ការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្ត ជាត្បូងដែលមានមុខឆ្នៃជាច្រើន
ការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្ត ជាត្បូងដែលមានមុខឆ្នៃជាច្រើន
យើងសឹងតែគ្រប់គ្នាបានជួបប្រទះគ្រាដែលយើងមានចិត្តស្រពាប់ស្រពោនជាខ្លាំង។ យើងបានធ្លាក់ទឹកចិត្ត ព្រមទាំងក្រំចិត្តយ៉ាងខ្លាំងផង។ ប៉ុន្តែ នៅគ្រាបែបនេះហើយ ដែលយើងមានអ្វីមួយដ៏មានតម្លៃដែលអាចជួយយើងបាន។ «ត្បូង»នោះគឺការលើកទឹកចិត្ត។
នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ ពាក្យក្រិកតែមួយនេះបានប្រើសំរាប់«ការលើកទឹក» និង«ការសម្រាលទុក្ខ»។ ពាក្យទាំងពីរបង្ហាញនូវអត្ថន័យនៃការឲ្យសេចក្ដីក្លាហាន កម្លាំង ឬសេចក្ដីសង្ឃឹម។ ដូច្នេះហើយជាការច្បាស់ណាស់ នៅពេលដែលយើងមានអារម្មណ៍ទន់ខ្សោយ ឬចិត្តទន់ទាប ការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្តជាអ្វីដែលយើងត្រូវការជាចាំបាច់។ តើយើងអាចរកការនេះនៅកន្លែងណាបាន?
ព្រះគម្ពីរធានាប្រាប់យើងថា ព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដ៏កំសាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូក»។ (កូរិនថូសទី២ ១:៣) ព្រះគម្ពីរក៏ចែងប្រាប់យើងថា«ទ្រង់មិនគង់ឆ្ងាយពីយើងនិមួយៗ»ទេ។ (កិច្ចការ ១៧:២៧) ដូច្នេះហើយគឺមានការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្ត។ ចូរឲ្យយើងពិចារណានូវចំណុចបួនដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យការលើកទឹកចិត្ត។
តាមរយៈទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ខ្លួនជាមួយព្រះ
ប្រភពដ៏ធំជាងគេនៃការសម្រាលទុក្ខ គឺការមានទំនាក់ទំនងផ្ទាល់ជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ដែលថាអាចមានទំនាក់ទំនងបែបនេះ គឺជាការលើកទឹកចិត្តទៅហើយ។ ពីព្រោះ តើមានមេដឹកនាំពិភពលោកណាមួយនឹងទទួលយកការទូរស័ព្ទពីយើង ឬយកចិត្តទុកដាក់នឹងបញ្ហារបស់យើងផ្ទាល់នោះ? ព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះចេស្ដាជាងមនុស្សទាំងនេះទៅទៀត។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់ជាបុគ្គលរាបទាប—ព្រមទាំងសុខព្រះទ័យមកទាក់ទងជាមួយមនុស្សលោកដ៏ថោកទាបហើយមានខ្ចោះផង។ (ទំនុកដំកើង ១៨:៣៥) ព្រះយេហូវ៉ាគឺព្រមទាំងបានសម្ដែងសេចក្ដីស្រឡាញ់មកយើងជាមុនផង។ យ៉ូហានទី១ ៤:១០ ចែងថា៖ «នេះហើយជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ មិនមែនជាយើងបានស្រឡាញ់ព្រះនោះទេ គឺទ្រង់បានស្រឡាញ់យើងវិញទេតើ ហើយបានចាត់ព្រះរាជបុត្រាទ្រង់ឲ្យមក ទុកជាដង្វាយឲ្យធួននឹងបាបយើងរាល់គ្នាផង»។ ម្យ៉ាងទៀត ដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ព្រះយេហូវ៉ាទាញនាំយកយើងទៅឯរាជបុត្រារបស់ទ្រង់។—យ៉ូហាន ៦:៤៤
តើអ្នកបានចងមិត្តភាពជាមួយព្រះហើយបានស្វែងរកការសម្រាលទុក្ខហើយឬ? (ប្រៀបធៀប យ៉ាកុប ២:២៣) ជាឧទាហរណ៍ បើសិនជាអ្នកមានមិត្តដ៏ជិតដិតម្នាក់ តើអ្នកមិនមានចិត្តរីករាយចំណាយពេលជាមួយបុគ្គលនោះ និយាយស្តីយ៉ាងឥតលាក់លាមអំពីការទុក្ខព្រួយនិងកង្វល់ សេចក្ដីសង្ឃឹមនិងអំណររបស់អ្នកទេឬ? ព្រះយេហូវ៉ាក៏អញ្ជើញអ្នកឲ្យធ្វើយ៉ាងដូច្នេះជាមួយនឹងទ្រង់ដែរ។ ទ្រង់មិនដាក់ព្រំដែនឲ្យអ្នកអាចនិយាយប៉ុន្មានជាមួយទ្រង់ក្នុងការអធិស្ឋាននោះឡើយ—ហើយទ្រង់ពិតជាស្ដាប់មែន។ (ទំនុកដំកើង ៦៥:២; ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១៧) ព្រះយេស៊ូបានអធិស្ឋានយ៉ាងទៀងទាត់ហើយដោយឥតឈប់ឈរ។ តាមការពិត មុននឹងទ្រង់ជ្រើសរើសសាវ័ក១២នាក់ ទ្រង់បានចំណាយពេលមួយយប់ក្នុងការអធិស្ឋាន។—លូកា ៦:១២-១៦; ហេព្រើរ ៥:៧
យូរៗម្ដង យើងម្នាក់ៗអាចមានពេលដាច់តែឯងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ ការអង្គុយនៅឯបង្អួច ឬការដើរកំសាន្តប៉ុណ្ណោះ អាចផ្ដល់នូវឱកាសឲ្យយើងបើកចិត្តនិយាយរៀបរាប់ប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការអធិស្ឋាន។ ការធ្វើដូចនេះ ក៏អាចទៅជាប្រភពនៃការធូរស្បើយនិងការសម្រាលទុក្ខរបស់យើងដ៏ខ្លាំងដែរ។ កាលដែលយើងរំពឹងគិត បើសិនជាយើងពិចារណាមើលរបស់ណាមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតមក—ដូចជាពពកលើមេឃ ដើមឈើខ្លះៗឬបក្សាបក្សីប៉ុណ្ណោះ—យើងអាចរកឃើញក្នុងនោះនូវការរំឭកដ៏សម្រាលទុក្ខអំពីសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការខ្វល់ខ្វាយរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះយើង។—រ៉ូម ១:២០
តាមរយៈការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួននៃបន្ទូលរបស់ព្រះ
ប៉ុន្តែគឺតាមរយៈការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួននៃព្រះគម្ពីរ ដែលគុណសម្បត្ដិរបស់ព្រះយេហូវ៉ាលាតត្រដាងឲ្យយើងឃើញនោះ។ ជាញឹកញាប់ ព្រះគម្ពីរសម្ដែងប្រាប់ថាព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះទ្រង់មានព្រះហឫទ័យមេត្ដាករុណា ហើយទន់សន្ដោស ទ្រង់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយមានសេចក្ដីសប្បុរស នឹងសេចក្ដីទៀងត្រង់ ជាបរិបូរ»។ (និក្ខមនំ ៣៤:៦; នេហេមា ៩:១៧; ទំនុកដំកើង ៨៦:១៥) ការប្រាថ្នាចង់សម្រាលទុក្ខដល់ពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់នៅលើផែនដីជាលក្ខណៈដ៏សំខាន់បំផុតនៃបុគ្គលិកលក្ខណៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
ជាឧទាហរណ៍ ចូរពិចារណាមើលបន្ទូលរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅអេសាយ ៦៦:១៣៖ «អញនឹងកំសាន្តចិត្តឯង ដូចជាម្ដាយដែលលួងលោមកូន»។ ព្រះយេហូវ៉ាបានរៀបចំឲ្យសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ម្ដាយចំពោះកូនដូចជាការបូជាខ្លួននិងស្មោះត្រង់។ បើអ្នកធ្លាប់ឃើញម្ដាយដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់សម្រាលទុក្ខកូនឈឺរបស់នាង អ្នកនឹងយល់អំពីសេចក្ដីដែលព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលមក ពេលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា ទ្រង់នឹងសម្រាលទុក្ខប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់។
រឿងព្រះគម្ពីរជាច្រើនបង្ហាញនូវការសម្រាលទុក្ខបែបនេះ។ នៅពេលដែលព្យាការីអេលីយ៉ា ត្រូវបានយេសិបិល ជាមហាក្សត្រត្រីដ៏កំណាចបានគំរាមកំហែងសម្លាប់គាត់ គាត់បានទៅជាខ្លាចហើយរត់គេចខ្លួនទៅ។ គាត់បានបាក់ទឹកចិត្តដល់ម្ល៉េះ ដែលគាត់បានរត់ទៅទីរហោស្ថានធ្វើដំណើរមួយថ្ងៃ ដោយមិនបានយកទឹកឬគ្រឿងម្ហូបអាហារជាមួយគាត់។ ដោយមានការទុក្ខព្រួយ អេលីយ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់ព្រះយេហូវ៉ាថាគាត់ចង់ស្លាប់។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៩:១-៤) តើព្រះយេហូវ៉ាធ្វើអ្វីដើម្បីនឹងសម្រាលទុក្ខហើយលើកទឹកចិត្តព្យាការីរបស់ទ្រង់នោះ?
ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានស្តីបន្ទោសអេលីយ៉ាចំពោះការមានអារម្មណ៍ដាច់តែឯង គ្មានប្រយោជន៍ ហើយខ្លាចនោះឡើយ។ ផ្ទុយទៅវិញ ព្យាការីបានឮ«សំឡេងតូចរហៀងៗ»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ១៩:១២) បើសិនជាអ្នកអានពង្សាវតារក្សត្រទី១ ជំពូក១៩ អ្នកនឹងឃើញនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានសម្រាលទុក្ខអេលីយ៉ា ធ្វើឲ្យគាត់បានធូរស្បើយ ហើយធ្វើឲ្យជំនឿរបស់គាត់បានមុតមាំឡើង។ នេះមិនមែនជាការសម្រាលទុក្ខក៏រាក់កំផែលឡើយ។ នេះបានជ្រាបចូលទៅក្នុងចិត្តដ៏ព្រួយរបស់អេលីយ៉ា ដោយលើកទឹកចិត្តគាត់ឲ្យបន្តកិច្ចការរបស់គាត់។ (ប្រៀបធៀប អេសាយ ៤០:១, ២) មិនយូរប៉ុន្មាន គាត់ក៏បានចាប់ផ្ដើមកិច្ចការរបស់គាត់ជាថ្មីឡើងវិញ។
យ៉ាងដូច្នេះដែរ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទក៏បានសម្រាលទុក្ខហើយលើកទឹកចិត្តដល់ពួកអ្នកកាន់តាមដ៏ស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ដែរ។ តាមការពិត អេសាយបានទាយអំពីព្រះមេស្ស៊ីថា៖ «ព្រះអម្ចាស់យេហូវ៉ា . . . បានចាត់ខ្ញុំឲ្យមក ដើម្បីនឹងប្រោសមនុស្សដែលមានចិត្តសង្រេង . . . ឲ្យកំសាន្តចិត្តនៃអស់អ្នកដែលសោយសោក»។ (អេសាយ ៦១:១-៣) ក្នុងកំឡុងព្រះជន្មរបស់ទ្រង់ ព្រះយេស៊ូបានធ្វើឲ្យឃើញច្បាស់ថា ពាក្យទាំងនេះគឺសំដៅមកលើទ្រង់មែន។ (លូកា ៤:១៧-២១) បើសិនជាអ្នកត្រូវការការសម្រាលទុក្ខ ចូររំពឹងគិតដល់ការទាក់ទងដ៏សប្បុរសរបស់ព្រះយេស៊ូ ជាមួយនឹងអស់ពួកអ្នកដែលបានឈឺចាប់ឬត្រូវការជំនួយនោះចុះ។ ប្រាកដហើយ ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនដោយប្រើព្រះគម្ពីរជាប្រភពដ៏ធំមួយនៃការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្ត។
តាមរយៈក្រុមជំនុំ
នៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ត្បូងនៃការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្តគឺចាំងផ្លេកៗពីមុខឆ្នៃជាច្រើន។ សាវ័កប៉ុលត្រូវបានបណ្ដាលឲ្យសរសេរថា៖ «ដូច្នេះ ចូរកំសាន្ត ហើយស្អាងចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៥:១១) តើការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្តអាចរកឃើញនៅក្នុងកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំដោយយ៉ាងណា?
ប្រាកដហើយ ជាការសំខាន់បំផុត យើងមកកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានដើម្បីនឹងឲ្យ‹ព្រះយេហូវ៉ាបង្រៀនយើង› ដោយទទួលសេចក្ដីបង្រៀនអំពីទ្រង់និងផ្លូវរបស់ទ្រង់។ (យ៉ូហាន ៦:៤៥) ការបង្រៀនបែបនេះគឺសំរាប់ជួយលើកទឹកចិត្តនិងសម្រាលទុក្ខ។ នៅកិច្ចការ ១៥:៣២ យើងអានថា៖ «យូដាស នឹងស៊ីឡាស . . . បានប្រដៅទូន្មានជាច្រើនដល់ពួកជំនុំ ព្រមទាំងតាំងឲ្យគេមានចិត្តខ្ជាប់ខ្ជួនឡើង»។
តើអ្នកមានដែលទៅកិច្ចប្រជុំពេលដែលអ្នកបាក់ទឹកចិត្ត ហើយត្រឡប់មកផ្ទះវិញដោយមានអារម្មណ៍ល្អជាងមុនទេ? ប្រហែលជាមានអ្វីមួយដែលបាននិយាយមកក្នុងការថ្លែងសុន្ទរកថា ក្នុងការឆ្លើយ ឬក្នុងការអធិស្ឋានដែលបានប៉ះចិត្តអ្នក ហើយបានផ្ដល់ឲ្យការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្ត។ ដូច្នេះ ចូរកុំបីខានមកកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានឲ្យសោះ។—ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥
ការចូលរួមជាមួយបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើងក្នុងការផ្សាយ ហើយនៅគ្រាផ្សេងទៀតក៏អាចមានឥទ្ធិពលស្រដៀងគ្នានេះដែរ។ ក្នុងភាសាហេព្រើរ កិរិយាសព្ទបីបួនដែលមានន័យថា «ការចងភ្ជាប់គ្នា» ក៏សំដៅទៅ«កម្លាំង» ឬ«ធ្វើឲ្យមានកម្លាំង»—ជាអ្វីដែលបានទៅជាមាំខ្លាំងឡើងនៅពេលភ្ជាប់ជាមួយគ្នា។ គោលការណ៍នេះក៏ជាការពិតដែរក្នុងក្រុមជំនុំ។ យើងត្រូវបានសម្រាលទុក្ខ ហើយបានលើកទឹកចិត្ត ត្រូវហើយគឺធ្វើឲ្យមានកម្លាំងឡើងដោយសារការចូលរួមជាមួយគ្នា។ ហើយយើងភ្ជាប់ជាមួយគ្នាដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដែលជាចំណងដ៏ខ្លាំងជាងគេបំផុត។—កូល៉ុស ៣:១៤
ជួនកាលគឺជាសេចក្ដីស្មោះត្រង់នៃបងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណរបស់យើងដែលលើកទឹកចិត្តយើង។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ៣:៧, ៨) ជួនកាលគឺជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគេបង្ហាញ។ (ភីលេម៉ូន ៧) ហើយជួនកាលទៀត គឺជាការផ្សាយជាមួយគ្នា កាលដែលនិយាយទៅអ្នកដទៃអំពីរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។ បើសិនជាអ្នកមានភាពទន់ខ្សោយ ហើយត្រូវការការលើកទឹកចិត្តនៅពេលទៅផ្សាយនោះ ហេតុអ្វីក៏មិនរៀបចំដើម្បីនឹងទៅផ្សាយជាមួយពួកអ្នកចាស់ទុំឬអ្នកផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រដែលមានការពិសោធច្រើនទៅ? អ្នកមុខជាមានការសម្រាលទុក្ខណាស់ ដោយធ្វើដូច្នេះ។—សាស្ដា ៤:៩-១២; ភីលីព ១:២៧
តាមរយៈ«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ហើយឈ្លាសវៃ»
តើអ្នកណាដែលរៀបចំទិដ្ឋភាពនៃការសម្រាលទុក្ខនៃការថ្វាយបង្គំរបស់យើង? ព្រះយេស៊ូបានរើសតាំងក្រុមមួយ ដែលទ្រង់បានចាត់ទុកជា«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ហើយឈ្លាសវៃ» ដើម្បីនឹងផ្ដល់ឲ្យ‹អាហារខាងវិញ្ញាណនៅពេលកំណត់›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥, ព.ថ.) នៅសតវត្សទីមួយ ក្រុមជនគ្រីស្ទានដែលចាក់ប្រេងតាំងដោយវិញ្ញាណនេះ គឺកំពុងតែមានសកម្មភាពទៅហើយ។ គណៈអភិបាលនៃពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងក្រុងយេរូសាឡិមបានផ្ញើសំបុត្រនៃការបង្រៀននិងការណែនាំទៅឯក្រុមជំនុំផ្សេងៗ។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណាដែរ? ព្រះគម្ពីរបានកត់ទុកនូវរបៀបដែលក្រុមជំនុំទាំងឡាយបានតបឆ្លើយទៅសំបុត្រដូចនោះថា៖ «លុះបានអានមើលសំបុត្រស្រេចហើយ ពួកនោះក៏មានសេចក្ដីរីករាយដោយពាក្យកំសាន្ត»។—កិច្ចការ ១៥:២៣-៣១
យ៉ាងដូច្នេះដែរ នៅក្នុងថ្ងៃជាន់ក្រោយបង្អស់ដ៏លំបាកនេះ អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ហើយឈ្លាសវៃគឺកំពុងតែផ្ដល់ឲ្យអាហារខាងវិញ្ញាណ ដែលផ្ដល់នូវការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្តជាខ្លាំងដល់ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ តើអ្នកបរិភោគអាហារនោះទេ? នេះគឺមានជាស្រេចក្នុងប្រកាសនវត្ថុដែលបានបោះពុម្ព ដែលក្រុមអ្នកបំរើនេះបានធ្វើឲ្យមាននៅជុំវិញផែនដីនេះ។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងភ្ញាក់រឭក! ព្រមទាំងសៀវភៅ សៀវភៅស្តើងៗ និងខិត្តប័ណ្ណដែលសមាគមប៉មយាមបោះពុម្ព បាននាំឲ្យមានការសម្រាលទុក្ខដល់ពួកអ្នកអានជាច្រើនដែលរាប់មិនអស់។
អ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យម្នាក់បានសរសេរថា៖ «បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់យើងជាច្រើនចង់ធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវ ប៉ុន្តែពួកគេតែងតែមានការពិបាកដោយអន្ទះអន្ទែង ខ្លាច និងអារម្មណ៍ថាគេគ្មានអំណាចក្នុងការជួយខ្លួនគេ។ អត្ថបទជាច្រើននៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីគឺកំពុងតែជួយមនុស្សជាច្រើន ឲ្យទទួលកាន់កាប់ជីវិតនិងមនោសញ្ចេតនារបស់គេឡើងវិញ។ អត្ថបទទាំងឡាយនេះក៏ផ្ដល់ឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំនូវអ្វីជាច្រើនទៀត មិនគ្រាន់តែការលើកទឹកចិត្តដ៏រាក់កំផែលនោះទេ»។
ចូរប្រើប្រកាសនវត្ថុឲ្យបានពេញលេញចុះ ដែលបានចេញមកពីក្រុមអ្នកបំរើស្មោះត្រង់។ ទស្សនាវដ្ដី សៀវភៅ និងប្រកាសនវត្ថុអាចជួយយើងឲ្យរកឃើញនូវការសម្រាលទុក្ខនៅពេលមានការពិបាក។ តែម្យ៉ាងវិញទៀត បើសិនជាអ្នកអាចលើកទឹកចិត្តដល់ពួកអ្នកដែលធ្លាក់ទឹកចិត្ត ចូរប្រើពត៌មានពីព្រះគម្ពីរដែលមាននៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីទាំងនេះចុះ។ អត្ថបទទាំងនេះគឺបានសរសេរដោយប្រយ័ត្នប្រយែងណាស់ ជាធម្មតាគឺអស់រយៈជាច្រើនអាទិត្យឬជាច្រើនខែនៃការស្រាវជ្រាវ សិក្សា និងការអធិស្ឋាន។ ការទូន្មានគឺដកស្រង់ចេញពីព្រះគម្ពីរ ត្រូវបានសាកល្បងហើយជាការពិត។ អ្នកខ្លះបានឃើញថាជាការដ៏មានប្រយោជន៍ក្នុងការអានអត្ថបទម្ដងឬពីរដងជាមួយបុគ្គលដែលបាក់ទឹកចិត្ត។ នេះអាចធ្វើឲ្យមានការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្តជាច្រើន។
បើសិនជាអ្នករកឃើញនូវត្បូងដ៏មានតម្លៃ តើអ្នកនឹងលាក់ពីគេឬក៏អ្នកនឹងចែកចាយទ្រព្យសម្បត្ដិនោះខ្លះជាមួយអ្នកដទៃ? ចូរធ្វើយ៉ាងណាឲ្យខ្លួនអ្នកជាប្រភពនៃការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្តទៅបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់អ្នកក្នុងក្រុមជំនុំចុះ។ បើសិនជាអ្នកលើកទឹកចិត្តជាជាងហែកកេរ្ដិ៍ សរសើរជាជាងរិះគន់ និយាយដោយ‹អណ្ដាតដែលបានរៀនសូត្រ› ជាជាងនិយាយដោយ‹មិនចេះគិតដែលដូចជាដាវចាក់នោះ› អ្នកក៏អាចធ្វើឲ្យជីវិតរបស់អ្នកដទៃទៅជាប្រសើរបាន។ (អេសាយ ៥០:៤; សុភាសិត ១២:១៨) ប្រាកដហើយ គេនឹងចាត់ទុកអ្នកជាត្បូងដ៏មានតម្លៃ—ជាប្រភពនៃការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្តដ៏ពិត!
[ប្រអប់នៅទំព័រ២៩]
ការសម្រាលទុក្ខដល់ពួកអ្នកដែលត្រូវការ
មនុស្សជាច្រើនបាននិយាយអំពីរបៀបដែលអត្ថបទទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ឬភ្ញាក់រឭកខ្លះបានធ្វើឲ្យគេមានទំនាក់ទំនងដ៏ជ្រាលជ្រៅឡើងថែមទៀតជាមួយព្រះយេហូវ៉ា។ បុគ្គលម្នាក់និយាយថា៖ «ក្រោយពីអានអត្ថបទមួយនេះ ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាព្រះយេហូវ៉ាដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដានិងដ៏ឧត្តម គឺបានគង់នៅទីនោះជាមួយខ្ញុំ។ ខ្ញុំគិតថាទ្រង់ជាបុគ្គលដ៏ពិតមួយអង្គ»។ សំបុត្រមួយទៀតចែងថា៖ «ចិត្តគំនិតរបស់យើងបានកែប្រែដ៏ខ្លាំងណាស់ នៃទស្សនៈរបស់យើងចំពោះព្រះយេហូវ៉ា ដែលយើងមិនមែនជាមនុស្សដូចពីមុនទេ។ នេះគឺហាក់បីដូចជាអ្នកណាម្នាក់បានជូតវែនតារបស់យើង ហើយឥឡូវនេះយើងអាចឃើញអ្វីៗយ៉ាងច្បាស់ទាំងអស់»។
អ្នកខ្លះសរសេរប្រាប់នូវរបៀបដែលទស្សនាវដ្ដីបានជួយពួកគេ ឲ្យដោះស្រាយនឹងបញ្ហាឬផលវិបាកណាមួយ ដូច្នេះនេះធានារ៉ាប់រងដល់គេអំពីការយកព្រះទ័យទុកដាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះពួកគេ។ អ្នកអានម្នាក់បាននិយាយតាមរបៀបនេះថា៖ «សូមអរគុណជាច្រើនម្ដងនេះទៀត ដោយបង្ហាញឲ្យយើងឃើញនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាបានយកព្រះទ័យទុកដាក់ហើយស្រឡាញ់ប្រជារាស្ត្ររបស់ទ្រង់នោះ»។ ស្ត្រីម្នាក់ពីប្រទេសជប៉ុនដែលកូនបានស្លាប់ទៅ បាននិយាយយ៉ាងដូច្នេះអំពីអត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! ដែលស្តីអំពីប្រធាននោះ៖ «ជំរៅនៃមេត្ដាករុណារបស់ព្រះគឺបានហូរចេញពីសន្លឹកទំព័រទាំងនេះ ហើយខ្ញុំយំហើយយំទៀត។ ខ្ញុំបានទុកអត្ថបទនេះនៅកន្លែងណាដែលខ្ញុំអាចយកមកអានភ្លាម នៅពេលណាដែលខ្ញុំមានអារម្មណ៍ដាច់តែឯង»។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលបានកាន់ទុក្ខនិយាយថា៖ «អត្ថបទក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងភ្ញាក់រឭក! និងសៀវភៅស្តើងឈ្មោះ«នៅពេលដែលបុគ្គលណាម្នាក់ដែលអ្នកស្រឡាញ់បានស្លាប់ទៅ»បានផ្ដល់ឲ្យខ្ញុំនូវកម្លាំងដែលខ្ញុំត្រូវការដើម្បីអត់ទ្រាំនូវគ្រាសោកសង្រេងរបស់ខ្ញុំ»។
ព្រះគម្ពីរបរិសុទ្ធជាប្រភពដ៏សំខាន់នៃការសម្រាលទុក្ខ។ (រ៉ូម ១៥:៤) ព្រះគម្ពីរជាប្រភពតែមួយគត់នៃទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងភ្ញាក់រឭក»! ដោយសារតែហេតុនេះ ទស្សនាវដ្ដីទាំងនេះបានទៅជាការសម្រាលទុក្ខនិងការលើកទឹកចិត្តដល់ពួកអ្នកអានទាំងឡាយ។
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
ព្រះដ៏កំសាន្តចិត្តគ្រប់ជំពូកក៏ជាព្រះដែលស្ដាប់នៃការអធិស្ឋានដែរ