លោតទៅអត្ថបទ

លោតទៅបញ្ជីអត្ថបទ

កុំចូលកន្លែងគ្រោះថ្នាក់!

កុំចូលកន្លែងគ្រោះថ្នាក់!

កុំ​ចូល​កន្លែង​គ្រោះ​ថ្នាក់!

កិច្ច​ការ​នៃ​អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ​ភ្នំ​ភ្លើង​គឺ​ជា​ការ​ពិនិត្យ​ហើយ​ថ្លឹង​ថ្លែង​ពី​ទី​សំអាង​ទាំង​ប៉ុន្មាន រួច​ព្រមាន​អំពី​ការ​ផ្ទុះ​ភ្នំ​ភ្លើង​ដែល​នឹង​ជិត​មក​ដល់។ (ក្រោយ​ពី​ភ្នំ​ហ្វូចិន​បាន​ផ្ទុះ​ហើយ ពួក​ប៉ូលិស​ត្រូវ​តែ​ឃាត់​មិន​ឲ្យ​មនុស្ស​ចូល​ទី​កន្លែង​គ្រោះ​ថ្នាក់​នោះ​ឡើយ)។ ស្រដៀង​គ្នា​ដែរ សិស្ស​ព្រះ​គម្ពីរ​ពិនិត្យ​ទី​សម្គាល់​នៃ«បំផុត​កល្ប» ហើយ​ព្រមាន​អ្នក​ដទៃ​អំពី​គ្រោះ​ថ្នាក់​ដែល​ជិត​មក​ដល់​នោះ។—ម៉ាថាយ ២៤:៣

ក្នុង​ព្រះ​គម្ពីរ​ជំពូក​ដដែល​នៃ​ការ​ព្រមាន​អំពី​មហន្តរាយ​ទូទាំង​ផែនដី​ដែល​ជិត​មក​ដល់ នោះ​យើង​អាច​អាន​ការ​ពិពណ៌នា​ពី​ការ​ផ្ដើម​នូវ​ព្រឹត្ដិការណ៍​ទាំង​នេះ៖ «ពីព្រោះ​សាសន៍​១​នឹង​លើក​គ្នា​ទាស់​នឹង​សាសន៍​១ នគរ​១​ទាស់​នឹង​នគរ​១ ហើយ​នឹង​កើត​មាន​អំណត់ ជំងឺ​អាសន្នរោគ និង​កក្រើក​ដី​នៅ​កន្លែង​ផ្សេង​ៗ។ . . . ក៏​នឹង​មាន​ហោរា​ក្លែង​ក្លាយ​ជា​ច្រើន​កើត​ឡើង នាំ​ឲ្យ​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​វង្វេង​ដែរ រួច​ដោយ​ព្រោះ​ការ​ទទឹង​ច្បាប់​នឹង​ចំរើន​ជា​ច្រើន​ឡើង បាន​ជា​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នឹង​រសាយ​អស់​ទៅ។ . . . ដំណឹង​ល្អ​នេះ ដែល​សំដែង​ពី​នគរ នឹង​ត្រូវ​ប្រកាស​ប្រាប់​ទូទៅ​គ្រប់​ក្នុង​លោកីយ ទុក​ជា​ទី​បន្ទាល់​ដល់​អស់​ទាំង​សាសន៍ នោះ​ទើប​នឹង​បាន​ដល់​ចុង​បំផុត»។—ម៉ាថាយ ២៤:៧​-​១៤

យើង​មិន​ចាំ​បាច់​ជា​អ្នក​ពិនិត្យ​សារ​ពត៌មាន​ដើម្បី​យល់​ដឹង​ពី​ការ​សម្រេច​នៃ​ទំនាយ​នេះ​នៅ​ពេល​ថ្មី​ៗ​ឡើយ។ ជា​ពិសេស តាំង​ពី​ឆ្នាំ​១៩១៤​យើង​បាន​ពិសោធ​ការ​សម្រេច​នោះ។ សតវត្ស​នេះ​បាន​មាន​សង្គ្រាម​លោក​ទាំង​ពីរ​លើក សង្គ្រាម​ស៊ីវិល​ជា​ច្រើន សង្គ្រាម​តាម​តំបន់ ហើយ​ការ​ប្រយុទ្ធ​គ្នា​រវាង​ពូជ​សាសន៍​និង​រវាង​សាសនា​ផ្សេង​ៗ។ មនុស្ស​លោក​បាន​រង​ទុក្ខ​ដោយ​ការ​ខ្វះ​ខាត​ម្ហូប​អាហារ​ដែល​ជា​លទ្ធផល​ពី​សង្គ្រាម​បែប​នេះ ថែម​នឹង​ការ​ខ្វះ​ខាត​ដោយ​ព្រោះ​មហន្តរាយ​ធម្មជាតិ។ ជីវិត​របស់​មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នាក់​ត្រូវ​លេប​បំបាត់​ដោយ​គ្រោះ​រញ្ជួយ​ដី។ ក្រុម​សាសនា​ដែល​មាន​អ្នក​ដឹក​នាំ​ដ៏​គួរ​សង្ស័យ និង​សមាជិក​ដែល​កាន់​លទ្ធិ​ហួស​ហេតុ​បាន​លេច​ឡើង។ «ការ​ទទឹង​ច្បាប់​នឹង​ចំរើន​ជា​ច្រើន​ឡើង»បាន​បំបែរ​មនុស្ស​ចេញ​ពី​ការ​បង្ហាញ​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់ ហើយ​ការ​រាក់​ទាក់​គ្នា​លែង​ជា​ការ​ធម្មតា​ទៀត​ហើយ។

កិច្ច​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​ទូទាំង​ពិភព​លោក ដែល​ជា​ទិដ្ឋភាព​មួយ​ទៀត​នៃ​ទី​សម្គាល់ នោះ​ពិត​ជា​កំពុង​តែ​ត្រូវ​សម្រេច។ សូម​បើក​មើល​ក្រប​ទស្សនាវដ្ដី​នេះ ហើយ​អ្នក​នឹង​កត់​សម្គាល់​ពាក្យ​ថា«ប្រកាស​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា» ត្រូវ​ផ្សំ​នឹង​ចំណង​ជើង។ ទស្សនាវដ្ដី​ប៉ម​យាម ដែល​ត្រូវ​បោះ​ពុម្ព​ជា​១៣២​ភាសា​និង​មាន​ចំនួន​ចែក​ចាយ​ជាង​២២​លាន​ក្បាល គឺ​ជា​ឧបករណ៍​ដ៏​ធំ​សំរាប់​អស់​អ្នក​ដែលផ្សព្វ​ផ្សាយ«ដំណឹង​ល្អ​នេះ ដែល​សម្ដែង​ពី​នគរ»ទូទាំង​ពិភព​លោក។ ដំណឹង​ល្អ​នោះ​រួម​បញ្ចូល​សារ​ដែល​អ្នក​បង្កើត​នៃ​សកល​លោក ជា​ព្រះ​យេហូវ៉ា បាន​រៀបចំ​ឡើង​នូវ​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​នៅ​ស្ថាន​សួគ៌​ដែល​នឹង​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​របប​ដ៏​អាក្រក់​នេះ​ហើយ​នាំ​មក​នូវ​សួន​មនោរម្យ​នៅ​លើ​ផែនដី។ ប្រាកដ​ហើយ ទី​សម្គាល់​ដែល​ថា​បន្ដិច​ទៀត​ព្រះ​នឹង​ចាត់​វិធានការ នោះ​គឺ​ឃើញ​ជាក់​ស្តែង​ឥឡូវ​ហើយ និង​បញ្ជាក់​ថា​ជីវិត​នៃ​មនុស្ស​ក្នុង​របប​នេះ​គឺ​គំរាម​កំហែង​ដោយ​គ្រោះ​ថ្នាក់។—ប្រៀប​មើល ធីម៉ូថេ​ទី​២ ៣:១​-​៥; ពេត្រុស​ទី​២ ៣:៣, ៤; វិវរណៈ ៦:១​-​៨

ថ្ងៃ​ដ៏​គួរ​ស្ញែង​ខ្លាច​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា

តើ​អ្វី​នឹង​កើត​ឡើង នៅ​ពេល​ដែល​គ្រា​សំរាប់​ការ​ជំនុំ​ជំរះ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មក​ដល់​ហើយ​នោះ? សូម​ស្ដាប់​ការ​ពិពណ៌នា​ដ៏​រស់​រវើក​របស់​ទ្រង់ អំពី​អ្វី​ដែល​នឹង​កើត​ឡើង៖ «អញ​នឹង​សំដែង​ការ​អស្ចារ្យ​នៅ​លើ​មេឃ ហើយ​នៅ​ផែនដី​ផង គឺ​ជា​ឈាម នឹង​ភ្លើង ហើយ​នឹង​កំសួល​ផ្សែង ព្រះ​អាទិត្យ​នឹង​ប្រែ​ទៅ​ជា​ងងឹត ហើយ​ព្រះ​ចន្ទ​នឹង​ទៅ​ជា​ឈាម មុន​ដែល​ថ្ងៃ​ធំ​គួរ​ស្ញែង​ខ្លាច​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​មក​ដល់»។—យ៉ូអែល ២:៣០, ៣១

ថ្ងៃ​នោះ​ដ៏​គួរ​ស្ញែង​ខ្លាច​និង​ដែល​បំផ្លិច​បំផ្លាញ​ជាង​ការ​ផ្ទុះ​ភ្នំ​ភ្លើង​ឬ​ក៏​រញ្ជួយ​ដី គឺ​ជិត​មក​ដល់​ហើយ។ ព្យាការីសេផានាប្រាប់​ថា៖ «ថ្ងៃ​ដ៏​ធំ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ជិត​មក​ដល់ គឺ​បាន​មក​ជិត​ហើយ ក៏​ប្រញឹក​ណាស់​ដែរ . . . ដោយ​ភ្លើង​នៃ​សេចក្ដី​ប្រចណ្ឌ​របស់​ទ្រង់ ដ្បិត​ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ផុត​ទៅ អើ ទ្រង់​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អស់​អ្នក ដែល​អាស្រ័យ​នៅ​ក្នុង​ស្រុក»។ ទោះ​បី«ប្រាក់ នឹង​មាស​របស់​គេ ក៏​មិន​អាច​នឹង​ជួយ​គេ​ឲ្យ​រួច ក្នុង​ថ្ងៃ​នៃ​សេចក្ដី​ខ្ញាល់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា» មាន​វិធី​រួច​រស់​ពី​ថ្ងៃ​ដ៏​គួរ​ស្ញែង​ខ្លាច​នោះ។—សេផានា ១:១៤​-​១៨

សេផានាបាន​ពន្យល់​ពី​របៀប​រួច​រស់​ដោយ​ថា៖ «មុន​កំណត់​ដែល​ត្រូវ​សម្រេច​តាម​ច្បាប់ គឺ​មុន​ដែល​ថ្ងៃ​នោះ​កន្លង​បាត់​ទៅ​ដូច​ជា​អង្កាម មុន​ដែល​សេចក្ដី​ខ្ញាល់​ដ៏​សហ័ស​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មក​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា អើ មុន​ដែល​ថ្ងៃ​មក​ដល់ ក្នុង​កាល​ដែល​សេចក្ដី​ខ្ញាល់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​មក​លើ​អ្នក​រាល់​គ្នា អស់​អ្នក​រាប​សា​នៅ​ផែនដី . . . ចូរ​ស្វែង​រក​ទ្រង់ ចូរ​ស្វែង​រក​សេចក្ដី​សុចរិត ចូរ​ស្វែង​រក​សេចក្ដី​សុភាព​ចុះ ប្រហែល​ជា​អ្នក​រាល់​គ្នា​នឹង​បាន​បាំង​ទុក នៅ​ក្នុង​ថ្ងៃ​នៃ​សេចក្ដី​ខ្ញាល់​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទេ​ដឹង»។ (សេផានា ២:២, ៣) យើង​អាច​ត្រូវ​ការ​ពារ​ដោយ​ការ‹ស្វែង​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា ស្វែង​រក​សេចក្ដី​សុចរិត ស្វែង​រក​សេចក្ដី​សុភាព›។ សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ តើ​អ្នក​ណា​ដែល​កំពុង​តែ​ស្វែង​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា?

អ្នក​ប្រាកដ​ជា​ដឹង​ថា​បន្ទូល«ព្រះ​យេហូវ៉ា» គឺ​ជាប់​ទាក់​ទង​ជា​មួយ​ពួក​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ដោយ​ព្រោះ​ការ​ផ្សព្វ​ផ្សាយ​របស់​គេ។ អ្នក​ប្រហែល​ជា​បាន​ទទួល​ទស្សនាវដ្ដី​នេះ​ពី​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ម្នាក់។ ពួក​គេ​ត្រូវ​ស្គាល់​ជា​ពលរដ្ឋ​ដែល​កាន់​តាម​គោល​ការណ៍​សីលធម៌ ហើយ​មាន​របៀប​រស់​នៅ​ដ៏​ស្មោះ​ត្រង់។ ពួក​គេ​ត្រូវ​លើក​ទឹក​ចិត្ត​ឲ្យ​បំពាក់«បុគ្គលិក​លក្ខណៈ​ថ្មី» ដែល​រួម​បញ្ចូល​ការ​បណ្ដុះ​បណ្ដាល​ចិត្ត​សុភាព។ (កូល៉ុស ៣:៨​-​១០, ព.ថ.) គេ​សារភាព​ថា នេះ​គឺ​ជា​លទ្ធផល​ពី​ការ​អប់រំ​ដោយ​អង្គការ​ដ៏​មើល​ឃើញ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា តំណាង​តាម​តំបន់​ដោយ​ក្រុម​ជំនុំ​នៃ​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទូទាំង​ផែនដី។ ត្រូវ​ហើយ អ្នក​អាច​ពឹង​ជ្រក​ជា​មួយ​នឹង‹ពួក​បង​ប្អូន›ទាំង​អស់ ក្នុង​ចំណោម​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទូទាំង​ពិភព​លោក។—ពេត្រុស​ទី​១ ៥:៩

ចូរ​ពឹង​ជ្រក​ឥឡូវ​នេះ

ដើម្បី​ពឹង​ជ្រក​គឺ​ដោយ​ការ​ស្វែង​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា នោះ​យើង​ត្រូវ​តែ​ជា​មិត្ត​សំឡាញ់​របស់​ទ្រង់។ តើ​នេះ​រួម​បញ្ចូល​អ្វី? ព្រះ​គម្ពីរ​ឆ្លើយ​ថា៖ «តើ​មិន​ដឹង​ទេ​ឬ​អី​ថា ដែល​ស្រឡាញ់​ដល់​លោកីយ នោះ​គឺ​ជា​ស្អប់​ដល់​ព្រះ​ហើយ ដូច្នេះ អ្នក​ណា​ដែល​ចូល​ចិត្ត​ចង់​ធ្វើ​ជា​មិត្រ​សំឡាញ់​នឹង​លោកីយ នោះ​ឈ្មោះ​ថា បាន​តាំង​ខ្លួន​ជា​ខ្មាំង​សត្រូវ​នឹង​ព្រះ​វិញ»។ (យ៉ាកុប ៤:៤) ដើម្បី​ជា​មិត្ត​របស់​ព្រះ យើង​ត្រូវ​តែ​បំបាត់​ចោល​នូវ​ការ​ដាក់​ចិត្ត​ទៅ​លើ​ពិភព​លោក​បច្ចុប្បន្ន​ដ៏​អាក្រក់​នេះ ដែល​ត្រូវ​សម្គាល់​ដោយ​អាកប្បកិរិយា​បះ​បោរ​នឹង​ព្រះ។

ព្រះ​គម្ពីរ​ដាស់​តឿន​ថា៖ «កុំ​ឲ្យ​ស្រឡាញ់​លោកីយ ឬ​របស់​អ្វី​ដែល​នៅ​ក្នុង​លោកីយ​នេះ​ឲ្យ​សោះ បើ​អ្នក​ណា​ស្រឡាញ់​លោកីយ អ្នក​នោះ​គ្មាន​សេចក្ដី​ស្រឡាញ់​របស់​ព្រះ​វរបិតា​នៅ​ក្នុង​ខ្លួន​ឡើយ ដ្បិត​អស់​ទាំង​សេចក្ដី ដែល​នៅ​ក្នុង​លោកីយ​នេះ គឺ​ជា​សេចក្ដី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​របស់​សាច់​ឈាម នឹង​សេចក្ដី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​របស់​ភ្នែក ហើយ​សេចក្ដី​អំនួត​របស់​ជីវិត នោះ​មិន​កើត​មក​ពី​ព្រះ​វរបិតា​ទេ គឺ​មក​តែ​ពី​លោកីយ​នេះ​វិញ ឯ​លោកីយ​នេះ នឹង​សេចក្ដី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​របស់​វា នោះ​កំពុង​កន្លង​ទៅ តែ​អ្នក​ណា​ដែល​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​ហឫទ័យ​ព្រះ នោះ​នឹង​នៅ​ជាប់​អស់​កល្ប​ជា​និច្ច​វិញ»។ (យ៉ូហាន​ទី​១ ២:១៥​-​១៧) សព្វ​ថ្ងៃ មនុស្ស​ភាគ​ច្រើន​ត្រូវ​ជំរុញ​ដោយ​សេចក្ដី​ប៉ង​ប្រាថ្នា​នៃ​សាច់​ឈាម ដូច​ជា​ចំណង់​ខ្លាំង​ហួស​ហេតុ​ខាង​កាម ការ​តាម​រក​យ៉ាង​លោភ​លន់​នូវ​លុយ ហើយ​ការ​ប្រើ​អំណាច​ដើម្បី​រំលោភ​លើ​សិទ្ធិ​គេ។ ក៏​ប៉ុន្តែ ដើម្បី​នៅ​ខាង​ព្រះ​យេហូវ៉ា មនុស្ស​ម្នាក់​ត្រូវ​តែ​ឈ្នះ​លើ​តណ្ហា​បែប​នេះ។—កូល៉ុស ៣:៥​-​៨

អ្នក​ប្រហែល​ជា​ធ្លាប់​អាន​ទស្សនាវដ្ដី​ម្ដង​ម្កាល ហើយ​អ្នក​ប្រហែល​ជា​យល់​ព្រម​នឹង​ការ​អនុវត្ត​នូវ​ទំនាយ​ព្រះ​គម្ពីរ។ ក៏​ប៉ុន្តែ អ្នក​ប្រហែល​ជា​ស្ទាក់​ស្ទើរ​ដោយ​យក​ជំហាន​សេព​គប់​ជា​មួយ​ពួក​ស្មរបន្ទាល់​ព្រះ​យេហូវ៉ា។ ក៏​ប៉ុន្តែ បើ​សិន​ជា​យើង​ប្រឈម​នឹង​មហន្តរាយ​មួយ តើ​ការ​ឮ​ការ​ព្រមាន​ប៉ុណ្ណោះ​គឺ​គ្រប់​គ្រាន់​ទេ? ដូច​យើង​បាន​ឃើញ​ពី​ឧទាហរណ៍​នៃ​ការ​ផ្ទុះ​ភ្នំ​ហ្វូចិន​នោះ យើង​ត្រូវ​តែ​ធ្វើ​តាម​ការ​ព្រមាន។ ចូរ​ចាំ​ថា អ្នក​កាសែត​យ៉ាង​តិច​បំផុត​១៥​នាក់​និង​អ្នក​ថត​រូប​ដែល​បាន​តាំង​ចិត្ត​ចង់​បាន​ពត៌មាន​មុន​គេ បាន​បាត់​បង់​ជីវិត។ តាម​ពិត អ្នក​ថត​ម្នាក់​បាន​ស្លាប់​ទាំង​មាន​ម្រាម​ដៃ​កំពុង​តែ​ចុច​ម៉ាស៊ីន​ថត​ទៀត​ផង។ អ្នក​ស្រាវ​ជ្រាវ​ភ្នំ​ភ្លើង​ម្នាក់​បាន​និយាយ​ថា៖ «បើ​សិន​ជា​ខ្ញុំ​ត្រូវ​តែ​ស្លាប់ ខ្ញុំ​ចង់​ស្លាប់​នៅ​ជាយ​ភ្នំ​ភ្លើង​មួយ» ហើយ​គាត់​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត​សម​ស្រប​នឹង​ចំណង់​គាត់​មែន។ ពួក​គេ​ទាំង​អស់​បាន​ថ្វាយ​ខ្លួន​ចំពោះកិច្ច​ការនិង​គោល​បំណង​របស់​ខ្លួន។ ក៏​ប៉ុន្តែ ពួក​គេ​បាន​បង់​ថ្លៃ​ជា​ជីវិត​របស់​ខ្លួន ជា​តម្លៃ​នៃ​ការ​មិន​ស្ដាប់​តាម​ការ​ព្រមាន។

មនុស្ស​ជា​ច្រើន​នាក់​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ ឮ​ដំណឹង​អំពី​ការ​សម្រេច​របស់​ព្រះ​ដើម្បី​បំផ្លាញ​ចោល​របប​ដ៏​អាក្រក់​ជួរ​ជាតិ​នេះ ហើយ​គេ​ធ្វើ​ការ​វិនិច្ឆ័យ​ដល់​កំរិត​មួយ​អំពី​ភាព​ពិត​ប្រាកដ​នៃ​ការ​ព្រមាន​នេះ។ គេ​ប្រហែល​ជា​វែក​ញែក​ថា‹ថ្ងៃ​នោះ​ប្រហែល​ជា​នឹង​មក​ជា​យថាហេតុ ប៉ុន្តែ​មិន​មែន​ថ្ងៃ​នេះ​ទេ›។ គេ​បណ្ដាក់​ថ្ងៃ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទៅ​ថ្ងៃ​ក្រោយ ដើម្បី​មិន​បំបែរ​អារម្មណ៍​គេ​ពី​អ្វី​ដែល​គេ​គិត​ថា​គឺ​សំខាន់​ជាង​ឥឡូវ​នេះ។

បារូក​ធ្លាប់​មាន​បញ្ហា​អ៊ីចឹង​ដែរ។ ជា​ស្មៀន​របស់​ព្យាការី​ពី​បុរាណយេរេមា នោះ​បារូក​បាន​ព្រមាន​ពួក​ជន​ជាតិ​អ៊ីស្រាអែល​យ៉ាង​ក្លាហាន​អំពី​សេចក្ដី​វិនាស​ដែល​ជិត​មក​ដល់។ ក៏​ប៉ុន្តែ គឺ​មាន​ពេល​មួយ​ដែល​គាត់​បាន​ធុញ​នឹងកិច្ច​ការរបស់​គាត់។ ភ្លាម​នោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​បាន​កែ​តម្រង់​គាត់ ដោយ​មាន​បន្ទូល​ថា៖ «តើ​ឯង​ស្វែង​រក​ការ​យ៉ាង​ធំ​សំរាប់​ខ្លួន​ឬ កុំ​ឡើយ»។ មិន​ថា​នោះ​គឺ​ទ្រព្យ​សម្បត្ដិ ភាព​ធំ​ដុំ ឬ​ក៏​ភាព​ធូរ​ធារ​ក៏​ដោយ បារូក​មិន​ត្រូវ‹ស្វែង​រក​ការ​យ៉ាង​ធំ​សំរាប់​ខ្លួន​គាត់​ទេ›។ គាត់​ត្រូវ​តែ​ចាប់​អារម្មណ៍​ទៅ​លើ​ការ​តែ​មួយ គឺ​ជា​ការ​ធ្វើ​តាម​ព្រះ​ហឫទ័យ​របស់​ព្រះ ដើម្បី​ជួយ​មនុស្ស​ឈរ​នៅ​ខាង​ទ្រង់។ ជា​លទ្ធផល គាត់​នឹង​ទទួល‹ជីវិត​គាត់ . . . ទុក​ជា​រំពា›។ (យេរេមា ៤៥:១​-​៥) ដោយ​ន័យ​ធៀប នោះ​ជា​ជាង‹ស្វែង​រក​ការ​យ៉ាង​ធំ​សំរាប់​ខ្លួន​យើង› យើង​គួរ​ស្វែង​រក​ព្រះ​យេហូវ៉ា ដែល​អាច​នាំ​ទៅ​ដល់​ការ​សង្គ្រោះ​ជីវិត​របស់​យើង។

នៅ​ភ្នំ​ហ្វូចិន ពួក​ប៉ូលិស​និង​អ្នក​ពន្លត់​អគ្គី​ភ័យ​ដែល​ស្ម័គ្រ​ចិត្ត​ជាង​១២​នាក់ កំពុង​តែ​ធ្វើ​ការ​នៅ​ពេល​ដែល​កំអែល​ភ្នំ​ភ្លើង​ដ៏​ក្ដៅ​ក្រៃ​លែង​នោះ​បាន​ហូរ​ធ្លាក់​មក​លើ​គេ។ គេ​បាន​ខំ​ជួយ​និង​ការ​ពារ​មនុស្ស​ដែល​ជិត​រង​គ្រោះ​ថ្នាក់។ គេ​ប្រៀប​ដូច​ជា​មនុស្ស​ប្រុស​ស្រី​ដែល​មាន​គោល​បំណង​ល្អ ដែល​រវល់​ក្នុង​ការ​ធ្វើ​ឲ្យ​លោកីយ៍​នេះ​ល្អ​ឡើង​វិញ។ ទោះ​បី​អ្វី​ដែល​ជំរុញ​គេ​គឺ​ថ្លៃ​ថ្នូរ​ក៏​ដោយ «របស់​ណា​ដែល​វៀច នោះ​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​ត្រង់​ឡើង​វិញ​មិន​បាន»។ (សាស្ដា ១:១៥) របប​ដ៏​វៀច​នេះ​មិន​អាច​ត្រូវ​តម្រង់​វិញ​បាន​ទេ។ តើ​គឺ​សម​ហេតុ​ផល​ទេ ដែល​មនុស្ស​ម្នាក់​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្លួន​ជា«មិត្រ​សំឡាញ់​នឹង​លោកីយ» ដោយ​ខំ​ប្រឹង​សង្គ្រោះ​របប​ទូទាំង​ពិភព​លោក​មួយ​ដែល​ព្រះ​បាន​តាំង​ព្រះ​ទ័យ​បំផ្លាញ​ចោល​នោះ?

ក្រោយ​ពី​អ្នក​បាន​គេច​ចេញ កុំ​មក​វិញ

ការ​គេច​ចេញ​ពី​របប​ដ៏​ជិត​រង​គ្រោះ​ថ្នាក់​គឺ​ផ្សេង​ពី​ការ​នៅ​ក្រោម​ការ​ថែ​រក្សា​ដែល​ការ​ពារ​នៃ«ពួក​បង​ប្អូន»ទាំង​អស់។ (ពេត្រុស​ទី​១ ២:១៧) កុំ​ឲ្យ​យើង​ភ្លេច​ពី​កសិករ​ដែល​បាន​ត្រឡប់​ទៅ​មើល​វាល​របស់​ខ្លួន​ដែល​នៅ​ជិត​ភ្នំ​ហ្វូចិន ក្រោយ​ពី​បាន​គេច​ចេញ។ ទំនង​ជា​គេ​ខ្វល់​ខ្វាយ​ចង់​បាន​ជីវិត«ធម្មតា»វិញ​ដែល​គេ​ធ្លាប់​មាន។ ក៏​ប៉ុន្តែ អ្នក​ទទួល​ស្គាល់​ថា ការ​សម្រេច​របស់​គេ​ឲ្យ​ត្រឡប់​ទៅ​វិញ​គឺ​មិន​ត្រូវ​ទេ។ ប្រហែល​ជា​មិន​មែន​ជា​លើក​ទី​មួយ​ដែល​គេ​បាន​ចូល​ក្នុង​កន្លែង​គ្រោះ​ថ្នាក់។ ប្រហែល​ជា​គេ​បាន​ចូល​ទី​កន្លែង​គ្រោះ​ថ្នាក់​អស់​មួយ​រយៈ​ដោយ​គ្មាន​អ្វី​កើត​ឡើង​ទេ។ ពេល​ក្រោយ ប្រហែល​ជា​គេ​នៅ​យូរ​ជាង ហើយ​នៅ​តែ​គ្មាន​អ្វី​កើត​ឡើង​ទៀត។ ទំនង​ជា​មិន​យូរ​ក្រោយ​មក គេ​មាន​ទម្លាប់​ចូល​ទី​កន្លែង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ហើយ​បាន​មាន​ចិត្ត​ក្លាហាន​នៅ​យូរ នៅ​ឯ​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​គំរាម​កំហែង​ដោយ​គ្រោះ​ថ្នាក់។

ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​សំដៅ​ទៅ​ស្ថានភាព​ស្រដៀង​គ្នា​ដែរ ដែល​នឹង​កើត​ឡើង​នៅ«ទី​បំផុត​កល្ប»។ ទ្រង់​បាន​មាន​បន្ទូល​ថា៖ «ដ្បិត​នៅ​គ្រា​មុន​ទឹក​ជន់​លិច នោះ​គេ​កំពុង​តែ​ស៊ី​ផឹក ហើយ​រៀប​ការ​ប្ដី​ប្រពន្ធ ដរាប​ដល់​ថ្ងៃ​ដែល​លោក​ណូអេ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​ទូក​ធំ គេ​ឥត​បាន​ដឹង​ខ្លួន​ឡើយ ទាល់​តែ​ទឹក​ជន់​ឡើង យក​គេ​ទៅ​ទាំង​អស់​គ្នា នោះ​ដល់​កាល​ណា​កូន​មនុស្ស​មក ក៏​នឹង​មាន​ដូច្នោះ​ដែរ»។—ម៉ាថាយ ២៤:៣, ៣៨, ៣៩

សូម​កត់​សម្គាល់​ថា ព្រះ​យេស៊ូ​បាន​ស្តី​ពី​ការ​ស៊ី​ផឹក និង​រៀប​ការ​ប្ដី​ប្រពន្ធ។ ការ​ទាំង​នោះ​មិន​ខុស​ចំពោះ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​ទេ។ ដូច្នេះ​តើ​មាន​បញ្ហា​អ្វី? មនុស្ស​នៅ​សម័យ​លោក​ណូអេ«ឥត​បាន​ដឹង​ខ្លួន​ឡើយ» រស់​នៅ​ធម្មតា​គិត​តែ​អំពី​ទម្លាប់​ធម្មតា​របស់​ខ្លួន។ ក្នុង​គ្រា​អាសន្ន មនុស្ស​ម្នាក់​មិន​អាច​រស់​នៅ«ធម្មតា»ទេ។ ក្រោយ​ពី​អ្នក​បាន​គេច​ចេញ ឬ​ក៏​ញែក​ខ្លួន​ចេញ​ពី​លោកីយ៍​បច្ចុប្បន្ន​ដែល​ជិត​ហិន​វិនាស​នេះ អ្នក​ត្រូវ​តែ​ត​យុទ្ធ​ប្រឆាំង​នឹង​ចំណង់​ណា​ដែល​ចង់​ត្រឡប់​ទៅ​ក្នុង​ការ​ឆ្លៀត​យក​ប្រយោជន៍​អ្វី​ក៏​ដោយ​ដែល​អាច​ត្រូវ​ទទួល​បាន។ (កូរិនថូស​ទី​១ ៧:៣១) អ្នក​ប្រហែល​ជា​អាច​ចេញ​ពី​ទី​កន្លែង​សុវត្ថិភាព​ខាង​វិញ្ញាណ ហើយ​ត្រឡប់​មក​វិញ​ដោយ​គ្មាន​របួស​ហើយ​គ្មាន​អ្នក​ណា​ដឹង​ទេ។ ក៏​ប៉ុន្តែ នេះ​ទំនង​ជា​នឹង​ធ្វើ​ឲ្យ​អ្នក​ហ៊ាន​ត្រឡប់​ទៅ​លោកីយ៍​ម្ដង​ទៀត ហើយ​នៅ​យូរ​ជាង​លើក​មុន។ មិន​យូរ​ក្រោយ​មក អាកប្បកិរិយា​នឹង​សម្ដែង​ថា៖«ទី​បញ្ចប់​នឹង​មិន​មក​ថ្ងៃ​នេះ​ទេ»។

ម្ល៉ោះ​ហើយ គិត​អំពី​អ្នក​បើក​ឡាន​តាក់​ស៊ី​បី​នាក់​នោះ ដែល​បាន​បាត់​បង់​ជីវិត​របស់​គេ​ពេល​រង់​ចាំ​អ្នក​កាសែត​និង​អ្នក​ថត​រូប ពេល​ដែល​កំអែល​ភ្នំ​ភ្លើង​បាន​ហូរ​ចុះ​តាម​ជម្រាល​ភ្នំ។ អ្នក​ខ្លះ​នៅ​សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ​ប្រហែល​ជា​ទៅ​ជា​មួយ​អ្នក​ដទៃ​ដែល​បាន​ហ៊ាន​ចូល​ក្នុង​លោកីយ៍។ ដោយ​ហេតុ​ណា​ក៏​ដោយ គឺ​ជាក់​ច្បាស់​ដែល​ការ​បញ្ចុះ​បញ្ចូល​ឲ្យ​ចូល​ទៅ​ក្នុង​លោកីយ៍​វិញ គឺ​មិន​សម​នឹង​ប្រថុយ​ទេ។

ជន​រង​គ្រោះ​ថ្នាក់​ក្នុង​ការ​ផ្ទុះ​ភ្នំ​ភ្លើង​នៅ​ភ្នំ​ហ្វូចិន បាន​ឆ្លង​ព្រំ​ដែន​សុវត្ថិភាព​ហើយ​ចូល​ក្នុង​ទី​កន្លែង​គ្រោះ​ថ្នាក់។ ទោះ​បី​គេ​បាន​យល់​ថា​ភ្នំ​នឹង​ផ្ទុះ​នៅ​ថ្ងៃ​មួយ គ្មាន​អ្នក​ណា​គិត​ថា​នឹង​ផ្ទុះ​នៅ​ថ្ងៃ​នោះ​ទេ។ ដោយ​មើល​ទី​សម្គាល់​នៃ​ទី​បញ្ចប់​របស់​របប​នេះ មនុស្ស​ជា​ច្រើន​យល់​ថា​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះ​យេហូវ៉ា​នឹង​កើត​ឡើង​នៅ​ពេល​មួយ ប៉ុន្តែ​ប្រហែល​ជា​មិន​ជិត​មក​ដល់​ទេ។ អ្នក​ខ្លះ​ក៏​មាន​អារម្មណ៍​ថា​ថ្ងៃ​នោះ មិន​អាច​ជា«សព្វ​ថ្ងៃ​នេះ»ទេ។ អាកប្បកិរិយា​បែប​នេះ គឺ​ពិត​ជា​ប្រថុយ​ជីវិត​មែន។

សាវ័ក​ពេត្រុស​បាន​ព្រមាន​ថា«ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះ​អម្ចាស់ នោះ​នឹង​មក​ដូច​ជា​ចោរ​ប្លន់»។ យើង​ត្រូវ​តែ​ចាំ​យាម​យ៉ាង​ប្រុង​ប្រយ័ត្ន​ទាំង«ទន្ទឹង​ចាំ​ហើយ​ខំ​ជួយ​ឲ្យ​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះ​បាន​ឆាប់​មក​ដល់»ហើយ«មាន​ចិត្ត​ឧស្សាហ៍ ឲ្យ​ទ្រង់​បាន​ឃើញ​អ្នក​រាល់​គ្នា​ជា​ឥត​សៅហ្មង ហើយ​ឥត​កន្លែង​បន្ទោស​បាន»។ (ពេត្រុស​ទី​២ ៣:១០​-​១៤) ក្រោយ​ពី​ការ​បំផ្លាញ​នៃ​របប​បច្ចុប្បន្ន​ដ៏​អាក្រក់​ជួរ​ជាតិ​នេះ ផែនដី​មនោរម្យ​មួយ​នៅ​ក្រោម​ព្រះ​រាជាណាចក្រ​របស់​ព្រះ​នឹង​ស្ថិត​នៅ​ខាង​មុខ។ កុំ​ឲ្យ​យើង​មាន​ចំណង់​ប្រថុយ​ចូល​ក្នុង​តំបន់​គ្រោះ​ថ្នាក់ សំរាប់​ហេតុ​ណា​មួយ​ដែល​គំនិត​យើង​ចាប់​ផ្ដើម​ដោះ​សា ពីព្រោះ​ថ្ងៃ​ដែល​យើង​ចូល​ក្នុង​លោកីយ៍​វិញ​អាច​ជា​ថ្ងៃ​នៃ​ព្រះ​យេហូវ៉ា។

ចូរ​ពឹង​ជ្រក​ជា​មួយ​នឹង​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​គេ។

[រូប​ភាព​នៅ​ទំព័រ​៧]

ចូរ​ពឹង​ជ្រក​ជា​មួយ​នឹង​រាស្ត្រ​របស់​ព្រះ​យេហូវ៉ា ហើយ​នៅ​ជា​មួយ​នឹង​គេ

[អ្នក​ផ្ដល់​សិទ្ធិ​ឲ្យ​ប្រើ​រូប​ភាព​នៅ​ទំព័រ​៤]

Iwasa/Sipa Press