របៀបដែលគណៈអភិបាលគឺផ្សេងពីសាជីវកម្មតាមច្បាប់
របៀបដែលគណៈអភិបាលគឺផ្សេងពីសាជីវកម្មតាមច្បាប់
ធ្លាប់មានកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំរបស់សមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី តាំងពីខែមករា ឆ្នាំ១៨៨៥មកម្ល៉េះ។ នៅពេលដែលការប្រមូលពួកគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងមានឡើងនៅចុងសតវត្សទី១៩ នោះពួកប្រធាននិងពួកអ្នកចាត់ចែងនៃសាជីវកម្មនេះ មានសេចក្ដីសង្ឃឹមខាងស្ថានសួគ៌។ តាមការពិត សឹងតែមានដូច្នោះជានិច្ច។
លើកលែងតែម្នាក់។ នៅឆ្នាំ១៩៤០ លោកហេឌិន គូពើ កូវិងតន់ ដែលនៅពេលនោះជាមេធាវីរបស់សមាគម និងជាអ្នករួមចំណែកពួក«ចៀមឯទៀត»ដែលមានសេចក្ដីសង្ឃឹមខាងផែនដី ក៏បានត្រូវគេបោះឆ្នោតធ្វើជាប្រធានម្នាក់របស់សមាគមដែរ។ (យ៉ូហាន ១០:១៦) គាត់បានបំរើជាអនុប្រធានសមាគម ពីឆ្នាំ១៩៤២ ដល់ឆ្នាំ១៩៤៥។ នៅពេលនោះឯង បងប្រុសកូវិងតន់បានលាឈប់ពីមុខតំណែងជាប្រធានម្នាក់ ឲ្យសមស្របទៅតាមអ្វីដែលនៅគ្រានោះ មើលទៅដូចជាព្រះហឫទ័យរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យពួកប្រធាននិងពួកអ្នកចាត់ចែងទាំងអស់គ្នានៃសាជីវកម្មរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី ជាគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំង។ បងប្រុសឡែមាន ស៊្វីងហ្កាល បានចូលរួមគណៈពួកប្រធានជំនួសបងប្រុសហេឌិន គូពើ កូវិងតន់ និងបងប្រុសហ្វ្រីឌីរិក ហ្វ្រេន្ស បានត្រូវជាប់ឆ្នោតធ្វើជាអនុប្រធានវិញ។
ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបំរើព្រះយេហូវ៉ាបានជឿថា ពួកប្រធាននិងពួកអ្នកចាត់ចែងទាំងអស់គ្នានៃសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី ត្រូវតែជាគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងដូច្នេះ? ពីព្រោះនៅជំនាន់នោះ គណៈពួកប្រធាននិងពួកអ្នកចាត់ចែងនៃសាជីវកម្មរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី បានត្រូវសម្គាល់យ៉ាងច្បាស់ជាគណៈអភិបាលនៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលធ្លាប់តែសហការទាំងស្រុងជាមួយបុរសតែងតាំងដោយវិញ្ញាណ។
កិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំមួយដ៏គួរ ឲ្យកត់សម្គាល់តាមប្រវត្ដិសាស្ត្រ
នៅកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំដែលមានឡើងនៅថ្ងៃទី២ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៤៤ នៅទីក្រុងភិតបឺក សមាជិកនានានៃសាជីវកម្មរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី បានយល់ព្រមនឹងសេចក្ដីសម្រេចប្រាំមួយយ៉ាង ដើម្បីកែប្រែធម្មនុញ្ញសាជីវកម្មនោះ។ ធម្មនុញ្ញនោះធ្លាប់អនុញ្ញាតឲ្យអ្នកជូនវិភាគទានគាំទ្រកិច្ចការរបស់សមាគម ឲ្យទទួលចំណែកបោះឆ្នោត តែចំណុចកែប្រែទីបីនោះបានទប់ស្កាត់នូវឱកាសនោះវិញ។ សេចក្ដីរាយការណ៍មួយអំពីកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំនោះ បានកត់សម្គាល់ថា៖ «ចំនួនសមាជិកខាងសមាគមនឹងត្រូវបានកំណត់មិនឲ្យលើសពី៥០០នាក់ . . . ម្នាក់ៗដែលត្រូវរើសចូលនោះ ត្រូវតែជាអ្នកបំរើពេញពេលខាងសមាគម ឬក៏ជាអ្នកបំរើមិនពេញពេលខាងក្រុម[ក្រុមជំនុំ]នៃស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា និងត្រូវបង្ហាញនូវចិត្តគំនិតដូចព្រះអង្គម្ចាស់»។
បន្ទាប់ពីនោះមក ពួកប្រធានរបស់សមាគមបានត្រូវគេបោះឆ្នោតឲ្យមានតំណែង ហើយពួកគាត់ជាបុគ្គលដែលបានថ្វាយខ្លួនដល់ព្រះយេហូវ៉ាយ៉ាងពេញលេញ មិនថាគេជូនវិភាគទានប៉ុណ្ណាក៏ដោយ ដើម្បីពង្រីកជំនឿនកិច្ចការខាងព្រះរាជាណាចក្រ។ ការធ្វើអ៊ីចឹងបានសមស្របនឹងការរីកចំរើនជាបណ្ដើរៗដែលបានទាយទុកនៅអេសាយ ៦០:១៧ ដែលនៅទីនោះយើងអានថា៖ «អញនឹងនាំមាសមកឲ្យជំនួសលង្ហិន ប្រាក់ជំនួសដែក លង្ហិនឲ្យជំនួសឈើ ហើយដែកឲ្យជំនួសថ្មផង អញនឹងយកសេចក្ដីសុខធ្វើជារដ្ឋបាលឯង ហើយឲ្យសេចក្ដីសុចរិតជាអ្នកគ្រប់គ្រងលើឯងផង»។ ក្នុងការសំដៅទៅលើ«រដ្ឋបាល» និង«អ្នកគ្រប់គ្រង» នោះបទទំនាយនេះបានចង្អុលបញ្ជាក់ពីការលូតលាស់ឲ្យបានប្រសើរឡើងខាងទម្រង់ការអង្គការនៃរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ា។
ជំហានដ៏សំខាន់មួយនេះដើម្បីនាំអង្គការទៅតាមរបៀបរៀបរយខាងព្រះធិបតេយ្យ ក៏បានមកដល់នៅទីបញ្ចប់នៃ«២៣០០ព្រឹកនឹងល្ងាច» ដែលបានត្រូវរៀបរាប់នៅដានីយ៉ែល ៨:១៤។ នៅពេលនោះឯង«ទើបទីបរិសុទ្ធ . . . បានស្អាតឡើងវិញ»។
ក៏ប៉ុន្តែ ក្រោយពីកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំ១៩៤៤ដ៏គួរឲ្យកត់សម្គាល់តាមប្រវត្ដិសាស្ត្រនោះ នៅមានសំនួរដ៏សំខាន់មួយនៅឡើយ។ ដោយព្រោះគណៈអភិបាលនៅពេលនោះ បានត្រូវសម្គាល់យ៉ាងច្បាស់ជាគណៈពួកប្រធានដែលមានសមាជិកចំនួនប្រាំពីរនាក់របស់សាជីវកម្មរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី តើនេះមានន័យថា គណៈអភិបាលមិនអាចមានគ្រីស្ទានចាក់ប្រេងតាំងចំនួនលើសពីប្រាំពីរនាក់ប៉ុណ្ណោះទេឬ? ម្យ៉ាងវិញទៀត ដោយព្រោះពួកប្រធានត្រូវបានសមាជិកសាជីវកម្មបោះឆ្នោតឲ្យ តើសមាជិកនៃសាជីវកម្មនោះបោះឆ្នោតជ្រើសរើសនូវសមាជិកនៃគណៈអភិបាលនៅឯកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំឬយ៉ាងណា? តើពួកប្រធាននិងពួកអ្នកចាត់ចែងនៃសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី និងសមាជិកនៃគណៈអភិបាលដូចគ្នាឬខុសពីគ្នា?
កិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំមួយទៀតដ៏គួរឲ្យចងចាំ
សំនួរទាំងនេះបានត្រូវឆ្លើយនៅឯកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំនៅថ្ងៃទី១ ខែតុលា ឆ្នាំ១៩៧១។ នៅកម្មវិធីនោះឯង អ្នកអធិប្បាយម្នាក់បានជំរាបដោយបញ្ជាក់ថា មានគណៈអភិបាលនៃ‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›រាប់រយឆ្នាំ មុនដែលមានសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានីទៅទៀត។ (ម៉ាថាយ ២៤:៤៥-៤៧) គណៈអភិបាលមួយបានត្រូវប្រារព្ធឡើងនៅបុណ្យថ្ងៃទី៥០ ឆ្នាំ៣៣ស.យ. អស់ជាង១៨សតវត្សមកហើយ មុននឹងសាជីវកម្មរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានីបានលេចមានឡើងនោះ។ ជាដំបូងនោះ គណៈអភិបាលមានរួមទាំងសាវ័ក១២នាក់ មិនមែន៧នាក់ប៉ុណ្ណោះទេ។ តាមមើលទៅ ចំនួននោះបានត្រូវពង្រីកក្រោយមក ពីព្រោះ«ពួកសាវក នឹងពួកចាស់ទុំ នៅក្រុងយេរូសាឡិម»បានធ្វើការដឹកនាំវិញ។—កិច្ចការ ១៥:២
នៅឆ្នាំ១៩៧១ អ្នកអធិប្បាយដដែលនេះបានពន្យល់ថា សមាជិកនៃសមាគមប៉មយាមមិនអាចបោះឆ្នោតជ្រើសរើសសមាជិកនៃគណៈអភិបាលដែលចាក់ប្រេងតាំងនោះទេ។ ហេតុអ្វី? គាត់បាននិយាយថា៖ «ពីព្រោះ គណៈអភិបាលពីក្រុម‹អ្នកបំរើ›នោះ គ្មានមនុស្សណារើសតាំងគេទេ។ ក្រុមនោះបានត្រូវរើសតាំងដោយ . . . ព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ ជាសិរសានៃក្រុមជំនុំពិតនៃពួកគ្រីស្ទាន ក៏ទ្រង់ជាព្រះអង្គម្ចាស់នៃក្រុម‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›នោះដែរ»។ គឺច្បាស់ណាស់ថា អ្នករួមជាសមាជិកនៃសាជីវកម្មណាមួយតាមច្បាប់នោះ មិនអាចបោះឆ្នោតរើសតាំងសមាជិកនៃគណៈអភិបាលបានឡើយ។
ដោយបន្តនិយាយ អ្នកអធិប្បាយនោះបានថ្លែងសេចក្ដីដ៏សំខាន់ ដូចតទៅនេះ៖ «គណៈអភិបាលមិនមានពួកអ្នកចាត់ចែងដូចជាគណៈពួកប្រធានរបស់សមាគមឡើយ ដែលមានតំណែងដូចជា ប្រធាន អនុប្រធាន លេខាធិការនិងហេរញ្ញិក ព្រមទាំងអនុលេខាធិការនិងអនុហេរញ្ញិកដែរ។ គឺមានតែអធិការីប៉ុណ្ណោះ»។ ជាច្រើនឆ្នាំមកហើយ ប្រធាននៃសាជីវកម្មរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានីក៏បានធ្វើជាអគ្គសមាជិកក្នុងគណៈអភិបាលដែរ។ នេះត្រូវលែងមានអ៊ីចឹងទៀតហើយ។ ទោះជាមិនមានបទពិសោធន៍ឬសមត្ថភាពស្មើៗនឹងគ្នាក៏ដោយ តែសមាជិកនិមួយៗនៃគណៈអភិបាលមានភារកិច្ចស្មើគ្នាវិញ។ អ្នកអធិប្បាយបានបន្ថែមទៀតថា៖ «សមាជិកណាមួយនៃគណៈអភិបាល អាចដើរតួជាអធិការីនោះបាន ដោយដំណាលគ្នានោះមិនធ្វើជាប្រធាននៃ . . . សមាគមទេ។ . . . គឺស្រេចទៅលើការទទួលតំណែងតាមវេននោះ ជាអធិការីនៃគណៈអភិបាល»។
នៅឯកិច្ចប្រជុំប្រចាំឆ្នាំ១៩៧១ដែលជាគ្រាគួរឲ្យចងចាំនោះ គេក៏បានវែកញែកដោយឡែកពីគ្នានូវភាពខុសគ្នារវាងសមាជិកនៃគណៈអភិបាលដែលត្រូវបានវិញ្ញាណបរិសុទ្ធចាក់ប្រេងតាំងឲ្យ និងពួកប្រធានរបស់សាជីវកម្មរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានីវិញ។ យ៉ាងណាក៏ដោយ សមាជិកនៃគណៈអភិបាលក៏បានបន្តបំរើជាប្រធាននិងអ្នកចាត់ចែងនៃសមាគមដដែល។ ក៏ប៉ុន្តែ បច្ចុប្បន្ននេះមានសំនួរមួយលេចឡើង៖ តើមានមូលហេតុណាតាមបទគម្ពីរដែលថា ពួកប្រធានរបស់សមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី ត្រូវតែជាសមាជិកនៃគណៈអភិបាលឬទេ?
ត្រូវឆ្លើយថា អត់ទេ។ សាជីវកម្មរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានីមិនមែនជាសាជីវកម្មតែមួយជាក្រុមដែលគេទទួលស្គាល់តាមច្បាប់ដែលស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាប្រើនោះទេ។ គឺមានសាជីវកម្មផ្សេងៗទៀតដែរ។ សាជីវកម្មមួយគឺជាសមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋញូវយ៉ក។ សាជីវកម្មមួយនេះជួយសម្រេចកិច្ចការរបស់យើងនៅសហរដ្ឋអាមេរិក។ ច្បាស់ជាមានប្រសិទ្ធិពរពីព្រះយេហូវ៉ាទៅលើសាជីវកម្មមួយនោះ ទោះជាពួកប្រធាននិងពួកអ្នកចាត់ចែងរបស់សាជីវកម្មនោះ ច្រើនតែមកពី«ចៀមឯទៀត»ក៏ដោយ។ នៅប្រទេសអង់គ្លេស គេមានសមាគមសិស្សព្រះគម្ពីរអន្តរជាតិ។ ក្រុមដែលគេទទួលស្គាល់តាមច្បាប់ឯទៀតក៏បានត្រូវប្រើ ដើម្បីជំនឿនអ្វីៗខាងព្រះរាជាណាចក្រនៅឯប្រទេសផ្សេងៗទៀតដែរ។ នីតិក្រុមទាំងអស់នេះសហការគ្នាព្រមទាំងមានមុខតំណែងដើម្បីសម្រេចនូវការផ្សព្វផ្សាយដំណឹងល្អទូទាំងផែនដី។ ទោះជាមានក្រុមដែលគេទទួលស្គាល់តាមច្បាប់នៅកន្លែងណាក៏ដោយ ឬមាននរណាបំរើជាប្រធាននិងអ្នកចាត់ចែងក្ដី នីតិក្រុមទាំងនោះត្រូវបានដឹកនាំតាមព្រះធិបតេយ្យ និងមានគណៈអភិបាលប្រើប្រាស់ព្រមទាំងពិនិត្យមើលនឹងយល់ព្រមនូវធម្មនុញ្ញរបស់គេដែរ។ ដូច្នេះហើយបានជានីតិក្រុមបែបនេះមានកិច្ចការដែលបានត្រូវប្រគល់ឲ្យ ដែលគេត្រូវសម្រេចដែរ ដើម្បីជំនឿនរបស់របរខាងព្រះរាជាណាចក្រ។
ការមានក្រុមទាំងនេះដែលគេទទួលស្គាល់តាមច្បាប់ នោះផ្ដល់ប្រយោជន៍ដល់យើង។ យ៉ាងនោះដែលយើងសម្របទៅតាមច្បាប់ជាតិនិងអន្តរជាតិ ដូចបានតម្រូវតាមបន្ទូលរបស់ព្រះ។ (យេរេមា ៣២:១១; រ៉ូម ១៣:១) ក្រុមទាំងនេះដែលគេទទួលស្គាល់តាមច្បាប់ ក៏ជួយសម្រេចកិច្ចការរបស់យើងខាងការចែកផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រ ដោយបោះពុម្ពព្រះគម្ពីរ សៀវភៅ ទស្សនាវដ្ដី សៀវភៅស្តើង និងឯកសារផ្សេងៗទៀតដែរ។ ក្រុមទាំងនេះក៏ធ្វើជាឧបករណ៍តាមច្បាប់ដើម្បីដោះស្រាយរឿងទាក់ទងសិទ្ធិជាម្ចាស់ដី ការជួយផ្នែកមនុស្សធម៌ និងខាងកិច្ចសន្យាប្រើប្រាស់កន្លែងសន្និបាតជាដើម។ យើងដឹងគុណមែនទែន ដែលនីតិក្រុមទាំងនេះបំរើការផ្សេងៗ។
ព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ានៅពីមុខគេ
នៅឆ្នាំ១៩៤៤ លក្ខន្ដិក:ទី២នៃធម្មនុញ្ញរបស់សមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី បានត្រូវកែប្រែដើម្បីបញ្ជាក់នូវគោលដៅនៃសាជីវកម្មនេះ។ យោងទៅតាមធម្មនុញ្ញនោះ គោលបំណងនៃសមាគមក៏រួមបញ្ចូលរបស់ដូចតទៅនេះ៖ «ដើម្បីផ្សព្វផ្សាយដំណឹងពីព្រះរាជាណាចក្ររបស់ព្រះក្រោមព្រះគ្រីស្ទយេស៊ូ ជូនចំពោះសាសន៍ទាំងឡាយជាទីបន្ទាល់ពីព្រះនាម ព្រះបន្ទូល និងភាពខ្ពង់ខ្ពស់របស់ព្រះដ៏មានគ្រប់ព្រះចេស្ដាបំផុត គឺព្រះយេហូវ៉ា»។
តាំងពីឆ្នាំ១៩២៦ «អ្នកបំរើស្មោះត្រង់»បានលើកព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាឲ្យនៅពីមុខគេ។ គួរកត់សម្គាល់ជាពិសេសនៅឆ្នាំ១៩៣១ ជាពេលដែលនិស្សិតព្រះគម្ពីរបានទទួលនូវឈ្មោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា។ (អេសាយ ៤៣:១០-១២) ប្រកាសនវត្ថុរបស់សមាគមនេះ ដែលបានលើកបញ្ជាក់ពីព្រះនាមរបស់ព្រះ ក៏រួមបញ្ចូលសៀវភៅនានាដូចជា ព្រះយេហូវ៉ា (ឆ្នាំ១៩៣៤) សូមឲ្យព្រះនាមទ្រង់បានញែកជាបរិសុទ្ធ (ឆ្នាំ១៩៦១) និង«សាសន៍នឹងដឹងថាអញនេះហើយជាព្រះយេហូវ៉ា» ដោយដូចម្ដេច? (ឆ្នាំ១៩៧១)។
ក៏ត្រូវរៀបរាប់ជាពិសេសដែរអំពីសេចក្ដីបកប្រែពិភពលោកថ្មីនៃបទគម្ពីរបរិសុទ្ធ ដែលបានត្រូវបោះពុម្ពជាព្រះគម្ពីរទាំងមូលជាភាសាអង់គ្លេស នៅឆ្នាំ១៩៦០។ ព្រះគម្ពីរនោះមានព្រះនាមព្រះយេហូវ៉ានៅគ្រប់កន្លែងដែលបទគម្ពីរភាសាហេព្រើរមានអក្សរបួនតួតំណាងនាមរបស់ព្រះ។ សេចក្ដីបកប្រែមួយនេះក៏ថែមទាំងមានព្រះនាមទ្រង់នៅ២៣៧កន្លែងក្នុងបទគម្ពីរគ្រីស្ទានភាសាក្រិក ដែលពិចារណាមើលយ៉ាងប្រយ័ត្នប្រយែង នោះបញ្ជាក់ថាគួរដាក់ដែរ។ យើងអរគុណណាស់ដែលថា តាមរបៀបផ្សេងៗ ព្រះយេហូវ៉ាបានអនុញ្ញាតឲ្យ«អ្នកបំរើ»និងគណៈអភិបាលនោះ ប្រើនូវធនធានខាងការបោះពុម្ព និងក្រុមដែលគេទទួលស្គាល់តាមច្បាប់ដែរ ដើម្បីប្រកាសផ្សាយឲ្យគេស្គាល់ព្រះនាមទ្រង់ទូទាំងផែនដី!
បានត្រូវលើកទឹកចិត្តចែកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ
អនុរាស្ត្ររបស់ព្រះយេហូវ៉ាបានធ្វើបន្ទាល់ជាទៀងទាត់អំពីព្រះនាមទ្រង់ ក៏បានលើកដំកើងព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់ដោយបោះពុម្ពនិងចែកចាយព្រះគម្ពីរនិងប្រកាសនវត្ថុរាប់លានក្បាលដែលមានមូលដ្ឋានលើព្រះគម្ពីរដែរ។ នៅដើមសតវត្សនៃឆ្នាំ១៩០០ សមាគមប៉មយាមបានទទួលតំណែងជាម្ចាស់រក្សាសិទ្ធិនិពន្ធ ឌឺអិមហ្វាទិចដែយ៉ូក្លត់ ដែលជាបទគម្ពីរគ្រីស្ទានភាសាក្រិករបស់លោកបេន្យ៉ាមិន វិលសុន ដែលបោះពុម្ពមានភាសាក្រិកនិងភាសាអង់គ្លេសដំណាលគ្នានោះ។ សមាគមក៏បានបោះពុម្ពនូវសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរឃីងជេម្សសំរាប់និស្សិតព្រះគម្ពីរ ដែលរួមទាំងមានឯកសារបន្ថែមអស់៥០០ទំព័រទៀត។ នៅឆ្នាំ១៩៤២ សមាគមក៏បានបោះពុម្ពនូវសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរឃីងជេម្សដែលថែមទាំងមានឯកសារយោងតាមរឹមដើមទំព័រ។ រួចមកនៅឆ្នាំ១៩៤៤ សមាគមបានចាប់ផ្ដើមបោះពុម្ពនូវសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរបមាណីយអាមេរិកាំងពីឆ្នាំ១៩០១ ដែលមានកត់ព្រះនាមរបស់ព្រះដែរ។ ព្រះនាមរបស់ព្រះយេហូវ៉ាក៏បានត្រូវជាទីកត់សម្គាល់ក្នុងព្រះគម្ពីរជាភាសាអង់គ្លេសដ៏រស់រវើកដោយលោកស្ទេផាន បែយិងតន់ ដែលបានត្រូវបោះពុម្ពដោយសមាគមយើងនៅឆ្នាំ១៩៧២។
ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ាបានប្រើក្រុមដែលគេទទួលស្គាល់តាមច្បាប់នានា ឲ្យជួយបោះពុម្ពនិងចែកចាយនូវសេចក្ដីបកប្រែព្រះគម្ពីរផ្សេងៗទាំងអស់នេះ។ ប៉ុន្តែ អ្វីដែលគួរកត់សម្គាល់ជាទីបំផុត គឺជាការសហប្រតិបត្ដិការរវាងសមាគមប៉មយាមនិងអ្នកចាក់ប្រេងតាំងមួយក្រុមរបស់ស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ា ដែលរួមជាគណៈកម្មាធិការបកប្រែនូវព្រះគម្ពីរពិភពលោកថ្មី។ យើងរីករាយណាស់ដោយព្រោះមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ មានជាង១០៦.៤០០.០០០ក្បាលនៃសេចក្ដីបកប្រែនេះ បានត្រូវបោះពុម្ពទាំងមូលឬជាផ្នែកក្នុង៣៨ភាសា។ សមាគមប៉មយាមខាងព្រះគម្ពីរនិងខិត្តប័ណ្ណនៃរដ្ឋប៉ិនស៊ីវ៉ានី ពិតជាសមាគមមួយខាងព្រះគម្ពីរមែន!
«អ្នកបំរើស្មោះត្រង់»បានត្រូវ‹តាំងឲ្យត្រួតលើពួកផ្ទះលោកចៅហ្វាយខ្លួន›។ របស់ទាំងនេះរួមបញ្ចូលនូវទីតាំងនៅឯមន្ទីរចាត់ការនៅរដ្ឋញូវយ៉ក ស.រ.អ. និងការិយាល័យ១១០សាខាទូទាំងផែនដីដែលកំពុងតែមានដំណើរការ។ សមាជិកនៃក្រុមអ្នកបំរើនោះដឹងថា គេនឹងត្រូវរាយរាប់ពីរបៀបដែលគេបានប្រើនូវរបស់ដែលបានត្រូវប្រគល់ឲ្យគេទទួលខុសត្រូវនោះ។ (ម៉ាថាយ ២៥:១៤-៣០) តែនេះមិនបង្អាក់«អ្នកបំរើ»នោះ ពីការពឹងអ្នកត្រួតពិនិត្យពីចំណោមពួក«ចៀមឯទៀត»ដ៏មានគុណវុឌ្ឍិ ឲ្យទទួលខុសត្រូវនឹងភារកិច្ចចាត់ចែងការដ៏ធម្មតានោះទេ។ តាមការពិត នេះអនុញ្ញាតឲ្យសមាជិកនៃគណៈអភិបាលចំណាយពេលច្រើនជាង ក្នុងការ«អធិស្ឋាន នឹងការផ្សាយព្រះបន្ទូលវិញ»។—កិច្ចការ ៦:៤
ដរាបណាដែលមានស្ថានការណ៍លោកីយ៍នេះអនុញ្ញាតឲ្យ នោះគណៈអភិបាលដែលតំណាង‹អ្នកបំរើស្មោះត្រង់ដែលមានវិនិច្ឆ័យល្អ›នោះ នឹងប្រើប្រាស់នូវនីតិក្រុមទាំងនេះ។ ក្រុមទាំងនេះគឺល្អប្រើមែន តែមិនមែនចាំបាច់ខ្វះពុំបានឡើយ។ បើក្រិត្យណាពីរដ្ឋាភិបាល រំលាយចោលនូវនីតិក្រុមណាមួយ នោះកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយនឹងនៅមានជាបន្តដដែល។ សូម្បីតែពេលឥឡូវនេះ ក្នុងប្រទេសនានាដែលមានបំរាមហើយ និងគ្មានក្រុមដែលគេទទួលស្គាល់តាមច្បាប់ទេ នោះគេនៅតែប្រកាសផ្សាយសារព្រះរាជាណាចក្រ បណ្ដុះបណ្ដាលឲ្យមានសិស្ស និងមានការរីកចំរើនខាងព្រះធិបតេយ្យជានិច្ចដែរ។ នេះកំពុងតែកើតមានឡើងដោយព្រោះស្មរបន្ទាល់ព្រះយេហូវ៉ានៅតែសាបព្រោះ និងស្រោចទឹក ហើយ‹ព្រះនៅធ្វើឲ្យដុះវិញ›។—កូរិនថូសទី១ ៣:៦, ៧
នៅពេលដែលយើងមើលទៅឯអនាគតកាល យើងមានទំនុកចិត្តថា ព្រះយេហូវ៉ានឹងថែរក្សាព្រមទាំងប្រទានឲ្យអ្វីៗដែលរាស្ត្ររបស់ទ្រង់ត្រូវការខាងវិញ្ញាណព្រមទាំងខាងសាច់ឈាមដែរ។ ទ្រង់និងបុត្រារបស់ទ្រង់ គឺព្រះយេស៊ូគ្រីស្ទ នឹងបន្តប្រទាននូវការណែនាំពីស្ថានសួគ៌ និងសេចក្ដីគាំទ្រណាដែលត្រូវការដើម្បីបង្ហើយនូវកិច្ចការផ្សព្វផ្សាយអំពីព្រះរាជាណាចក្រ។ ទោះជាអ្វីក៏ដោយដែលយើងសម្រេចជាអ្នកបំរើព្រះ នោះធ្វើឡើង‹មិនមែនដោយឥទ្ធិឫទ្ធិ ឬដោយអំណាចទេ តែដោយសារវិញ្ញាណរបស់ព្រះយេហូវ៉ាវិញ›។ (សាការី ៤:៦) ហេតុនោះហើយបានជាយើងអធិស្ឋានសុំជំនួយពីព្រះ ដោយដឹងថា តាមរយៈកម្លាំងដែលព្រះយេហូវ៉ាប្រទានឲ្យ នោះយើងនឹងអាចបង្ហើយនូវកិច្ចការដែលទ្រង់បានឲ្យយើងធ្វើនៅគ្រាចុងបញ្ចប់នេះ!