អត្ថបទសិក្សា ៤៥
ចម្រៀងលេខ១៣៨ សក់ស្កូវជាមកុដ
ចូររៀនពីបណ្ដាំចុងក្រោយរបស់បុរសស្មោះត្រង់
«មនុស្សចាស់តែងមានប្រាជ្ញា ហើយមនុស្សដែលមានអាយុវែងតែងមានការយល់ដឹង មែនទេ?»។—យ៉ូប ១២:១២
ចំណុចផ្ដោត
ការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ានាំឲ្យទទួលពរនៅឥឡូវនេះ និងជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់នៅថ្ងៃអនាគត។
១. ហេតុអ្វីយើងគួររៀនពីបងប្អូនវ័យចាស់?
យើងទាំងអស់គ្នាត្រូវការការណែនាំដើម្បីធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អក្នុងជីវិត។ យើងអាចទទួលការណែនាំភាគច្រើនពីអ្នកចាស់ទុំនិងបងប្អូនដែលមានភាពចាស់ទុំ។ ក្នុងចំណោមពួកគាត់ មានបងប្អូនខ្លះមានវ័យចាស់។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ យើងមិនគួរគិតថាយោបល់របស់ពួកគាត់ហួសសម័យឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាចង់ឲ្យយើងរៀនពីបងប្អូនវ័យចាស់ ពីព្រោះពួកគាត់មានបទពិសោធន៍ ចំណេះ និងប្រាជ្ញាច្រើនជាងយើង។—យ៉ូប ១២:១២
២. តើយើងនឹងពិនិត្យមើលអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
២ នៅសម័យគម្ពីរ ព្រះយេហូវ៉ាប្រើមនុស្សវ័យចាស់ដែលមានភាពស្មោះត្រង់ឲ្យលើកទឹកចិត្តនិងណែនាំរាស្ត្ររបស់លោក។ សូមពិចារណាអំពីម៉ូសេ ដាវីឌ និងសាវ័កយ៉ូហាន។ ពួកគាត់រស់នៅសម័យខុសៗគ្នា ហើយស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់ម្នាក់ៗក៏ខុសគ្នាឆ្ងាយណាស់ដែរ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលពួកគាត់ជិតស្លាប់ ពួកគាត់បានផ្ដល់យោបល់ប្រកបដោយប្រាជ្ញាដល់អស់អ្នកដែលក្មេងជាងពួកគាត់។ បុរសដ៏ស្មោះទាំងនេះបានលើកបញ្ជាក់អំពីសារៈសំខាន់នៃការស្ដាប់បង្គាប់ព្រះ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យកត់ទុកក្នុងគម្ពីរនូវពាក្យសម្ដីដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញារបស់ពួកគាត់សម្រាប់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ ដូច្នេះ មិនថាយើងក្មេងឬចាស់ យើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការពិចារណាឱវាទរបស់ពួកគាត់។ (រ៉ូម ១៥:៤; ២ធី. ៣:១៦) ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិនិត្យមើលបណ្ដាំចុងក្រោយរបស់បុរសវ័យចាស់ទាំងបីនាក់នេះ ព្រមទាំងមេរៀនដែលយើងអាចរៀនពីពាក្យសម្ដីរបស់ពួកគាត់។
«លោកនឹងឲ្យអ្នករាល់គ្នារស់នៅយូរអង្វែង»
៣. តើម៉ូសេមានមុខងារអ្វីខ្លះ?
៣ ម៉ូសេប្រឹងប្រែងបម្រើព្រះយេហូវ៉ាពេញមួយជីវិត។ គាត់មានមុខងារជាអ្នកប្រកាសទំនាយ អ្នកសម្រេចក្ដី អ្នកដឹកនាំ និងអ្នកប្រវត្តិសាស្ត្រ។ ម៉ូសេមានបទពិសោធន៍ច្រើនណាស់! ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានដឹកនាំប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលចេញពីភាពជាខ្ញុំបម្រើនៅស្រុកអេហ្ស៊ីប ព្រមទាំងឃើញព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអព្ភូតហេតុជាច្រើនដោយផ្ទាល់ភ្នែក។ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានប្រើគាត់ឲ្យសរសេរសៀវភៅប្រាំក្បាលដំបូងក្នុងគម្ពីរ ព្រមទាំងចម្រៀងសរសើរព្រះ បទទី៩០ និងប្រហែលជាបទទី៩១ ហើយទំនងជាសៀវភៅយ៉ូបដែរ។
៤. តើម៉ូសេបានលើកទឹកចិត្តអ្នកណា ហើយហេតុអ្វី?
៤ ពេលម៉ូសេមានអាយុ១២០ឆ្នាំ មុនគាត់ជិតស្លាប់គាត់បានហៅជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ឲ្យមកជួបជុំគ្នា។ ហេតុអ្វី? ដោយសារគាត់ចង់រំលឹកពួកគេអំពីអ្វីដែលព្រះបានធ្វើសម្រាប់ពួកគេ។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលខ្លះបានឃើញអព្ភូតហេតុជាច្រើនដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា និងរបៀបដែលលោកដាក់ទោសជនជាតិអេហ្ស៊ីប។ (ដច. ៧:៣, ៤) ពួកគេបានឃើញព្រះយេហូវ៉ាញែកសមុទ្រក្រហម ហើយបានដើរកាត់បាតសមុទ្រនោះ និងឃើញព្រះយេហូវ៉ាបំផ្លាញផារ៉ូរួមទាំងកងទ័ពទាំងអស់របស់ផារ៉ូ។ (ដច. ១៤:២៩-៣១) បន្ថែមទៅទៀត នៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ ពួកគេក៏បានឃើញរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាថែរក្សាការពារពួកគេដែរ។ (បច. ៨:៣, ៤) ឥឡូវកាលដែលពួកគេហៀបនឹងចូលស្រុកដែលព្រះបានសន្យា ម៉ូសេឆ្លៀតយកឱកាសចុងក្រោយនេះដើម្បីលើកទឹកចិត្តបណ្ដាជន។ a
៥. តើបណ្ដាំចុងក្រោយរបស់ម៉ូសេនៅការបំភ្លឺច្បាប់ ៣០:១៩, ២០ ផ្ដល់ទំនុកចិត្តយ៉ាងណាដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល?
៥ តើម៉ូសេបាននិយាយអ្វី? (សូមអាន ការបំភ្លឺច្បាប់ ៣០:១៩, ២០) គាត់និយាយថា ប្រជាជាតិអ៊ីស្រាអែលនឹងមានអនាគតដ៏ភ្លឺស្វាង ព្រោះព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ពរដល់ពួកគេ។ យ៉ាងនេះ ពួកគេអាចរស់នៅយ៉ាងយូរអង្វែងក្នុងទឹកដីដែលព្រះបានសន្យាឲ្យពួកគេ។ ទឹកដីនោះស្រស់ស្អាតនិងសម្បូរភោគផលណាស់! ម៉ូសេរៀបរាប់ប្រាប់ពួកគេថា៖ «មានក្រុងល្អៗនិងធំៗ ដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានសង់ មានផ្ទះដែលពេញទៅដោយរបស់របរដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានប្រមូល មានអណ្ដូងដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានជីក មានចម្ការទំពាំងបាយជូរនិងចម្ការអូលីវ ដែលអ្នករាល់គ្នាមិនបានដាំ»។—បច. ៦:១០, ១១
៦. ហេតុអ្វីព្រះយេហូវ៉ាអនុញ្ញាតឲ្យជនជាតិផ្សេងៗវាយឈ្នះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល?
៦ ម៉ូសេក៏បានព្រមានជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរថា ពួកគេត្រូវធ្វើតាមបញ្ញត្តិព្រះយេហូវ៉ា បើពួកគេចង់បន្តរស់នៅក្នុងទឹកដីដ៏សម្បូរហូរហៀនោះ។ ម៉ូសេបានដាស់តឿនពួកគេឲ្យ«ជ្រើសយកជីវិត»។ តើនេះមានន័យអ្វី? នេះមានន័យថាពួកគេត្រូវស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា និង«នៅជាប់ជាមួយលោកជានិច្ច»។ ប៉ុន្តែ ពួកអ៊ីស្រាអែលមិនបានស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ដូច្នេះក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យពួកអាស៊ីរីវាយឈ្នះជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយចាប់យកពួកគេធ្វើជាឈ្លើយ។ ក្រោយមកទៀត លោកបានឲ្យពួកបាប៊ីឡូនវាយបំផ្លាញពួកគេ ហើយនិរទេសពួកគេទៅក្រុងបាប៊ីឡូន។—២បស. ១៧:៦-៨, ១៣, ១៤; ២ប្រ. ៣៦:១៥-១៧, ២០
៧. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីពាក្យរបស់ម៉ូសេ? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៧ តើមានមេរៀនអ្វីសម្រាប់យើង? ការស្ដាប់បង្គាប់នាំឲ្យបានជីវិត។ ដូចជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលហៀបនឹងចូលស្រុកដែលព្រះបានសន្យា យើងក៏ជិតចូលពិភពលោកថ្មីដែលព្រះបានសន្យាដែរ។ ពេលនោះ ផែនដីទាំងមូលនឹងក្លាយទៅជាសួនឧទ្យាន។ (អេ. ៣៥:១; លូក. ២៣:៤៣) នៅទីនោះ នឹងលែងមានមេកំណាចនិងពួកវិញ្ញាណកំណាចរបស់វាទៀត។ (បប. ២០:២, ៣) នឹងលែងមានសាសនាមិនពិតដែលនាំមនុស្សបែរចេញពីព្រះយេហូវ៉ា។ (បប. ១៧:១៦) នឹងលែងមានរដ្ឋាភិបាលដែលជិះជាន់សង្កត់សង្កិនប្រជាជន។ (បប. ១៩:១៩, ២០) ក៏នឹងលែងមានមនុស្សបះបោរទៀតដែរ។ (ចសព. ៣៧:១០, ១១) មនុស្សគ្រប់រូបនឹងស្រឡាញ់គ្នា ហើយទុកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយសារពួកគេធ្វើតាមច្បាប់របស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលនាំឲ្យមានសាមគ្គីភាពនិងសេចក្ដីសុខសាន្ត។ (អេ. ១១:៩) យើងទន្ទឹងរង់ចាំគ្រាដ៏អស្ចារ្យនោះ! បន្ថែមទៅទៀត បើយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា យើងអាចបន្តរស់នៅក្នុងសួនឧទ្យានមិនគ្រាន់តែប៉ុន្មានរយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះទេ តែជារៀងរហូត។—ចសព. ៣៧:២៩; យ៉ូន. ៣:១៦
បើយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាយើងមិនគ្រាន់តែអាចរស់ប៉ុន្មានរយឆ្នាំប៉ុណ្ណោះទេ តែយើងអាចរស់ជារៀងរហូតនៅផែនដីដែលជាសួនឧទ្យាន (សូមមើលវគ្គ៧)
៨. តើសេចក្ដីសន្យាអំពីជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់បានជួយសាសនទូតម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច? (យូដាស ២០, ២១)
៨ ប្រសិនបើយើងចងចាំជានិច្ចនូវសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះអំពីជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ នោះយើងចង់បន្តនៅជាប់ជាមួយលោកជានិច្ច មិនថាយើងជួបបញ្ហាណាក៏ដោយ។ (សូមអាន យូដាស ២០, ២១) សេចក្ដីសន្យានោះក៏អាចជួយយើងឲ្យតស៊ូនឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួនដែរ។ បងប្រុសម្នាក់ដែលបម្រើជាសាសនទូតអស់ជាយូរឆ្នាំនៅទ្វីបអាហ្វ្រិក គាត់មានបញ្ហាមួយ គឺគាត់ពិបាកយកឈ្នះភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្លួន។ គាត់បាននិយាយថា៖ «បើខ្ញុំមិនប្រយ័ត្ន ខ្ញុំអាចភ្លាត់ធ្វើខុសចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយបាត់បង់ឱកាសរស់នៅក្នុងសួនឧទ្យាន។ ការគិតអំពីរឿងនេះជួយខ្ញុំឲ្យខំប្រឹងតយុទ្ធនឹងភាពទន់ខ្សោយរបស់ខ្ញុំ ហើយក៏ព្យាយាមអធិដ្ឋានអំពីរឿងនេះម្ដងហើយម្ដងទៀត។ ទីបំផុត ខ្ញុំបានយកឈ្នះ!»។
«កូននឹងទទួលជោគជ័យ»
៩. តើដាវីឌបានជួបប្រទះទុក្ខលំបាកអ្វីខ្លះ?
៩ ដាវីឌជាស្ដេចល្អម្នាក់ ហើយគាត់ក៏ជាតន្ត្រីករ អ្នកតែងកំណាព្យ អ្នកចម្បាំង និងជាអ្នកប្រកាសទំនាយ។ ប៉ុន្តែ គាត់បានឆ្លងកាត់ទុក្ខលំបាកជាច្រើន។ អស់ជាច្រើនឆ្នាំមុនគាត់ឡើងធ្វើជាស្ដេច គាត់ត្រូវរស់នៅលាក់ខ្លួនដើម្បីគេចពីសុលដែលជាស្ដេចដ៏ច្រណែនឈ្នានីស។ ក្រោយពីដាវីឌក្លាយជាស្ដេច គាត់ក៏ត្រូវរត់គេចខ្លួនម្ដងទៀត ដោយសារអាប់សាឡំដែលជាកូនប្រុសរបស់គាត់បានធ្វើរដ្ឋប្រហារដណ្ដើមរាជ្យ។ ទោះជាដាវីឌជួបបញ្ហាទាំងអស់នេះនិងធ្លាប់ធ្វើខុសផ្សេងៗក៏ដោយ គាត់នៅតែរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ារហូតដល់គាត់ស្លាប់។ ព្រះយេហូវ៉ាបានហៅដាវីឌថា៖ «អ្នកដែល[លោក]ពេញចិត្ត»។ ម្ល៉ោះហើយ យើងគួរស្ដាប់តាមដំបូន្មានប្រកបដោយប្រាជ្ញារបស់គាត់។—សកម្ម. ១៣:២២; ១បស. ១៥:៥
១០. ហេតុអ្វីបានជាដាវីឌឲ្យឱវាទដល់សាឡូម៉ូន?
១០ ជាឧទាហរណ៍ សូមគិតអំពីមូលហេតុដែលដាវីឌបានឲ្យឱវាទដល់សាឡូម៉ូនជាកូន ពីព្រោះពេលនោះសាឡូម៉ូនជាអ្នកដែលនឹងត្រូវស្នងតំណែងពីគាត់។ ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រើសរើសសាឡូម៉ូនឲ្យសង់វិហារ ដើម្បីឲ្យបណ្ដាជនអាចមកគោរពប្រណិប័តន៍លោក។ (១ប្រ. ២២:៥) ដូច្នេះ សាឡូម៉ូនមុខជាប្រឈមមុខការពិបាកជាច្រើន។ ម្ល៉ោះហើយ តើដាវីឌនឹងជូនឱវាទអ្វីដល់កូនប្រុសរបស់គាត់? សូមមើលជាមួយគ្នា។
១១. យោងទៅតាមបណ្ដាស្ដេចទី១ ២:២, ៣ តើដាវីឌបានឲ្យឱវាទអ្វីដល់សាឡូម៉ូន ហើយពេលសាឡូម៉ូនធ្វើតាម តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១១ តើដាវីឌបាននិយាយអ្វី? (សូមអាន បណ្ដាស្ដេចទី១ ២:២, ៣) ដាវីឌបានប្រាប់សាឡូម៉ូនថា បើគាត់ស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា គាត់នឹងទទួលជោគជ័យ។ សាឡូម៉ូនបានធ្វើតាមឱវាទរបស់ឪពុក។ ដូច្នេះអស់ជាច្រើនឆ្នាំ គាត់បានទទួលជោគជ័យមែន! (១ប្រ. ២៩:២៣-២៥) ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានសង់វិហារដ៏រុងរឿង ហើយសរសេរសៀវភៅខ្លះក្នុងគម្ពីរ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់មានប្រាជ្ញា ទ្រព្យស្ដុកស្ដម្ភ និងកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីសុសសាយ។ (១បស. ៤:៣៤) ប៉ុន្តែ ដូចដាវីឌបានទូន្មាន ដរាបណាសាឡូម៉ូនបន្តស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ដរាបនោះគាត់នឹងមានជីវិតល្អប្រសើរ។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ ក្រោយមកសាឡូម៉ូនបានបែរទៅគោរពបូជាព្រះមិនពិត នេះបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាលែងពេញចិត្តគាត់ទៀត។ ដូច្នេះ សាឡូម៉ូនក៏លែងមានប្រាជ្ញាក្នុងការដឹកនាំបណ្ដាជនដោយសុចរិតយុត្តិធម៌ទៀតដែរ។—១បស. ១១:៩, ១០; ១២:៤
ដាវីឌបានផ្ដែផ្ដាំចុងក្រោយដល់សាឡូម៉ូនជាកូន ហើយបណ្ដាំរបស់គាត់ជួយយើងឲ្យឃើញថាបើយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ាលោកនឹងផ្ដល់ប្រាជ្ញាដើម្បីឲ្យយើងធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ (សូមមើលវគ្គ១១-១២) b
១២. តើយើងរៀនអ្វីពីបណ្ដាំរបស់ដាវីឌ?
១២ តើមានមេរៀនអ្វីសម្រាប់យើង? ការស្ដាប់បង្គាប់នាំឲ្យបានជោគជ័យ។ (ចសព. ១:១-៣) ពិតណាស់ ព្រះយេហូវ៉ាមិនសន្យាឲ្យយើងមានស្ដុកស្ដម្ភឬកេរ្តិ៍ឈ្មោះល្បីដូចសាឡូម៉ូនទេ។ ប៉ុន្តែ បើយើងស្ដាប់បង្គាប់លោក នោះលោកនឹងឲ្យយើងនូវប្រាជ្ញាដែលជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តល្អ។ (សុភ. ២:៦, ៧; យ៉ា. ១:៥) ជាឧទាហរណ៍ លោកផ្ដល់គោលការណ៍គម្ពីរដែលអាចជួយយើងទាក់ទងនឹងរឿងការងារ ការអប់រំ ការកម្សាន្ត និងលុយកាក់។ ពេលយើងធ្វើតាមប្រាជ្ញាពីព្រះ យើងអាចការពារចំណងមិត្តភាពរបស់យើងជាមួយលោក ហើយយើងក៏អាចទទួលជីវិតដែលគ្មានទីបញ្ចប់ដែរ។ (សុភ. ២:១០, ១១) បន្ថែមទៀត គោលការណ៍គម្ពីរក៏អាចជួយយើងឲ្យមានមិត្តភក្ដិល្អ និងមានសុភមង្គលក្នុងក្រុមគ្រួសារ។
១៣. តើអ្វីបានជួយបងខាមែនឲ្យរកឃើញភាពជោគជ័យក្នុងជីវិត?
១៣ បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះខាមែនដែលរស់នៅប្រទេសម៉ូសំប៊ិកគិតថា ការអប់រំខ្ពស់ជាគន្លឹះដែលនាំឲ្យមានអនាគតភ្លឺស្វាង។ ដូច្នេះ គាត់បានទៅរៀនសាកលវិទ្យាល័យផ្នែកស្ថាបត្យកម្ម។ គាត់និយាយថា៖ «ដំបូង ខ្ញុំពិតជាចូលចិត្តរៀនមុខវិជ្ជានោះ។ ប៉ុន្តែ វាស៊ីពេលវេលានិងកម្លាំងខ្ញុំច្រើនណាស់ ពីព្រោះខ្ញុំត្រូវទៅរៀនតាំងពីម៉ោង៧:៣០ព្រឹក រហូតដល់ម៉ោង៦ល្ងាច។ ពេលនោះខ្ញុំខកខានចូលរួមកិច្ចប្រជុំ ហើយនេះធ្វើឲ្យចំណងមិត្តភាពរបស់ខ្ញុំជាមួយព្រះយេហូវ៉ាចុះខ្សោយ។ ក្រោយមក ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថាខ្ញុំកំពុងបម្រើម្ចាស់ពីរ»។ (ម៉ាថ. ៦:២៤) ម្ល៉ោះហើយ គាត់បានអធិដ្ឋានអំពីស្ថានភាពរបស់ខ្លួន ហើយស្រាវជ្រាវព័ត៌មានអំពីរឿងនោះក្នុងសៀវភៅផ្សេងៗរបស់អង្គការយើង។ គាត់និយាយថែមទៀតថា៖ «ខ្ញុំបានទទួលយោបល់ល្អពីបងប្អូនដែលមានភាពចាស់ទុំនិងពីម្ដាយរបស់ខ្ញុំ។ រួចមក ខ្ញុំសម្រេចចិត្តឈប់រៀនសាកលវិទ្យាល័យ ហើយចាប់ផ្ដើមបម្រើព្រះយេហូវ៉ាពេញពេល។ ខ្ញុំមិនដែលស្ដាយក្រោយទាល់តែសោះដែលខ្ញុំសម្រេចចិត្តបែបនេះ ព្រោះខ្ញុំបានរកឃើញភាពជោគជ័យក្នុងជីវិត!»។
១៤. តើអ្វីជាបណ្ដាំចុងក្រោយរបស់ម៉ូសេនិងដាវីឌ?
១៤ ម៉ូសេនិងដាវីឌស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយពួកគាត់ដឹងថាការស្ដាប់បង្គាប់លោកជាអ្វីដែលសំខាន់បំផុត។ នៅក្នុងបណ្ដាំចុងក្រោយ ពួកគាត់បានផ្ដែផ្ដាំនិងលើកទឹកចិត្តអ្នកឯទៀតឲ្យបន្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដូចពួកគាត់ដែរ។ ពួកគាត់ទាំងពីរក៏បានព្រមានដែរថា បើអ្នកណាចាកចេញពីព្រះយេហូវ៉ា អ្នកនោះនឹងបាត់បង់ការពេញចិត្តពីលោក ព្រមទាំងលែងទទួលរង្វាន់ពីលោកទៀត។ ពាក្យប្រៀនប្រដៅរបស់ពួកគាត់នៅតែមានតម្លៃសម្រាប់យើងនៅសព្វថ្ងៃនេះ។ រាប់រយឆ្នាំក្រោយមក អ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ទៀតបានប្រាប់អំពីសារៈសំខាន់នៃការរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។
‹គ្មានអ្វីធ្វើឲ្យខ្ញុំអរសប្បាយជាងនេះឡើយ›
១៥. តើសាវ័កយ៉ូហានមានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ?
១៥ យ៉ូហានគឺជាសាវ័កជាទីស្រឡាញ់របស់លោកយេស៊ូគ្រិស្ត។ (ម៉ាថ. ១០:២; យ៉ូន. ១៩:២៦) តើយ៉ូហានមានបទពិសោធន៍អ្វីខ្លះ? គាត់បានរួមដំណើរជាមួយលោកយេស៊ូក្នុងពេលដែលលោកបំពេញកិច្ចបម្រើផ្សាយ។ គាត់នៅជាប់ជាមួយនឹងលោកយេស៊ូ ទោះជាពេលលោកជួបការពិបាកផ្សេងៗក្ដី។ គាត់ក៏បានឃើញអព្ភូតហេតុរបស់លោក ឃើញគេប្រហារជីវិតលោក និងបានជួបលោកក្រោយពីលោកបានត្រូវប្រោសឲ្យរស់ឡើងវិញ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គាត់បានឃើញការរីកចម្រើននៃគ្រិស្តសាសនានៅសតវត្សរ៍ទី១ ពោលគឺចាប់ពីមានតែអ្នកកាន់តាមគ្រិស្តដ៏ស្មោះត្រង់មួយក្រុមតូច រហូតដល់ដំណឹងល្អ«បានត្រូវប្រកាសក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់នៅក្រោមមេឃ»។—កូឡ. ១:២៣
១៦. តើអ្នកណាខ្លះបានទទួលប្រយោជន៍ពីសំបុត្ររបស់យ៉ូហាន?
១៦ ពេលយ៉ូហានចាស់ណាស់ហើយ គាត់មានឯកសិទ្ធិសរសេរសៀវភៅការបើកបង្ហាញដែលជាកំណត់ហេតុដ៏គួរឲ្យរំភើបចិត្ត។ (បប. ១:១) បន្ថែមទៅទៀត យ៉ូហានបានសរសេរសៀវភៅដំណឹងល្អដែលដាក់តាមឈ្មោះរបស់គាត់។ គាត់ក៏បានសរសេរសំបុត្របីទៀតដែរ។ នៅក្នុងសំបុត្រទី៣ គាត់បានសរសេរទៅកាន់គ្រិស្តសាសនិកស្មោះត្រង់ម្នាក់ឈ្មោះកៃយុស ដែលគាត់ស្រឡាញ់ដូចកូន។ (៣យ៉ូន. ១) នៅពេលនោះ ច្បាស់ជាមានបងប្អូនច្រើននាក់ទៀតដែលគាត់ស្រឡាញ់ដូចកូន។ ពិតណាស់ សំណេររបស់បុរសវ័យចាស់ដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់នេះ បានលើកទឹកចិត្តអ្នកកាន់តាមលោកយេស៊ូទាំងអស់រហូតមកដល់សម័យយើង។
១៧. យោងទៅតាមយ៉ូហានទី៣ ខ៤ តើអ្វីនាំឲ្យយ៉ូហានអរសប្បាយ?
១៧ តើយ៉ូហានបានសរសេរអ្វី? (សូមអាន យ៉ូហានទី៣ ខ៤) ក្នុងសំបុត្រទី៣ យ៉ូហានបានសរសេរថា គ្មានអ្វីដែលធ្វើឲ្យគាត់អរសប្បាយជាងឃើញបងប្អូនស្ដាប់បង្គាប់ព្រះនោះទេ។ នៅពេលនោះ អ្នកខ្លះបានផ្សាយសេចក្ដីបង្រៀនមិនពិត ហើយបង្កឲ្យមានការបែកបាក់គ្នា។ ប៉ុន្តែ អ្នកខ្លះទៀតបន្ត«ប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីពិត»។ ពួកគេស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយ«កាន់តាមបញ្ញត្តិរបស់លោក»។ (២យ៉ូន. ៤, ៦) បងប្អូនគ្រិស្តសាសនិកស្មោះត្រង់ទាំងនេះបានធ្វើឲ្យយ៉ូហាននិងព្រះយេហូវ៉ាសប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់។—សុភ. ២៧:១១
១៨. តើយើងអាចរៀនអ្វីពីសំណេររបស់យ៉ូហាន?
១៨ តើមានមេរៀនអ្វីសម្រាប់យើង? ភាពស្មោះត្រង់នាំឲ្យអរសប្បាយ។ (១យ៉ូន. ៥:៣) ជាឧទាហរណ៍ យើងសប្បាយចិត្តដោយដឹងថាការប្រព្រឹត្តរបស់យើងធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាពេញចិត្ត។ លោកក៏សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ដែរ ពេលឃើញយើងព្យាយាមយកឈ្នះការល្បងលនិងបន្តស្ដាប់បង្គាប់លោក។ (សុភ. ២៣:១៥) សូម្បីតែទេវតាក៏ត្រេកអរដែរ ពេលឃើញដូច្នេះ។ (លូក. ១៥:១០) ម្យ៉ាងទៀត យើងសប្បាយចិត្តពេលឃើញបងប្អូនឯទៀតរក្សាភាពស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ទោះជាពួកគេជួបការល្បងលឬការបៀតបៀនក៏ដោយ។ (២ថែ. ១:៤) នៅទីបំផុត ពេលរបៀបរបបពិភពលោកនេះកន្លងផុតទៅ យើងនឹងសប្បាយចិត្តកាន់តែខ្លាំងដោយដឹងថាយើងបន្តនៅស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះ។
១៩. តើបងរេឆឺលនិយាយយ៉ាងណាអំពីការបង្រៀនសេចក្ដីពិតដល់អ្នកឯទៀត? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
១៩ យើងកាន់តែអរសប្បាយពេលបង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីសេចក្ដីពិត។ ជាឧទាហរណ៍ បងស្រីម្នាក់ឈ្មោះរេឆឺលដែលរស់នៅសាធារណរដ្ឋដូមីនីកមានអារម្មណ៍ថា ការបង្រៀនអ្នកឯទៀតអំពីព្រះយេហូវ៉ាគឺជាកិត្តិយសដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់ណាស់។ ពេលគិតអំពីមនុស្សមួយចំនួនដែលគាត់បានជួយឲ្យក្លាយជាអ្នកបម្រើព្រះយេហូវ៉ា គាត់បាននិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំឃើញអ្នកដែលខ្ញុំបង្រៀនកាន់តែស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា កាន់តែទុកចិត្តលោក និងព្រមកែប្រែរបៀបរស់នៅដើម្បីធ្វើឲ្យលោកពេញចិត្ត ខ្ញុំពិតជាសប្បាយរកពាក្យថ្លែងពុំបានឡើយ។ មិនថាខ្ញុំខំប្រឹងប្រែងឬលះបង់ច្រើនប៉ុនណាទេ វាមិនស្មើនឹងអំណរដែលមកពីការបង្រៀនពួកគេអំពីសេចក្ដីពិតឡើយ!»។
យើងមានអំណរពេលបង្រៀនអ្នកឯទៀតឲ្យស្រឡាញ់និងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា (សូមមើលវគ្គ១៩)
ប្រយោជន៍ដែលមកពីបណ្ដាំចុងក្រោយរបស់បុរសស្មោះត្រង់
២០. តើយើងមានអ្វីខ្លះដូចម៉ូសេ ដាវីឌ និងយ៉ូហាន?
២០ ម៉ូសេ ដាវីឌ និងយ៉ូហានរស់នៅក្នុងសម័យដែលខុសពីសម័យរបស់យើង ហើយស្ថានភាពរបស់ពួកគាត់ក៏ខុសគ្នាពីស្ថានភាពរបស់យើងដែរ។ ប៉ុន្តែ មានអ្វីជាច្រើនដែលយើងដូចពួកគាត់។ ជាឧទាហរណ៍ យើងបម្រើព្រះពិតតែមួយដូចពួកគាត់។ យើងអធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ា យើងទុកចិត្តលោក និងស្វែងរកការណែនាំពីលោកដូចពួកគាត់។ ម្យ៉ាងទៀត យើងមានទំនុកចិត្តដូចពួកគាត់ថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងឲ្យពរដល់ពួកអ្នកដែលស្ដាប់បង្គាប់លោក។
២១. បើយើងធ្វើតាមបណ្ដាំចុងក្រោយរបស់បុរសវ័យចាស់ដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនោះ តើយើងនឹងមានជីវិតបែបណា?
២១ សូមយើងស្ដាប់បង្គាប់ព្រះយេហូវ៉ា ដូចបុរសវ័យចាស់ទាំងនោះបានផ្ដែផ្ដាំ។ បើយើងធ្វើតាម យើងនឹងទទួលជោគជ័យក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ ហើយយើងនឹង«រស់នៅយូរអង្វែង» ពោលគឺរស់ជារៀងរហូត! (បច. ៣០:២០) បន្ថែមទៅទៀត យើងនឹងមានអំណរដែលមកពីការធ្វើឲ្យបិតានៅស្ថានសួគ៌ពេញចិត្ត ហើយលោកនឹងផ្ដល់រង្វាន់ដល់យើងហួសពីការដែលយើងនឹកស្មាន។—អេភ. ៣:២០
ចម្រៀងលេខ១២៩ យើងនឹងស៊ូទ្រាំ
a បណ្ដាជនអ៊ីស្រាអែលភាគច្រើនដែលបានឃើញអព្ភូតហេតុរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសមុទ្រក្រហម បានស្លាប់មុនចូលស្រុកដែលលោកបានសន្យា។ (ជប. ១៤:២២, ២៣) នេះដោយសារព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រេចថាអស់អ្នកដែលមានអាយុ២០ឆ្នាំឡើង នឹងស្លាប់នៅក្នុងតំបន់ស្ងាត់ជ្រងំ។ (ជប. ១៤:២៩) ក៏ប៉ុន្តែ លោកបានអនុញ្ញាតឲ្យយ៉ូស្វេ កាលែប និងក្មេងៗជំនាន់ក្រោយជាច្រើននាក់ រួមទាំងមនុស្សជាច្រើនពីកុលសម្ព័ន្ធលេវី ឆ្លងទន្លេយ៉ូដាន់ ហើយចូលទៅស្រុកដែលលោកបានសន្យា។—បច. ១:២៤-៤០
b ការពណ៌នាអំពីរូបភាព៖ ខាងឆ្វេង៖ ដាវីឌផ្ដែផ្ដាំពាក្យចុងក្រោយដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញាដល់សាឡូម៉ូន។ ខាងស្ដាំ៖ បងប្អូនបានទទួលការអប់រំល្អបំផុតពីព្រះយេហូវ៉ានៅសាលាសម្រាប់អ្នកត្រួសត្រាយ។
