‹ឱព្រះអើយ សូមផ្សាយពន្លឺរបស់ទ្រង់›
‹ឱព្រះអើយ សូមផ្សាយពន្លឺរបស់ទ្រង់›
«ឱសូមផ្សាយពន្លឺនឹងសេចក្ដីពិត ចេញមកនាំមុខទូលបង្គំ»។—ទំនុកដំកើង ៤៣:៣
១. តើតាមរបៀបណាដែលព្រះយេហូវ៉ាលាតត្រដាង នូវគោលបំណងរបស់ទ្រង់?
ព្រះយេហូវ៉ាគឺមានព្រះទ័យចេះគិតពីប្រយោជន៍គេ ក្នុងរបៀបដែលទ្រង់ធ្វើឲ្យពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ស្គាល់នូវគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ ជាជាងលាតត្រដាងនូវសេចក្ដីពិតទាំងអស់តែម្ដង ដែលធ្វើឲ្យចាំងភ្នែក នោះទ្រង់បំភ្លឺប្រាប់យើងបន្ដិចម្ដងៗ។ ការធ្វើដំណើររបស់យើងតាមផ្លូវជីវិត ប្រហែលជាអាចប្រៀបធៀបទៅនឹងការដើរ ដែលអ្នកដើរលេងកាត់ព្រៃភ្នំ នឹងចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរតាមផ្លូវលំដ៏ឆ្ងាយនោះ។ គាត់ចាប់ផ្ដើមធ្វើដំណើរពីព្រលឹមស្រាងៗ ដោយមើលមិនសូវឃើញទេ។ កាលដែលថ្ងៃចាប់ផ្ដើមរះឡើងពីជើងមេឃបន្ដិចម្ដងៗ នោះអ្នកដើរលេងនេះអាចដឹងនូវទិដ្ឋភាពខ្លះៗក្នុងបរិវេណជុំវិញគាត់។ អ្វីៗទាំងអស់ទៀត នោះគាត់មើលឃើញតែទម្រង់ខាងក្រៅដ៏ស្រពេចស្រពិល។ ប៉ុន្តែ កាលដែលថ្ងៃបន្តរះឡើង នោះគាត់អាចឃើញឆ្ងាយឡើងៗពីចម្ងាយ។ នេះក៏ដូច្នេះដែរស្តីអំពីពន្លឺខាងវិញ្ញាណដែលព្រះប្រទានមកនោះ។ ទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យយើងយល់នូវសេចក្ដីពិតម្ដងបន្ដិចៗ។ បុត្រារបស់ព្រះ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទបានផ្ដល់នូវការបំភ្លឺខាងវិញ្ញាណតាមរបៀបស្រដៀងគ្នានេះដែរ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ា បានបំភ្លឺដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់នៅសម័យបុរាណ និងរបៀបដែលទ្រង់ធ្វើសព្វថ្ងៃនេះដែរ។
២. តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យការបំភ្លឺមុនសម័យគ្រីស្ទានយ៉ាងដូចម្ដេច?
២ អ្នកតែងភ្លេងទំនុកដំកើង ទី៤៣ ប្រហែលជាពួកកូនរបស់កូរេហើយ។ ជាពួកលេវី នោះគេមានសិទ្ធិបង្រៀនក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះដល់រាស្ត្ររបស់ទ្រង់។ (ម៉ាឡាគី ២:៧) ប្រាកដហើយ ព្រះយេហូវ៉ាជាអ្នកបង្ហាត់បង្រៀនដ៏ឧត្តមរបស់គេ ហើយគេពឹងលើទ្រង់ជាប្រភពនៃប្រាជ្ញាទាំងអស់។ (អេសាយ ៣០:២០) អ្នកតែងទំនុកដំកើងបានអធិស្ឋានថា៖ «ឱព្រះអង្គអើយ . . . សូមផ្សាយពន្លឺនឹងសេចក្ដីពិត ចេញមកនាំមុខទូលបង្គំ»។ (ទំនុកដំកើង ៤៣:១, ៣) ព្រះយេហូវ៉ាបានបង្រៀនពួកអ៊ីស្រាអែលអំពីផ្លូវរបស់ទ្រង់ ឲ្យតែពួកគេមានចិត្តស្មោះត្រង់នឹងទ្រង់។ ជាច្រើនសតវត្សក្រោយមក ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានព្រះគុណដល់គេ ស្តីអំពីពន្លឺនិងសេចក្ដីពិតដែលមានបែបដ៏អស្ចារ្យណាស់។ ព្រះបានធ្វើដូច្នេះពេលដែលទ្រង់បញ្ជូនបុត្រារបស់ទ្រង់មកផែនដីនេះ។
៣. តើការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូបានល្បងលចិត្តពួកយូដាយ៉ាងណា?
៣ ជាបុរសម្នាក់ នោះព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជា«ពន្លឺលោកីយ៍»។ (យ៉ូហាន ៨:១២) ទ្រង់បានបង្រៀនមនុស្សនូវ«សេចក្ដីជាច្រើន . . . ដោយពាក្យប្រៀបធៀប» ដែលជារបស់ថ្មីៗ។ (ម៉ាកុស ៤:២) ទ្រង់បានមានបន្ទូលប្រាប់លោកប៉ុនទាស-ពីឡាត់ថា៖ «នគរខ្ញុំមិនមែនត្រូវខាងលោកីយនេះទេ»។ (យ៉ូហាន ១៨:៣៦) នោះជាគំនិតថ្មីចំពោះពួករ៉ូម៉ាំង ហើយចំពោះពួកយូដាដែលប្រកាន់ជាតិសាសន៍ក៏ដូច្នេះដែរ ពីព្រោះគេបានគិតថា ព្រះមេស្ស៊ីនឹងធ្វើឲ្យចក្រភពរ៉ូម៉ាំងខ្ទេចខ្ទីអស់ និងស្ដារសាសន៍អ៊ីស្រាអែលឡើងវិញឲ្យមានសិរីរុងរឿងដូចពីមុន។ ព្រះយេស៊ូបានបញ្ចាំងពន្លឺដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា ប៉ុន្តែបន្ទូលរបស់ទ្រង់ឥតផ្គាប់ចិត្តពួកគ្រប់គ្រងសាសន៍យូដាទេ ដែលពួកគេ«ចូលចិត្តនឹងសេចក្ដីសរសើររបស់មនុស្ស ជាជាងសេចក្ដីសរសើររបស់ព្រះវិញ»។ (យ៉ូហាន ១២:៤២, ៤៣) មនុស្សជាច្រើនបានសម្រេចចិត្តធ្វើតាមទំនៀមទម្លាប់មនុស្ស ជាជាងទទួលយកពន្លឺខាងវិញ្ញាណ និងសេចក្ដីពិតពីព្រះ។—ទំនុកដំកើង ៤៣:៣; ម៉ាថាយ ១៣:១៥
៤. តើតាមរបៀបណាដែលយើងដឹងថា ពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូនឹងបន្តមានការយល់ទៀតនោះ?
៤ ប៉ុន្តែ មនុស្សប្រុសស្រីដែលមានចិត្តស្មោះត្រង់មួយចំនួនតូច បានទទួលយកសេចក្ដីពិតដែលព្រះយេស៊ូបានបង្រៀនដោយចិត្តរីករាយ។ ពួកគេបានមានការជឿនទៅមុខ ស្តីអំពីការយល់ដឹងនៃគោលបំណងរបស់ព្រះ។ ប៉ុន្តែ កាលដែលជីវិតគ្រូរបស់គេនៅលើផែនដី កាន់តែជិតផុតហើយនោះ ពួកគេនៅមានរបស់ច្រើនណាស់ ដែលគេត្រូវរៀននោះ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់គេថា៖ «ខ្ញុំនៅមានសេចក្ដីជាច្រើនទៀត នឹងប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នា តែឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នាពុំអាចនឹងទទួលបានទេ»។ (យ៉ូហាន ១៦:១២) ត្រូវហើយ ពួកសិស្សនឹងរៀនយល់ដឹងជាបន្តអំពីសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះ។
បញ្ចាំងពន្លឺជាបន្ត
៥. តើសំនួរអ្វីដែលមានឡើងក្នុងសតវត្សទីមួយ ហើយតើអ្នកណាដែលមានភារកិច្ចដោះស្រាយរឿងនេះ?
៥ ក្រោយពីការសោយទិវង្គតនិងដំណើររស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះពន្លឺពីព្រះបានរះកាន់តែភ្លឺឡើងជាងមុនៗទៅទៀត។ នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តដែលបានផ្ដល់ឲ្យពេត្រុស នោះព្រះយេហូវ៉ាបានលាតត្រដាងថា ពួកសាសន៍ដទៃដែលឥតកាត់ស្បែក អាចក្លាយជាពួកអ្នកកាន់តាមព្រះគ្រីស្ទពីពេលនោះតទៅ។ (កិច្ចការ ១០:៩-១៧) សេចក្ដីនោះជាការលាតត្រដាងដ៏អស្ចារ្យមែន! ប៉ុន្តែ ក្រោយមកមានសំនួរមួយបានត្រូវគេលើកឡើងថា៖ តើព្រះយេហូវ៉ាតម្រូវឲ្យពួកសាសន៍ដទៃបែបនេះ ឲ្យត្រូវកាត់ស្បែក ក្រោយពីគេបានក្លាយទៅជាគ្រីស្ទាននោះទេ? សំនួរនោះឥតបានឆ្លើយប្រាប់តាមចក្ខុនិមិត្តនេះទេ ហើយរឿងនេះបានក្លាយទៅជាប្រធាននៃការជជែកដ៏ឆេវឆាវ ក្នុងចំណោមពួកគ្រីស្ទាន។ រឿងនេះគឺត្រូវតែដោះស្រាយ ក្រែងលោឯកភាពដ៏មានតម្លៃអាចទៅជាអន្តរាយ។ ដូច្នេះ នៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម នោះ«ពួកសាវក នឹងពួកចាស់ទុំ ក៏ប្រជុំគ្នាប្រឹក្សាពីដំណើរនោះ»។—កិច្ចការ ១៥:១, ២, ៦
៦. តើទម្រង់ការអ្វីដែលពួកសាវ័កនិងពួកចាស់ទុំធ្វើតាម ពេលដែលគេបានពិនិត្យមើលសំនួរអំពីរឿងកាត់ស្បែកនោះ?
៦ តើពួកអ្នកដែលមានវត្តមាននៅឯកិច្ចប្រជុំនោះ អាចសម្រេចនូវបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ ចំពោះពួកអ្នកជឿដ៏ជាសាសន៍ដទៃយ៉ាងដូចម្ដេចបាន? ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានបញ្ជូនទេវតាមួយ ដើម្បីមកត្រួតត្រាមើលការពិគ្រោះនេះទេ ហើយទ្រង់ក៏មិនប្រទាននូវចក្ខុនិមិត្តដល់អ្នកដែលមានវត្តមាននោះដែរ។ ប៉ុន្តែ ពួកសាវ័កនិងពួកចាស់ទុំ ឥតមានការដឹកនាំទាំងស្រុងនោះឡើយ។ ពួកគេបានពិនិត្យមើលសក្ខីភាពពីពួកគ្រីស្ទានជាតិយូដា ដែលបានឃើញនូវរបៀបដែលព្រះបានទាក់ទងនឹងរាស្ត្រទ្រង់ក្នុងសាសន៍ជាច្រើន ដោយចាក់វិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់លើពួកសាសន៍ដទៃ ដែលមិនបានកាត់ស្បែក។ ពួកគេក៏បានស្វែងរកបទគម្ពីរឲ្យណែនាំផងដែរ។ ជាលទ្ធផល សិស្សយ៉ាកុបបានធ្វើអនុសាសន៍ ដែលមានមូលដ្ឋានលើបទគម្ពីរមួយដែលបានបំភ្លឺ។ កាលដែលគេបានសញ្ជឹងគិតនឹងទីសំអាង នោះបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះក៏បានឃើញច្បាស់លាស់។ ពួកសាសន៍ទាំងនោះមិនចាំបាច់កាត់ស្បែក ដើម្បីឲ្យទទួលនូវការយល់ព្រមពីព្រះយេហូវ៉ាឡើយ។ ពួកសាវ័កនិងពួកចាស់ទុំបានកត់ទុកសេចក្ដីសម្រេចនេះ ដោយលាយលក្ខណ៍អក្សរយ៉ាងរហ័ស ដើម្បីឲ្យពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាអាចទទួលការណែនាំនោះដែរ។—កិច្ចការ ១៥:១២-២៩; ១៦:៤
៧. តើតាមរបៀបណាដែលពួកគ្រីស្ទាននៅសតវត្សទីមួយចេះតែចំរើនកើនឡើង?
៧ មិនដូចពួកមេដឹកនាំសាសនាជាតិយូដា ដែលបានប្រកាន់ខ្ជាប់នឹងទំនៀមទម្លាប់នៃឰយុកោរបស់គេ នោះពួកគ្រីស្ទានសាសន៍យូដាជាច្រើននាក់បានអរសប្បាយ ពេលដែលគេទទួលការយល់ថ្មីដ៏អស្ចារ្យនេះ ស្តីអំពីគោលបំណងរបស់ព្រះចំពោះបណ្ដាជនក្នុងសាសន៍នេះ ទោះជា ការទទួលយកនេះបានតម្រូវឲ្យមានការផ្លាស់ប្ដូរទស្សនៈស្តីអំពីពួកសាសន៍ដទៃក៏ដោយ។ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរដល់គតិដ៏រាបទាបរបស់គេ និង«ពួកជំនុំទាំងប៉ុន្មាន មានសេចក្ដីជំនឿ រឹតតែខ្លាំង ហើយចំនួននៃពួកសិស្ស ចេះតែចំរើនកើនឡើងជារាល់ថ្ងៃ»។—កិច្ចការ ១៥:៣១; ១៦:៥
៨. (ក) តើតាមរបៀបណាដែលយើងដឹងថា នឹងមានពន្លឺទៀតក្រោយពីជិតមកដល់ចុងសតវត្សទីមួយនោះ? (ខ) តើសំនួរដែលទាក់ទងអ្វី ដែលយើងនឹងពិនិត្យមើលនោះ?
៨ ពន្លឺខាងវិញ្ញាណបន្តបញ្ចេញពន្លឺក្នុងកំឡុងសតវត្សទីមួយ។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានលាតត្រដាងនូវលក្ខណៈទាំងអស់អំពីគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ដល់ពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមនោះទេ។ សាវ័កប៉ុលបានប្រាប់ពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នានៅក្នុងសតវត្សទីមួយថា៖ «ដ្បិតឥឡូវនេះ យើងមើលឃើញបែបស្រអាប់ ដូចជាដោយ[ដែកដែលអាចឆ្លុះរូប, ព.ថ.]»។ (កូរិនថូសទី១ ១៣:១២) កញ្ចក់បែបនេះមិនសូវឆ្លុះឃើញច្បាស់ប៉ុន្មានទេ។ ជាដំបូងនោះការយល់ដឹងអំពីពន្លឺខាងវិញ្ញាណគឺមានព្រំដែន។ ក្រោយពីមរណភាពរបស់ពួកសាវ័ក នោះពន្លឺចេះតែងងឹតទៅសំរាប់មួយរយៈ ប៉ុន្តែក្នុងពេលថ្មីៗនេះ ចំណេះខាងបទគម្ពីរមានកាន់តែច្រើនឡើង។ (ដានីយ៉ែល ១២:៤) តើព្រះយេហូវ៉ាបំភ្លឺរាស្ត្ររបស់ទ្រង់សព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? ហើយតើយើងគួរគិតយ៉ាងដូចម្ដេច ពេលដែលទ្រង់ពង្រីកការយល់ដឹងរបស់យើងស្តីអំពីបទគម្ពីរនោះ?
ពន្លឺចេះតែភ្លឺឡើងជាបណ្ដើរៗ
៩. តើរបៀបដ៏ល្អឯកនិងដ៏មានប្រសិទ្ធិភាពនៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរអ្វី ដែលបានប្រើដោយពួកសិស្សព្រះគម្ពីរពីដើមនោះ?
៩ នៅសម័យទំនើបនេះ ការបញ្ចេញពន្លឺដ៏ពិតជាដំបូង នោះបានចាប់ផ្ដើមលេចមក ក្នុងរយៈពេល២៥ឆ្នាំពីមុនចប់សតវត្សទី១៩ កាលដែលក្រុមគ្រីស្ទានប្រុសស្រី បានចាប់ផ្ដើមសិក្សាបទគម្ពីរដោយយកចិត្តទុកដាក់។ ពួកគេបានបង្កើតនូវរបៀបដ៏មានប្រយោជន៍សំរាប់ការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ មនុស្សម្នាក់នឹងសួរសំនួរមួយ រួចមកក្រុមនោះក៏វិភាគនឹងបទគម្ពីរទាំងអស់ ដែលទាក់ទងនឹងនោះ។ នៅពេលដែលខបទគម្ពីរមួយហាក់ដូចជាផ្ទុយនិងខគម្ពីរមួយទៀត នោះពួកគ្រីស្ទានដ៏ស្មោះទាំងនេះ ខំប្រឹងធ្វើយ៉ាងណាឲ្យបានស្របនឹងខបទគម្ពីរពីរនោះ។ មិនដូចមេដឹកនាំខាងសាសនានៅសម័យនោះ ពួកសិស្សព្រះគម្ពីរ (ជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវគេស្គាល់នៅពេលនោះ) បានប្ដេជ្ញាអនុញ្ញាតឲ្យបទគម្ពីរបរិសុទ្ធដឹកនាំគេ មិនមែនឲ្យទំនៀមទម្លាប់ឬលទ្ធិរបស់មនុស្សឡើយ។ ក្រោយពីគេបានពិចារណាមើលនូវទីសំអាងខាងបទគម្ពីរទាំងអស់ហើយ នោះគេក៏បានកត់ទុកនូវសេចក្ដីសន្និដ្ឋានរបស់គេ។ តាមរបៀបនេះ ការយល់របស់គេអំពីការបង្រៀនដ៏ជាគោលជាច្រើនខាងព្រះគម្ពីរ ក៏បានឃើញកាន់តែច្បាស់ឡើង។
១០. តើឆាល្ស ថេហ្ស រ៉ាសិលបានសរសេរឧបករណ៍នៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរអ្វីដ៏មានប្រយោជន៍?
១០ ឆាល្ស ថេហ្ស រ៉ាសិលជាបុគ្គលដ៏អស្ចារ្យម្នាក់ក្នុងចំណោមពួកសិស្សព្រះគម្ពីរ។ គាត់បានសរសេរឧបករណ៍នៃការសិក្សាព្រះគម្ពីរ ដែលមានប្រាំមួយក្បាលជាលំដាប់ ដែលមានចំណងជើងថា ការសិក្សានៅក្នុងបទគម្ពីរ។ បងប្រុសរ៉ាសិលបានមានបំណងដើម្បីសរសេរក្បាលទីប្រាំពីរ ដែលនឹងពន្យល់ពីព្រះគម្ពីរក្នុងសៀវភៅអេសេគាល និងសៀវភៅវិវរណៈ។ គាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «នៅពេលណាដែលខ្ញុំរកឃើញកូនសោនេះ នោះខ្ញុំនឹងសរសេរក្បាលទីប្រាំពីរ»។ ប៉ុន្តែ គាត់បាននិយាយបន្ថែមថា៖ «ប្រសិនបើព្រះអម្ចាស់ឲ្យកូនសោនេះទៅបុគ្គលណាម្នាក់ទៀត នោះគាត់ក៏អាចសរសេរវាបាន»។
១១. តើមានការទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណា រវាងកំណត់ពេលនិងការយល់នូវគោលបំណងរបស់ព្រះ?
១១ សេចក្ដីថ្លែងនៅខាងមុខនេះដោយបងប្រុសរ៉ាសិល ពន្យល់នូវកត្ដាដ៏សំខាន់ក្នុងសមត្ថភាពរបស់យើង ឲ្យយល់នូវបទគម្ពីរជាក់លាក់ណាមួយ នោះគឺស្ថិតនៅលើពេលដែលបានកំណត់ហើយ។ បងប្រុសរ៉ាសិលបានដឹងថា គាត់មិនអាចជំរុញឲ្យពន្លឺបញ្ចាំងលើសៀវភៅវិវរណៈ ដូចជាអ្នកដើរលេងកាត់ព្រៃភ្នំ មិនអាចនាំឲ្យថ្ងៃរះមុនពេលកំណត់របស់វានោះដែរ។
បានលាតត្រដាង—ប៉ុន្តែក្នុងគ្រាកំណត់របស់ព្រះ
១២. (ក) តើនៅពេលណាដែលទំនាយព្រះគម្ពីរបានយល់ច្បាស់លាស់ជាង? (ខ) តើឧទាហរណ៍អ្វីដែលបង្ហាញថា សមត្ថភាពរបស់យើងឲ្យយល់ទំនាយរបស់ព្រះគម្ពីរ ពឹងលើតារាងពេលវេលារបស់ព្រះនោះ? (សូមមើលកំណត់ចំណាំ)
១២ ដូចជាពួកសាវ័កបានយល់ទំនាយជាច្រើនស្តីអំពីព្រះមេស្ស៊ី នោះគ្រាន់តែក្រោយពីការសោយទិវង្គតនិងពីដំណើររស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូ ពួកគ្រីស្ទានសព្វថ្ងៃនេះយល់ទំនាយព្រះគម្ពីរបានយ៉ាងល្អិតល្អន់ គ្រាន់តែក្រោយទំនាយបានសម្រេចតែប៉ុណ្ណោះ។ (លូកា ២៤:១៥, ២៧; កិច្ចការ ១:១៥-២១; ៤:២៦, ២៧) សៀវភៅវិវរណៈជាសៀវភៅខាងទំនាយ ដូច្នេះយើងគួរទន្ទឹងថានឹងបានយល់យ៉ាងច្បាស់លាស់ជាទីបំផុត កាលដែលព្រឹត្ដិការណ៍ជាច្រើនដែលរៀបរាប់ក្នុងនោះលាតត្រដាងឡើង។ ជាឧទាហរណ៍ បងប្រុសរ៉ាសិលមិនអាចយល់បានយ៉ាងត្រឹមត្រូវទេ នូវអត្ថន័យនៃសត្វសម្បុរក្រហមនៅឯវិវរណៈ ១៧:៩-១១ ពីព្រោះអង្គការដែលតំណាងសត្វនេះ ដែលជាអង្គការសម្ព័ន្ធប្រជាជាតិ និងអង្គការសហប្រជាជាតិ ឥតទាំងមានផងរហូតដល់ក្រោយមរណភាពរបស់គាត់។ *
១៣. នៅពេលខ្លះតើមានអ្វីកើតឡើង ពេលដែលពន្លឺបានត្រូវបញ្ចាំងលើប្រធានព្រះគម្ពីរណាមួយនោះ?
១៣ នៅពេលពួកគ្រីស្ទានសម័យដើមបានរៀនដឹងថា ពួកសាសន៍ដទៃដែលមិនកាត់ស្បែកអាចក្លាយទៅជាអ្នកជឿគ្នីគ្នា នោះការផ្លាស់ប្ដូរនេះបាននាំឲ្យមានសំនួរថ្មីមួយ ស្តីអំពីតម្រូវការសំរាប់ឲ្យមនុស្សក្នុងសាសន៍ឲ្យកាត់ស្បែកឬក៏យ៉ាងណា។ នេះបានជំរុញឲ្យពួកសាវ័កនិងពួកចាស់ទុំឲ្យពិនិត្យមើលឡើងវិញ នូវរឿងនេះទាំងមូលអំពីការកាត់ស្បែក។ គំរូដូចនេះក៏មានសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ ការចាំងពន្លឺដ៏អស្ចារ្យលើប្រធានព្រះគម្ពីរ នៅពេលខ្លះបាននាំឲ្យពួកអ្នកបំរើចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះ«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ» ដើម្បីឲ្យពិនិត្យមើលឡើងវិញនូវប្រធានដែលទាក់ទងនោះ ដូចជាឧទាហរណ៍នៅថ្មីៗនេះបានបង្ហាញមក។—ម៉ាថាយ ២៤:៤៥
១៤-១៦. តើតាមរបៀបណាដែលការកែសម្រួលនៃទស្សនៈរបស់យើងស្តីអំពីព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណ មានអានុភាពលើការយល់របស់យើងស្តីអំពីអេសេគាល ជំពូក៤០ទៅជំពូក៤៨?
១៤ នៅក្នុងឆ្នាំ១៩៧១ការពន្យល់មួយស្តីអំពីទំនាយរបស់អេសេគាល បានត្រូវបោះពុម្ពក្នុងសៀវភៅ«សាសន៍នឹងដឹងថាអញនេះហើយជាព្រះយេហូវ៉ា»—យ៉ាងដូចម្ដេច? ជំពូកមួយក្នុងសៀវភៅនោះបានពិគ្រោះយ៉ាងសង្ខេប អំពីចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាលស្តីអំពីព្រះវិហារ។ (អេសេគាល ៤០-៤៨ ជំពូក៤០-៤៨) នៅពេលនោះ ការដៅបញ្ជាក់គឺនូវរបៀបដែលព្រះវិហារក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាល នឹងត្រូវសម្រេចក្នុងពិភពលោកថ្មី។—ពេត្រុសទី២ ៣:១៣
១៥ ប៉ុន្តែ អត្ថបទពីរដែលបានបោះពុម្ពនៅក្នុងទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម នៅថ្ងៃទី១ ខែធ្នូ ឆ្នាំ១៩៧២ បានមានអានុភាពលើការយល់របស់យើងស្តីអំពីចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាល។ អត្ថបទនោះបានពិគ្រោះព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណដ៏ឧត្តម ដែលបានរៀបរាប់ដោយសាវ័កប៉ុលក្នុងហេព្រើរ ១០ ជំពូក១០។ ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនេះបានពន្យល់ថាបន្ទប់បរិសុទ្ធនិងទីធ្លាខាងក្នុងនៃព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណ ទាក់ទងនឹងស្ថានភាពនៃពួកចាក់ប្រេងតាំង កាលដែលពួកគេនៅលើផែនដីនេះ។ នៅពេលដែលអេសេគាល អេសេគាល ៤០–៤៨ ជំពូក៤០ទៅជំពូក៤៨ បានត្រូវពិនិត្យមើលឡើងវិញជាច្រើនឆ្នាំក្រោយមក នោះគឺបានត្រូវយល់ថា ដូចជាព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណកំពុងតែមានដំណើរការសព្វថ្ងៃនេះ ដូច្នេះព្រះវិហារដែលអេសេគាលបានឃើញ ក៏ត្រូវមានដំណើរការសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ តើយ៉ាងដូចម្ដេចទៅ?
១៦ នៅក្នុងចក្ខុនិមិត្តរបស់អេសេគាល ពួកសង្ឃបានត្រូវគេឃើញដើរនៅក្នុងទីធ្លានៃព្រះវិហារនេះ កាលដែលគេបំរើកុលសម្ព័ន្ធដែលមិនមែនជាសង្ឃនោះ។ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ពួកសង្ឃទាំងនេះតំណាង«ពួកសង្ឃហ្លួង» គឺពួកអ្នកបំរើចាក់ប្រេងតាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ (ពេត្រុសទី១ ២:៩) ប៉ុន្តែ ពួកគេនឹងមិនបំរើនៅលើផែនដីជាទីធ្លាព្រះវិហារ ជារៀងរហូតក្នុងកំឡុងការសោយរាជ្យមួយពាន់ឆ្នាំរបស់ព្រះគ្រីស្ទនោះទេ។ (វិវរណៈ ២០:៤) ក្នុងកំឡុងពេលនោះសឹងតែទាំងអស់ គឺពួកចាក់ប្រេងតាំងនឹងបំរើព្រះនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុតក្នុងព្រះវិហារខាងវិញ្ញាណ ដែលជា«ស្ថានសួគ៌នោះឯង»។ (ហេព្រើរ ៩:២៤) ដោយព្រោះឃើញពួកសង្ឃដើរចេញចូលក្នុងទីធ្លានៃព្រះវិហារដែលអេសេគាលឃើញ នោះចក្ខុនិមិត្តកំពុងតែសម្រេចសព្វថ្ងៃនេះ កាលដែលពួកចាក់ប្រេងតាំងខ្លះនៅលើផែនដីនេះនៅឡើយ។ ដោយយល់ស្របនឹងនេះ ទស្សនាវដ្ដីនេះនៅថ្ងៃទី១ ខែមីនា ឆ្នាំ១៩៩៩ នោះក៏បានបង្ហាញនូវទស្សនៈដែលបានត្រូវកែសម្រួលខាងប្រធាននេះ។ ដូច្នេះហើយ តាំងពីដើមដល់ចុងសតវត្សទី២០នេះ នោះពន្លឺខាងវិញ្ញាណបានត្រូវបញ្ចាំងលើទំនាយរបស់អេសេគាល។
ចូរសុខចិត្តកែសម្រួលទស្សនៈរបស់អ្នក
១៧. តើការកែសម្រួលអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើចំពោះទស្សនៈផ្ទាល់ខ្លួន តាំងពីបានចំណេះនៃសេចក្ដីពិត ហើយតើការទាំងនេះបានមានប្រយោជន៍យ៉ាងណាចំពោះអ្នក?
១៧ អ្នកណាដែលចង់មានចំណេះអំពីសេចក្ដីពិត ត្រូវតែសុខចិត្តនាំ«អស់ទាំងគំនិត ឲ្យចុះចូលស្ដាប់បង្គាប់ព្រះគ្រីស្ទ»។ (កូរិនថូសទី២ ១០:៥) នោះគឺមិនតែងតែស្រួលនោះទេ ជាពិសេសពេលដែលទស្សនៈបានចាក់ឫសយ៉ាងខ្លាំងនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ មុននឹងរៀនអំពីសេចក្ដីពិតរបស់ព្រះ អ្នកប្រហែលជាបានសប្បាយនឹងការធ្វើបុណ្យណាខ្លះ ដែលទាក់ទងថ្ងៃឈប់សម្រាកខាងសាសនាជាមួយនឹងគ្រួសាររបស់អ្នក។ ក្រោយពីអ្នកបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរ អ្នកប្រហែលជាដឹងថាពិធីបុណ្យទាំងនេះ គឺពិតជាមានកំណើតពីពាហិរជន។ មុនដំបូង អ្នកប្រហែលជាមានចិត្តស្ទាក់ស្ទើរដើម្បីអនុវត្តនូវអ្វីដែលអ្នកបានរៀន។ ប៉ុន្តែ នៅទីបំផុត សេចក្ដីស្រឡាញ់ចំពោះព្រះបានបង្ហាញឲ្យឃើញថា ខ្លាំងជាងមនោសញ្ចេតនាខាងសាសនា ហើយអ្នកក៏ឈប់ធ្វើបុណ្យណាដែលមិនផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ។ តើព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានពរដល់សេចក្ដីសម្រេចចិត្តរបស់អ្នកឬទេ?—ប្រៀបមើល ហេព្រើរ ១១:២៥
១៨. តើយើងគួរតែមានប្រតិកម្មយ៉ាងណា ពេលដែលការយល់របស់យើងអំពីសេចក្ដីពិតក្នុងព្រះគម្ពីរ បានត្រូវធ្វើឲ្យឃើញច្បាស់នោះ?
១៨ យើងតែងតែទទួលប្រយោជន៍ដោយធ្វើអ្វីៗតាមផ្លូវរបស់ព្រះ។ (អេសាយ ៤៨:១៧, ១៨) ដូច្នេះនៅពេលដែលទស្សនៈរបស់យើងស្តីអំពីបទគម្ពីរបានត្រូវធ្វើឲ្យច្បាស់ឡើង នោះសូមឲ្យយើងអរសប្បាយនឹងការរីកចំរើនខាងសេចក្ដីពិតចុះ! ពិតមែន ដោយយើងទទួលនូវពន្លឺជាបន្ត បញ្ជាក់ថាយើងកំពុងតែនៅលើផ្លូវត្រឹមត្រូវ។ នេះជា«ផ្លូវរបស់មនុស្សសុចរិត» ដែល«ធៀបដូចជាពន្លឺដែលកំពុងតែរះឡើង ដែលភ្លឺកាន់តែខ្លាំងឡើង ដរាបដល់ពេញកំឡាំង»។ (សុភាសិត ៤:១៨) ពិតមែន នៅបច្ចុប្បន្ននេះយើងឃើញនូវលក្ខណៈខ្លះនៃគោលបំណងរបស់ព្រះតាម«បែបស្រអាប់»។ ប៉ុន្តែ នៅពេលដែលពេលកំណត់របស់ព្រះមកដល់ យើងនឹងយល់ឃើញនូវសេចក្ដីពិតដ៏ថ្កុំថ្កើង ឲ្យតែជើងរបស់យើងបានរក្សានៅយ៉ាងមុតមាំលើ«ផ្លូវ»នោះ។ នៅពេលចន្លោះនេះ សូមឲ្យយើងរំភើបចិត្តដោយសេចក្ដីពិតទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើឲ្យយល់ច្បាស់ ហើយរង់ចាំនូវការបំភ្លឺលើទំនាយណា ដែលមិនទាន់យល់ច្បាស់លាស់នោះ។
១៩. តើអ្វីទៅជាវិធីមួយដើម្បីបង្ហាញថា យើងស្រឡាញ់សេចក្ដីពិតនោះ?
១៩ តើតាមរបៀបណាដែលយើងសម្ដែងនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់យើង ចំពោះពន្លឺតាមវិធីដ៏មានប្រយោជន៍នោះ? វិធីមួយគឺដោយអានបន្ទូលរបស់ព្រះយ៉ាងទៀងទាត់ រៀងរាល់ថ្ងៃប្រសិនបើធ្វើទៅបាន។ តើអ្នកកំពុងតែធ្វើតាមកម្មវិធីនៃការអានព្រះគម្ពីរដោយទៀងទាត់ឬទេ? ទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមនិងទស្សនាវដ្ដីភ្ញាក់រឭក! ក៏ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវអាហារខាងវិញ្ញាណដ៏បរិបូរឲ្យយើងគាប់ចិត្តនឹងនោះដែរ។ សូមពិចារណាមើលដែរ នូវសៀវភៅ សៀវភៅស្តើង និងប្រកាសនវត្ថុឯទៀត ដែលបានរៀបចំឡើងសំរាប់ជាប្រយោជន៍របស់យើង។ ហើយចុះយ៉ាងណាវិញ ចំពោះសេចក្ដីរាយការណ៍ដ៏លើកទឹកចិត្តអំពីសកម្មភាពផ្សព្វផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រ ដែលបានបោះពុម្ពក្នុងសៀវភៅប្រចាំឆ្នាំនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា?
២០. តើមានការទាក់ទងគ្នាយ៉ាងណារវាងពន្លឺនិងសេចក្ដីពិត ដែលចេញពីព្រះយេហូវ៉ានិងការចូលរួមរបស់យើងនៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាននោះ?
២០ ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានតបឆ្លើយតាមរបៀបដ៏អស្ចារ្យដល់សេចក្ដីអធិស្ឋាន ដែលបានសម្ដែងមកនៅទំនុកដំកើង ៤៣:៣។ នៅទីបញ្ចប់នៃខនោះ យើងអានថា៖ «ឱសូមផ្សាយពន្លឺនឹងសេចក្ដីពិត ចេញមកនាំមុខទូលបង្គំ ដើម្បីឲ្យបាននាំទូលបង្គំទៅឯភ្នំបរិសុទ្ធ ហើយក្នុងព្រះវិហារនៃទ្រង់»។ តើអ្នកទន្ទឹងចាំដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះយេហូវ៉ាជាមួយនឹងហ្វូងមនុស្សដ៏ធំនោះឬទេ? សេចក្ដីបង្ហាត់បង្រៀនខាងវិញ្ញាណ ដែលបានផ្ដល់មកនៅឯកិច្ចប្រជុំរបស់យើង គឺជាផ្លូវដ៏សំខាន់មួយ ដែលព្រះយេហូវ៉ាផ្ដល់ការបំភ្លឺសព្វថ្ងៃនេះ។ តើយើងអាចធ្វើអ្វីដើម្បីឲ្យយើងមានការអបអរខ្លាំងទៀត សំរាប់កិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន? យើងសូមអញ្ជើញអ្នកឲ្យពិនិត្យដោយអធិស្ឋាននឹងប្រធាននេះក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
[កំណត់សម្គាល់]
^ ក្រោយពីមរណភាពរបស់បងប្រុសរ៉ាសិល នោះប្រកាសនវត្ថុដែលបានតាំងជាក្បាលទីប្រាំពីរនៃការសិក្សាក្នុងបទគម្ពីរ បានត្រូវរៀបចំឡើងដើម្បីផ្ដល់នូវការពន្យល់ស្តីអំពីសៀវភៅអេសេគាលនិងវិវរណៈ។ សៀវភៅនេះគឺមានមូលដ្ឋាន ជាផ្នែកខ្លះលើសេចក្ដីសង្កេតដែលបងប្រុសរ៉ាសិលបានថ្លែងស្តីអំពីសៀវភៅទាំងនោះ។ ប៉ុន្តែ ពេលវេលាដើម្បីនឹងលាតត្រដាងអត្ថន័យនៃទំនាយទាំងនោះមិនទាន់មកដល់ ហើយជាទូទៅ ការពន្យល់ដែលបានធ្វើឡើងក្នុងការសិក្សាក្នុងបទគម្ពីរក្បាលនោះគឺស្រពេចស្រពិល។ នៅក្នុងកំឡុងឆ្នាំជាបន្ទាប់ ព្រះគុណដែលគ្មានសិទ្ធិទទួលរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងព្រឹត្ដិការណ៍ក្នុងពិភពលោក បានអនុញ្ញាតឲ្យពួកគ្រីស្ទានយល់នូវអត្ថន័យនៃសៀវភៅទំនាយទាំងនោះ បានត្រឹមត្រូវថែមទៀត។
តើអ្នកអាចឆ្លើយបានឬទេ?
• ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាលាតត្រដាងគោលបំណងរបស់ទ្រង់ជាបណ្ដើរៗ?
• តើតាមរបៀបណាដែលពួកសាវ័កនិងពួកចាស់ទុំនៅក្នុងទីក្រុងយេរូសាឡិម បានដោះស្រាយរឿងអំពីការកាត់ស្បែកនោះ?
• តើរបៀបសិក្សាព្រះគម្ពីរអ្វី ដែលពួកសិស្សព្រះគម្ពីរពីដើមបានចាប់ប្រើ ហើយហេតុអ្វីក៏នេះជាអ្វីដ៏ចម្លែក?
• សូមពន្យល់នូវរបៀបដែលពន្លឺខាងវិញ្ញាណ ត្រូវលាតត្រដាងក្នុងពេលកំណត់របស់ព្រះ។
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៥]
ឆាល្ស ថេហ្ស រ៉ាសិល បានដឹងថាពន្លឺនឹងរះឡើងលើសៀវភៅវិវរណៈ ពេលគ្រាកំណត់របស់ព្រះមកដល់