គោលការណ៍ខាងសីលធម៌កំពុងតែអាប់ឱនចុះ
គោលការណ៍ខាងសីលធម៌កំពុងតែអាប់ឱនចុះ
លោកហិលមិត ស្មិត ដែលជាអតីតអធិការបតីនៃប្រទេសអាល្លឺម៉ង់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «រឿងអ៊ីចឹងមិនធ្លាប់កើតឡើងពីមុនមកទេ»។ លោកកំពុងតែសោកស្ដាយចំពោះរឿងថ្មីៗដ៏អាក្រក់ជួជាតិ ដែលទាក់ទងនឹងភាពមិនទៀងត្រង់នៃមន្ត្រីរដ្ឋការ ដែលបានត្រូវចុះផ្សាយក្នុងកាសែត។ លោកក៏បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «គោលការណ៍ខាងសីលធម៌បានត្រូវបាត់បង់ដោយសារចិត្តលោភលន់»។
មនុស្សជាច្រើននឹងឯកភាពជាមួយនឹងលោកដែរ។ គោលការណ៍សីលធម៌ដែលមានមូលដ្ឋានទៅលើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ជាព្រះគម្ពីរ និងដែលបានត្រូវមនុស្សទទួលស្គាល់ជាសៀវភៅណែនាំឲ្យចេះដឹងខុសត្រូវជាយូរយារមកហើយ ឥឡូវកំពុងតែចាត់ទុកថាជាឥតសំខាន់ទៅវិញ។ សូម្បីតែក្នុងប្រទេសដែលអះអាងថាជាគ្រីស្ទាន ក៏មានករណីអ៊ីចឹងដែរ។
តើគោលការណ៍សីលធម៌ក្នុងព្រះ គម្ពីរមានសារៈសំខាន់ទេ?
សីលធម៌ដែលមានមូលដ្ឋានទៅលើសេចក្ដីបង្រៀនព្រះគម្ពីរ រួមបញ្ចូលសេចក្ដីទៀងត្រង់និងភក្ដីភាព។ ក៏ប៉ុន្តែ ការបោកប្រាស់ ការពុករលួយ និងការលួចបន្លំគឺមានជាទូទៅ។ កាសែតទស្សនាវដ្ដី ថែម្ស នៃទីក្រុងឡុងដ៍រាយការណ៍ថា អ្នកស៊ើបអង្កេតខ្លះ«ត្រូវគេចោទថាបានទទួលលុយដល់១០០.០០០ផោនក្នុងមួយពេលៗ ដោយការយកគ្រឿងញៀនដែលសមត្ថកិច្ចបានរឹបអូស ទៅឲ្យពួកឧក្រិដ្ឋជនដើម្បីលក់វិញ ឬក៏បំបាត់ចោលនូវភស្តុតាងប្រឆាំងនឹងពួកឧក្រិដ្ឋជនសម្ងាត់ដែលមានឋានៈធំដុំជាងគេ»។ នៅប្រទេសអូទ្រីស ការបន្លំលួចផ្នែកធានារ៉ាប់រងគឺជារឿងធម្មតាមួយ។ ហើយនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ ពួកអ្នកវិទ្យាសាស្ត្របានស្រឡាំងកាំងពេលអ្នកស្រាវជ្រាវបានរកឃើញនូវ«រឿងបន្លំដ៏អាស្រូវជាងគេខាងវិទ្យាសាស្ត្រក្នុងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់»។ សាស្ដ្រាចារ្យម្នាក់ដែលជា«អ្នកល្បីក្នុងចំណោមអ្នកឯកទេសខាងផ្នែកពូជវិទ្យា» បានត្រូវគេចោទប្រកាន់ថា លោកបានបន្លំឬក៏ប្រឌិតឡើងនូវទិន្នន័យដ៏មានកំរិតយ៉ាងធំ។
សីលធម៌ព្រះគម្ពីរក៏រួមបញ្ចូលភាពស្មោះត្រង់ក្នុងអាពាហ៍ពិពាហ៍ ដែលត្រូវជាចំណងដ៏ស្ថាពរមួយ។ ក៏ប៉ុន្តែ គូស្វាមីភរិយារឹតតែច្រើនបែកគ្នាដោយការលែងលះ។ កាសែតកាតូលិកមួយឈ្មោះ គ្រីស្ទអិន ដឺ កិកិនវ៉ត (គ្រីស្ទានទាន់សម័យ)បានរាយការណ៍ថា៖ «សូម្បីតែក្នុងប្រទេសស្វីស‹ដ៏អភិរក្ស›នោះ អាពាហ៍ពិពាហ៍រឹតតែច្រើនកំពុងតែបែកបាក់គ្នា»។ នៅប្រទេសហូឡង់ អាពាហ៍ពិពាហ៍លែងលះគ្នាមាន៣៣ភាគរយ។ ស្ត្រីម្នាក់ដែលបានកត់សម្គាល់នូវការប្រែប្រួលក្នុងសង្គមនៅប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ក្នុងកន្លងពីរបីឆ្នាំមុន បានសរសេរអំពីការខ្វល់ខ្វាយរបស់គាត់ថា៖ «ឥឡូវនេះ អាពាហ៍ពិពាហ៍ត្រូវចាត់ទុកជាអ្វីដែលគេលែងនិយមនិងដ៏ហួសសម័យទៀតផង។ មនុស្សលែងរៀបការដើម្បីនៅជាមួយគ្នាអស់មួយជីវិតទៀតហើយ»។
ផ្ទុយទៅវិញ មនុស្សរាប់លាននាក់ចាត់ទុកគោលការណ៍សីលធម៌ដែលត្រូវបង្រៀនក្នុងព្រះគម្ពីរ ជាការគួរឲ្យទុកចិត្តនិងទាក់ទងជាមួយនឹងជីវិតក្នុងលោកីយ៍ដ៏ទំនើបនេះ។ គូអាពាហ៍ពិពាហ៍ដែលរស់នៅព្រំប្រទល់នៃប្រទេសស្វីសនិងប្រទេសអាល្លឺម៉ង់ បានរកឃើញថាការរៀនឲ្យចេះរស់នៅសមស្របតាមសីលធម៌ព្រះគម្ពីរបានធ្វើឲ្យគេសប្បាយចិត្តជាង។ ចំពោះគេវិញ «គឺមានការណែនាំតែមួយគត់ចំពោះគ្រប់វិស័យនៃជីវិត។ ការណែនាំនោះគឺជាព្រះគម្ពីរ»។
តើអ្នកគិតយ៉ាងណាដែរ? តើព្រះគម្ពីរអាចជាគោលការណ៍ណែនាំមួយដ៏មានតម្លៃឬទេ? តើសីលធម៌ព្រះគម្ពីរមានប្រយោជន៍នៅសព្វថ្ងៃនេះឬទេ?