ចូរឲ្យយើងជាពួកអ្នកដែលមានជំនឿ
ចូរឲ្យយើងជាពួកអ្នកដែលមានជំនឿ
«យើងរាល់គ្នា . . . គឺជាពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿសំរាប់ឲ្យព្រលឹងបានសង្គ្រោះវិញ»។—ហេព្រើរ ១០:៣៩
១. ហេតុអ្វីបានជាអាចនិយាយថា ជំនឿរបស់អ្នកបំរើដ៏ស្មោះត្រង់ម្នាក់ៗ គឺមានតម្លៃចំពោះព្រះយេហូវ៉ា?
ពេលណាទៀតដែលនៅឯសាលប្រជុំព្រះរាជាណាចក្រដែលពេញទៅដោយអ្នកថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា សូមឈប់សិនហើយមើលពួកអ្នកដែលនៅជុំវិញអ្នក។ ចូរគិតអំពីរបៀបជាច្រើនដែលពួកគេបង្ហាញនូវជំនឿ។ អ្នកប្រហែលជានឹងឃើញមនុស្សមានវ័យចាស់ដែលបានបំរើព្រះអស់រាប់ទសវត្សមកហើយ យុវជនដែលទប់ទល់នឹងការបង្ខំពីពួកម៉ាក ហើយមាតាបិតាដែលធ្វើការនឿយហត់ដើម្បីចិញ្ចឹមអប់រំកូនដែលកោតខ្លាចដល់ព្រះ។ ក៏មានពួកអ្នកចាស់ទុំក្រុមជំនុំនិងអ្នកងារជំនួយដែលទទួលខុសត្រូវចំពោះភារកិច្ចជាច្រើន។ ត្រូវមែន អ្នកប្រហែលជានឹងឃើញបងប្អូនប្រុសស្រីខាងវិញ្ញាណគ្រប់វ័យដែលឈ្នះលើឧបសគ្គគ្រប់បែបយ៉ាង ក្នុងការបំរើព្រះយេហូវ៉ា។ ជំនឿរបស់ពួកគេម្នាក់ៗមានតម្លៃច្រើនម្ល៉េះហ្ន៎!—ពេត្រុសទី១ ១:៧
២. ហេតុអ្វីបានជាឱវាទរបស់ប៉ុលក្នុងហេព្រើរ ១០, ១១ជំពូកទី១០និង១១ មានប្រយោជន៍ចំពោះយើងសព្វថ្ងៃនេះ?
២ បើសិនជាមានមនុស្សមិនល្អគ្រប់ល័ក្ខណ៍ណា ដែលយល់ច្បាស់ជាងសាវ័កប៉ុលអំពីសារសំខាន់នៃជំនឿ នោះមានតែចំនួនតិចទេ។ តាមការពិត គាត់បានកត់សម្គាល់ថា ជំនឿពិតប្រាកដនាំ«ឲ្យព្រលឹងបានសង្គ្រោះវិញ»។ (ហេព្រើរ ១០:៣៩) ប៉ុន្តែ ប៉ុលក៏ដឹងថា ជំនឿអាចរងការវាយលុកនិងច្រែះស៊ី ក្នុងលោកីយ៍នេះដែលគ្មានជំនឿ។ គាត់បានយកចិត្តទុកដាក់ជាខ្លាំង ទៅលើពួកគ្រីស្ទានសាសន៍ហេព្រើរនៅទីក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា ដែលកំពុងតែខិតខំទាំងលំបាកដើម្បីរក្សាជំនឿរបស់គេ។ ពេលយើងពិចារណាមើលផ្នែកខ្លះពីហេព្រើរ ១០, ១១ជំពូកទី១០និង១១ ចូរឲ្យយើងកត់សម្គាល់នូវវិធីដែលប៉ុលប្រើដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់គេ។ ក្នុងការធ្វើអ៊ីចឹង យើងនឹងឃើញរបៀបដែលយើងអាចកសាងនូវជំនឿឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើង ក្នុងខ្លួនយើងហើយក្នុងបុគ្គលណាដែលនៅជុំវិញយើងផងដែរ។
បង្ហាញការទុកចិត្តលើគ្នាទៅវិញទៅមក
៣. តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលពាក្យរបស់ប៉ុលនៅហេព្រើរ ១០:៣៩ បង្ហាញថា គាត់មានការទុកចិត្តទៅលើបងប្អូនប្រុសស្រីខាងជំនឿរបស់គាត់?
៣ របស់ទីមួយដែលយើងប្រហែលជាកត់សម្គាល់ នោះគឺជាអាកប្បកិរិយាដ៏វិជ្ជមានរបស់ប៉ុលចំពោះពួកអ្នកអានរបស់គាត់។ គាត់បានសរសេរថា៖ «តែយើងរាល់គ្នាមិនមែនជាពួកអ្នកដែលថយទៅវិញ ឲ្យត្រូវវិនាសនោះឡើយ គឺជាពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿសំរាប់ឲ្យព្រលឹងបានសង្គ្រោះវិញ»។ (ហេព្រើរ ១០:៣៩) ប៉ុលបានមានគំនិតល្អបំផុត ចំពោះពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នារបស់គាត់ មិនមែនគំនិតអាក្រក់បំផុតនោះទេ។ សូមកត់សម្គាល់ដែរថា គាត់បានប្រើពាក្យ«យើងរាល់គ្នា»។ ប៉ុលជាបុរសដ៏សុចរិតមែន។ ប៉ុន្តែគាត់មិនបាននិយាយបន្ថោកដាក់ពួកអ្នកអានរបស់គាត់ ដូចជាគាត់ស្ថិតនៅកំរិតមួយនៃសេចក្ដីសុចរិតដ៏ខ្ពស់ឆ្ងាយពីពួកគេនោះទេ។ (ប្រៀបមើល សាស្ដា ៧:១៦) ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានរួមបញ្ចូលខ្លួនគាត់ជាមួយនឹងពួកគេដែរ។ គាត់បានបង្ហាញទំនុកចិត្តអស់ពីដួងចិត្តថា គាត់និងពួកអ្នកអានជាគ្រីស្ទានស្មោះត្រង់ទាំងអស់គ្នា នឹងប្រឈមឧបសគ្គដែលធ្វើឲ្យរសាយចិត្តនៅពីមុខគេ ហើយថាពួកគាត់នឹងបដិសេធយ៉ាងក្លាហាន មិនព្រមថយទៅវិញឲ្យត្រូវវិនាសទេ ហើយថាពួកគាត់និងបង្ហាញខ្លួនជាពួកអ្នកដែលមានជំនឿវិញ។
៤. តើមានមូលហេតុយ៉ាងណាខ្លះ ដែលប៉ុលបានមានការទុកចិត្តទៅលើពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នារបស់គាត់នោះ?
៤ តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលប៉ុលបានមានការទុកចិត្តបែបនេះ? តើគាត់មិនអាចឬក៏មិនចង់មើលឃើញកំហុស នៃពួកគ្រីស្ទានហេព្រើរទាំងនោះទេឬ? ផ្ទុយទៅវិញ គាត់បានផ្ដល់ឲ្យនូវដំបូន្មានច្បាស់លាស់ ដើម្បីជួយពួកគេឈ្នះលើភាពខ្សោយខាងវិញ្ញាណរបស់គេ។ (ហេព្រើរ ៣:១២; ៥:១២-១៤; ៦:៤-៦; ១០:២៦, ២៧; ១២:៥) យ៉ាងហោចណាស់ ប៉ុលនៅតែមានហេតុពីរដ៏ល្អ ដើម្បីមានការទុកចិត្តទៅលើបងប្អូនរបស់គាត់។ (១) ជាអ្នកដែលត្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ប៉ុលបានខំមានទស្សនៈចំពោះរាស្ត្ររបស់ព្រះ ដូចទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះដែរ។ នេះមិនមែនជាទស្សនៈចំពោះតែកំហុសរបស់គេប៉ុណ្ណោះទេ ក៏ប៉ុន្តែចំពោះគុណសម្បត្ដិល្អរបស់គេ ហើយសមត្ថភាពសម្រេចធ្វើល្អនៅអនាគតផងដែរ។ (ទំនុកដំកើង ១៣០:៣; អេភេសូរ ៥:១) (២) ប៉ុលមានជំនឿទាំងស្រុងទៅលើអំណាចនៃវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ គាត់ដឹងថា គ្មានឧបសគ្គណា ឬភាពខ្សោយណា ដែលអាចបង្ការព្រះយេហូវ៉ាពីការប្រទាន«កម្លាំងដែលហួសពីធម្មតា»ចំពោះអស់អ្នកណាដែលព្យាយាមបំរើទ្រង់យ៉ាងស្មោះត្រង់នោះឡើយ។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៧ ព.ថ.; ភីលីព ៤:១៣) ដូច្នេះ ការទុកចិត្តរបស់ប៉ុលទៅលើបងប្អូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ នោះមិនខុស មិនផ្ទុយពីការពិត ឬក៏ប្រកបដោយសុទិដ្ឋិនិយមដែលគ្មានមូលហេតុនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែមានមូលដ្ឋានដ៏មុតមាំនិងពឹងផ្អែកលើព្រះគម្ពីរទៀតផង។
៥. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចត្រាប់តាមការទុកចិត្តរបស់ប៉ុល ហើយប្រហែលជានឹងមានលទ្ធផលអ្វី?
៥ ប្រាកដហើយ ការទុកចិត្តដែលប៉ុលបានបង្ហាញនោះបានឆ្លងរាលដាល។ ដោយសារប៉ុលបាននិយាយលើកទឹកចិត្តពួកគេ នោះពិតជាបានមានតម្លៃច្រើនចំពោះក្រុមជំនុំទាំងឡាយនៅទីក្រុងយេរូសាឡិមនិងស្រុកយូដា។ ពួកគ្រីស្ទានហេព្រើរបានត្រូវជួយដោយការនិយាយបែបនោះ ឲ្យតាំងចិត្តធ្វើជាពួកអ្នកដែលមានជំនឿ នៅមុខការចំអកដែលធ្វើឲ្យអាក់អន់ចិត្ត និងភាពកន្តើយដ៏អួតអាងពីពួកអ្នកប្រឆាំងជនជាតិយូដានោះ។ តើយើងអាចធ្វើដូចនោះ ចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមកនៅសព្វថ្ងៃនេះឬទេ? គឺជាការស្រួលណាស់ ដែលមើលអ្នកដទៃហើយឃើញកំហុសជាច្រើននិងលក្ខណៈចម្លែករបស់គេផ្ទាល់។ (ម៉ាថាយ ៧:១-៥) ប៉ុន្តែ យើងអាចជួយគ្នាច្រើនជាង បើសិនជាយើងកត់សម្គាល់ហើយយល់នូវតម្លៃនៃជំនឿដ៏ពិសេសដែលបុគ្គលម្នាក់ៗមានរៀងៗខ្លួននោះ។ ដោយមានការលើកទឹកចិត្តបែបនេះ នោះជំនឿប្រហែលជានឹងដុះលូតលាស់ឡើង។—រ៉ូម ១:១១, ១២
ការប្រើប្រាស់យ៉ាងសមគួរនូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ
៦. តើប៉ុលបានដកស្រង់ពីប្រភពណា ពេលគាត់បានសរសេរពាក្យដែលបានកត់ទុកក្នុងហេព្រើរ ១០:៣៨?
៦ ប៉ុលក៏បានកសាងជំនឿក្នុងពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នារបស់គាត់ ដោយការប៉ិនប្រសប់របស់គាត់ក្នុងការប្រើបទគម្ពីរ។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់បានសរសេរថា៖ «‹តែពួកមនុស្សសុចរិតនឹងរស់នៅ ដោយអាងសេចក្ដីជំនឿ បើអ្នកណាថយទៅវិញ នោះចិត្តអញគ្មានសេចក្ដីអំណរចំពោះអ្នកនោះទេ›»។ (ហេព្រើរ ១០:៣៨) ក្នុងនេះប៉ុលបានដកស្រង់ពីព្យាការីហាបាគុក *។ ពួកអ្នកអានរបស់ប៉ុលប្រហែលជាធ្លាប់ឮពាក្យនេះ ដោយពួកគ្រីស្ទានហេព្រើរស្គាល់ជាទូទៅនូវសៀវភៅបទទំនាយនេះ។ បើគិតអំពីគោលដៅរបស់ប៉ុល គឺដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់ពួកគ្រីស្ទានដែលនៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម និងកន្លែងជិតៗប្រមាណឆ្នាំ ៦១ ស.យ. នោះគំរូនៃហាបាគុកគឺសមគួរ។ ហេតុអ្វី?
៧. តើហាបាគុកបានសរសេរទំនាយរបស់គាត់នៅពេលណា ហើយតើអ្វីជាស្ថានភាពនៅស្រុកយូដានៅសម័យនោះ?
៧ តាមមើលទៅ ហាបាគុកបានសរសេរសៀវភៅរបស់គាត់នៅតែពីរទសវត្សមុនការបំផ្លាញចោលនូវទីក្រុងយេរូសាឡិមនៅឆ្នាំ៦០៧ ម.ស.យ.។ តាមរយៈចក្ខុនិមិត្តមួយ ព្យាការីនោះបានឃើញ ពួកខាល់ដេ (ឬក៏ពួកបាប៊ីឡូន) ជា«សាសន៍ដែលមួម៉ៅ ហើយរហ័ស» វាយទៅលើយូដានិងបំផ្លាញចោលទីក្រុងយេរូសាឡិម ទាំងលេបបំបាត់ប្រជារាស្ត្រនិងសាសន៍ផ្សេងៗក្នុងប្រតិបត្ដិការណ៍នោះ។ (ហាបាគុក ១:៥-១១) ប៉ុន្តែ វិបត្ដិភ័យបែបនេះបានត្រូវទាយទុកតាំងពីសម័យលោកអេសាយមកម្ល៉េះ គឺជាងមួយសតវត្សមុនទៅហើយ។ នៅសម័យហាបាគុក ស្តេចយេហូយ៉ាគីមបានគ្រងរាជ្យជំនួសស្តេចយ៉ូសៀសដ៏សុចរិត ហើយអំពើអាក្រក់ជួជាតិបានលូតលាស់ម្ដងទៀតក្នុងស្រុកយូដា។ ស្តេចយេហូយ៉ាគីមបានបៀតបៀនហើយរហូតដល់បានសម្លាប់ពួកអ្នកដែលបាននិយាយតំណាងព្រះយេហូវ៉ាទៀតផង។ (របាក្សត្រទី២ ៣៦:៥; យេរេមា ២២:១៧; ២៦:២០-២៤) គឺគ្មានអ្វីប្លែកទេ ដែលព្យាការីហាបាគុកដែលមានក្ដីឈឺចាប់នេះបានស្រែកទូលព្រះយេហូវ៉ាថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ តើត្រូវឲ្យទូលបង្គំអំពាវនាវដល់កាលណាទៀត»?—ហាបាគុក ១:២
៨. ហេតុអ្វីបានជាគំរូរបស់ហាបាគុក នឹងជួយពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយនិងនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ?
៨ ហាបាគុកមិនបានដឹងថា ការបំផ្លាញនៃទីក្រុងយេរូសាឡិមគឺជិតដល់ប៉ុណ្ណានោះទេ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ ពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយក៏មិនដឹងថា របបយូដានិងមកដល់ទីបញ្ចប់នៅពេលណាដែរ។ សព្វថ្ងៃនេះ ពួកយើងក៏មិនដឹងពី«ពេលកំណត់»ដែលការជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកប្រឆាំងរបបដ៏អាក្រក់ជួជាតិនេះឡើយ។ (ម៉ាថាយ ២៤:៣៦) ដូច្នេះ សូមឲ្យយើងកត់សម្គាល់ចម្លើយពីរយ៉ាងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះហាបាគុក។ ទីមួយ ទ្រង់បានធានាព្យាការីនោះថា ទីបញ្ចប់នឹងមកដល់ត្រូវពេល។ ព្រះទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ឥតរារង់ឡើយ» ទោះបីចំពោះទស្សនៈរបស់មនុស្សលោក គឺដូចជាថ្ងៃនោះបង្អង់យូរក៏ដោយ។ (ហាបាគុក ២:៣) ទីពីរ ព្រះយេហូវ៉ាបានរំឭកហាបាគុកថា៖ «មនុស្សសុចរិតនឹងរស់នៅ ដោយសារសេចក្ដីជំនឿរបស់ខ្លួន»។ (ហាបាគុក ២:៤) នេះជាសេចក្ដីពិតដ៏ប្រសើរហើយស្រួលយល់យ៉ាងណាទៅហ្ន៎! អ្វីដែលសំខាន់បំផុតមិនមែនជាពេលកំណត់នៃទីបញ្ចប់នោះទេ ក៏ប៉ុន្តែតើយើងបន្តមានរបៀបរស់នៅដែលប្រកបដោយជំនឿនោះទៅវិញឬទេ?។
៩. តើយ៉ាងដូចម្ដេចដែលអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាដែលចេះស្ដាប់បង្គាប់ បានរស់ជាបន្តដោយសេចក្ដីស្មោះត្រង់របស់គេ (ក) នៅឆ្នាំ៦០៧ ម.ស.យ. (ខ) ក្រោយពីឆ្នាំ៦៦ ស.យ. (គ) ហេតុអ្វីបានជាសំខាន់ ដែលយើងត្រូវពង្រឹងជំនឿរបស់យើង?
៩ ពេលទីក្រុងយេរូសាឡិមត្រូវបំផ្លាញនៅឆ្នាំ៦០៧ ម.ស.យ. នោះស្មៀនរបស់លោកយេរេមាឈ្មោះបារូក អេបេឌ-មេលេក ហើយពួករេកាបដ៏ស្មោះត្រង់ បានឃើញភាពពិតប្រាកដនៃសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះហាបាគុក។ ពួកគេបាន‹រស់ជាបន្ត›ដោយគេចផុតពីសេចក្ដីហិនវិនាសដ៏គួរឲ្យខ្លាចនៃទីក្រុងយេរូសាឡិម។ ហេតុអ្វី? ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានរង្វាន់ចំពោះភាពស្មោះត្រង់របស់គេ។ (យេរេមា ៣៥:១-១៩; ៣៩:១៥-១៨; ៤៣:៤-៧; ៤៥:១-៥) ស្រដៀងគ្នាដែរ ពួកគ្រីស្ទានសាសន៍ហេព្រើរនៅសតវត្សទីមួយ ច្បាស់ជាមានប្រតិកម្មល្អចំពោះដំបូន្មានរបស់ប៉ុល ដ្បិតពេលទ័ពរ៉ូមបានវាយលុកយេរូសាឡិមនៅឆ្នាំ៦៦ ស.យ. និងរួចមកបានដកថយទៅវិញដោយហេតុដែលមិនអាចពន្យល់បាន នោះពួកគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះត្រង់ទាំងនោះ បានស្ដាប់តាមការព្រមានរបស់ព្រះយេស៊ូដែលឲ្យគេគេចចេញ។ (លូកា ២១:២០, ២១) ពួកគេបានបន្តរស់ដោយព្រោះភាពស្មោះត្រង់របស់គេ។ យើងក៏នឹងបន្តរស់ដែរ បើសិនជាយើងមានចិត្តស្មោះត្រង់ពេលដែលទីបញ្ចប់មកដល់។ តើនេះជាហេតុដ៏សំខាន់យ៉ាងណាទៅហ្ន៎ ដើម្បីពង្រឹងជំនឿរបស់យើងនៅឥឡូវនេះ!
ការពណ៌នាយ៉ាងរស់រវើកអំពីគំរូនៃជំនឿ
១០. តើប៉ុលបានពណ៌នាអំពីជំនឿរបស់លោកម៉ូសេយ៉ាងណា ហើយតើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចត្រាប់តាមម៉ូសេក្នុងរឿងនេះ?
១០ ប៉ុលក៏បានកសាងជំនឿដោយការប្រើយ៉ាងអស្ចារ្យនូវគំរូផ្សេងៗ។ ពេលអ្នកអានហេព្រើរ ១១ជំពូកទី១១ សូមកត់សម្គាល់នូវរបៀបដែលគាត់ប្រើគំរូ អំពីបុគ្គលផ្សេងក្នុងព្រះគម្ពីរឲ្យរស់រវើក។ ជាឧទាហរណ៍ គាត់ប្រាប់ថាលោកម៉ូសេ៖«បានកាន់យ៉ាងខ្ជាប់ខ្ជួន ហាក់ដូចជាឃើញព្រះដ៏មើលមិនឃើញ»។ (ហេព្រើរ ១១:២៧) បើនិយាយឲ្យចំទៅ ព្រះយេហូវ៉ាគឺជាបុគ្គលដែលមានយ៉ាងពិតដល់ម្ល៉េះចំពោះម៉ូសេ រហូតដល់គាត់ហាក់ដូចជាអាចមើលឃើញព្រះដ៏មើលមិនឃើញអ៊ីចឹង។ តើអាចនិយាយដូចអ៊ីចឹង អំពីពួកយើងឬទេ? ការនិយាយអំពីទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា នោះជាការងាយស្រួលទេ ក៏ប៉ុន្តែដើម្បីពង្រីកទំនាក់ទំនងហ្នឹង នោះតម្រូវឲ្យមានការខំប្រឹងប្រែង។ នោះជាការដែលយើងត្រូវតែធ្វើ! បើព្រះយេហូវ៉ាជាបុគ្គលដែលមានយ៉ាងពិតដល់ម្ល៉េះចំពោះយើងនោះ តើយើងគិតអំពីទ្រង់ពេលយើងធ្វើការសម្រេច ដែលការសម្រេចនោះរួមបញ្ចូលការសម្រេចដូចជាមិនសូវសំខាន់ឬទេ? ជំនឿបែបនោះនឹងជួយឲ្យយើងទ្រាំទ្រការប្រឆាំង ទោះបីខ្លាំងបំផុតក៏ដោយ។
១១, ១២. (ក) តើជំនឿរបស់អេណុកប្រហែលជាបានត្រូវល្បងលដោយស្ថានភាពអ្វី? (ខ) តើអ្វីជារង្វាន់ដ៏លើកទឹកចិត្តដែលអេណុកបានទទួលនោះ?
១១ សូមពិចារណានូវជំនឿរបស់លោកអេណុកដែរ។ ការប្រឆាំងដែលគាត់បានប្រឈម នោះយើងពិបាកនឹកស្មានដល់ណាស់។ អេណុកត្រូវតែប្រាប់សារនៃសេចក្ដីជំនុំជំរះមួយ ដែលប្រឆាំងនឹងពួកមនុស្សដ៏អាក្រក់ដែលរស់នៅជំនាន់នោះ។ (យូដាស ១៤, ១៥) ការបៀតបៀនដែលបានគំរាមកំហែងបុរសដ៏ស្មោះត្រង់នេះ គឺសាហាវនិងឃោរឃៅដ៏ម្ល៉េះ ដែលព្រះយេហូវ៉ា«បានយកគាត់ទៅ» ដោយប្ដូរគាត់ពីស្ថានភាពរស់ទៅក្នុងស្ថានភាពដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ មុននឹងពួកសត្រូវអាចចាប់យកគាត់បាន។ ដូច្នេះ អេណុកមិនបានមានឱកាសឃើញនូវការសម្រេចនៃបទទំនាយដែលគាត់បានពោលប្រាប់នោះទេ។ ប៉ុន្តែ គាត់បានទទួលរង្វាន់មួយដ៏ល្អជាងតាមរបៀបខ្លះៗ។—ហេព្រើរ ១១:៥; លោកុប្បត្តិ ៥:២២-២៤
១២ ប៉ុលបានពន្យល់ថា៖ «មុនដែលលើកយកគាត់[អេណុក]ទៅ នោះមានសេចក្ដីបន្ទាល់ពីគាត់ថា ព្រះទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងគាត់ណាស់»។ (ហេព្រើរ ១១:៥) តើនេះបានមានន័យអ្វី? មុនដែលគាត់បានដេកលក់ក្នុងសេចក្ដីស្លាប់ នោះអេណុកប្រហែលជាបានទទួលចក្ខុនិមិត្តម្យ៉ាង ប្រហែលជាអំពីផែនដីមនោរម្យដែលគាត់នឹងរស់ឡើងវិញនៅឯនោះ នាពេលខាងមុខឆាប់ៗនេះ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ាបានមានបន្ទូលប្រាប់អេណុកឲ្យដឹងថា ទ្រង់សព្វព្រះហឫទ័យណាស់ ពីដំណើរជីវិតស្មោះត្រង់របស់គាត់។ អេណុកបានធ្វើឲ្យព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យរីករាយ។ (ប្រៀបមើល សុភាសិត ២៧:១១) ការគិតអំពីជីវិតរបស់អេណុក នោះមានអានុភាពលើចិត្តយើងណាស់មែនទេ? តើអ្នកចង់មានជីវិតបែបនេះដែលប្រកបដោយជំនឿទេ? បើអ៊ីចឹង ចូរគិតអំពីគំរូបែបនេះ គិតអំពីពួកគេជាមនុស្សពិតប្រាកដ។ ចូរតាំងចិត្តរស់នៅដោយជំនឿជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ចូរនឹកចាំដែរថា ពួកអ្នកដែលមានជំនឿ មិនបំរើព្រះយេហូវ៉ាដោយមានមូលដ្ឋានទៅលើថ្ងៃ ឬក៏ពេលកំណត់មួយដែលទ្រង់នឹងសម្រេចគ្រប់ទាំងសេចក្ដីសន្យានៃបន្ទូលរបស់ទ្រង់នោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងបានពង្រឹងជំហរបំរើព្រះយេហូវ៉ាជានិច្ចជាកាល! ការធ្វើអ៊ីចឹង នោះនឹងនាំមកនូវរបៀបរស់នៅដ៏ល្អបំផុតក្នុងរបបនេះ ហើយរបបជាបន្ទាប់ដែរ។
របៀបពង្រឹងជំនឿរបស់ខ្លួន
១៣, ១៤. (ក) តើពាក្យរបស់ប៉ុលដែលបានត្រូវកត់ទុកនៅហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥ ប្រហែលជានឹងជួយយើងធ្វើឲ្យឱកាសនៃកិច្ចប្រជុំរបស់យើង ទៅជាអ្វីដែលនាំឲ្យរីករាយបានយ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើអ្វីជាហេតុធំជាងគេសំរាប់ការចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន?
១៣ ប៉ុលបានឲ្យពួកគ្រីស្ទានសាសន៍ហេព្រើរ នូវវិធីជាច្រើនដ៏មានប្រយោជន៍ដែលគេអាចពង្រឹងជំនឿរបស់គេ។ សូមឲ្យយើងពិចារណាមើលវិធីតែពីរប៉ុណ្ណោះ។ យើងស្គាល់សេចក្ដីដាស់តឿនរបស់គាត់នៅហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥ ដែលជំរុញឲ្យយើងជួបជុំគ្នាជាទៀងទាត់នៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានរបស់យើង។ ប៉ុន្តែ សូមនឹកចាំថា ពាក្យរបស់ប៉ុលដែលបានត្រូវបណ្ដាលឲ្យសរសេរនោះ មិនមានន័យថាយើងត្រូវធ្វើជាអ្នកទស្សនាដ៏អសកម្មនៅឯប្រជុំនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ ប៉ុលពណ៌នាពីកិច្ចប្រជុំជាឱកាសដើម្បីស្គាល់គ្នាទៅវិញទៅមក ដើម្បីជំរុញចិត្តគ្នាឲ្យបំរើព្រះយេហូវ៉ាពេញទំហឹង ហើយដើម្បីលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមកដែរ។ យើងទៅទីនោះ ដើម្បីឲ្យមិនមែនដើម្បីទទួលតែប៉ុណ្ណោះទេ។ នោះជួយធ្វើឲ្យកិច្ចប្រជុំរបស់យើង ទៅជាឱកាសដែលធ្វើឲ្យមានចិត្តរីករាយ។—កិច្ចការ ២០:៣៥
១៤ ប៉ុន្តែ ជាបឋម យើងចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន ដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ា។ យើងធ្វើអ៊ីចឹងដោយការចូលរួមក្នុងការអធិស្ឋាននិងច្រៀងចំរៀង ដោយប្រឹងស្ដាប់ និងដោយការថ្វាយ«ផលនៃបបូរមាត់» ជាពាក្យសរសើរព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈចម្លើយនិងផ្នែកក្នុងប្រជុំ។ (ហេព្រើរ ១៣:១៥) បើសិនជាយើងនឹកចាំជារៀងរហូត អំពីគោលដៅទាំងនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាមជារៀងរាល់ការប្រជុំ នោះជំនឿរបស់យើងនឹងត្រូវពង្រឹងរាល់ដងជាមិនខាន។
១៥. ហេតុអ្វីបានជាប៉ុលបានជំរុញពួកគ្រីស្ទានសាសន៍ហេព្រើរទាំងនោះ ឲ្យកាន់ខ្ជាប់នឹងកិច្ចបំរើរបស់គេ ហើយហេតុអ្វីបានជាដំបូន្មានដដែលនោះ គឺសមហេតុផលនៅសព្វថ្ងៃនេះ?
១៥ របៀបមួយទៀតដើម្បីកសាងជំនឿ គឺតាមរយៈការផ្សព្វផ្សាយ។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ត្រូវឲ្យយើងរាល់គ្នាកាន់ខ្ជាប់ តាមសេចក្ដីបន្ទាល់របស់សេចក្ដីសង្ឃឹមនោះ ឥតរវើរវាយ ដ្បិតព្រះដែលបានសន្យានោះ ទ្រង់ស្មោះត្រង់»។ (ហេព្រើរ ១០:២៣) យើងប្រហែលជានឹងជំរុញអ្នកដទៃ ឲ្យកាន់ខ្ជាប់នឹងអ្វីមួយនៅពេលមើលទៅដូចជាចុះចាញ់។ ប្រាកដហើយ អារក្សសាតាំងគឺបានប្រឹងបង្ខិតបង្ខំពួកគ្រីស្ទានសាសន៍ហេព្រើរទាំងនោះ ឲ្យលះចោលកិច្ចបំរើរបស់គេ ហើយវាកំពុងតែប្រឹងបង្ខិតបង្ខំពួកគ្រីស្ទាននៅសព្វថ្ងៃនេះផងដែរ។ ពេលប្រឈមការបង្ខិតបង្ខំបែបនេះ តើយើងគួរធ្វើយ៉ាងណា? សូមពិចារណាអ្វីដែលប៉ុលបានធ្វើ។
១៦, ១៧. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលប៉ុលបានទទួលសេចក្ដីក្លាហានចំពោះកិច្ចបំរើរបស់គាត់? (ខ) តើយើងគួរចាត់វិធានការណាខ្លះ បើសិនជាយើងមានចិត្តខ្លាចនឹងវិធីណាមួយក្នុងកិច្ចបំរើគ្រីស្ទាននោះ?
១៦ ចំពោះពួកគ្រីស្ទាននៅទីក្រុងថែស្សាឡូនីចនោះ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ឯក្រោយដែលយើងខ្ញុំបានរងទុក្ខ នឹងត្រូវគេជេរប្រមាថ នៅក្រុងភីលីព ដូចជាអ្នករាល់គ្នាដឹងស្រាប់ហើយ នោះយើងខ្ញុំមានចិត្តក្លាហាន ដោយសារព្រះនៃយើងខ្ញុំ ដើម្បីនឹងផ្សាយដំណឹងល្អពីព្រះ មកដល់អ្នករាល់គ្នាដែរ ទាំងមានសេចក្ដីតយុទ្ធជាច្រើនផង»។ (ថែស្សាឡូនីចទី១ ២:២) តើតាមរបៀបដែលប៉ុលនិងពួកគូកនរបស់គាត់ បានត្រូវគេ«ជេរប្រមាថ»នៅឯទីក្រុងភីលីពនោះ? យោងទៅតាមវិជ្ជាករខ្លះៗ ពាក្យក្រិកដែលប៉ុលបានប្រើនោះ សំដៅទៅលើការប្រព្រឹត្តដ៏ធ្វើឲ្យអាម៉ាស់មុខ ដែលនាំឲ្យខូចកិត្ដិយស ឬដ៏ទ្រគោះ។ ពួកអាជ្ញាធរនៅទីក្រុងភីលីពបានវាយគេនឹងរំពាត់ នាំយកគេទៅដាក់ក្នុងគុក ព្រមទាំងដាក់ខ្នោះភ្ជាប់នៅជើងផង។ (កិច្ចការ ១៦:១៦-២៤) តើបទពិសោធន៍ដ៏ធ្វើឲ្យឈឺចាប់នោះ បានមានឥទ្ធិពលយ៉ាងណាចំពោះប៉ុល? ក្នុងក្រុងទីពីរនៃដំណើរបេសកកម្មរបស់គាត់ ជាក្រុងថែស្សាឡូនីច តើប៉ុលបានថយទៅវិញដោយខ្លាចឬទេ? មិនមែនទេ គាត់បាន«មានចិត្តក្លាហាន»ឡើង។ គាត់បានឈ្នះលើការភិតភ័យហើយបានបន្តផ្សព្វផ្សាយយ៉ាងក្លាហាន។
១៧ តើសេចក្ដីក្លាហានរបស់ប៉ុលបានមកពីប្រភពណា? តើមកពីចិត្តគាត់ទេ? មិនមែនទេ គាត់និយាយថាគាត់បានមានចិត្តក្លាហាន«ដោយសារព្រះនៃយើងខ្ញុំ»។ ឯកសារយោងមួយសំរាប់អ្នកបកប្រែព្រះគម្ពីរប្រាប់ថា ពាក្យនេះប្រហែលជាអាចត្រូវបកប្រែថា៖ «ព្រះបានដកការភិតភ័យចេញពីចិត្តរបស់យើង»។ ដូច្នេះ បើសិនជាអ្នកឥតសូវមានចិត្តក្លាហានក្នុងកិច្ចបំរើរបស់អ្នក ឬក៏បើសិនជាវិធីផ្សព្វផ្សាយគឺដូចជាគួរឲ្យខ្លាចនោះ សូមអញ្ជើញទូលអង្វរព្រះយេហូវ៉ាឲ្យទ្រង់ប្រទានដូចនោះចំពោះអ្នកទៅ។ សូមទូលទ្រង់ឲ្យដកយកការភិតភ័យចេញពីចិត្តរបស់អ្នក។ សូមទូលទ្រង់ឲ្យជួយអ្នកមានចិត្តក្លាហានសំរាប់កិច្ចការនេះ។ បន្ថែមទៅទៀត ចាត់វិធានការផ្សេងៗទៀតដែលមានប្រយោជន៍។ ជាឧទាហរណ៍ រៀបចំផ្សព្វផ្សាយជាមួយបុគ្គលម្នាក់ដែលប៉ិនប្រសប់ខាងវិធីផ្សព្វផ្សាយណាដែលធ្វើឲ្យអ្នកខ្វល់ខ្វាយនោះ។ នោះប្រហែលជាអាចរួមបញ្ចូលតំបន់ខាងជំនួញ ការផ្សាយតាមវិថី ការផ្សាយក្រៅផ្លូវការ ឬក៏ការផ្សាយតាមទូរស័ព្ទ។ នៅដើមដំបូង ប្រហែលជាដៃគូរបស់អ្នកអាចនាំមុខ។ បើអ៊ីចឹង សូមមើលហើយរៀនតាមចុះ។ ប៉ុន្តែ ចូរមានចិត្តក្លាហានឡើងដើម្បីសាកល្បងធ្វើខ្លួនឯង។
១៨. បើសិនជាយើងមានចិត្តក្លាហានក្នុងកិច្ចបំរើគ្រីស្ទាន នោះ តើយើងអាចទទួលពរអ្វី?
១៨ បើសិនជាអ្នកមានទឹកចិត្តក្លាហានមែន សូមគិតអំពីលទ្ធផល។ បើសិនជាអ្នកតស៊ូព្យាយាមហើយមិនឲ្យខ្លួនអ្នកធ្លាក់ទឹកចិត្ត អ្នកប្រហែលជានឹងមានបទពិសោធន៍ក្នុងការប្រាប់សេចក្ដីពិតជាមួយអ្នកដទៃ នេះជាបទពិសោធន៍ដែលយើងប្រហែលជានឹងខកខានទទួល បើសិនជាមិនធ្វើអ៊ីចឹង។ (សូមមើលទំព័រទី២៥) អ្នកអាចពេញចិត្តដោយដឹងថា អ្នកបានផ្គាប់ព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដោយព្រោះអ្នកបានប្រព្រឹត្តអ្វីមួយដែលជាការពិបាកចំពោះអ្នក។ អ្នកក៏នឹងទទួលពរហើយជំនួយពីទ្រង់ឲ្យឈ្នះលើសេចក្ដីខ្លាចរបស់អ្នក។ ជំនឿរបស់អ្នកនឹងមាំមួនជាង។ ពិតមែន អ្នកមិនអាចកសាងជំនឿក្នុងអ្នកដទៃ ដោយមិនកសាងជំនឿក្នុងខ្លួនផងដែរនោះទេ។—យូដាស ២០, ២១
១៩. តើរង្វាន់ដ៏វិសេសវិសាលអ្វីដែល«ពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿ»នោះនឹងទទួល?
១៩ ចូរឲ្យអ្នកបន្តពង្រឹងជំនឿរបស់អ្នក ហើយជំនឿរបស់អស់អ្នកដែលនៅជុំវិញអ្នកដែរ។ អ្នកអាចធ្វើអ៊ីចឹងដោយកសាងខ្លួនឯង ហើយអ្នកដទៃតាមរយៈការប្រើយ៉ាងប៉ិនប្រសប់នូវព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដោយសិក្សាគំរូក្នុងព្រះគម្ពីរអំពីជំនឿ ហើយប្រើគំរូនោះឲ្យមានជីវិតរស់រវើក ដោយរៀបចំហើយចូលរួមក្នុងកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន និងកាន់ខ្ជាប់នូវឯកសិទ្ធិដ៏វិសេសជាកិច្ចបំរើសាធារណៈ។ ពេលដែលអ្នកធ្វើអ៊ីចឹង ចូរប្រាកដក្នុងចិត្តថា អ្នកពិតជាបុគ្គលម្នាក់ ដែលនៅក្នុងចំណោម«ពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿ»។ សូមនឹកចាំដែរថា ពួកអ្នកនោះមានរង្វាន់ដ៏វិសេសវិសាលមួយ។ ពួកគេជា«ពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿសំរាប់ឲ្យព្រលឹងបានសង្គ្រោះវិញ»។ * ចូរឲ្យជំនឿរបស់អ្នកបន្តដុះលូតលាស់ ហើយសូមឲ្យព្រះយេហូវ៉ារក្សាទុកឲ្យអ្នករស់នៅជានិច្ច!
[កំណត់សម្គាល់]
^ ប៉ុលបានដកស្រង់ចេញពីហាបាគុក ២:៤ ពីការបកប្រែសេបទូជីនដែលរួមបញ្ចូលឃ្លា«បើអ្នកណាថយទៅវិញ នោះចិត្តអញគ្មានសេចក្ដីអំណរចំពោះអ្នកនោះទេ»។ ឃ្លាហ្នឹងមិនលេចមក ក្នុងឯកសារសរសេរភាសាហេព្រើរណាដែលមាននៅបច្ចុប្បន្នកាលនេះទេ។ អ្នកខ្លះបាននិយាយថាការបកប្រែសេបទូជីននោះ មានមូលដ្ឋានទៅលើឯកសារសរសេរជាភាសាហេព្រើរដែលឥឡូវគ្មាននៅទៀតទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ប៉ុលបានរួមបញ្ចូលឃ្លានេះដោយមានអានុភាពពីវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះ។ ដូច្នេះ គឺមានសេចក្ដីអនុញ្ញាតពីព្រះ។
^ បទគម្ពីរប្រចាំឆ្នាំសំរាប់ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក្នុងឆ្នាំ២០០០ គឺជា៖ «តែយើងរាល់គ្នាមិនមែនជាពួកអ្នកដែលថយទៅវិញ . . . គឺជាពួកអ្នកដែលមានសេចក្ដីជំនឿ»។—ហេព្រើរ ១០:៣៩
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
◻ តើយ៉ាងណាដែលប៉ុលបានសម្ដែងការទុកចិត្តនឹងពួកគ្រីស្ទានសាសន៍ហេព្រើរទាំងនោះ ហើយតើអ្វីដែលយើងអាចរៀនពីនេះ?
◻ ហេតុអ្វីក៏សមហេតុផលម្ល៉េះ ដែលប៉ុលបានសំដៅទៅព្យាការីហាបាគុក?
◻ តើគំរូនៃជំនឿអ្វី ពីព្រះគម្ពីរដែលប៉ុលបានពណ៌នាយ៉ាងរស់រវើក?
◻ តើវិធីដ៏មានប្រយោជន៍អ្វីខ្លះ ពីការកសាងជំនឿដែលប៉ុលបានលើកសរសើរនោះ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៩]
បន្ទាប់ពីប៉ុលបានរងការប្រព្រឹត្តដ៏ទ្រគោះយង់ឃ្នងជាខ្លាំងនៅទីក្រុងភីលីព នោះគាត់បានមានចិត្តក្លាហានឡើងវិញដើម្បីបន្តផ្សព្វផ្សាយ
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
តើអ្នកអាចមានចិត្តក្លាហានឡើងដើម្បីសាកល្បងវិធីផ្សព្វផ្សាយផ្សេងៗឬទេ?