ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានកម្លាំងដល់អស់អ្នកដែលល្វើយ
ព្រះយេហូវ៉ាប្រទានកម្លាំងដល់អស់អ្នកដែលល្វើយ
«[ព្រះយេហូវ៉ា]រមែងចំរើនកំឡាំង ដល់អ្នកដែលល្វើយ ហើយចំណែកអ្នកដែលគ្មានកំឡាំងសោះ នោះទ្រង់ក៏ប្រទានឲ្យ»។—អេសាយ ៤០:២៩
១. សូមពន្យល់អំពីថាមពលដែលមានក្នុងរបស់សព្វសារពើដែលព្រះបានបង្កើតមក។
ព្រះយេហូវ៉ាគឺមានព្រះចេស្ដាដ៏គ្មានកំរិត។ ហើយនៅក្នុងរបស់ទាំងឡាយដែលទ្រង់បានបង្កើត នោះមានថាមពលដ៏មហិមាយ៉ាងណាទៅហ្ន៎! អាតូមដ៏តូចមួយដែលជាសមាសភាពនៃរបស់ទាំងអស់ គឺតូចដល់ម្ល៉េះ ដែលសូម្បីតែទឹកមួយដំណក់ក៏មានមួយរយលានលានលានអាតូមនោះដែរ។ a ជីវិតទាំងអស់នៅលើផែនដីយើង ពឹងលើថាមពលដែលមានមកពីប្រតិកម្មនៃអាតូមនៅក្នុងព្រះអាទិត្យ។ ក៏ប៉ុន្តែ តើត្រូវការថាមពលព្រះអាទិត្យប៉ុន្មានទៅ ដើម្បីទ្រទ្រង់ជីវិតនៅលើផែនដីនេះ? ផែនដីនេះទទួលថាមពលប្រមាណតែពីរបីរយកោដិ ដែលបញ្ចេញដោយព្រះអាទិត្យ។ ក៏ប៉ុន្តែ ក្នុងសៀវភៅ តារាសាស្ត្រ របស់លោកហ្រេឌ ហូល ដែលជាអ្នកជំនាញខាងគណិតសាស្ត្រ នោះមានប្រសាសន៍ថា៖ «មានតែមួយចំណែកតូចនៃថាមពលរបស់ព្រះអាទិត្យទេដែលបានបញ្ចេញមកលើផែនដី . . . គឺមានប្រមាណ១០០.០០០ដងខ្លាំងជាងថាមពលដែលបានប្រើ ដោយឧស្សាហកម្មក្នុងពិភពលោកនេះទៅទៀត»។
២. ខ្លឹមសារជាគោល តើអេសាយ ៤០:២៦ ចែងយ៉ាងណាអំពីព្រះចេស្ដារបស់ព្រះយេហូវ៉ា?
២ ទោះជាយើងគិតអំពីអាតូម ឬក៏យកចិត្តទុកដាក់នឹងសកលលោកដ៏ធំធេងនេះ នោះយើងមានចិត្តស្ងើចណាស់នឹងថាមពលដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ អ៊ីចឹងហើយបានជាទ្រង់អាចមានបន្ទូលថា៖ «ចូរងើយភ្នែកឯងមើលទៅលើ ហើយពិចារណាពីអ្នកណាដែលបានបង្កើតរបស់ទាំងនេះ ដែលនាំពួកពលបរិវារចេញមកតាមចំនួនដូច្នេះ ទ្រង់ក៏ហៅរបស់ទាំងនោះតាមឈ្មោះរៀងរាល់តួ ដោយព្រះចេស្ដាដ៏ធំរបស់ទ្រង់ ហើយគ្មានណាមួយខានឡើយ ដោយព្រោះតេជានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លាដែរ»។ (អេសាយ ៤០:២៦) ត្រូវហើយ ព្រះយេហូវ៉ាមាន«តេជានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា» ហើយទ្រង់ជាប្រភពនៃ‹ថាមពលដ៏មហិមា› ដែលបានប្រើដើម្បីបង្កើតសកលលោកទាំងមូល។
ត្រូវការជាចាំបាច់នូវកម្លាំងដែលហួសពីធម្មតា
៣, ៤. (ក) តើមានកត្ដាណាខ្លះ ដែលប្រហែលជាអាចធ្វើឲ្យយើងអស់កម្លាំងនិងល្វើយនោះ? (ខ) តើសំនួរអ្វីដែលតម្រូវឲ្យពិចារណាមើល?
៣ ថ្វីបើព្រះមានព្រះចេស្ដាដែលគ្មានព្រំដែន តែចំណែកមនុស្សលោកវិញចេះអស់កម្លាំងហើយល្វើយ។ យើងឃើញមនុស្សខ្សោយថយកម្លាំងនៅគ្រប់ទីកន្លែងដែលយើងទៅ។ ពួកគេងើបឡើងទាំងល្វើយ ទៅធ្វើការ ឬទៅសាលារៀនទាំងល្វើយ មកផ្ទះវិញទាំងល្វើយ ហើយចូលគេងវិញទាំងល្វើយនិងអស់កម្លាំងទៀតផង។ អ្នកខ្លះប្រាថ្នាចង់ទៅកន្លែងណាមួយ ដើម្បីទទួលនូវការសំរាកឲ្យបានច្រើន។ ជាពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា យើងក៏ចេះអស់កម្លាំងហើយល្វើយដែរ ដ្បិតជីវិតខាងការគោរពប្រតិបត្ដិដល់ព្រះ តម្រូវឲ្យមានការខំប្រឹងយ៉ាងខ្លាំងក្លា។ (ម៉ាកុស ៦:៣០, ៣១; លូកា ១៣:២៤; ធីម៉ូថេទី១ ៤:៨) ហើយមានកត្ដាជាច្រើនទៀត ដែលធ្វើឲ្យយើងអស់កម្លាំងដែរ។
៤ ទោះជាយើងជាពួកគ្រីស្ទាន នោះយើងមិនរួចផុតពីបញ្ហាទាំងប៉ុន្មាន ដែលមនុស្សជាទូទៅពិសោធនោះទេ។ (យ៉ូប ១៤:១) ជម្ងឺ ការខ្វះខាតខាងប្រាក់កាស ឬបញ្ហាឯទៀតដែលមានជាទូទៅក្នុងជីវិត ប្រហែលជានាំឲ្យមានការធ្លាក់ទឹកចិត្ត ដែលជាលទ្ធផល ក៏ធ្វើឲ្យទន់ខ្សោយបាន។ បន្ថែមទៅលើបញ្ហាទាំងនេះ គឺនៅមានសេចក្ដីទុក្ខលំបាកចំពោះអស់អ្នកដែលបានត្រូវទទួលការបៀតបៀន ដោយសារសេចក្ដីសុចរិតទៀតផង។ (ធីម៉ូថេទី២ ៣:១២; ពេត្រុសទី១ ៣:១៤) ដោយព្រោះការបង្ខិតបង្ខំជារៀងរាល់ថ្ងៃពីលោកីយ៍នេះ ហើយការប្រឆាំងនឹងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងព្រះរាជាណាចក្រយើង នោះយើងខ្លះៗប្រហែលជាអស់កម្លាំងដល់ម្ល៉េះ ដែលយើងមានអារម្មណ៍ចង់បន្ថយល្បឿនក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ព្រះយេហូវ៉ា។ ម្យ៉ាងទៀត អារក្សសាតាំងគឺកំពុងតែប្រើគ្រប់ឧបាយកលទាំងប៉ុន្មានដែលវាមាន ដើម្បីខំប្រឹងបំបាក់នូវចិត្តស្មោះគ្រប់លក្ខណ៍របស់យើងចំពោះព្រះ។ អ៊ីចឹងហើយ តើតាមរបៀបណាដែលយើងអាចទទួលកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ ដើម្បីកុំឲ្យអស់កម្លាំងហើយល្វើយនិងឈប់ធ្វើកិច្ចការនោះ?
៥. ហេតុអ្វីក៏ត្រូវការកម្លាំងច្រើនជាងកម្លាំងរបស់មនុស្ស ដើម្បីនឹងបំពេញកិច្ចបំរើគ្រីស្ទាន?
៥ ចំពោះកម្លាំងខាងវិញ្ញាណ យើងត្រូវតែពឹងលើព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះដ៏ជាអ្នកបង្កើតដែលមានគ្រប់ព្រះចេស្ដា។ សាវ័កប៉ុលបានចង្អុលប្រាប់ថា កិច្ចបំរើគ្រីស្ទានគឺត្រូវការកម្លាំងដែលហួសពីធម្មតានៃមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍។ គាត់បានសរសេរថា៖ «យ៉ាងណាក៏ដោយ យើងមានទ្រព្យសម្បត្ដិនេះនៅក្នុងភាជនៈដី ដើម្បីឲ្យកម្លាំងដែលហួសពីធម្មតា បានត្រូវមកពីព្រះ គឺមិនមែនកម្លាំងដែលចេញពីខ្លួនយើងប៉ុណ្ណោះទេ»។ (កូរិនថូសទី២ ៤:៧, ព.ថ.) ពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងកំពុងតែធ្វើ«ការងារផ្សះផ្សា» ដោយមានការគាំទ្រពីពួកគូកនរបស់គេ ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមខាងផែនដីនេះ។ (កូរិនថូសទី២ ៥:១៨; យ៉ូហាន ១០:១៦; វិវរណៈ ៧:៩) ដោយព្រោះយើងជាមនុស្សឥតគ្រប់ល័ក្ខណ៍ គឺកំពុងតែធ្វើកិច្ចការរបស់ព្រះ ដោយប្រឈមមុខនឹងការបៀតបៀន នោះយើងមិនអាចធ្វើកិច្ចការនេះ ដោយគ្រាន់តែពឹងលើកម្លាំងរបស់ខ្លួនយើងនោះឡើយ។ ព្រះយេហូវ៉ាជួយយើងតាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។ ដូច្នេះហើយភាពទន់ខ្សោយរបស់យើង ក៏លើកតម្កើងព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់វិញ។ ហើយយើងបានត្រូវសម្រាលទុក្ខមែន ដោយការធានារ៉ាប់រងថា«ព្រះយេហូវ៉ាទ្រង់ទប់ទល់មនុស្សសុចរិត!»។—ទំនុកដំកើង ៣៧:១៧
‹ព្រះយេហូវ៉ាជាកម្លាំងខ្លាំងពូកែរបស់យើង›
៦. តើតាមរបៀបណាដែលបទគម្ពីរធានារ៉ាប់រងយើងថា ព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃកម្លាំងរបស់យើង?
៦ ព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ គឺមាន«តេជានុភាពដ៏ខ្លាំងក្លា» ហើយគឺជាការស្រួលសំរាប់ទ្រង់ក្នុងការធ្វើឲ្យយើងមានកម្លាំង។ តាមការពិត យើងបានត្រូវប្រាប់ថា៖ «[ព្រះយេហូវ៉ា]រមែងចំរើនកំឡាំង ដល់អ្នកដែលល្វើយ ហើយចំណែកអ្នកដែលគ្មានកំឡាំងសោះ នោះទ្រង់ក៏ប្រទានឲ្យ។ ទោះទាំងពួកជំទង់ គេនឹងល្វើយហើយនឿយហត់ទៅបាន ពួកកំឡោះក៏នឹងដួលជ្រលាកបានផង តែអស់អ្នកណាដែលសង្ឃឹមដល់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ នោះនឹងមានកំឡាំងចំរើនជានិច្ច គេនឹងហើរឡើងទៅលើដោយស្លាប ដូចជាឥន្ទ្រី គេនឹងរត់ទៅឥតដែលហត់ ហើយនឹងដើរឥតដែលល្វើយឡើយ»។ (អេសាយ ៤០:២៩-៣១) ដោយព្រោះមានការបង្ខិតបង្ខំកាន់តែច្រើនឡើង នោះជួនកាលយើងប្រហែលមានអារម្មណ៍ដូចអ្នករត់ប្រណាំងម្នាក់ដែលអស់កម្លាំង ដែលជើងរបស់គាត់ហាក់ដូចជាមិនអាចជួយគាត់ទៅមុខទៀតឡើយ។ ប៉ុន្តែខ្សែបន្ទាត់នៃការបញ្ចប់ក្នុងការរត់ប្រណាំងចំពោះជីវិត គឺជិតដល់ហើយ។ យើងមិនត្រូវចុះចាញ់ឡើយ។ (របាក្សត្រទី២ ២៩:១១) អារក្សជាមេសត្រូវរបស់យើង គឺកំពុងតែដើរចរច្រប់ទាំង«គ្រហឹមដូចជាសិង្ហ» ហើយវាចង់បញ្ឈប់យើង។ (ពេត្រុសទី១ ៥:៨) សូមឲ្យយើងចងចាំថា‹ព្រះយេហូវ៉ាជាកម្លាំងហើយជាខែលនៃយើង› និងទ្រង់បានរៀបចំសំវិធានការយ៉ាងបរិបូរ‹ដើម្បីឲ្យមនុស្សល្វើយមានកម្លាំងឡើងវិញ›។—ទំនុកដំកើង ២៨:៧
៧, ៨. តើមានភស្តុតាងអ្វីដែលបង្ហាញថា ព្រះយេហូវ៉ាបានជួយពង្រឹងដាវីឌ ហាបាគុក និងប៉ុលនោះ?
៧ ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រទានឲ្យដាវីឌនូវកម្លាំង ដែលត្រូវការជាចាំបាច់ដើម្បីធ្វើកិច្ចការ កាលដែលគាត់ប្រឈមមុខនឹងឧបសគ្គធំៗទាំងឡាយ។ ដោយមានជំនឿនិងទំនុកចិត្តដ៏ពេញលេញ នោះដាវីឌបានសរសេរថា៖ «ដោយពឹងដល់ព្រះនោះយើងខ្ញុំនឹងតស៊ូយ៉ាងរឹងប៊ឹងវិញ ដ្បិតគឺទ្រង់ហើយ ដែលនឹងជាន់ឈ្លីពួកសត្រូវរបស់យើងខ្ញុំបង់»។ (ទំនុកដំកើង ៦០:១២) ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានធ្វើឲ្យហាបាគុកមានកម្លាំង ដើម្បីឲ្យគាត់អាចធ្វើកិច្ចការរបស់គាត់ជាព្យាការីបានចប់សព្វគ្រប់ដែរ។ ហាបាគុក ៣:១៩ ចែងថា៖ «ព្រះយេហូវ៉ា គឺជាព្រះអម្ចាស់ទ្រង់ជាកំឡាំងខ្ញុំ ទ្រង់នឹងធ្វើឲ្យជើងនៃខ្ញុំបានលឿន ដូចជាជើងឈ្លូស ហើយឲ្យខ្ញុំដើរនៅលើទីខ្ពស់របស់ខ្ញុំ»។ គំរូរបស់ប៉ុលក៏គួរកត់សម្គាល់ដែរ ដែលគាត់បានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំអាចនឹងធ្វើគ្រប់ទាំងអស់បាន ដោយសារព្រះគ្រីស្ទដែលទ្រង់ចំរើនកំឡាំងដល់ខ្ញុំ»។—ភីលីព ៤:១៣
៨ ដូចដាវីឌ ហាបាគុក និងប៉ុល យើងគួរតែអនុវត្តជំនឿលើសមត្ថភាពរបស់ព្រះ ក្នុងការពង្រឹងយើងនិងលើព្រះចេស្ដារបស់ទ្រង់ ដើម្បីសង្គ្រោះយើងនោះ។ ដោយដឹងថាព្រះអម្ចាស់មហាក្សត្រ គឺព្រះយេហូវ៉ាជាប្រភពនៃ‹កំឡាំងខ្លាំងពូកែ› ឥឡូវសូមឲ្យយើងពិនិត្យមើលនូវរបៀបខ្លះៗ ក្នុងការទទួលយកកម្លាំងខាងវិញ្ញាណពីសំវិធានការយ៉ាងបរិបូរដែលព្រះប្រទានឲ្យនោះ។
សំវិធានការខាងវិញ្ញាណដើម្បីធ្វើឲ្យយើងមានកម្លាំង
៩. តើប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទានទាំងប៉ុន្មានមានមុខនាទីយ៉ាងណា ក្នុងការផ្គត់ផ្គង់សំរាប់យើង?
៩ ការសិក្សាដ៏យកចិត្តទុកដាក់នឹងបទគម្ពីរទាំងឡាយ ហើយដោយមានជំនួយពីប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទាន ក៏អាចជួយឲ្យយើងមានកម្លាំងនិងអាចទ្រទ្រង់យើងបានផងដែរ។ អ្នកតែងបទទំនុកដំកើងបានច្រៀងថា៖ «មានពរហើយ អ្នកណាដែល . . . ត្រេកអរតែនឹងក្រិត្យវិន័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ ក៏រំពឹងគិតក្នុងក្រិត្យវិន័យទ្រង់ទាំងយប់ទាំងថ្ងៃដែរ អ្នកនោះនឹងដូចជាដើមឈើ ដែលដុះនៅក្បែរផ្លូវទឹក ដែលបង្កើតផលតាមរដូវកាល ហើយស្លឹកក៏មិនចេះស្រពោនឡើយ ឯការអ្វីដែលអ្នកនោះធ្វើ នោះនឹងចំរើនឡើងទាំងអស់»។ (ទំនុកដំកើង ១:១-៣) ដូចជាយើងត្រូវតែបរិភោគអាហារដើម្បីឲ្យមានកម្លាំងខាងរាងកាយ នោះយើងក៏ត្រូវការបរិភោគអាហារខាងវិញ្ញាណ ដែលបានផ្ដល់មកតាមរយៈបន្ទូលរបស់ទ្រង់និងប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទាន ដើម្បីរក្សាកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់យើងដែរ។ ដូច្នេះហើយ ការសិក្សានិងការរំពឹងគិតដែលមានខ្លឹមសារ គឺត្រូវការជាចាំបាច់។
១០. តើនៅពេលណាដែលយើងអាចរកពេលដើម្បីសិក្សានិងការរំពឹងគិតនោះ?
១០ ប្រាកដហើយ គឺមានប្រយោជន៍ដោយរំពឹងគិតលើ«សេចក្ដីជ្រាលជ្រៅនៃព្រះ»ដែរ។ (កូរិនថូសទី១ ២:១០) ប៉ុន្តែ តើយើងអាចរកពេលវេលាដើម្បីរំពឹងគិតនោះ នៅពេលណា? កូនប្រុសរបស់អ័ប្រាហាំ អ៊ីសាក«ចេញទៅរំពឹងគិតនៅត្រង់ទីវាល ក្នុងកាលដែលពេលជិតព្រលប់»។ (លោកុប្បត្តិ ២៤:៦៣-៦៧) ដាវីឌដ៏ជាអ្នកតែងបទទំនុកដំកើង‹បានរំពឹងគិតពីព្រះនៅអស់ទាំងយាមយប់›។ (ទំនុកដំកើង ៦៣:៦) យើងអាចសិក្សាបន្ទូលរបស់ព្រះ និងរំពឹងគិតពីនេះនៅពេលព្រលឹម នៅពេលល្ងាច និងនៅពេលយប់។ ប្រាកដហើយ គឺនៅពេលណាក៏បានដែរ។ ការសិក្សានិងការរំពឹងគិតបែបនេះ នឹងនាំទៅដល់សំវិធានការមួយទៀតដែលផ្ដល់ឲ្យកម្លាំងខាងវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ា នោះគឺជាសេចក្ដីអធិស្ឋាន។
១១. ហេតុអ្វីក៏យើងចាត់ទុកសេចក្ដីអធិស្ឋានដ៏ទៀងទាត់ជាអ្វីដ៏សំខាន់ម្ល៉េះ?
១១ សេចក្ដីអធិស្ឋានជាទៀងទាត់ដល់ព្រះ ជួយផ្ដល់ឲ្យនូវកម្លាំងដល់យើង។ ដូច្នេះសូមឲ្យយើង«ខ្ជាប់ខ្ជួនក្នុងសេចក្ដីអធិស្ឋាន»។ (រ៉ូម ១២:១២) នៅពេលខ្លះ យើងត្រូវតែសូមសំណូមពរចំៗ ដើម្បីឲ្យបានប្រាជ្ញានិងកម្លាំងដែលត្រូវការជាចាំបាច់ ក្នុងការប្រឈមដោះស្រាយនឹងសេចក្ដីទុក្ខលំបាកណាមួយ។ (យ៉ាកុប ១:៥-៨) សូមឲ្យយើងថ្លែងអំណរគុណនិងសរសើរដល់ព្រះ ពេលណាដែលយើងសង្កេតឃើញនូវការសម្រេចនៃគោលបំណងរបស់ទ្រង់ ឬក៏ឃើញថាទ្រង់បានពង្រឹងកម្លាំងយើងឲ្យបន្តធ្វើការក្នុងកិច្ចបំរើរបស់ទ្រង់នោះ។ (ភីលីព ៤:៦, ៧) ប្រសិនបើយើងរក្សាឲ្យនៅជិតព្រះយេហូវ៉ាតាមរយៈសេចក្ដីអធិស្ឋាន នោះទ្រង់នឹងមិនដែលបោះបង់យើងចោលឡើយ។ ដាវីឌបានច្រៀងថា៖ «មើល! ព្រះទ្រង់ជាជំនួយនៃទូលបង្គំ»។—ទំនុកដំកើង ៥៤:៤
១២. ហេតុអ្វីក៏យើងគួរតែសុំពីព្រះនូវវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់?
១២ ព្រះវរបិតារបស់យើងដែលគង់នៅស្ថានសួគ៌ ធ្វើឲ្យយើងមានកម្លាំងនិងពង្រឹងយើង តាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ឬសកម្មពលរបស់ទ្រង់។ ប៉ុលបានសរសេរថា៖ «ខ្ញុំលុតជង្គង់ នៅចំពោះព្រះវរបិតា . . . ដើម្បីឲ្យទ្រង់បានប្រោសប្រទាន ឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានព្រះចេស្ដា ចំរើនកំឡាំងនៃមនុស្សខាងក្នុង ដោយសារព្រះវិញ្ញាណទ្រង់ តាមសិរីល្អនៃទ្រង់ដ៏ប្រសើរក្រៃលែង»។ (អេភេសូរ ៣:១៤-១៦) យើងគួរតែអធិស្ឋានសុំវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ ដោយទុកចិត្តថាព្រះយេហូវ៉ានឹងប្រទានពរឲ្យ។ ព្រះយេស៊ូបានវែកញែកថា៖ ប្រសិនបើកូនម្នាក់សុំត្រីមួយ តើឪពុកដែលមានសេចក្ដីស្រឡាញ់នឹងឲ្យសត្វពស់ដល់កូននោះឬ? ប្រាកដជាមិនអ៊ីចឹងទេ។ ដូច្នេះហើយ ទ្រង់បានសន្និដ្ឋានថា៖ «បើអ្នករាល់គ្នាដែលជាមនុស្ស[មានបាបហើយប្រហាក់ប្រហែលជា]អាក្រក់ អ្នកចេះឲ្យរបស់ល្អទៅកូនយ៉ាងដូច្នេះ នោះចំណង់បើព្រះវរបិតា ដែលគង់ស្ថានសួគ៌ តើទ្រង់នឹងប្រទានព្រះវិញ្ញាណបរិសុទ្ធ មកអស់អ្នកដែលសូម ជាជាងអម្បាលម៉ានទៅទៀត»។ (លូកា ១១:១១-១៣) សូមឲ្យយើងអធិស្ឋានដោយមានទំនុកចិត្តបែបនេះ និងតែងតែចងចាំថា ពួកអ្នកបំរើដ៏ស្មោះត្រង់របស់ព្រះអាច«ចំរើនកំឡាំង» តាមរយៈវិញ្ញាណបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់។
ក្រុមជំនុំជាជំនួយដែលពង្រឹងកម្លាំង
១៣. តើយើងគួរមានទស្សនៈយ៉ាងណានឹងកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន?
១៣ ព្រះយេហូវ៉ាពង្រឹងកម្លាំងយើង តាមរយៈកិច្ចប្រជុំនៅក្រុមជំនុំគ្រីស្ទាន។ ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថា៖ «ដ្បិតកន្លែងណាដែលមាន២ឬ៣នាក់ ប្រជុំជាមួយគ្នា ដោយនូវឈ្មោះខ្ញុំ នោះខ្ញុំក៏នៅកណ្ដាលចំណោមអ្នកទាំងនោះដែរ»។ (ម៉ាថាយ ១៨:២០) នៅពេលដែលព្រះយេស៊ូបានធ្វើសេចក្ដីសន្យានោះ ទ្រង់បានពិគ្រោះរឿងដែលត្រូវការយកចិត្តទុកដាក់ជាចាំបាច់ ចំពោះអស់អ្នកដែលនាំមុខក្នុងក្រុមជំនុំ។ (ម៉ាថាយ ១៨:១៥-១៩) ក៏ប៉ុន្តែ បន្ទូលរបស់ទ្រង់ក៏ទាក់ទងជាគោលការណ៍ដល់កិច្ចប្រជុំ សន្និបាត និងមហាសន្និបាតរបស់យើងទាំងប៉ុន្មាន ដែលបានត្រូវបើកនិងបញ្ចប់ដោយសេចក្ដីអធិស្ឋានក្នុងព្រះនាមរបស់ទ្រង់នោះ។ (យ៉ូហាន ១៤:១៤) ដូច្នេះគឺជាឯកសិទ្ធិដ៏ល្អក្នុងការទៅឯកិច្ចប្រជុំគ្រីស្ទាន មិនថាមានមនុស្សតិចតួចឬមានច្រើនពាន់នាក់ចូលរួមក៏ដោយ។ ដូច្នេះសូមឲ្យយើងបង្ហាញនូវការដឹងគុណចំពោះឱកាសទាំងនេះ ដែលមានបំណងពង្រឹងយើងខាងវិញ្ញាណ និងជំរុញយើងឲ្យមានសេចក្ដីស្រឡាញ់ និងថែមទាំងឲ្យប្រព្រឹត្តការល្អផង។—ហេព្រើរ ១០:២៤, ២៥
១៤. តើផលប្រយោជន៍អ្វីដែលយើងទទួលពីការខំប្រឹងនៃពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទាន?
១៤ ពួកអ្នកចាស់ទុំគ្រីស្ទានផ្ដល់នូវជំនួយខាងវិញ្ញាណនិងការលើកទឹកចិត្ត។ (ពេត្រុសទី១ ៥:២, ៣) ប៉ុលបានជួយនិងបានលើកទឹកចិត្តក្រុមជំនុំទាំងឡាយ ដែលគាត់បានបំរើ ដូចជាអ្នកធ្វើដំណើរត្រួតពិនិត្យទាំងឡាយនៅសព្វថ្ងៃនេះដែរ។ តាមការពិត គាត់ចង់នៅជាមួយអ្នកជឿគ្នីគ្នាយ៉ាងខ្លាំង ដើម្បីឲ្យមានការលើកទឹកចិត្តគ្នាទៅវិញទៅមក។ (កិច្ចការ ១៤:១៩-២២; រ៉ូម ១:១១, ១២) សូមឲ្យយើងតែងតែបង្ហាញនូវការអបអរចំពោះពួកអ្នកចាស់ទុំក្នុងតំបន់របស់យើង និងពួកអ្នកត្រួតពិនិត្យគ្រីស្ទានឯទៀត ដែលមានមុខនាទីដ៏ធំក្នុងការពង្រឹងយើងខាងវិញ្ញាណ។
១៥. តើតាមរបៀបណាដែលពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នាក្នុងក្រុមជំនុំរបស់យើង សឲ្យឃើញថាជា‹ជំនួយដែលពង្រឹងកម្លាំង›នោះ?
១៥ ពួកអ្នកជឿគ្នីគ្នាដែលជាផ្នែកនៃក្រុមជំនុំរបស់យើង អាចជា‹ជំនួយដែលពង្រឹងកម្លាំង›។ (កូល៉ុស ៤:១០, ១១) ជា‹មិត្តដ៏ស្មោះ› ពួកគេអាចជួយយើងពេលមានទុក្ខលំបាក។ (សុភាសិត ១៧:១៧) ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលដែលពួកអ្នកបំរើរបស់ព្រះចំនួន២២០នាក់ បានត្រូវដោះលែងពីបន្ទាយឃុំឃាំងសាក្សិនហោសិន ក្រោមការកាន់កាប់របស់ពួកអ្នកយាមនៃរបបណាត្ស៊ីក្នុងឆ្នាំ១៩៤៥ នោះពួកគេបានប្រឈមមុខនឹងការធ្វើដំណើរដោយជើងប្រមាណ២០០គីឡូម៉ែត្រ។ ពួកគេបានធ្វើដំណើរជាក្រុម ហើយជាពួកដែលមានកម្លាំងជាង ក៏ដឹកនាំពួកអ្នកខ្សោយៗដោយទាញរទេះតូចៗ។ តើមានលទ្ធផលយ៉ាងណា? នៅក្នុងការធ្វើដំណើរដែលបានធ្វើឲ្យមនុស្សពីបន្ទាយឃុំឃាំងជាង១០.០០០នាក់បានស្លាប់ ប៉ុន្តែគ្មានស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាណាម្នាក់បានស្លាប់ឡើយ។ ដំណើររឿងបែបនេះដែលមានក្នុងប្រកាសនវត្ថុប៉មយាម រួមបញ្ចូលសៀវភៅប្រចាំឆ្នាំនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា និង ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ពួកអ្នកប្រកាសព្រះរាជាណាចក្រ សឲ្យឃើញថាព្រះបានធ្វើឲ្យរាស្ត្រទ្រង់មានកម្លាំង ដើម្បីកុំឲ្យគេចុះចាញ់ឡើយ។—កាឡាទី ៦:៩ b
បានពង្រឹងដោយកិច្ចបំរើផ្សាយរបស់យើង
១៦. តើការចូលរួមជាទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ ពង្រឹងយើងខាងវិញ្ញាណយ៉ាងដូចម្ដេច?
១៦ ការចូលរួមជាទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រ ពង្រឹងយើងខាងវិញ្ញាណ។ សកម្មភាពបែបនេះជួយយើងឲ្យប្រុងស្មារតីលើព្រះរាជាណាចក្រនៃព្រះ ហើយឲ្យគិតអំពីអនន្តភាពនិងពរទាំងឡាយ។ (យូដាស ២០,២១) សេចក្ដីសន្យាទាំងប៉ុន្មានក្នុងបទគម្ពីរ ដែលយើងរៀបរាប់ក្នុងកិច្ចបំរើរបស់យើង ផ្ដល់ឲ្យយើងនូវសេចក្ដីសង្ឃឹម និងអាចធ្វើឲ្យយើងតាំងចិត្តដូចជាព្យាការីមីកាដែរ ដែលបាននិយាយថា៖ «យើងរាល់គ្នានឹងប្រព្រឹត្តតាមព្រះនាមនៃព្រះយេហូវ៉ា ជាព្រះនៃយើង ជាដរាបរៀងតទៅវិញ»។—មីកា ៤:៥
១៧. តើមានយោបល់ណាខ្លះ ដែលបានផ្ដល់មកស្តីអំពីការបង្រៀនព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះនោះ?
១៧ ទំនាក់ទំនងរបស់យើងផ្ទាល់ជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ា គឺបានពង្រឹងឡើងកាលដែលយើងប្រើបទគម្ពីរកាន់តែច្រើនឡើងទៀត ក្នុងការបង្រៀនអ្នកដទៃ។ ជាឧទាហរណ៍ ពេលដែលនាំមុខក្នុងការបង្រៀនព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះ ដោយមានជំនួយពីសៀវភៅ ចំណេះដែលនាំទៅដល់ជីវិតអស់កល្បជានិច្ច គឺប្រកបដោយប្រាជ្ញា បើយើងអាននិងពិគ្រោះបទគម្ពីរមួយចំនួនដែលមាននៅក្នុងនោះ។ ការធ្វើបែបនេះក៏ជួយសិស្ស និងពង្រឹងនូវការយល់ដឹងរបស់យើងនោះដែរ។ ប្រសិនបើសិស្សម្នាក់មានការពិបាកយល់នឹងការបង្រៀនខាងព្រះគម្ពីរ ឬរឿងប្រៀបប្រដូចណាមួយ នោះអាចប្រើពេលសិក្សាច្រើនជាងមួយដង ដើម្បីពិគ្រោះជំពូកមួយក្នុងសៀវភៅចំណេះនោះ។ យើងមានចិត្តរីករាយមែន! ក្នុងការរៀបចំបានយ៉ាងល្អ និងខំប្រឹងជាបន្ថែមដើម្បីជួយអ្នកឯទៀតឲ្យមកជិតព្រះនោះ។
១៨. សូមពន្យល់នូវរបៀបដែលសៀវភៅចំណេះ កំពុងតែប្រើយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាពនោះ។
១៨ រៀងរាល់ឆ្នាំ សៀវភៅចំណេះ គឺកំពុងតែប្រើយ៉ាងមានប្រសិទ្ធិភាព ដើម្បីជួយមនុស្សរាប់ពាន់នាក់ឲ្យបានទៅជាពួកអ្នកបំរើ ដែលបានថ្វាយខ្លួនហើយឲ្យទៅជារបស់ផងព្រះយេហូវ៉ានោះ និងនេះរួមបញ្ចូលមនុស្សជាច្រើន ដែលឥតដែលសិក្សាព្រះគម្ពីរទាល់តែសោះ។ ជាឧទាហរណ៍ នៅពេលដែលគាត់នៅក្មេង បុរសដែលកាន់សាសនាហិណ្ឌូម្នាក់នៅប្រទេសស្រីលង្កា បានឮស្មរបន្ទាល់ម្នាក់និយាយអំពីសួនមនោរម្យ។ ប៉ុន្មានឆ្នាំក្រោយមកបុរសនេះបានទៅជួបនាងនោះ ហើយមិនយូរប៉ុន្មានក្រោយមក ប្ដីរបស់នាងបានចាប់ផ្ដើមសិក្សាព្រះគម្ពីរជាមួយគាត់។ តាមការពិត យុវបុរសនេះបានមកសិក្សាជារៀងរាល់ថ្ងៃ ហើយបានសិក្សាចប់សៀវភៅ ចំណេះ ក្នុងរយៈពេលដ៏ខ្លី។ គាត់បានចាប់ផ្ដើមទៅកិច្ចប្រជុំទាំងអស់ បានញែកខ្លួនចេញពីអតីតសាសនារបស់គាត់ ហើយបានក្លាយទៅជាអ្នកផ្សាយព្រះរាជាណាចក្រ។ នៅពេលដែលគាត់បានទទួលបុណ្យជ្រមុជទឹក នោះគាត់បាននាំមុខក្នុងការសិក្សាព្រះគម្ពីរតាមផ្ទះ ជាមួយមិត្តរបស់គាត់រួចទៅហើយ។
១៩. កាលដែលយើងស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រជាមុនសិន តើយើងអាចប្រាកដក្នុងចិត្តអំពីអ្វី?
១៩ ការស្វែងរកព្រះរាជាណាចក្រទុកជាមុន ក៏នាំឲ្យយើងមានអំណរដែលពង្រឹងកម្លាំងដែរ។ (ម៉ាថាយ ៦:៣៣) ទោះជាយើងពិសោធនូវសេចក្ដីទុក្ខលំបាកផ្សេងៗក៏ដោយ យើងបន្តប្រកាសដំណឹងល្អដោយសប្បាយរីករាយនិងដោយខ្នះខ្នែង។ (ទីតុស ២:១៤) យើងជាច្រើននាក់បានបំពេញតាមសេចក្ដីតម្រូវ ចំពោះកិច្ចបំរើជាអ្នកត្រួសត្រាយពេញពេល ហើយអ្នកខ្លះទៀតកំពុងតែបំរើនៅកន្លែង ដែលត្រូវការពួកអ្នកផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អច្រើនជាង។ ទោះជាយើងផ្សព្វផ្សាយដោយអំណរនូវដំណឹងល្អខាងព្រះរាជាណាចក្រតាមវិធីនេះ ឬវិធីផ្សេងៗទៀត នោះយើងអាចទុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងមិនភ្លេចនូវកិច្ចការរបស់យើង និងសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលយើងបង្ហាញដល់ព្រះនាមទ្រង់នោះទេ។—ហេព្រើរ ៦:១០-១២
បន្តធ្វើការដោយពឹងលើកម្លាំងរបស់ព្រះយេហូវ៉ា
២០. តើតាមរបៀបណាដែលយើងសម្ដែងថា យើងពឹងព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការផ្ដល់ឲ្យកម្លាំងនោះ?
២០ ដោយស្មោះអស់ពីចិត្ត សូមឲ្យសម្ដែងថាយើងមានសេចក្ដីសង្ឃឹមលើព្រះយេហូវ៉ា និងពឹងលើទ្រង់ឲ្យទទួលបានកម្លាំង។ យើងអាចធ្វើអ៊ីចឹង ដោយឆ្លៀតយកប្រយោជន៍នូវសំវិធានការខាងវិញ្ញាណទាំងប៉ុន្មានដែលទ្រង់បានផ្ដល់ឲ្យ តាមរយៈ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់›។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥) ក្នុងចំណោមសំវិធានការទាំងឡាយដែលពង្រឹងទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយព្រះយេហូវ៉ា និងធ្វើឲ្យយើងមានកម្លាំងបន្តក្នុងកិច្ចបំរើបរិសុទ្ធរបស់ទ្រង់ គឺមានដូចជាការសិក្សាផ្ទាល់ខ្លួននិងការសិក្សាតាមក្រុមជំនុំ ដោយមានជំនួយពីប្រកាសនវត្ថុគ្រីស្ទាន សេចក្ដីអធិស្ឋានអស់ពីចិត្ត ជំនួយខាងវិញ្ញាណពីពួកអ្នកចាស់ទុំ គំរូដ៏ល្អៗពីអ្នកជឿគ្នីគ្នា និងការចូលរួមជាទៀងទាត់ក្នុងកិច្ចបំរើផ្សាយ។
២១. តើសាវ័កពេត្រុសនិងប៉ុលសម្ដែងនូវសេចក្ដីត្រូវការលើកម្លាំងដែលព្រះប្រទានឲ្យយ៉ាងដូចម្ដេច?
២១ ទោះជាយើងមានភាពទន់ខ្សោយជាមនុស្សក៏ដោយ ព្រះយេហូវ៉ានឹងពង្រឹងយើងឲ្យធ្វើតាមបំណងព្រះហឫទ័យរបស់ទ្រង់ បើយើងពឹងលើទ្រង់ចំពោះជំនួយនោះ។ ដោយដឹងនូវសេចក្ដីត្រូវការចំពោះជំនួយបែបនេះ នោះសាវ័កពេត្រុសបានសរសេរថា៖ «បើអ្នកណាបំរើ នោះត្រូវបំរើដោយកំឡាំងដែលព្រះប្រទានឲ្យ»។ (ពេត្រុសទី១ ៤:១១) ហើយប៉ុលបានបង្ហាញនូវទំនុកចិត្តរបស់គាត់លើកម្លាំងដែលព្រះប្រទានឲ្យ ពេលដែលគាត់បានមានប្រសាសន៍ថា៖ «ខ្ញុំអរសប្បាយក្នុងកាលដែលមានសេចក្ដីកំសោយ ក្នុងកាលដែលគេត្មះតិះដៀល ក្នុងសេចក្ដីលំបាក កាលគេធ្វើទុក្ខបៀតបៀន ហើយក្នុងសេចក្ដីដែលខ្ញុំត្រូវចង្អៀតចង្អល់ ដោយយល់ដល់ព្រះគ្រីស្ទ ដ្បិតកាលណាខ្ញុំខ្សោយ នោះខ្ញុំមានកំឡាំងយ៉ាងចំណានវិញ»។ (កូរិនថូសទី២ ១២:១០) សូមឲ្យយើងបង្ហាញនូវជំនឿស៊ប់បែបនេះដែរ និងនាំឲ្យមានសិរីរុងរឿងដល់ព្រះអម្ចាស់មហាក្សត្រ ព្រះយេហូវ៉ា ដែលប្រទានឲ្យកម្លាំងដល់អស់អ្នកដែលអស់កម្លាំង។—អេសាយ ១២:២
[កំណត់សម្គាល់]
a តាមប្រព័ន្ធលេខនៅស.រ.អ ចំនួននេះគឺជាលេខ១ដែលមានសូន្យដល់ទៅ២០ឯណោះ។
b បោះពុម្ពដោយសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។
តើអ្នកនឹងឆ្លើយយ៉ាងណា?
• ហេតុអ្វីក៏រាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាត្រូវការកម្លាំងហួសពីធម្មតា?
• តើមានភស្តុតាងអ្វីក្នុងព្រះគម្ពីរដែលថា ព្រះប្រទានកម្លាំងដល់ពួកអ្នកបំរើរបស់ទ្រង់?
• តើមានសំវិធានការខាងវិញ្ញាណណាខ្លះ ដែលព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើដើម្បីពង្រឹងយើងនោះ?
• តើតាមរបៀបណាដែលយើងបង្ហាញថា យើងពឹងលើព្រះយេហូវ៉ាក្នុងការផ្ដល់ឲ្យកម្លាំង?
[សំណួរសម្រាប់អត្ថបទសិក្សា]
[រូបភាពនៅទំព័រ១១]
ទំនាក់ទំនងរបស់យើងជាមួយនឹងព្រះយេហូវ៉ានឹងត្រូវពង្រឹងឡើង កាលដែលយើងប្រើព្រះគម្ពីរដើម្បីបង្រៀនអ្នកដទៃ