តើអ្នកស្រឡាញ់បន្ទូលរបស់ព្រះប៉ុនណា?
តើអ្នកស្រឡាញ់បន្ទូលរបស់ព្រះប៉ុនណា?
«ឱទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎ ទូលបង្គំរំពឹងគិតពីក្រិត្យវិន័យនោះជាដរាបរាល់ថ្ងៃ»។—ទំនុកដំកើង ១១៩:៩៧
១. តើអ្វីជាវិធីមួយ ដែលមនុស្សកោតខ្លាចព្រះសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គេចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ?
មនុស្សប្រុសស្រីរាប់រយលាននាក់មានព្រះគម្ពីរមួយក្បាល។ ក៏ប៉ុន្តែគឺមានការខុសគ្នារវាងការមានព្រះគម្ពីរមួយក្បាល និងការស្រឡាញ់បន្ទូលរបស់ព្រះ។ តើបុគ្គលម្នាក់អាចអះអាងដោយត្រឹមត្រូវថា ស្រឡាញ់បន្ទូលរបស់ព្រះបានទេ ប្រសិនបើគាត់កម្រអានព្រះគម្ពីរនោះ? ប្រាកដជាមិនអ៊ីចឹងទេ! ផ្ទុយទៅវិញ បុគ្គលខ្លះដែលពីមុនមិនសូវមានការគោរពព្រះគម្ពីរ តែឥឡូវនេះអានព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ពួកគេបានរៀនចេះស្រឡាញ់បន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះ នោះឥឡូវពួកគេយកចិត្តទុកដាក់លើបន្ទូលរបស់ព្រះ«ជាដរាបរាល់ថ្ងៃ»។—ទំនុកដំកើង ១១៩:៩៧
២. តើតាមរបៀបណាដែលជំនឿរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ៗ បានត្រូវទ្រទ្រង់ពេលមានស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកនោះ?
២ បុគ្គលម្នាក់ដែលបានរៀនចេះស្រឡាញ់បន្ទូលរបស់ព្រះ គឺឈ្មោះណហ្សូ ដូរី។ ជាមួយនឹងពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នា នោះគាត់បានស៊ូទ្រាំអស់រយៈជាច្រើនទសវត្សមកហើយក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា នៅក្នុងប្រទេសអាល់បានី ជាស្រុកកំណើតរបស់គាត់។ ភាគច្រើនក្នុងកំឡុងគ្រានោះ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវហាមឃាត់ ហើយពួកគ្រីស្ទានដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់ទាំងនេះ បានទទួលប្រកាសនវត្ថុខាងព្រះគម្ពីរតិចតួចណាស់។ ក៏ប៉ុន្តែ ជំនឿរបស់បងប្រុសណហ្សូ ដូរីបាននៅមុតមាំដដែល។ តើយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ? គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គោលដៅរបស់ខ្ញុំគឺដើម្បីអានព្រះគម្ពីរ យ៉ាងហោចណាស់មួយម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃ ដែលខ្ញុំបានធ្វើជាង៦០ឆ្នាំមកហើយ មុននឹងចក្ខុប្រសាទរបស់ខ្ញុំបានទៅជាមើលលែងឃើញនោះ»។ មកដល់ពេលថ្មីៗនេះ គឺឥតមានព្រះគម្ពីរទាំងមូលជាភាសាអាល់បានីទេ ក៏ប៉ុន្តែកាលនៅពីក្មេង នោះបងប្រុសដូរីបានរៀនភាសាក្រិក ដូច្នេះគាត់ចេះអានព្រះគម្ពីរជាភាសាក្រិក។ ការអានព្រះគម្ពីរជារឿយៗបានជួយគាំទ្របងប្រុសដូរីឆ្លងកាត់សេចក្ដីទុក្ខលំបាកផ្សេងៗ ហើយក៏អាចជួយគាំទ្រយើងផងដែរ។
«ចូរប្រាថ្នាចង់បាន»បន្ទូលរបស់ព្រះ
៣. តើពួកគ្រីស្ទានគួរតែបណ្ដុះអាកប្បកិរិយាយ៉ាងណា ចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ?
៣ សាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «ចូរប្រាថ្នាចង់បានព្រះបន្ទូល ដូចទារកដែលទើបនឹងកើតប្រាថ្នាចង់បានទឹកដោះសុទ្ធ»។ (ពេត្រុសទី១ ២:២; ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ) ដូចជាកូនង៉ាម្នាក់ចង់បានយ៉ាងខ្លាំងនូវទឹកដោះរបស់ម្ដាយ នោះពួកគ្រីស្ទានដែលដឹងនូវសេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់គេ មានការពេញចិត្តនឹងការអានបន្ទូលរបស់ព្រះដែរ។ តើអ្នកមានអារម្មណ៍ដូចនេះឬទេ? ប្រសិនបើមិនអ៊ីចឹងទេ ចូរកុំឲ្យអស់សង្ឃឹមឡើយ។ អ្នកក៏អាចបណ្ដុះឲ្យមានសេចក្ដីប្រាថ្នាចង់បានចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះផងដែរ។
៤. តើទាក់ទងអ្វីខ្លះ ក្នុងការអានព្រះគម្ពីរជាទម្លាប់រៀងរាល់ថ្ងៃនោះ?
៤ ដើម្បីឲ្យធ្វើអ៊ីចឹងបាន ដំបូង ចូរទូន្មានខ្លួនអ្នកឲ្យចាត់ទុកការអានព្រះគម្ពីរជាទម្លាប់ដ៏ទៀងទាត់ គឺជាទម្លាប់ដែលមានប្រចាំថ្ងៃ បើធ្វើទៅបាន។ (កិច្ចការ ១៧:១១) អ្នកប្រហែលជាមិនអាចចំណាយពេលមួយម៉ោងក្នុងមួយថ្ងៃដើម្បីអានព្រះគម្ពីរ ដូចណហ្សូ ដូរីបានទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកប្រហែលជាអាចទុកពេលខ្លះៗរៀងរាល់ថ្ងៃ ដើម្បីពិនិត្យមើលបន្ទូលរបស់ព្រះ។ ពួកគ្រីស្ទានជាច្រើននាក់ងើបពីព្រលឹម ដើម្បីជញ្ជឹងគិតលើដំណើររឿងណាមួយក្នុងព្រះគម្ពីរ។ តើមានវិធីដ៏ប្រសើរជាងឯណា ក្នុងការចាប់ផ្ដើមថ្ងៃនិមួយៗនោះទេ? អ្នកឯទៀតចូលចិត្តអានព្រះគម្ពីរពេលយប់ មុននឹងចូលគេង។ ក៏ប៉ុន្តែអ្នកឯទៀតអានព្រះគម្ពីរ នៅពេលដែលស្រួលសំរាប់គេ។ អ្វីដែលសំខាន់នោះគឺ ការអានព្រះគម្ពីរជារឿយៗ។ រួចមក ចូរឆ្លៀតយកពេលមួយភ្លែត ដើម្បីរំពឹងគិតនឹងអ្វីដែលអ្នកបានអាន។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវឧទាហរណ៍ខ្លះៗស្តីអំពីពួកបុគ្គល ដែលបានទទួលប្រយោជន៍ពីការអាននិងសញ្ជឹងគិតពីបន្ទូលរបស់ព្រះ។
អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងដែលបានស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ
៥, ៦. ទោះជាយើងប្រហែលជាមិនស្គាល់ឈ្មោះរបស់គាត់ក៏ដោយ តើយើងអាចរៀនអ្វីខ្លះអំពីអ្នកសរសេរទំនុកដំកើងទី១១៩ ដោយអាននិងរំពឹងគិតលើអ្វីដែលគាត់បានសរសេរនោះ?
៥ អ្នកសរសេរបទទំនុកដំកើងទី១១៩ ប្រាកដជាមានការអបអរយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ តើអ្នកណាដែលបានសរសេរទំនុកដំកើងនោះ? អ្នកសរសេរនេះឥតបានត្រូវសម្គាល់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរទេ។ ក៏ប៉ុន្តែពីបរិបទ យើងដឹងនូវពត៌មានខ្លះៗអំពីគាត់ ហើយយើងដឹងថាគាត់បានពិសោធនូវបញ្ហាក្នុងជីវិតរបស់គាត់។ មិត្តភក្ដិខ្លះរបស់គាត់ ដែលបានអួតអាងថាជាអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា ឥតមានយល់ស្របនឹងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ ចំពោះគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរនោះទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះមិនបានអនុញ្ញាតឲ្យអាកប្បកិរិយារបស់គេ មកបង្ការគាត់ពីការធ្វើអ្វីដែលត្រឹមត្រូវនោះទេ។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:២៣) ប្រសិនបើអ្នករស់នៅឬធ្វើការជាមួយបុគ្គលម្នាក់ ដែលឥតមានចិត្តគោរពនឹងខ្នាតតម្រាព្រះគម្ពីរ នោះអ្នកប្រហែលជាឃើញនូវភាពស្រដៀងគ្នា រវាងស្ថានការណ៍របស់អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះ និងស្ថានការណ៍របស់អ្នកហើយ។
៦ ទោះជាគាត់ជាបុរសដែលកោតខ្លាចព្រះក៏ដោយ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះ មិនមែនជាបុគ្គលដែលលើកខ្លួនជាសុចរិតនោះទេ។ គាត់បានទទួលស្គាល់យ៉ាងស្មោះនូវភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់គាត់។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៥, ៦, ៦៧) ក៏ប៉ុន្តែ គាត់មិនបានអនុញ្ញាតឲ្យសេចក្ដីបាបបង្ក្រាបគាត់ឡើយ។ គាត់បានសួរថា៖ «មនុស្សកំឡោះនឹងសំអាតផ្លូវដែលខ្លួនប្រព្រឹត្តដោយសារអ្វី»? ចម្លើយរបស់គាត់៖ «គឺដោយប្រយ័តនឹងប្រព្រឹត្តតាមព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩) រួចមក ដោយបញ្ជាក់ថាបន្ទូលរបស់ព្រះមានអានុភាពដ៏ខ្លាំងសំរាប់ប្រយោជន៍ល្អ នោះអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះនិយាយបន្ថែមថា៖ «ទូលបង្គំបានកំណត់ចាំព្រះបន្ទូលទ្រង់ទុកនៅក្នុងចិត្ត ប្រយោជន៍កុំឲ្យទូលបង្គំធ្វើបាបនឹងទ្រង់ឡើយ»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១១) អានុភាពដែលអាចជួយយើងឲ្យជៀសវាងពីការប្រព្រឹត្តអំពើបាបប្រឆាំងព្រះ គឺប្រាកដជាខ្លាំងក្លាមែន!
៧. ហេតុអ្វីក៏ពួកយុវជនជាពិសេសត្រូវឲ្យដឹងនូវសេចក្ដីត្រូវការ ឲ្យអានព្រះគម្ពីររៀងរាល់ថ្ងៃ?
៧ ពួកយុវជនគ្រីស្ទានអាចទទួលប្រយោជន៍ពីការពិចារណាមើល ពាក្យរបស់អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះ។ ពួកគ្រីស្ទានក្មេងៗជាច្រើនបានត្រូវវាយលុកសព្វថ្ងៃនេះ។ អារក្សច្បាស់ជាពេញចិត្តនឹងធ្វើឲ្យខូច ដល់ពួកអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា ដែលជាមនុស្សក្មេងៗនោះហើយ។ គោលដៅរបស់សាតាំងគឺដើម្បីល្បួងពួកយុវជនគ្រីស្ទាន ឲ្យធ្វើតាមសេចក្ដីប្រាថ្នាខាងសាច់ឈាម ហើយឲ្យបំពាននឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ។ កម្មវិធីខ្សែភាពយន្តនិងទូរទស្សន៍ ច្រើនតែសម្ដែងឲ្យឃើញនូវគំនិតរបស់អារក្ស។ ពួកដើរតួក្នុងកម្មវិធីបែបនេះហាក់ដូចជាស្អាតហើយជាទីចូលចិត្តផង។ ការរួមសង្វាសដ៏ឥតសីលធម៌រវាងពួកគេ បានត្រូវបង្ហាញជាអ្វីធម្មតា។ តើអ្វីទៅជាគំនិតដែលបានត្រូវបង្ហាញនោះ? ‹គឺមិនអីទេ ដែលមនុស្សមិនរៀបការរួមសង្វាសគ្នា ឲ្យតែពួកគេពិតជាស្រឡាញ់គ្នានោះ›។ គួរឲ្យស្ដាយណាស់ រៀងរាល់ឆ្នាំដែលយុវជនគ្រីស្ទានមួយចំនួន ទទួលរងគ្រោះនឹងការវែកញែកបែបនេះ។ អ្នកខ្លះបានលិចបាត់ខាងឯសេចក្ដីជំនឿរបស់គេ។ ប្រាកដហើយ គឺកំពុងតែមានការបង្ខិតបង្ខំមែន! ក៏ប៉ុន្តែ តើការបង្ខិតបង្ខំគឺមានខ្លាំងដល់ម្ល៉េះ ដែលពួកយុវជនរាល់គ្នាមិនអាចលៃលកដោះស្រាយឬទេ? គឺមិនអ៊ីចឹងទេ! ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យនូវវិធីសំរាប់យុវជនគ្រីស្ទាន ឲ្យឈ្នះលើសេចក្ដីប្រាថ្នាមិនល្អ។ ពួកគេអាចតទល់នឹងអាវុធណាក៏ដោយ ដែលសាតាំងប្រើដោយ‹ខំព្យាយាមធ្វើតាមបន្ទូលរបស់ព្រះ ដោយប្រមូលទុកបន្ទូលរបស់ព្រះក្នុងចិត្តរបស់គេ›។ តើអ្នកចំណាយពេលប៉ុន្មានដែរ ក្នុងការអានព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនជារឿយៗ និងរំពឹងគិតនោះ?
៨. តើតាមរបៀបណាដែលគំរូដែលបានរៀបរាប់ក្នុងវគ្គនេះ ជួយអ្នកឲ្យចេះអបអរសំរាប់ក្រិត្យវិន័យម៉ូសេ?
៨ អ្នកសរសេរបទទំនុកដំកើង ទី១១៩ បានលាន់មាត់ថា៖ «ឱទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎!» (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩៧) តើគាត់បានសំដៅទៅក្រិត្យវិន័យមួយណា? គឺសំដៅទៅបន្ទូលដែលបានលាតត្រដាងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលរួមបញ្ចូលក្រិត្យវិន័យរបស់លោកម៉ូសេ។ ការមើលមួយភ្លែត អ្នកខ្លះប្រហែលជាចាត់ទុកសេចក្ដីបង្គាប់ទាំងនេះថាហួសសម័យ ហើយឆ្ងល់នូវរបៀបដែលបុគ្គលណាម្នាក់អាចស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យដូចនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ កាលដែលយើងរំពឹងគិតលើលក្ខណៈផ្សេងៗក្នុងក្រិត្យវិន័យម៉ូសេ ដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះ យើងអាចអបអរនូវប្រាជ្ញានៃក្រិត្យវិន័យទាំងនោះ។ ក្រៅពីលក្ខណៈជាច្រើននៃក្រិត្យវិន័យនេះខាងឯទំនាយ នោះមានល័ក្ខខ័ណ្ឌខាងអនាម័យនិងការតមអាហារ ដែលបានជួយឲ្យមានការស្អាតបាត និងសុខភាពល្អ។ (លេវីវិន័យ ៧:២៣, ២៤, ២៦; ១១:២-៨) ក្រិត្យវិន័យនេះបានលើកទឹកចិត្តឲ្យមានសេចក្ដីទៀងត្រង់ក្នុងពាណិជ្ជកម្ម ហើយបានដាស់តឿនឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលបង្ហាញនូវការយល់ចិត្ត ដល់ពួកអ្នកថ្វាយបង្គំគ្នីគ្នាដែលក្រខ្សត់។ (និក្ខមនំ ២២:២៦, ២៧; ២៣:៦; លេវីវិន័យ ១៩:៣៥, ៣៦; ចោទិយកថា ២៤:១៧-២១) ការវិនិច្ឆ័យសម្រេចសេចក្ដី បានត្រូវធ្វើឡើងដោយឥតរើសមុខ។ (ចោទិយកថា ១៦:១៩; ១៩:១៥) ជាអ្នកសរសេរនៃបទទំនុកដំកើង ទី១១៩ បានដកពិសោធក្នុងជីវិត គាត់ច្បាស់ជាបានឃើញនូវរបស់ដែលមានផលល្អ ចំពោះអស់អ្នកដែលបានអនុវត្តតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ និងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះក្រិត្យវិន័យក៏មានកាន់តែខ្លាំងឡើង។ ស្រដៀងគ្នានឹងសព្វថ្ងៃនេះ កាលដែលពួកគ្រីស្ទានមានជោគជ័យក្នុងការអនុវត្តន៍តាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការអបអររបស់គេ ចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះនឹងមានកាន់តែខ្លាំងឡើងដែរ។
រាជបុត្រស្តេចដែលហ៊ានធ្វើឲ្យខុសពីគេឯង
៩. តើស្តេចហេសេគាបានបណ្ដុះនូវអាកប្បកិរិយាអ្វី ចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ?
៩ សេចក្ដីថ្លែងនៅក្នុងទំនុកដំកើងទី១១៩ សមស្របយ៉ាងល្អជាមួយនឹងអ្វីដែលយើងដឹងអំពីហេសេគា កាលដែលទ្រង់នៅជារាជបុត្រស្តេចនៅឡើយ។ ពួកអ្នកវិជ្ជាករព្រះគម្ពីរខ្លះឲ្យយោបល់ថា ហេសេគាជាអ្នកសរសេរបទទំនុកដំកើងនេះ។ ទោះជាឥតដឹងប្រាកដក៏ដោយ តែយើងដឹងថាហេសេគាមានចិត្តចេះគោរពយ៉ាងខ្លាំងចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ តាមដំណើរជីវិតរបស់ទ្រង់ នោះទ្រង់បានបង្ហាញថា ទ្រង់មានការយល់ស្របដ៏អស់ពីចិត្តនឹងបន្ទូលនៅទំនុកដំកើង ១១៩:៩៧។ ស្តីអំពីហេសេគា ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «ដ្បិតទ្រង់កាន់ខ្ជាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ឥតលាកបង់លែងតាមទ្រង់ឡើយ គឺបានកាន់តាមអស់ទាំងក្រិត្យក្រម ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់ដល់លោកម៉ូសេ»។—ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៨:៦
១០. តើពួកគ្រីស្ទានដែលមិនបានចិញ្ចឹមដោយឪពុកម្ដាយដែលកោតខ្លាចព្រះ អាចទទួលការលើកទឹកចិត្តអ្វីពីគំរូរបស់ហេសេគា?
១០ តាមដំណើររឿងទាំងអស់ នោះហេសេគាមិនបានធំឡើងក្នុងក្រុមគ្រួសារដែលកោតខ្លាចព្រះនោះទេ។ ស្តេចអ័ហាសដ៏ជាព្រះវរបិតា ជាអ្នកថ្វាយបង្គំរូបព្រះ ហើយគ្មានជំនឿ ដែលយ៉ាងហោចណាស់បានយកបុត្រមួយអង្គ ដែលជាប្អូនរបស់ហេសេគា ទៅដុតទាំងរស់ធ្វើជាយញ្ញបូជាដល់ព្រះមិនពិតនោះដែរ! (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៦:៣) ទោះជាមានគំរូដ៏អាក្រក់នេះក៏ដោយ ស្តេចហេសេគាអាច ‹លាងសំអាតផ្លូវរបស់ទ្រង់› ពីអានុភាពពាហិរជន ដោយធ្វើឲ្យបានស្គាល់បន្ទូលរបស់ព្រះ។—របាក្សត្រទី២ ២៩:២
១១. កាលដែលហេសេគាបានទតឃើញនោះ តើលទ្ធផលនៃការដែលព្រះវរបិតាដ៏ឥតស្មោះត្រង់របស់ទ្រង់ បានធ្វើនោះនឹងទៅបែបណា?
១១ កាលដែលហេសេគាបានធំឡើង នោះទ្រង់បានទតផ្ទាល់ព្រះភ័ក្ដ្រនូវរបៀបដែលព្រះវរបិតាដ៏ជាអ្នកគោរពរូបព្រះ បានចាត់ចែងការរដ្ឋ។ ស្រុកយូដាបានត្រូវព័ទ្ធជុំវិញដោយពួកសត្រូវ។ គឺមានស្តេចពីសាសន៍ស៊ីរីព្រះនាមរេស៊ីន ដែលបានចូលរួមជាមួយនឹងស្តេចពេកាពីស្រុកអ៊ីស្រាអែល ក្នុងការឡោមព័ទ្ធទីក្រុងយេរូសាឡិម។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៦:៥, ៦) គឺមានពួកអេដំមនិងពួកភីលីស្ទីន ដែលបានធ្វើការលុកលុយប្លន់យ៉ាងជោគជ័យក្នុងស្រុកយូដា ហើយព្រមទាំងបានចាប់យកទីក្រុងខ្លះៗនៅស្រុកយូដា។ (របាក្សត្រទី២ ២៨:១៦-១៩) តើតាមរបៀបណាដែលស្តេចអ័ហាសដោះស្រាយនឹងវិបត្ដិភ័យទាំងនេះ? ជាជាងអំពាវនាវសុំព្រះយេហូវ៉ាឲ្យជួយដើម្បីប្រឆាំងនឹងប្រទេសស៊ីរី នោះស្តេចអ័ហាសបានបែរទៅរកស្តេចនៃសាសន៍អាសស៊ើរ ដោយឲ្យសំណូកជាមាសនិងប្រាក់ រួមទាំងទ្រព្យសម្បត្ដិពីឃ្លាំងនៅព្រះវិហារដល់ស្តេចនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ នេះមិនបាននាំឲ្យមានសន្ដិភាពជាស្ថាពរដល់ស្រុកយូដានោះទេ។—ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៦:៦, ៨
១២. តើដោយធ្វើអ្វីដែលហេសេគាអាចជៀសវាង ពីការធ្វើដូចកំហុសរបស់ព្រះវរបិតាទ្រង់នោះ?
១២ ជាយថាហេតុ នោះស្តេចអ័ហាសបានសោយទិវង្គត ហើយហេសេគាក៏បានក្លាយទៅជាស្តេច កាលដែលមានព្រះជន្ម២៥ព្រះវង្សា។ (របាក្សត្រទី២ ២៩:១) ទ្រង់គឺនៅក្មេងដែរ ក៏ប៉ុន្តែនេះមិនបានបង្ការទ្រង់ពីការធ្វើឲ្យបានជាស្តេចដ៏ជោគជ័យនោះឡើយ។ ជាជាងយកតម្រាប់តាមចរិយារបស់ព្រះវរបិតាដ៏ឥតស្មោះត្រង់ នោះទ្រង់បានកាន់ជាប់នឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ នេះបានរួមបញ្ចូលនឹងសេចក្ដីបង្គាប់ដ៏ពិសេសសំរាប់ពួកស្តេច ដែលថា៖ «កាលណាស្តេចនោះ បានឡើងគង់លើបល្ល័ង្ករាជ្យហើយ នោះត្រូវឲ្យចំឡងក្រិត្យវិន័យ តាមគម្ពីរដែលនៅមុខពួកលេវីដ៏ជាសង្ឃ ទុកក្នុងសៀវភៅសំរាប់ខ្លួន ត្រូវឲ្យសៀវភៅនោះនៅជាមួយនឹងខ្លួន ហើយត្រូវមើលរាល់តែថ្ងៃជានិច្ច អស់១ជីវិតផង ដើម្បីនឹងទំលាប់ខ្លួន ឲ្យចេះកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃខ្លួន ប្រយោជន៍ឲ្យបានកាន់តាមគ្រប់ទាំងសេចក្ដី ដែលនៅក្នុងក្រិត្យវិន័យ»។ (ចោទិយកថា ១៧:១៨, ១៩) ដោយអានបន្ទូលរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះហេសេគានឹងរៀនឲ្យចេះកោតខ្លាចព្រះយេហូវ៉ា និងចេះជៀសវាងពីការធ្វើកំហុសដូចព្រះវរបិតាទ្រង់ដ៏ឥតកោតខ្លាចព្រះ។
១៣. តើតាមរបៀបណាដែលគ្រីស្ទានម្នាក់អាចប្រាកដក្នុងចិត្តថា ក្នុងន័យខាងវិញ្ញាណ អ្វីៗទាំងអស់ដែលគាត់ធ្វើនឹងបានជោគជ័យនោះ?
១៣ ពួកស្តេចនៅស្រុកអ៊ីស្រាអែល មិនគ្រាន់តែបានលើកទឹកចិត្តឲ្យគិតអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះជានិច្ចប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែពួកអ៊ីស្រាអែលដែលកោតខ្លាចព្រះក៏បានត្រូវឲ្យធ្វើអ៊ីចឹងដែរ។ ទំនុកដំកើងទីមួយរៀបរាប់នូវបុរសដែលពិតជាមានសុភមង្គល ជាបុគ្គលដែល«ត្រេកអរតែនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ក៏រំពឹងគិតក្នុងក្រិត្យវិន័យទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដែរ»។ (ទំនុកដំកើង ១:១, ២) ស្តីអំពីបុរសបែបនេះ នោះអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងមានប្រសាសន៍ថា៖ «ឯការអ្វីដែលអ្នកនោះធ្វើ នោះនឹងចំរើនឡើងទាំងអស់»។ (ទំនុកដំកើង ១:៣) ផ្ទុយទៅវិញ ស្តីអំពីបុគ្គលដែលខ្វះជំនឿលើព្រះយេហូវ៉ា នោះព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «អ្នកនោះជាមនុស្សមានចិត្ត២ ចេះតែសាវ៉ាក្នុងគ្រប់ទាំងផ្លូវ»។ (យ៉ាកុប ១:៨) យើងគ្រប់គ្នាចង់ឲ្យមានសុភមង្គលនិងឲ្យបានជោគជ័យ។ ការអានព្រះគម្ពីរជារឿយៗនិងដ៏មានអត្ថន័យ អាចបណ្ដាលឲ្យយើងមានសុភមង្គល។
បន្ទូលរបស់ព្រះបានទ្រទ្រង់ព្រះយេស៊ូ
១៤. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេស៊ូបង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ដល់បន្ទូលរបស់ព្រះ?
១៤ នៅគ្រាមួយ មាតាបិតារបស់ព្រះយេស៊ូបានរកឃើញទ្រង់កំពុងតែគង់នៅកណ្ដាលពួកគ្រូៗ នៅឯព្រះវិហារក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ពួកអ្នកចេះដឹងអំពីក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះបាន«អស្ចារ្យក្នុងចិត្តពីប្រាជ្ញា ហើយនឹងពាក្យចំឡើយរបស់ទ្រង់»! (លូកា ២:៤៦, ៤៧) គ្រានោះគឺនៅពេលដែលព្រះយេស៊ូមានព្រះជន្ម១២ព្រះវង្សា។ ត្រូវហើយ សូម្បីតែពេលដែលទ្រង់មានព្រះជន្មក្មេងក៏ដោយ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ទ្រង់មានសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ។ នៅក្រោយមក ព្រះយេស៊ូបានប្រើព្រះគម្ពីរដើម្បីស្តីបន្ទោសអារក្ស ដោយមានបន្ទូលថា៖ «មនុស្សមិនមែនរស់ ដោយសារតែនំប៉័ងប៉ុណ្ណោះទេ គឺរស់ដោយសារគ្រប់ទាំងព្រះបន្ទូល ដែលចេញពីព្រះឱស្ឋព្រះមកដែរ»។ (ម៉ាថាយ ៤:៣-១០) មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក នោះព្រះយេស៊ូបានផ្សព្វផ្សាយប្រាប់ពួកអ្នករស់នៅក្នុងភូមិកំណើតទ្រង់ គឺភូមិណាសារ៉ែតដោយប្រើបទគម្ពីរ។—លូកា ៤:១៦-២១
១៥. តើព្រះយេស៊ូបានទុកគំរូយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលផ្សព្វផ្សាយដល់អ្នកដទៃ?
១៥ ជាញឹកញយ ព្រះយេស៊ូបានដកស្រង់ពីបន្ទូលរបស់ព្រះ ដើម្បីគាំទ្រការបង្រៀនរបស់ទ្រង់។ ពួកអ្នកស្ដាប់របស់ទ្រង់បាន«នឹកប្លែក ពីសេចក្ដីដែលទ្រង់បង្រៀន»។ (ម៉ាថាយ ៧:២៨) ហើយច្បាស់ជាអ៊ីចឹងមែន ពីព្រោះសេចក្ដីបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូគឺបានមកពីព្រះយេហូវ៉ាអង្គទ្រង់ផ្ទាល់! ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «សេចក្ដីដែលខ្ញុំបង្រៀននេះ មិនមែនជារបស់ខ្ញុំទេ គឺជារបស់ផងព្រះ ដែលចាត់ឲ្យខ្ញុំមកនោះវិញ អ្នកណាដែលនិយាយដោយអាងខ្លួនឯង នោះចង់តែលើកដំកើងដល់ខ្លួនទេ តែអ្នកដែលចង់លើកដំកើងថ្វាយព្រះ ដែលចាត់ឲ្យខ្លួនមក នោះទើបពិតវិញ ហើយឥតមានសេចក្ដីទុច្ចរិតណានៅក្នុងខ្លួនឡើយ»។—យ៉ូហាន ៧:១៦, ១៨
១៦. តើដល់កំរិតណាដែលព្រះយេស៊ូបានសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ទ្រង់ ចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ?
១៦ មិនដូចអ្នកសរសេរបទទំនុកដំកើងទី១១៩ នោះគឺ«ឥតមានសេចក្ដីទុច្ចរិតណា»នៅក្នុងព្រះយេស៊ូនោះទេ។ ទ្រង់ឥតមានបាបទេ ជាបុត្រារបស់ព្រះដែល«បន្ទាបព្រះអង្គទ្រង់ ទាំងចុះចូលស្ដាប់បង្គាប់ រហូតដល់ទីមរណៈ»។ (ភីលីព ២:៨; ហេព្រើរ ៧:២៦) ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាទ្រង់ជាបុគ្គលដ៏គ្រប់ល័ក្ខណ៍ក៏ដោយ ព្រះយេស៊ូបានសិក្សានិងស្ដាប់បង្គាប់តាមក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ។ នេះហើយជាកត្ដាដ៏សំខាន់ ដែលទ្រង់មានសមត្ថភាពក្នុងការរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍នោះ។ នៅពេលដែលពេត្រុសបានប្រើដាវមួយ ក្នុងការខំបង្ការពីការចាប់ខ្លួនចៅហ្វាយលោក នោះព្រះយេស៊ូបានស្តីបន្ទោសសាវ័កម្នាក់នេះ ហើយបានសួរថា៖ «តើអ្នកស្មានថា ខ្ញុំមិនអាចនឹងសូមដល់ព្រះវរបិតាខ្ញុំឥឡូវ ដែលទ្រង់នឹងចាត់ពួកទេវតា១២កងមកខ្ញុំជា១រំពេចទេឬអី បើយ៉ាងនោះ ធ្វើដូចម្ដេចនឹងបានសំរេចតាមគម្ពីរ ដែលថាត្រូវតែកើតមានដូច្នេះ»។ (ម៉ាថាយ ២៦:៥៣, ៥៤) ត្រូវហើយ សេចក្ដីសម្រេចតាមបទគម្ពីរមានសារៈសំខាន់ណាស់ចំពោះព្រះយេស៊ូ ជាជាងរត់គេចពីការសោយទិវង្គតដ៏ឃោរឃៅ និងដ៏អាម៉ាស់មុខនោះ។ នេះជាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏អស្ចារ្យយ៉ាងណាទៅហ្ន៎ចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ!
ពួកអ្នកឯទៀតដែលធ្វើតម្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទ
១៧. តើបន្ទូលរបស់ព្រះមានសារៈសំខាន់យ៉ាងណាដល់សាវ័កប៉ុល?
១៧ សាវ័កប៉ុលបានសរសេរទៅពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាថា៖ «ចូរត្រាប់តាមខ្ញុំ ដូចជាខ្ញុំបានត្រាប់តាមព្រះគ្រីស្ទដែរ»។ (កូរិនថូសទី១ ១១:១) ដូចចៅហ្វាយរបស់គាត់ នោះប៉ុលបានបណ្ដុះនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបទគម្ពីរ។ គាត់បានសារភាពថា៖ «ដ្បិតតាមប៉ែកខាងក្នុង ខ្ញុំត្រេកអរចំពោះក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ»។ (រ៉ូម ៧:២២) ប៉ុលបានដកស្រង់បន្ទូលរបស់ព្រះជារឿយៗ។ (កិច្ចការ ១៣:៣២-៤១; ១៧:២, ៣; ២៨:២៣) នៅពេលដែលលោកបានថ្លែងសេចក្ដីណែនាំចុងក្រោយឲ្យធីម៉ូថេ ដែលជាអ្នកបំរើគ្នីគ្នាដ៏ជាទីស្រឡាញ់ នោះប៉ុលបានបញ្ជាក់នូវផ្នែកសំខាន់ដែលបន្ទូលរបស់ព្រះ គួរមានមុខនាទីក្នុងជីវិតប្រចាំថ្ងៃរបស់«អ្នកសំណប់របស់ព្រះ»។—ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៥-១៧
១៨. ចូររៀបរាប់នូវឧទាហរណ៍មួយនៃបុគ្គលម្នាក់ ដែលបានបង្ហាញនូវសេចក្ដីគោរពដល់បន្ទូលរបស់ព្រះនៅសម័យទំនើបនេះ។
១៨ នៅសម័យទំនើបនេះ ពួកអ្នកបំរើដ៏ស្មោះត្រង់ជាច្រើនរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏បានធ្វើតម្រាប់តាមសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះយេស៊ូចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះនោះដែរ។ នៅដើមសតវត្សនេះ នោះយុវបុរសម្នាក់បានទទួលព្រះគម្ពីរមួយក្បាលពីមិត្តរបស់គាត់។ គាត់បានរៀបរាប់នូវរបៀបដែលអំណោយដ៏មានតម្លៃនេះមានឥទ្ធិពលលើគាត់៖ «ខ្ញុំបានតាំងចិត្តដើម្បីធ្វើយ៉ាងណាក្នុងជីវិតរបស់ខ្ញុំ ឲ្យអានមួយចំណែកនៃព្រះគម្ពីររៀងរាល់ថ្ងៃ»។ បុរសនោះគឺបងប្រុសហ្វ្រីឌីរិក ហ្វ្រេន្ស ហើយសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះព្រះគម្ពីរ បាននាំឲ្យគាត់មានជីវិតរស់បានយូរ ហើយដ៏ជោគជ័យក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ គេបានត្រូវនឹកចាំគាត់ជាសំឡាញ់ ដោយសារសមត្ថភាពរបស់គាត់ក្នុងការដកស្រង់ជំពូកទាំងមូលពីព្រះគម្ពីរ។
១៩. តើបុគ្គលខ្លះរៀបចំការអានព្រះគម្ពីរប្រចាំសប្ដាហ៍ សំរាប់សាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យ យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៩ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាដៅបញ្ជាក់យ៉ាងខ្លាំងលើការអានព្រះគម្ពីរជារឿយៗ។ រៀងរាល់សប្ដាហ៍ ក្នុងការរៀបចំសំរាប់កិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានមួយរបស់គេ ដែលជាសាលាកិច្ចបំរើព្រះធិបតេយ្យ នោះពួកគេអានជំពូកបទគម្ពីរមួយចំនួន។ ពត៌មានដែលមានចំណុចសំខាន់ៗនៃការអានព្រះគម្ពីរដែលបានចាត់មកនោះ នឹងត្រូវពិគ្រោះក្នុងកិច្ចប្រជុំនោះ។ ស្មរបន្ទាល់ខ្លះៗឃើញថាជាការស្រួល ដោយរំលែកការអានព្រះគម្ពីរប្រចាំសប្ដាហ៍ ទៅជាប្រាំពីរផ្នែកដ៏តូច ហើយអានមួយផ្នែកជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ កាលដែលគេអាន នោះពួកគេជញ្ជឹងគិតនឹងពត៌មាននេះ។ ពេលធ្វើទៅបាន នោះគេធ្វើការស្រាវជ្រាវបន្ថែម ដោយមានជំនួយពីប្រកាសនវត្ថុដែលមានមូលដ្ឋានពីព្រះគម្ពីរ។
២០. តើត្រូវការអ្វីជាចាំបាច់ ដើម្បីឲ្យមានពេលសំរាប់ការអានព្រះគម្ពីរជារឿយៗនោះ?
២០ អ្នកប្រហែលជាត្រូវ‹លៃលកពេលវេលា› ពីសកម្មភាពឯទៀត ដើម្បីឲ្យអានព្រះគម្ពីរជារឿយៗ។ (អេភេសូរ ៥:១៦) ក៏ប៉ុន្តែ ផលប្រយោជន៍នឹងមានច្រើនជាងការធ្វើពលិកម្មឯណាទៅទៀត។ កាលដែលបណ្ដុះនូវទម្លាប់នៃការអានព្រះគម្ពីរជារៀងរាល់ថ្ងៃ នោះសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់អ្នកចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ ក៏នឹងមានចំរើនឡើងដែរ។ នៅមិនយូរប៉ុន្មានទៀត នោះអ្នកនឹងបានជំរុញឲ្យនិយាយដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងនេះ ដែលថា៖ «ឱទូលបង្គំស្រឡាញ់ក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ណាស់ហ្ន៎ ទូលបង្គំរំពឹងគិតពីក្រិត្យវិន័យនោះជាដរាបរាល់ថ្ងៃ»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៩៧) ការមានអាកប្បកិរិយាបែបនេះនឹងនាំឲ្យមានផលប្រយោជន៍ច្រើនទៀតពីឥឡូវនេះ និងទៅអនាគតដែរ ដូចអត្ថបទជាបន្ទាប់នឹងបង្ហាញនោះ។
តើអ្នកចាំឬទេ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលអ្នកសរសេរបទទំនុកដំកើងទី១១៩ បង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងជ្រាលជ្រៅនឹងបន្ទូលរបស់ព្រះ?
◻ តើយើងអាចរៀនមេរៀនអ្វី ពីគំរូរបស់ព្រះយេស៊ូនិងសាវ័កប៉ុលនោះ?
◻ តើតាមរបៀបណាដែលយើងផ្ទាល់ខ្លួនអាចមានការរីកចំរើន ក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះបន្ទូលរបស់ព្រះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
ពួកស្តេចដ៏ស្មោះត្រង់បានតម្រូវឲ្យអានបន្ទូលរបស់ព្រះជារឿយៗ។ ចុះអ្នកវិញនោះយ៉ាងណាដែរ?
[រូបភាពនៅទំព័រ១១]
សូម្បីតែជាកុមារនៅឡើយ ក៏ព្រះយេស៊ូមានសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងបន្ទូលរបស់ព្រះដែរ