តើអ្នកសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរចំពោះអ្នកដទៃឬទេ?
តើអ្នកសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរចំពោះអ្នកដទៃឬទេ?
‹ខ្ញុំមិនខ្វល់នឹងអ្វីដែលមនុស្សដទៃគិតនោះទេ!› ក្នុងមួយរំពេចដែលមានកំហឹងឬការអន្ទះអន្ទែងនោះ ប្រហែលជាអ្នកបានពោលពាក្យអះអាងដ៏ឥតកោតញញើត។ ក៏ប៉ុន្តែពេលដែលការធ្វើឫកក្លាហានបានអន់ទៅៗ អ្នកប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ខ្វល់ខ្វាយទាំងរសាប់រសល់ទៀតផង។ ហេតុអ្វី? ពីព្រោះយើងភាគច្រើន ពិតជាខ្វល់ខ្វាយនូវអ្វីដែលអ្នកដទៃគិតអំពីយើង។
ប្រាកដហើយ យើងគួរតែខ្វល់អំពីអារម្មណ៍របស់អ្នកដទៃ។ ជាគ្រីស្ទានដ៏ជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ជាពិសេសយើងត្រូវតែខ្វល់ខ្វាយយ៉ាងសមគួរ អំពីរបៀបដែលអ្នកដទៃគិតអំពីយើង។ យ៉ាងណាមិញ យើងជា«ទីដែលសំរាប់ឲ្យលោកីយបានមើលលេង»។ (កូរិនថូសទី១ ៤:៩) នៅកូរិនថូសទី២ ៦:៣, ៤ យើងរកឃើញនូវឱវាទដ៏ល្អរបស់សាវ័កប៉ុល ដែលថា៖ ‹យើងខ្ញុំក៏មិនបង្អាក់បង្អន់ចិត្តដល់អ្នកណាក្នុងកិច្ចការអ្វីឡើយ ក្រែងមានអ្នកណាថ្កោលទោសចំពោះការងារនេះ ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ នោះយើងខ្ញុំខំសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរ ទុកដូចជាអ្នកបំរើព្រះ›។
ប៉ុន្តែ តើការសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរចំពោះអ្នកដទៃមានន័យយ៉ាងណា? តើនេះមានន័យថាយើងលើកខ្លួនយើងឬទាក់ទាញអារម្មណ៍ដែលមិនសមគួរ ដើម្បីខ្លួនយើងនិងសមត្ថភាពរបស់យើងឬ? អត់ទេ។ ប៉ុន្តែនេះគឺតម្រូវឲ្យអនុវត្តតាមពាក្យដែលមាននៅឯពេត្រុសទី១ ២:១២៖ «ទាំងប្រព្រឹត្តដោយទៀងត្រង់ នៅក្នុងពួកសាសន៍ដទៃដើម្បី . . . ឲ្យគេបានសរសើរដល់ព្រះ . . . ដោយគេឃើញការល្អរបស់អ្នករាល់គ្នាវិញ»។ ពួកគ្រីស្ទានសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យចរិយារបស់គេបង្ហាញជាភស្តុតាងវិញ! នៅទីបំផុត នេះនឹងនាំឲ្យមានការសរសើរដល់ព្រះ មិនមែនដល់យើងនោះទេ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ ការសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរចំពោះអ្នកដទៃ ក៏ប្រហែលជាមានប្រយោជន៍ផ្ទាល់ខ្លួនដែរ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវចំណុចបីយ៉ាង ដែលនេះអាចជាការពិតចំពោះអ្នក។
ជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅថ្ងៃខាងមុខ
ជាឧទាហរណ៍ ចូរពិនិត្យមើលរឿងអាពាហ៍ពិពាហ៍។ នេះគឺជាអំណោយទានពីព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះ«ដែលគ្រប់ទាំងគ្រួនៅស្ថានសួគ៌ ហើយនៅផែនដី មាននាមត្រកូលពីទ្រង់មក»។ (អេភេសូរ ៣:១៥) ប្រហែលជាអ្នកមានចិត្តប្រាថ្នាចង់រៀបការនៅថ្ងៃណាមួយ។ បើអ៊ីចឹងមែន តើដល់កំរិតណាដែលអ្នកសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរ ទុកជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍នៅថ្ងៃខាងមុខនោះ? ត្រូវហើយ តើកេរ្ដិ៍ឈ្មោះអ្វីដែលអ្នកបានធ្វើសំរាប់ខ្លួនឯង ជាបុរសឬស្ត្រីគ្រីស្ទានក្នុងកាលដែលនៅលីវនោះ?
នៅប្រទេសខ្លះ នេះជាអ្វីដ៏ខ្វល់ខ្វាយខ្លាំងណាស់ដល់ក្រុមគ្រួសារ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅប្រទេសហ្គាណា ពេលដែលបុគ្គលពីរនាក់ចង់រៀបការជាមួយគ្នា នោះតាមទំនៀមទម្លាប់ មួយគូនេះត្រូវជំរាបឪពុកម្ដាយរបស់គេ។ ហើយបន្ទាប់មក ឪពុកម្ដាយទាំងសងខាងក៏ប្រាប់សមាជិកឯទៀតក្នុងគ្រួសារ។ រួចមក ក្រុមគ្រួសាររបស់បុរសក៏ខំរកឲ្យបានប្រាកដ នូវកេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់សាម៉ីខ្លួនស្រីនេះក្នុងតំបន់អ្នកជិតខាងរបស់នាង។ នៅពេលដែលឪពុកម្ដាយជឿជាក់ច្បាស់អំពីភាពសមរម្យរបស់ស្ត្រីនេះហើយ នោះពួកគាត់នឹងប្រាប់ក្រុមគ្រួសារខាងស្រី ស្តីអំពីគោលបំណងរបស់កូនប្រុសគេ ដែលចង់រៀបការជាមួយកូនស្រីនោះ។ ឥឡូវនេះ ក្រុមគ្រួសារខាងស្រីក៏ពិនិត្យមើលនូវកេរ្ដិ៍ឈ្មោះរបស់បុរសនេះដែរ មុននឹងសុខចិត្តឲ្យរៀបការនោះ។ ពាក្យចាស់បុរាណរបស់ពួកសាសន៍ហ្គាណាចែងថា៖ «សួរអស់អ្នកដែលគួរតែដឹង មុននឹងអ្នករៀបអាពាហ៍ពិពាហ៍»។
ចុះយ៉ាងណាវិញនៅបស្ចិមប្រទេសដែលជាធម្មតាទូទៅ បុគ្គលម្នាក់ៗបានអនុញ្ញាតឲ្យជ្រើសរើសគូអាពាហ៍ពិពាហ៍របស់ខ្លួននោះ? សូម្បីតែនៅប្រទេសទាំងនោះ បុរសឬស្ត្រីគ្រីស្ទានដែលមានគំនិតចាស់ទុំហើយប្រកបដោយប្រាជ្ញា ស្វែងរកការផ្ដល់ឲ្យយោបល់ដោយត្រង់ៗ ពីអស់អ្នកដែលស្គាល់ច្បាស់ពីគូនោះ ដូចជាឪពុកម្ដាយឬក៏មិត្តដែលមានគំនិតចាស់ទុំ។ យោងទៅតាមសៀវភៅ កូនសោនៃសុភមង្គលក្នុងក្រុមគ្រួសារ នោះយុវនារីប្រហែលជាសួរថា៖ «‹តើបុរសនេះមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះយ៉ាងណា? តើនរណាជាមិត្តរបស់គាត់? តើគាត់បង្ហាញនូវការចេះទប់ចិត្តឬទេ? តើគាត់ប្រព្រឹត្តលើមនុស្សចាស់ៗយ៉ាងណាដែរ? តើគាត់មកពីក្រុមគ្រួសារបែបណា? តើគាត់ទាក់ទងយ៉ាងណាជាមួយពួកគេ? តើគាត់មានអាកប្បកិរិយាយ៉ាងណាចំពោះប្រាក់កាស? តើគាត់ប្រើភេសជ្ជៈស្រាដោយឥតត្រឹមត្រូវឬទេ? តើគាត់មានចិត្តឆេវឆាវ ថែមទាំងឃោរឃៅទេ? តើគាត់មានភារកិច្ចណាខ្លះក្នុងក្រុមជំនុំ? ហើយតើគាត់ប្រកបភារកិច្ចទាំងនោះបានយ៉ាងណា? តើខ្ញុំអាចមានការគោរពយ៉ាងជ្រាលជ្រៅចំពោះគាត់ឬទេ?›—លេវីវិន័យ ១៩:៣២; សុភាសិត ២២:២៩; ៣១:២៣; អេភេសូរ ៥:៣-៥, ៣៣; ធីម៉ូថេទី១ ៥:៨; ៦:១០; ទីតុស ២:៦, ៧»។ *
បុរសម្នាក់ក៏អាចធ្វើដូច្នេះដែរ ដោយចង់សួរអំពីស្ត្រីគ្រីស្ទានណា ដែលគាត់ចង់ពិចារណានឹងរៀបការជាមួយនោះ។ យោងទៅតាមព្រះគម្ពីរ បូអូសបានយកការចាប់អារម្មណ៍បែបនេះជាមួយនាងរស់ ជាស្ត្រីដែលគាត់បានរៀបការជាមួយនៅពេលក្រោយមក។ នៅពេលដែលនាងរស់បានសួរថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកប្រោសមេត្ដា ដោយអាណិតដល់ខ្ញុំជាសាសន៍ដទៃដូច្នេះ»? បូអូសបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គេបានប្រាប់ដល់ខ្ញុំ ពីគ្រប់ទាំងកិរិយា ដែលនាងបានប្រព្រឹត្ត»។ (នាងរស់ ២:១០-១២) ត្រូវហើយ បូអូសមិនគ្រាន់តែបានសង្កេតមើលដោយភ្នែកផ្ទាល់ ដែលនាងរស់ជាស្ត្រីមានចិត្តស្មោះត្រង់ និងខំប្រឹងធ្វើការប៉ុណ្ណោះទេ ប៉ុន្តែគាត់បានទទួលពាក្យសសើរពីអ្នកដទៃផងដែរ។
ស្រដៀងគ្នាដែរ ចរិយារបស់អ្នកគឺសំខាន់ណាស់ ថាតើអ្នកដទៃចាត់ទុកអ្នកជាគូអាពាហ៍ពិពាហ៍ដ៏សមរម្យម្នាក់ឬយ៉ាងណា។ បើអ៊ីចឹង តើអ្នកសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរយ៉ាងណាដែរ ចំពោះអ្នកដទៃស្តីអំពីរឿងនេះ?
ជានិយោជិតម្នាក់
កន្លែងធ្វើការជាកន្លែងមួយ ដែលការរក្សាចរិយាល្អអាចនាំឲ្យអ្នកមានប្រយោជន៍។ ការដេញជើងគ្នានឹងការងារប្រហែលជាមានខ្លាំងណាស់។ និយោជិតណាដែលមានល្បីឈ្មោះជាអ្នករឹងរូស មានទម្លាប់មកយឺត និងមានចិត្តឥតទៀងត្រង់ នោះតែងតែត្រូវគេដេញចោល។ ក្រុមហ៊ុនខ្លះក៏ប្រហែលជាបញ្ឈប់ការងាររបស់ពួកនិយោជិត ដែលមានបទពិសោធន៍ច្រើនដែរ ដើម្បីកាត់បន្ថយការចំណាយ។ នៅពេលដែលពួកអ្នកអត់មានការងារធ្វើស្វែងរកការងារថ្មី នោះគេប្រហែលជាដឹងថា ក្រុមហ៊ុននោះនឹងទាក់ទងជាមួយអតីតនិយោជកដែលគេធ្វើការជាមួយពីមុន ដើម្បីដឹងឲ្យបានប្រាកដអំពីទម្លាប់ខាងការងាររបស់គេ អាកប្បកិរិយា និងបទពិសោធន៍។ ពួកគ្រីស្ទានជាច្រើននាក់បានសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរឲ្យនិយោជកឃើញ ដោយសារមារយាទដ៏ចេះគោរព សំលៀកបំពាក់សមរម្យ ចរិយាដ៏ល្អ និងគុណសម្បត្ដិគ្រីស្ទានដ៏អស្ចារ្យ។
ចិត្តទៀងត្រង់ជាគុណសម្បត្ដិមួយបែប ហើយនេះមានអាទិភាពជាងគេដល់ពួកនិយោជកជាច្រើន។ ដូចជាសាវ័កប៉ុល នោះយើងចង់«ប្រព្រឹត្តល្អ ក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់»។ (ហេព្រើរ ១៣:១៨) នៅក្រុមហ៊ុនជីករ៉ែមួយនៅក្នុងប្រទេសហ្គាណា គឺមានការរាយការណ៍អំពីការលួចបន្ដិចបន្តួច។ អ្នកត្រួតត្រានៅឯរោងចក្រធ្វើរ៉ែនោះ ដែលជាស្មរបន្ទាល់អាចរក្សានូវមុខងាររបស់គាត់ កាលដែលអ្នកដទៃបានត្រូវបណ្ដេញចេញ។ ហេតុអ្វី? ក្រុមហ៊ុនបានសង្កេតឃើញនូវចិត្តទៀងត្រង់របស់គាត់ ក្នុងរយៈពេលជាយូរមកហើយ។ ការខំប្រឹងធ្វើការនិងការគោរពដល់អាជ្ញាធរ ក៏បានត្រូវគេដឹងទូទៅដែរ។ ត្រូវហើយ ចរិយាដ៏ទៀងត្រង់របស់គាត់បានធ្វើឲ្យគាត់នៅតែមានការងារធ្វើ!
តើមានរបស់អ្វីទៀត ដែលគ្រីស្ទានម្នាក់អាចធ្វើដើម្បីសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរ ពេលដែលរកការងារធ្វើនោះ? ចូររៀនឲ្យចេះនូវជំនាញនឹងមុខងារណា ដែលគេបានផ្ដល់ឲ្យអ្នកធ្វើ។ (សុភាសិត ២២:២៩) ចូរខំប្រឹងធ្វើការដោយយកចិត្តទុកដាក់និងឲ្យអស់ពីសម្បជញ្ញៈ។ (សុភាសិត ១០:៤; ១៣:៤) ចូរប្រព្រឹត្តចំពោះនិយោជកនិងអ្នកត្រួតត្រាខាងការងារដោយការគោរព។ (អេភេសូរ ៦:៥) ការមកទៀងពេល សេចក្ដីទៀងត្រង់ ភាពផ្ដល់ឲ្យនូវផលល្អ និងការខំប្រឹងធ្វើការ គឺជាគុណសម្បត្ដិដែលនិយោជកសរសើរ ហើយគុណសម្បត្ដិទាំងនោះអាចជួយអ្នកឲ្យរកការងារធ្វើបាន ទោះជានៅគ្រាដែលមិនសូវមានការងារធ្វើក៏ដោយ។
ភារកិច្ចផ្សេងៗក្នុងក្រុមជំនុំ
ឥឡូវនេះសំខាន់ជាងគ្រាឯណាទៅទៀត គឺត្រូវការពួកបុរសដែលមានគំនិតចាស់ទុំ ដើម្បីឲ្យនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ តើមូលហេតុអ្វី? អេសាយបានទាយថា៖ «ចូរពង្រីកទីដំឡើងត្រសាលឯងឲ្យធំឡើង ហើយឲ្យវារាល់គ្នាសន្ធឹងសំយាយសំពត់ត្រសាលរបស់ឯងទៅ»។ (អេសាយ ៥៤:២) ក្នុងការសម្រេចនឹងទំនាយនេះ នោះក្រុមជំនុំទូទៅរបស់ព្រះយេហូវ៉ាតែងតែមានការរីកចំរើនជាបន្ត។
ដូច្នេះ បើអ្នកជាបុរសគ្រីស្ទានម្នាក់ តើតាមរបៀបណាដែលអ្នកសម្ដែងកិរិយាសមគួរ ទុកខ្លួនអ្នកជាបុគ្គលដែលមានគុណវុឌ្ឍិដើម្បីបំរើក្នុងឋានៈដែលបានត្រូវតែងតាំងឡើងនោះ? ចូរពិនិត្យមើលនូវគំរូរបស់យុវបុរសធីម៉ូថេ។ លូការាយការណ៍ថាធីម៉ូថេ«គាត់ជាអ្នកមានកេរ្ដិ៍ឈ្មោះល្អក្នុងពួកជំនុំនៅលីស្ដ្រា នឹងអ៊ីកូនាម»។ ត្រូវហើយ ដោយសារចរិយាដ៏ល្អរបស់គាត់ នោះយុវបុរសនេះបានបង្ហាញដោយអាកប្បកិរិយាសមគួរចំពោះអ្នកដទៃនៅក្នុងទីក្រុងទាំងពីរនោះ។ ដូច្នេះហើយ ប៉ុលបានអញ្ជើញធីម៉ូថេឲ្យចូលរួមធ្វើដំណើរជាមួយគាត់ក្នុងកិច្ចបំរើ។—កិច្ចការ ១៦:១-៤
តើបុរសសព្វថ្ងៃនេះ‹ឈោងយកភារកិច្ចមើលខុសត្រូវ›តាមរបៀបដ៏សមគួរ ហើយតាមផ្លូវរបស់ព្រះយ៉ាងដូចម្ដេច? ប្រាកដជាមិនមែនតែងតាំងដោយការឃោសនាបញ្ចុះបញ្ចូលនោះទេ ក៏ប៉ុន្តែដោយបណ្ដុះនូវគុណសម្បត្ដិខាងវិញ្ញាណ ដែលត្រូវការចាំបាច់សំរាប់ភារកិច្ចបែបនេះ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១-១០, ១២, ១៣; ទីតុស ១:៥-៩) គាត់ក៏អាចបង្ហាញថាគាត់«ចង់បានការល្អប្រសើរ» ដោយចូលរួមយ៉ាងពេញលេញក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនិងការធ្វើឲ្យមានសិស្ស។ (ម៉ាថាយ ២៤:១៤; ២៨:១៩, ២០) អស់អ្នកដែលសម្ដែងកិរិយាសមគួរ ជាពួកបុរសគ្រីស្ទានដែលចេះមើលខុសត្រូវ គឺមានការចាប់អារម្មណ៍យ៉ាងស្មោះនឹងសុខុមាលភាពនៃបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់គេ។ ពួកគេធ្វើតាមឱវាទរបស់សាវ័កប៉ុល ដែលថា៖ «ខាងសេចក្ដីខ្វះខាតរបស់ពួកបរិសុទ្ធ នោះក៏ចូរផ្គត់ផ្គង់ឲ្យ ទាំងខំប្រឹងឲ្យមានសេចក្ដីចៅរ៉ៅផងចុះ»។ (រ៉ូម ១២:១៣) ដោយធ្វើយ៉ាងដូច្នោះ នោះបុរសគ្រីស្ទានម្នាក់ពិតជាអាច‹សម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរថាខ្លួនជាអ្នកបំរើរបស់ព្រះ›។
សម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរគ្រប់ពេលវេលា
ការសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរចំពោះអ្នកដទៃ មិនមែនបានសេចក្ដីថាធ្វើពើឬទៅជា«ចង់បំពេញដល់ចិត្តមនុស្សនោះឡើយ»។ (អេភេសូរ ៦:៦) ដល់ទីបំផុត នេះមានន័យថាជាការសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរចំពោះព្រះដ៏ជាអ្នកបង្កើតរបស់យើង គឺព្រះយេហូវ៉ា ដោយធ្វើតាមក្រិត្យវិន័យនិងគោលការណ៍របស់ទ្រង់អស់ពីសម្បជញ្ញៈ។ ប្រសិនបើអ្នកបណ្ដុះភាពខាងវិញ្ញាណរបស់អ្នក និងពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់អ្នកជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា នោះអ្នកដទៃនឹងឃើញនូវការរីកចំរើននេះ ក្នុងរបៀបដែលអ្នកប្រព្រឹត្តលើសមាជិកក្រុមគ្រួសារអ្នក ពួកអ្នកធ្វើការជាមួយ ហើយពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា។ ពួកគេក៏សង្កេតឃើញនូវចិត្តនឹងធឹងនិងតុល្យភាពរបស់អ្នក ការចេះវិនិច្ឆ័យដ៏ល្អរបស់អ្នក សមត្ថភាពរបស់អ្នកក្នុងការបំពេញនូវភារកិច្ច និងចិត្តដ៏រាបទាបរបស់អ្នក។ នេះនឹងធ្វើឲ្យគេមានសេចក្ដីស្រឡាញ់និងការគោរពចំពោះអ្នក ហើយអ្វីដែលសំខាន់ជាង នោះធ្វើឲ្យអ្នកមានការយល់ព្រមពីព្រះយេហូវ៉ា ពីព្រោះអ្នកសម្ដែងអាកប្បកិរិយាសមគួរចំពោះអ្នកដទៃ!
[កំណត់សម្គាល់]
^ បានបោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។
[រូបភាពនៅទំព័រ៣០]
ឪពុកម្ដាយជាច្រើនសួរដោយប្រាជ្ញាអំពីកេរ្ដិ៍ឈ្មោះនៃបុគ្គលម្នាក់ ដែលកូនប្រុសឬកូនស្រីគេបានចាប់អារម្មណ៍ចង់រៀបការជាមួយនោះ
[រូបភាពនៅទំព័រ៣២]
បងប្រុសម្នាក់សម្ដែងថាខ្លួនមានអាកប្បកិរិយាសមគួរក្នុងភារកិច្ចខាងកិច្ចបំរើដោយចេះគិតដល់អ្នកដទៃ