ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគួរតែអធិស្ឋាន?
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកគួរតែអធិស្ឋាន?
«អ្នករាល់គ្នាក៏សូមដែរ តែមិនបានទេ ដ្បិតសេចក្ដីសំណូមនោះបែបអាក្រក់ . . . ត្រូវចូលទៅជិតព្រះ នោះទ្រង់នឹងចូលមកជិតអ្នករាល់គ្នាដែរ»។ (យ៉ាកុប ៤:៣, ៨) ពាក្យទាំងនោះនៃសិស្សម្នាក់របស់ព្រះយេស៊ូឈ្មោះយ៉ាកុប ក៏ប្រហែលជាជំរុញឲ្យយើងពិចារណានូវហេតុដែលយើងអធិស្ឋាន។
សេចក្ដីអធិស្ឋានមិនគ្រាន់តែជារបៀបមួយដើម្បីទូលព្រះពីអ្វីដែលយើងត្រូវការនោះទេ។ ក្នុងធម្មទានដ៏ល្បីល្បាញរបស់ព្រះយេស៊ូនៅលើភ្នំ ទ្រង់បានមានបន្ទូលថា៖ «ព្រះវរបិតានៃអ្នក ទ្រង់ជ្រាបនូវរបស់អ្វីដែលអ្នកត្រូវការ មុនដែលអ្នកសូមផង»។ ប៉ុន្តែ ព្រះយេស៊ូថែមទាំងបានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរសូម នោះតែងនឹងឲ្យមកអ្នក»។ (ម៉ាថាយ ៦:៨; ៧:៧) ដូច្នេះហើយ ព្រះយេហូវ៉ាមានព្រះទ័យចង់ឲ្យយើងទូលទ្រង់ពីអ្វីដែលយើងគិតថា យើងត្រូវការនោះ។ ប៉ុន្តែសេចក្ដីអធិស្ឋានរួមបញ្ចូលច្រើនជាងនោះទៅទៀត។
មិត្តជិតស្និទ្ធមិនគ្រាន់តែទាក់ទងគ្នា នៅពេលដែលត្រូវការអ្វីប៉ុណ្ណោះទេ។ ពួកគេមានការយកចិត្តទុកដាក់នឹងគ្នាទៅវិញទៅមក ហើយមិត្តភាពរបស់គេក៏រឹងមាំឡើង ពេលដែលពួកគេថ្លែងប្រាប់ពីអារម្មណ៍របស់ខ្លួននោះ។ ស្រដៀងគ្នាដែរ សេចក្ដីអធិស្ឋានមានគោលដៅសំខាន់ជាង មិនគ្រាន់តែជាការសុំរបស់ដ៏ជាចាំបាច់នោះទេ។ សេចក្ដីអធិស្ឋានក៏បើកឱកាសឲ្យយើងពង្រឹងនូវទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា ដោយថ្លែងប្រាប់ពីភក្ដីភាពអស់ពីដួងចិត្តរបស់យើងចំពោះទ្រង់។
មែនហើយ ព្រះទ្រង់បានប្រទានឲ្យយើងនូវឯកសិទ្ធិជាសេចក្ដីអធិស្ឋាន ដើម្បីឲ្យយើងអាចចូលទៅជិតទ្រង់បាន។ លុះត្រាតែយើងថ្លែងប្រាប់ពីមនោសញ្ចេតនារបស់ខ្លួនថ្វាយព្រះ មិនមែនសូត្រសេចក្ដីអធិស្ឋានទាំងប៉ុន្មានដែលបានទន្ទេញចាំរត់មាត់ ទើបយើងអាចចូលទៅជិតទ្រង់បាននោះទេ។ ការនិយាយទូលថ្វាយព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន គឺជាទីពេញចិត្តណាស់ហ្ន៎! ម្យ៉ាងវិញទៀត សុភាសិតមួយពីព្រះគម្ពីរចែងថា៖ «សេចក្ដីអធិស្ឋាននៃមនុស្សទៀងត្រង់ជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ទ្រង់វិញ»។—សុភាសិត ១៥:៨
អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងឈ្មោះអេសាភ បានច្រៀងថា៖ «ឯទូលបង្គំ ដែលទូលបង្គំចូលទៅជិតព្រះ នោះជាការល្អដល់ទូលបង្គំ»។ (ទំនុកដំកើង ៧៣:២៨) ប៉ុន្តែ ដើម្បីចូលទៅជិតព្រះ យើងត្រូវធ្វើអ្វីៗបន្ថែមទៀតពីលើការអធិស្ឋាននោះ។ សូមកត់សម្គាល់នូវរបៀបដែលដំណើររឿងជាបន្តបន្ទាប់នេះនឹងបង្ហាញ៖
«សិស្សម្នាក់ទូល[ព្រះយេស៊ូ]ថា៖ ‹សូមទ្រង់បង្រៀនយើងខ្ញុំ ឲ្យចេះអធិស្ឋានផង›»។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលតបថា៖ «កាលណាអ្នករាល់គ្នាអធិស្ឋាន នោះត្រូវថា៖ ‹ឱព្រះវរបិតានៃយើងខ្ញុំ ដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌អើយ! សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានបរិសុទ្ធ សូមឲ្យរាជ្យទ្រង់បានមកដល់›»។ (លូកា ១១:១, ២) តើយើងអាចអធិស្ឋានបែបណាដែលមានខ្លឹមសារដូចនេះ បើយើងមិនទាំងទាន់រៀនស្គាល់ព្រះនាមរបស់ព្រះ និងរបៀបដែលព្រះនាមនោះនឹងត្រូវបានលើកជាបរិសុទ្ធនោះផង? ហើយតើយើងអាចអធិស្ឋានសមស្របទៅតាមពាក្យបន្ទូលទាំងនេះរបស់ព្រះយេស៊ូឬទេ បើយើងមិនបានយល់អំពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះជាអ្វីនោះ? យើងអាចយល់សេចក្ដីទាំងនេះបាន បើសិនជាយើងពិនិត្យមើលព្រះគម្ពីរយ៉ាងប្រយ័ត្នប្រយែង។ ចំណេះដែលយើងទទួលដោយធ្វើដូច្នេះ នឹងជួយឲ្យយើងស្គាល់ព្រះនិងយល់អំពីផ្លូវរបស់ទ្រង់ដែរ។ បន្ថែមទៅទៀតនោះ ការខំស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ានឹងធ្វើឲ្យយើងមានភាពស្និទ្ធស្នាលឡើងជាមួយនឹងទ្រង់ ទាំងមានចិត្តភក្ដីចំពោះទ្រង់ច្រើនជាងទៀតផង។ ជាលទ្ធផល នេះនឹងជួយឲ្យយើងទូលប្រាប់ដល់ទ្រង់ដោយសេរី តាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន។
សេចក្ដីអធិស្ឋានអាចដោះស្រាយបញ្ហាបាន
ការបណ្ដុះឲ្យមានទំនាក់ទំនងជិតស្និទ្ធជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា នឹងជួយយើងដោះស្រាយបញ្ហាផ្សេងៗ។ សូមកត់សម្គាល់នូវរបៀបដែលពិតជាមានអ៊ីចឹងមែន ក្នុងកាលៈទេសៈនិមួយៗជាបន្តបន្ទាប់នេះ។ រឿងទាំងនេះបង្ហាញថា ពួកអ្នកអធិស្ឋានទាំងនោះ បានទទួលឱកាសពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់គេជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា។
នៅប្រទេសប្រេស៊ីល ស្ត្រីម្នាក់ឈ្មោះម៉ារាបានអធិស្ឋានសុំព្រះជួយ។ គាត់ធ្លាប់ចង់បះបោរនឹងទម្លាប់ធម្មតារបស់សង្គមមនុស្ស មូលហេតុខ្លះដោយព្រោះតែការលាក់ពុតដែលគាត់បានឃើញក្នុងសង្គមមនុស្ស។ ម៉ារាក៏បានចាកចេញពីប្ដី កូនៗ និងផ្ទះរបស់គាត់។ គាត់ក៏បានចាប់ផ្ដើមប្រើគ្រឿងញៀនដែរ។ ប៉ុន្តែនៅពេលដែលគាត់ស្វែងរកសុភមង្គលពុំបានទេនោះ គាត់បានបើកចំហចិត្តអធិស្ឋានទូលថ្វាយព្រះវិញ ដើម្បីសុំជំនួយ។
មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាពីរនាក់បានទៅលេង និងបានឲ្យម៉ារានូវទស្សនាវដ្ដីប៉មយាមមួយច្បាប់ ដែលមានពត៌មានរៀបរាប់ពីតម្លៃនៃការទទួលសេចក្ដីណែនាំពីព្រះ។ ពត៌មាននោះបានមានឥទ្ធិពលលើចិត្តគាត់ ហើយគាត់បានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយពួកស្មរបន្ទាល់នៅថ្ងៃនោះតែម្ដង។ ជាទីបំផុត ការធ្វើដូចនោះបាននាំឲ្យស្ដារឡើងវិញនូវជីវភាពគ្រួសាររបស់គាត់។ កាលដែលគាត់បានរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ា គាត់ក៏ចង់បង្ហាញនូវសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់គាត់ចំពោះទ្រង់។ ម៉ារាបាននិយាយថា៖ «ខ្ញុំបានកែប្រែចរិយាខ្លួនឲ្យបានប្រសើរឡើង។ មុនដំបូងនោះ ប្ដីនិងក្រុមគ្រួសាររបស់ខ្ញុំបានជំទាស់នឹងខ្ញុំសិក្សាព្រះគម្ពីរ។ ប៉ុន្តែ ពេលដែលគេបានឃើញនូវការកែប្រែរបស់ខ្ញុំនោះ គេបានចាប់ផ្ដើមលើកទឹកចិត្តខ្ញុំវិញ»។ ក្រោយមក ម៉ារាបានឧទ្ទិសថ្វាយខ្លួនដើម្បីបំរើព្រះអង្គដែលសណ្ដាប់នូវសេចក្ដីអធិស្ឋាន។
នៅប្រទេសបូលីវី ទោះជាលោកហូសេមានប្រពន្ធដ៏ស្អាតម្នាក់ និងក្រុមហ៊ុនមួយដ៏រីកចំរើនក៏ដោយ គាត់នៅតែមិនសប្បាយចិត្តទេ។ ដោយគាត់មានសហាយ នោះបានបណ្ដាលឲ្យប្រពន្ធគាត់ចាកចេញពីគាត់ទៅ។ គាត់បានផឹកស្រាហួសហេតុ ហើយមានអារម្មណ៍ថា ខ្លួនឥតបានការទេ។ ហូសេនិយាយប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមអធិស្ឋានអស់ពីដួងចិត្ត ទាំងសួរថា តើខ្ញុំត្រូវធ្វើអ្វីដើម្បីផ្គាប់ព្រះហឫទ័យព្រះ។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយនោះ ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានមកឯក្រុមហ៊ុនខ្ញុំ ទាំងអញ្ជើញឲ្យសិក្សាព្រះគម្ពីរដោយឥតគិតថ្លៃនៅឯផ្ទះ តែខ្ញុំបានបណ្ដេញគេចេញវិញ។ នេះបានកើតឡើងបីដង។ ជារៀងរាល់ដងដែលខ្ញុំបានអធិស្ឋានសុំជំនួយ នោះពួកស្មរបន្ទាល់បានមកទៀត។ ជាទីបំផុត ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តថា លើកក្រោយខ្ញុំនឹងស្ដាប់សាររបស់គេ។ ខ្ញុំធ្លាប់អានព្រះគម្ពីរចប់ ក៏មានសំនួរជាច្រើន ប៉ុន្តែគេតែងតែមានចម្លើយដែលបានធ្វើឲ្យខ្ញុំពេញចិត្ត។ ការរៀនអំពីព្រះយេហូវ៉ាបានឲ្យខ្ញុំមានគោលបំណងថ្មីខាងជីវិត ហើយពួកម៉ាករបស់ខ្ញុំក្នុងចំណោមពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា បានជាគំរូដ៏លើកទឹកចិត្តណាស់! ខ្ញុំបានចាកចេញពីសង្សារនិងគូកនស៊ីផឹករបស់ខ្ញុំចោល។ មិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ខ្ញុំបានទៅនៅជាមួយប្រពន្ធនិងកូនៗរបស់ខ្ញុំវិញ។ ខ្ញុំបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹកនៅដើមឆ្នាំ១៩៩៩»។
នៅប្រទេសអ៊ីតាលី អាពាហ៍ពិពាហ៍របស់អ្នកស្រីឈ្មោះថាម៉ារ៉ាមានបញ្ហា ដូច្នេះហើយគាត់បានអធិស្ឋានសុំប្រាជ្ញា។ គាត់បានបណ្ដុះនូវបុគ្គលិកលក្ខណៈកាចឆ្នាស់ ដោយបានត្រូវគេវាយហើយបណ្ដេញចេញពីក្រុមគ្រួសារតាំងពីអាយុ១៤ឆ្នាំមកម្ល៉េះ។ ថាម៉ារ៉ាមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំបានរកឃើញព្រះគម្ពីរមួយក្បាល ហើយក៏បានចាប់ផ្ដើមអានទៅ។ នៅល្ងាចមួយ ខ្ញុំបានអានថា៖ ‹ការស្វែងរកប្រាជ្ញា ក៏ប្រៀបដូចជាការរកកំណប់ទ្រព្យដែរ›។ ខ្ញុំបានអធិស្ឋានសុំប្រាជ្ញានោះ។ (សុភាសិត ២:១-៦) ព្រឹកស្អែកឡើង ពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានមកលេង។ ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមរៀនព្រះគម្ពីរជាមួយពួកគេ ក៏ប៉ុន្តែបានត្រូវចំណាយពេលយូរ ទើបបានអនុវត្តតាមអ្វីដែលខ្ញុំបានរៀន។ នៅទីបំផុត ខ្ញុំបានសម្រេចចិត្តធ្វើតាមផ្លូវជីវិតរបស់ពួកគ្រីស្ទាន ហើយបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ ឥឡូវនេះ ខ្ញុំនិងប្ដីខ្ញុំផងដែរក៏ជួយអ្នកដទៃទទួលប្រយោជន៍ពីប្រាជ្ញារបស់ព្រះ»។
លោកស្រីឈ្មោះប៊ីអេទ្រីសធ្លាប់រួមចំណែកក្នុងសង្គមមនុស្សដែលមានវណ្ណៈខ្ពស់ៗ នៅទីក្រុងការ៉ាកាស ប្រទេសវេនីហ្សូអេឡា។ តែគាត់បានលែងលះពីប្ដី និងមានទុក្ខព្រួយយ៉ាងខ្លាំង។ ដោយអស់សង្ឃឹម នៅពេលមួយគាត់បានចំណាយពេលរាប់ម៉ោងអធិស្ឋាន។ ថ្ងៃស្អែកឡើង ក៏ឮសូរកណ្ដឹង។ ដោយមានចិត្តមួម៉ៅនោះ គាត់បានលួចមើលតាមប្រហោងទ្វារ ហើយបានឃើញមនុស្សពីរនាក់កាន់កាតាប។ គាត់បានធ្វើពុតដូចជាអត់នៅផ្ទះទេ តែមុននឹងមនុស្សមួយគូនោះបានចេញទៅ គេបានដាក់ប័ណ្ណកម្មវិធីប្រជុំចូលតាមចន្លោះក្រោមទ្វារ។ ក្រដាសនោះចែងថា៖ «ចូរយល់ដឹងពីព្រះគម្ពីររបស់អ្នក»។ តើការមកលេងរបស់គេអាចទាក់ទងនឹងសេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គាត់ពីយប់មិញឬទេ? គាត់បានហៅគេមកវិញ។ មិនយូរប៉ុន្មានទៀតគាត់បានសិក្សាព្រះគម្ពីរ ហើយក្រោយមកបានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក។ នៅទីបំផុត ប៊ីអេទ្រីសមានចិត្តសប្បាយរីករាយ និងឥឡូវនេះគាត់ក៏បង្រៀនអ្នកដទៃអំពីរបៀបរកសុភមង្គលដែរ។
អ្នកស្រីខាមិនបានអធិស្ឋានស្តីអំពីការខំពុះពារនឹងភាពក្រីក្ររបស់គាត់។ គាត់មានកូនដប់នាក់ និងប្ដីប្រមឹកម្នាក់ឈ្មោះរ៉ាហ្វាអ៊ែល។ ខាមិនប្រាប់ថា៖ «ខ្ញុំបានខំរកលុយដោយបោកខោអាវឲ្យគេ»។ ប៉ុន្តែទំលាប់ផឹកស្រារបស់រ៉ាហ្វាអ៊ែលបានកាន់តែអាក្រក់ឡើងៗ។ «ពេលដែលយើងបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយនឹងពួកស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ទើបប្ដីរបស់ខ្ញុំបានចាប់ផ្ដើមប្រែចិត្តវិញ។ យើងបានរៀនអំពីសេចក្ដីសន្យាខាងឯព្រះរាជាណាចក្រ ថាឆាប់ៗខាងមុខនេះ ព្រះយេហូវ៉ានឹងដកភាពក្រីក្រនិងការជិះជាន់ពីផែនដីចេញ។ សេចក្ដីដែលខ្ញុំបានអធិស្ឋានទូលថ្វាយព្រះ បានត្រូវឆ្លើយនៅទីបំផុតមែន!»។ ការរៀនអំពីផ្លូវរបស់ព្រះយេហូវ៉ា បានជួយលោករ៉ាហ្វាអ៊ែលឈប់ផឹកស្រា ហើយគាត់បានបំពាក់នូវ«ចរិយាសម្បត្ដិថ្មី»។ (អេភេសូរ ៤:២៤, ព.ថ.) គាត់និងគ្រួសាររបស់គាត់បានលូតលាស់ខាងកំរិតជីវភាពរបស់គេដែរ។ លោករ៉ាហ្វាអ៊ែលប្រាប់ថា៖ «ថ្វីបើយើងមិនមែនជាអ្នកមាន និងមិនមែនជាម្ចាស់ផ្ទះផ្ទាល់ក៏ដោយ ប៉ុន្តែយើងមានរបស់ចាំបាច់សំរាប់ទ្រទ្រង់ជីវិត ហើយក៏សប្បាយដែរ»។
នៅពេលដែលសេចក្ដីអធិស្ឋានទាំងអស់នឹងត្រូវសម្រេច
តើការអធិស្ឋានបាននាំឲ្យមនុស្សទាំងនេះមានប្រយោជន៍ឬទេ? ពិតមែនហើយ! តើអ្នកបានកត់សម្គាល់ទេ ថាក្នុងកាលៈទេសៈភាគច្រើន សេចក្ដីអធិស្ឋានរបស់គេបានត្រូវឆ្លើយដោយមាននរណាម្នាក់ពីក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន មកជួយគេចូលទៅជិតព្រះយេហូវ៉ាដោយសិក្សាព្រះគម្ពីរ?—កិច្ចការ ៩:១១
ដូច្នេះហើយបានជាយើងមានមូលហេតុដ៏ល្អៗឲ្យយើងអធិស្ឋាន។ បន្ដិចទៀតនេះ សេចក្ដីអធិស្ឋានសូមឲ្យព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះមកដល់ និងការសូមឲ្យព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ឲ្យសម្រេចនៅលើផែនដី នោះនឹងត្រូវសម្រេចមែន។ (ម៉ាថាយ ៦:១០) ក្រោយពីព្រះទ្រង់នឹងបោសសំអាតផែនដីយើងនេះពីអស់អ្នកដែលប្រឆាំងទ្រង់ នោះ«គ្រប់ទាំងអស់នឹងស្គាល់ព្រះយេហូវ៉ា នៅពេញពាសលើផែនដី»។ (អេសាយ ១១:៩) នៅពេលនោះ អស់អ្នកណាដែលស្រឡាញ់ព្រះយេហូវ៉ា នឹង«បានសេរីភាពនៃសិរីល្អរបស់ពួកកូនព្រះ» ហើយសេចក្ដីអធិស្ឋានទាំងប៉ុន្មានរបស់គេនឹងត្រូវសម្រេចមែន។—រ៉ូម ៨:១៨-២១
[រូបភាពនៅទំព័រ៣១]
តើអ្នកដឹងពីហេតុអ្វីបានជាយើងគួរតែអធិស្ឋាននោះទេ?