ជំហានមួយឆ្ពោះទៅរកការកែប្រែ
ការអប់រំដែលវិសេសជាងការអប់រំឯទៀត
ក្នុងអំឡុងពេលដំណើរកម្សាន្តរបស់សាលា សិស្សប្រុសៗជំទង់ខ្លះបានត្រូវគេចោទប្រកាន់ថារំលោភបំពានផ្លូវភេទលើសិស្សប្រុសម្នាក់។ ពួកគេទាំងនេះជាសិស្សពីសាលាឯកជនថ្លៃមួយនៅប្រទេសកាណាដា។ ក្រោយហេតុការណ៍នេះ អ្នកកាសែតម្នាក់ឈ្មោះឡេនណឺត ស្ទើនបានសរសេរថា៖ «ការមានភាពវៃឆ្លាត ការមានការអប់រំល្អ និងការមានលុយច្រើន មិនអាចបញ្ឈប់យុវវ័យពីការប្រព្រឹត្តអាក្រក់ឡើយ»។
ស្ទើនក៏បានសរសេរទៀតដែរថា៖ «ជាធម្មតា អ្នករំពឹងថាអ្វីសំខាន់បំផុតចំពោះឪពុកម្ដាយគឺការបង្ហាត់បង្រៀនកូនរបស់ពួកគេឲ្យចៀសវាងអំពើអាក្រក់ ហើយឲ្យប្រព្រឹត្តតែអំពើល្អ។ ក៏ប៉ុន្តែ តាមមើលទៅឪពុកម្ដាយជាច្រើនគិតថាអ្វីសំខាន់បំផុតគឺថាកូនរបស់ពួកគេរៀនពូកែនៅសាលា និងទទួលការងារល្អដែលអាចរកលុយបានច្រើន»។
ពិតមែនការអប់រំនៅសាលាគឺសំខាន់ ប៉ុន្តែសូម្បីតែការអប់រំនៅសាលាដ៏ល្អបំផុតក៏មិនអាចជួយមនុស្សម្នាក់ឲ្យតយុទ្ធនឹងសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នាមិនត្រឹមត្រូវឬទំនោរចិត្តអាក្រក់បានដែរ។ ដូច្នេះ យើងត្រូវការការអប់រំដែលផ្ដល់ការណែនាំអំពីអ្វីដែលខុសនិងអ្វីដែលត្រូវ។ តើយើងអាចទទួលការអប់រំដ៏ប្រសើរបែបនេះនៅឯណា?
ការអប់រំមួយដែលប្រសើរជាងការអប់រំឯទៀត
គម្ពីរគឺប្រៀបដូចជាកញ្ចក់។ ពេលយើងសិក្សាគម្ពីរ យើងឃើញកាន់តែច្បាស់ថាយើងមានភាពទន់ខ្សោយនិងចំណុចខ្វះខាតណាខ្លះ។ (យ៉ាកុប ១:២៣-២៥) មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ គម្ពីរជួយយើងឲ្យធ្វើការកែប្រែដែលចាំបាច់ ហើយបណ្ដុះគុណសម្បត្តិដែលបង្កើតឲ្យមានសេចក្ដីសុខសាន្តពិតនិងសាមគ្គីភាព។ គុណសម្បត្តិនោះរួមមានគុណធម៌ ចិត្តសប្បុរស ចិត្តធ្ងន់ ការចេះទប់ចិត្ត និងសេចក្ដីស្រឡាញ់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏បានត្រូវហៅថា៖ «ចំណងដែលធ្វើឲ្យមានសាមគ្គីភាពល្អឥតខ្ចោះ»។ (កូឡុស ៣:១៤) ហេតុអ្វីសេចក្ដីស្រឡាញ់ពិសេសម្ល៉េះ? សូមមើលអ្វីដែលគម្ពីរចែងអំពីគុណសម្បត្តិនេះ។
-
«សេចក្ដីស្រឡាញ់មានចិត្តធ្ងន់ហើយក៏សប្បុរស។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះច្រណែន មិនចេះនិយាយអួតអាង មិនចេះក្រអឺតក្រអោង[អំណួត] មិនប្រព្រឹត្តឥតសមរម្យ មិនរកប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួន មិនឆាប់ខឹង។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចាំទុកក្នុងចិត្តនូវអ្វីដែលគេធ្វើឲ្យយើងឈឺចិត្ត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនអរសប្បាយអំពីអ្វីដែលមិនសុចរិត[អំពើអាក្រក់]ឡើយ តែអរសប្បាយអំពីសេចក្ដីពិត។ សេចក្ដីស្រឡាញ់អត់ធន់នឹងអ្វីៗទាំងអស់ . . . ស៊ូទ្រាំនឹងអ្វីៗទាំងអស់។ សេចក្ដីស្រឡាញ់មិនចេះសាបសូន្យឡើយ»។—កូរិនថូសទី១ ១៣:៤-៨
-
«អ្នកដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់មិនធ្វើអំពើអាក្រក់ទៅលើអ្នកជិតខាងរបស់ខ្លួនឡើយ»។—រ៉ូម ១៣:១០
-
«ជាពិសេស ចូរស្រឡាញ់គ្នាទៅវិញទៅមកឲ្យខ្លាំង ពីព្រោះសេចក្ដីស្រឡាញ់គ្របបាំងការខុសឆ្គងជាច្រើន»។—ពេត្រុសទី១ ៤:៨
ពេលអ្នកនៅជាមួយនឹងមនុស្សដែលស្រឡាញ់អ្នក តើអ្នកមានអារម្មណ៍យ៉ាងណា? សុវត្ថិភាព? សុខសាន្ត? អារម្មណ៍ស្រួល? មែនហើយ អ្នកដឹងថាពួកគេតែងតែគិតពីប្រយោជន៍របស់អ្នក ហើយមិនដែលគិតចង់ធ្វើបាបអ្នកទេ។
សេចក្ដីស្រឡាញ់ក៏អាចជំរុញចិត្តមនុស្សឲ្យលះបង់ដើម្បីប្រយោជន៍អ្នកឯទៀត ទោះជាត្រូវកែប្រែរបៀបរស់នៅរបស់ខ្លួនក្ដី។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលបុរសម្នាក់ដែលយើងហៅថាចចបានទៅជាជីតាម្នាក់ គាត់ពិតជាចង់ចំណាយពេលនៅជាមួយនឹងចៅប្រុសរបស់គាត់ខ្លាំងណាស់។ ប៉ុន្តែមានបញ្ហាមួយ។ ចចចូលចិត្តជក់បារីណាស់ ហើយកូនប្រសាប្រុសរបស់គាត់មិនចង់ឲ្យគាត់ជក់បារីនៅជិតចៅប្រុសតូចនោះទេ។ ដូច្នេះតើចចបានធ្វើយ៉ាងណា? ទោះជាគាត់ជក់បារីអស់រយៈពេល៥០ឆ្នាំក្ដី គាត់បានលះចោលទម្លាប់នោះដើម្បីចៅប្រុសរបស់គាត់។ នេះពិតជាឥទ្ធិពលនៃសេចក្ដីស្រឡាញ់មែន!
គម្ពីរជួយយើងឲ្យបណ្ដុះគុណសម្បត្តិជាច្រើន ដូចជាគុណធម៌ ចិត្តសប្បុរស និងជាពិសេសសេចក្ដីស្រឡាញ់
សេចក្ដីស្រឡាញ់ជាគុណសម្បត្តិមួយដែលយើងរៀន។ ឪពុកម្ដាយមានតួនាទីសំខាន់ណាស់ក្នុងការបង្រៀនកូនរបស់ពួកគាត់ឲ្យចេះបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់។ ពួកគាត់ផ្គត់ផ្គង់ និងការពារកូនរបស់ពួកគាត់ ព្រមទាំងជួយពេលកូនៗឈឺ ឬមានបញ្ហា។ ឪពុកម្ដាយល្អនិយាយជាមួយនឹងកូន ហើយបង្រៀនពួកគេ។ ពួកគាត់ក៏ប្រដៅកូន ដែលរួមបញ្ចូលការបង្រៀនពួកគេអំពីគោលការណ៍ដែលជួយឲ្យដឹងខុសត្រូវ។ ម្យ៉ាងទៀត ឪពុកម្ដាយដែលល្អ ក៏ទុកគំរូល្អដែរ ដើម្បីឲ្យកូនអាចដើរតាមគន្លងរបស់ពួកគាត់។
តែគួរឲ្យសោកស្ដាយ ឪពុកម្ដាយខ្លះបរាជ័យក្នុងភារកិច្ចរបស់ពួកគាត់។ តើនេះមានន័យថាកូនរបស់ពួកគាត់នឹងមិនអាចទៅជាមនុស្សល្អត្រឹមត្រូវឬ? មិនមែនទាល់តែសោះ! សូម្បីតែមនុស្សពេញវ័យជាច្រើននាក់ រួមបញ្ចូលអ្នកដែលបានធំឡើងក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលមានស្ថានភាពច្របូកច្របល់ ក៏អាចកែប្រែបានដែរ។ អ្នកទាំងនោះបានកែប្រែយ៉ាងអស្ចារ្យក្នុងជីវិត ហើយទៅជាមនុស្សដែលគួរឲ្យទុកចិត្ត និងចេះយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្នកឯទៀត។ នៅអត្ថបទបន្ទាប់ យើងនឹងឃើញថាសូម្បីតែមនុស្សខ្លះដែលគេគិតថាកែលែងឡើង ក៏អាចកែប្រែបានដែរ!
លោកអ្នកក៏ប្រហែលជាចូលចិត្តដែរ
ទស្សនាវដ្ដី
គន្លឹះសុភមង្គលគ្រួសារ ចូរអប់រំកូនរបស់អ្នកឲ្យមានគោលការណ៍សីលធម៌ក្នុងខ្លួន
ភ្ញាក់
របៀបធ្វើជាឪពុកម្ដាយដ៏ល្អ
តើតាមរបៀបណាលោកអ្នកអាចជួយកូនឲ្យប្រឈមនឹងបញ្ហាទាក់ទងនឹងខ្នាតតម្រាសីលធម៌ដែលមាននៅសព្វថ្ងៃនេះ?
