ចូរស្ដាប់នូវអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណចែងមក
ចូរស្ដាប់នូវអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណចែងមក
«ហើយកាលណាឯងរាល់គ្នាបែរទៅខាងស្ដាំ ឬខាងឆ្វេង នោះត្រចៀកនឹងឮពាក្យពីក្រោយឯងថា គឺផ្លូវនេះទេ ចូរដើរតាមនេះវិញ»។—អេសាយ ៣០:២១
១, ២. តើព្រះយេហូវ៉ាបានទាក់ទងជាមួយនឹងមនុស្សជាតិ ទូទាំងប្រវត្ដិសាស្ត្រដោយរបៀបណា?
តេលេទស្សន៍វិទ្យុដ៏ធំជាងគេ និងចាប់បានរលកវិទ្យុច្រើនជាងគេក្នុងពិភពលោកគឺស្ថិតនៅកោះផូធើរីកូ។ ជាច្រើនទសវត្សមកហើយ ពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានសង្ឃឹមថានឹងទទួលដំណឹងពីជីវិតនៅក្រៅផ្ទៃផែនដី ដោយប្រើឧបករណ៍ដ៏ធំសម្បើមនេះ។ ក៏ប៉ុន្តែ មិនដែលបានទទួលនូវដំណឹងបែបនេះឡើយ។ តែគួរឲ្យហួសចិត្តមែន គឺមានដំណឹងដ៏ច្បាស់លាស់ពីវិស័យខាងក្រៅ ដែលយើងម្នាក់ៗអាចទទួលពេលណាក៏បានដែរ ដោយមិនប្រើឧបករណ៍ដ៏ស្មុគស្មាញឡើយ។ នេះគឺមកពីប្រភព ដែលខ្ពង់ខ្ពស់ឆ្ងាយជាងជីវិតខាងក្រៅផ្ទៃផែនដីទៅទៀត។ តើអ្វីទៅជាប្រភពនៃដំណឹងនេះ ហើយពួកណាដែលទទួលដំណឹងនោះ? តើដំណឹងនេះចែងប្រាប់យ៉ាងណា?
២ ឯកសារព្រះគម្ពីរមានដំណើររឿងខ្លះៗ ស្តីអំពីគ្រាដែលដំណឹងរបស់ព្រះ បានធ្វើឲ្យបានឮដល់ត្រចៀករបស់មនុស្សជាតិ។ ជួនកាលសារទាំងនេះបានត្រូវយកមកដោយសត្តនិករវិញ្ញាណ ដោយបំរើជាពួកអ្នកនាំសាររបស់ព្រះ។ (លោកុប្បត្តិ ២២:១១, ១៥; សាការី ៤:៤, ៥; លូកា ១:២៦-២៨) បីដង សម្លេងផ្ទាល់របស់ព្រះយេហូវ៉ាបានត្រូវឮ។ (ម៉ាថាយ ៣:១៧; ១៧:៥; យ៉ូហាន ១២:២៨, ២៩) ព្រះក៏បានមានបន្ទូលតាមរយៈព្យាការីដ៏ជាមនុស្ស ដែលពួកគេជាច្រើននាក់បានសរសេរនូវអ្វី ដែលទ្រង់បានបណ្ដាលឲ្យគេតែង។ សព្វថ្ងៃនេះ យើងមានព្រះគម្ពីរ ដែលរួមបញ្ចូលឯកសារសរសេរនៃការនិយាយឆ្លងឆ្លើយទាំងនេះ ព្រមទាំងការបង្រៀនរបស់ព្រះយេស៊ូនិងពួកសិស្សរបស់ទ្រង់ទៀតផង។ (ហេព្រើរ ១:១, ២) ប្រាកដហើយ ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជូនពត៌មានដល់ពួកមនុស្សរបស់ទ្រង់។
៣. តើអ្វីទៅជាគោលបំណងនៃសាររបស់ព្រះ ហើយតើអ្វីដែលតម្រូវពីយើង?
៣ សារទាំងនេះដែលមកពីព្រះ លាតត្រដាងដ៏តិចតួចអំពីសកលលោកខាងរូបធាតុ។ សារទាំងនេះដៅបញ្ជាក់លើរឿងដែលសំខាន់ជាង ដែលមានឥទ្ធិពលលើជីវិតរបស់យើងឥឡូវនេះ និងនៅនាអនាគត។ (ទំនុកដំកើង ១៩:៧-១១; ធីម៉ូថេទី១ ៤:៨) ព្រះយេហូវ៉ាប្រើសារទាំងនេះ ដើម្បីប្រាប់នូវបំណងព្រះហឫទ័យទ្រង់ និងប្រទានយើងនូវការណែនាំរបស់ទ្រង់។ សារទាំងនេះជាផ្លូវមួយ ដែលពាក្យរបស់ព្យាការីអេសាយកំពុងតែសម្រេច ដែលថា៖ «ហើយកាលណាឯងរាល់គ្នាបែរទៅខាងស្ដាំ ឬខាងឆ្វេង នោះត្រចៀកនឹងឮពាក្យពីក្រោយឯងថា គឺផ្លូវនេះទេ ចូរដើរតាមនេះវិញ»។ (អេសាយ ៣០:២១) ព្រះយេហូវ៉ាមិនបង្ខំយើងឲ្យស្ដាប់តាម«ពាក្យ»របស់ទ្រង់ទេ។ គឺស្រេចតែយើងធ្វើតាមការដឹកនាំពីព្រះ និងដើរតាមផ្លូវរបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ។ គឺចំពោះមូលហេតុនេះហើយ ដែលបទគម្ពីរដាស់តឿនយើងឲ្យស្ដាប់តាមបន្ទូល ដែលមកពីព្រះយេហូវ៉ា។ នៅក្នុងសៀវភៅវិវរណៈ ការលើកទឹកចិត្តឲ្យ«ស្ដាប់សេចក្ដី ដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូល» នោះមានប្រាំពីរដង។—វិវរណៈ ២:៧, ១១, ១៧, ២៩; ៣:៦, ១៣, ២២
៤. តើសមហេតុសមផលឬទេក្នុងសម័យយើង ដែលសង្ឃឹមថាព្រះនឹងប្រស្រ័យទាក់ទងយើងដោយផ្ទាល់ពីស្ថានសួគ៌នោះ?
៤ សព្វថ្ងៃនេះ ព្រះយេហូវ៉ាមិនបានមានបន្ទូលដល់យើងដោយផ្ទាល់ពីវិស័យនៅស្ថានសួគ៌ឡើយ។ សូម្បីនៅសម័យព្រះគម្ពីរ ការប្រស្រ័យទាក់ទងតាមវិធីអធិធម្មជាតិគឺជាព្រឹត្ដិការណ៍ដែលពុំសូវមាន ដែលជួនកាលព្រឹត្ដិការណ៍បានកើតឡើងម្ដងក្នុងជាច្រើនសតវត្សឯណោះ។ ទូទាំងប្រវត្ដិសាស្ត្រ ភាគច្រើនព្រះយេហូវ៉ាតែងតែបានប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយរាស្ត្រទ្រង់ ដោយមិនតាមរយៈអង្គទ្រង់ផ្ទាល់នោះទេ។ ហើយសព្វថ្ងៃនេះក៏អ៊ីចឹងដែរ។ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវវិធីបីយ៉ាង ដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយនឹងយើងសព្វថ្ងៃនេះ។
«គ្រប់ទាំងបទគម្ពីរ គឺជាព្រះទ្រង់បានបញ្ចេញព្រះវិញ្ញាណបណ្ដាលឲ្យតែង»
៥. តើអ្វីជាប្រដាប់ដ៏សំខាន់បំផុតរបស់ព្រះយេហូវ៉ា សំរាប់ការប្រស្រ័យទាក់ទងសព្វថ្ងៃនេះ ហើយតើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
៥ ប្រដាប់សំខាន់បំផុតនៃការប្រស្រ័យទាក់ទងរវាងព្រះនិងមនុស្សជាតិ គឺជាព្រះគម្ពីរ។ ព្រះគម្ពីរបានបណ្ដាលឲ្យតែងដោយព្រះ ហើយសេចក្ដីទាំងអស់ក្នុងព្រះគម្ពីរអាចជាប្រយោជន៍ដល់យើង។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១៦) ព្រះគម្ពីរសម្បូណ៌ទៅដោយឧទាហរណ៍នៃមនុស្សមែនទែន ដែលបានប្រើចិត្តសេរីរបស់គេ ដើម្បីសម្រេចចិត្តស្ដាប់តាមសម្លេងរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឬក៏យ៉ាងណា។ ឧទាហរណ៍បែបនេះរំឭកយើងនូវមូលហេតុដ៏ចាំបាច់ ដែលយើងត្រូវស្ដាប់នូវអ្វីដែលវិញ្ញាណរបស់ព្រះមានបន្ទូលមកនោះ។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១១) ព្រះគម្ពីរក៏មានប្រាជ្ញាដែលប្រកបដោយមានប្រយោជន៍ ដែលផ្ដល់ឲ្យយើងនូវឱវាទពេលដែលយើងបានប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីសម្រេចក្នុងជីវិត។ នេះគឺហាក់ដូចជាព្រះបានគង់នៅពីក្រោយយើង មានបន្ទូលដាក់ត្រចៀកយើងនូវពាក្យនេះថា៖ «គឺផ្លូវនេះទេ ចូរដើរតាមនេះវិញ»។
៦. ហេតុអ្វីក៏ព្រះគម្ពីរគឺខ្ពង់ខ្ពស់ឆ្ងាយជាងសៀវភៅទាំងអស់?
៦ ដើម្បីឲ្យបានឮនូវអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលមក តាមរយៈព្រះគម្ពីរ នោះយើងត្រូវតែអានព្រះគម្ពីរឲ្យបានទៀងទាត់។ ព្រះគម្ពីរមិនគ្រាន់តែជាសៀវភៅសរសេរដ៏ល្អ សៀវភៅដ៏ប្រជាប្រិយ ជាសៀវភៅមួយក្នុងចំណោមសៀវភៅជាច្រើន ដែលមានសព្វថ្ងៃនេះនោះទេ។ ព្រះគម្ពីរគឺបានបណ្ដាលឲ្យតែងមកដោយវិញ្ញាណ និងមានគំនិតរបស់ព្រះ។ ហេព្រើរ ៤:១២ ចែងថា៖ «ពីព្រោះ ឯព្រះបន្ទូលនៃព្រះនោះរស់នៅ ហើយពូកែផង ក៏មុតជាងដាវណាមានមុខ២ ទាំងធ្លុះចូលទៅ ទាល់តែកាត់ព្រលឹងនឹងវិញ្ញាណ ហើយសន្លាក់នឹងខួរឆ្អឹងដាច់ពីគ្នា ទាំងពិចារណាអស់ទាំងគំនិតដែលចិត្តគិត ហើយដែលសំរេចដែរ»។ កាលដែលយើងអានព្រះគម្ពីរ នោះពត៌មានរបស់វាធ្លុះចូលគំនិតខាងក្នុងនិងការជំរុញចិត្តរបស់យើង ដូចជាដាវមួយ ដោយលាតត្រដាងនូវកំរិតដែលជីវិតរបស់យើងអនុលោមទៅតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។
៧. ហេតុអ្វីក៏ការអានព្រះគម្ពីរសំខាន់ម្ល៉េះ ហើយតើយើងបានត្រូវលើកទឹកចិត្តឲ្យធ្វើនេះទៀងទាត់ប៉ុណ្ណា?
៧ «អស់ទាំងគំនិតដែលចិត្តគិត»អាចកែប្រែ កាលដែលពេលវេលាកន្លងទៅ ហើយកាលដែលបទពិសោធន៍ក្នុងជីវិតរបស់យើងមានឥទ្ធិពលលើយើង មិនថាបទពិសោធន៍ដ៏ល្អឬក៏ពិបាកក៏ដោយ។ ប្រសិនបើយើងមិនសិក្សាបន្ទូលរបស់ព្រះជារឿយៗ នោះគំនិត អាកប្បកិរិយា និងអារម្មណ៍របស់យើង នឹងលែងសមស្របនឹងគោលការណ៍ព្រះទៀតហើយ។ ដូច្នេះហើយ ព្រះគម្ពីរដាស់តឿនយើងថា៖ «ចូរអ្នករាល់គ្នាពិចារណាខ្លួនឯងមើល តើស្ថិតនៅក្នុងសេចក្ដីជំនឿឬទេ ចូរល្បងខ្លួនមើលចុះ»។ (កូរិនថូសទី២ ១៣:៥) ប្រសិនបើយើងចង់បន្តស្ដាប់តាមអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលមក នោះយើងគួរតែធ្វើតាមឱវាទ ដែលថាយើងត្រូវតែអានបន្ទូលរបស់ព្រះជារៀងរាល់ថ្ងៃ។—ទំនុកដំកើង ១:២
៨. តើពាក្យអ្វីខ្លះរបស់សាវ័កប៉ុល ដែលជួយយើងឲ្យពិនិត្យមើលខ្លួនឯង ស្តីអំពីការអានព្រះគម្ពីរនោះ?
៨ ការរំឭកដ៏សំខាន់មួយសំរាប់ពួកអ្នកអានព្រះគម្ពីរ នោះគឺ៖ ចូរអនុញ្ញាតឲ្យមានពេលវេលាគ្រប់គ្រាន់ដើម្បីធ្វើឲ្យជ្រួតជ្រាបនូវអ្វីដែលអ្នកអាន! ក្នុងការខំប្រឹងធ្វើតាមឱវាទនេះដោយអានព្រះគម្ពីររៀងរាល់ថ្ងៃ នោះយើងមិនចង់អានទាំងប្រញាប់នូវបីបួនជំពូក ដោយឥតយល់នូវអត្ថន័យពីអ្វីដែលយើងអាននោះឡើយ។ ថ្វីបើការអានព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់គឺសំខាន់ក៏ដោយ ការជំរុញចិត្តរបស់យើងមិនមែនគ្រាន់តែធ្វើឡើងឲ្យទាន់តារាងពេលទេ តែយើងគួរមានសេចក្ដីប្រាថ្នាដ៏ស្មោះដើម្បីរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ានិងគោលបំណងរបស់ទ្រង់។ ក្នុងករណីនេះ ប្រហែលជាការប្រសើរបើយើងប្រើពាក្យទាំងនេះរបស់សាវ័កប៉ុល ចំពោះការពិនិត្យមើលខ្លួនឯង។ ក្នុងការសរសេរទៅពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នារបស់គាត់ នោះគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំលុតជង្គង់ នៅចំពោះព្រះវរបិតានៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់នៃយើងរាល់គ្នា។ ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានប្រោសប្រទាន ឲ្យអ្នករាល់គ្នា . . . ឲ្យព្រះគ្រីស្ទបានសណ្ឋិតក្នុងចិត្តអ្នករាល់គ្នា ដោយសារសេចក្ដីជំនឿ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានចាក់ឫស ហើយតាំងមាំមួនក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់ ដើម្បីឲ្យអាចនឹងយល់ ជាមួយនឹងពួកបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នា ពីទទឹង បណ្ដោយ ជំរៅ នឹងកំពស់នៃសេចក្ដីស្រឡាញ់នោះ ហើយឲ្យបានស្គាល់សេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះគ្រីស្ទដ៏រកគិតមិនយល់ ប្រយោជន៍ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានពេញដល់គ្រប់ទាំងសេចក្ដីពោរពេញរបស់ផងព្រះ»។—អេភេសូរ ៣:១៤, ១៦-១៩
៩. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចបណ្ដុះនិងពង្រីក នូវសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់យើងឲ្យរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ានោះ?
៩ ពិតមែន យើងខ្លះដោយចរិត មិនសូវចូលចិត្តការអានទេ កាលដែលអ្នកដទៃជាពួកអ្នកដែលចូលចិត្តអានយ៉ាងខ្លាំងៗនោះ។ ប៉ុន្តែ ទោះជាយើងម្នាក់ៗមានចរិតយ៉ាងណាក៏ដោយ ក៏យើងអាចបណ្ដុះនិងពង្រីកសេចក្ដីប្រាថ្នារបស់យើង ឲ្យរៀនពីព្រះយេហូវ៉ាបានដែរ។ សាវ័កពេត្រុសបានពន្យល់ថា យើងគួរមានចំណង់យ៉ាងខ្លាំងចំពោះចំណេះក្នុងព្រះគម្ពីរ ហើយគាត់បានទទួលស្គាល់ថាសេចក្ដីប្រាថ្នាបែបនេះ ប្រហែលជាត្រូវបណ្ដុះឲ្យមានឡើង។ គាត់បានសរសេរថា៖ «នោះត្រូវឲ្យសង្វាតរកទឹកដោះសុទ្ធ ខាងឯព្រលឹងវិញ្ញាណវិញ ដូចជាទារកដែលទើបនឹងកើត ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានចំរើនធំឡើង ដរាបដល់បានសង្គ្រោះ»។ (ពេត្រុសទី១ ២:២) ការទូន្មានខ្លួនយើងគឺសំខាន់ បើចង់‹បង្កើតឲ្យមានចំណង់យ៉ាងខ្លាំង›ចំពោះការសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ ដូចជាយើងអាចបណ្ដុះឲ្យចូលចិត្តអាហារថ្មី ក្រោយពីភ្លក់ពីរបីដង នោះអាកប្បកិរិយារបស់យើងចំពោះការអាននិងសិក្សា អាចផ្លាស់ប្ដូរឲ្យបានប្រសើរឡើង ប្រសិនបើយើងទូន្មានខ្លួនយើងឲ្យធ្វើតាមទម្រង់ការឲ្យបានទៀងទាត់។
‹អាហារបរិភោគ តាមត្រូវពេល›
១០. តើអ្នកណាដែលរួមបង្គ្រប់‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› ហើយតើព្រះយេហូវ៉ាកំពុងតែប្រើគេនៅសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ វិធីមួយទៀតដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រើដើម្បីមានបន្ទូលមកយើងសព្វថ្ងៃនេះ គឺបានសម្គាល់ដោយព្រះយេស៊ូនៅឯម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧។ នៅទីនោះទ្រង់បានមានបន្ទូលអំពីក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានដែលបានចាក់ប្រេងតាំង ដែលជា‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›បានត្រូវរើសតាំងឲ្យផ្ដល់‹អាហារបរិភោគតាមត្រូវពេល›។ ជាបុគ្គលម្នាក់ ពួកសមាជិកនៃក្រុមនេះជា‹ពួកផ្ទះ›របស់ព្រះយេស៊ូ។ ពួកទាំងនេះ រួមនឹង«ហ្វូងយ៉ាងធំ»នៃ«ចៀមឯទៀត» ទទួលការលើកទឹកចិត្តនិងការណែនាំ។ (វិវរណៈ ៧:៩; យ៉ូហាន ១០:១៦) អាហារនេះជាច្រើនដែលមានតាមត្រូវពេល គឺមានមកតាមរយៈប្រកាសនវត្ថុបោះពុម្ព ដូចជាទស្សនាវដ្ដីប៉មយាម និងភ្ញាក់រឭក! និងប្រកាសនវត្ថុឯទៀត។ អាហារខាងវិញ្ញាណឯទៀតបានត្រូវផ្ដល់មកតាមរយៈការអធិប្បាយ និងការសម្ដែងឲ្យយល់នៅឯមហាសន្និបាត សន្និបាត និងកិច្ចប្រជុំក្នុងក្រុមជំនុំ។
១១. តើតាមរបៀបណាដែលយើងបង្ហាញថាយើងស្ដាប់តាមអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលមក តាមរយៈ‹ពួកអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›នោះ?
១១ ពត៌មានដែលផ្ដល់មកតាមរយៈ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ› គឺមានបំណងដើម្បីពង្រឹងជំនឿយើងនិងអប់រំសមត្ថភាពនៃការវែកញែករបស់យើង។ (ហេព្រើរ ៥:១៤) ឱវាទបែបនេះប្រហែលជាមានសភាពធម្មតា ដើម្បីអនុញ្ញាតឲ្យយើងម្នាក់ៗធ្វើការអនុវត្តផ្ទាល់ខ្លួន។ យូរៗម្ដង យើងក៏ទទួលឱវាទដែលទាក់ទងនឹងលក្ខណៈចំៗនៃចរិយារបស់យើងដែរ។ តើយើងគួរតែមានអាកប្បកិរិយាយ៉ាងណា បើយើងពិតជាស្ដាប់តាមអ្វីដែលព្រះវិញ្ញាណមានបន្ទូលមក តាមរយៈពួកអ្នកបំរើនេះ? សាវ័កប៉ុលឆ្លើយថា៖ «ចូរស្ដាប់តាម ហើយចុះចូលនឹងពួកអ្នក ដែលនាំមុខអ្នករាល់គ្នាចុះ»។ (ហេព្រើរ ១៣:១៧) ពិតមែន ពួកអ្នកទាំងអស់ដែលជាប់ទាក់ទិននឹងការរៀបចំនេះ គឺជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ ប៉ុន្តែ ទោះជាគេជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ក៏ដោយ ក៏ព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យរីករាយក្នុងការប្រើពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់ ដើម្បីដឹកនាំយើងក្នុងគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ។
ការដឹកនាំពីមនសិការរបស់យើង
១២, ១៣. (ក) តើប្រភពណាទៀតនៃការដឹកនាំ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានដល់យើង? (ខ) តើមនសិការអាចមានអានុភាពដ៏វិជ្ជមានណា លើមនុស្សថ្វីបើគេមិនមានចំណេះត្រឹមត្រូវអំពីបន្ទូលរបស់ព្រះនោះ?
១២ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានដល់យើងនូវប្រភពនៃការដឹកនាំមួយទៀត នោះគឺមនសិការរបស់យើង។ ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សឲ្យចេះដឹងខុសត្រូវ។ នេះគឺជាផ្នែកនៃលក្ខណៈរបស់យើង។ ក្នុងសំបុត្រជូនពួកជនជាតិរ៉ូម៉ាំង នោះសាវ័កប៉ុលបានពន្យល់ថា៖ «កាលណាពួកសាសន៍ដទៃ ដែលគ្មានក្រិត្យវិន័យ គេបានប្រព្រឹត្តតាមក្រិត្យវិន័យពីបវេណី នោះពួកដែលគ្មានក្រិត្យវិន័យនោះឯង គេជាក្រិត្យវិន័យដល់ខ្លួនគេវិញ ដោយសំដែងថា របៀបក្រិត្យវិន័យបានកត់ទុកក្នុងចិត្តគេហើយ បញ្ញាចិត្តគេក៏ធ្វើបន្ទាល់ឲ្យ ហើយគំនិតគេចួនកាលប្រកាន់ទោស ចួនកាលដោះសាគ្នាទៅវិញទៅមក»។—រ៉ូម ២:១៤, ១៥
១៣ មនុស្សជាច្រើនដែលឥតស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះអាចនាំគំនិតនិងការប្រព្រឹត្តរបស់គេ ឲ្យស្របតាមគោលការណ៍របស់ព្រះខាងការដឹងខុសត្រូវបាន។ នេះគឺហាក់ដូចគេបានឮសម្លេងខ្សឹបៗដែលដឹកនាំគេតាមផ្លូវត្រឹមត្រូវ។ ប្រសិនបើនេះអាចជាការពិត ចំពោះអស់អ្នកដែលឥតមានចំណេះត្រឹមត្រូវនឹងបន្ទូលរបស់ព្រះ នោះសម្លេងខាងក្នុងគួរឮចំពោះពួកគ្រីស្ទានពិតយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! ប្រាកដហើយ មនសិការគ្រីស្ទានដែលបានត្រូវធ្វើឲ្យប្រសើរឡើង ដោយចំណេះត្រឹមត្រូវនៃបន្ទូលរបស់ព្រះ ហើយដែលអនុវត្តឲ្យសមស្របនឹងព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ក៏អាចផ្ដល់នូវការដឹកនាំដែលទុកចិត្តបានដែរ។—រ៉ូម ៩:១
១៤. តើតាមរបៀបណាដែលមនសិការដែលបានអប់រំដោយព្រះគម្ពីរ ជួយយើងឲ្យធ្វើតាមការដឹកនាំរបស់ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ានោះ?
១៤ មនសិការល្អ ដែលបានអប់រំដោយព្រះគម្ពីរ អាចរំឭកយើងអំពីផ្លូវដែលព្រះវិញ្ញាណចង់ឲ្យយើងដើរ។ គឺមានគ្រាដែលបទគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរ ឥតចែងយ៉ាងចំៗលើស្ថានការណ៍មួយ ដែលយើងកំពុងតែជួបប្រទះនោះទេ។ ក៏ប៉ុន្តែ មនសិការរបស់យើងប្រហែលជាព្រមានប្រាប់ ឲ្យយើងប្រយ័ត្ននូវដំណើរដែលអាចមានគ្រោះថ្នាក់នៅខាងមុខ។ ក្នុងករណីបែបនេះ ការធ្វើកន្តើយនឹងមនសិការរបស់យើង តាមពិតអាចមានន័យថា ធ្វើកន្តើយនឹងអ្វីដែលវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលប្រាប់អ៊ីចឹង។ ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយរៀនឲ្យចេះទុកចិត្តលើមនសិការគ្រីស្ទានដែលបានអប់រំ នោះយើងអាចសម្រេចចិត្តបានល្អ ទោះជាឥតមានការដឹកនាំចំៗដោយលាយលក្ខណ៍អក្សរក៏ដោយ។ ប៉ុន្តែគឺសំខាន់ណាស់ដោយចាំទុកថា នៅពេលណាដែលឥតមានគោលការណ៍ ឬច្បាប់របស់ព្រះ នោះគឺមិនត្រូវទេដោយបង្ខំមនសិការរបស់យើងឲ្យវិនិច្ឆ័យទៅលើពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា ចំពោះអ្វីដែលជារឿងផ្ទាល់ខ្លួនទាំងស្រុងនោះ។—រ៉ូម ១៤:១-៤; កាឡាទី ៦:៥
១៥, ១៦. តើអ្វីដែលអាចធ្វើឲ្យមនសិការរបស់យើងទៅជាខូច ហើយតើយើងអាចបង្ការរឿងនេះកុំឲ្យកើតឡើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ មនសិការដ៏ថ្លៃថ្លា ដែលបានអប់រំដោយព្រះគម្ពីរ គឺជាអំណោយដ៏ល្អពីព្រះ។ (យ៉ាកុប ១:១៧) ប៉ុន្តែយើងត្រូវតែការពារអំណោយនេះពីអានុភាពដ៏ពុករលួយ បើយើងចង់ឲ្យមនសិការនេះមានដំណើរការយ៉ាងត្រឹមត្រូវ ជាប្រដាប់បង្ការគ្រោះថ្នាក់ខាងសីលធម៌នោះ។ ប្រពៃណីនិងទំនៀមទម្លាប់ក្នុងស្រុក ដែលជំទាស់នឹងខ្នាតតម្រារបស់ព្រះ បើបានធ្វើតាមនោះ វាអាចធ្វើឲ្យមនសិការរបស់យើងទៅជាខូច និងលែងបង្ខំយើងឲ្យដើរតាមទិសដៅត្រឹមត្រូវវិញឡើយ។ យើងប្រហែលជាពុំអាចវិនិច្ឆ័យបានត្រឹមត្រូវ ហើយព្រមទាំងអាចបំភាន់ខ្លួនយើងឲ្យជឿថា ការប្រព្រឹត្តអាក្រក់មួយគឺតាមពិតទៅជាការល្អវិញទេ។—ប្រៀបមើល យ៉ូហាន ១៦:២
១៦ ប្រសិនបើយើងបន្តធ្វើកន្តើយនឹងការព្រមានពីមនសិការរបស់យើង នោះសម្លេងវានឹងទៅជាខ្សោយឡើងៗ រហូតដល់យើងស្ពឹកខាងសីលធម៌ឬក៏ឥតធ្វើតាមទៀតផង។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបាននិយាយអំពីមនុស្សបែបនេះ ពេលដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ចិត្តគេស្ពឹកដូចជាមនុស្សមានខ្លាញ់ខន់»។ (ទំនុកដំកើង ១១៩:៧០) មនុស្សខ្លះដែលធ្វើកន្តើយនឹងការបង្ខំពីមនសិការរបស់គេ នោះគឺលែងមានសមត្ថភាពគិតត្រឹមត្រូវទៀតហើយ។ ពួកគេលែងឲ្យគោលការណ៍ខាងព្រះដឹកនាំគេ ហើយមិនអាចធ្វើសេចក្ដីសម្រេចត្រឹមត្រូវបានទេ។ ដើម្បីជៀសវាងនឹងស្ថានការណ៍បែបនេះ យើងគួរតែឲ្យចេះរហ័សនិងធ្វើតាមនូវការដឹកនាំពីមនសិការគ្រីស្ទានរបស់យើង ទោះជារឿងនោះដូចជាតូចតាចក៏ដោយ។—លូកា ១៦:១០
សប្បាយហើយអស់អ្នកដែលស្ដាប់ហើយគោរពតាម
១៧. កាលដែលយើងស្ដាប់តាម‹ពាក្យពីក្រោយយើង› និងធ្វើតាមមនសិការដែលបានអប់រំពីព្រះគម្ពីរ តើយើងនឹងត្រូវបានពរយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៧ នៅពេលដែលយើងស្ថាបនានូវលំនាំនៃការស្ដាប់តាម‹ពាក្យពីក្រោយយើង› ពេលដែលបានផ្ដល់មកតាមរយៈបទគម្ពីរនិងអ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ ហើយពេលដែលយើងធ្វើតាមមនសិការដែលបានអប់រំពីព្រះគម្ពីរ នោះព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់ឲ្យយើង។ បន្ទាប់ពីនោះ វិញ្ញាណបរិសុទ្ធនឹងធ្វើឲ្យបានប្រសើរឡើង នូវសមត្ថភាពរបស់យើងឲ្យទទួលនិងយល់នូវអ្វីដែលព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលប្រាប់យើង។
១៨, ១៩. តើការណែនាំរបស់ព្រះយេហូវ៉ាអាចមានប្រយោជន៍ដល់កិច្ចបំរើ និងជីវិតផ្ទាល់របស់យើងយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏នឹងធ្វើឲ្យយើងក្លាហាន ឲ្យប្រឈមមុខនឹងស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាក ដោយមានប្រាជ្ញានិងសេចក្ដីក្លាហានដែរ។ ដូចជាក្នុងករណីរបស់ពួកសាវ័ក វិញ្ញាណរបស់ព្រះអាចជំរុញវិចារណញ្ញាណរបស់យើង ហើយជួយយើងឲ្យប្រព្រឹត្តនិងនិយាយសមស្របតាមគោលការណ៍ព្រះគម្ពីរ។ (ម៉ាថាយ ១០:១៨-២០; យ៉ូហាន ១៤:២៦; កិច្ចការ ៤:៥-៨, ១៣, ៣១; ១៥:២៨) វិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ារួមនិងការខំប្រឹងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់យើង នឹងជួយធ្វើឲ្យយើងបានជោគជ័យ កាលដែលយើងធ្វើការសម្រេចដ៏សំខាន់ៗក្នុងជីវិត ដែលផ្ដល់ឲ្យយើងនូវចិត្តក្លាហានដើម្បីប្រព្រឹត្តតាមសេចក្ដីសម្រេចទាំងនោះ។ ជាឧទាហរណ៍ អ្នកប្រហែលជាគិតអំពីការកែសម្រួលនូវរបៀបរស់នៅរបស់អ្នក ដើម្បីចំណាយពេលច្រើនជាងសំរាប់សកម្មភាពខាងវិញ្ញាណ។ ឬក៏អ្នកប្រហែលជាប្រឈមមុខនឹងសេចក្ដីសម្រេចដ៏សំខាន់ ស្តីអំពីជីវិត ដូចជាការជ្រើសរើសគូ ការថ្លឹងថ្លែងនឹងការឲ្យនូវការងារ ឬការទិញផ្ទះជាដើម។ ជាជាងអនុញ្ញាតឲ្យអារម្មណ៍ដ៏ជាមនុស្សរបស់យើង ជាកត្ដាតែមួយក្នុងការធ្វើសេចក្ដីសម្រេចចិត្ត យើងគួរតែស្ដាប់នូវអ្វីដែលវិញ្ញាណរបស់ព្រះមានបន្ទូលមកចុះ ហើយប្រព្រឹត្តឲ្យសមស្របតាមការដឹកនាំទាំងនោះ។
១៩ យើងពិតជាអបអរណាស់នូវការរំឭកដ៏សប្បុរសនិងឱវាទ ដែលយើងទទួលពីពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នា ដែលរួមបញ្ចូលពួកអ្នកចាស់ទុំ។ ប៉ុន្តែ យើងមិនចាំបាច់តែងតែចាំឲ្យអ្នកដទៃយករឿងនេះមកប្រាប់យើងនោះទេ។ ប្រសិនបើយើងដឹងនូវដំណើរដែលប្រកបដោយប្រាជ្ញា និងការកែសម្រួលអ្វីខ្លះស្តីអំពីអាកប្បកិរិយានិងចរិយា ដើម្បីឲ្យផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ នោះចូរឲ្យយើងប្រព្រឹត្តតាមចុះ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាដឹងសេចក្ដីទាំងនេះ ហើយប្រព្រឹត្តតាម នោះមានពរហើយ»។—យ៉ូហាន ១៣:១៧
២០. តើមានប្រសិទ្ធិពរណាខ្លះ ដែលពួកអ្នកស្ដាប់តាម‹ពាក្យពីក្រោយគេ›អាចទទួលនោះ?
២០ យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ដើម្បីឲ្យដឹងនូវរបៀបផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ នោះពួកគ្រីស្ទានមិនចាំបាច់ឮសម្លេងមែនទែនពីស្ថានសួគ៌ទេ ហើយក៏មិនត្រូវការទទួលទស្សនកិច្ចពីទេវតាឡើយ។ ពួកគេបានទទួលប្រសិទ្ធិពរដោយមានបន្ទូលរបស់ព្រះ និងការដឹកនាំដែលប្រកបដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់តាមរយៈក្រុមចាក់ប្រេងតាំងនៅលើផែនដី។ ប្រសិនបើគេធ្វើតាមដោយប្រយ័ត្ននឹង‹ពាក្យពីក្រោយគេ› ហើយធ្វើតាមការដឹកនាំពីមនសិការដែលអប់រំពីព្រះគម្ពីរ នោះគេនឹងបានជោគជ័យក្នុងការធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះ។ រួចមកពួកគេនឹងប្រាកដជាឃើញនូវសេចក្ដីសន្យារបស់សាវ័កយ៉ូហាន នឹងបានសម្រេច ដែលថា៖ «តែអ្នកណាដែលធ្វើតាមព្រះហឫទ័យព្រះ នោះនឹងនៅជាប់អស់កល្បជានិច្ចវិញ»។—យ៉ូហានទី១ ២:១៧
ការពិនិត្យមើលឡើងវិញដ៏សង្ខេប
• ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាប្រស្រ័យទាក់ទងជាមួយមនុស្សជាតិ?
• តើយើងអាចទទួលប្រយោជន៍ពីកម្មវិធីអានព្រះគម្ពីរជាទៀងទាត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើតាមរបៀបណាដែលយើងគួរប្រព្រឹត្តតបនឹងការដឹកនាំពីពួកក្រុមបំរើ?
• ហេតុអ្វីក៏យើងមិនគួរធ្វើកន្តើយនឹងមនសិការដែលបានអប់រំពីព្រះគម្ពីរ?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១៣]
មនុស្សមិនចាំបាច់ត្រូវការប្រដាប់ប្រដាដ៏ស្មុគស្មាញដើម្បីទទួលសារពីព្រះនោះទេ
[អ្នកផ្ដល់សិទ្ធិ]
Courtesy Arecibo Observatory/David Parker/Science Photo Library
[រូបភាពនៅទំព័រ១៤]
ព្រះយេហូវ៉ាមានបន្ទូលមកយើងតាមរយៈព្រះគម្ពីរនិងតាមរយៈ ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›