុមគ្រួសាររបស់ពួកគាត់ឡើយ។ បងវ៉ាឡាសបានសរសេរថា៖ «សេចក្ដីសង្ឃឹមអំពីការប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញជួយខ្ញុំឲ្យគិតអំពីពួកគាត់មិនមែននៅថ្ងៃចុងក្រោយរបស់ពួកគាត់ក្នុងពិភពលោកនេះទេ ប៉ុន្តែនៅថ្ងៃដំបូងរបស់ពួកគាត់នៅក្នុងពិភពលោកថ្មី។ សេចក្ដីសង្ឃឹមនេះជួយខ្ញុំឲ្យមានចិត្តស្ងប់ពេលដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ក្រៀមក្រំឬកើតទុក្ខ»។
១៣. តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ?
១៣ «កុំរារាំងឥទ្ធិពលនៃឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ»។ (១ថែ. ៥:១៩) ប៉ូលបាននិយាយថាឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធកំពុងមានឥទ្ធិពលក្នុងយើង។ ពេលយើងមិនរារាំងឥទ្ធិពលនៃឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ យើងនឹងពេញទៅដោយចិត្តខ្នះខ្នែងនិងចិត្តរំភើបចំពោះអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ហើយយើងមានកម្លាំងធ្វើកិច្ចការឲ្យព្រះយេហូវ៉ា។ (រ៉ូម ១២:១១) តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ? យើងអាចអធិដ្ឋានសុំឫទ្ធានុភាពនោះ សិក្សាបណ្ដាំរបស់ព្រះដែលបានត្រូវសរសេរក្រោមការដឹកនាំរបស់លោក និងនៅជាប់ជាមួយនឹងអង្គការព្រះដែលបានត្រូវដឹកនាំដោយឫទ្ធានុភាពរបស់លោក។ ការធ្វើដូច្នេះនឹងជួយយើងបណ្ដុះឲ្យមាន«ផលដែលបង្កើតដោយឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ»។—កាឡ. ៥:២២, ២៣
សូមសួរខ្លួនអ្នកថា ‹តើការប្រព្រឹត្តរបស់ខ្ញុំបង្ហាញថាខ្ញុំចង់បន្តទទួលឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះឬទេ?› (សូមមើលវគ្គ១៤)
១៤. តើយើងត្រូវជៀសវាងពីអ្វីដើម្បីបន្តទទួលឫទ្ធានុភាពរបស់ព្រះ? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៤ ក្រោយពីព្រះផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធដល់យើង យើងត្រូវប្រយ័ត្នមិន«រារាំងឥទ្ធិពលនៃឫទ្ធានុភាព»របស់លោកឡើយ។ ព្រះផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដល់តែពួកអ្នកដែលរក្សារបៀបគិតគូរនិងការប្រព្រឹត្តស្អាតស្អំប៉ុណ្ណោះ។ លោកនឹងមិនបន្តផ្ដល់ឫទ្ធានុភាពរបស់លោកដល់យើងទេ បើយើងបន្តគិតអំពីអ្វីដែលមិនស្អាតស្អំ ហើយប្រព្រឹត្តតាមអ្វីនោះ។ (១ថែ. ៤:៧, ៨) ដើម្បីបន្តទទួលឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធពីព្រះ យើងក៏មិនត្រូវ«ចាត់ទុកទំនាយថាគ្មានតម្លៃ»ផងដែរ។ (១ថែ. ៥:២០) «ទំនាយ»នៅទីនេះសំដៅទៅលើដំណឹងដែលព្រះផ្ដល់ឲ្យយើងតាមរយៈឫទ្ធានុភាពបរិសុទ្ធ រួមមានដំណឹងអំពីថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងភាពបន្ទាន់នៃគ្រារបស់យើង។ យើងមិនគិតថាថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬសង្គ្រាមអាម៉ាគេដូននឹងមិនមកនៅក្នុងជីវិតរបស់យើងទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងបង្ហាញថាយើងរំពឹងថានោះនឹងមកមិនយូរទៀត ឬចាំជាប់ជានិច្ចនូវថ្ងៃនោះ ដោយបន្តជាប់រវល់«ធ្វើអ្វីដែលបង្ហាញពីភក្ដីភាពចំពោះព្រះ»រាល់ថ្ងៃ និងដោយរក្សាការប្រព្រឹត្តស្អាតស្អំ។—២ពេ. ៣:១១, ១២
«ចូរពិចារណាអ្វីៗទាំងអស់ឲ្យប្រាកដថាត្រឹមត្រូវ»
១៥. តើតាមរបៀបណាយើងអាចជៀសវាងពីការចាញ់បោកព័ត៌មានមិនពិតនិងការឃោសនារបស់ពួកវិញ្ញាណកំណាច? (ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:២១)
១៥ នៅឆាប់ៗខាងមុខនេះ ពួកអ្នកប្រឆាំងព្រះនឹងប្រកាសតាមរបៀបណាមួយថា៖ «មានសន្តិភាពនិងសន្តិសុខហើយ!»។ (១ថែ. ៥:៣) ការឃោសនាដែលមកពីពួកវិញ្ញាណកំណាចនឹងមានពេញពាសផែនដី ដោយបំភាន់មនុស្សភាគច្រើន។ (បប. ១៦:១៣, ១៤) ចុះយ៉ាងណាយើងវិញ? យើងនឹងមិនចាញ់បោកទេ បើយើង«ពិចារណា[ឬ«ពិសោធមើល»]អ្វីៗទាំងអស់ឲ្យប្រាកដថាត្រឹមត្រូវ»។ (សូមអាន ថែស្សាឡូនិចទី១ ៥:២១) ពាក្យភាសាក្រិចដែលបានត្រូវបកប្រែថា«ពិចារណា . . . ឲ្យប្រាកដថាត្រឹមត្រូវ»បានត្រូវប្រើដើម្បីរៀបរាប់អំពីរបៀបដែលមនុស្សពិសោធមើលលោហៈដូចជាមាសឬប្រាក់ ដើម្បីប្រាកដថាវាសុទ្ធឬមិនសុទ្ធ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវពិសោធមើលអ្វីដែលយើងឮឬអ្វីដែលយើងអាន ដើម្បីដឹងថានោះគឺពិតឬយ៉ាងណា។ នេះគឺសំខាន់ចំពោះគ្រិស្តសាសនិកនៅក្រុងថែស្សាឡូនិច ហើយនឹងរឹតតែសំខាន់ចំពោះយើងកាលដែលគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងមកដល់។ ជាជាងជឿគ្រប់ពាក្យទាំងអស់ដែលយើងអានឬដែលយើងឮ យើងប្រើសមត្ថភាពរិះគិតរបស់យើងដើម្បីប្រៀបធៀបអ្វីទាំងនោះ ទៅនឹងអ្វីដែលគម្ពីរនិងអង្គការរបស់ព្រះយេហូវ៉ាប្រាប់។ ដោយធ្វើដូច្នេះ យើងនឹងមិនចាញ់បោកការឃោសនាឬកលល្បិចណារបស់ពួកវិញ្ញាណកំណាចទេ។—សុភ. ១៤:១៥; ១ធី. ៤:១
១៦. តើយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមពិតប្រាកដអ្វី ហើយតើយើងតាំងចិត្តធ្វើអ្វី?
១៦ យើងដឹងថារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាជាក្រុមនឹងរួចជីវិតពីគ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំង។ ប៉ុន្តែ យើងម្នាក់ៗមិនដឹងថាថ្ងៃស្អែកនឹងទៅជាយ៉ាងណាទេ។ (យ៉ា. ៤:១៤) តែមិនថាយើងឆ្លងកាត់គ្រាទុក្ខវេទនាជាខ្លាំងឬស្លាប់មុនពេលនោះក្ដី យើងនឹងទទួលរង្វាន់ជាជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់បើយើងរក្សាភាពស្មោះត្រង់។ ពួកអ្នកដែលបានត្រូវរើសតាំងនឹងនៅជាមួយនឹងគ្រិស្តនៅស្ថានសួគ៌។ ចៀមឯទៀតនឹងរស់នៅលើផែនដីដែលជាសួនឧទ្យាន។ សូមឲ្យយើងទាំងអស់គ្នាផ្ដោតអារម្មណ៍ទៅលើសេចក្ដីសង្ឃឹមដ៏អស្ចារ្យរបស់យើង ហើយត្រៀមខ្លួនជានិច្ចសម្រាប់ថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ា!
ចម្រៀងលេខ១៥០ ចូរស្វែងរកសេចក្ដីសង្គ្រោះពីព្រះ
a ក្នុងថែស្សាឡូនិចទី១ ជំពូកទី៥ យើងឃើញឧទាហរណ៍និងការប្រៀបប្រដូចជាបន្ដបន្ទាប់ដែលបង្រៀនយើងអំពីថ្ងៃរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅខាងមុខ។ តើ«ថ្ងៃ»នោះជាអ្វី ហើយតើថ្ងៃនោះនឹងមកដល់តាមរបៀបណា? តើអ្នកណានឹងរួចជីវិត ហើយតើអ្នកណានឹងមិនរួចជីវិតនៅថ្ងៃនោះ? តើយើងអាចត្រៀមខ្លួនសម្រាប់ថ្ងៃនោះយ៉ាងដូចម្ដេច? យើងនឹងពិចារណាអំពីពាក្យរបស់សាវ័កប៉ូល ហើយឆ្លើយសំណួរទាំងនោះ។
b សូមមើលអត្ថបទតភាគដែលមានចំណងជើងថា «ពួកគេបានលះបង់ប្រយោជន៍ខ្លួនដោយស្ម័គ្រចិត្ត»។
