សំនួរពីពួកអ្នកអាន
សំនួរពីពួកអ្នកអាន
តើពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះការបោះឆ្នោត?
មានគោលការណ៍ច្បាស់លាស់ដែលរៀបរាប់ក្នុងព្រះគម្ពីរ ដែលជួយអ្នកបំរើរបស់ព្រះមានទស្សនៈត្រឹមត្រូវអំពីរឿងនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ តាមមើលទៅគ្មានគោលការណ៍ណាមួយ ដែលប្រឆាំងនឹងការប្រព្រឹត្តជាការបោះឆ្នោតនោះទេ។ ឧទាហរណ៍ គ្មានហេតុណាមួយដែលគណៈកម្មាធិការនៃក្រុមហ៊ុនមួយ មិនគួរបោះឆ្នោតដើម្បីធ្វើការសម្រេចដែលនឹងទាក់ទងនឹងក្រុមហ៊ុនរបស់គេទេ។ ជាញឹកញាប់ ក្រុមជំនុំនៃពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើការសម្រេចអំពីម៉ោងប្រជុំ ហើយការប្រើប្រាស់នូវមូលនិធិរបស់ក្រុមជំនុំដោយការបោះឆ្នោតតាមរយៈការលើកដៃ។
តើយ៉ាងណាវិញចំពោះការបោះឆ្នោតក្នុងរឿងនយោបាយ? ពិតមែន នៅប្រទេសប្រជាធិបតេយ្យ អាចមាន៥០ភាគរយនៃចំនួនប្រជាជនដែលមិនទៅបោះឆ្នោតនៅថ្ងៃនោះ។ ចំណែកពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ពួកគេមិនធ្វើការរំខានចំពោះសិទ្ធិរបស់អ្នកដទៃចំពោះការបោះឆ្នោតឡើយ ម្ល៉ោះហើយគេក៏មិនឃោសនាដើម្បីប្រឆាំងនឹងការបោះឆ្នោតដែរ។ ពួកគេគោរពនិងចុះចូលនឹងអាជ្ញាធរដែលត្រូវជ្រើសតាំងក្នុងការបោះឆ្នោតទាំងនេះ។ (រ៉ូម ១៣:១-៧) ចំពោះរឿងដែលថាតើមនុស្សម្នាក់ផ្ទាល់នឹងធ្វើការបោះឆ្នោតជ្រើសរើសបុគ្គលម្នាក់ ដែលឈរឈ្មោះក្នុងការបោះឆ្នោតនោះវិញ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាម្នាក់ៗធ្វើការសម្រេចដោយមានមូលដ្ឋានលើមនសិការរបស់គាត់ដែលបានត្រូវហ្វឹកហ្វឺនដោយព្រះគម្ពីរ ថែមទាំងភារកិច្ចរបស់គាត់ចំពោះព្រះនិងចំពោះរដ្ឋផងដែរ។ (ម៉ាថាយ ២២:២១; ពេត្រុសទី១ ៣:១៦) ពេលធ្វើការសម្រេចផ្ទាល់ខ្លួននេះ នោះពួកស្មរបន្ទាល់យកមកពិចារណានូវកត្ដាមួយចំនួន។
ទីមួយ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានមានបន្ទូលអំពីពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ថា៖ «គេមិនមែនជារបស់លោកីយទេ ដូចជាទូលបង្គំក៏មិនមែនជារបស់លោកីយដែរ»។ (យ៉ូហាន ១៧:១៤) ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកគោលការណ៍ជាអ្វីដ៏ធ្ងន់ធ្ងរ។ ដោយ«មិនមែនជារបស់លោកីយ៍» នោះពួកគេឈរអព្យាក្រឹតក្នុងរឿងនយោបាយនៃលោកីយ៍នេះ។—យ៉ូហាន ១៨:៣៦
ទីពីរ សាវ័កប៉ុលបានសំដៅទៅខ្លួនគាត់ជា«ទូត» តំណាងព្រះគ្រីស្ទចំពោះមនុស្សនៅសម័យរបស់គាត់។ (អេភេសូរ ៦:២០; កូរិនថូសទី២ ៥:២០) ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជឿថា នៅពេលឥឡូវនេះព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទគឺជាស្តេចតែងតាំងនៃព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌របស់ព្រះ ហើយដូចជាទូត នោះពួកគេត្រូវតែប្រកាសប្រាប់ទៅសាសន៍ទាំងឡាយ។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤; វិវរណៈ ១១:១៥) ពួកទូតគឺតម្រូវឲ្យនៅអព្យាក្រឹត ហើយនិងមិនឲ្យរំខាននូវរឿងក្នុងប្រទេសណា ដែលបានត្រូវចាត់ឲ្យទៅនោះ។ ជាអ្នកតំណាងព្រះរាជាណាចក្រនៅស្ថានសួគ៌របស់ព្រះ នោះពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានភារកិច្ចស្រដៀងគ្នា ដោយមិនជ្រៀតជ្រែកនឹងនយោបាយនៃប្រទេសដែលគេរស់នៅនោះឡើយ។
កត្ដាទីបីដែលគួរយកមកពិចារណានោះគឺថា អ្នកដែលរួមចំណែកក្នុងការបោះឆ្នោតជ្រើសតាំងបុគ្គលម្នាក់ឲ្យចូលតំណែង ពួកគេនោះប្រហែលជានឹងទទួលខុសត្រូវចំពោះអ្វីដែលបុគ្គលម្នាក់នោះធ្វើ។ (ប្រៀបមើល ធីម៉ូថេទី១ ៥:២២, សេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរភាសាអង់គ្លេសថ្មី) ពួកគ្រីស្ទានត្រូវតែពិចារណាយ៉ាងផ្ចិតផ្ចង់ ថាអ្វីដែលពួកគេចង់ទទួលខុសត្រូវឬក៏អត់។
ទីបួន ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ារាប់ជាមានតម្លៃច្រើននូវសាមគ្គីភាពគ្រីស្ទានរបស់ពួកគេ។ (កូល៉ុស ៣:១៤) ពេលសាសនាចូលរួមក្នុងរឿងនយោបាយ នោះលទ្ធផលច្រើនតែជាការបែកបាក់គ្នារវាងសមាជិករបស់គេ។ ក្នុងការធ្វើតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ នោះពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាជៀសចេញពីការចូលរួមក្នុងរឿងនយោបាយ ដោយធ្វើដូច្នេះរក្សាសាមគ្គីភាពគ្រីស្ទានរបស់ពួកគេ។—ម៉ាថាយ ១២:២៥; យ៉ូហាន ៦:១៥; ១៨:៣៦, ៣៧
ទីប្រាំដែលជាចំណុចចុងក្រោយបង្អស់ ដែលពួកគេមិនចូលរួមក្នុងរឿងនយោបាយ នោះឲ្យពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាមានសេរីភាពនិយាយដើម្បីទៅកាន់មនុស្សដែលកាន់ជំនឿនយោបាយណាក៏ដោយអំពីសារសំខាន់នៃព្រះរាជាណាចក្រ។—ហេព្រើរ ១០:៣៥
ដោយដឹងនូវគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរខាងលើនេះ នៅប្រទេសជាច្រើនពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើការសម្រេចដោយខ្លួនផ្ទាល់ ដើម្បីមិនបោះឆ្នោតក្នុងរឿងនយោបាយ ហើយសេរីភាពរបស់គេដើម្បីធ្វើការសម្រេចបែបនោះត្រូវច្បាប់នៃប្រទេសនោះគាំទ្រ។ ចុះយ៉ាងណាវិញបើសិនជាច្បាប់តម្រូវឲ្យពលរដ្ឋធ្វើការបោះឆ្នោត? ក្នុងករណីបែបនេះ នោះស្មរបន្ទាល់ម្នាក់ៗត្រូវទទួលខុសត្រូវដើម្បីធ្វើការសម្រេចដោយយកចិត្តទុកដាក់ ដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ អំពីរបៀបដែលខ្លួនគួរប្រព្រឹត្តចំពោះរឿងនោះ។ បើសិនជាមនុស្សម្នាក់សម្រេចចិត្តទៅបន្ទប់បោះឆ្នោត នោះជាការសម្រេចរបស់គាត់។ អ្វីដែលគាត់ធ្វើក្នុងបន្ទប់បោះឆ្នោតនោះ គឺរវាងគាត់និងព្រះអាទិទេពរបស់គាត់តែប៉ុណ្ណោះ។
ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម ថ្ងៃទី១៥ ខែវិច្ឆិកា ឆ្នាំ១៩៥០ នៅទំព័រ៤៤៥ និង ៤៤៦ (ភាសាអង់គ្លេស) នោះបានប្រាប់ថា៖ «នៅប្រទេសណាដែលសេសារបង្ខំឲ្យពលរដ្ឋបោះឆ្នោត . . . នោះ[ពួកស្មរបន្ទាល់]អាចទៅទីបោះឆ្នោតហើយចូលបន្ទប់បោះឆ្នោតទៅ។ គឺនៅកន្លែងនេះឯងដែលពួកគេបានតម្រូវឲ្យគូស ឬក៏សរសេរអ្វីដែលគេគាំទ្រលើសន្លឹកឆ្នោតនោះ។ ពួកអ្នកបោះឆ្នោតធ្វើអ្វីតាមចិត្តរបស់គេចំពោះសន្លឹកឆ្នោតរបស់ខ្លួន។ ដូច្នេះ នៅទីនោះពីមុខព្រះយេហូវ៉ា នោះពួកស្មរបន្ទាល់ត្រូវតែប្រព្រឹត្តសមស្របតាមបញ្ជារបស់ទ្រង់ហើយតាមជំនឿរបស់គេ។ មិនមែនភារកិច្ចរបស់យើងដើម្បីបង្គាប់គេឲ្យធ្វើដូចម្ដេចចំពោះសន្លឹកឆ្នោតនោះ»។
តើយ៉ាងណាវិញបើសិនជាប្ដីដែលមិនជាអ្នកជឿរបស់ស្ត្រីគ្រីស្ទានម្នាក់ ទាមទារឲ្យនាងទៅបោះឆ្នោត? ស្ត្រីនោះត្រូវតែចុះចូលនឹងប្ដីដូចពួកអ្នកគ្រីស្ទានត្រូវតែចុះចូលនឹងរាជការ។ (អេភេសូរ ៥:២២; ពេត្រុសទី១ ២:១៣-១៧) បើសិនជានាងស្ដាប់តាមប្ដីរបស់នាងហើយទៅបន្ទប់បោះឆ្នោត នោះជាការសម្រេចរបស់នាង។ គ្មានអ្នកណាដែលគួររិះគន់នាងឡើយ។—ប្រៀបមើល រ៉ូម ១៤:៤
តើយ៉ាងដូចម្ដេចវិញនៅប្រទេសមួយដែលគ្មានច្បាប់ដែលតម្រូវឲ្យបោះឆ្នោតនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែមានសេចក្ដីស្អប់ចំពោះអ្នកណាដែលមិនទៅបន្ទប់បោះឆ្នោត ហើយប្រហែលជាអ្នកដែលមិនទៅនោះរងគ្រោះថ្នាក់ខាងរូបកាយ? ឬក៏ប្រសិនបើពួកគេមិនទៅបន្ទប់បោះឆ្នោតនោះ ទោះបីគេគ្មានភារកិច្ចតាមច្បាប់ឲ្យទៅទីនោះក៏ដោយ តើយ៉ាងណាវិញ បើសិនជាគេត្រូវពិន័យយ៉ាងខ្លាំងតាមរបៀបមួយ›? ក្នុងកាលៈទេសៈបែបនេះហើយស្រដៀងនឹងនេះ គ្រីស្ទានម្នាក់ត្រូវតែធ្វើការសម្រេចដោយខ្លួនផ្ទាល់។ «ដ្បិតគ្រប់គ្នាត្រូវទទួលបន្ទុកជារបស់ផងខ្លួន»។—កាឡាទី ៦:៥
ប្រហែលនឹងមានមនុស្សខ្លះជំពប់ដួល ពេលគេឃើញថាក្នុងកាលបោះឆ្នោតនៅប្រទេសគេ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាខ្លះទៅបន្ទប់បោះឆ្នោតហើយស្មរបន្ទាល់ដទៃមិនទៅ។ ពួកគេប្រហែលជានឹងនិយាយថា ‹ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាមនុស្សមិនស្របតាមគ្នាទេ›។ ក៏ប៉ុន្តែ មនុស្សគួរទទួលស្គាល់ថា ក្នុងរឿងដែលទាក់ទងនឹងមនសិការរបស់ខ្លួនដូចនេះ គ្រីស្ទានម្នាក់ត្រូវតែធ្វើការសម្រេចផ្ទាល់ខ្លួនចំពោះព្រះយេហូវ៉ា។—រ៉ូម ១៤:១២
ទោះបីពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាធ្វើការសម្រេចផ្ទាល់ខ្លួនណាក៏ដោយនៅពេលប្រឈមកាលៈទេសៈផ្សេងៗ នោះគេរក្សានូវអព្យាក្រឹតភាពគ្រីស្ទានហើយសេរីភាពខាងពាក្យសំដី។ ក្នុងរឿងទាំងអស់ពួកគេពឹងពាក់លើព្រះយេហូវ៉ាដើម្បីចំរើនកម្លាំងពួកគេ ប្រទានឲ្យគេនូវប្រាជ្ញា ហើយជួយគេជៀសពីការមិនលះចោលសេចក្ដីជំនឿរបស់គេតាមរបៀបណាក៏ដោយ។ ដូច្នេះពួកគេបង្ហាញការទុកចិត្តនឹងពាក្យរបស់អ្នកសរសេរទំនុកដំកើងថា៖ «ដ្បិតទ្រង់ជាថ្មដា ហើយជាបន្ទាយនៃទូលបង្គំពិត ហេតុនោះ សូមទ្រង់នាំ ហើយដំរង់ទូលបង្គំដោយយល់ដល់ព្រះនាមទ្រង់»។—ទំនុកដំកើង ៣១:៣