ព្រះតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋាន
ព្រះតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋាន
លោកកូនេលាសគឺជាបុរសម្នាក់ ដែលបានរកព្រះគុណព្រះ ដោយការអធិស្ឋានជាញឹកញយនិងអស់អំពីចិត្ត។ ម្យ៉ាងទៀត គាត់ក៏បានប្រើឋានៈរបស់គាត់ជានាយទាហាន។ យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ «លោកក៏ដាក់ទានជាច្រើន»ដល់អ្នកដែលខ្វះខាត។—កិច្ចការ ១០:១, ២
នៅគ្រានោះ ក្រុមជំនុំមានទៅដោយអ្នកជឿជាសាសន៍យូដា និងសាសន៍ដទៃដែលចូលសាសនាយូដា ព្រមទាំងសាសន៍សាម៉ារី។ កូនេលាសគឺជាអ្នកសាសន៍ដទៃដែលមិនទាន់ត្រូវកាត់ស្បែក ហើយមិនមែនជាសមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ តើនេះមានន័យថាសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់គឺឥតប្រយោជន៍ឬ? អត់ទេ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានទទួលស្គាល់កូនេលាសនិងការប្រព្រឹត្តដែលសមស្របនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់។—កិច្ចការ ១០:៤
តាមរយៈការណែនាំពីទេវតា នោះកូនេលាសត្រូវនាំឲ្យមានការទាក់ទងជាមួយក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ (កិច្ចការ ១០:៣០-៣៣) ជាលទ្ធផល គាត់ព្រមទាំងក្រុមគ្រួសាររបស់គាត់ បានទទួលឯកសិទ្ធិជាគ្រួសារទីមួយនៃសាសន៍ដទៃដែលមិនទាន់កាត់ស្បែក ដែលត្រូវបានទទួលចូលក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ ព្រះយេហូវ៉ាបានចាត់ទុកបទពិសោធន៍របស់កូនេលាស ជាអ្វីដែលសមនឹងបញ្ចូលក្នុងឯកសារព្រះគម្ពីរប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមក។ គាត់ច្បាស់ជាបានកែប្រែជីវិតរបស់គាត់យ៉ាងច្រើន ដើម្បីឲ្យសមស្របទាំងស្រុងនឹងបន្ទូលរបស់ព្រះ។ (អេសាយ ២:២-៤; យ៉ូហាន ១៧:១៦) បទពិសោធន៍របស់កូនេលាសគួរជាគ្រឿងលើកទឹកចិត្តដល់មនុស្សពីគ្រប់ទាំងសាសន៍ ដែលស្វែងរកព្រះគុណព្រះសព្វថ្ងៃនេះ។ សូមពិចារណាមើលឧទាហរណ៍ខ្លះៗ។
គំរូនាបច្ចុប្បន្ននេះ
នារីម្នាក់នៅប្រទេសឥណ្ឌា គឺត្រូវការខ្លាំងនូវការសម្រាលទុក្ខ។ នាងបានរៀបការពេលមានអាយុ២១ឆ្នាំ ហើយបានមានកូនពីរនាក់។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនយូរក្រោយមកកូនទីពីររបស់នាងបានកើតមក ប្ដីរបស់នាងក៏បានស្លាប់ទៅ។ ភ្លាមនោះនាងបានទៅជាស្រីមេម៉ាយក្នុងអាយុ២៤ឆ្នាំ ដោយមានកូនស្រីអាយុពីរខែនិងកូនប្រុសអាយុ២២ខែ។ ម្ល៉ោះហើយបានជានាងត្រូវការការសម្រាលទុក្ខនោះ! តើនាងនឹងពឹងអ្នកណា? នៅយប់មួយ ដោយការតឹងតែងនិងតប់ប្រមល់ជាខ្លាំង នោះនាងបានអធិស្ឋាន ដោយនិយាយថា៖ «ឱវរបិតាសួគ៌ាអើយ សូមទ្រង់សម្រាលទុក្ខទូលបង្គំតាមរយៈបន្ទូលរបស់ទ្រង់ផង»។
នៅព្រឹកជាបន្ទាប់ នាងបានមានភ្ញៀវម្នាក់។ គាត់ជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ នៅថ្ងៃនោះកិច្ចបំរើរបស់គាត់មានការពិបាក ដោយសារមនុស្សចំនួនតិចប៉ុណ្ណោះបានបើកទ្វារនិយាយជាមួយគាត់។ ដោយអស់កម្លាំងនិងធ្លាក់ទឹកចិត្ត គាត់ហៀបនឹងទៅផ្ទះវិញ ក៏ប៉ុន្តែគាត់មានអារម្មណ៍បង្ខិតបង្ខំឲ្យបន្តទៅផ្ទះតែមួយទៀត។ នៅផ្ទះនោះឯង ដែលគាត់បានជួបស្ត្រីមេម៉ាយក្មេងនោះ។ នាងបានអញ្ជើញគាត់ចូល ហើយក៏បានទទួលប្រកាសនវត្ថុមួយដែលពន្យល់ពីព្រះគម្ពីរ។ ស្ត្រីនោះបានទទួលនូវការសម្រាលទុក្ខជាច្រើន ពីការអានប្រកាសនវត្ថុនោះ ហើយពីការពិគ្រោះជាមួយនឹងស្មរបន្ទាល់នេះ។ នាងបានរៀនអំពីសេចក្ដីសន្យារបស់ព្រះ ដើម្បីប្រោសឲ្យមនុស្សស្លាប់រស់ឡើងវិញ និងអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ ដែលបន្ដិចទៀតនឹងធ្វើឲ្យផែនដីប្រែជាសួនមនោរម្យ។ សំខាន់បំផុតគឺថា នាងចាប់ផ្ដើមស្គាល់ហើយស្រឡាញ់ព្រះពិតតែមួយ គឺជាព្រះយេហូវ៉ា ដែលបានឆ្លើយសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់នាង។
នាងណូរ៉ាដែលនៅទីក្រុងចូចនៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូង បានឆ្លៀតពេលមួយខែដើម្បីចូលរួមកិច្ចផ្សព្វផ្សាយពេញពេល។ មុនពេលចាប់ផ្ដើម ណូរ៉ាអធិស្ឋានអស់ពីចិត្តទូលព្រះយេហូវ៉ា ឲ្យជួយរកអ្នកណាម្នាក់ដែលមានចំណាប់អារម្មណ៍ស្មោះ ទៅលើការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ តំបន់ផ្សាយដែលនាងត្រូវចាត់ឲ្យទៅនោះ ក៏មានផ្ទះមួយរបស់មនុស្សម្នាក់ ដែលបានតបឆ្លើយយ៉ាងឈ្លើយចំពោះនាងកាលពីមុន។ ដោយចិត្តក្លាហាន ណូរ៉ាបានត្រឡប់ទៅផ្ទះនោះម្ដងទៀត។ ដោយភ្ញាក់ផ្អើល នាងឃើញថាមានអ្នកថ្មីដែលបានចូលនៅក្នុងផ្ទះនោះឈ្មោះណូលីន។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ណូលីននិងម្ដាយរបស់គាត់បានអធិស្ឋានទូលព្រះ ដើម្បីទទួលជំនួយឲ្យយល់ដឹងពីព្រះគម្ពីរ។ ណូរ៉ាបាននិយាយថា៖ «ពេលខ្ញុំស្នើសិក្សាព្រះគម្ពីរ ពួកគេមានចិត្តរីករាយ»។ ណូលីននិងម្ដាយរបស់គាត់បានលូតលាស់យ៉ាងលឿន។ ក្រោយមកពួកគេចាប់ផ្ដើមចូលរួមជាមួយនឹងណូរ៉ា ក្នុងការព្យាបាលខាងវិញ្ញាណដូចគ្នានេះដែរ។
ឧទាហរណ៍មួយទៀតដែលបង្ហាញពីអានុភាពនៃសេចក្ដីអធិស្ឋាន គឺជាបទពិសោធន៍នៃគូស្វាមីភរិយាមួយ នៅទីក្រុងយូហានិសបឺកនៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូង។ នៅរាត្រីថ្ងៃសៅរ៍មួយក្នុងឆ្នាំ១៩៩៦ នោះអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ដិនិសនិងខារ៉ូលគឺជិតបែកបាក់។ ជាវិធីក្រោយបំផុត ពួកគេបានអធិស្ឋានសំរាប់ជំនួយ ហើយពួកគេបានធ្វើអ៊ីចឹងច្រើនដងក្នុងកំឡុងមួយយប់នោះ។ ព្រឹកស្អែកឡើង នៅម៉ោង១១:០០ ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពីរនាក់បានគោះទ្វារគេ។ ដិនិសបានបើកទ្វារហើយប្រាប់ពួកគេចាំទាល់តែគាត់ហៅប្រពន្ធរបស់គាត់។ ដិនិសព្រមានខារ៉ូលថា បើសិនជានាងអញ្ជើញពួកគេចូលមក ប្រហែលជានាងនឹងមានការពិបាកឲ្យគេទៅវិញ។ ខារ៉ូលបានរំឭកដិនិសថា ពួកយើងបានអធិស្ឋានសំរាប់ជំនួយ ហើយប្រហែលជានេះគឺការឆ្លើយរបស់ព្រះចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់យើង។ ដូច្នេះ ស្មរបន្ទាល់ពីរនាក់នោះបានត្រូវអញ្ជើញចូល ហើយការសិក្សាព្រះគម្ពីរមួយត្រូវចាប់ផ្ដើមក្នុងសៀវភៅ ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច។ ដិនិសនិងខារ៉ូលបានមានចិត្តអស្ចារ្យនឹងអ្វីដែលគេបានរៀន។ នៅរសៀលថ្ងៃដដែលនោះ ពួកគេបានចូលរួមកិច្ចប្រជុំលើកទីមួយ នៅសាលព្រះរាជាណាចក្រស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅតំបន់នោះ។ ដោយការអនុវត្តតាមចំណេះដែលគេបានរៀនពីព្រះគម្ពីរ នោះដិនិសនិងខារ៉ូលបានរកឃើញនូវដំណោះស្រាយ ចំពោះបញ្ហាអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គេ។ ឥឡូវនេះ ពួកគេគឺជាអ្នកសរសើរព្រះយេហូវ៉ា ដែលសប្បាយចិត្តនិងត្រូវបានជ្រមុជទឹកហើយ ព្រមទាំងផ្សព្វផ្សាយប្រាប់ជំនឿព្រះគម្ពីររបស់គេដល់អ្នកជិតខាងផងដែរ។
ចុះយ៉ាងណាវិញ បើអ្នកមានអារម្មណ៍ថាគឺមិនសមនឹងអធិស្ឋាននោះ?
មនុស្សចិត្តស្មោះខ្លះៗប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា គឺមិនសមដែលគេអធិស្ឋានដោយព្រោះរបៀបរស់នៅដ៏អាក្រក់របស់គេ។ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានរៀបរាប់អំពីមនុស្សម្នាក់បែបនេះ ដែលជាអ្នកប្រមូលពន្ធម្នាក់ដែលត្រូវគេស្អប់។ ពេលចូលក្នុងទីលាននៃព្រះវិហារ នោះបុរសនេះមានអារម្មណ៍ថា គាត់មិនសមនឹងចូលក្នុងកន្លែងអធិស្ឋានដែលធម្មតាគេតែងតែទៅនោះទេ។ «គាត់ឈរនៅទីឆ្ងាយ . . . ក៏គក់ដើមទ្រូងទូលថា ‹ឱព្រះអង្គអើយ សូមទ្រង់មេត្ដាអត់ទោសដល់ទូលបង្គំ ដែលជាអ្នកមានបាបផង›»។ (លូកា ១៨:១៣) យោងទៅតាមព្រះយេស៊ូ បុរសនេះព្រះបានសណ្ដាប់នឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់។ នេះបញ្ជាក់ថា ព្រះយេហូវ៉ាពិតជាប្រកបដោយសេចក្ដីមេត្ដាករុណា ហើយទ្រង់មានព្រះទ័យចង់ជួយអ្នកធ្វើបាបដែលប្រែចិត្ត។
សូមពិចារណាយុវបុរសម្នាក់នៅអាហ្វ្រិកខាងត្បូងឈ្មោះប៉ុល។ ពេលនៅជាក្មេងប្រុស គាត់ធ្លាប់ចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានជាមួយម្ដាយរបស់គាត់។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងកំឡុងពេលគាត់រៀននៅវិទ្យាល័យ គាត់ចាប់ផ្ដើមសេពគប់ជាមួយយុវជនដែលមិនប្រព្រឹត្តតាមព្រះ។ ពេលគាត់បញ្ចប់ការសិក្សា គាត់ចូលបំរើជាទាហាននៅអតីតរដ្ឋាភិបាលប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង ដែលបំបែកគ្នាដោយការប្រកាន់ពណ៌សម្បុរ។ ក្រោយមក ដោយមិនដឹងជាមុននោះ សង្សាររបស់គាត់បានបញ្ឈប់ទំនាក់ទំនងរបស់គេ។ របៀបរស់នៅដ៏មិនពេញចិត្តបែបនេះ បានធ្វើឲ្យប៉ុលក្រៀមក្រំចិត្តណាស់។ គាត់បាននឹកចាំថា៖ «នៅយប់មួយ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានទូលព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់ជំនួយ ទោះបីខ្ញុំមិនបានទូលដល់ព្រះអស់ប៉ុន្មានឆ្នាំហើយក៏ដោយ»។
មិនយូរក្រោយសេចក្ដីអធិស្ឋាននេះ ម្ដាយរបស់ប៉ុលអញ្ជើញគាត់ ឲ្យចូលរួមពិធីបុណ្យរំឭកនៃការសោយទិវង្គតរបស់ព្រះគ្រីស្ទប្រចាំឆ្នាំ។ (លូកា ២២:១៩) ប៉ុលបានគិតថានោះគឺប្លែកមែន ដែលម្ដាយរបស់គាត់បានធ្វើអ៊ីចឹង ដោយសារគាត់ធ្លាប់វង្វេងហើយអត់សូវបង្ហាញចំណាប់អារម្មណ៍ទៅលើព្រះគម្ពីរ។ គាត់និយាយថា៖ «ខ្ញុំចាត់ទុកនេះជាការតបរបស់ព្រះយេហូវ៉ាចំពោះសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំត្រូវតែសងគុណ»។ ចាប់ពីពេលនោះទៅ ប៉ុលចូលរួមកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានទាំងអស់។ ក្រោយពីគាត់បានសិក្សាព្រះគម្ពីរអស់បួនខែមក នោះគាត់បានបំពេញតម្រូវការដើម្បីទទួលការជ្រមុជទឹក។ ម្យ៉ាងវិញទៀត គាត់បានឈប់សិក្សាផ្នែកវិស្វកម្ម ហើយជ្រើសយកការចូលរួមកិច្ចផ្សព្វផ្សាយពេញពេល។ សព្វថ្ងៃនេះ ប៉ុលជាបុរសម្នាក់ដែលមានចិត្តសប្បាយ ហើយមិនក្រៀមក្រំចិត្តអំពីជីវិតរបស់គាត់ទៀតទេ។ អស់១១ឆ្នាំហើយ គាត់បានបំរើនៅការិយាល័យសាខានៃសមាគមប៉មយាម នៅប្រទេសអាហ្វ្រិកខាងត្បូង។
ពិតមែន ព្រះយេហូវ៉ាតបយ៉ាងសប្បុរសនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋាន ហើយ«ប្រទានរង្វាន់ ដល់អស់អ្នកដែលស្វែងរកទ្រង់»។ (ហេព្រើរ ១១:៦) បន្ដិចទៀត ថ្ងៃដ៏ធំរបស់ព្រះយេហូវ៉ានឹងមកដល់ ហើយនឹងបញ្ចប់អំពើទុច្ចរិតគ្រប់បែបយ៉ាង។ ក្នុងចន្លោះពេលនោះ ព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែតបឆ្លើយនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋាននៃរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ ដែលសូមកម្លាំងនិងការណែនាំ ពេលគេចូលរួមយ៉ាងខ្នះខ្នែងក្នុងកិច្ចផ្សព្វផ្សាយដ៏សំខាន់នោះ។ ដូច្នេះ មនុស្សរាប់លាននាក់ពីគ្រប់សាសន៍ កំពុងតែត្រូវបាននាំឲ្យទាក់ទងនឹងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន ហើយទទួលពរនូវចំណេះអំពីព្រះគម្ពីរដែលនាំទៅដល់ជីវិតដ៏អស់កល្បជានិច្ច។—យ៉ូហាន ១៧:៣
[រូបភាពនៅទំព័រ៥]
សេចក្ដីអធិស្ឋានអស់អំពីចិត្តរបស់កូនេលាសបាននាំទៅដល់ការទទួលសាវ័កពេត្រុសជាភ្ញៀវ
[រូបភាពនៅទំព័រ៦]
សេចក្ដីអធិស្ឋានបានជួយមនុស្សជាច្រើនពេលមានការទុក្ខព្រួយ
[រូបភាពនៅទំព័រ៧]
គឺជាការល្អក្នុងការអធិស្ឋានរកជំនួយដើម្បីឲ្យយល់ដឹងពីព្រះគម្ពីរ
គូស្វាមីភរិយាអាចអធិស្ឋានសំរាប់ជំនួយដើម្បីពង្រឹងនូវអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់គេឲ្យបានមាំ