អត្ថបទសិក្សា ៣៣
ចូររៀនពីគំរូរបស់ដានីយ៉ែល
«អ្នកជាបុគ្គលដ៏មានតម្លៃខ្លាំងណាស់»។—ដាន. ៩:២៣
ចម្រៀងលេខ៧៣ សូមជួយយើងឲ្យមានចិត្តក្លាហាន
សេចក្ដីសង្ខេប a
១. ហេតុអ្វីជនជាតិបាប៊ីឡូនកោតស្ងើចចំពោះអ្នកប្រកាសទំនាយដានីយ៉ែល?
អ្នកប្រកាសទំនាយដានីយ៉ែលជាបុរសវ័យក្មេងពេលដែលជនជាតិបាប៊ីឡូនបានចាប់គាត់ធ្វើជាឈ្លើយសឹក ហើយយកទៅបាប៊ីឡូនដែលឆ្ងាយពីក្រុងយេរូសាឡិម។ ប៉ុន្តែទោះជាគាត់នៅវ័យក្មេងក្ដី មន្ត្រីជនជាតិបាប៊ីឡូនកត់សម្គាល់ដានីយ៉ែល។ ពួកគេបានមើល«សម្បកក្រៅ»ថាគាត់«មានរូបរាងល្អឥតខ្ចោះ» ហើយថាគាត់មកពីវង្សត្រកូលខ្ពស់។ (១សាំ. ១៦:៧) ហេតុនេះ ពួកបាប៊ីឡូនបានបង្ហាត់បង្រៀនគាត់ឲ្យបម្រើនៅក្នុងវិមានស្ដេច។—ដាន. ១:៣, ៤, ៦
២. តើព្រះយេហូវ៉ាមានអារម្មណ៍យ៉ាងណាចំពោះដានីយ៉ែល? (អេសេគាល ១៤:១៤)
២ ព្រះយេហូវ៉ាស្រឡាញ់ដានីយ៉ែលដែលជាបុរសវ័យក្មេងមិនមែនដោយសារសម្បកក្រៅរបស់គាត់ ឬឋានៈរបស់គាត់ក្នុងសង្គមទេ ប៉ុន្តែដោយសារគាត់សម្រេចចិត្តមានភក្ដីភាពចំពោះលោក។ តាមពិត ដានីយ៉ែលប្រហែលជាមានអាយុខ្ទង់២០ឆ្នាំប៉ុណ្ណោះ ពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានលើកឈ្មោះគាត់ជាមួយណូអេនិងយ៉ូប ដែលជាបុរសចំណាយពេលច្រើនទសវត្សរ៍ក្នុងការសាងឈ្មោះល្អចំពោះព្រះ។ (ដក. ៥:៣២; ៦:៩, ១០; យ៉ូប ៤២:១៦, ១៧; សូមអាន អេសេគាល ១៤:១៤) ម្យ៉ាងទៀត ព្រះយេហូវ៉ាបានបន្ដស្រឡាញ់ដានីយ៉ែលពេញមួយជីវិតដ៏យូរអង្វែងនិងគួរឲ្យចាប់អារម្មណ៍របស់គាត់។—ដាន. ១០:១១, ១៩
៣. តើយើងនឹងពិចារណាអ្វីខ្លះក្នុងអត្ថបទនេះ?
៣ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងនឹងពិចារណាអំពីគុណសម្បត្តិពីររបស់ដានីយ៉ែលដែលបានធ្វើឲ្យគាត់ជាបុគ្គលដ៏មានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ដំបូង យើងនឹងរៀបរាប់អំពីគុណសម្បត្តិទាំងនេះម្ដងមួយៗ ហើយពិចារណាអំពីពេលដែលគាត់បានបង្ហាញគុណសម្បត្តិនោះ។ បន្ទាប់មក យើងនឹងឃើញអ្វីដែលបានជួយដានីយ៉ែលឲ្យបណ្ដុះគុណសម្បត្តិទាំងនេះ។ ចុងក្រោយ យើងនឹងពិចារណាអំពីរបៀបដែលយើងអាចយកតម្រាប់គាត់។ ទោះជាអត្ថបទនេះបានត្រូវសរសេរសម្រាប់ប្អូនៗវ័យក្មេងក្ដី យើងទាំងអស់គ្នាអាចរៀនពីគំរូរបស់ដានីយ៉ែល។
ចូរមានចិត្តក្លាហានដូចដានីយ៉ែល
៤. តើដានីយ៉ែលបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។
៤ មនុស្សដែលមានចិត្តក្លាហានអាចមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាច ប៉ុន្តែពួកគេមិនឲ្យនោះរារាំងពួកគេពីការធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវឡើយ។ ដានីយ៉ែលជាបុរសវ័យក្មេងដ៏ក្លាហានម្នាក់។ សូមពិចារណាអំពីករណីពីរដែលគាត់បានបង្ហាញចិត្តក្លាហាន។ លើកទី១ទំនងជាបានកើតឡើងប្រហែលជាពីរឆ្នាំក្រោយពីជនជាតិបាប៊ីឡូនបានបំផ្លាញក្រុងយេរូសាឡិម។ ស្ដេចនេប៊ូក្នេសានៃស្រុកបាប៊ីឡូនបានយល់សប្ដិឃើញរូបធំសម្បើមមួយដែលនាំឲ្យគាត់ខ្វល់ចិត្ត។ គាត់បានគំរាមសម្លាប់ពួកអ្នកប្រាជ្ញទាំងអស់របស់គាត់រួមទាំងដានីយ៉ែលផងដែរ បើពួកគេមិនអាចប្រាប់គាត់អំពីអ្វីដែលគាត់បានយល់សប្ដិឃើញ និងបកស្រាយសុបិនរបស់គាត់បានទេ។ (ដាន. ២:៣-៥) ដានីយ៉ែលត្រូវចាត់វិធានការភ្លាមៗ។ បើពុំនោះទេ មនុស្សជាច្រើននឹងត្រូវស្លាប់។ គាត់«បានចូលទៅជួបស្ដេច ហើយសុំពេលដើម្បីបកស្រាយសុបិនជូនស្ដេច»។ (ដាន. ២:១៦) នេះត្រូវការចិត្តក្លាហាននិងជំនឿ។ គម្ពីរមិនចែងថាដានីយ៉ែលធ្លាប់បកស្រាយសុបិនពីមុនទេ។ គាត់បានសុំមិត្តភក្ដិរបស់គាត់ដែលមានឈ្មោះបាប៊ីឡូនថាសាដ្រាក់ មេសាក់ និងអាបេឌនេកោឲ្យ«អធិដ្ឋានដល់ព្រះនៃស្ថានសួគ៌ឲ្យលោកបង្ហាញក្ដីមេត្តានិងប្រាប់អំពីអាថ៌កំបាំងនៃសុបិននោះ»។ (ដាន. ២:១៨) ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយសេចក្ដីអធិដ្ឋានទាំងនោះ។ ដោយមានជំនួយពីព្រះ ដានីយ៉ែលបានបកស្រាយសុបិនរបស់នេប៊ូក្នេសា។ ដានីយ៉ែលនិងមិត្តភក្ដិរបស់គាត់បានរួចជីវិត។
៥. តើដានីយ៉ែលត្រូវការចិត្តក្លាហាននៅពេលណាទៀត?
៥ មួយរយៈពេលក្រោយពីដានីយ៉ែលបានបកស្រាយសុបិនអំពីរូបធំសម្បើម ចិត្តក្លាហានរបស់គាត់បានត្រូវសាកល្បងម្ដងទៀត។ នេប៊ូក្នេសាបានយល់សប្ដិឃើញអ្វីមួយទៀតដែលធ្វើឲ្យគាត់ខ្វល់ចិត្ត។ ក្នុងសុបិននោះ គាត់ឃើញដើមឈើដ៏ធំសម្បើមមួយ។ ដានីយ៉ែលបានពន្យល់យ៉ាងក្លាហានដល់ស្ដេចអំពីអត្ថន័យនៃសុបិននោះ រួមទាំងប្រកាសថាស្ដេចនឹងបាត់បង់សតិ ហើយនឹងលែងធ្វើជាស្ដេចអស់មួយរយៈពេល។ (ដាន. ៤:២៥) ស្ដេចនោះអាចគិតថាដានីយ៉ែលកំពុងបះបោរប្រឆាំងនឹងគាត់ ហើយអាចបញ្ជាគេឲ្យសម្លាប់ដានីយ៉ែល។ ទោះជាយ៉ាងនោះក៏ដោយ ដានីយ៉ែលបានបង្ហាញចិត្តក្លាហានដោយបកស្រាយសុបិននោះ។
៦. តើអ្វីប្រហែលជាបានជួយដានីយ៉ែលឲ្យមានចិត្តក្លាហាន?
៦ តើអ្វីប្រហែលជាបានជួយដានីយ៉ែលឲ្យមានចិត្តក្លាហានពេញមួយជីវិតរបស់គាត់? កាលដែលដានីយ៉ែលនៅក្មេង គាត់ប្រាកដជាបានរៀនពីគំរូរបស់ឪពុកម្ដាយគាត់។ ពួកគេច្បាស់ជាបានធ្វើតាមការណែនាំដែលព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យដល់ឪពុកម្ដាយដែលជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល គឺពួកគេបានបង្រៀនច្បាប់ព្រះដល់កូនរបស់ពួកគេ។ (បច. ៦:៦-៩) ដានីយ៉ែលមិនគ្រាន់តែស្គាល់ច្បាប់បឋមៗដូចជាបញ្ញត្ដិ១០ប្រការប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគាត់ក៏ស្គាល់ព័ត៌មានល្អិតល្អន់អំពីអ្វីដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលអាចនិងមិនអាចបរិភោគ។ b (ចល. ១១:៤-៨; ដាន. ១:៨, ១១-១៣) ដានីយ៉ែលក៏បានរៀនអំពីប្រវត្តិសាស្ត្ររបស់រាស្ត្រព្រះ ហើយបានដឹងអំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះពួកគេពេលដែលពួកគេមិនរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ដាន. ៩:១០, ១១) បទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតរបស់ដានីយ៉ែលបានធ្វើឲ្យគាត់ជឿជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ានិងទេវតាដ៏ខ្លាំងក្លារបស់លោកគាំទ្រគាត់។—ដាន. ២:១៩-២៤; ១០:១២, ១៨, ១៩
ដានីយ៉ែលបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហានដោយសិក្សានិងអធិដ្ឋាន ព្រមទាំងដោយទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា (សូមមើលវគ្គ៧)
៧. តើអ្វីទៀតបានជួយដានីយ៉ែលឲ្យមានចិត្តក្លាហាន? (សូមមើលរូបភាពផងដែរ)
៧ ដានីយ៉ែលបានសិក្សាសំណេររបស់អ្នកប្រកាសទំនាយព្រះ រួមមានទំនាយរបស់យេរេមា។ តាមរយៈការសិក្សានោះ ដានីយ៉ែលបានស្វែងយល់ក្រោយមកថាការដែលជនជាតិយូដាជាប់ជាឈ្លើយអស់រយៈពេលយូរនៅបាប៊ីឡូន ជិតដល់ទីបញ្ចប់។ (ដាន. ៩:២) ការឃើញទំនាយក្នុងគម្ពីរក្លាយជាការពិត ច្បាស់ជាបានពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់ដានីយ៉ែលទៅលើព្រះយេហូវ៉ា ហើយពួកអ្នកដែលទុកចិត្តយ៉ាងមុតមាំលើព្រះអាចមានចិត្តក្លាហានជាខ្លាំង។ (សូមពិនិត្យបន្ថែម រ៉ូម ៨:៣១, ៣២, ៣៧-៣៩) សំខាន់បំផុត ដានីយ៉ែលបានអធិដ្ឋានទៅបិតារបស់គាត់នៅស្ថានសួគ៌ជារឿយៗ។ (ដាន. ៦:១០) គាត់បានសារភាពកំហុសរបស់គាត់ទៅព្រះយេហូវ៉ា ហើយប្រាប់អារម្មណ៍របស់គាត់ទៅលោក។ ដានីយ៉ែលក៏បានសុំជំនួយដែរ។ (ដាន. ៩:៤, ៥, ១៩) គាត់ជាមនុស្សដូចយើងដែរ ដូច្នេះគាត់មិនមែនកើតមកស្រាប់តែមានចិត្តក្លាហានទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានបណ្ដុះឲ្យមានគុណសម្បត្តិនោះតាមរយៈការសិក្សានិងការអធិដ្ឋាន ព្រមទាំងដោយទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា។
៨. តើយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហានតាមរបៀបណា?
៨ តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហាន? ឪពុកម្ដាយរបស់យើងប្រហែលជាលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យមានចិត្តក្លាហាន។ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចផ្ទេរគុណសម្បត្តិនេះមកឲ្យយើង ហាក់ដូចជាមត៌កក្រុមគ្រួសារឡើយ។ ការបណ្ដុះឲ្យមានចិត្តក្លាហានគឺដូចជាការរៀនជំនាញថ្មី។ របៀបមួយដែលយើងអាចចេះជំនាញនោះគឺដោយមើលការប្រព្រឹត្តរបស់អ្នកបង្រៀនយ៉ាងដិតដល់ ហើយក្រោយមកធ្វើតាមគំរូរបស់គាត់។ ស្រដៀងគ្នាដែរ យើងរៀនឲ្យមានចិត្តក្លាហានដោយមើលយ៉ាងដិតដល់អំពីរបៀបដែលអ្នកឯទៀតបង្ហាញគុណសម្បត្តិនេះ ហើយក្រោយមកធ្វើតាមគំរូរបស់ពួកគេ។ ដូច្នេះ តើយើងបានរៀនអ្វីពីដានីយ៉ែល? ដូចគាត់ យើងត្រូវស្គាល់បណ្ដាំព្រះឲ្យបានច្បាស់។ យើងត្រូវមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ា ដោយនិយាយទៅលោកយ៉ាងអស់ពីចិត្តនិងជារឿយៗ។ ម្យ៉ាងទៀត យើងត្រូវទុកចិត្តព្រះយេហូវ៉ា ដោយជឿជាក់ថាយើងមានការគាំទ្រពីលោក។ យ៉ាងនេះ ពេលជំនឿរបស់យើងបានត្រូវសាកល្បង យើងនឹងមានចិត្តក្លាហាន។
៩. តើយើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការមានចិត្តក្លាហាន?
៩ យើងទទួលប្រយោជន៍តាមរបៀបផ្សេងៗពីការមានចិត្តក្លាហាន។ សូមគិតអំពីបទពិសោធន៍របស់បងប្រុសបេន។ គាត់បានចូលរៀននៅសាលាមួយនាប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ហើយគ្រប់គ្នាដែលនៅទីនោះបានជឿលើការវិវត្តន៍ និងមានអារម្មណ៍ថាកំណត់ហេតុក្នុងគម្ពីរអំពីការបង្កើតគឺជារឿងប្រឌិត។ នៅថ្ងៃមួយ បងបេនមានឱកាសឡើងឈរនៅមុខសិស្សរួមថ្នាក់ ហើយពន្យល់អំពីមូលហេតុដែលគាត់ជឿថាជីវិតទាំងឡាយមានអ្នកបង្កើត។ គាត់មានចិត្តក្លាហាន ហើយប្រាប់គ្រប់គ្នាអំពីអ្វីដែលគាត់ជឿ។ តើមានលទ្ធផលអ្វី? បងបេននិយាយថា៖ «គ្រូខ្ញុំស្ដាប់យ៉ាងយកចិត្តទុកដាក់ ហើយគាត់បានចម្លងព័ត៌មានដែលខ្ញុំបានប្រើដើម្បីគាំទ្រការវែកញែករបស់ខ្ញុំ រួចមកគាត់ចែកដល់សិស្សទាំងអស់ក្នុងថ្នាក់រៀនម្នាក់មួយៗ»។ តើសិស្សរួមថ្នាក់របស់បងបេនមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា? បងបេននិយាយថា៖ «ពួកគេជាច្រើននាក់បានស្ដាប់អ្វីដែលខ្ញុំនិយាយ ហើយពួកគេថាពួកគេកោតស្ងើចចំពោះខ្ញុំ»។ ដូចបទពិសោធន៍របស់បងបេនបង្ហាញ មនុស្សដែលមានចិត្តក្លាហានច្រើនតែទទួលការគោរពពីអ្នកឯទៀត។ ពួកគេក៏អាចជួយអ្នកខ្លះឲ្យស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ច្បាស់ណាស់ យើងមានមូលហេតុល្អឲ្យបណ្ដុះចិត្តក្លាហាន។
ចូរមានភក្ដីភាពដូចដានីយ៉ែល
១០. តើភក្ដីភាពគឺជាអ្វី?
១០ ក្នុងគម្ពីរពាក្យភាសាហេប្រឺសម្រាប់«ភក្ដីភាព»ឬ«សេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ស្មោះត្រង់» បង្កប់អត្ថន័យអំពីភាពកក់ក្ដៅនិងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ហើយនោះច្រើនតែបានត្រូវប្រើដើម្បីរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលព្រះមានចំពោះអ្នកបម្រើលោក។ ពាក្យនេះក៏បានត្រូវប្រើដើម្បីរៀបរាប់អំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលអ្នកបម្រើព្រះបង្ហាញចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក។ (២សាំ. ៩:៦, ៧) ភក្ដីភាពរបស់យើងអាចខ្លាំងឡើងៗកាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ។ សូមពិចារណាអំពីរបៀបដែលដានីយ៉ែលមានភក្ដីភាពកាន់តែខ្លាំងឡើង។
ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពរដានីយ៉ែលចំពោះចិត្តស្មោះភក្ដីរបស់គាត់ដោយចាត់ទេវតាមួយរូប និងដោយបំបិទមាត់សត្វតោ (សូមមើលវគ្គ១១)
១១. តើភក្ដីភាពរបស់ដានីយ៉ែលបានត្រូវសាកល្បងយ៉ាងដូចម្ដេចពេលដែលគាត់មានវ័យចាស់? (សូមមើលរូបភាពនៅក្រប)
១១ ភក្ដីភាពរបស់ដានីយ៉ែលចំពោះព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវសាកល្បងម្ដងហើយម្ដងទៀតក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ ប៉ុន្តែ ការសាកល្បងដ៏ធំបំផុតមួយបានកើតឡើងពេលដែលគាត់មានអាយុ៩០ឆ្នាំជាង។ នៅពេលនោះ បាប៊ីឡូនបានត្រូវពួកមេឌីនិងពើស៊ីដណ្ដើមយករួចហើយ ហើយបានគ្រប់គ្រងដោយស្ដេចដារីយុស។ ពួកមន្ត្រីដែលបានបម្រើស្ដេចដារីយុសស្អប់ដានីយ៉ែល ហើយមិនគោរពព្រះរបស់គាត់ទេ។ ដូច្នេះ ពួកគេបានរៀបគម្រោងការសម្លាប់ដានីយ៉ែល។ ពួកគេបានឲ្យស្ដេចចុះហត្ថលេខាបង្កើតច្បាប់មួយដែលនឹងសាកល្បងដានីយ៉ែលថា គាត់មានភក្ដីភាពចំពោះព្រះរបស់គាត់ឬចំពោះស្ដេច។ ដើម្បីបង្ហាញថាគាត់មានភក្ដីភាពចំពោះស្ដេចនិងប្រព្រឹត្តដូចគេដូចឯង មានអ្វីមួយដែលដានីយ៉ែលត្រូវធ្វើគឺឈប់អធិដ្ឋានទៅព្រះយេហូវ៉ាសម្រាប់៣០ថ្ងៃ។ ប៉ុន្តែ ដានីយ៉ែលមិនព្រមបោះបង់ចិត្តស្មោះភក្ដីចំពោះព្រះយេហូវ៉ាទេ។ ជាលទ្ធផល គាត់បានត្រូវគេបោះទៅក្នុងរូងតោ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យរង្វាន់ចំពោះភក្ដីភាពរបស់ដានីយ៉ែល ដោយសង្គ្រោះគាត់ឲ្យរួចពីមាត់តោ។ (ដាន. ៦:១២-១៥, ២០-២២) តើយើងអាចរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដូចដានីយ៉ែលបានធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេច?
១២. តើដានីយ៉ែលបានបណ្ដុះឲ្យមានភក្ដីភាពដែលកាត់ផ្ដាច់ពុំបានចំពោះព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបណា?
១២ ដូចបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើ ភក្ដីភាពផុសចេញពីសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ខ្លាំង។ ភក្ដីភាពរបស់ដានីយ៉ែលចំពោះព្រះមិនអាចកាត់ផ្ដាច់បានទេ ដោយសារគាត់ស្រឡាញ់បិតារបស់គាត់នៅស្ថានសួគ៌ខ្លាំងណាស់។ ដានីយ៉ែលច្បាស់ជាបានបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះដោយគិតអំពីគុណសម្បត្តិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងដោយគិតពិចារណាអំពីរបៀបដែលលោកបានបង្ហាញគុណសម្បត្តិទាំងនោះ។ (ដាន. ៩:៤) ដានីយ៉ែលក៏បានរំពឹងគិតអំពីអ្វីល្អទាំងអស់ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើសម្រាប់គាត់និងរាស្ត្ររបស់លោក ហើយគាត់ក៏ឲ្យតម្លៃចំពោះអ្វីទាំងនោះដែរ។—ដាន. ២:២០-២៣; ៩:១៥, ១៦
ដូចដានីយ៉ែល អ្នកអាចបណ្ដុះឲ្យមានភក្ដីភាពដែលកាត់ផ្ដាច់ពុំបានចំពោះព្រះយេហូវ៉ាដោយស្រឡាញ់លោកយ៉ាងខ្លាំង (សូមមើលវគ្គ១៣)
១៣. (ក) តើភក្ដីភាពរបស់បងប្អូនវ័យក្មេងរបស់យើងបានត្រូវសាកល្បងតាមរបៀបណាខ្លះ? សូមលើកឧទាហរណ៍មួយ។ (សូមមើលរូបភាពផងដែរ) (ខ) ដូចបានត្រូវបង្ហាញក្នុងវីដេអូ តើអ្នកអាចតបឆ្លើយយ៉ាងណាពេលអ្នកឯទៀតសួរថាតើសាក្សីព្រះយេហូវ៉ាគាំទ្រការស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាទេ?
១៣ ដូចដានីយ៉ែល នៅជុំវិញប្អូនៗវ័យក្មេងរបស់យើងមានមនុស្សដែលមិនគោរពព្រះយេហូវ៉ា និងខ្នាតតម្រារបស់លោក។ មនុស្សបែបនេះប្រហែលជាមិនចូលចិត្តអ្នកណាដែលស្រឡាញ់ព្រះទេ។ អ្នកខ្លះថែមទាំងព្យាយាមបង្ខំប្អូនៗវ័យក្មេងរបស់យើងឲ្យលែងមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ សូមកត់សម្គាល់អំពីអ្វីដែលបានកើតឡើងចំពោះបងប្រុសវ័យក្មេងម្នាក់ឈ្មោះក្រេអឹមដែលរស់នៅប្រទេសអូស្ត្រាលី។ គាត់ជួបស្ថានភាពពិបាកមួយពេលគាត់រៀននៅវិទ្យាល័យ។ គ្រូបង្រៀនបានសួរសិស្សក្នុងថ្នាក់ថា តើពួកគេនឹងមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា បើមិត្តភក្ដិម្នាក់ប្រាប់ពួកគេថាគាត់ស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នា។ គ្រូបង្រៀននោះបាននិយាយថាអស់អ្នកដែលនឹងគាំទ្រមិត្តភក្ដិដែលមានរបៀបរស់នៅបែបនេះ ត្រូវឈរនៅម្ខាងក្នុងថ្នាក់ ហើយពួកអ្នកដែលនឹងមិនគាំទ្រ ត្រូវឈរនៅម្ខាងទៀត។ បងក្រេអឹមនិយាយថា៖ «សិស្សទាំងអស់នៅក្នុងថ្នាក់បានឈរនៅខាងដែលបានគាំទ្ររបៀបរស់នៅបែបនោះ លើកលែងតែខ្ញុំនិងសាក្សីម្នាក់ទៀត»។ អ្វីដែលបានកើតឡើងបន្ទាប់មក ពិតជាបានសាកល្បងភក្ដីភាពរបស់បងក្រេអឹមចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។ គាត់និយាយថា៖ «ក្នុងពេលដែលនៅសល់ក្នុងមុខវិជ្ជាមួយម៉ោងនោះ សិស្សឯទៀត ព្រមទាំងគ្រូបង្រៀនបានឡកឡឺយនិងប្រមាថមើលងាយយើង។ ខ្ញុំខំអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីនិយាយការពារជំនឿរបស់ខ្ញុំដោយវែកញែកលើកហេតុផលតាមរបៀបដ៏ស្លូតបូត ប៉ុន្តែពួកគេមិនស្ដាប់ខ្ញុំទាល់តែសោះ»។ តើការសាកល្បងភក្ដីភាពនេះមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាទៅលើបងក្រេអឹម? គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំមិនចូលចិត្តឲ្យគេប្រមាថមើលងាយខ្ញុំទេ ប៉ុន្តែខ្ញុំសប្បាយចិត្តជាខ្លាំង ដោយសារខ្ញុំបានរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ហើយបាននិយាយការពារជំនឿរបស់ខ្ញុំ»។ c
១៤. តើតាមរបៀបណាយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានភក្ដីភាពដែលកាត់ផ្ដាច់ពុំបានចំពោះព្រះយេហូវ៉ា?
១៤ យើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានភក្ដីភាពដែលកាត់ផ្ដាច់ពុំបានចំពោះព្រះយេហូវ៉ា បើយើងមានសេចក្ដីស្រឡាញ់កាន់តែជ្រាលជ្រៅចំពោះលោកដូចដានីយ៉ែល។ យើងបណ្ដុះសេចក្ដីស្រឡាញ់នេះដោយរៀនអំពីគុណសម្បត្តិរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ជាឧទាហរណ៍ យើងអាចសិក្សាអំពីអ្វីដែលលោកបានបង្កើត។ (រ៉ូម ១:២០) បើអ្នកចង់បង្កើនសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរពរបស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ា អ្នកអាចអានអត្ថបទខ្លីៗ ឬទស្សនាវីដេអូក្នុងអត្ថបទតភាគដែលមានចំណងជើងថា«តើមានអ្នកគ្រោងបង្កើតឬទេ?»។ អ្នកក៏អាចអានសៀវភៅស្ដើងដែលមានចំណងជើងថាតើជីវិតទាំងឡាយមានអ្នកបង្កើតឬទេ? និងដើមកំណើតនៃជីវិត សំណួរទាំងប្រាំដែលយើងគួរឆ្ងល់។ សូមកត់សម្គាល់អំពីពាក្យសម្ដីរបស់បងស្រីវ័យក្មេងម្នាក់ឈ្មោះអេសធើរពីប្រទេសដាណឺម៉ាកអំពីសៀវភៅស្ដើងទាំងនោះ។ គាត់និយាយថា៖ «របៀបវែកញែកលើកហេតុផលគឺអស្ចារ្យ។ សៀវភៅស្ដើងទាំងនោះមិនប្រាប់យើងអំពីអ្វីដែលយើងត្រូវជឿទេ វាគ្រាន់តែបង្ហាញការពិតនិងទុកឲ្យយើងសម្រេចចិត្តដោយខ្លួនឯង»។ បងបេនដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅខាងលើនិយាយថា៖ «ព័ត៌មានទាំងនោះពិតជាពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្ញុំខ្លាំងណាស់។ វាបញ្ជាក់ដល់ខ្ញុំថាព្រះបានបង្កើតជីវិតទាំងឡាយ»។ ក្រោយពីសិក្សាព័ត៌មានទាំងនោះ អ្នកទំនងជានឹងយល់ស្របនឹងបទគម្ពីរដែលចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះរបស់យើងអើយ លោកសមនឹងទទួលសិរីរុងរឿង កិត្តិយស និងឫទ្ធានុភាព ពីព្រោះលោកបានបង្កើតអ្វីៗទាំងអស់»។—បប. ៤:១១ d
១៥. តើយើងអាចបណ្ដុះឲ្យមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធជាមួយព្រះយេហូវ៉ាតាមរបៀបណាទៀត?
១៥ របៀបមួយទៀតដើម្បីបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ជ្រាលជ្រៅចំពោះព្រះយេហូវ៉ាគឺដោយសិក្សាអំពីជីវិតរបស់លោកយេស៊ូដែលជាបុត្ររបស់ព្រះ។ បងស្រីវ័យក្មេងម្នាក់ឈ្មោះសាមីរ៉ាដែលរស់នៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់បានធ្វើនេះ។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាងតាមរយៈលោកយេស៊ូ»។ ពេលបងសាមីរ៉ានៅតូច គាត់ពិបាកយល់ថាព្រះយេហូវ៉ាអាចមានអារម្មណ៍។ ប៉ុន្តែ គាត់អាចយល់អារម្មណ៍របស់លោកយេស៊ូ។ គាត់បន្ថែមថា៖ «ខ្ញុំចូលចិត្តលោកយេស៊ូដោយសារលោករួសរាយរាក់ទាក់ និងស្រឡាញ់កូនក្មេង»។ កាលដែលគាត់កាន់តែរៀនអំពីលោកយេស៊ូ គាត់កាន់តែស្គាល់និងស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា។ ហេតុអ្វី? គាត់និយាយថា៖ «បន្តិចម្ដងៗខ្ញុំយល់ថាលោកយេស៊ូយកតម្រាប់បិតារបស់លោកយ៉ាងល្អឥតខ្ចោះ។ លោកទាំងពីរគឺស្រដៀងគ្នាខ្លាំងណាស់។ ខ្ញុំទទួលស្គាល់ថានេះគឺជាមូលហេតុមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់លោកយេស៊ូឲ្យមកផែនដី គឺដើម្បីបើកឱកាសឲ្យមនុស្សជាតិស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាច្បាស់ជាង»។ (យ៉ូន. ១៤:៩) បើអ្នកចង់ពង្រឹងចំណងមិត្តភាពរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា សូមលៃទុកពេលរៀនឲ្យបានច្រើនបំផុតអំពីលោកយេស៊ូ។ បើអ្នកធ្វើដូច្នេះ សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ានិងភក្ដីភាពរបស់អ្នកចំពោះលោកនឹងកើនឡើង។
១៦. តើយើងទទួលប្រយោជន៍យ៉ាងណាពីការមានភក្ដីភាព? (ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៨:២៥; មីកា ៦:៨)
១៦ ពួកអ្នកដែលមានភក្ដីភាពច្រើនតែមានចំណងមិត្តភាពជិតស្និទ្ធដែលស្ថិតស្ថេរ។ (រូថ ១:១៤-១៧) បន្ថែមទៅទៀត មនុស្សដែលមានភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ាមានមូលហេតុល្អឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តក្នុងចិត្ត។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះព្រះយេហូវ៉ាសន្យាថាលោកនឹងបង្ហាញភក្ដីភាពចំពោះពួកអ្នកដែលមានភក្ដីភាពចំពោះលោក។ (សូមអាន ចម្រៀងសរសើរព្រះ ១៨:២៥; មីកា ៦:៨) សូមគិតអំពីនេះ៖ ទោះជាយើងតូចតាចបើប្រៀបធៀបនឹងអ្នកបង្កើតដែលមានឫទ្ធានុភាពខ្លាំងក្លាបំផុតក្ដី លោកសន្យាថាលោកនឹងតែងតែស្រឡាញ់យើង។ ម្យ៉ាងទៀត ពេលលោកធ្វើដូច្នេះ គ្មានទុក្ខលំបាក អ្នកប្រឆាំង ឬថែមទាំងសេចក្ដីស្លាប់អាចធ្វើឲ្យយើងឃ្លាតចេញពីលោកបានឡើយ។ (ដាន. ១២:១៣; លូក. ២០:៣៧, ៣៨; រ៉ូម ៨:៣៨, ៣៩) គឺសំខាន់ណាស់ដែលយើងយកតម្រាប់ដានីយ៉ែលនិងរក្សាភក្ដីភាពចំពោះព្រះយេហូវ៉ា!
ចូរបន្ដរៀនពីដានីយ៉ែល
១៧-១៨. តើយើងអាចរៀនអ្វីទៀតពីដានីយ៉ែល?
១៧ ក្នុងអត្ថបទនេះ យើងបានពិចារណាអំពីគុណសម្បត្តិតែពីរប៉ុណ្ណោះរបស់ដានីយ៉ែល។ ប៉ុន្តែ មានអ្វីជាច្រើនទៀតដែលយើងអាចរៀនពីគាត់។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យដានីយ៉ែលមានសុបិន និងការឃើញក្នុងគំនិតជាបន្តបន្ទាប់ ហើយលោកបានឲ្យគាត់មានសមត្ថភាពបកស្រាយទំនាយ។ ទំនាយជាច្រើនទាំងនោះបានសម្រេចរួចហើយ។ ទំនាយឯទៀតផ្ដល់ព័ត៌មានល្អិតល្អន់អំពីព្រឹត្តិការណ៍នៅខាងមុខដែលនឹងមានឥទ្ធិពលលើបុគ្គលគ្រប់រូបនៅលើផែនដី។
១៨ ក្នុងអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងពិនិត្យមើលទំនាយពីរដែលដានីយ៉ែលបានកត់ទុក។ ការយល់អំពីទំនាយទាំងនេះអាចជួយយើងទាំងអស់គ្នាទាំងចាស់ទាំងក្មេង ឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្តដ៏ឈ្លាសវៃនៅឥឡូវនេះ។ ទំនាយទាំងនេះក៏អាចពង្រឹងចិត្តក្លាហាននិងភក្ដីភាពរបស់យើងដើម្បីឲ្យយើងត្រៀមខ្លួនប្រឈមមុខនឹងការសាកល្បងនៅឆាប់ៗខាងមុខ។
ចម្រៀងលេខ១១៩ យើងត្រូវតែមានជំនឿ
a ពួកអ្នកបម្រើវ័យក្មេងរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃនេះ ច្រើនតែជួបស្ថានភាពដែលតម្រូវឲ្យពួកគេបង្ហាញចិត្តក្លាហាននិងភក្ដីភាពចំពោះលោក។ សិស្សរួមថ្នាក់របស់ពួកគេប្រហែលជាសើចចំអកពួកគេចំពោះការជឿលើការបង្កើត ឬមនុស្សស្រករពួកគេប្រហែលជារិះគន់ពួកគេចំពោះការបម្រើព្រះ និងការរស់នៅស្របតាមខ្នាតតម្រារបស់លោក។ ប៉ុន្តែ ដូចអត្ថបទនេះនឹងបង្ហាញ ពួកអ្នកដែលយកតម្រាប់អ្នកប្រកាសទំនាយដានីយ៉ែល ហើយដែលបម្រើព្រះយេហូវ៉ាដោយចិត្តក្លាហាននិងភក្ដីភាពគឺមានប្រាជ្ញាពិត។
b ប្រហែលជាមានមូលហេតុបីដែលដានីយ៉ែលចាត់ទុកម្ហូបបាប៊ីឡូនថាមិនស្អាតបរិសុទ្ធ៖ (១) សាច់ប្រហែលជាមកពីសត្វដែលច្បាប់ហាមឃាត់មិនឲ្យបរិភោគ។ (បច. ១៤:៧, ៨) (២) ប្រហែលជាគេមិនបានសម្រក់ឈាមចេញពីសាច់។ (ចល. ១៧:១០-១២) (៣) ការបរិភោគអាហារនោះអាចចាត់ទុកជាផ្នែកនៃការគោរពបូជាព្រះមិនពិត។—សូមពិនិត្យបន្ថែម ច្បាប់លេវី ៧:១៥ និងកូរិនថូសទី១ ១០:១៨, ២១, ២២
c សូមមើលវីដេអូ«សេចក្ដីសុចរិតពិតនឹងនាំមកនូវសន្តិភាព» ក្នុងគេហទំព័រjw.org/km។
d ដើម្បីពង្រឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះព្រះយេហូវ៉ា អ្នកក៏អាចសិក្សាសៀវភៅចូរចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាដែលមានការពិគ្រោះយ៉ាងល្អិតល្អន់អំពីគុណសម្បត្តិនិងបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
