របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែដឹកនាំយើង
របៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែដឹកនាំយើង
«សូមនាំទូលបង្គំទៅតាមផ្លូវរាបស្មើ»។—ទំនុកដំកើង ២៧:១១
១, ២. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែដឹកនាំរាស្ត្រទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះ? (ខ) តើការឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ឲ្យបានពេញលេញពីកិច្ចប្រជុំ នោះទាក់ទងអ្វីខ្លះ?
ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃពន្លឺនិងសេចក្ដីពិត ដូចជាយើងបានរៀននៅក្នុងអត្ថបទមុននេះ។ បន្ទូលរបស់ទ្រង់បំភ្លឺផ្លូវយើង កាលដែលយើងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវរាបស្មើ។ ព្រះយេហូវ៉ាដឹកនាំយើងដោយបង្ហាត់បង្រៀនយើងតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:១០៥) ដូចអ្នកតែងបទទំនុកដំកើងពីដើម នោះយើងតបឆ្លើយដោយអំណរគុណ ដល់ការដឹកនាំរបស់ព្រះ ហើយអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ សូមបង្រៀនផ្លូវទ្រង់ដល់ទូលបង្គំ ហើយដោយព្រោះមានពួកខ្មាំងសត្រូវ នោះសូមនាំទូលបង្គំទៅតាមផ្លូវរាបស្មើ»។—ទំនុកដំកើង ២៧:១១
២ របៀបមួយដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យនូវការបង្ហាត់បង្រៀនសព្វថ្ងៃនេះ គឺតាមរយៈកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន។ តើយើងឆ្លៀតយកប្រយោជន៍ពីសំវិធានការនេះដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់ឬទេ? ដោយ (១) ទៅប្រជុំយ៉ាងទៀងទាត់ (២) ស្ដាប់នូវកម្មវិធីដោយប្រុងប្រយ័ត្ន និង (៣) ប្រុងប្រៀបចូលរួមក្នុងកម្មវិធីណាដែលទាក់ទងនឹងអ្នកស្ដាប់។ ម្យ៉ាងទៀតនោះ តើយើងតបដោយអំណរគុណ ពេលដែលយើងទទួលនូវយោបល់ ដែលនឹងជួយរក្សាយើងឲ្យនៅតាម«ផ្លូវរាបស្មើ»នោះឬទេ?
តើការទៅកិច្ចប្រជុំរបស់អ្នកយ៉ាងណាដែរ?
៣. តើដោយដូចម្ដេចបានជាអ្នកបំរើពេញពេលម្នាក់ បានបង្កើតទម្លាប់ល្អជាការទៅឯកិច្ចប្រជុំយ៉ាងទៀងទាត់នោះ?
៣ ពួកអ្នកខ្លះដែលជាអ្នកផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រ បានទៅកិច្ចប្រជុំយ៉ាងទៀងទាត់តាំងពីក្មេងមកម្ល៉េះ។ អ្នកបំរើពេញពេញម្នាក់ជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏នឹកចាំថា៖ «នៅពេលដែលបងស្រីៗរបស់ខ្ញុំនិងខ្ញុំបានធំឡើងក្នុងទសវត្សនៃឆ្នាំ១៩៣០ យើងមិនចាំបាច់សួរឪពុកម្ដាយថា តើយើងនឹងត្រូវទៅប្រជុំនោះឡើយ។ យើងបានដឹងថា យើងនឹងទៅប្រជុំ បើយើងមិនឈឺនោះទេ។ ក្រុមគ្រួសាររបស់យើងមិនដែលខានទៅប្រជុំទេ»។ ដូចព្យាការីនីអាណ បងស្រីនេះ«មិនទៅណាឆ្ងាយ»ឡើយ ពីដំណាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ាសំរាប់ការថ្វាយបង្គំ។—លូកា ២:៣៦,៣៧, ព្រះគម្ពីរភាសាខ្មែរសម្រាយ
៤-៦ (ក) ហេតុអ្វីក៏អ្នកផ្សាយខ្លះខាងព្រះរាជាណាចក្រ ខានទៅកិច្ចប្រជុំ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ម្ល៉េះដែលត្រូវទៅឯកិច្ចប្រជុំ?
៤ តើអ្នកក្នុងចំណោមអស់អ្នកដែលទៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានយ៉ាងទៀងទាត់ទេ ឬក៏តើអ្នកបានទៅជាមិនទៀងទាត់ក្នុងករណីនេះ? ពួកគ្រីស្ទានខ្លះដែលគិតថាគេបានធ្វើល្អក្នុងករណីនេះ បានសម្រេចចិត្តធ្វើឲ្យបានប្រាកដប្រជា។ ពួកគេបានកត់ទុកនូវកិច្ចប្រជុំទាំងអស់ ដែលគេបានទៅអស់រយៈបីបួនសប្ដាហ៍។ នៅពេលដែលគេបានមើលសេចក្ដីរាយការណ៍នោះឡើងវិញ នៅឯចុងបញ្ចប់កំឡុងកំណត់ពេលនោះ ពួកគេមានចិត្តភ្ញាក់ផ្អើលពីកិច្ចប្រជុំមួយចំនួនដែលគេបានខានទៅ។
៥ អ្នកខ្លះប្រហែលជានិយាយថា៖ ‹គឺមិនជាការងឿងឆ្ងល់ទេ ដ្បិតមនុស្សសព្វថ្ងៃគឺមានការពិបាកច្រើនណាស់ ដែលមិនជាស្រួលឲ្យគេទៅឯកិច្ចប្រជុំឲ្យបានទៀងទាត់នោះទេ›។ គឺប្រាកដជាពិតមែនហើយ ដែលយើងកំពុងតែរស់នៅក្នុងគ្រាដ៏ពិបាកមួយ។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ការបង្ខិតបង្ខំនឹងកើនឡើងជាពុំខាន។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៣) ប៉ុន្តែ តើនេះធ្វើឲ្យការទៅឯកិច្ចប្រជុំយ៉ាងទៀងទាត់នោះ កាន់តែសំខាន់ទៅទៀតមែនទេ? បើគ្មានអាហារខាងវិញ្ញាណដ៏ល្អជាទៀងទាត់មកទ្រទ្រង់យើងនោះទេ យើងមិនអាចសង្ឃឹមថានឹងតស៊ូចំពោះការបង្ខិតបង្ខំដែលប្រព័ន្ធនេះដាក់មកលើយើងនោះឡើយ។ យ៉ាងណាមិញ បើគ្មានការចូលរួមជាទៀងទាត់ នោះយើងប្រហែលជាងាយនឹងបោះបង់ចោល«ផ្លូវរបស់មនុស្សសុចរិត»តែម្ដង! (សុភាសិត ៤:១៨) ពិតមែន នៅពេលដែលយើងមកដល់ផ្ទះ ក្រោយពីបានធ្វើការនឿយហត់ នោះយើងប្រហែលជាមិនតែងមានចិត្តចង់ទៅឯកិច្ចប្រជុំទេ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលយើងទៅឯកិច្ចប្រជុំ ទោះជាមានការនឿយហត់យ៉ាងណាក៏ដោយ នោះយើងបានទទួលប្រយោជន៍សំរាប់ខ្លួនយើង ហើយយើងលើកទឹកចិត្តបងប្អូនគ្រីស្ទានរបស់យើងនៅឯសាលព្រះរាជាណាចក្រ។
៦ សៀវភៅហេព្រើរ ១០:២៥ ប្រាប់នូវមូលហេតុដ៏សំខាន់មួយទៀត ដែលយើងត្រូវតែទៅឯកិច្ចប្រជុំយ៉ាងទៀងទាត់។ នៅទីនោះសាវ័កប៉ុលដាស់តឿនពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាឲ្យប្រជុំគ្នា «ឲ្យកាន់តែខ្លាំងឡើងផង តាមដែលឃើញថាថ្ងៃនោះជិតមកដល់ហើយ»។ ត្រូវហើយ យើងមិនគួរភ្លេចនូវហេតុការណ៍ពិតដែលថា«ថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ា» កាន់តែកៀកណាស់ហើយ។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១២) ប្រសិនបើយើងនឹងសន្និដ្ឋានថា ទីបញ្ចប់នៃប្រព័ន្ធនេះគឺនៅយូរណាស់ នោះយើងប្រហែលជាចាប់ផ្ដើមអនុញ្ញាតឲ្យការស្វះស្វែងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង មករុញច្រានចោលនូវសកម្មភាពខាងវិញ្ញាណដ៏ចាំបាច់ ដូចជាការទៅឯកិច្ចប្រជុំជាដើម។ រួចមក‹ថ្ងៃនោះមកដល់យើងរាល់គ្នាភ្លាម› ដូចជាព្រះយេស៊ូបានព្រមានអ៊ីចឹង។—លូកា ២១:៣៤
ចូរធ្វើជាអ្នកស្ដាប់ឲ្យបានល្អ
៧. ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ឲ្យក្មេងៗប្រុងស្មារតីនៅឯកិច្ចប្រជុំ?
៧ គឺមិនគ្រប់គ្រាន់ទេ ដោយគ្រាន់តែទៅឯកិច្ចប្រជុំនោះ។ យើងត្រូវតែប្រុងស្ដាប់ ទាំងយកចិត្តទុកដាក់នឹងអ្វីដែលគេបានថ្លែងមកនោះ។ (សុភាសិត ៧:២៤) នេះក៏រួមបញ្ចូលកូនៗរបស់យើងដែរ។ នៅពេលកូនក្មេងម្នាក់ទៅឯសាលារៀន នោះគេតម្រូវឲ្យវាប្រុងស្មារតីស្ដាប់គ្រូ សូម្បីតែកាលដែលប្រធានណាមួយមិនពេញចិត្តវា ឬហាក់ដូចជាហួសពីការយល់ដឹងរបស់វាក៏ដោយ។ គ្រូបង្រៀនដឹងថា បើកូនក្មេងនោះខំប្រឹងប្រុងស្មារតី នោះយ៉ាងហោចណាស់ នឹងទទួលប្រយោជន៍ខ្លះពីមេរៀននោះដែរ។ បើអ៊ីចឹង តើសមហេតុផលមែនទេ ដែលថាកូនក្មេងណាដែលគ្រប់អាយុចូលសាលាហើយ នោះអាចប្រុងស្មារតីនឹងសេចក្ដីបង្ហាត់បង្រៀន ដែលបានផ្ដល់មកនៅឯកិច្ចប្រជុំក្រុមជំនុំ ជាជាងអនុញ្ញាតឲ្យកូននោះទៅជាដេកលក់ភ្លាមៗ ពេលដែលកិច្ចប្រជុំចាប់ផ្ដើមនោះ? ពិតមែន ក្នុងចំណោមសេចក្ដីពិតដ៏មានតម្លៃក្នុងបទគម្ពីរ នោះគឺមាន«សេចក្ដីខ្លះដែលពិបាកយល់»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:១៦) ប៉ុន្តែ យើងមិនគួរមើលងាយនូវសមត្ថភាពរបស់កូនក្មេង ក្នុងការរៀននោះឡើយ។ ព្រះទ្រង់មិនមានព្រះតំរិះដូចនេះទេ។ នៅជំនាន់ព្រះគម្ពីរ ទ្រង់បានបង្គាប់ឲ្យយុវជនដែលបំរើទ្រង់ឲ្យ‹ស្ដាប់និងរៀន ព្រមទាំងកោតខ្លាចដល់ព្រះយេហូវ៉ា ទាំងប្រយ័ត្ននឹងប្រព្រឹត្តតាមអស់ទាំងពាក្យក្នុងក្រិត្យវិន័យនេះ› ដែលក្រិត្យវិន័យខ្លះនោះប្រាកដជាពិបាកយល់ចំពោះកូនក្មេង។ (ចោទិយកថា ៣១:១២; ប្រៀបមើល លេវីវិន័យ ១៨:១-៣០) តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវតិចជាងនេះពីក្មេងៗសព្វថ្ងៃនេះឬទេ?
៨. តើឪពុកម្ដាយខ្លះធ្វើអ្វី ដើម្បីជួយកូនខ្លួនឲ្យចេះប្រុងស្មារតីនៅឯកិច្ចប្រជុំ?
៨ ឪពុកម្ដាយជាគ្រីស្ទានដឹងថា សេចក្ដីត្រូវការខាងវិញ្ញាណរបស់កូនខ្លួន គឺបានត្រូវបំពេញខ្លះដោយសារអ្វីដែលគេរៀននៅឯកិច្ចប្រជុំ។ ដូច្នេះហើយ ឪពុកម្ដាយខ្លះរៀបចំឲ្យកូនៗរបស់ខ្លួន ដេកមួយស្របក់មុននឹងកិច្ចប្រជុំ ដើម្បីឲ្យគេមកដល់សាលព្រះរាជាណាចក្រ ទាំងមានអារម្មណ៍ល្អ ហើយប្រុងប្រៀបនឹងរៀន។ ឪពុកម្ដាយខ្លះប្រហែលជាដាក់កំរិត ឬមិនឲ្យកូនមើលទូរទស្សន៍ថ្ងៃណាដែលមានកិច្ចប្រជុំឡើយ។ (អេភេសូរ ៥:១៥, ១៦) ហើយឪពុកម្ដាយបែបនេះខំរក្សាកុំឲ្យមានការរំខានច្រើនពេក ដោយលើកទឹកចិត្តកូនរបស់ខ្លួនឲ្យស្ដាប់និងរៀន ស្របទៅតាមអាយុនិងសមត្ថភាពរបស់គេ។—សុភាសិត ៨:៣២
៩. តើអ្វីដែលប្រហែលជាអាចជួយយើងបណ្ដុះនូវសមត្ថភាពចេះស្ដាប់នោះ?
៩ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលទៅពួកមនុស្សពេញវ័យ ពេលដែលទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ត្រូវឲ្យប្រយ័ត ដែលអ្នករាល់គ្នាឮជាយ៉ាងណា»។ (លូកា ៨:១៨) សព្វថ្ងៃនេះគឺស្រួលនិយាយជាជាងធ្វើទៅវិញ។ ប្រាកដមែន យើងត្រូវខំប្រឹងណាស់ដើម្បីឲ្យមានការខ្នះខ្នែងខាងស្ដាប់ ប៉ុន្តែសមត្ថភាពចេះស្ដាប់ នោះអាចបណ្ដុះឲ្យមានបាន។ កាលដែលអ្នកស្ដាប់ការអធិប្បាយខាងព្រះគម្ពីរ ឬក៏ចំណែកណាមួយតាមកម្មវិធីប្រជុំ សូមខំប្រឹងសម្គាល់រកនូវចំណុចដ៏សំខាន់។ ចូរគិតជាមុនពីអ្វីដែលអ្នកអធិប្បាយនឹងនិយាយជាបន្ទាប់។ ចូរសម្គាល់រកចំណុចណាដែលអ្នកអាចប្រើក្នុងកិច្ចបំរើរបស់អ្នក ឬក៏យកមកអនុវត្តក្នុងជីវិតរបស់អ្នក។ ចូរពិនិត្យសារឡើងវិញក្នុងគំនិតនូវចំណុចទាំងប៉ុន្មាន កាលដែលបានត្រូវយកមកពិចារណានោះ។ ចូរកត់កំណត់យ៉ាងខ្លីៗ។
១០, ១១. តើឪពុកម្ដាយខ្លះបានជួយកូនៗឲ្យទៅជាអ្នកស្ដាប់បានប្រសើរជាងយ៉ាងដូចម្ដេច ហើយតើវិធីណាខ្លះដែលអ្នកបានឃើញថាមានប្រយោជន៍នោះ?
១០ ទម្លាប់ចេះស្ដាប់ឲ្យបានល្អ នោះអាចរៀនបានប្រសើរជាងពីពេលនៅក្មេង។ សូម្បីមុនគេរៀនអាននិងសរសេរក៏ដោយ ក្មេងខ្លះដែលទៅសាលាមត្តេយ្យ នោះបានត្រូវលើកទឹកចិត្តពីឪពុកម្ដាយឲ្យ«កត់កំណត់»ក្នុងកំឡុងកិច្ចប្រជុំ។ ពួកគេគូសចំណាំលើក្រដាសពេលឮនូវពាក្យដែលគេស្គាល់ដូចជា «ព្រះយេហូវ៉ា» «ព្រះយេស៊ូ» ឬ «ព្រះរាជាណាចក្រ»។ តាមរបៀបនេះ កូនក្មេងអាចរៀនចេះប្រុងស្មារតីនឹងអ្វីដែលគេថ្លែងប្រាប់ពីវេទិកាមក។
១១ ជួនកាលសូម្បីតែក្មេងដែលធំជាងបន្ដិចក៏ត្រូវបានលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រុងស្មារតីនោះដែរ។ ដោយឃើញថា កូនប្រុសអាយុ១១ឆ្នាំកំពុងតែមានគំនិតរវើរវាយក្នុងពេលមានមហាសន្និបាតគ្រីស្ទាន នោះមេគ្រួសារម្នាក់បានជូនព្រះគម្ពីរមួយក្បាលឲ្យកូននេះ ហើយបានសុំកូនបើកមើលបទគម្ពីរ កាលដែលអ្នកថ្លែងសុន្ទរកថាសម្ដែងប្រាប់នោះ។ ឪពុកម្នាក់នេះ ដែលបានកត់ទុកនូវចំណុចផ្សេងៗ បានមើលកាលដែលកូនប្រុសរបស់គាត់បើកមើលក្នុងព្រះគម្ពីរ។ ក្រោយមក ក្មេងប្រុសនេះបានស្ដាប់តាមកម្មវិធីមហាសន្និបាតដោយចិត្តខ្នះខ្នែងជាង។
ចូរឲ្យគេបានឮសម្លេងរបស់អ្នក
១២, ១៣. ហេតុអ្វីក៏សំខាន់ឲ្យចូលរួមក្នុងការច្រៀងជាក្រុមជំនុំ?
១២ ស្តេចដាវីឌបានច្រៀងថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ ទូលបង្គំនឹងដើរក្រឡឹងអាសនាទ្រង់ ដើម្បីនឹងបានបន្លឺសំឡេងអរព្រះគុណ»។ (ទំនុកដំកើង ២៦:៦, ៧) ការប្រជុំរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ផ្ដល់នូវឱកាសដ៏ល្អដើម្បីឲ្យយើងសម្ដែងនូវជំនឿរបស់យើងឲ្យគេបានឮ។ វិធីមួយដែលយើងអាចធ្វើការនេះបាន គឺដោយចូលរួមក្នុងការច្រៀងជាក្រុមជំនុំ។ នេះជាលក្ខណៈដ៏សំខាន់មួយនៃការថ្វាយបង្គំរបស់យើង ក៏ប៉ុន្តែអាចទៅជាខានធ្វើយ៉ាងស្រួលនោះដែរ។
១៣ កូនក្មេងខ្លះដែលមិនទាន់ចេះអាន នោះទន្ទេញចាំនូវទំនុកនៃចំរៀងព្រះរាជាណាចក្រ ដែលនឹងត្រូវប្រើនៅឯកិច្ចប្រជុំរៀងរាល់សប្ដាហ៍។ ពួកគេមានចិត្តរំភើបណាស់ ដែលគេអាចច្រៀងជាមួយមនុស្សចាស់ៗ។ ប៉ុន្តែ កាលដែលកូនក្មេងធំឡើង នោះគេប្រហែលជាមិនសុំចូលរួមក្នុងការច្រៀងចំរៀងព្រះរាជាណាចក្រទេ។ មនុស្សពេញវ័យខ្លះក៏អៀនដែរ អំពីការច្រៀងនៅឯកិច្ចប្រជុំនោះ។ ប៉ុន្តែ ការច្រៀងជាផ្នែកមួយនៃការថ្វាយបង្គំរបស់យើង ក៏ដូចជាកិច្ចបំរើផ្សាយជាផ្នែកមួយនៃការថ្វាយបង្គំយើងដែរ។ (អេភេសូរ ៥:១៩) យើងខំប្រឹងអស់ពីសមត្ថភាពដើម្បីសរសើរព្រះយេហូវ៉ា នៅក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង។ តើយើងអាចថែមទាំងថ្វាយសិរីរុងរឿងដល់ទ្រង់ ដោយបន្លឺសម្លេងយើងតាមរយៈចំរៀងសរសើរដ៏អស់ពីចិត្ត មិនថាពីរោះឬក៏យ៉ាងណានោះទេ?—ហេព្រើរ ១៣:១៥
១៤. ហេតុអ្វីក៏ពត៌មានដែលយើងសិក្សានៅឯក្រុមជំនុំ សមឲ្យយើងរៀបចំដោយប្រិតប្រៀនទុកជាមុន?
១៤ យើងក៏សរសើរព្រះដែរ ពេលដែលយើងអធិប្បាយតាមរបៀបស្អាងចិត្ត ក្នុងកំឡុងចំណែកនៃកិច្ចប្រជុំរបស់យើងដែលតម្រូវឲ្យអ្នកស្ដាប់ចូលរួមនោះ។ ការនេះតម្រូវឲ្យរៀបចំជាមុនសិន។ គឺត្រូវចំណាយពេលដើម្បីសញ្ជឹងគិតលើលក្ខណៈដ៏ជ្រាលជ្រៅនៃបន្ទូលរបស់ព្រះ។ សាវ័កប៉ុល ដែលជាសិស្សយកចិត្តទុកដាក់ជាខ្លាំងនឹងបទគម្ពីរ បានដឹងសេចក្ដីនេះហើយ។ គាត់បានសរសេរថា៖ «អើហ្ន៎! ប្រាជ្ញា នឹងចំណេះដ៏បរិបូររបស់ព្រះជ្រៅណាស់តើ!»។ (រ៉ូម ១១:៣៣) ឱមេគ្រួសារអើយ! គឺជាសំខាន់ណាស់ដែលអ្នកជួយសមាជិកនិមួយៗក្នុងក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នក ឲ្យស្វែងរកប្រាជ្ញារបស់ព្រះ ដូចដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងបទគម្ពីរ។ ចូរលៃលកទុកពេលវេលាខ្លះ ក្នុងកំឡុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរជាគ្រួសារ ដើម្បីពន្យល់នូវចំណុចពិបាកៗ ហើយដើម្បីជួយក្រុមគ្រួសាររបស់អ្នករៀបចំសំរាប់កិច្ចប្រជុំ។
១៥. តើយោបល់ណាខ្លះ ដែលប្រហែលជាអាចជួយបុគ្គលម្នាក់ឆ្លើយឡើងនៅឯកិច្ចប្រជុំ?
១៥ ប្រសិនបើអ្នកចង់ឆ្លើយជាញឹកញាប់ជាងនៅឯកិច្ចប្រជុំ ចូររៀបចំទុកជាមុននូវអ្វីដែលអ្នកចង់និយាយនោះ! គឺមិនបាច់និយាយអ្វីយ៉ាងល្អិតល្អន់នោះទេ។ ខបទគម្ពីរសមស្របនោះដែលបានអានដោយជំនឿស៊ប់ ឬក៏ពាក្យប៉ុន្មានម៉ាត់ដ៏ល្អដែលថ្លែងចេញពីចិត្ត នឹងត្រូវបានអបអរជានិច្ច។ អ្នកផ្សាយខ្លះសុំអ្នកនាំមុខក្នុងការសិក្សា ឲ្យទុកការឆ្លើយដំបូងខាងវគ្គណាមួយសំរាប់ឲ្យគេ ដើម្បីកុំឲ្យគេលែងមានឱកាសសម្ដែងជំនឿរបស់ខ្លួន។
ពួកអ្នកខ្វះបទពិសោធន៍ក្លាយទៅជាមានប្រាជ្ញា
១៦, ១៧. តើអ្នកចាស់ទុំម្នាក់បានឲ្យឱវាទអ្វីទៅអ្នកងារជំនួយម្នាក់ ហើយហេតុអ្វីក៏ឱវាទនេះមានប្រសិទ្ធិភាពម្ល៉េះ?
១៦ នៅឯកិច្ចប្រជុំរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ជាញឹកញាប់យើងបានត្រូវរំឭកឲ្យអានបន្ទូលរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ។ ការធ្វើអ៊ីចឹងគឺពិតជាពង្រឹងកម្លាំងណាស់។ នេះក៏ជួយយើងឲ្យធ្វើការសម្រេចចិត្ត ដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា កែសម្រួលនូវគុណវិបត្ដិខាងបុគ្គលិកលក្ខណៈ តទល់នឹងការល្បួង ហើយស្ដារឡើងវិញនូវភាពនឹងនរខាងវិញ្ញាណរបស់យើង បើយើងបានបោះជំហានតាមផ្លូវខុសនោះ។—ទំនុកដំកើង ១៩:៧
១៧ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលមានបទពិសោធន៍នៅក្នុងក្រុមជំនុំ ប្រុងប្រៀបផ្ដល់នូវឱវាទពីព្រះគម្ពីរ ដែលបានរៀបចំខាងសេចក្ដីត្រូវការរបស់យើង។ អ្វីដែលយើងគ្រាន់តែធ្វើ គឺ«ដងឡើង» ដោយស្វែងរកឱវាទរបស់គេ ដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ។ (សុភាសិត ២០:៥) នៅថ្ងៃមួយ អ្នកងារជំនួយម្នាក់ដែលនៅក្មេងហើយមានចិត្តខ្នះខ្នែង នោះបានសុំយោបល់ពីអ្នកចាស់ទុំម្នាក់ ស្តីពីរបៀបឲ្យមានប្រយោជន៍ច្រើនទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ។ អ្នកចាស់ទុំនេះ បានស្គាល់យុវបុរសនេះយ៉ាងជិតដិត ក៏បានបើកព្រះគម្ពីរទៅធីម៉ូថេទី១ ៣:៣ ដែលចែងថា ពួកបុរសរើសតាំងត្រូវតែ‹ចេះគិត›។ គាត់បានចង្អុលប្រាប់យ៉ាងសប្បុរស នូវរបៀបដែលយុវបុរសនេះអាចបង្ហាញភាពសមហេតុផល ពេលគាត់ទាក់ទងជាមួយអ្នកដទៃ។ តើប្អូនប្រុសនេះតូចចិត្តនឹងឱវាទស្មោះត្រង់ ដែលគាត់បានទទួលនោះឬ? មិនអ៊ីចឹងសោះឡើយ! គាត់បានពន្យល់ថា៖ «អ្នកចាស់ទុំនេះបានប្រើព្រះគម្ពីរ ដូច្នេះខ្ញុំបានដឹងថា ឱវាទនេះគឺបានចេញមកពីព្រះយេហូវ៉ា»។ អ្នកងារជំនួយនេះបានអនុវត្តតាមឱវាទនោះដោយអំណរ ហើយកំពុងតែមានការរីកចំរើនយ៉ាងល្អ។
១៨. (ក) តើអ្វីដែលបានជួយយុវជនគ្រីស្ទានម្នាក់ឲ្យចេះតទល់នឹងការល្បួងនៅឯវិទ្យាល័យ? (ខ) តើបទគម្ពីរណាខ្លះដែលអ្នកនឹកចាំ ពេលដែលប្រឈមមុខនឹងការល្បួងនោះ?
១៨ បន្ទូលរបស់ព្រះក៏អាចជួយយុវជនឲ្យ«រត់ពីសេចក្ដីស្រើបស្រាលរបស់ក្មេងៗចេញ»។ (ធីម៉ូថេទី២ ២:២២) យុវជនម្នាក់ដែលជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលទើបតែរៀនចប់នៅវិទ្យាល័យ បានតទល់នឹងការល្បួងក្នុងកំឡុងឆ្នាំទាំងប៉ុន្មាននៅឯសាលារៀន ដោយរំពឹងគិតលើបទគម្ពីរដ៏ជាក់លាក់ណាខ្លះ ហើយអនុវត្តតាមបទគម្ពីរនោះ។ នាងតែងគិតអំពីឱវាទដែលបានកត់ទុកនៅសុភាសិត ១៣:២០ ដែលថា៖ «អ្នកណាដែលដើរជាមួយនឹងមនុស្សប្រាជ្ញ នោះនឹងមានប្រាជ្ញាដែរ»។ ស្របទៅតាមនេះ នាងបានប្រយ័ត្នប្រយែង ដោយបណ្ដុះមិត្តភាពជាមួយតែអស់អ្នកដែលគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅនូវគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ នាងបានវែកញែកថា៖ «ខ្ញុំមិនមែនគ្រាន់បើជាងអ្នកណានោះទេ។ បើខ្ញុំទៅជាប់ទាក់ទងនឹងហ្វូងពួកអាក្រក់ នោះខ្ញុំនឹងចង់ផ្គាប់ចិត្តមិត្តៗរបស់ខ្ញុំ ហើយនេះអាចនាំឲ្យមានបញ្ហា»។ ឱវាទរបស់ប៉ុលដែលបានកត់ទុកនៅឯធីម៉ូថេទី២ ១:៨ ក៏បានជួយនាងផងដែរ។ លោកបានសរសេរថា៖ «មិនត្រូវឲ្យអ្នកមានសេចក្ដីខ្មាស ចំពោះការធ្វើបន្ទាល់ពីព្រះអម្ចាស់នៃយើង . . . ចូរទ្រាំទុក្ខលំបាកជាមួយនឹងខ្ញុំ ក្នុងដំណឹងល្អ»។ ស្របទៅតាមឱវាទនេះ នាងបានជំរាបប្រាប់យ៉ាងក្លាហានពីជំនឿនាងដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ ជូនសិស្សរួមថ្នាក់នៅគ្រប់ឱកាសដែលសមរម្យនោះ។ នៅពេលណាដែលនាងបានត្រូវថ្លែងសេចក្ដីរាយការណ៍ដល់ពួកមិត្តរួមថ្នាក់នាង នោះនាងបានជ្រើសរើសប្រធានមួយ ដែលអនុញ្ញាតឲ្យនាងធ្វើបន្ទាល់ដ៏ប៉ិនប្រសប់ ស្តីអំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះ។
១៩. ហេតុអ្វីក៏យុវបុរសម្នាក់មិនអាចតទល់នឹងការបង្ខិតបង្ខំពីលោកីយ៍នេះ ប៉ុន្តែតើអ្វីទៅដែលបានផ្ដល់ឲ្យគាត់នូវកម្លាំងខាងវិញ្ញាណនោះ?
១៩ បើកាលណាយើងវង្វេងចេញពី«ផ្លូវរបស់មនុស្សសុចរិត» នោះបន្ទូលរបស់ព្រះអាចជួយយើងឲ្យកែតម្រូវជំហានរបស់យើង។ (សុភាសិត ៤:១៨) យុវបុរសម្នាក់ដែលរស់នៅទ្វីបអាហ្វ្រិកបានរៀនពិសោធអ៊ីចឹងផ្ទាល់ខ្លួន។ នៅពេលដែលស្មរបន្ទាល់ម្នាក់របស់ព្រះយេហូវ៉ា បានមកលេងគាត់ នោះគាត់បានយល់ព្រមសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ គាត់បានពេញចិត្តនឹងអ្វីដែលគាត់រៀន ប៉ុន្តែមិនយូរប៉ុន្មាន បានជាប់ទាក់ទងនឹងពួកម៉ាកអាក្រក់នៅឯសាលារៀន។ ក្រោយមក គាត់បានរសាត់ព្រាត់ចូលបែបលំនាំរស់នៅដ៏ឥតសីលធម៌។ គាត់សារភាពថា៖ «មនសិការរបស់ខ្ញុំបាននៅតែធ្វើទុក្ខដល់ខ្ញុំ ហើយខ្ញុំត្រូវឈប់ទៅកិច្ចប្រជុំ»។ នៅពេលក្រោយមក គាត់បានចាប់ផ្ដើមទៅឯកិច្ចប្រជុំម្ដងទៀត។ យុវបុរសនេះបាននិយាយបង្ហើបដ៏លាតត្រដាងនេះថា៖ «ខ្ញុំបានរៀនដឹងថា មូលហេតុដ៏សំខាន់ដែលបង្កឲ្យមានរឿងនេះ គឺមកពីខ្ញុំបានស្រេកឃ្លានខាងវិញ្ញាណ។ ខ្ញុំមិនបានធ្វើការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួនទេ។ ហេតុនោះហើយបានជាខ្ញុំពុំអាចតទល់នឹងការល្បួង។ រួចមក ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមអានទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងភ្ញាក់រឭក! បន្ដិចម្ដងៗ ខ្ញុំទទួលបាននូវកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់ខ្ញុំឡើងវិញ ហើយបានលាងសំអាតផ្លូវជីវិតរបស់ខ្ញុំ។ នេះបានធ្វើបន្ទាល់ដ៏ល្អមែន ដល់អស់អ្នកដែលបានកត់សម្គាល់នូវការកែប្រែដែលខ្ញុំបានធ្វើនោះ។ ខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ហើយឥឡូវនេះ ខ្ញុំសប្បាយចិត្តណាស់»។ តើអ្វីទៅដែលបានឲ្យយុវបុរសនេះនូវកម្លាំង ដើម្បីឲ្យឈ្នះលើការទន់ខ្សោយខាងសាច់ឈាមនោះ? គាត់ទទួលនូវកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់គាត់ ដោយការសិក្សាព្រះគម្ពីរផ្ទាល់ខ្លួនជាទៀងទាត់។
២០. តើយុវជនអាចតទល់នឹងការវាយដណ្ដើមរបស់សាតាំងយ៉ាងដូចម្ដេច?
២០ ឱយុវជនគ្រីស្ទានអើយ! អស់អ្នករាល់គ្នាកំពុងតែទទួលការវាយដណ្ដើមសព្វថ្ងៃនេះមែន! ប្រសិនបើអ្នកចង់តទល់នឹងការវាយដណ្ដើមរបស់សាតាំង នោះអ្នកត្រូវតែក្រេបយកអាហារខាងវិញ្ញាណយ៉ាងទៀងទាត់។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើង ដែលតាមមើលទៅជាយុវបុរសដែរនោះ ក៏បានយល់សេចក្ដីនេះដែរ។ គាត់បានអរព្រះគុណព្រះយេហូវ៉ា ដែលទ្រង់ផ្ដល់នូវបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដើម្បីឲ្យ‹មនុស្សកំឡោះអាចសំអាតផ្លូវដែលខ្លួនប្រព្រឹត្ត›។—ទំនុកដំកើង ១១៩:៩
ព្រះនាំទៅត្រង់ណា យើងនឹងទៅតាម
២១, ២២. ហេតុអ្វីក៏យើងមិនគួរសន្និដ្ឋានថា ផ្លូវនៃសេចក្ដីពិតគឺពិបាកហួសហេតុនោះ?
២១ ព្រះយេហូវ៉ាបាននាំសាសន៍អ៊ីស្រាអែលចេញពីស្រុកអេស៊ីប ចូលទៅក្នុងស្រុកដែលបានសន្យាមក។ ផ្លូវដែលទ្រង់បានជ្រើសរើស ប្រហែលហាក់ដូចជាពិបាក ពីទស្សនៈរបស់មនុស្ស។ ជាជាងយកផ្លូវដែលតាមមើលទៅដូចជាស្រួលជាង គឺតាមផ្លូវឆ្ពោះត្រង់តាមសមុទ្រមេឌីទែរ៉ាណេ នោះព្រះយេហូវ៉ាបាននាំរាស្ត្រទ្រង់ តាមផ្លូវបត់បែនក្នុងទីរហោស្ថាន។ ប៉ុន្តែ តាមការពិត ការធ្វើអ៊ីចឹងគឺជាសេចក្ដីសប្បុរសពីព្រះទៅវិញ។ ទោះជាផ្លូវតាមសមុទ្រមានប្រវែងខ្លីជាងក៏ដោយ ផ្លូវនោះនឹងនាំយកពួកអ៊ីស្រាអែលកាត់ដែនដីពួកភីលីស្ទីនដ៏ជាសត្រូវនោះ។ ដោយជ្រើសរើសផ្លូវមួយទៀត នោះព្រះយេហូវ៉ាបានសង្គ្រោះរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ភ្លាម ពីការប្រឈមមុខជាមួយនឹងពួកភីលីស្ទីន។
២២ ស្រដៀងគ្នាដែរ ផ្លូវដែលព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែនាំយើងសព្វថ្ងៃនេះ ប្រហែលដូចជាពិបាកណាស់នៅពេលខ្លះនោះ។ រៀងរាល់សប្ដាហ៍យើងមានតារាងខាងសកម្មភាពគ្រីស្ទានឲ្យបានពេញលេញ ដែលរួមបញ្ចូលកិច្ចប្រជុំខាងក្រុមជំនុំ ការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួន និងកិច្ចបំរើផ្សាយ។ ផ្លូវផ្សេងទៀត ប្រហែលដូចជាស្រួលជាង។ ប៉ុន្តែលុះត្រាតែយើងធ្វើតាមការនាំមុខរបស់ព្រះ ទើបយើងនឹងមកដល់ទីកន្លែង ដែលយើងខំប្រឹងឲ្យបានទៅដល់នោះ។ ដូច្នេះហើយ សូមឲ្យយើងបន្តទទួលយកនូវសេចក្ដីបង្គាប់ពីព្រះយេហូវ៉ា និងរក្សានៅលើ«ផ្លូវដ៏ទៀងត្រង់»។—ទំនុកដំកើង ២៧:១១, ព.ថ.
តើអ្នកអាចពន្យល់បានទេ?
• ហេតុអ្វីក៏យើងត្រូវការជាពិសេស ដើម្បីទៅកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទានជាទៀងទាត់នោះ?
• តើឪពុកម្ដាយអាចធ្វើអ្វី ដើម្បីជួយកូនរបស់ខ្លួនឲ្យប្រុងស្មារតីនៅឯកិច្ចប្រជុំ?
• តើការធ្វើជាអ្នកស្ដាប់ឲ្យបានល្អ ទាក់ទងអ្វីខ្លះ?
• តើអ្វីដែលអាចជួយយើងឆ្លើយនៅឯកិច្ចប្រជុំ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
ការទៅកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន ជួយយើងឲ្យរក្សាទុកថ្ងៃនៃព្រះយេហូវ៉ាក្នុងគំនិត
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
គឺមានផ្លូវផ្សេងៗដើម្បីសរសើរព្រះយេហូវ៉ានៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន