«អ្នករាល់គ្នា . . . ជាបងប្អូននឹងគ្នាទាំងអស់»
«អ្នករាល់គ្នា . . . ជាបងប្អូននឹងគ្នាទាំងអស់»
«ប៉ុន្តែ ឯអ្នករាល់គ្នាវិញ មិនត្រូវឲ្យអ្នកដទៃហៅខ្លួនជាលោកគ្រូឡើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានសាស្ដាតែ១ ហើយជាបងប្អូននឹងគ្នាទាំងអស់»។—ម៉ាថាយ ២៣:៨
១. តើរឿងអ្វីដែលសមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនោះ?
ស្ត្រីគ្រីស្ទានម្នាក់ពីប្រទេសមួយនៅឯបូព៌ាបានសួរដោយគ្មានបំណងអាក្រក់ ដល់សាសនទូតពីប្រទេសអូស្ដ្រាលីថា៖ «តើអ្នកណាសមទទួលការគោរពជាង សាសនទូតម្នាក់ឬក៏សមាជិកបេតអែលម្នាក់»? គាត់ចង់ដឹងថាអ្នកណាគួរទទួលការគោរពជាង សាសនទូតម្នាក់ពីប្រទេសក្រៅ ឬក៏អ្នកបំរើក្នុងតំបន់ ដែលធ្វើការក្នុងការិយាល័យសាខានៃសមាគមប៉មយាម។ សំនួរដោយគ្មានបំណងអាក្រក់នេះ បានធ្វើឲ្យសាសនទូតនេះភ្ញាក់ផ្អើល។ ក៏ប៉ុន្តែ សំនួរនេះស្តីអំពីនរណាដែលធំជាង កើតមកពីចិត្តប្រាថ្នាចង់ដឹងថា មនុស្សមានឋានន្តរសក្ដិយ៉ាងណា ស្តីអំពីអំណាចនិងអានុភាពនោះ។
២. តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណាចំពោះពួកអ្នកថ្វាយបង្គំគ្នីគ្នារបស់យើង?
២ កង្វល់នេះមិនមែនជាអ្វីដែលថ្មីនោះទេ។ សូម្បីតែពួកសិស្សរបស់ព្រះយេស៊ូក៏បានមានការឈ្លោះប្រកែកឥតឈប់ឈរ អំពីនរណាដែលធំជាងគេដែរ។ (ម៉ាថាយ ២០:២០-២៤; ម៉ាកុស ៩:៣៣-៣៧; លូកា ២២:២៤-២៧) ពួកគេមកពីវប្បធម៌ដែលប្រកាន់វណ្ណៈ គឺអ្នកកាន់សាសនាយូដានៅសតវត្សទីមួយ។ ដោយជ្រាបអំពីសង្គមបែបនេះ ព្រះយេស៊ូបានឲ្យឱវាទដល់ពួកសិស្សទ្រង់ថា៖ «ឯអ្នករាល់គ្នាវិញ មិនត្រូវឲ្យអ្នកដទៃហៅខ្លួនជាលោកគ្រូឡើយ ដ្បិតអ្នករាល់គ្នាមានសាស្ដាតែ១ ហើយជាបងប្អូននឹងគ្នាទាំងអស់»។ (ម៉ាថាយ ២៣:៨) យោងទៅតាមអ្នកប្រាជ្ញខាងព្រះគម្ពីរឈ្មោះ អាលបឺត បាន្ស នោះឋានន្តរខាងសាសនាដូចជា «រ៉ាប៊ី» ដែលមានន័យថា«លោកគ្រូ»នោះ «ចំពោះអស់អ្នកណាដែលទទួលឋានន្តរនេះ ជាធម្មតាធ្វើឲ្យមានមោទនភាព និងធ្វើឲ្យមានឫកធំ ហើយចំពោះអ្នកដែលឥតបានទទួលវិញ នោះធ្វើឲ្យគេមានសេចក្ដីឈ្នានីសនិងភាពអន់ជាងទៅវិញ។ ហើយគតិទាំងមូលនិងការទោរទន់នេះ គឺផ្ទុយនឹង‹ភាពឥតស្មុគស្មាញដែលមានក្នុងព្រះគ្រីស្ទ›»។ ប្រាកដមែន ពួកគ្រីស្ទានជៀសវាងហៅអ្នកត្រួតពិនិត្យក្នុងចំណោមពួកគេជា«អ្នកចាស់ទុំម្នាក់នេះឬម្នាក់នោះ» តែគួរប្រើជា«អ្នកចាស់ទុំ»ប៉ុណ្ណោះ ជាឋានន្តរដ៏គួរលើកដំកើង។ (យ៉ូប ៣២:២១, ២២) ម្យ៉ាងវិញទៀត ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលបំពេញតាមគតិនៃឱវាទរបស់ព្រះយេស៊ូ នោះលើកកិត្ដិយសដល់សមាជិកឯទៀតក្នុងក្រុមជំនុំ ដូចជាព្រះយេហូវ៉ាលើកកិត្ដិយសពួកអ្នកបំរើដ៏ស្មោះត្រង់ ហើយព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទក៏លើកកិត្ដិយសពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់ដ៏ស្មោះត្រង់នោះដែរ។
គំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងរបស់ព្រះយេស៊ូ
៣. តើព្រះយេហូវ៉ាលើកកិត្ដិយសចំពោះសត្តនិករវិញ្ញាណរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាជា«ព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត»ក៏ដោយ តាំងពីដើមមកទ្រង់បានលើកកិត្ដិយសចំពោះពួកសត្តនិកររបស់ទ្រង់ ដោយឲ្យគេចូលរួមនឹងកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ (ទំនុកដំកើង ៨៣:១៨) នៅពេលដែលទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សម្នាក់ដំបូង ព្រះយេហូវ៉ាបានរួមបញ្ចូលរាជបុត្រាតែមួយគត់ដែលព្រះបង្កើតផ្ទាល់ ក្នុងការងារនេះជា«មេជាង»។ (សុភាសិត ៨:២៧-៣០; លោកុប្បត្តិ ១:២៦) ព្រះយេហូវ៉ាថែមទាំងបានអញ្ជើញពួកទេវតានៅស្ថានសួគ៌ឲ្យបញ្ចេញយោបល់ខ្លួនគេ អំពីរបៀបដែលត្រូវកំទេចចោលស្តេចអ័ហាប់ដ៏អាក្រក់នេះ នៅពេលដែលទ្រង់បានតាំងព្រះទ័យធ្វើអ៊ីចឹងនោះ។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ២២:១៩-២៣
៤, ៥. តើព្រះយេហូវ៉ាលើកកិត្ដិយស ចំពោះសត្តនិករដែលជាមនុស្សរបស់ទ្រង់យ៉ាងដូចម្ដេច?
៤ ព្រះយេហូវ៉ាសោយរាជ្យជាព្រះមហាក្សត្រដ៏ខ្ពង់ខ្ពស់នៃសកលលោកនេះ។ (ចោទិយកថា ៣:២៤) ទ្រង់មិនចាំបាច់ពិគ្រោះជាមួយមនុស្សជាតិឡើយ។ ក៏ប៉ុន្តែ បើនិយាយជាអត្ថបដិរូប ទ្រង់ឱនមកស្ដាប់ពួកគេ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «តើមានអ្នកឯណាឲ្យដូចជាព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃយើងខ្ញុំ ជាព្រះដែលគង់នៅស្ថានដ៏ខ្ពស់នោះ ទ្រង់ឱនព្រះនេត្រ ដើម្បីទតមើលផ្ទៃមេឃ នឹងផែនដី ទ្រង់លើកមនុស្សក្រីក្រឡើងចេញពីធូលីដី»។—ទំនុកដំកើង ១១៣:៥-៨
៥ មុននឹងកំទេចចោលទីក្រុងសូដុំមនិងកូម៉ូរ៉ា នោះព្រះយេហូវ៉ាបានព្រះសណ្ដាប់ចំពោះសំនួររបស់អ័ប្រាហាំ ហើយបានធ្វើឲ្យសុភនិច្ឆ័យនៃយុត្ដិធម៌របស់គាត់បានស្កប់ចិត្ត។ (លោកុប្បត្តិ ១៨:២៣-៣៣) ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាបានជ្រាបនូវលទ្ធផលនៃការស្នើសុំរបស់អ័ប្រាហាំ ក៏ទ្រង់បានស្ដាប់យ៉ាងអត់ធ្មត់ដល់អ័ប្រាហាំ ហើយបានយល់ព្រមនឹងការវែកញែករបស់លោក។
៦. ដោយព្រះយេហូវ៉ាបង្ហាញការលើកកិត្ដិយស ពេលហាបាគុកបានសួរសំនួរ តើបានមានអ្វីជាលទ្ធផលនោះ?
៦ ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានស្ដាប់ហាបាគុកដែរ ដែលបានសួរថា៖ «ឱព្រះយេហូវ៉ាអើយ តើត្រូវឲ្យទូលបង្គំអំពាវនាវដល់កាលណាទៀត ឥតទ្រង់ឆ្លើយតបសោះដូច្នេះ?»។ តើព្រះយេហូវ៉ាចាត់ទុកសំនួរនេះជាការប្រកួតនឹងអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់ឬ? អត់ទេ ទ្រង់ចាត់ទុកសំនួររបស់ហាបាគុកថាត្រឹមត្រូវ ហើយមួយរំពេចក្រោយមក ទ្រង់បានលាតត្រដាងនូវគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ដើម្បីតាំងសាសន៍ខាល់ដេឡើងឲ្យធ្វើការជំនុំជំរះ។ ទ្រង់បានធានារ៉ាប់រងព្យាការីនេះថា‹ការជំនុំជំរះដែលបានទាយមកនេះ នឹងបានមកជាពិតពុំខាន›។ (ហាបាគុក ១:១, ២, ៥, ៦, ១៣, ១៤; ២:២, ៣) ដោយយកព្រះទ័យទុកដាក់នឹងកង្វល់របស់ហាបាគុក ហើយបានតបឆ្លើយនឹងគាត់ នោះព្រះយេហូវ៉ាបានលើកកិត្ដិយសចំពោះព្យាការីនេះ។ ជាលទ្ធផល ព្យាការីដ៏ពិបាកចិត្តនេះបានមានចិត្តរំភើប ថែមទាំងមានចិត្តអរសប្បាយ និងមានការទុកចិត្តទាំងស្រុងលើព្រះដែលសង្គ្រោះលោក។ នេះបានត្រូវសម្ដែងឲ្យឃើញនូវក្នុងសៀវភៅហាបាគុក ដែលពង្រឹងទំនុកចិត្តរបស់យើងលើព្រះយេហូវ៉ានៅសព្វថ្ងៃនេះ។—ហាបាគុក ៣:១៨, ១៩
៧. ហេតុអ្វីក៏មុខនាទីរបស់ពេត្រុសនៅបុណ្យភិន្ដាកុសឆ្នាំ៣៣ស.យ.មានសារៈសំខាន់ម្ល៉េះ?
៧ ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទក៏ជាគំរូដ៏ល្អមួយទៀតដែរ នៃការបង្ហាញសេចក្ដីគោរពចំពោះអ្នកដទៃ។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់ថា៖ «តែអ្នកណាដែលមិនព្រមទទួលស្គាល់ខ្ញុំ នៅមុខមនុស្សលោកទេ នោះខ្ញុំក៏មិនព្រមទទួលស្គាល់អ្នកនោះ នៅចំពោះព្រះវរបិតាខ្ញុំ»។ (ម៉ាថាយ ១០:៣២, ៣៣) ក៏ប៉ុន្តែ នៅរាត្រីនៃការក្បត់ទ្រង់ នោះពួកសិស្សទាំងអស់បានរត់ចោលទ្រង់ ហើយសាវ័កពេត្រុសមិនបានទទួលស្គាល់ទ្រង់បីដង។ (ម៉ាថាយ ២៦:៣៤, ៣៥, ៦៩-៧៥) ព្រះយេស៊ូបានទតមើលទៅហួសពីអាការក្រៅ ហើយបានកត់សម្គាល់នូវអារម្មណ៍ខាងក្នុងចិត្តរបស់គាត់ គឺជាការប្រែចិត្តដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់គាត់។ (លូកា ២២:៦១, ៦២) គ្រាន់តែ៥១ថ្ងៃក្រោយមក ព្រះគ្រីស្ទបានលើកកិត្ដិយសចំពោះសាវ័កដែលប្រែចិត្តនេះ ដោយអនុញ្ញាតឲ្យគាត់តំណាងពួកសិស្ស១២០នាក់របស់ព្រះយេស៊ូ នៅក្នុងបុណ្យភិន្ដាកុស ហើយឲ្យប្រើ«កូនសោនៃនគរស្ថានសួគ៌»។ (ម៉ាថាយ ១៦:១៩; កិច្ចការ ២:១៤-៤០) ពេត្រុសបានទទួលនូវឱកាសដើម្បី‹ត្រឡប់មកវិញនិងពង្រឹងបងប្អូនរបស់គាត់›។—លូកា ២២:៣១-៣៣
ការឲ្យកិត្ដិយសដល់សមាជិកក្នុងក្រុមគ្រួសារ
៨, ៩. ក្នុងការផ្ដល់ឲ្យកិត្ដិយសចំពោះប្រពន្ធរបស់គាត់ តើតាមរបៀបណាដែលប្ដីម្នាក់យកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូនោះ?
៨ ប្ដីនិងមាតាបិតាធ្វើបានល្អ ក្នុងការត្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ស្តីអំពីការប្រើអំណាចគ្រប់គ្រងដែលព្រះប្រទានឲ្យ។ ពេត្រុសបានដាស់តឿនថា៖ «ឯពួកប្ដីក៏ដូច្នេះដែរ ត្រូវបន្តរស់នៅជាមួយប្រពន្ធដោយប្រាជ្ញា ផ្ដល់ឲ្យនាងនូវកិត្ដិយសប្រៀបដូចគ្រឿងភាជនៈដ៏ទន់ខ្សោយ គឺជាមនុស្សស្រី»។ (ពេត្រុសទី១ ៣:៧, ព.ថ.) ចូរគិតអំពីការកាន់ភាជនៈព័រសឺឡែនដ៏ស្រួយដែលងាយបែកជាងភាជនៈដែលធ្វើពីឈើ។ តើអ្នកនឹងមិនប្រុងប្រយ័ត្នជាងទេឬ? ប្ដីម្នាក់អាចធ្វើអ៊ីចឹងដោយយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ដោយស្ដាប់មតិរបស់ប្រពន្ធខ្លួន ពេលដែលសម្រេចចិត្តនឹងរឿងទាក់ទងក្រុមគ្រួសារ។ សូមនឹកចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាបានចំណាយពេលវែកញែកជាមួយនឹងអ័ប្រាហាំ។ ជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ ប្ដីម្នាក់ប្រហែលជាពុំបានមើលឃើញនូវទំហំទាំងមូលនឹងរឿងមួយ។ ដូច្នេះ តើមិនប្រកបដោយប្រាជ្ញាទេឬ ដែលគាត់លើកកិត្ដិយសចំពោះប្រពន្ធខ្លួន ដោយពិនិត្យមើលយ៉ាងស្មោះនូវមតិរបស់នាងនោះ?
៩ នៅក្នុងប្រទេស ដែលអំណាចគ្រប់គ្រងរបស់មនុស្សប្រុសបានបំពានយ៉ាងខ្លាំង នោះប្ដីម្នាក់ត្រូវតែចងចាំថាប្រពន្ធរបស់គាត់ ប្រហែលជាត្រូវពុះពារនឹងឧបសគ្គដ៏គួរឲ្យខ្លាច ដើម្បីសម្ដែងនូវអារម្មណ៍ដ៏ជ្រាលជ្រៅរបស់នាង។ ចូរយកតម្រាប់តាមព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ នូវរបៀបដែលទ្រង់ទាក់ទងនឹងពួកសិស្សទ្រង់ ដែលជាផ្នែកនៃអ្នកដែលមានឋានៈជាភរិយានៅអនាគត កាលដែលទ្រង់គង់នៅលើផែនដីនោះ។ ទ្រង់បានស្រឡាញ់ពួកគេ ដោយគិតអំពីគុណវិបត្ដិខាងសាច់ឈាមនិងខាងវិញ្ញាណរបស់គេ សូម្បីតែមុនគេបានប្រាប់អំពីតម្រូវការរបស់គេនោះផង។ (ម៉ាកុស ៦:៣១; យ៉ូហាន ១៦:១២, ១៣; អេភេសូរ ៥:២៨-៣០) ម្យ៉ាងវិញទៀត ចូរសង្កេតមើលនូវអ្វីដែលប្រពន្ធអ្នកកំពុងតែធ្វើសំរាប់អ្នកនិងក្រុមគ្រួសារ ហើយសម្ដែងនូវការអបអររបស់អ្នក ដោយប្រើពាក្យសំដីនិងកាយវិការផង។ ទាំងព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូក៏បានអបអរ បានសរសើរ និងប្រទានពរដល់ពួកដែលសមទទួលផងដែរ។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ៣:១០-១៤; យ៉ូប ៤២:១២-១៥; ម៉ាកុស ១២:៤១-៤៤; យ៉ូហាន ១២:៣-៨) ក្រោយពីប្ដីរបស់នាងបានទៅជាស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា នោះស្ត្រីគ្រីស្ទានម្នាក់នៅបូព៌ាប្រទេសបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ប្ដីរបស់ខ្ញុំធ្លាប់ដើរបីឬបួនជំហាននៅខាងមុខខ្ញុំ ដោយឲ្យខ្ញុំយួររបស់ទាំងអស់។ ឥឡូវនេះ គាត់យួរស្បោងយ៉ាងច្រើន ហើយបង្ហាញនូវការអបអរចំពោះអ្វីដែលខ្ញុំធ្វើនៅឯផ្ទះ!» ពាក្យអបអរដ៏ស្មោះគឺមានប្រសិទ្ធិភាពណាស់ ក្នុងការជួយប្រពន្ធរបស់អ្នកឲ្យមានអារម្មណ៍ថានាងមានតម្លៃនោះ។—សុភាសិត ៣១:២៨
១០, ១១. តើអ្វីដែលឪពុកម្ដាយអាចរៀនពីគំរូដ៏ល្អរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ពេលទ្រង់ទាក់ទងនឹងសាសន៍អ៊ីស្រាអែលដ៏បះបោរនេះ?
១០ ក្នុងការទាក់ទងជាមួយនឹងកូនរបស់គេ ជាពិសេសពេលដែលត្រូវការការស្តីបន្ទោស នោះឪពុកម្ដាយគួរតែយកតម្រាប់តាមគំរូរបស់ព្រះ។ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់បានធ្វើបន្ទាល់ ដល់ពួកអ៊ីស្រាអែល នឹងពួកយូដា»ឲ្យបែរចេញពីផ្លូវអាក្រក់របស់គេ ក៏ប៉ុន្តែពួកគេ«បានតាំងចិត្តរឹងវិញ»។ (ពង្សាវតារក្សត្រទី២ ១៧:១៣-១៥) ពួកអ៊ីស្រាអែលថែមទាំង«បានលើកបញ្ចើចទ្រង់ដោយមាត់គេ តែអណ្ដាតរបស់គេបានកុហកទ្រង់»។ មាតាបិតាជាច្រើនប្រហែលជាមានអារម្មណ៍ថា ជួនកាលកូនរបស់គេប្រព្រឹត្តដូចពួកអ៊ីស្រាអែលអ៊ីចឹង។ ពួកអ៊ីស្រាអែល«ល្បងលព្រះ» ហើយបានបញ្ឈឺទ្រង់ ដោយធ្វើឲ្យទ្រង់ឈឺព្រះទ័យ។ ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេហូវ៉ា«មានសេចក្ដីមេត្ដាករុណា បានជាទ្រង់អត់ទោសចំពោះសេចក្ដីទុច្ចរិតរបស់គេ ហើយមិនបានបំផ្លាញគេទេ»។—ទំនុកដំកើង ៧៨:៣៦-៤១
១១ ព្រះយេហូវ៉ាថែមទាំងបានអង្វរពួកអ៊ីស្រាអែលថា៖ «មកចុះ យើងនឹងពិភាក្សាជាមួយគ្នា ទោះបើអំពើបាបរបស់ឯងដូចជាពណ៌ក្រហមទែងក៏ដោយ គង់តែនឹងបានសដូចហិមៈ»។ (អេសាយ ១:១៨) ទោះជាព្រះយេហូវ៉ាមិនមានកំហុសក៏ដោយ ក៏ទ្រង់បានអញ្ជើញសាសន៍ដ៏បះបោរនេះឲ្យកែតម្រង់ផ្លូវដែរ។ នេះជាអាកប្បកិរិយាដ៏ល្អមែន ដែលឪពុកម្ដាយត្រូវយកតម្រាប់តាមពេលប្រព្រឹត្តចំពោះកូនៗរបស់គេ! ពេលមានស្ថានការណ៍បែបនេះ ចូរឲ្យកិត្ដិយសចំពោះគេដោយស្ដាប់រឿងរបស់គេ ហើយវែកញែកជាមួយគេនូវមូលហេតុដែលពួកគេត្រូវតែផ្លាស់ប្ដូរនោះ។
១២. (ក) ហេតុអ្វីក៏យើងគួរជៀសវាងឲ្យកិត្ដិយសកូនរបស់យើងជាជាងព្រះយេហូវ៉ា? (ខ) តើមានសេចក្ដីតម្រូវអ្វី ប្រសិនបើយើងត្រូវគោរពនឹងកិត្ដិយសរបស់កូនយើង ពេលស្តីប្រដៅគេនោះ?
១២ ប្រាកដហើយ ជួនកាលកូនៗត្រូវការឱវាទដ៏តឹងរឹង។ ឪពុកម្ដាយមិនចង់ធ្វើឲ្យដូចជាលោកអេលីឡើយ ដែល‹នៅតែឲ្យកិត្ដិយសចំពោះពួកកូនគាត់ជាជាងព្រះយេហូវ៉ា›។ (សាំយូអែលទី១ ២:២៩) ក៏ប៉ុន្តែ ពួកក្មេងៗត្រូវការឲ្យមើលឃើញនូវបំណងចិត្តដ៏ជាទីស្រឡាញ់ ដែលមានពេលកែប្រដៅនេះ។ ពួកគេគួរតែអាចអបអរថាឪពុកម្ដាយរបស់គេស្រឡាញ់គេមែន។ ប៉ុលដាស់តឿនឪពុករាល់គ្នា«កុំឲ្យចាក់រុកកូនរបស់ខ្លួនឡើយ ចូរបង្រៀនវាទៅតាមដំបូន្មាន នឹងសេចក្ដីដាស់តឿនរបស់ព្រះអម្ចាស់វិញ»។ (អេភេសូរ ៦:៤) ទោះជាអំណាចគ្រប់គ្រងខាងឪពុកត្រូវប្រើ នោះចំណុចដែលលើកមកនេះ គឺថាឪពុកត្រូវមានការយកចិត្តទុកដាក់ចំពោះកិត្ដិយសនៃកូន ដោយកុំធ្វើឲ្យកូនខឹង ដោយព្រោះគាត់ប្រដៅយ៉ាងឃោរឃៅលើសលុបនោះ។ ត្រូវហើយ ដោយគិតពិចារណានឹងកិត្ដិយសរបស់កូន តម្រូវឲ្យមានពេលវេលានិងការខំប្រឹងពីឪពុកម្ដាយ ក៏ប៉ុន្តែផលផ្លែនៃការធ្វើអ៊ីចឹង គឺសមគួរនឹងពលិកម្មទាំងអស់។
១៣. តើអ្វីជាទស្សនៈរបស់ព្រះគម្ពីរស្តីអំពីសមាជិកដែលមានចំណាស់ក្នុងក្រុមគ្រួសារ?
១៣ ការបង្ហាញកិត្ដិយសដល់សមាជិកក្នុងគ្រួសារ គឺមានលើសពីការឲ្យកិត្ដិយសដល់ប្រពន្ធនិងកូនៗរបស់ខ្លួន។ សុភាសិតជប៉ុនមួយចែងថា៖ «ពេលមានអាយុចាស់ ចូរស្ដាប់បង្គាប់កូនរបស់អ្នក»។ អត្ថន័យនៃសុភាសិតនេះ គឺឪពុកម្ដាយដ៏ចំណាស់គួរជៀសវាងប្រើអំណាចគ្រប់គ្រងជាឪពុកម្ដាយ ហើយថាគេគួរកត់សម្គាល់នូវអ្វីដែលកូនពេញវ័យរបស់គេនិយាយ។ ទោះជាស្របតាមបទគម្ពីរដែលឪពុកម្ដាយឲ្យកិត្ដិយសចំពោះកូនគេ ដោយស្ដាប់គេនោះក៏ដោយ តែកូនមិនគួរសម្ដែងអាកប្បកិរិយាដ៏ឥតគោរពចំពោះសមាជិកដែលមានចំណាស់ក្នុងគ្រួសារនោះឡើយ។ សុភាសិត ២៣:២២ ចែងថា៖ «កុំឲ្យមើលងាយម្ដាយឯងក្នុងកាលដែលគាត់ចាស់ឡើយ»។ ស្តេចសាឡូម៉ូនបានបំពេញតាមសេចក្ដីតម្រូវនៃសុភាសិតនេះ ហើយបានឲ្យកិត្ដិយសដល់ម្ដាយរបស់ទ្រង់ ពេលដែលម្ដាយបានមកធ្វើការស្នើសុំនោះ។ សាឡូម៉ូនបានបង្គាប់គេឲ្យយកបល្ល័ង្កមួយដាក់ខាងស្ដាំទ្រង់ ហើយបានស្ដាប់នូវអ្វីដែលបាតសេបាជាមាតាដែលមានចំណាស់នេះ ចង់ប្រាប់ទ្រង់។—ពង្សាវតារក្សត្រទី១ ២:១៩, ២០
១៤. តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចឲ្យកិត្ដិយសដល់សមាជិកក្រុមជំនុំដែលជាមនុស្សចាស់នោះ?
១៤ នៅក្នុងក្រុមគ្រួសារខាងវិញ្ញាណរបស់យើង យើងមានឱកាសដ៏ល្អដើម្បី‹នាំមុខ› ក្នុងការបង្ហាញកិត្ដិយសដល់ពួកសមាជិកដ៏ចាស់ក្នុងក្រុមជំនុំ។ (រ៉ូម ១២:១០) ពួកគេប្រហែលជាពុំអាចធ្វើបានច្រើនដូចមុនៗនោះទេ ហើយនេះប្រហែលជាធ្វើឲ្យគេមានចិត្តអន្ទះអន្ទែង។ (សាស្ដា ១២:១-៧) ស្មរបន្ទាល់ចាក់ប្រេងតាំងដ៏ចាស់ម្នាក់ ដែលបានត្រូវដេកនៅមន្ទីរពេទ្យដោយជម្ងឺធ្ងន់ ពេលមួយបានសម្ដែងប្រាប់ដោយចិត្តអន្ទះអន្ទែងបែបនេះថា៖ «ខ្ញុំចង់ស្លាប់ណាស់ដើម្បីត្រឡប់ទៅធ្វើការវិញ»។ ចំពោះពួកអ្នកចាស់ជរាបែបនេះ ការបង្ហាញនូវការទទួលស្គាល់និងកិត្ដិយសបែបនេះពីយើង អាចជាការមានប្រយោជន៍។ ពួកអ៊ីស្រាអែលបានត្រូវបង្គាប់ថា៖ «ត្រូវឲ្យឯងក្រោកឡើងឈរនៅមុខមនុស្សចាស់សក់ស ត្រូវគោរពដល់មនុស្សមានវ័យចំរើន»។ (លេវីវិន័យ ១៩:៣២) ចូរបង្ហាញការរាប់អាន ដោយធ្វើឲ្យមនុស្សចាស់មានអារម្មណ៍ថា គេត្រូវការគាត់និងអបអរចំពោះគាត់ដែរ។ ‹ការក្រោកឈរ›ប្រហែលជារួមបញ្ចូលការអង្គុយស្ដាប់នូវអ្វី ដែលគេបានសម្រេចជាច្រើនឆ្នាំកន្លងមកហើយនោះ។ នេះនឹងផ្ដល់កិត្ដិយសចំពោះមនុស្សចាស់ និងធ្វើឲ្យជីវិតខាងវិញ្ញាណរបស់យើងមានខ្លឹមសារថែមទៀត។
‹ចូរនាំមុខក្នុងការបង្ហាញកិត្ដិយស›
១៥. តើអ្វីទៅដែលពួកអ្នកចាស់ទុំអាចធ្វើ ដើម្បីលើកកិត្ដិយសចំពោះសមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំនោះ?
១៥ សមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំចំរើនឡើងពេលដែលពួកអ្នកចាស់ទុំ ទុកគំរូដ៏ល្អឲ្យគេ។ (ពេត្រុសទី១ ៥:២, ៣) ទោះជាគេមានតារាងពេលដ៏រវល់ក៏ដោយ ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលយកចិត្តទុកដាក់ នឹងទៅឯពួកយុវជន មេគ្រួសារ ម្ដាយដែលអត់មានគូ ស្ត្រីមេផ្ទះ ពួកមនុស្សចាស់ ទោះជាពួកនេះកំពុងតែប្រឈមមុខនឹងបញ្ហាឬក៏អត់។ ពួកអ្នកចាស់ទុំស្ដាប់តាមអ្វីដែលសមាជិកនៃក្រុមជំនុំនឹងនិយាយយ៉ាងណា ហើយសរសើរគេដោយសារអ្វីដែលគេអាចធ្វើនោះ។ អ្នកចាស់ទុំដែលចេះសង្កេតពិនិត្យមើលដោយម៉ត់ចត់ ដែលថ្លែងពាក្យអបអរអំពីអ្វីដែលបងប្អូនប្រុសឬស្រីធ្វើ គឺកំពុងតែយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ដែលអបអរនឹងពួកបុគ្គលនៅលើផែនដីនេះ។
១៦. ហេតុអ្វីក៏យើងគួរចាត់ទុកពួកអ្នកចាស់ទុំ ដែលសមទទួលកិត្ដិយសដូចអ្នកដទៃទៀតក្នុងក្រុមជំនុំដែរនោះ?
១៦ ដោយយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា នោះពួកអ្នកចាស់ទុំទុកគំរូដ៏ល្អក្នុងការអនុវត្តន៍តាមសេចក្ដីដាស់តឿនរបស់ប៉ុល ដែលថា៖ «ខាងឯសេចក្ដីស្រឡាញ់ជាបងជាប្អូន នោះចូរមានចិត្តថ្នមគ្នាទៅវិញទៅមកចុះ ខាងឯសេចក្ដីរាប់អាន នោះឲ្យខំរាប់អានគេជាមុន»។ (រ៉ូម ១២:១០) នេះប្រហែលជាពិបាកចំពោះពួកអ្នកចាស់ទុំ ដែលរស់នៅក្នុងប្រទេស ដែលការប្រកាន់វណ្ណៈជាអ្វីធម្មតានោះ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅបូព៌ាប្រទេសមួយ គឺមានពាក្យពីរសំរាប់«បងប្រុស» ពាក្យមួយគឺខ្ពស់ខាងវណ្ណៈ ហើយពាក្យមួយទៀតគឺធម្មតា។ មុនពេលនេះ សមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំបានហៅពួកអ្នកចាស់ទុំនិងអស់អ្នកដែលចាស់ជាងគេ ដោយប្រើពាក្យខ្ពស់ខាងវណ្ណៈ និងប្រើពាក្យធម្មតាសំរាប់អ្នកដទៃ។ ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេបានលើកទឹកចិត្តឲ្យប្រើពាក្យធម្មតាជារៀងរាល់ដង ពីព្រោះ ដូចជាព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលប្រាប់ពួកសិស្សទ្រង់ថា៖ «អ្នករាល់គ្នា . . . ជាបងប្អូននឹងគ្នាទាំងអស់»។ (ម៉ាថាយ ២៣:៨) ទោះជាភាពខុសគ្នាប្រហែលជាមិនឃើញច្បាស់លាស់ក្នុងប្រទេសផ្សេងៗក៏ដោយ ក៏យើងត្រូវប្រយ័ត្នប្រយែងនូវការទោរទន់របស់មនុស្ស ក្នុងការបែងចែកវណ្ណៈនោះ។—យ៉ាកុប ២:៤
១៧. (ក) ហេតុអ្វីក៏ពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវធ្វើខ្លួនឲ្យស្រួលទាក់ទង? (ខ) តើតាមរបៀបណាដែលពួកអ្នកចាស់ទុំយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ពេលទាក់ទងជាមួយនឹងសមាជិកក្នុងក្រុមជំនុំនោះ?
១៧ ពិតមែន ប៉ុលបានលើកទឹកចិត្តយើងឲ្យប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកចាស់ទុំខ្លះ ដែលសមទទួល«គោរពប្រតិបត្ដិជាទ្វេគុណ» ក៏ប៉ុន្តែពួកគេនៅតែជាបងប្អូនដដែលទេ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៥:១៧) បើយើងអាច«មកដល់បល្ល័ង្កនៃព្រះគុណ ដោយក្លាហាន» នឹងព្រះមហាក្សត្រសកលលោក តើយើងមិនគួរទៅឯពួកអ្នកចាស់ទុំ ដែលយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ានោះទេឬ? (ហេព្រើរ ៤:១៦; អេភេសូរ ៥:១) ពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យអាចរំពឹងគិតអំពីខ្លួនឯងថាមានភាពស្រួលទាក់ទងឬទេ ដោយពិនិត្យមើលថាមានប៉ុន្មានដងដែលអ្នកដទៃមករកឱវាទឬយោបល់ពីគេនោះ។ ចូររៀនមេរៀនពីរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ាឲ្យអ្នកដទៃធ្វើកិច្ចការរបស់ទ្រង់។ ទ្រង់ឲ្យកិត្ដិយសដល់អ្នកដទៃ ដោយប្រគល់នូវភារកិច្ចជាច្រើន។ ទោះជាយោបល់ដែលបានផ្ដល់មកដោយស្មរបន្ទាល់ម្នាក់ទៀត មានទំនងដូចជាមិនមានប្រយោជន៍ក៏ដោយ នោះពួកអ្នកចាស់ទុំត្រូវអបអរនឹងកង្វល់ដែលបង្ហាញមកនោះ។ សូមនឹកចាំនូវរបៀបដែលព្រះយេហូវ៉ា ទ្រង់តបឆ្លើយនឹងសំនួររបស់អ័ប្រាហាំ និងការយំសោករបស់ហាបាគុក។
១៨. តើពួកអ្នកចាស់ទុំអាចយកតម្រាប់តាមព្រះយេហូវ៉ា ក្នុងការកែតម្រង់អស់អ្នកដែលត្រូវការជំនួយយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៨ ពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាខ្លះត្រូវការកែតម្រង់។ (កាឡាទី ៦:១) ក៏ប៉ុន្តែ ពួកគេមានតម្លៃក្នុងព្រះនេត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលសមឲ្យប្រព្រឹត្តប្រកបដោយសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ។ ស្មរបន្ទាល់ម្នាក់បាននិយាយថា៖ «នៅពេលបុគ្គលណាដែលឲ្យឱវាទប្រព្រឹត្តនឹងខ្ញុំដោយគោរព នោះខ្ញុំមានចិត្តស្រួលទាក់ទងនឹងគាត់»។ មនុស្សជាច្រើនស្រួលនឹងទទួលនូវឱវាទជាង ពេលដែលអ្នកជូនឱវាទដោយមិនមើលងាយដល់ពួកគេ។ គឺប្រហែលជាត្រូវការពេលវេលាច្រើនជាង ប៉ុន្តែការយកពេលស្ដាប់ពួកអ្នកដែលបោះជំហានខុស នេះធ្វើឲ្យស្រួលចំពោះគេក្នុងការទទួលនូវឱវាទដ៏ចាំបាច់ណាមួយនោះ។ ចូរចាំក្នុងគំនិតថា ព្រះយេហូវ៉ាបានបញ្ជាក់ហេតុផលឲ្យពួកអ៊ីស្រាអែលម្ដងហើយម្ដងទៀត ដោយព្រះទ័យអាណិតអាសូរដល់គេ។ (របាក្សត្រទី២ ៣៦:១៥; ទីតុស ៣:២) ឱវាទដែលបានផ្ដល់ឲ្យដោយការយល់ចិត្តនិងប្រកបដោយសមានចិត្ត នឹងជ្រួតជ្រាបដល់ចិត្តនៃអស់អ្នកដែលត្រូវការជំនួយ។—សុភាសិត ១៧:១៧; ភីលីព ២:២, ៣; ពេត្រុសទី១ ៣:៨
១៩. តើយើងគួរតែមានទស្សនៈយ៉ាងណានឹងមនុស្ស ដែលមិនជឿដូចពួកគ្រីស្ទាននោះ?
១៩ ការបង្ហាញកិត្ដិយសដល់អ្នកដទៃ គឺផ្ដល់ទៅឲ្យអស់អ្នកដែលប្រហែលជានឹងទៅជាបងប្អូនខាងវិញ្ញាណរបស់យើងនៅអនាគត។ មនុស្សបែបនេះប្រហែលជាយឺតនឹងទទួលយកសាររបស់យើងឥឡូវនេះ ក៏ប៉ុន្តែយើងត្រូវមានចិត្តអត់ធ្មត់នឹងគេ ហើយទទួលស្គាល់នូវសេចក្ដីថ្លៃថ្នូររបស់គេជាមនុស្ស។ ព្រះយេហូវ៉ា«មិនចង់ឲ្យអ្នកណាមួយវិនាសឡើយ គឺចង់ឲ្យមនុស្សទាំងអស់បានប្រែចិត្តវិញ»។ (ពេត្រុសទី២ ៣:៩) តើយើងមិនគួរមានទស្សនៈរបស់ព្រះយេហូវ៉ាទេឬ? ដោយពិនិត្យមើលមនុស្សទូទៅ យើងអាចរៀបចំផ្លូវដើម្បីផ្ដល់នូវការធ្វើបន្ទាល់ ប្រសិនបើយើងខំប្រឹងរាក់ទាក់ជានិច្ចនោះ។ ប្រាកដហើយ យើងជៀសវាងពីមិត្តភាព ដែលអាចធ្វើឲ្យមានគ្រោះថ្នាក់ខាងវិញ្ញាណ។ (កូរិនថូសទី១ ១៥:៣៣) ប៉ុន្តែ យើងអាចបង្ហាញ‹សេចក្ដីសប្បុរស› ដោយមិនមើលងាយមនុស្សដែលមិនជឿដូចយើងនោះដែរ។—កិច្ចការ ២៧:៣
២០. តើគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ គួរតែជំរុញយើងឲ្យធ្វើអ្វី?
២០ ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ានិងព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទចាត់ទុកយើងម្នាក់ៗ ថាសមទទួលការគោរព។ សូមឲ្យយើងចងចាំនូវរបៀបដែលទ្រង់ទាំងពីរអង្គបានប្រព្រឹត្ត និងនាំមុខក្នុងការបង្ហាញការគោរពដល់គ្នាទៅវិញទៅមក។ ហើយសូមឲ្យយើងនឹកចាំក្នុងគំនិតនូវពាក្យរបស់ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទជាព្រះអម្ចាស់របស់យើង ដែលថា៖ «អ្នករាល់គ្នា . . . ជាបងប្អូននឹងគ្នាទាំងអស់»។—ម៉ាថាយ ២៣:៨
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• តើអ្នកគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណានឹងពួកអ្នកថ្វាយបង្គំគ្នីគ្នា?
• តើគំរូរបស់ព្រះយេហូវ៉ានិងរបស់ព្រះយេស៊ូ ជំរុញអ្នកឲ្យផ្ដល់កិត្ដិយសដល់អ្នកដទៃយ៉ាងដូចម្ដេច?
• តើប្ដីនិងមាតាបិតាផ្ដល់កិត្ដិយសចំពោះកូនៗយ៉ាងដូចម្ដេច?
• ដោយចាត់ទុកពួកគ្រីស្ទានគ្នីគ្នាជាបងប្អូនរបស់គេ តើជំរុញឲ្យពួកអ្នកចាស់ទុំប្រព្រឹត្តតាមរបៀបណា?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ចូរឲ្យកិត្ដិយសដល់ប្រពន្ធរបស់អ្នកតាមពាក្យសំដីដែលអបអរចុះ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ឲ្យកិត្ដិយសដល់កូនរបស់អ្នក ដោយស្ដាប់ពួកគេ
[រូបភាពនៅទំព័រ២៦]
ចូរប្រព្រឹត្តនឹងសមាជិកក្រុមជំនុំដោយសេចក្ដីថ្លៃថ្នូរ