លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

ពេលអ្នកមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ

ពេលអ្នកមានជំងឺធ្ងន់ធ្ងរ

លីនដា​ដែល​មាន​អាយុ​៧១​ឆ្នាំ និយាយ​ថា​៖ ​«​ពេល​ដែល​ខ្ញុំ​ដឹង​ថា​ខ្ញុំ​មាន​ជំងឺ​មហា​រីក​សួត​និង​ពោះ​វៀន​ធំ ខ្ញុំ​គិត​ថា​ខ្ញុំ​នឹង​មិន​រស់​ទេ។ ប៉ុន្តែ​ក្រោយ​ពី​គ្រូ​ពេទ្យ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មក​ផ្ទះ​វិញ ខ្ញុំ​បាន​គិត​ថា ‹នេះ​ជា​រឿង​ដែល​ខ្ញុំ​មិន​នឹក​ស្មាន​ទេ ទោះ​ជា​យ៉ាង​នេះ​ក្ដី​ខ្ញុំ​ត្រូវ​រក​វិធី​ដើម្បី​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ស្ថានភាព​នេះ›​»។

អេលីស​ដែល​មាន​អាយុ​៤៩​ឆ្នាំ និយាយ​ថា​៖ ​«​មុខ​ខាង​ឆ្វេង​របស់​ខ្ញុំ​ឈឺ​ចាប់​យ៉ាង​ខ្លាំង​ដោយ​សារ​ការ​ប៉ះ​ពាល់​ដល់​សរសៃ​ប្រសាទ ដូច្នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​រង​ទុក្ខ។ ពេល​ខ្លះ ការ​ឈឺ​ចាប់​យ៉ាង​ខ្លាំង​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​បញ្ហា​ផ្លូវ​ចិត្ត។ ច្រើន​ដង ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ឯកោ ហើយ​ថែម​ទាំង​គិត​ចង់​សម្លាប់​ខ្លួន​ទៀត​ផង​»។

បើ​អ្នក​ឬ​មនុស្ស​ជា​ទី​ស្រឡាញ់​របស់​អ្នក​មាន​ជំងឺ​ដែល​អាច​បណ្ដាល​ឲ្យ​ស្លាប់ អ្នក​នឹង​ដឹង​ថា​នោះ​រង​ទុក្ខ​ខ្លាំង​ប៉ុណ្ណា។ ក្រៅ​ពី​ការ​រង​ទុក្ខ​នឹង​ជំងឺ អ្នក​ត្រូវ​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​បញ្ហា​ផ្លូវ​ចិត្ត។ ការ​ទៅ​មន្ទីរ​ពេទ្យ​ច្រើន​ដង​ដែល​នាំ​ឲ្យ​តាន​តឹង​ចិត្ត ការ​ពិបាក​ទទួល​ការ​ព្យាបាល ការ​បង់​ថ្លៃ​ការ​ព្យាបាល ឬ​ផល​ប៉ះ​ពាល់​ដែល​មក​ពី​ថ្នាំ​ធ្វើ​ឲ្យ​ភ័យ​ព្រួយ។ ជំងឺ​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ធ្វើ​ឲ្យ​មាន​បញ្ហា​ផ្លូវ​ចិត្ត​ជា​ខ្លាំង ដែល​អាច​នាំ​ឲ្យ​ពិបាក​ស៊ូ​ទ្រាំ។

តើ​យើង​អាច​ស្វែង​រក​ជំនួយ​នៅ​ឯ​ណា? មនុស្ស​ជា​ច្រើន​បាន​ឃើញ​ថា​ការ​អធិដ្ឋាន​ទៅ​ព្រះ និង​ការ​អាន​ព័ត៌មាន​ដែល​សម្រាល​ទុក្ខ​ក្នុង​គម្ពីរ​គឺ​ជា​ការ​សម្រាល​ទុក្ខ​ដ៏​ធំ​បំផុត​របស់​ពួក​គេ។ ជំនួយ​ឯ​ទៀត​អាច​តាម​រយៈ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​និង​ការ​គាំទ្រ​ពី​ក្រុម​គ្រួសារ​និង​មិត្ត​ភក្ដិ។

របៀប​ដែល​អ្នក​ខ្លះ​បាន​ស៊ូ​ទ្រាំ

រ៉ូបឺត​ដែល​មាន​អាយុ​៥៨​ឆ្នាំ និយាយ​ថា​៖ ​«​សូម​មាន​ជំនឿ​លើ​ព្រះ នោះ​លោក​ប្រាកដ​ជា​ជួយ​អ្នក​ឲ្យ​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ជំងឺ​របស់​អ្នក។ អធិដ្ឋាន​ទៅ​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ប្រាប់​លោក​អំពី​អារម្មណ៍​របស់​អ្នក។ សុំ​ឫទ្ធានុភាព​បរិសុទ្ធ​របស់​លោក។ សុំ​លោក​ជួយ​អ្នក​ឲ្យ​មាន​គំនិត​ត្រឹម​ត្រូវ​និង​កម្លាំង​ដើម្បី​អាច​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​អ្នក ហើយ​រក្សា​ចិត្ត​ស្ងប់​កាល​ដែល​អ្នក​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ជំងឺ​របស់​អ្នក។

​«​គឺ​ពិត​ជា​មាន​ប្រយោជន៍​ណាស់ ពេល​ក្រុម​គ្រួសារ​របស់​អ្នក​គាំទ្រ​ខាង​ផ្លូវ​ចិត្ត។ ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ទូរស័ព្ទ​ជា​រៀង​រាល់​ថ្ងៃ​ពី​ម្នាក់​ឬ​ពីរ​នាក់​ដែល​សួរ​ថា​៖ ‹សុខ​ទុក្ខ​យ៉ាង​ណា​ដែរ?›។ ខ្ញុំ​បាន​ទទួល​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពី​មិត្ត​ភក្ដិ​ដែល​រស់​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ៗ។ ពួក​គេ​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​មាន​អារម្មណ៍​ធូរ​ស្រាល​ជាង ហើយ​នោះ​ជួយ​ខ្ញុំ​ឲ្យ​មិន​ឈប់​ស៊ូ​ទ្រាំ​»។

បើ​អ្នក​ទៅ​លេង​មិត្ត​របស់​អ្នក​ដែល​ជា​អ្នក​ជំងឺ សូម​កត់​សម្គាល់​អ្វី​ដែល​លីនដា​និយាយ។ នាង​និយាយ​ថា​៖ ​«​អ្នក​ជំងឺ​ច្បាស់​ជា​ចង់​មាន​ជីវិត​ដូច​អ្នក​ឯ​ទៀត​ដែរ ហើយ​ប្រហែល​ជា​មិន​តែង​តែ​ចង់​និយាយ​អំពី​ជំងឺ​ទេ។ ដូច្នេះ​សូម​និយាយ​អ្វី​ដែល​អ្នក​និយាយ​ជា​ធម្មតា​»។

ដោយ​ទទួល​កម្លាំង​ពី​ព្រះ​និង​ការ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ពី​បទ​គម្ពីរ ព្រម​ទាំង​ការ​គាំទ្រ​ដោយ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​ពី​ក្រុម​គ្រួសារ​និង​មិត្ត​ភក្ដិ យើង​អាច​មាន​ទំនុក​ចិត្ត​ថា​យើង​គួរ​បន្ត​រស់​នៅ សូម្បី​តែ​ពេល​យើង​កំពុង​ស៊ូ​ទ្រាំ​នឹង​ជំងឺ​ធ្ងន់​ធ្ងរ​ក្ដី។