ការបំពានសិទ្ធិនាំឲ្យខូចកិត្ដិយស
ការបំពានសិទ្ធិនាំឲ្យខូចកិត្ដិយស
«តើមានការបំពានសិទ្ធិឬទេ? ដ្បិតនឹងនាំឲ្យខូចកិត្ដិយសបាន។ តែប្រាជ្ញា តែងនៅជាប់នឹងមនុស្សសុភាពរាបទាប»។—សុភាសិត ១១:២, ព.ថ.
១, ២. តើការបំពានសិទ្ធិជាអ្វី ហើយតើតាមរបៀបណាដែលនេះបាននាំឲ្យមានសេចក្ដីវិនាសអន្តរាយ?
សមាជិកលេវីម្នាក់ដ៏ឈ្នានីស នាំមនុស្សមួយហ្វូងបះបោរប្រឆាំងនឹងអំណាចគ្រប់គ្រង ដែលបានត្រូវតែងតាំងដោយព្រះយេហូវ៉ា។ រាជបុត្រាមួយអង្គដែលមានមហិច្ឆតា នោះប្រឌិតគម្រោងការណ៍ដ៏ឆបោកមួយ ដើម្បីដណ្ដើមយករាជបល្ល័ង្ករបស់ព្រះបិតាខ្លួន។ ស្តេចដ៏អន្ទះអន្ទែងមួយអង្គបដិសេធចោលនូវបញ្ជានៃព្យាការីរបស់ព្រះ។ ពួកជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបីនាក់នេះមានលក្ខណៈមួយដូចគ្នា គឺជាការបំពានសិទ្ធិ។
២ ការបំពានសិទ្ធិគឺជាលក្ខណៈចិត្ត ដែលគំរាមកំហែងយ៉ាងខ្លាំងដល់មនុស្សគ្រប់គ្នា។ (ទំនុកដំកើង ១៩:១៣) មនុស្សដែលបំពានសិទ្ធិក៏ធ្វើអ្វីៗដោយឥតកោតញញើត ទោះជាគ្មានសេចក្ដីអនុញ្ញាតឲ្យធ្វើអ៊ីចឹងក៏ដោយ។ ជាញឹកញាប់ សេចក្ដីនេះនាំឲ្យមានមហន្តរាយ។ តាមការពិត ការបំពានសិទ្ធិធ្លាប់ធ្វើឲ្យវិនាសអន្តរាយនូវស្តេចផ្សេងៗ និងបានផ្ដួលចក្រភពទាំងឡាយផងដែរ។ (យេរេមា ៥០:២៩, ៣១, ៣២; ដានីយ៉ែល ៥:២០) សេចក្ដីនេះក៏បានរុំជាប់អ្នកបំរើខ្លះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ហើយបាននាំឲ្យគេមានអន្តរាយ។
៣. តើយើងអាចរៀនអំពីគ្រោះថ្នាក់ពីការបំពានសិទ្ធិយ៉ាងដូចម្ដេច?
៣ ដោយមានមូលហេតុល្អ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «តើមានការបំពានសិទ្ធិឬទេ? ដ្បិតនឹងនាំឲ្យខូចកិត្ដិយសបាន។ តែប្រាជ្ញា នោះតែងនៅជាប់នឹងមនុស្សសុភាពរាបទាប»។ (សុភាសិត ១១:២, ព.ថ.) ព្រះគម្ពីរផ្ដល់ឲ្យយើងនូវគំរូទាំងឡាយ ដែលបញ្ជាក់ថា សុភាសិតនេះគឺជាការពិតមែន។ ការពិនិត្យមើលនូវគំរូនេះខ្លះៗ នឹងជួយឲ្យយើងឃើញនូវគ្រោះថ្នាក់ដែលមកពីការផ្លោះហួសព្រំដែនដ៏សមគួរ។ ដូច្នេះហើយ សូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវរបៀបដែលចិត្តឈ្នានីស មហិច្ឆតា និងចិត្តអន្ទះអន្ទែង បាននាំឲ្យបុរសបីនាក់ដែលបានរៀបរាប់ខាងលើនេះ ទៅប្រព្រឹត្តអំពើដែលបំពានសិទ្ធិ ដែលនាំឲ្យខូចកិត្ដិយសរបស់ពួកគេ។
លោកកូរេ—មនុស្សបះបោរម្នាក់ដ៏ឈ្នានីស
៤. (ក) តើកូរេជាអ្នកណា ហើយតើគាត់ច្បាស់ជាមានចំណែកក្នុងព្រឹត្ដិការណ៍ដ៏សំខាន់ណាខាងប្រវត្ដិសាស្ត្រ? (ខ) នៅពេលក្រោយៗមក តើកូរេបានបង្កើតឲ្យមានការប្រព្រឹត្តដ៏អាក្រក់អ្វី?
៤ កូរេជាកូនចៅរបស់កេហាត់ពីកុលសម្ព័ន្ធលេវី ក៏ជាបងប្អូនជីដូនមួយរបស់ម៉ូសេនិងអើរ៉ុន។ តាមមើលទៅ គាត់បានមានចិត្តស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះយេហូវ៉ាជាច្រើនទសវត្សរ៍មកហើយ។ កូរេបានមានឯកសិទ្ធិរួមក្នុងចំណោមពួកអ្នកដែលបានត្រូវរំដោះចេញដោយអព្ភូតហេតុឆ្លងកាត់សមុទ្រក្រហម ហើយប្រហែលជាគាត់បានចូលរួមសម្រេចតាមសេចក្ដីជំនុំជំរះរបស់ព្រះយេហូវ៉ា ប្រឆាំងនឹងពួកអ៊ីស្រាអែលដែលបានថ្វាយបង្គំកូនគោនៅឯភ្នំស៊ីណាយ។ (និក្ខមនំ ៣២:២៦) ក៏ប៉ុន្តែ ជាយថាហេតុ កូរេបានទៅជាមេក្រុមក្នុងការបះបោរប្រឆាំងនឹងម៉ូសេនិងអើរ៉ុនទៅវិញ ដែលបានរួមបញ្ចូលដាថាន អ័ប៊ីរ៉ាម និងអូន ជាពួកកុលសម្ព័ន្ធរូបេន ជាមួយនឹងពួកចៅហ្វាយ២៥០នាក់ទៀតរបស់ពួកអ៊ីស្រាអែល។ * ពួកគេបាននិយាយទៅម៉ូសេនិងអើរ៉ុនថា៖ «អ្នកយកអំណាចលើខ្លួនហួសពេកណាស់ ដ្បិតពួកជំនុំក៏បានបរិសុទ្ធទាំងអស់គ្នាដែរ ហើយព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់គង់នៅជាមួយនឹងគេផង ម្ដេចឡើយអ្នកទាំង២លើកកំពស់ខ្លួន ត្រួតលើពួកជំនុំផងព្រះយេហូវ៉ាដូច្នេះ?»។—ជនគណនា ១៦:១-៣
៥, ៦. (ក) ហេតុអ្វីក៏កូរេបានបះបោរប្រឆាំងនឹងម៉ូសេនិងអើរ៉ុន? (ខ) ហេតុអ្វីក៏អាចនិយាយថា កូរេបានចាត់ទុកកិច្ចការរបស់គាត់ថាគ្មានតម្លៃក្នុងរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះនោះ?
៥ ក្រោយពីមានចិត្តស្មោះត្រង់អស់ប៉ុន្មានឆ្នាំហើយ ហេតុអ្វីក៏កូរេទៅជាមានចិត្តបះបោរអ៊ីចឹង? យ៉ាងច្បាស់ណាស់ ការដឹកនាំរបស់ម៉ូសេមិនមែនដោយការសង្កត់សង្កិនទេ ដ្បិតលោកជាមនុស្ស«សុភាពណាស់លើសអស់ទាំងមនុស្សនៅលើផែនដី»។ (ជនគណនា ១២:៣) ក៏ប៉ុន្តែ គឺដូចជាកូរេបានឈ្នានីសនឹងម៉ូសេនិងអើរ៉ុន ហើយបានតូចចិត្តនឹងភាពធំដុំរបស់គេ ហើយនេះបាននាំឲ្យគាត់និយាយយ៉ាងខុសទាំងស្រុង ថាពួកគេលើកខ្លួនតាមតែអំពើចិត្តនិងយ៉ាងអាត្មានិយម ត្រួតលើពួកជំនុំនោះ។—ទំនុកដំកើង ១០៦:១៦
៦ ភាគច្រើនបញ្ហារបស់កូរេ ប្រហែលជាគាត់ឥតបានគាប់ចិត្តនឹងឯកសិទ្ធិរបស់ខ្លួន ក្នុងរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះ។ ពិតមែន ពួកកូនចៅកេហាត់នៃកុលសម្ព័ន្ធលេវីមិនមែនជាពួកសង្ឃទេ ក៏ប៉ុន្តែពួកគេជាពួកគ្រូបង្រៀនក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះ។ ពួកគេក៏បានសែងគ្រឿងតុទូនិងឧបករណ៍នានាពីក្នុងរោងឧបោសថ ពេលដែលត្រូវការដឹកជញ្ជូនរបស់ទាំងនេះដែរ។ នេះជាកិច្ចការដ៏សំខាន់ណាស់ ដ្បិតមានតែពួកអ្នកដែលបានស្អាតស្អំខាងសាសនានិងខាងសីលធម៌ប៉ុណ្ណោះ ដែលអាចប៉ះពាល់នឹងគ្រឿងប្រដាប់ដ៏បរិសុទ្ធនេះ។ (អេសាយ ៥២:១១) ដូច្នេះ នៅពេលដែលម៉ូសេបានប្រឈមតទល់នឹងកូរេ នោះដូចជាលោកបានសួរថា តើអ្នកចាត់ទុកកិច្ចការរបស់អ្នកជាអ្វីដ៏តូចតាចដល់ម្ល៉េះ ដែលអ្នករកចង់បានការងារជាសង្ឃទៀតអ៊ីចឹងឬ? (ជនគណនា ១៦:៩, ១០) កូរេបានខានទទួលស្គាល់ថា កិត្ដិយសដ៏ល្អបំផុតនោះ គឺការបំរើព្រះយេហូវ៉ាដោយស្មោះត្រង់ ស្របទៅតាមរបៀបរៀបចំរបស់ទ្រង់ មិនមែនជាការចង់បានឋានៈដ៏ពិសេសណានោះទេ។—ទំនុកដំកើង ៨៤:១០
៧. (ក) តើលោកម៉ូសេបានដោះស្រាយនឹងកូរេនិងពួកបុរសដែលតាមគាត់យ៉ាងដូចម្ដេច? (ខ) តើការបះបោររបស់កូរេបានទទួលការហិនវិនាសយ៉ាងដូចម្ដេច?
៧ លោកម៉ូសេបានអញ្ជើញឲ្យកូរេនិងពួកបុរសដែលតាមគាត់ ឲ្យមកផ្ដុំគ្នានៅថ្ងៃស្អែកឯត្រសាលជំនុំ ទាំងកាន់ពានដាក់ភ្លើងនិងរោយគ្រឿងក្រអូបពីលើផង។ កូរេនិងពួកបុរសរបស់គាត់ឥតមានការអនុញ្ញាតឲ្យថ្វាយគ្រឿងក្រអូបទេ ពីព្រោះពួកគេមិនមែនជាពួកសង្ឃ។ បើពួកគេមកដោយមានពានដាក់ភ្លើងនិងរោយគ្រឿងក្រអូបពីលើ នេះនឹងបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ពួកបុរសទាំងនោះនៅមានចិត្តថា ខ្លួនមានសិទ្ធិប្រព្រឹត្តដូចជាសង្ឃ ទោះជាពួកគេមានពេលពេញមួយយប់ ដើម្បីនឹងពិចារណាមើលរឿងនេះឡើងវិញក៏ដោយ។ នៅពេលដែលពួកគេបានលេចខ្លួនមកនៅថ្ងៃស្អែកឡើង នោះព្រះយេហូវ៉ាមានហេតុត្រឹមត្រូវក្នុងការសម្ដែងនូវសេចក្ដីខ្ញាល់របស់ទ្រង់។ រីឯពួករូបេន នោះ«ដីក៏ប្រេះឡើងពីក្រោមគេ ហាទទួលយកគេបាត់ទៅ»។ ពួកទាំងប៉ុន្មានទៀត រួមបញ្ចូលកូរេក៏មានភ្លើងចេញពីព្រះ មកបញ្ឆេះគេអស់ទៅ។ (ចោទិយកថា ១១:៦; ជនគណនា ១៦:១៦-៣៥; ២៦:១០) ការបំពានសិទ្ធិរបស់កូរេបាននាំឲ្យខូចកិត្ដិយសយ៉ាងខ្លាំង នោះគឺជាការច្រានចោលដោយព្រះតែម្ដង!
ចូរតទល់នឹង«ការទទូចចង់ឈ្នានីស»
៨. តើ«ការទទូចចង់ឈ្នានីស» អាចលេចឡើងក្នុងចំណោមពួកគ្រីស្ទានយ៉ាងដូចម្ដេច?
៨ ដំណើររឿងអំពីកូរេជាការព្រមានដល់យើងរាល់គ្នា។ ដោយព្រោះ«ការទទូចចង់ឈ្នានីស» គឺសណ្ឋិតនៅក្នុងមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ទាំងអស់ នេះក៏អាចលេចឡើងនៅក្នុងក្រុមជំនុំគ្រីស្ទានដែរ។ (យ៉ាកុប ៤:៥, ព.ថ.) ជាឧទាហរណ៍ យើងប្រហែលជាគិតតែអំពីឋានៈ។ ដូចកូរេ យើងប្រហែលជាឈ្នានីសអស់អ្នកដែលមានឯកសិទ្ធិដែលយើងប្រាថ្នាចង់បាន។ ឬក៏យើងអាចទៅជាដូចគ្រីស្ទានម្នាក់ឈ្មោះឌីអូត្រេព ដែលបានរស់នៅសតវត្សទីមួយ។ គាត់មានចិត្តរិះគន់យ៉ាងខ្លាំងដល់អំណាចគ្រប់គ្រងរបស់ពួកសាវ័ក តាមមើលទៅ ពីព្រោះគាត់ចង់ធ្វើជាអ្នកកាន់កាប់។ ប្រាកដហើយ យ៉ូហានបានសរសេរថា ឌីអូត្រេព«ចូលចិត្តចង់ធ្វើធំ»។—យ៉ូហានទី៣ ៩
៩. (ក) តើយើងគួរជៀសវាងអាកប្បកិរិយាបែបណា ស្តីអំពីភារកិច្ចក្នុងក្រុមជំនុំ? (ខ) តើអ្វីជាទស្សនៈដ៏ត្រឹមត្រូវស្តីអំពីទីតាំងរបស់យើងក្នុងរបៀបរៀបចំរបស់ព្រះ?
៩ ប្រាកដហើយ គឺមិនជាខុសទេដែលបុរសគ្រីស្ទានម្នាក់រកឈោងចាប់យកភារកិច្ចក្នុងក្រុមជំនុំនោះ។ ប៉ុលក៏បានលើកទឹកចិត្តនូវដំណើរបែបនេះដែរ។ (ធីម៉ូថេទី១ ៣:១) ក៏ប៉ុន្តែ យើងមិនគួររាប់ទុកឯកសិទ្ធិខាងកិច្ចបំរើនេះ ជាគ្រឿងពាក់ដែលជាសញ្ញាក្នុងការទទួលកិត្ដិយសឡើយ ហាក់ដូចជាពេលបានទទួលភារកិច្ចទាំងនេះ យើងបានឡើងកាំជណ្ដើរមួយខាងយសសក្ដិណាមួយនោះទេ។ ចូរចាំនូវអ្វីដែលព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នកណាក្នុងពួកអ្នករាល់គ្នា ដែលចង់ធ្វើជាធំ នោះនឹងត្រូវធ្វើជាអ្នកបំរើដល់អ្នករាល់គ្នាវិញ ហើយអ្នកណាក្នុងពួកអ្នក ដែលចង់បានជាលេខ១ អ្នកនោះត្រូវធ្វើជាបាវដល់អ្នករាល់គ្នាវិញដែរ»។ (ម៉ាថាយ ២០:២៦, ២៧) យ៉ាងច្បាស់ណាស់ គឺជាការខុសដោយមានចិត្តឈ្នានីសនឹងអស់អ្នកដែលមានភារកិច្ចធំជាង ហាក់ដូចជាតម្លៃរបស់យើងចំពោះព្រះ គឺពឹងពាក់លើ«យសសក្ដិ»របស់យើងក្នុងអង្គការរបស់ទ្រង់។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «អ្នករាល់គ្នា . . . ជាបងប្អូននឹងគ្នាទាំងអស់»។ (ម៉ាថាយ ២៣:៨) ត្រូវហើយ មិនថាជាអ្នកផ្សព្វផ្សាយឬជាអ្នកត្រួសត្រាយ អ្នកដែលទើបតែបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក ឬជាអ្នករក្សាចិត្តស្មោះគ្រប់ល័ក្ខណ៍ជាយូរមកហើយ យើងទាំងអស់គ្នាណាដែលបំរើព្រះយេហូវ៉ាអស់ពីចិត្ត មានទីតាំងដ៏មានតម្លៃក្នុងរបៀបរៀបចំរបស់ទ្រង់។ (លូកា ១០:២៧; ១២:៦, ៧; កាឡាទី ៣:២៨; ហេព្រើរ ៦:១០) គឺពិតជាប្រកបដោយប្រសិទ្ធិពរមែន ដោយធ្វើការជាមួយបងប្អូនរាប់លាននាក់ ដែលខំប្រឹងអនុវត្តតាមឱវាទព្រះគម្ពីរនេះ ដែលចែងថា៖ «ត្រូវឲ្យគ្រប់គ្នាមានចិត្តសុភាព ដល់គ្នាទៅវិញទៅមក»។—ពេត្រុសទី១ ៥:៥
អាប់សាឡំម—មនុស្សឱកាសនិយមដែលមានមហិច្ឆតា
១០. តើអាប់សាឡំមជាអ្នកណា ហើយតើទ្រង់បានខំប្រឹងផ្គាប់ផ្គុនអែបអបរកប្រយោជន៍ពីអស់អ្នកដែលនាំរឿងមកថ្វាយស្តេចឲ្យជំនុំជំរះយ៉ាងដូចម្ដេច?
១០ ដំណើរជីវិតនៃបុត្រាទីបីរបស់ស្តេចដាវីឌ ព្រះនាមអាប់សាឡំម បានផ្ដល់មេរៀនខាងរឿងមហិច្ឆតា។ បុគ្គលឱកាសនិយមដ៏ឆបោកនេះបានខំប្រឹងផ្គាប់ផ្គុនអែបអបរកប្រយោជន៍ពីអស់អ្នកដែលនាំរឿងមកថ្វាយស្តេចឲ្យជំនុំជំរះ។ មុនដំបូង រាជបុត្រានេះបានទូលថា ស្តេចដាវីឌមិនបានអើពើនឹងសេចក្ដីត្រូវការរបស់គេនោះទេ។ រួចមក គាត់បានឈប់និយាយដោយល្បិច ហើយបានលាតត្រដាងនូវបំណងចិត្តពិតប្រាកដរបស់ខ្លួន។ អាប់សាឡំមបានបញ្ចេញវោហារថា៖ «ឱបើយើងបានធ្វើជាចៅហ្វាយនៅក្នុងនគរនេះទៅអេះ នោះអស់អ្នកណា ដែលមានរឿងមានក្ដីនឹងបានមកឯយើង ហើយយើងនឹងជំនុំជំរះឲ្យគេតាមយុត្ដិធម៌»។ កលល្បិចដ៏ប៉ិនប្រសប់របស់អាប់សាឡំម ឥតមានព្រំដែនឡើយ។ ព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «បើមានអ្នកណាមកថ្វាយបង្គំដល់ទ្រង់ នោះទ្រង់ក៏លូកព្រះហស្តទៅចាប់ទាញមកថើបអ្នកនោះ អាប់សាឡំមទ្រង់តែងប្រព្រឹត្តយ៉ាងនេះ ដល់ពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នា ដែលនាំរឿងមកថ្វាយស្តេចឲ្យជំនុំជំរះ»។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? «ទ្រង់[អាប់សាឡំម]បានទាក់ចិត្តពួកជនជាតិអ៊ីស្រាអែល»។—សាំយូអែលទី២ ១៥:១-៦
១១. តើអាប់សាឡំមបានខំប្រឹងដណ្ដើមយកបល្ល័ង្ករបស់ដាវីឌយ៉ាងដូចម្ដេច?
១១ អាប់សាឡំមបានតាំងព្រះទ័យដណ្ដើមយកអំណាចគ្រប់គ្រងជាស្តេចពីព្រះវរបិតាខ្លួន។ ប្រាំឆ្នាំមុននេះ អាប់សាឡំមទ្រង់បានបង្គាប់ឲ្យគេធ្វើគុតអាំណូនដែលជាបុត្រាច្បងរបស់ដាវីឌ ដោយមើលទៅដូចជាដើម្បីសងសឹកចំពោះអាំណូនដែលបានចាប់រំលោភតាម៉ារជាប្អូនស្រីរបស់ខ្លួន។ (សាំយូអែលទី២ ១៣:២៨, ២៩) ក៏ប៉ុន្តែ សូម្បីតែនៅពេលនោះក៏អាប់សាឡំមប្រហែលជាចង់បានបល្ល័ង្ក ដោយចាត់ទុកឃាតកម្មរបស់អាំណូន ជាវិធីដ៏ស្រួលក្នុងការកំទេចចោលគូប្រជែង។ * យ៉ាងណាក៏ដោយ នៅពេលដែលមានឱកាសល្អ នោះអាប់សាឡំមក៏ចាត់វិធានការទៅ។ ទ្រង់បានឲ្យគេប្រកាសអំពីអំណាចគ្រប់គ្រងជាស្តេចរបស់ទ្រង់ទូទាំងស្រុកនោះ។—សាំយូអែលទី២ ១៥:១០
១២. សូមពន្យល់ពីរបៀបដែលការបំពានសិទ្ធិរបស់អាប់សាឡំមបាននាំឲ្យខូចកិត្ដិយស។
១២ អស់មួយរយៈពេល នោះអាប់សាឡំមមានជោគជ័យ ដ្បិត«ការក្បត់នេះ ក៏បានកើតកាន់តែខ្លាំងឡើង ដ្បិតមានប្រជាជនចុះចូលខាងអាប់សាឡំម រឹតតែច្រើនឡើង»។ ក្រោយមក ស្តេចដាវីឌបានត្រូវជំរុញឲ្យរត់គេចសង្គ្រោះព្រះជន្មរបស់ទ្រង់។ (សាំយូអែលទី២ ១៥:១២-១៧) ក៏ប៉ុន្តែ មិនយូរប៉ុន្មានមក នោះមុខងាររបស់អាប់សាឡំមបានត្រូវបណ្ដាច់យ៉ាងខ្លី នៅពេលដែលយ៉ូអាប់បានធ្វើគុតទ្រង់ ទាំងបានបោះចោលទៅក្នុងរណ្ដៅធំ រួចបង្គរថ្មពីលើ។ ចូរគិតទៅមើល! បុរសដ៏មានមហិច្ឆតាធំនេះដែលចង់ធ្វើជាស្តេច ឥតទាំងបានទទួលការបញ្ចុះសពស្រួលបួលផង ពេលទ្រង់សោយទិវង្គតទៅនោះ។ * យ៉ាងពិតណាស់ ការបំពានសិទ្ធិបាននាំឲ្យខូចកិត្ដិយសរបស់អាប់សាឡំម។—សាំយូអែលទី២ ១៨:៩-១៧
ចូរបដិសេធចោលនូវមហិច្ឆតាដ៏អាត្មានិយម
១៣. តើគតិមហិច្ឆតាអាចចាក់ឫសក្នុងចិត្តគ្រីស្ទានម្នាក់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៣ ការឡើងនិងធ្លាក់អំណាចរបស់អាប់សាឡំម ប្រើសំរាប់ជាមេរៀនដល់យើង។ នៅក្នុងពិភពលោកដ៏គ្មានមេត្ដាធម៌សព្វថ្ងៃនេះ គឺជាធម្មតាដែលមនុស្សអែបអបនឹងចៅហ្វាយរបស់គេ ដោយខំផ្គាប់ផ្គុនចិត្តចៅហ្វាយរបស់គេ ដោយគ្រាន់តែចង់ធ្វើឲ្យចៅហ្វាយខ្លួនចាប់អារម្មណ៍នឹងគេ ឬប្រហែលជាដើម្បីទទួលនូវប្រយោជន៍ឬការដំឡើងយសសក្ដិណាមួយ។ នៅពេលទន្ទឹមគ្នានេះ ពួកគេប្រហែលជានិយាយអួតអាងដល់មនុស្សក្រោមបង្គាប់គេ ដោយសង្ឃឹមនឹងបានការផ្គាប់ផ្គុនអែបអបនិងការគាំទ្រពីពួកគេនោះ។ បើសិនជាយើងមិនប្រយ័ត្នទេ នោះគតិមហិច្ឆតាបែបនេះ អាចចាក់ឫសក្នុងចិត្តរបស់យើង។ តាមមើលទៅ នេះបានកើតឡើងដល់មនុស្សខ្លះនៅសតវត្សទីមួយ ដែលតម្រូវឲ្យពួកសាវ័កផ្ដល់នូវការព្រមានយ៉ាងខ្លាំងប្រឆាំងនឹងបុគ្គលបែបនេះ។—កាឡាទី ៤:១៧; យ៉ូហានទី៣ ៩,១០
១៤. ហេតុអ្វីក៏យើងគួរតែជៀសវាងគតិមហិច្ឆតា ដែលលើកដំកើងខ្លួននោះ?
១៤ ព្រះយេហូវ៉ាឥតមានកន្លែងក្នុងអង្គការរបស់ទ្រង់ សំរាប់ពួកបំពានសិទ្ធិដែលប្រើផែនការជាមុន ហើយខំប្រឹង«ស្វែងរកកិត្ដិសព្ទដល់ខ្លួន»នោះទេ។ (សុភាសិត ២៥:២៧) ប្រាកដហើយ ព្រះគម្ពីរព្រមានថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់នឹងកាត់អស់ទាំងបបូរមាត់បញ្ចើចចេញ ព្រមទាំងអណ្ដាត ដែលពោលពាក្យធំនោះផង»។ (ទំនុកដំកើង ១២:៣) អាប់សាឡំមបានមានបបូរមាត់បញ្ចើចមែន។ គាត់បាននិយាយអួតយ៉ាងសម្បើមដល់អស់អ្នកដែលគាត់ត្រូវការសគុណពីនោះ ប្រយោជន៍ឲ្យបានអំណាចគ្រប់គ្រងដែលគាត់បានប្រាថ្នាចង់បាន។ ផ្ទុយទៅវិញ យើងមានប្រសិទ្ធិពរយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! ដោយបាននៅក្នុងចំណោមភាតរភាពដែលធ្វើតាមឱវាទរបស់ប៉ុលនោះ ដែលថា៖ «កុំឲ្យធ្វើអ្វី ដោយទាស់ទែងគ្នា ឬដោយសេចក្ដីអំនួតឥតប្រយោជន៍ឡើយ តែចូររាប់អានគេឲ្យលើសជាងខ្លួនដោយចិត្តសុភាពវិញ»។—ភីលីព ២:៣
សូល—ស្តេចដែលមិនចេះអត់ធ្មត់
១៥. នៅពេលមួយ តើសូលបានបង្ហាញនូវចិត្តសុភាពយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៥ នៅពេលមួយ សូលជាមនុស្សដែលមានចិត្តសុភាព ហើយក្រោយមកបានទៅជាស្តេច។ ជាឧទាហរណ៍ សូមពិនិត្យមើលនូវអ្វីដែលបានកើតឡើងពេលគាត់មានអាយុក្មេង។ នៅពេលដែលព្យាការីសាំយូអែលបាននិយាយយ៉ាងល្អអំពីគាត់ នោះសូលបានតបឆ្លើយយ៉ាងរាបទាបថា៖ «តើខ្ញុំមិនមែនជាពួកបេនយ៉ាមីនជាពូជអំបូរតូចជាងគេក្នុងបណ្ដាសាសន៍អ៊ីស្រាអែលទេឬអី ហើយពួកគ្រូខ្ញុំ តើមិនមែនជាតូចទាបជាងអស់ទាំងគ្រួ ក្នុងពូជអំបូរបេនយ៉ាមីនដែរទេឬអី ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាលោកមានប្រសាសន៍នឹងខ្ញុំយ៉ាងនេះ?»។—សាំយូអែលទី១ ៩:២១
១៦. តើសូលបានបង្ហាញនូវអាកប្បកិរិយាដ៏មិនចេះអត់ធ្មត់យ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយមក ចិត្តសុភាពរបស់សូលបានបាត់អស់រលីង។ កាលដែលច្បាំងនឹងពួកភីលីស្ទីន នោះគាត់បានភៀសខ្លួនទៅគីលកាល ហើយបានត្រូវតម្រូវឲ្យចាំសាំយូអែលមកទូលអង្វរសុំព្រះដោយថ្វាយយញ្ញបូជាខ្លះ។ នៅពេលដែលសាំយូអែលមិនបានមកតាមកំណត់ពេល នោះដោយការបំពានសិទ្ធិ សូលបានថ្វាយយញ្ញបូជានោះខ្លួនឯង។ កាលដែលគាត់ទើបតែបានធ្វើការនោះចប់ នោះសាំយូអែលក៏បានមកដល់។ សាំយូអែលបានសួរថា៖ «តើបានធ្វើអ្វីហ្នឹង?»។ នោះសូលឆ្លើយថា៖ «ដោយព្រោះខ្ញុំឃើញថា បណ្ដាទ័ពបានខ្ចាត់ខ្ចាយចេញពីខ្ញុំទៅ ហើយលោកក៏មិនបានអញ្ជើញមក នៅវេលាកំណត់ . . . ដូច្នេះខ្ញុំបានបង្ខំខ្លួនឲ្យថ្វាយដង្វាយនេះទៅ»។—សាំយូអែលទី១ ១៣:៨-១២
១៧. (ក) បើមើលតែមួយភ្លែត ហេតុអ្វីក៏ការប្រព្រឹត្តរបស់សូលមើលទៅដូចជាសមត្រឹមត្រូវ? (ខ) ហេតុអ្វីក៏ព្រះយេហូវ៉ាបានផ្ដន្ទាទោសសូលដោយព្រោះការប្រព្រឹត្តដ៏មិនចេះអត់ធ្មត់របស់ទ្រង់?
១៧ កាលមើលតែមួយភ្លែតចំពោះការប្រព្រឹត្តរបស់សូលហាក់ដូចជាសមត្រឹមត្រូវ។ យ៉ាងណាមិញ រាស្ត្ររបស់ព្រះបាន«អស់ផ្លូវហើយ» «មានសេចក្ដីកង្វល់ជាខ្លាំង» និងមានចិត្តភ័យញ័រដោយនៅក្នុងស្ថានការណ៍ដ៏ពិបាកមែន។ (សាំយូអែលទី១ ១៣:៦, ៧) ប្រាកដហើយ គឺមិនជាខុសទេក្នុងការចាត់វិធានការ ពេលដែលសមនឹងធ្វើក្នុងកាលៈទេសៈនោះ។ * ក៏ប៉ុន្តែ ចូរចាំថា ព្រះយេហូវ៉ាអាចជ្រាបដឹងនូវចិត្ត ហើយយល់នូវបំណងចិត្តដ៏ជ្រាលជ្រៅបំផុតរបស់យើង។ (សាំយូអែលទី១ ១៦:៧) ដូច្នេះ ទ្រង់ច្បាស់ជាបានទតឃើញនូវកត្ដាខ្លះអំពីសូល ដែលមិនបានចែងមកចំៗក្នុងដំណើររឿងព្រះគម្ពីរ។ ជាឧទាហរណ៍ ព្រះយេហូវ៉ាប្រហែលជាបានទតឃើញថា ការមិនចេះអត់ធ្មត់របស់សូល បានត្រូវជំរុញដោយមោទនភាព។ ប្រហែលជាសូលតូចព្រះទ័យយ៉ាងខ្លាំង! ដែលជាស្តេចនៃសាសន៍អ៊ីស្រាអែល ទ្រង់ត្រូវតែរង់ចាំបុគ្គលម្នាក់ ដែលជាមនុស្សចាស់ជរា ជាព្យាការីដែលត្រូវចាំឲ្យថ្វាយលើកក្រោយៗ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សូលមានអារម្មណ៍ថា ការយឺតយូររបស់សាំយូអែល បានឲ្យខ្លួនមានសិទ្ធិធ្វើការនេះដោយខ្លួនឯង ហើយមិនបានគោរពសេចក្ដីបង្គាប់ដ៏ជាក់លាក់ ដែលបានផ្ដល់ឲ្យគាត់នោះទេ។ តើអ្វីជាលទ្ធផល? សាំយូអែលឥតបានសរសើរសូលដោយបានចាត់វិធានការនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកបានស្តីប្រដៅសូល ដោយមានប្រសាសន៍ថា៖ «រាជ្យទ្រង់មិនបាននៅតទៅទៀតទេ . . . ពីព្រោះព្រះករុណាមិនបានកាន់តាមសេចក្ដី ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានបង្គាប់មកសោះ»។ (សាំយូអែលទី១ ១៣:១៣, ១៤) ម្ដងនេះទៀត ការបំពានសិទ្ធិបាននាំឲ្យខូចកិត្ដិយស។
ចូរជៀសវាងពីចិត្តដ៏មិនចេះអត់ធ្មត់
១៨, ១៩. (ក) សូមរៀបរាប់ពីរបៀបដែលការឥតចេះអត់ធ្មត់អាចនាំឲ្យអ្នកបំរើព្រះនៅសម័យទំនើបនេះ ប្រព្រឹត្តដ៏បំពានសិទ្ធិបាន។ (ខ) តើយើងគួរតែនឹកចាំអ្វី អំពីដំណើរការនៃក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាននោះ?
១៨ ដំណើររឿងពីការប្រព្រឹត្តដ៏បំពានសិទ្ធិរបស់សូល បានកត់ទុកក្នុងបន្ទូលរបស់ព្រះជាប្រយោជន៍ដល់យើង។ (កូរិនថូសទី១ ១០:១១) គឺជាការស្រួលមែនឲ្យយើងទៅជាមួម៉ៅនឹងភាពឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍របស់បងប្អូនយើង។ ដូចសូល យើងប្រហែលជាខ្វះចិត្តអត់ធ្មត់ ដោយមានអារម្មណ៍ថា បើចង់ឲ្យរឿងណាដោះស្រាយយ៉ាងត្រឹមត្រូវ នោះយើងត្រូវតែធ្វើខ្លួនយើងវិញ។ ជាឧបមាថា មានបងប្រុសម្នាក់ពូកែមានជំនាញខាងការរៀបចំណាមួយ។ គាត់ជាបុរសទៀងទាត់ពេលវេលា ដឹងនូវទម្រង់ការណ៍ទាន់សម័យក្នុងក្រុមជំនុំ និងប៉ិនប្រសប់ខាងការនិយាយនិងការបង្រៀន។ នៅពេលដំណាលគ្នានេះ គាត់ដឹងថា អ្នកដទៃមិនអាចប្រៀបស្មើនឹងខ្នាតតម្រាដ៏ម៉ត់ចត់របស់គាត់ ហើយពួកគេក៏មិនមានសមត្ថភាពតាមចិត្តប្រាថ្នារបស់គាត់ឡើយ។ តើនេះធ្វើឲ្យគាត់មានសិទ្ធិសម្ដែងនូវអាកប្បកិរិយាដ៏មិនចេះអត់ធ្មត់ឬទេ? តើគាត់គួររិះគន់អ្នកដទៃ ឬក៏ប្រហែលជានិយាយថា បើគ្មានការខំប្រឹងរបស់គាត់ នោះគ្មានអ្វីសោះនឹងបានសម្រេចឡើយ ហើយក្រុមជំនុំនឹងជំពប់ដួលផងដែរ? នេះនឹងច្បាស់ជាប្រកបដោយការបំពានសិទ្ធិហើយ!
១៩ តាមការពិត តើអ្វីទៅដែលធ្វើឲ្យក្រុមជំនុំនៃពួកគ្រីស្ទាននៅជាប់ជាមួយគ្នានោះ? តើដោយជំនាញខាងការចាត់ចែងឬ? តើដោយព្រោះមានប្រសិទ្ធិភាពឬ? តើដោយសារចំណេះយ៉ាងជ្រាលជ្រៅមែនឬ? ពិតមែន របស់ទាំងនេះគឺមានប្រយោជន៍ ដើម្បីឲ្យមានដំណើរការល្អក្នុងក្រុមជំនុំ។ (កូរិនថូសទី១ ១៤:៤០; ភីលីព ៣:១៦; ពេត្រុសទី២ ៣:១៨) ក៏ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា ពួកអ្នកកាន់តាមទ្រង់នឹងបានត្រូវសម្គាល់យ៉ាងលេចធ្លោរជាងគេ នោះគឺដោយពួកគេមានសេចក្ដីស្រឡាញ់។ (យ៉ូហាន ១៣:៣៥) អ៊ីចឹងហើយទោះជាត្រូវមានសណ្ដាប់ធ្នាប់ក៏ដោយ ក៏ពួកអ្នកចាស់ទុំដែលចេះយកចិត្តទុកដាក់នោះដឹងថា ក្រុមជំនុំមិនមែនជាក្រុមហ៊ុនមួយ ដែលត្រូវចាត់ចែងយ៉ាងតឹងរ៉ឹងនោះទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ គឺបានត្រូវបង្រួបបង្រួមដោយហ្វូងមួយ ដែលត្រូវគេមើលថែរក្សាយ៉ាងថ្នាក់ថ្នម។ (អេសាយ ៣២:១, ២; ៤០:១១) ការឥតគោរពដ៏បំពានសិទ្ធិចំពោះគោលការណ៍បែបនេះ ច្រើនតែនាំឲ្យមានការមិនស្រុះស្រួលគ្នា។ ផ្ទុយទៅវិញ សណ្ដាប់ធ្នាប់ពីព្រះ នោះបង្កើតឲ្យមានសន្ដិភាព។—កូរិនថូសទី១ ១៤:៣៣; កាឡាទី ៦:១៦
២០. តើអ្វីដែលនឹងត្រូវយកមកពិនិត្យមើលក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់?
២០ ដំណើររឿងក្នុងព្រះគម្ពីរ អំពីកូរេ អាប់សាឡំម និងសូល នោះបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ថា ការបំពានសិទ្ធិនាំឲ្យខូចកិត្ដិយស ដូចបានចែងមកក្នុងសុភាសិត ១១:២ (ព.ថ.)។ ក៏ប៉ុន្តែ ខដដែលនេះ ចែងទៀតថា៖ «តែប្រាជ្ញា តែងនៅនឹងមនុស្សសុភាពរាបទាប»។ តើចិត្តសុភាពរាបទាបជាអ្វីទៅ? តើគំរូអ្វីខ្លះពីព្រះគម្ពីរដែលអាចជួយបំភ្លឺលើគុណសម្បត្ដិនេះ ហើយតើយើងអាចបង្ហាញចិត្តសុភាពរាបទាបសព្វថ្ងៃនេះយ៉ាងដូចម្ដេច? សំនួរទាំងនេះនឹងត្រូវយកមកពិនិត្យមើលក្នុងអត្ថបទជាបន្ទាប់។
[កំណត់សម្គាល់]
^ ដោយព្រោះរូបេនជាកូនច្បងរបស់យ៉ាកុប នោះកូនចៅរបស់គាត់ដែលបានទៅតាមកូរេដើម្បីបះបោរ ប្រហែលជាបានតូចចិត្តនឹងម៉ូសេ ជាកូនចៅលេវី ដែលមានអំណាចគ្រប់គ្រងលើពួកគេ។
^ ក្រោយពីបានប្រសូតមកនោះ គឺឥតបានរៀបរាប់ទៀតទេ ពីគីលាបជាបុត្រាទីពីររបស់ដាវីឌ។ បុត្រានេះប្រហែលជាបានសោយទិវង្គតមុននឹងការបះបោររបស់អាប់សាឡំមហើយ។
^ នៅជំនាន់ព្រះគម្ពីរ ការបញ្ចុះសពនៃបុគ្គលណាម្នាក់ ជាការប្រព្រឹត្តដែលមានសារៈសំខាន់ណាស់។ ដូច្នេះហើយ ដោយឥតបានទទួលពិធីបញ្ចុះសពនេះជាការទទួលនូវគ្រោះមហន្តរាយ ហើយច្រើនតែជាការសម្ដែងពីការឥតយល់ព្រមពីព្រះ។—យេរេមា ២៥:៣២, ៣៣
^ ជាឧទាហរណ៍ ភីនេហាសបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងប្រញាប់ ដើម្បីបញ្ឈប់ទុក្ខទោសដែលបានសម្លាប់ពួកអ៊ីស្រាអែលរាប់ពាន់នាក់ ហើយដាវីឌបានលើកទឹកចិត្តពួកបុរសរបស់ទ្រង់ដែលអត់អាហារ មកចូលរួមបរិភោគជាមួយទ្រង់នូវនំប៉័ងតាំងទុកពី«ដំណាក់ព្រះ»។ ព្រះទ្រង់ឥតបានផ្ដន្ទាទោសនូវការប្រព្រឹត្តទាំងនេះ ដែលជាការប្រព្រឹត្តដ៏បំពានសិទ្ធិនោះឡើយ។—ម៉ាថាយ ១២:២-៤; ជនគណនា ២៥:៧-៩; សាំយូអែលទី១ ២១:១-៦
តើអ្នកនឹកចាំឬទេ?
• តើការបំពានសិទ្ធិជាអ្វី?
• តើចិត្តឈ្នានីសបានបណ្ដាលឲ្យកូរេប្រព្រឹត្តដ៏បំពានសិទ្ធិដោយដូចម្ដេច?
• តើយើងរៀនអ្វីខ្លះពីដំណើររឿងនៃអាប់សាឡំម ដែលមានមហិច្ឆតានោះ?
• តើយើងអាចជៀសវាងគំនិតដ៏មិនចេះអត់ធ្មត់យ៉ាងដូចម្ដេច ដែលសូលបានសម្ដែងមក?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១០]
សូលបានទៅជាមិនចេះអត់ធ្មត់ ហើយបានប្រព្រឹត្តដ៏បំពានសិទ្ធិ