ព្រះគម្ពីរឆ្លើយនូវសំនួរដ៏សំខាន់ៗក្នុងសម័យយើងនេះ
ព្រះគម្ពីរឆ្លើយនូវសំនួរដ៏សំខាន់ៗក្នុងសម័យយើងនេះ
តើព្រះគម្ពីរមានជាប់ទាក់ទងនៅសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? ដើម្បីឲ្យឆ្លើយថាត្រូវមែន នោះយ៉ាងប្រាកដណាស់ សៀវភៅដ៏ចាស់នេះច្បាស់ជាត្រូវផ្ដល់ឲ្យការណែនាំដល់ពួកអ្នកអាន ស្តីអំពីរឿងដែលមានការចាប់អារម្មណ៍នៅថ្មីៗនេះ ហើយនិងមានការទាក់ទងទៀតផង។ តើព្រះគម្ពីរផ្ដល់ឲ្យនូវឱវាទដែលមានប្រយោជន៍ ស្តីអំពីរឿងដែលពិតជាមានសារៈសំខាន់នៅក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះឬទេ?
សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវរឿងថ្មីៗពីរ។ ក្នុងការធ្វើអ៊ីចឹង យើងនឹងពិនិត្យមើលនូវអ្វីដែលព្រះគម្ពីរចែងអំពីរឿងទាំងនេះ។
ហេតុអ្វីក៏ព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមានការរងទុក្ខវេទនា?
ដោយដឹងនូវស្ថានការណ៍ក្នុងពិភពលោកសព្វថ្ងៃនេះ សំនួរមួយដែលបានត្រូវសួរច្រើនជាងគេនោះគឺ៖ ហេតុអ្វីក៏ព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សគ្មានទោសរងទុក្ខវេទនាអ៊ីចឹង? សំនួរនេះគឺសមហេតុផល ពីព្រោះមនុស្សកាន់តែច្រើនឡើងបានត្រូវរងទុក្ខ ដោយបទឧក្រិដ្ឋដ៏ឃោរឃៅ ការពុករលួយ ការប្រល័យពូជសាសន៍ និងព្រឹត្ដិការណ៍ដែលធ្វើឲ្យខ្លោចផ្សាដល់ខ្លួនគេផ្ទាល់ជាដើម។
ជាឧទាហរណ៍ នៅខែមិថុនា ឆ្នាំ១៩៩៨ រទេះភ្លើងលឿនមួយបានបុកស្ពានមួយនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ខាងជើង ទាំងសម្លាប់ពួកអ្នកធ្វើដំណើរជាងមួយរយនាក់។ សូម្បីតែពួកក្រុមពេទ្យនិងអ្នកពន្លត់ភ្លើងដែលមានការពិសោធន៍ បានទៅជួយអ្នករបួសនិងពួកអ្នកស្លាប់ ក៏បានរកាំចិត្តនឹងការស្លាប់រង្គាលនោះដែរ។ អេវ៉ែកម្នាក់នៃសាសនាប្រូតេស្តង់បានសួរថា៖ «ឱព្រះអើយ ហេតុអ្វីក៏នេះត្រូវមានឡើងអ៊ីចឹង»? អេវ៉ែកនេះផ្ទាល់ក៏រកចម្លើយមិនឃើញដែរ។
បទពិសោធន៍បង្ហាញថា នៅពេលដែលមនុស្សគ្មានទោសរងទុក្ខនូវចំពោះហេតុដ៏អាក្រក់ ដោយឥតទទួលនូវការពន្យល់អំពីបុព្វហេតុនោះ ជួនកាលពួកគេក្លាយទៅជាមានការជូរចត់ក្នុងចិត្តមែនទែន។ ត្រង់ចំណុចនេះហើយដែលព្រះគម្ពីរអាចជួយ ដ្បិតព្រះគម្ពីរពន្យល់នូវមូលហេតុដែលមនុស្សគ្មានទោស គឺនៅក្រោមអំពើអាក្រក់ជួជាតិនិងការរងទុក្ខវេទនា។
នៅពេលដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតផែនដី និងរបស់សព្វសារពើនៅទីនោះ ទ្រង់មិនមានបំណងឲ្យមនុស្សជាតិរងទុក្ខនឹងអំពើអាក្រក់ជួជាតិ ហើយនិងទុក្ខវេទនានោះឡើយ។ តើយើងអាចដឹងប្រាកដយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? ពីព្រោះពេលបញ្ចប់នូវការបង្កើតរបស់ទ្រង់ នោះ«ព្រះទ្រង់ទតគ្រប់ទាំងរបស់ដែលទ្រង់បានធ្វើនោះ ក៏ឃើញថា ទាំងអស់ជាការល្អប្រពៃ»។ (លោកុប្បត្តិ ១:៣១) សូមសួរខ្លួនអ្នកថា៖ ‹ប្រសិនបើខ្ញុំនឹងឃើញអ្វីមួយដ៏អាក្រក់ជួជាតិ តើខ្ញុំនឹងប្រកាសថាវា«ជាការល្អប្រពៃ»ឬទេ?› ប្រាកដជាអត់ទេ! ស្រដៀងគ្នាដែរ នៅពេលដែលព្រះបានប្រកាសថាអ្វីៗទាំងអស់«ជាការល្អប្រពៃ» គឺឥតមានស្នាមនៃអំពើអាក្រក់ជួជាតិនៅលើផែនដីឡើយ។ ដូច្នេះ តើនៅពេលណានិងតាមរបៀបណា ដែលអំពើអាក្រក់ជួជាតិបានចាប់ផ្ដើមមានឡើងនោះ?
បន្ដិចក្រោយពីការបង្កើតឪពុកម្ដាយដំបូងរបស់យើង គឺអ័ដាមនិងអេវ៉ា នោះសត្តនិករវិញ្ញាណមួយរូបដ៏ខ្លាំងក្លាបានមកឯស្ត្រីម្នាក់នេះ ហើយបានប្រឆាំងនឹងសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងប្រឆាំងនឹងភាពត្រឹមត្រូវនៃអធិបតេយ្យរបស់ទ្រង់។ (លោកុប្បត្តិ ៣:១-៥) សត្តនិករវិញ្ញាណនេះ ឈ្មោះអារក្សសាតាំងក្រោយមកបានចោទថា មនុស្សលោកនឹងមិននៅស្មោះត្រង់នឹងព្រះ ក្រោមព្រឹត្ដិការណ៍អាក្រក់ឡើយ។ (យ៉ូប ២:១-៥) តើព្រះយេហូវ៉ាបានតបនឹងស្ថានការណ៍នេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ទ្រង់បានអនុញ្ញាតឲ្យពេលវេលាកន្លងទៅ ដើម្បីឲ្យឃើញជាក់ស្តែងថា មនុស្សលោកមិនអាចដឹកនាំផ្លូវខ្លួនគេដោយជោគជ័យ ដោយឥតពឹងពាក់លើទ្រង់នោះឡើយ។ (យេរេមា ១០:២៣) នៅពេលដែលពួកសត្តនិករប្រព្រឹត្តផ្ទុយនឹងក្រិត្យវិន័យនិងគោលការណ៍របស់ព្រះ នោះជាលទ្ធផលក៏មានអំពើបាប ដែលបណ្ដាលឲ្យមានស្ថានភាពដែលធ្វើឲ្យខូចប្រយោជន៍នេះ។ (សាស្ដា ៨:៩; យ៉ូហានទី១ ៣:៤) ក៏ប៉ុន្តែ ទោះជាមានព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏អាក្រក់ទាំងនេះក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រាបថា មានមនុស្សលោកខ្លះនឹងរក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍នឹងទ្រង់។
តាំងពីការបះបោរក្នុងសួនអេដែន ដែលនាំឲ្យមានទុក្ខវេទនា នោះមានប្រមាណ៦.០០០ឆ្នាំកន្លងមកហើយ។ តើនេះជារយៈពេលយូរពេកឬ? ព្រះយេហូវ៉ាអាចកំទេចចោលសាតាំងនិងពួកគាំទ្ររបស់វា ជាយូរសតវត្សមកហើយបាន។ ក៏ប៉ុន្តែ តើមិនបានជាការប្រសើរទេឬ ដោយចាំមើលទាល់តែការសង្ស័យទាំងអស់ដែលអាចគិតទៅដល់ អំពីភាពត្រឹមត្រូវនៃអធិបតេយ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា និងចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់មនុស្សចំពោះទ្រង់បានត្រូវបំបាត់ចោលនោះ? តើមិនជាការពិតទេឬ ស្តីអំពីរឿងក្ដីដែលប្រព័ន្ធខាងតុលាការនៅបច្ចុប្បន្ននេះធ្វើ ដើម្បីបង្ហាញភស្តុតាងថាអ្នកណាត្រឹមត្រូវ ហើយអ្នកណាខុស នោះប្រហែលជាត្រូវការពេលជាច្រើនឆ្នាំ?
ដោយដឹងនូវសារៈសំខាន់នៃរឿង ដែលប្រឈមមុខព្រះយេហូវ៉ានិងមនុស្សលោក គឺអធិបតេយ្យក្នុងសកលលោក និងចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់មនុស្សលោក នោះព្រះប្រកបដោយប្រាជ្ញាមែនហ្ន៎ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យមានពេលវេលាកន្លងទៅនោះ! ឥឡូវយើងឃើញយ៉ាងច្បាស់នូវអ្វីដែលកើតឡើង នៅពេលដែលមនុស្សធ្វើកន្តើយនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ ហើយកាន់កាប់រឿងរបស់គេផ្ទាល់នោះ។ លទ្ធផលគឺមានហេតុអាក្រក់ពាសពេញទាំងអស់។ ដូច្នេះហើយបានជាមនុស្សជាច្រើនម្ល៉េះរងទុក្ខវេទនាសព្វថ្ងៃនេះ។
ប៉ុន្តែគួរឲ្យសប្បាយ ដែលបន្ទូលរបស់ព្រះបញ្ជាក់ថា អំពើអាក្រក់ជួជាតិនឹងមិននៅមានជានិរន្តរ៍នោះទេ។ តាមការពិត មិនយូរប៉ុន្មានទៀត ព្រះយេហូវ៉ានឹងបញ្ចប់នូវហេតុការណ៍ដ៏អាក្រក់ និងកំទេចចោលអស់អ្នកដែលបណ្ដាលឲ្យមានរឿងនេះ។ សុភាសិត ២:២២ ចែងថា៖ «តែមនុស្សអាក្រក់នឹងត្រូវកាត់ឲ្យសូន្យចេញពីផែនដីវិញ ហើយមនុស្សប្រទូសរ៉ាយនឹងត្រូវរំលើងចេញពីស្រុកទៅ»។ ផ្ទុយទៅវិញ អស់អ្នកដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់នឹងព្រះ អាចទន្ទឹងទៅមុខដល់គ្រា ដែលឥឡូវកាន់តែជិតដល់ហើយនោះ នៅពេលដែល«គ្មានសេចក្ដីស្លាប់ ឬសេចក្ដីសោកសង្រេង ឬសេចក្ដីយំទួញ ឬទុក្ខលំបាកណាទៀតឡើយ»។—វិវរណៈ ២១:៤
អ៊ីចឹងហើយ ព្រះគម្ពីរពន្យល់យ៉ាងច្បាស់លាស់នូវហេតុអ្វី ដែលមនុស្សគ្មានទោសបានរងទុក្ខនោះ។ ព្រះគម្ពីរក៏ធានារ៉ាប់រងយើងថា មិនយូរប៉ុន្មានទៀត នោះហេតុការណ៍អាក្រក់និងសេចក្ដីទុក្ខវេទនានឹងលែងមានទៀតហើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ កាលដែលយើងពិសោធនូវការពិបាកក្នុងជីវិត ដែលមានឥឡូវនេះ នោះយើងត្រូវការចម្លើយចំពោះសំនួរមួយទៀតដ៏សំខាន់។
តើអ្វីជាគោលបំណងនៃជីវិត?
មនុស្សកំពុងតែស្វែងរកនូវគោលបំណងនៃជីវិតនៅពេលឥឡូវនេះ ប្រហែលជាជាងគ្រាឯណាទៅទៀតក្នុងប្រវត្ដិសាស្ត្ររបស់មនុស្ស។ មនុស្សជាច្រើនសួរខ្លួនគេថា៖ ‹ហេតុអ្វីក៏ខ្ញុំមានជីវិតរស់នៅ? តើខ្ញុំអាចរកឃើញនូវអត្ថន័យនៃជីវិតរបស់ខ្ញុំយ៉ាងដូចម្ដេចបាន?› កាលៈទេសៈផ្សេងៗបានបណ្ដាលឲ្យគេសួរសំនួរទាំងនេះ។
ជីវិតរបស់បុគ្គលម្នាក់ប្រហែលជាបានត្រូវបែកខ្ចាយ ដោយព្រឹត្ដិការណ៍ធ្វើឲ្យខ្លោចផ្សាក្នុងជីវិតផ្ទាល់ខ្លួន។ ជាឧទាហរណ៍ នៅដើមឆ្នាំ១៩៩៨ ក្មេងស្រីម្នាក់ដែលមានអាយុ១២ឆ្នាំដែលរស់នៅស្រុកបាវែរា ប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ បានត្រូវគេចាប់ពង្រត់ហើយបានត្រូវគេសម្លាប់ចោល។ មួយឆ្នាំក្រោយមក ម្ដាយរបស់នាងបានសារភាពថា គាត់ចំណាយពេលរៀងរាល់ថ្ងៃស្វែងរកគោលបំណងនៃជីវិត ប៉ុន្តែឥតបានជោគជ័យឡើយ។ យុវជនខ្លះបានត្រូវជំរុញឲ្យគិតអំពីអត្ថន័យនៃជីវិត។ ពួកគេស្វែងរកសុវត្ថិភាព សេចក្ដីពេញចិត្ត និងការដឹងថាខ្លួនជារបស់អ្នកណាមួយ ក៏ប៉ុន្តែលទ្ធផលគឺអស់សង្ឃឹម ដោយមានការលាក់ពុតនិងការពុករលួយ ដែលមានពាសពេញនោះ។ បុគ្គលឯទៀតស្ថាបនាជីវិតរបស់គេដោយពឹងលើអាជីព ក៏ប៉ុន្តែពួកគេរកឃើញថា អំណាច កិត្យានុភាព និងទ្រព្យសម្បត្ដិ ឥតបានបំពេញនូវការចង់បានជាខ្លាំង ដើម្បីរកឲ្យឃើញនូវមូលហេតុសំរាប់អត្ថិភាពរបស់គេឡើយ។
អ្វីក៏ដោយដែលជំរុញចិត្តបុគ្គលម្នាក់ឲ្យស្វែងរកគោលបំណងនៃជីវិត នោះសំនួរនេះតម្រូវឲ្យមានចម្លើយប្រាកដប្រជានិងដែលធ្វើឲ្យស្កប់ចិត្តផង។ ម្ដងនេះទៀត ព្រះគម្ពីរក៏អាចទៅជាមានប្រយោជន៍យ៉ាងខ្លាំង។ ព្រះគម្ពីរសម្គាល់ព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះដែលមានគោលបំណង ជាព្រះដែលមានហេតុសមត្រឹមត្រូវសំរាប់អ្វីៗដែលទ្រង់ធ្វើ។ យើងសួរថា តើអ្នកនឹងសាងសង់ផ្ទះមួយ ដោយឥតមានមូលហេតុឬទេ? ប្រហែលជាអត់ទេ ពីព្រោះការសាងសង់ផ្ទះតម្រូវឲ្យចំណាយប្រាក់ជាច្រើន ហើយត្រូវការច្រើនខែឬឆ្នាំទៅទៀត។ អ្នកសាងសង់ផ្ទះ ដើម្បីឲ្យអ្នកឬបុគ្គលណាម្នាក់អាចរស់នៅទីនោះបាន។ ដោយរបៀបសមហេតុផលដូចនេះ នោះក៏ដូចនឹងព្រះយេហូវ៉ាដែរ។ ទ្រង់មិនបានខំបង្កើតផែនដីនិងភាវៈរស់ ដោយឥតមានមូលហេតុឬគោលបំណងនោះទេ។ (ប្រៀបមើល ហេព្រើរ ៣:៤) តើអ្វីទៅជាគោលបំណងរបស់ទ្រង់សំរាប់ផែនដីនេះ?
ទំនាយអេសាយសម្គាល់ថាព្រះយេហូវ៉ាជាព្រះ«ដែលបានបង្កើតផ្ទៃមេឃ ជាព្រះដែលទ្រង់សូនធ្វើហើយប្រតិស្ឋានផែនដី»។ ប្រាកដហើយ ទ្រង់ជាព្រះដែលបាន«តាំង[ផែនដី]ឡើង មិនមែនបង្កើតមកឲ្យនៅទទេទេ គឺបានជបសូនបង្កើតឲ្យជាទីអាស្រ័យនៅ»។ (អេសាយ ៤៥:១៨) ត្រូវហើយ តាំងពីផែនដីបានត្រូវបង្កើតមក នោះគឺជាគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដើម្បីឲ្យបានជាទីអាស្រ័យនៅ។ ទំនុកដំកើង ១១៥:១៦ ចែងថា៖ «ឯស្ថានសួគ៌ គឺជាស្ថានរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ចំណែកផែនដីវិញ នោះទ្រង់បានប្រគល់ដល់មនុស្សជាតិ»។ ដូច្នេះហើយ ព្រះគម្ពីរបង្ហាញថាព្រះយេហូវ៉ាបានបង្កើតផែនដីជាទីអាស្រ័យនៅ ដោយមនុស្សដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់ ដែលនឹងមើលថែរក្សាផែនដីនោះ។—លោកុប្បត្តិ ១:២៧, ២៨
តើការបះបោររបស់អ័ដាមនិងអេវ៉ា បណ្ដាលឲ្យព្រះយេហូវ៉ាផ្លាស់ប្ដូរគោលបំណងរបស់ទ្រង់ឬ? អត់ទេ។ តើយើងអាចដឹងប្រាកដក្នុងចិត្តយ៉ាងដូចម្ដេច? សូមពិនិត្យនូវចំណុចនេះ៖ ព្រះគម្ពីរបានសរសេរជាច្រើនពាន់ឆ្នាំក្រោយពីការបះបោរនៅក្នុងសួនអេដែន។ ប្រសិនបើព្រះបានបោះបង់ចោលនូវគោលបំណងដើមរបស់ទ្រង់ ហេតុអ្វីក៏មិនបានរៀបរាប់នៅក្នុងព្រះគម្ពីរ? សេចក្ដីសន្និដ្ឋានជាក់ស្តែងគឺថា គោលបំណងដើមរបស់ទ្រង់សំរាប់ផែនដីនេះនិងសំរាប់មនុស្សលោក គឺឥតបានផ្លាស់ប្ដូរនោះទេ។
ម្យ៉ាងវិញទៀត គោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមិនដែលទទួលបរាជ័យឡើយ។ តាមរយៈអេសាយ នោះព្រះប្រទាននូវការធានារ៉ាប់រងនេះថា៖ «ពីព្រោះដែលភ្លៀងនឹងហិមៈធ្លាក់ចុះមកពីលើមេឃឥតវិលត្រឡប់ទៅលើវិញ គឺមកស្រោចដីធ្វើឲ្យកើតចេញជាពន្លកឡើង ហើយក៏ឲ្យពូជពង្រោះដល់អ្នកដែលព្រោះ នឹងអាហារដល់អ្នកដែលបរិភោគជាយ៉ាងណា នោះពាក្យអញ ដែលចេញពីមាត់អញទៅ ក៏មិនដែលវិលមកឯអញវិញ ដោយឥតកើតផលយ៉ាងដូច្នោះដែរ គឺនឹងធ្វើសំរេចតាមសេចក្ដីប៉ងប្រាថ្នានៅក្នុងចិត្តអញ ហើយនឹងចំរើនកើនឡើង ក្នុងការអ្វី ដែលអញចាត់ទៅធ្វើនោះ»។—អេសាយ ៥៥:១០, ១១
អ្វីដែលព្រះតម្រូវពីយើង
បើអ៊ីចឹង យ៉ាងច្បាស់ណាស់ យើងអាចមានការទុកចិត្តនឹងសេចក្ដីសម្រេចនូវគោលបំណងរបស់ព្រះ ក្នុងការឲ្យផែនដីនេះជាទីអាស្រ័យនៅជានិរន្តរ៍ ដោយមនុស្សដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់។ ប្រសិនបើយើងចង់នៅក្នុងចំណោមអស់អ្នក ដែលនឹងបានរស់នៅជាអចិន្ត្រៃយ៍នៅលើផែនដី យើងត្រូវតែធ្វើតាមអ្វីដែលស្តេចសាឡូម៉ូនដ៏មានប្រាជ្ញាបានមានបន្ទូលមក៖ «ចូរកោតខ្លាចដល់ព្រះ ហើយកាន់តាមបញ្ញត្តទ្រង់ចុះ ដ្បិតប៉ុណ្ណេះឯងជាកិច្ចទាំងមូលដែលមនុស្សត្រូវធ្វើ»។—សាស្ដា ១២:១៣; យ៉ូហាន ១៧:៣
ការរស់នៅឲ្យស្របតាមគោលបំណងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់មនុស្សលោក មានន័យថាត្រូវរៀនឲ្យបានស្គាល់ព្រះពិត ហើយអនុលោមតាមសេចក្ដីតម្រូវរបស់ទ្រង់ ដូចបានកត់ទុកមកក្នុងបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ។ ប្រសិនបើយើងធ្វើអ៊ីចឹងនៅឥឡូវនេះ នោះយើងអាចមានសេចក្ដីសង្ឃឹមនឹងបានជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ចនៅលើផែនដីមនោរម្យ ដែលនៅទីនោះយើងនឹងមិនឈប់រៀននូវអ្វីថ្មីៗអំពីព្រះ និងអំពីការបង្កើតដ៏អស្ចារ្យរបស់ទ្រង់។ (លូកា ២៣:៤៣) នេះគឺជាការទន្ទឹងដែលធ្វើឲ្យរំភើបចិត្តមែនហ្ន៎!
មនុស្សជាច្រើនដែលស្វែងរកគោលបំណងក្នុងជីវិត អាចមើលក្នុងព្រះគម្ពីរហើយរកឃើញនូវសុភមង្គលយ៉ាងសំបើម សូម្បីនៅឥឡូវនេះផង។ ជាឧទាហរណ៍ យុវបុរសម្នាក់ឈ្មោះ អាលហ្វ្រេតមិនអាចរកឃើញនូវអត្ថន័យសំរាប់ជីវិតឡើយ។ ហេតុដែលសាសនាមានការទាក់ទងនឹងសង្គ្រាម បានធ្វើឲ្យគាត់ខ្ពើមរអើម ហើយគាត់ក៏បានតូចចិត្តនឹងភាពលាក់ពុត និងការពុករលួយក្នុងរឿងនយោបាយដែរ។ អាលហ្វ្រេតបានទៅលេងពួកអ្នកស្រុកដើមដែលរស់នៅទ្វីបអាមេរិកខាងជើង ដោយសង្ឃឹមថានឹងទទួលបានការបំភ្លឺអំពីគោលបំណងនៃជីវិត ក៏ប៉ុន្តែបានធ្លាក់ទឹកចិត្តពេលត្រឡប់ទៅទ្វីបអឺរ៉ុបវិញ។ ដោយមានការអស់សង្ឃឹម គាត់ក៏បានជក់ចិត្តនឹងគ្រឿងញៀននិងបទភ្លេងរ៉ុក ដែលកន្ដ្រាក់អារម្មណ៍យ៉ាងចម្លែក។ ក៏ប៉ុន្តែ ការពិនិត្យមើលព្រះគម្ពីរដោយទៀងទាត់និងដោយផ្ចិតផ្ចង់ ក្រោយមកបានជួយអាលហ្វ្រេតឲ្យស្គាល់នូវគោលបំណងដ៏ពិតនៃជីវិត ហើយរកឃើញនូវការស្កប់ស្កល់ចិត្ត។
ពន្លឺដែលទុកចិត្តបានដែលនាំផ្លូវយើង
បើអ៊ីចឹង តើយើងអាចសន្និដ្ឋានយ៉ាងណាអំពីព្រះគម្ពីរ? តើមានការទាក់ទងសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? ប្រាកដហើយគឺមានការទាក់ទង ពីព្រោះព្រះគម្ពីរផ្ដល់នូវការណែនាំស្តីអំពីរឿងដែលមានថ្មីៗនេះ។ ព្រះគម្ពីរពន្យល់ថាអំពើអាក្រក់ជួជាតិ គឺមិនមែនជាព្រះទេដែលធ្វើនោះ ហើយជួយយើងឲ្យរកឃើញនូវគោលបំណងដែលធ្វើឲ្យស្កប់ចិត្តក្នុងជីវិត។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ព្រះគម្ពីរចែងយ៉ាងច្រើនអំពីរឿងដ៏ជាទីចាប់អារម្មណ៍សព្វថ្ងៃនេះ។ ប្រធានដូចជាអាពាហ៍ពិពាហ៍ ការចិញ្ចឹមកូន ការទាក់ទងជាមួយមនុស្សឯទៀត ហើយសេចក្ដីសង្ឃឹមសំរាប់មនុស្សស្លាប់ គឺបានរៀបរាប់ក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះ។
ប្រសិនបើអ្នកមិនទាន់បានធ្វើទេ សូមពិនិត្យមើលឲ្យបានដិតដល់នូវសាច់រឿងរបស់ព្រះគម្ពីរចុះ។ នៅពេលដែលអ្នករកឃើញនូវគោលការណ៍ណែនាំពិតសំរាប់ជីវិត នោះអ្នកប្រហែលជានឹងមានអារម្មណ៍ដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើង ដែលបានពឹងលើព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់ការណែនាំ ហើយបានច្រៀងថា៖ «ព្រះបន្ទូលនៃទ្រង់ជាចង្កៀងដល់ជើងទូលបង្គំ ហើយជាពន្លឺបំភ្លឺផ្លូវរបស់ទូលបង្គំផង»។—ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥
[រូបភាពនៅទំព័រ៦]
តើអ្នកដឹងនូវហេតុអ្វីដែលព្រះអនុញ្ញាតឲ្យមនុស្សគ្មានទោសរងទុក្ខវេទនាឬទេ?
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
អ្នកអាចសប្បាយជីវិតដែលមានគោលបំណង